Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Σωφρόνιος ο Αθωνίτης"
μ (→Ο Βίος του) |
μ |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Ο '''Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ''' (22/09/1896 - 11/7/1993) ήταν Ρώσος Ορθόδοξος Ιερομόναχος που ξεκίνησε τη μοναχική του ζωή στο [[Άγιο Όρος]], στη Ρωσική [[Μονή Αγίου Παντελεήμονος|Μονή του Αγίου Παντελεήμονος]] και θεωρείται από την ορθόδοξη παράδοση ως ένας από τους χαρισματικότερους μοναχούς του 20ου αιώνα. | + | Ο '''Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ''' (22/09/1896 - 11/7/1993) ήταν Ρώσος Ορθόδοξος Ιερομόναχος που ξεκίνησε τη μοναχική του ζωή στο [[Άγιο Όρος]], στη Ρωσική [[Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος|Μονή του Αγίου Παντελεήμονος]] και θεωρείται από την ορθόδοξη παράδοση ως ένας από τους χαρισματικότερους μοναχούς του 20ου αιώνα. |
==Ο Βίος του== | ==Ο Βίος του== | ||
| Γραμμή 5: | Γραμμή 5: | ||
Γεννήθηκε στη ''Μόσχα'' και ήταν μέλος 9μελούς οικογένειας. Το κοσμικό όνομά του ήταν Σέργιος, ενώ έδειχνε από μικρός ιδιαίτερη θεολογική κλίση. Εν αρχή ασχολήθηκε με την ''ζωγραφική'', ενώ ασχολήθηκε με τον [[Βουδισμός|Βουδισμό]] και τον [[Ινδουισμός|Ινδουισμό]]. Όταν απογοητεύτηκε από τη φιλοσοφία των Ανατολικών θρησκειών, στράφηκε προς το [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμό]] και πιο συγκεκριμένα την [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθοδοξία]]. Σε ηλικία 25 ετών μετακινήθηκε στη ''Γαλλία'', προσπαθώντας να βρει εργασία ως ζωγράφος. Στη Γαλλία κατάφερε να γίνει δεκτός στους καλλιτεχνικούς κύκλους, όμως τελικά στράφηκε προς το χριστιανισμό με περισσότερο ζήλο αφού ούτε αυτό τον γέμιζε όπως ο ίδιος αργότερα ομολόγησε<ref>«Ήμουν στο Παρίσι, τα είχα όλα, ζούσα με τον καλλιτεχνικό κόσμο του Παρισιού και συμμετείχα σε όλες τις εκδηλώσεις. Όμως τίποτα δεν μου έδινε χαρά και ανακούφιση. Μετά από κάθε εκδήλωση του καλλιτεχνικού κόσμου, είχα μέσα μου κενό και αγωνία. Ο λογισμός μου, μου έλεγε πως κάτι πρέπει να κάμω, για να φύγω από το αδιέξοδο, που με συνείχε. Όμως δεν έβρισκα λύση. Ένα βράδυ, μετά από μία διασκέδαση, ανέβαινα στο σπίτι μου με σκυμμένο το κεφάλι και αργό βήμα. Έλεγα πως αυτή η ζωή είναι βάναυση, είναι ανιαρή. Τότε σκέφτηκα να γίνω μοναχός, όμως πού και πώς δεν είχα ιδέα. Ήμουν Ρώσος εμιγκρέ-πρόσφυγας στη Γαλλία. Εκεί υπήρχαν πολλοί Ρώσοι, οι οποίοι ίδρυσαν το Θεολογικό Ινστιτούτο Του Αγίου Σεργίου… Στο Ινστιτούτο του Αγίου Σεργίου, όλοι μιλούσαν για Θεό, αλλά Θεό δεν είδα, ενώ όταν πήγα στο Άγιο Όρος, κανείς δεν μιλούσε για Θεό και όλα έδειχναν τον Θεό».