Απολινάριος Λαοδικείας
Αναθεώρηση ως προς 20:45, 28 Φεβρουαρίου 2011 από τον Θεοδωρος (Συζήτηση | Συνεισφορά)
Απολινάριος Λαοδικείας ονομαζόταν αιρετικός του 4ου αιώνα, ο οποίος υποστήριξε πως το δεύτερο πρόσωπο τη Αγίας Τριάδας, δεν ενώθηκε με την ακέραιη ανθρώπινη φύση, αλλά πως εγκατοίκησε αντί της λογικής ψυχής στον άνθρωπο. Υπήρξε γόνιμος συγγραφέας, προσπάθησε να συγκροτήσει απολιναριστική εκκλησία, ενώ εναντιώθηκε με σφοδρότητα στον αρειανισμό, πράγμα που τον κατέταξε στις σεβαστές εκκλησιαστικής προσωπικότητες. Τελικά παρότι αρχικώς απέφυγε την προσωπική καταδίκη, η αίρεσή του καταδικάστηκε από τη Β΄ Οικουμενική Σύνοδο, ενώ ο ίδιος πέθανε περί το 390 το αργότερο μέχρι το 392, χωρίς να γνωρίζουμε λεπτομέρειες[1].
Περιεχόμενα
Βίος
Υποσημειώσεις
- ↑ Στ. Παπαδόουλος, Πατρολογία Β΄, σελ. 541
Δείτε επίσης
Πηγές
- Κωνσταντίνος Σκουτέρης, "Ιστορία Δογμάτων", τ. Β΄, Αθήνα 2004.
- λήμμα "Απολιναρισμός" ΘΗΕ, τόμος 2, Μαρτίνος, Αθήνα 1962-1968.
- Βλάσιος Φειδάς, "Εκκλησιαστική Ιστορία", τ. Α΄, Διήγηση, Αθήνα 2002.
- Στυλιανός Παπαδόπουλος, "Πατρολογία", τ. B΄,, Γρηγόρης, Αθήνα 2010.
- Νίκος Ματσούκας, "Δογματική και Συμβολική θεολογία Β΄", Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2007.