Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Άργους"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | '''Ο | + | '''Ο Nαός Κοιμήσεως της Θεοτόκου''', είναι το παλαιότερο βυζαντινό μνημείο της πόλης του Άργους, χαρακτηριστικό δείγμα της βυζαντινής αρχιτεκτονικής, με ιδιαίτερη αρχαιολογική, καλλιτεχνική και ιστορική αξία. Σύμφωνα με την κήρυξη του ''Υπουργείου Πολιτισμού'', χρονολογείται στις αρχές του 12ου αιώνα, δηλαδή είναι της όψιμης μεσοβυζαντινής περιόδου. Ο ναός είναι τρίκλιτος σταυροειδής εγγεγραμμένος με τρούλο. Τα τρία κλίτη χωρίζονται από τέσσερις πεσσούς και τέσσερις κίονες και σ’ αυτούς στηρίζεται ο τρούλος, ο οποίος ευρίσκεται στο κέντρο της σταυροειδούς στέγης και «εγγράφεται» έτσι μέσα σ’ αυτό το αρχιτεκτονικό σχήμα. Στα δυτικά προστίθεται νάρθηκας, ενώ η ανατολική πλευρά απολήγει σε τρεις τρίπλευρες αψίδες. Ο ρυθμός αυτός ήταν πολύ διαδεδομένος την εποχή εκείνη και πολλές εκκλησίες κτίζονταν έτσι. Παράλληλα, στο τύμπανο του τρούλου, ο οποίος συμβολίζει τον ουρανό, εικονίζεται ο αυστηρός Παντοκράτορας, ενώ μπροστά στην αψίδα του ιερού η δεομένη Παναγία. |
| − | με ιδιαίτερη αρχαιολογική, καλλιτεχνική και ιστορική αξία. Σύμφωνα με την κήρυξη του | ||
| − | Ο ναός είναι τρίκλιτος σταυροειδής εγγεγραμμένος με τρούλο. Τα τρία κλίτη χωρίζονται από | ||
| − | σ’ αυτούς στηρίζεται ο τρούλος, ο οποίος ευρίσκεται στο κέντρο της σταυροειδούς στέγης και «εγγράφεται» έτσι μέσα σ’ αυτό το αρχιτεκτονικό σχήμα. Στα δυτικά προστίθεται νάρθηκας, ενώ η ανατολική πλευρά απολήγει σε τρεις τρίπλευρες αψίδες. Ο ρυθμός αυτός ήταν πολύ διαδεδομένος την εποχή εκείνη και πολλές εκκλησίες κτίζονταν έτσι. Παράλληλα, στο τύμπανο του τρούλου, ο οποίος συμβολίζει τον ουρανό, εικονίζεται ο αυστηρός Παντοκράτορας, ενώ μπροστά στην αψίδα του ιερού η δεομένη Παναγία. | ||
| − | Η εκκλησία έχει κτιστεί κατά το πλινθοπερίκλειστο σύστημα, με τη διαφορά ότι οι πέτρες δεν είναι ισομεγέθεις, επειδή πολλές από αυτές | + | Η εκκλησία έχει κτιστεί κατά το ''πλινθοπερίκλειστο'' σύστημα, με τη διαφορά ότι οι πέτρες δεν είναι ισομεγέθεις, επειδή πολλές από αυτές προέρχονταν από αρχαία μνημεία και τις τοποθετούσαν ατόφιες, ενώ ανάμεσά τους μπαίνει το ψημένο λεπτό τούβλο. Στα κατώτερα σημεία των τοίχων είναι ιδιαίτερα μεγάλες. Το μνημείο έχει υποστεί διάφορες επεμβάσεις, όπως η προσθήκη προστώου στη δυτική πλευρά, το οποίο είναι σχεδόν σύγχρονο. Από επιγραφή που σώζεται στην αριστερή άκρη του νάρθηκα πληροφορούμαστε ότι ο ναός ανακαινίστηκε το 1699. Στο ναό φυλάσσονταν τα ''Άγια λείψανα'' του [[Πέτρος Επίσκοπος Άργους|Αγίου Πέτρου]] μέχρι το 1421. Έχει συνδεθεί ιστορικά με διάφορα περιστατικά της επανάστασης. Σ’ αυτόν ορκίστηκαν οι πληρεξούσιοι της Δ΄ Εθνοσυνέλευσης το 1829, οι εργασίες της οποίας έγιναν κατόπιν στο αρχαίο θέατρο. Σ’ αυτόν επίσης ορκίστηκαν και οι πληρεξούσιοι της Ε΄Εθνοσυνέλευσης το 1831 μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, οι εργασίες της οποίας έγιναν τελικά στο Ναύπλιο. |
