Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Πρότυπο:Γνωρίζεις ότι"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
 
<div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">
 
<div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">
  
* ...Ο [[Πάπας Λέων Γ΄|Πάπας Λέοντας ο III]], όταν εκλήθη να επικυρώσει το [[Φιλιόκβε|filioque]], αρνήθηκε, ενώ ανάρτησε και και δύο αργυρές πλάκες στα ελληνικά και τα λατινικά, με το [[Σύμβολο της Πίστης (Νίκαια-Κωνσταντινούπολη)|σύμβολο της Νίκαιας-Κωνσταντινούπολης]], δίχως το filioque;
+
* ...μία [[Οικουμενικές Σύνοδοι|Οικουμενική Σύνοδος]] καθορίζει υπό την καθοδήγηση του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]] την δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας στη βάση της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]] και της [[Ιερά Παράδοση|Αποστολικής παραδόσεως]] και τη διατυπώνει σε σύμβολα ή όρους ή και [[Ιεροί Κανόνες|κανόνες]];<br><small>(Μπούμης Ι. Παναγιώτης, ''Κανονικόν Δίκαιον'', έκδ. 3η επηυξημένη, Γρηγόρης, Αθήνα 2002, σελ. 180)</small>
  
* ...στην αρχαία εκκλησία στη Δύση, οι κατηχούμενοι, βαπτίζονταν την προηγούμενη μέρα από την εορτή του [[Πάσχα]] και πως μέχρι την Κυριακή του Θωμά, φορούσαν λευκό χιτώνιο;
+
* ...[[Σχίσμα]] λέγεται η οργανωμένη άρνηση υποταγής στην κανονική τάξη και αρχή της Εκκλησίας και ο αποχωρισμός μιας μερίδας από αυτή με την ίδρυση ιδιαίτερης θρησκευτικής κοινότητας;<br><small>(Μπούμης Ι. Παναγιώτης, ''Κανονικόν Δίκαιον'', έκδ. 3η επηυξημένη, Γρηγόρης, Αθήνα 2002, σελ. 244)</small>
  
* ...σύμφωνα με τον ''Θεοδοσιανό Κώδικα'', ουδέποτε ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος κατήργησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες;
+
* ...η Εκκλησία έχει το αλάθητο '''μόνο''' όταν αποφαίνεται ως σύνολο, επειδή μόνο ως σύνολο είναι σώμα [[Χριστός|Χριστού]] με κεφαλή τον ίδιο τον ''Χριστό'', ο οποίος ως Θεός είναι αλάθητος;<br><small>(Μπούμης Ι. Παναγιώτης, ''Κανονικόν Δίκαιον'', έκδ. 3η επηυξημένη, Γρηγόρης, Αθήνα 2002, σελ. 14)</small>
  
* ...στην αρχαία εκκλησία η [[Θεία Λειτουργία]] τελείτο το απόγευμα;
+
* ...δεν είμαστε βέβαιοι για το οπωσδήποτε αλάθητο κανόνων, που θεσπίσθηκαν από κάποια τοπική Συνοδό ή Πατέρα της Εκκλησίας και δεν επικυρώθηκαν από [[Οικουμενικές Σύνοδοι|Οικουμενική Συνοδό]], δηλ. από την Εκκλησία ως σύνολο; Μαρτυρία για το γεγονός αυτό αποτελεί το γεγονός ότι ο ιστ΄ κανόνας της [[Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος (κανόνες)|Πενθέκτης Οικουμ. Συνόδου]] διορθώνει τον [[Σύνοδος Νεοκαισαρείας (κανόνες)|ιε΄ κανόνα της τοπικής συνόδου της Νεοκαισαρείας]], ο οποίος ερμηνεύει εσφαλμένως τις ''Πράξεις των Αποστόλων''.<br><small>(Μπούμης Ι. Παναγιώτης, ''Οι Θείοι Κανόνες «Ενάντια στη Θρησκεία»'', Γρηγόρης, Αθήνα 2007, σελ. 64)</small>
  
 
<div style="float:right; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 80%; padding:0 .5em 0 2em">''[[Πρότυπο:Γνωρίζεις ότι/Αρχείο|Αρχείο]]''</div>
 
<div style="float:right; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 80%; padding:0 .5em 0 2em">''[[Πρότυπο:Γνωρίζεις ότι/Αρχείο|Αρχείο]]''</div>
  
 
[[Κατηγορία:Τρίβια]]
 
[[Κατηγορία:Τρίβια]]

Αναθεώρηση της 13:27, 27 Οκτωβρίου 2008

  • ...Σχίσμα λέγεται η οργανωμένη άρνηση υποταγής στην κανονική τάξη και αρχή της Εκκλησίας και ο αποχωρισμός μιας μερίδας από αυτή με την ίδρυση ιδιαίτερης θρησκευτικής κοινότητας;
    (Μπούμης Ι. Παναγιώτης, Κανονικόν Δίκαιον, έκδ. 3η επηυξημένη, Γρηγόρης, Αθήνα 2002, σελ. 244)
  • ...η Εκκλησία έχει το αλάθητο μόνο όταν αποφαίνεται ως σύνολο, επειδή μόνο ως σύνολο είναι σώμα Χριστού με κεφαλή τον ίδιο τον Χριστό, ο οποίος ως Θεός είναι αλάθητος;
    (Μπούμης Ι. Παναγιώτης, Κανονικόν Δίκαιον, έκδ. 3η επηυξημένη, Γρηγόρης, Αθήνα 2002, σελ. 14)
  • ...δεν είμαστε βέβαιοι για το οπωσδήποτε αλάθητο κανόνων, που θεσπίσθηκαν από κάποια τοπική Συνοδό ή Πατέρα της Εκκλησίας και δεν επικυρώθηκαν από Οικουμενική Συνοδό, δηλ. από την Εκκλησία ως σύνολο; Μαρτυρία για το γεγονός αυτό αποτελεί το γεγονός ότι ο ιστ΄ κανόνας της Πενθέκτης Οικουμ. Συνόδου διορθώνει τον ιε΄ κανόνα της τοπικής συνόδου της Νεοκαισαρείας, ο οποίος ερμηνεύει εσφαλμένως τις Πράξεις των Αποστόλων.
    (Μπούμης Ι. Παναγιώτης, Οι Θείοι Κανόνες «Ενάντια στη Θρησκεία», Γρηγόρης, Αθήνα 2007, σελ. 64)