</ref> και έτσι στράφηκε σε ηλικία 29 ετών στη [[Θεολογία|θεολογία]], εισαγόμενος στο Ορθόδοξο Θεολογικό Ινστιτούτο στο [[Παρίσι]]. | Γεννήθηκε στη ''Μόσχα'' και ήταν μέλος 9μελούς οικογένειας. Το κοσμικό όνομά του ήταν Σέργιος, ενώ έδειχνε από μικρός ιδιαίτερη θεολογική κλίση. Εν αρχή ασχολήθηκε με την ''ζωγραφική'', ενώ ασχολήθηκε με τον [[Βουδισμός|Βουδισμό]] και τον [[Ινδουισμός|Ινδουισμό]]. Όταν απογοητεύτηκε από τη φιλοσοφία των Ανατολικών θρησκειών, στράφηκε προς το [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμό]] και πιο συγκεκριμένα την [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθοδοξία]]. Σε ηλικία 25 ετών μετακινήθηκε στη ''Γαλλία'', προσπαθώντας να βρει εργασία ως ζωγράφος. Στη Γαλλία κατάφερε να γίνει δεκτός στους καλλιτεχνικούς κύκλους, όμως τελικά στράφηκε προς το χριστιανισμό με περισσότερο ζήλο αφού ούτε αυτό τον γέμιζε όπως ο ίδιος αργότερα ομολόγησε<ref>«Ήμουν στο Παρίσι, τα είχα όλα, ζούσα με τον καλλιτεχνικό κόσμο του Παρισιού και συμμετείχα σε όλες τις εκδηλώσεις. Όμως τίποτα δεν μου έδινε χαρά και ανακούφιση. Μετά από κάθε εκδήλωση του καλλιτεχνικού κόσμου, είχα μέσα μου κενό και αγωνία. Ο λογισμός μου, μου έλεγε πως κάτι πρέπει να κάμω, για να φύγω από το αδιέξοδο, που με συνείχε. Όμως δεν έβρισκα λύση. Ένα βράδυ, μετά από μία διασκέδαση, ανέβαινα στο σπίτι μου με σκυμμένο το κεφάλι και αργό βήμα. Έλεγα πως αυτή η ζωή είναι βάναυση, είναι ανιαρή. Τότε σκέφτηκα να γίνω μοναχός, όμως πού και πώς δεν είχα ιδέα. Ήμουν Ρώσος εμιγκρέ-πρόσφυγας στη Γαλλία. Εκεί υπήρχαν πολλοί Ρώσοι, οι οποίοι ίδρυσαν το Θεολογικό Ινστιτούτο Του Αγίου Σεργίου… Στο Ινστιτούτο του Αγίου Σεργίου, όλοι μιλούσαν για Θεό, αλλά Θεό δεν είδα, ενώ όταν πήγα στο Άγιο Όρος, κανείς δεν μιλούσε για Θεό και όλα έδειχναν τον Θεό».</ref> και έτσι στράφηκε σε ηλικία 29 ετών στη [[Θεολογία|θεολογία]], εισαγόμενος στο Ορθόδοξο Θεολογικό Ινστιτούτο στο [[Παρίσι]]. | ||