| − | προέρχονταν από αρχαία μνημεία και τις τοποθετούσαν ατόφιες, ενώ ανάμεσά τους μπαίνει το ψημένο λεπτό τούβλο. Στα κατώτερα σημεία | ||
| − | των τοίχων είναι ιδιαίτερα μεγάλες. Το μνημείο έχει υποστεί διάφορες επεμβάσεις, όπως η προσθήκη προστώου στη δυτική πλευρά, το οποίο είναι σχεδόν σύγχρονο. Από επιγραφή που σώζεται στην αριστερή άκρη του νάρθηκα πληροφορούμαστε ότι ο ναός ανακαινίστηκε το 1699. | ||
| − | |||
| + | == Βιβλιογραφία == | ||
| + | *Οδυσσέας Κουμαδωράκης, «''Άργος τό πολυδίψιον''», Εκδόσεις "Εκ Προοιμίου", Άργος 2007. | ||
| − | + | *Αναστάσιος Τσακόπουλος, «''Συμβολαί εις την Ιστορίαν της Εκκλησίας Αργολίδος''», Έκδοσις «Χρονικών Του Μοριά», Αθήναι 1953. | |
| − | * | ||
| − | + | [[κατηγορία:Ναοί|Θ]] | |
Αναθεώρηση της 20:30, 9 Οκτωβρίου 2008
Ο Nαός Κοιμήσεως της Θεοτόκου, είναι το παλαιότερο βυζαντινό μνημείο της πόλης του Άργους, χαρακτηριστικό δείγμα της βυζαντινής αρχιτεκτονικής, με ιδιαίτερη αρχαιολογική, καλλιτεχνική και ιστορική αξία. Σύμφωνα με την κήρυξη του Υπουργείου Πολιτισμού, χρονολογείται στις αρχές του 12ου αιώνα, δηλαδή είναι της όψιμης μεσοβυζαντινής περιόδου. Ο ναός είναι τρίκλιτος σταυροειδής εγγεγραμμένος με τρούλο. Τα τρία κλίτη χωρίζονται από τέσσερις πεσσούς και τέσσερις κίονες και σ’ αυτούς στηρίζεται ο τρούλος, ο οποίος ευρίσκεται στο κέντρο της σταυροειδούς στέγης και «εγγράφεται» έτσι μέσα σ’ αυτό το αρχιτεκτονικό σχήμα. Στα δυτικά προστίθεται νάρθηκας, ενώ η ανατολική πλευρά απολήγει σε τρεις τρίπλευρες αψίδες. Ο ρυθμός αυτός ήταν πολύ διαδεδομένος την εποχή εκείνη και πολλές εκκλησίες κτίζονταν έτσι. Παράλληλα, στο τύμπανο του τρούλου, ο οποίος συμβολίζει τον ουρανό, εικονίζεται ο αυστηρός Παντοκράτορας, ενώ μπροστά στην αψίδα του ιερού η δεομένη Παναγία.
Η εκκλησία έχει κτιστεί κατά το πλινθοπερίκλειστο σύστημα, με τη διαφορά ότι οι πέτρες δεν είναι ισομεγέθεις, επειδή πολλές από αυτές προέρχονταν από αρχαία μνημεία και τις τοποθετούσαν ατόφιες, ενώ ανάμεσά τους μπαίνει το ψημένο λεπτό τούβλο. Στα κατώτερα σημεία των τοίχων είναι ιδιαίτερα μεγάλες. Το μνημείο έχει υποστεί διάφορες επεμβάσεις, όπως η προσθήκη προστώου στη δυτική πλευρά, το οποίο είναι σχεδόν σύγχρονο. Από επιγραφή που σώζεται στην αριστερή άκρη του νάρθηκα πληροφορούμαστε ότι ο ναός ανακαινίστηκε το 1699. Στο ναό φυλάσσονταν τα Άγια λείψανα του Αγίου Πέτρου μέχρι το 1421. Έχει συνδεθεί ιστορικά με διάφορα περιστατικά της επανάστασης. Σ’ αυτόν ορκίστηκαν οι πληρεξούσιοι της Δ΄ Εθνοσυνέλευσης το 1829, οι εργασίες της οποίας έγιναν κατόπιν στο αρχαίο θέατρο. Σ’ αυτόν επίσης ορκίστηκαν και οι πληρεξούσιοι της Ε΄Εθνοσυνέλευσης το 1831 μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, οι εργασίες της οποίας έγιναν τελικά στο Ναύπλιο.
Βιβλιογραφία
- Οδυσσέας Κουμαδωράκης, «Άργος τό πολυδίψιον», Εκδόσεις "Εκ Προοιμίου", Άργος 2007.
- Αναστάσιος Τσακόπουλος, «Συμβολαί εις την Ιστορίαν της Εκκλησίας Αργολίδος», Έκδοσις «Χρονικών Του Μοριά», Αθήναι 1953.
