Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Τετραγράμματο"
μ |
μ (→Ιστορικό) |
||
| Γραμμή 3: | Γραμμή 3: | ||
==Ιστορικό== | ==Ιστορικό== | ||
| − | Το αρχαίο εβραϊκό κείμενο περιείχε μόνο τα σύμφωνα των λέξεων, ενώ τα φωνήεντα παραλείπονταν. Οι λέξεις βέβαια προφέρονταν πλήρεις, όμως γράφονταν μόνο τα σύμφωνα τους. Έτσι, στο αρχαίο εβραϊκό κείμενο, το όνομα του Θεού | + | Το αρχαίο εβραϊκό κείμενο περιείχε μόνο τα σύμφωνα των λέξεων, ενώ τα φωνήεντα παραλείπονταν. Οι λέξεις βέβαια προφέρονταν πλήρεις, όμως γράφονταν μόνο τα σύμφωνα τους. Έτσι, στο αρχαίο εβραϊκό κείμενο, το όνομα του Θεού ήταν μία λέξη αποτελούμενη από τέσσερα σύμφωνα, και γι αυτό αποκλήθηκε ''τετραγράμματο''. Αρχικά το τετραγράμματο προφερόταν κανονικά. Όμως, στο χρονικό διάστημα ανάμεσα στην εξορία και στην έλευση του [[Ιησούς Χριστός|Χριστού]], οι [[Εβραίοι]] έπαψαν νά προφέρουν το όνομα του Γιαχβέ, από σεβασμό πιο τυπικό από των αρχαίων [[Ισραήλ|Ισραηλιτών]] που βασιζόταν σε παρεξήγηση του Λευιτ. 24:16<ref>Σωτηρόπουλος, στο ίδιο, σελ. 19</ref> (''"ονομάζων το όνομα Κυρίου θανάτω θανατούσθω"''), αλλά και για να αποφύγουν ειδωλολατρικές βεβηλώσεις<ref>Λεξικό Βιβλικής Θεολογίας (μτφρ. από τα Γαλλικά με εποπτεία Σάββα Αγουρίδη, Σταύρου Βαρτανιάν), Άρτος Ζωής, Αθήνα 1980, στ. 214</ref>. |
==Απόδοση== | ==Απόδοση== | ||
Αναθεώρηση της 20:33, 15 Νοεμβρίου 2007
Με τον όρο Τετραγράμματο αναφερόμαστε στο προσωπικό όνομα του αληθινού Θεού όπως αυτό γράφεται στο εβραϊκό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης[1]. Απαντάται περίπου 6.823 φορές στο εβραϊκό κείμενο. Στην Παλαιά Διαθήκη των Ορθοδόξων που είναι η Μετάφραση των εβδομήκοντα, το τετραγράμματο μεταφράζεται με τη λέξη "Κύριος".
Ιστορικό
Το αρχαίο εβραϊκό κείμενο περιείχε μόνο τα σύμφωνα των λέξεων, ενώ τα φωνήεντα παραλείπονταν. Οι λέξεις βέβαια προφέρονταν πλήρεις, όμως γράφονταν μόνο τα σύμφωνα τους. Έτσι, στο αρχαίο εβραϊκό κείμενο, το όνομα του Θεού ήταν μία λέξη αποτελούμενη από τέσσερα σύμφωνα, και γι αυτό αποκλήθηκε τετραγράμματο. Αρχικά το τετραγράμματο προφερόταν κανονικά. Όμως, στο χρονικό διάστημα ανάμεσα στην εξορία και στην έλευση του Χριστού, οι Εβραίοι έπαψαν νά προφέρουν το όνομα του Γιαχβέ, από σεβασμό πιο τυπικό από των αρχαίων Ισραηλιτών που βασιζόταν σε παρεξήγηση του Λευιτ. 24:16[2] ("ονομάζων το όνομα Κυρίου θανάτω θανατούσθω"), αλλά και για να αποφύγουν ειδωλολατρικές βεβηλώσεις[3].
Απόδοση
Το τετραγράμματο αποδίδεται με τους λατινικούς χαρακτήρες "YHWH" (Yod-heh-vahv-heh) και γράφεται με τους εβραϊκούς χαρακτήρες יהוה (ΓΧΒΧ). Ορθότερη απόδοση της λέξης αυτής θεωρείται το Γιαχβέ[4]. Από τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς και Πατέρες, το τετραγράμματο παραδίδεται μεταγραφόμενο ως Ίαβέ ή και Ιαουέ[5].
Υποσημειώσεις
- ↑ Σωτηρόπουλος Νικόλαος, 'Ο Ιησούς Γιαχβέ', 2η έκδ., εκδ. 'Ο Σταυρός', Αθήνα 1988, σελ. 7
- ↑ Σωτηρόπουλος, στο ίδιο, σελ. 19
- ↑ Λεξικό Βιβλικής Θεολογίας (μτφρ. από τα Γαλλικά με εποπτεία Σάββα Αγουρίδη, Σταύρου Βαρτανιάν), Άρτος Ζωής, Αθήνα 1980, στ. 214
- ↑ Θρησκειολογικό Λεξικό, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2000, σελ. 267
- ↑ Φούντας Ιερεμίας (Αρχιμ.), Ερμηνεία Παλαιάς Διαθήκης - 'Έξοδος', Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2005, σελ. 334
