Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ευαγγελιστής Ιωάννης"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
μ (Καινή Διαθήκη)
μ (Καινή Διαθήκη)
Γραμμή 18: Γραμμή 18:
 
Μέσα από τα κείμενα της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] λαμβάνουμε σε σχέση με τους περισσότερους Αποστόλους σχετικά αρκετές πληροφορίες. Χαρακτηριστικό είναι πως ο Κύριος είχε αποκαλέσει τον ίδιο και το αδελφό του βοανεργές δηλαδή ''"Υιούς τους βροντής"''. Σύμφωνα με τον [[Κύριλλος Αλεξανδρείας|Κύριλλο Αλεξανδρείας]] και τον [[Ευθύμιος Ζιγαβηνός|Ευθύμιο Ζιγαβηνό]] αυτό ειπώθηκε για την υψηλή θεολογική σκέψη τους<ref>Κύριλλος Αλεξανδρείας, PG 76, 16. Ευθύμιος Ζιγαβηνός PG 129, 729</ref>, αλλά σύμφωνα με άλλους ερευνητές αυτό ίσως να προδίδει και τη θυελλώδη τους ιδιοσυγκρασία<ref>Γλαβίνας, Οι δώδεκα Απόστολοι, σελ. 72</ref>. Μερικά περιστατικά από το βίο των αδελφών επίσης δεικνύουν ότι ίσως ανήκαν στο κίνημα των ζηλωτών. Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή του Μάρκου (''10, 35-45'') όπου τα δύο αδέλφια παρακάλεσαν τον Ιησού να τους δώσει εξέχουσα θέση στην επίγεια βασιλεία που θα ίδρυε, παρανοώντας το πραγματικό νόημα της βασιλείας που εννοούσε. Λίγο αργότερα και πριν μπει στα Ιεροσόλυμα ο Ιησούς, οι μαθητές οδηγήθηκαν σε ένα χωριό Σαμαρειτών, οι οποίοι όμως δεν τους δέχτηκαν. Τότε οι Ιωάννης και Ιάκωβος ζήτησαν από τον Κύριο να ρίξει φωτιά στην πόλη, όπως είχε κάνει ο [[Προφήτης Ηλίας|προφήτης Ηλίας]], για τους εξολοθρεύσει (''Λουκάς 9, 51-56'').
 
Μέσα από τα κείμενα της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] λαμβάνουμε σε σχέση με τους περισσότερους Αποστόλους σχετικά αρκετές πληροφορίες. Χαρακτηριστικό είναι πως ο Κύριος είχε αποκαλέσει τον ίδιο και το αδελφό του βοανεργές δηλαδή ''"Υιούς τους βροντής"''. Σύμφωνα με τον [[Κύριλλος Αλεξανδρείας|Κύριλλο Αλεξανδρείας]] και τον [[Ευθύμιος Ζιγαβηνός|Ευθύμιο Ζιγαβηνό]] αυτό ειπώθηκε για την υψηλή θεολογική σκέψη τους<ref>Κύριλλος Αλεξανδρείας, PG 76, 16. Ευθύμιος Ζιγαβηνός PG 129, 729</ref>, αλλά σύμφωνα με άλλους ερευνητές αυτό ίσως να προδίδει και τη θυελλώδη τους ιδιοσυγκρασία<ref>Γλαβίνας, Οι δώδεκα Απόστολοι, σελ. 72</ref>. Μερικά περιστατικά από το βίο των αδελφών επίσης δεικνύουν ότι ίσως ανήκαν στο κίνημα των ζηλωτών. Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή του Μάρκου (''10, 35-45'') όπου τα δύο αδέλφια παρακάλεσαν τον Ιησού να τους δώσει εξέχουσα θέση στην επίγεια βασιλεία που θα ίδρυε, παρανοώντας το πραγματικό νόημα της βασιλείας που εννοούσε. Λίγο αργότερα και πριν μπει στα Ιεροσόλυμα ο Ιησούς, οι μαθητές οδηγήθηκαν σε ένα χωριό Σαμαρειτών, οι οποίοι όμως δεν τους δέχτηκαν. Τότε οι Ιωάννης και Ιάκωβος ζήτησαν από τον Κύριο να ρίξει φωτιά στην πόλη, όπως είχε κάνει ο [[Προφήτης Ηλίας|προφήτης Ηλίας]], για τους εξολοθρεύσει (''Λουκάς 9, 51-56'').
 
