Ο Άγιος Ραφαήλ, κατά κόσμον Γεώργιος Λασκαρίδης γεννήθηκε στην Ιθάκη, όπου έλαβε πλούσια θεολογική και θύραθεν μόρφωση. Προερχόταν από αρχοντική οικογένεια του νησιού και έτσι αρχικώς υπηρέτησε ως αξιωματικός στο Βυζαντινό στρατό. Μετά όμως από ορισμένο διάστημα, έγινε [[Μοναχισμός|μοναχός]], λαμβάνοντας αρχικά το βαθμό του [[Διάκονος|διακόνου]] και του [[Πρεσβύτερος|πρεσβυτέρου]] και τελικά του [[Αρχιμανδρίτης|αρχιμανδρίτη]] και του [[Πρωτοσύγκελος|πρωτοσύγκελου]]. Ο Πατριάρχης μάλιστα εκτίμησε τόσο τις ικανότητές του, σε σημείο να του αναθέσει μαζί με άλλους ιεράρχες τη συμμετοχή σε διαθρησκευτικούς διαλόγους στη Δυτική Ευρώπη<ref>Ήταν η εποχή των διαλόγων με τους Ρωμαιοκαθολικούς για την ένωση</ref>. Στην πόλη Μάλιστα Μορλαί της Γαλλίας γνώρισε και τον Νικόλαο, ένα ευσεβή νέο, ο οποίος καταγόταν από τους Ραγούς της Μηδείας, αλλά ζούσε στη Θεσσαλονίκη. Ο Νικόλαος τελικά μετά τη γνωριμία τους και αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του ακολούθησε το Ραφαήλ.

Η γνώση της ύπαρξης των Αγίων αυτών μαρτύρων, συνέβη το 1959. Μία οικογένεια του νησιού της Λέσβου, ονομαζόμενοι Μαραγκοί, θέλησαν να ανεγείρουν ένα εκκλησάκι σε ένα κτήμα το οποία απέκτησαν διότι σύμφωνα με παραδόσεις του χωρικών συχνά εκεί εμφανιζόταν κάποιος καλόγερος. Κατά την εκσκαφή των θεμελίων στις 3.7.1959 οι εργάτες βρήκαν κάτω από βράχο ένα τάφο όπου σε αυτόν περιείχετο ένας ανθρώπινος σκελετός ο οποίος ευωδίαζε. Στο στόμα του σκελετού αυτού υπήρχε ένα κεραμίδι βυζαντινής εποχής με χαραγμένο ένα σταυρό, ενώ τα χέρια του ήταν σταυρωμένα στο στήθος. Στο εγγύς διάστημα σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων ο Άγιος εμφανίστηκε σε οράματα, αποκαλύπτοντας στοιχεία για την ταυτότητά του, όσο και των υπολοίπων μαρτύρων<ref>Π. Λέκκος, Ραφαήλ, ..., σελ. 5-7</ref>.