Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Στιχάριον"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Το άμφιο που πρώτο φορά  ο κάθε λειτουργός λέγεται Στιχάρι. Καλύπτει ολόκληρο το σώμα, όπως ο  αρχαίος χιτώνας. Έχει συνήθως χρώμα λευκό. Με το χρώμα αυτό θέλει  να δείξει η Εκκλησία μας  ότι ο λειτουργός πρέπει να έχει την ψυχή του καθαρή από αμαρτίες. Τότε πράγματι θα μπορεί χωρίς κίνδυνο καταδίκης να στέκεται μπροστά στο ιερό  Θυσιαστήριο, όπως οι πάλλευκοι Άγγελοι μπροστά στον επουράνιο Θρόνο του Θεού, και να τελεί τις τελετές ή να προσφέρει την αναίμακτη προσφορά. Όταν σπάνια έχει χρώμα κόκκινο, τότε συμβολίζει το Αίμα του Κυρίου. Όταν ο λειτουργός το ενδύεται, λέει τα παρακάτω λόγια από τον προφήτη Ησαία(61,10): "Αγαλλιάσσεται η ψυχή μου επί τω Κυρίω· ενέδυσε γαρ με ιμάτιον σωτηρίου, και χιτώνα ευφροσύνης περιέβαλέ με· ως νυμφίω περιέθηκέ μοι μίτραν, και ως  νύμφην κατεκόσμησέ με κόσμω· πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν". (Δηλαδή: Ας γεμίσει από αγαλλίαση η ψυχή μου για την καταφυγή της στον Κύριο· γιατί με έντυσε με ιμάτιο σωτηρίας και με χιτώνα ευφροσύνης με περιτύλιξε· σαν σε νυμφίο φόρεσε στο κεφάλι μου μίτρα (στεφάνι), και σαν νύμφη με καταστόλισε με στολίδια· παντοτινά τώρα και πάντοτε και στην ατελείωτη αιωνιότητα. Αμήν).
+
[[Image:Altarboy.jpg|200px|right|thumb|''Υπηρέτης'' του Ναού φορώντας Στιχάριου]]
 +
Στιχάριο αποκαλείται το λειτουργικό άμφιο του ιερέως ή του διακόνου το οποίο αποτελεί και κύριο λειτουργικό ένδυμα. Το στιχάριο είναι ένδυμα μακρύ με φαρδιά κατάληξη που καλύπτει ολόκληρο το σώμα (σε αντιστοιχία με τον αρχαίο χιτώνα), έχει φαρδιά μανίκια, ενώ στο σημείο του λαιμού είναι στενό. Ο ιερέας κατά την ένδυσή του το φορά πάντα πρώτο. Το χρώμα του ιερατικού αυτού αμφίου είναι κατά βάση λευκό, ώστε να συμβολίζει πως ο λειτουργός πρέπει να έχει την ψυχή του καθαρή από αμαρτίες, γιατί μόνο έτσι θα μπορεί, χωρίς κίνδυνο καταδίκης, να στέκεται μπροστά στο ιερό  ''Θυσιαστήριο'', όπως οι πάλλευκοι Άγγελοι μπροστά στον επουράνιο Θρόνο του Θεού, και να τελεί τις τελετές ή να προσφέρει την αναίμακτη προσφορά. Όταν σπάνια έχει χρώμα κόκκινο, τότε συμβολίζει το Αίμα του Κυρίου. Όταν ο λειτουργός το ενδύεται, απαγγέλει μυστικώς τα λόγια του προφήτη Ησαία(61,10) «''Αγαλλιάσσεται η ψυχή μου επί τω Κυρίω· ενέδυσε γαρ με ιμάτιον σωτηρίου, και χιτώνα ευφροσύνης περιέβαλέ με· ως νυμφίω περιέθηκέ μοι μίτραν, και ως  νύμφην κατεκόσμησέ με κόσμω· πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν''».
  
 +
{{επέκταση}}
 +
 +
== Βιβλιογραφία ==
 +
 +
* «''Στοιχεία Ορθόδοξης Λατρείας''», Έκδοσις Ιεράς Μονής Παναγίας Παραμυθίας, Ρόδος.
  
 
[[Κατηγορία:Ιερατικά άμφια|Στιχάρι]]
 
[[Κατηγορία:Ιερατικά άμφια|Στιχάρι]]
 +
 +
[[en:Sticharion]]

Αναθεώρηση της 14:16, 22 Φεβρουαρίου 2008

Υπηρέτης του Ναού φορώντας Στιχάριου

Στιχάριο αποκαλείται το λειτουργικό άμφιο του ιερέως ή του διακόνου το οποίο αποτελεί και κύριο λειτουργικό ένδυμα. Το στιχάριο είναι ένδυμα μακρύ με φαρδιά κατάληξη που καλύπτει ολόκληρο το σώμα (σε αντιστοιχία με τον αρχαίο χιτώνα), έχει φαρδιά μανίκια, ενώ στο σημείο του λαιμού είναι στενό. Ο ιερέας κατά την ένδυσή του το φορά πάντα πρώτο. Το χρώμα του ιερατικού αυτού αμφίου είναι κατά βάση λευκό, ώστε να συμβολίζει πως ο λειτουργός πρέπει να έχει την ψυχή του καθαρή από αμαρτίες, γιατί μόνο έτσι θα μπορεί, χωρίς κίνδυνο καταδίκης, να στέκεται μπροστά στο ιερό Θυσιαστήριο, όπως οι πάλλευκοι Άγγελοι μπροστά στον επουράνιο Θρόνο του Θεού, και να τελεί τις τελετές ή να προσφέρει την αναίμακτη προσφορά. Όταν σπάνια έχει χρώμα κόκκινο, τότε συμβολίζει το Αίμα του Κυρίου. Όταν ο λειτουργός το ενδύεται, απαγγέλει μυστικώς τα λόγια του προφήτη Ησαία(61,10) «Αγαλλιάσσεται η ψυχή μου επί τω Κυρίω· ενέδυσε γαρ με ιμάτιον σωτηρίου, και χιτώνα ευφροσύνης περιέβαλέ με· ως νυμφίω περιέθηκέ μοι μίτραν, και ως νύμφην κατεκόσμησέ με κόσμω· πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».


Το παρόν λήμμα ή τμήμα του χρήζει επέκτασης (δηλ., περισσότερες πληροφορίες). Μπορείτε να βοηθήσετε το OrthodoxWiki επεκτείνοντάς το.

Βιβλιογραφία

  • «Στοιχεία Ορθόδοξης Λατρείας», Έκδοσις Ιεράς Μονής Παναγίας Παραμυθίας, Ρόδος.