   
 
   
Πρέπει να τονιστεί πως ο Ιωάννης ήταν αρχικώς παρών μαζί με τον [[Απόστολος Ανδρέας|Ανδρέα]], στην επαφή του Ιησού με τους μέλλοντες μαθητές Του, όπου μάλιστα τον επισκέφτηκαν και στο σπίτι που διέμενε συζητώντας για πολλή ώρα (''Ιω. 1, 39-40''). Ο Ιωάννης μετά την κλήση του από τον Κύριο χωρίς δισταγμό άφησε την αλιεία και τον ακολούθησε (''Ματθαίος 4, 21-22. Μάρκος 1, 19-20. Λουκάς 5, 1-11''), ενώ μαζί με τον [[Απόστολος Πέτρος|Πέτρο]] και τον Ιάκωβο αποτέλεσε το στενό κύκλο των μαθητών του Κυρίου. Ο Κύριος μάλιστα έδειχνε να τον εμπιστεύεται απερίφραστα, αφού σε αυτόν και τον Πέτρο έδωσε εντολή να ετοιμάσουν το Μυστικό δείπνο (''Λουκάς 22, 8''), ενώ του εμπιστεύτηκε τη φροντίδα της μητέρας Του (''Ιω. 20, 4''). Σημαντικό επίσης επεισόδιο που δείχνει τη μεγάλη οικειότητα και αγάπη που του είχε ο Κύριος είναι το περιστατικό του Μυστικού Δείπνου, όπου ο Πέτρος απευθύνθηκε σε αυτόν να μεσολαβήσει, ώστε να μάθουν ποιος θα τον προδώσει. Ύστερα από τη σύλληψη του Ιησού ο Ιωάννης τον ακολούθησε μέχρι το γνωστό του αρχιερέα Καϊάφα όπου μάλιστα μεσολάβησε να περάσει και ο Πέτρος (''Ιω. 18, 16''). Κάτι τέτοιο δείχνει πως πιθανώς ο Ιωάννης ανήκε σε υψηλή κοινωνική τάξη<ref>Πατρώνος, Ελληνισμός και χριστιανισμός, σελ. 117-118</ref>. Στις Πράξεις επίσης βλέπουμε πως οι Πέτρος και Ιωάννης συνεργάζονταν στο ιεραποστολικό έργο αρκετές φορές. Έτσι μαζί συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν ενώπιον του συνεδρίου διακηρύσσοντας την πίστη τους (''Πράξεις 4, 1-23''). Ο Παύλος τέλος ονομάζει τιμητικά τους Πέτρο, [[Ιάκωβος ο αδελφόθεος|Ιάκωβο αδελφόθεο]] και Ιωάννη στύλους (''Γαλάτας 2, 9'').
+
Πρέπει να τονιστεί πως ο Ιωάννης ήταν αρχικώς παρών μαζί με τον [[Απόστολος Ανδρέας|Ανδρέα]], στην επαφή του Ιησού με τους μέλλοντες μαθητές Του, όπου μάλιστα τον επισκέφτηκαν και στο σπίτι που διέμενε συζητώντας για πολλή ώρα (''Ιω. 1, 39-40''). Ο Ιωάννης μετά την κλήση του από τον Κύριο χωρίς δισταγμό άφησε την αλιεία και τον ακολούθησε (''Ματθαίος 4, 21-22. Μάρκος 1, 19-20. Λουκάς 5, 1-11''), ενώ μαζί με τον [[Απόστολος Πέτρος|Πέτρο]] και τον Ιάκωβο αποτέλεσε το στενό κύκλο των μαθητών του Κυρίου. Ο Κύριος μάλιστα έδειχνε να τον εμπιστεύεται απερίφραστα, αφού σε αυτόν και τον Πέτρο έδωσε εντολή να ετοιμάσουν το [[Μυστικός Δείπνος|Μυστικό Δείπνο]] (''Λουκάς 22, 8''), ενώ του εμπιστεύτηκε τη φροντίδα της μητέρας Του (''Ιω. 20, 4''). Σημαντικό επίσης επεισόδιο που δείχνει τη μεγάλη οικειότητα και αγάπη που του είχε ο Κύριος είναι το περιστατικό του Μυστικού Δείπνου, όπου ο Πέτρος απευθύνθηκε σε αυτόν να μεσολαβήσει, ώστε να μάθουν ποιος θα τον προδώσει. Ύστερα από τη σύλληψη του Ιησού ο Ιωάννης τον ακολούθησε μέχρι το γνωστό του αρχιερέα Καϊάφα όπου μάλιστα μεσολάβησε να περάσει και ο Πέτρος (''Ιω. 18, 16''). Κάτι τέτοιο δείχνει πως πιθανώς ο Ιωάννης ανήκε σε υψηλή κοινωνική τάξη<ref>Πατρώνος, Ελληνισμός και χριστιανισμός, σελ. 117-118</ref>. Στις Πράξεις επίσης βλέπουμε πως οι Πέτρος και Ιωάννης συνεργάζονταν στο ιεραποστολικό έργο αρκετές φορές. Έτσι μαζί συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν ενώπιον του συνεδρίου διακηρύσσοντας την πίστη τους (''Πράξεις 4, 1-23''). Ο Παύλος τέλος ονομάζει τιμητικά τους Πέτρο, [[Ιάκωβος ο αδελφόθεος|Ιάκωβο αδελφόθεο]] και Ιωάννη στύλους (''Γαλάτας 2, 9'').
  