| − | Με το πέρας των σπουδών έλαβε την απόφαση να μονάσει. Έτσι εγκαταστάθηκε στη Ρωσική [[Μονή Αγίου Παντελεήμονος|Μονή του Αγίου Παντελεήμονος]] στο [[Άγιο Όρος]], το1925. 4 έτη αργότερα θα γνωρίσει τον Άγιο [[Σιλουανός ο Αθωνίτης|Σιλουανό τον Αθωνίτη]], ο οποίος έμελλε να γίνει ο πνευματικός καθοδηγητής του. Εν συνεχεία αναχώρησε για τα Καρούλια του [[Άγιο Όρος|Αγίου Όρους]] το 1938, που ασκήτεψε αυστηρά. Το 1948 εξήλθε από το Άγιο Όρος ώστε να χειρουργηθεί στη ''Γαλλία'' και έτσι εξέδωσε σε βιβλίο και το βίο του Αγίου Σιλουανού, που εν τω μεταξύ εκοιμήθη. Εν συνεχεία εξέδωσε και άλλα βιβλία το «''Περί προσευχής''», το «''Άσκηση και Θεωρία''» και «''Η ζωή Του ζωή μου''». Επισκέφτηκε και τη ''Μόσχα'' ξανά μετά από πολύ καιρό, την ίδια εποχή και έμελλε να έχει πιο στενούς δεσμούς με την πόλη με το πέρασμα των χρόνων. Το [[1963]] εγκατέλειψε το ''Άγιο Όρος'' και ίδρυσε μια χριστιανική αδελφότητα χτίζοντας παράλληλα και ένα μοναστήρι αφιερωμένο στον [[Ιωάννης ο Πρόδρομος|Αγίο Ιωάννη τον Πρόδρομο]]. Στο ''Έσσεξ'' έμεινε μέχρι και τέλος της ζωής του. Εκοιμήθη το [[1993]] σε ηλικία 97 ετών. | + | Με το πέρας των σπουδών έλαβε την απόφαση να μονάσει. Έτσι εγκαταστάθηκε στη Ρωσική [[Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος|Μονή του Αγίου Παντελεήμονος]] στο [[Άγιο Όρος]], το1925. 4 έτη αργότερα θα γνωρίσει τον Άγιο [[Σιλουανός ο Αθωνίτης|Σιλουανό τον Αθωνίτη]], ο οποίος έμελλε να γίνει ο πνευματικός καθοδηγητής του. Εν συνεχεία αναχώρησε για τα Καρούλια του [[Άγιο Όρος|Αγίου Όρους]] το 1938, που ασκήτεψε αυστηρά. Το 1948 εξήλθε από το Άγιο Όρος ώστε να χειρουργηθεί στη ''Γαλλία'' και έτσι εξέδωσε σε βιβλίο και το βίο του Αγίου Σιλουανού, που εν τω μεταξύ εκοιμήθη. Εν συνεχεία εξέδωσε και άλλα βιβλία το «''Περί προσευχής''», το «''Άσκηση και Θεωρία''» και «''Η ζωή Του ζωή μου''». Επισκέφτηκε και τη ''Μόσχα'' ξανά μετά από πολύ καιρό, την ίδια εποχή και έμελλε να έχει πιο στενούς δεσμούς με την πόλη με το πέρασμα των χρόνων. Το [[1963]] εγκατέλειψε το ''Άγιο Όρος'' και ίδρυσε μια χριστιανική αδελφότητα χτίζοντας παράλληλα και ένα μοναστήρι αφιερωμένο στον [[Ιωάννης ο Πρόδρομος|Αγίο Ιωάννη τον Πρόδρομο]]. Στο ''Έσσεξ'' έμεινε μέχρι και τέλος της ζωής του. Εκοιμήθη το [[1993]] σε ηλικία 97 ετών. |
==Υποσημειώσεις== | ==Υποσημειώσεις== | ||
Αναθεώρηση της 18:21, 3 Αυγούστου 2009
Ο Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ (22/09/1896 - 11/7/1993) ήταν Ρώσος Ορθόδοξος Ιερομόναχος που ξεκίνησε τη μοναχική του ζωή στο Άγιο Όρος, στη Ρωσική Μονή του Αγίου Παντελεήμονος και θεωρείται από την ορθόδοξη παράδοση ως ένας από τους χαρισματικότερους μοναχούς του 20ου αιώνα.