 
===Εξωγραφικές πηγές===
 
===Εξωγραφικές πηγές===

Αναθεώρηση της 20:52, 25 Ιουλίου 2009

Ευαγγελιστής Ιωάννης
John the Theologian.jpg
Ο απόστολος Ιωάννης
Γέννηση άγνωστο
Κοίμηση άγνωστο
Εορτασμός 8 Μαΐου
Σημαντικές ημερομηνίες 49 μ.Χ. Αποστολική Σύνοδος
Τίτλος Απόστολος


Ο Απόστολος και ευαγγελιστής Ιωάννης ή Ιωάννης ο θεολόγος, ήταν ένας εκ των μαθητών και αποστόλων του Ιησού Χριστού. Είναι ο συγγραφέας του τετάρτου και εκτενούς ευαγγελίου καθώς και ο συγγραφέας του βιβλίου της Αποκαλύψεως και τριών καθολικών επιστολών. Πήρε την ονομασία θεολόγος εξ αιτίας των θεολογικών νοημάτων του ευαγγελίου που συνέγραψε, ενώ υπήρξε από τους πλέον αγαπημένους μαθητές του Κυρίου, ο οποίος διακρινόταν για την αγάπη του. Ήταν πιθανώς ο νεότερος από όλους τους μαθητές Του και η συμβολή στο οικουμενικό πνεύμα του χριστιανισμού, όπως διαφαίνεται από τη σωζόμενη γραμματεία του, υπήρξε πολύ σημαντική.

Βίος

Καινή Διαθήκη

Ο Ιωάννης ήταν γιος του Ζεβεδαίου και αδελφός του Ιακώβου, ο οποίος αποκεφαλίστηκε το 44 στα Ιεροσόλυμα από τον Ηρώδη Αγρίππα (Πράξεις 12, 2). Μητέρα του ήταν η Σαλώμη (Ματθαίος 27, 56. Μάρκος 15, 40) η οποία αναφέρεται από τον ίδιο το Ιωάννη ως αδελφή της Θεοτόκου. Επειδή όμως αυτή η πληροφορία δεν επιβεβαιώνεται από τα υπόλοιπα ευαγγέλια εικάζεται πως ήταν αδελφή του Ιωσήφ και άρα κουνιάδα της[1]. Ο ίδιος ήταν ψαράς στο επάγγελμα και πιθανώς ανήκε σε εύπορη οικογένεια, αφού οικογενειακώς διέθεταν δικό του σκάφος αλιείας και μισθωτούς (Μάρκος 1, 20). Ήταν επίσης ακόλουθος του Ιωάννη του βαπτιστή κάτι που δείχνει τη θρησκευτική φύση του και τις μεσσιανικές του ανησυχίες.