Ο Βίος του
Γεννήθηκε στη Μόσχα και ήταν μέλος 9μελούς οικογένειας. Το κοσμικό όνομά του ήταν Σέργιος, ενώ έδειχνε από μικρός ιδιαίτερη θεολογική κλίση. Εν αρχή ασχολήθηκε με την ζωγραφική, ενώ ασχολήθηκε με τον Βουδισμό και τον Ινδουισμό. Όταν απογοητεύτηκε από τη φιλοσοφία των Ανατολικών θρησκειών, στράφηκε προς το Χριστιανισμό και πιο συγκεκριμένα την Ορθοδοξία. Σε ηλικία 25 ετών μετακινήθηκε στη Γαλλία, προσπαθώντας να βρει εργασία ως ζωγράφος. Στη Γαλλία κατάφερε να γίνει δεκτός στους καλλιτεχνικούς κύκλους, όμως τελικά στράφηκε προς το χριστιανισμό με περισσότερο ζήλο αφού ούτε αυτό τον γέμιζε όπως ο ίδιος αργότερα ομολόγησε[1] και έτσι στράφηκε σε ηλικία 29 ετών στη θεολογία, εισαγόμενος στο Ορθόδοξο Θεολογικό Ινστιτούτο στο Παρίσι.
Με το πέρας των σπουδών έλαβε την απόφαση να μονάσει. Έτσι εγκαταστάθηκε στη Ρωσική Μονή του Αγίου Παντελεήμονος στο Άγιο Όρος, το1925. 4 έτη αργότερα θα γνωρίσει τον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη, ο οποίος έμελλε να γίνει ο πνευματικός καθοδηγητής του. Εν συνεχεία αναχώρησε για τα Καρούλια του Αγίου Όρους το 1938, που ασκήτεψε αυστηρά. Το 1948 εξήλθε από το Άγιο Όρος ώστε να χειρουργηθεί στη Γαλλία και έτσι εξέδωσε σε βιβλίο και το βίο του Αγίου Σιλουανού, που εν τω μεταξύ εκοιμήθη. Εν συνεχεία εξέδωσε και άλλα βιβλία το «Περί προσευχής», το «Άσκηση και Θεωρία» και «Η ζωή Του ζωή μου». Επισκέφτηκε και τη Μόσχα ξανά μετά από πολύ καιρό, την ίδια εποχή και έμελλε να έχει πιο στενούς δεσμούς με την πόλη με το πέρασμα των χρόνων. Το 1963 εγκατέλειψε το Άγιο Όρος και ίδρυσε μια χριστιανική αδελφότητα χτίζοντας παράλληλα και ένα μοναστήρι αφιερωμένο στον Αγίο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Στο Έσσεξ έμεινε μέχρι και τέλος της ζωής του. Εκοιμήθη το 1993 σε ηλικία 97 ετών.
Υποσημειώσεις
- ↑ «Ήμουν στο Παρίσι, τα είχα όλα, ζούσα με τον καλλιτεχνικό κόσμο του Παρισιού και συμμετείχα σε όλες τις εκδηλώσεις. Όμως τίποτα δεν μου έδινε χαρά και ανακούφιση. Μετά από κάθε εκδήλωση του καλλιτεχνικού κόσμου, είχα μέσα μου κενό και αγωνία. Ο λογισμός μου, μου έλεγε πως κάτι πρέπει να κάμω, για να φύγω από το αδιέξοδο, που με συνείχε. Όμως δεν έβρισκα λύση. Ένα βράδυ, μετά από μία διασκέδαση, ανέβαινα στο σπίτι μου με σκυμμένο το κεφάλι και αργό βήμα. Έλεγα πως αυτή η ζωή είναι βάναυση, είναι ανιαρή. Τότε σκέφτηκα να γίνω μοναχός, όμως πού και πώς δεν είχα ιδέα. Ήμουν Ρώσος εμιγκρέ-πρόσφυγας στη Γαλλία. Εκεί υπήρχαν πολλοί Ρώσοι, οι οποίοι ίδρυσαν το Θεολογικό Ινστιτούτο Του Αγίου Σεργίου… Στο Ινστιτούτο του Αγίου Σεργίου, όλοι μιλούσαν για Θεό, αλλά Θεό δεν είδα, ενώ όταν πήγα στο Άγιο Όρος, κανείς δεν μιλούσε για Θεό και όλα έδειχναν τον Θεό».
Βιβλιογραφία
- Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ, «Η ζωή Του ζωή μου», Εκδόσεις Πουρνάρα, Θεσσαλονίκη, 1996.