Μέσα από τα κείμενα της Καινής Διαθήκης λαμβάνουμε σε σχέση με τους περισσότερους Αποστόλους σχετικά αρκετές πληροφορίες. Χαρακτηριστικό είναι πως ο Κύριος είχε αποκαλέσει τον ίδιο και το αδελφό του βοανεργές δηλαδή "Υιούς τους βροντής". Σύμφωνα με τον Κύριλλο Αλεξανδρείας και τον Ευθύμιο Ζιγαβηνό αυτό ειπώθηκε για την υψηλή θεολογική σκέψη τους[2], αλλά σύμφωνα με άλλους ερευνητές αυτό ίσως να προδίδει και τη θυελλώδη τους ιδιοσυγκρασία[3]. Μερικά περιστατικά από το βίο των αδελφών επίσης δεικνύουν ότι ίσως ανήκαν στο κίνημα των ζηλωτών. Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή του Μάρκου (10, 35-45) όπου τα δύο αδέλφια παρακάλεσαν τον Ιησού να τους δώσει εξέχουσα θέση στην επίγεια βασιλεία που θα ίδρυε, παρανοώντας το πραγματικό νόημα της βασιλείας που εννοούσε. Λίγο αργότερα και πριν μπει στα Ιεροσόλυμα ο Ιησούς, οι μαθητές οδηγήθηκαν σε ένα χωριό Σαμαρειτών, οι οποίοι όμως δεν τους δέχτηκαν. Τότε οι Ιωάννης και Ιάκωβος ζήτησαν από τον Κύριο να ρίξει φωτιά στην πόλη, όπως είχε κάνει ο προφήτης Ηλίας, για τους εξολοθρεύσει (Λουκάς 9, 51-56).

Πρέπει να τονιστεί πως ο Ιωάννης ήταν αρχικώς παρών μαζί με τον Ανδρέα, στην επαφή του Ιησού με τους μέλλοντες μαθητές Του, όπου μάλιστα τον επισκέφτηκαν και στο σπίτι που διέμενε συζητώντας για πολλή ώρα (Ιω. 1, 39-40). Ο Ιωάννης μετά την κλήση του από τον Κύριο χωρίς δισταγμό άφησε την αλιεία και τον ακολούθησε (Ματθαίος 4, 21-22. Μάρκος 1, 19-20. Λουκάς 5, 1-11), ενώ μαζί με τον Πέτρο και τον Ιάκωβο αποτέλεσε το στενό κύκλο των μαθητών του Κυρίου. Ο Κύριος μάλιστα έδειχνε να τον εμπιστεύεται απερίφραστα, αφού σε αυτόν και τον Πέτρο έδωσε εντολή να ετοιμάσουν το Μυστικό Δείπνο (Λουκάς 22, 8), ενώ του εμπιστεύτηκε τη φροντίδα της μητέρας Του (Ιω. 20, 4). Σημαντικό επίσης επεισόδιο που δείχνει τη μεγάλη οικειότητα και αγάπη που του είχε ο Κύριος είναι το περιστατικό του Μυστικού Δείπνου, όπου ο Πέτρος απευθύνθηκε σε αυτόν να μεσολαβήσει, ώστε να μάθουν ποιος θα τον προδώσει. Ύστερα από τη σύλληψη του Ιησού ο Ιωάννης τον ακολούθησε μέχρι το γνωστό του αρχιερέα Καϊάφα όπου μάλιστα μεσολάβησε να περάσει και ο Πέτρος (Ιω. 18, 16). Κάτι τέτοιο δείχνει πως πιθανώς ο Ιωάννης ανήκε σε υψηλή κοινωνική τάξη[4]. Στις Πράξεις επίσης βλέπουμε πως οι Πέτρος και Ιωάννης συνεργάζονταν στο ιεραποστολικό έργο αρκετές φορές. Έτσι μαζί συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν ενώπιον του συνεδρίου διακηρύσσοντας την πίστη τους (Πράξεις 4, 1-23). Ο Παύλος τέλος ονομάζει τιμητικά τους Πέτρο, Ιάκωβο αδελφόθεο και Ιωάννη στύλους (Γαλάτας 2, 9).

Εξωγραφικές πηγές

Ο Ιωάννης ο «πρεσβύτερος»

Θεολογία

Γενικά

Χριστολογία

Υποσημειώσεις

  1. Γλαβίνας, Οι δώδεκα Απόστολοι, σελ. 71
  2. Κύριλλος Αλεξανδρείας, PG 76, 16. Ευθύμιος Ζιγαβηνός PG 129, 729
  3. Γλαβίνας, Οι δώδεκα Απόστολοι, σελ. 72
  4. Πατρώνος, Ελληνισμός και χριστιανισμός, σελ. 117-118

Βιβλιογραφία

  • Απόστολος Γλαβίνας, "Οι Δώδεκα Απόστολοι", Τέρτιος, Κατερίνη 1993.
  • Κωνσταντίνος Σκουτέρης, "Ιστορία των Δογμάτων", τόμος Α΄, Έκδοση ιδιωτική, Αθήνα 1999.

Διαβάστε επίσης