https://el.orthodoxwiki.org/api.php?action=feedcontributions&user=Nikrom&feedformat=atomOrthodoxWiki - Συνεισφορές χρήστη [el]2024-03-28T09:06:05ZΣυνεισφορές χρήστηMediaWiki 1.30.0https://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%95%CE%BE%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BE%CE%B7&diff=3647Εξέλιξη2008-03-08T18:03:10Z<p>Nikrom: /* Πρόσθετη ανάγνωση */</p>
<hr />
<div>Πρόκειται για την κοινή ονομασία μιας σειράς επιστημονικών θεωριών οι οποίες αποσκοπούν στο να εξηγήσουν, αφ’ ενός την φαινομενική ομοιότητα των διαφόρων ειδών καθώς επίσης και την μετέπειτα εμφάνιση πολυπλοκώτερων ειδών, από τα καταγεγραμμένα απολιθώματα. Έτσι, με τον όρο «''εξέλιξη''» υποδηλώνεται η θεωρία πως κάθε μορφή επίγειας ζωής έχει κοινή γενεαλογία, η αρχή της οποίας μπορεί να εντοπισθεί σε ένα μοναδικό είδος.<br />
<br />
Οι Ορθόδοξες απόψεις μπορούν να ομαδοποιηθούν σε δύο μεγάλες κατηγορίες, τις οποίες θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε με τους όρους, «''Συμβατιστές''» και «''Ασυμβατιστές''».<br />
<br />
* Οι «''Συμβατιστές''» υποστηρίζουν πως η Επιστήμη και η Θεολογία είναι συμβατοί τομείς και θεωρούν πως αποτελούν συμπληρωματικές αποκαλύψεις του Θεού. Δεδομένου ότι ο [[Θεός]] είναι η πηγή, και της Δικής Του, συγκεκριμένης αποκάλυψης του Εαυτού Του μέσα στην Χριστιανική θρησκεία, αλλά και η πηγή της γενικότερης αποκάλυψης του Εαυτού Του μέσα στη Φύση, τότε τα ευρήματα της Επιστήμης και της Θεολογίας δεν γίνεται εκ των πραγμάτων να είναι αντιφατικά˙ οι τυχόν αντιφάσεις πρέπει να είναι απλώς φαινομενικές, και η επίλυσή τους (που θα είναι πιστή στην αλήθεια της αποκάλυψης του Θεού), εφικτή.<br />
<br />
* Οι «''Ασυμβατιστές''» υποστηρίζουν πως είναι εφικτό, η [[Επιστήμη]] να είναι ασύμβατη με την πίστη. Συνήθως ισχυρίζονται, είτε πως η Επιστήμη βασίζεται φιλοσοφικά σε ένα είδος νατουραλισμού, ή πως η συγκεκριμένη αποκάλυψη του Θεού είναι αλάθητη, και ως εκ τούτου υπερισχύει των ευρημάτων της ανθρώπινης λογικής, σε περίπτωση τυχόν διαφωνίας ανάμεσα στους δύο τομείς. Αυτό συχνά στηρίζεται σε μια εκ προοιμίου καχυποψία προς την ικανότητα της ανθρώπινης λογικής να φτάνει σε αξιόπιστα συμπεράσματα.<br />
<br />
== Πηγές ==<br />
<br />
* Τα άρθρο αποτελεί μετάφραση μέρους του λήματος ''evolution'' thw [http://orthodoxwiki.org/Evolution Αγγλόφωνης Ορθόδοξης Εγκυκλοπαίδειας]<br />
<br />
== Πρόσθετη ανάγνωση ==<br />
<br />
<div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: calibri;"><br />
* [http://www.exeldim.bravehost.com Εξελικτική Δημιουργία]. Ιστοσελίδα Ελλήνων Ορθοδόξων Συμβατιστών<br />
* [http://www.zephyr.gr/stjohn/per6daw.htm Οι Έξι Αυγές]. Αλέξανδρου Καλόμοιρου Συμβατιστή<br />
* [http://www.fatheralexander.org/booklets/english/creation_man_a_mileant_e.htm Επίσκοπος Αλέξανδρος (Mileant) του Μπουένος Άϊρες και Νοτίου Αμερικής (ROCOR), "On the Appearance"] <br />
* [http://www.annunciationakron.org/phyllisonest/pdf/creation.pdf Boojamra, Δρ. Ιωάννης, "The Orthodox Idea of Creation"] <br />
*[http://www.bensusan.net/razilazenje/2005/06/01/orthodox-christianity-and-the-post-enlightenment-intelligentsia-a-response-to-archbishop-lazar-puhalo/ Bensusan, Ephrem Hugh, "Orthodox Christianity and the Post-Christian Intelligentsia: A Response to Archbishop Lazar (Puhalo): Part 1" ]<br />
* [http://www.orthodoxresearchinstitute.org/articles/patrology/metallinos_faith_and_science.htm Μεταλληνός, πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος, καθηγητής, "Faith and Science in Orthodox Gnosiology and Methodology"] (Πίστη και Επιστήμη στην Ορθόδοξη Γνωσιολογία και Μεθοδολογία). Αναφέρεται στην Εξέλιξη εν συντομία, αλλά συνολικά προβάλλει την παραδοσιακή Ορθόδοξη στάση διαχωρισμού Άκτιστης και κτιστής γνώσης.<br />
*Nicozisin, π. Γεώργιος, "Creationism versus Evolution" [http://www.orthodoxresearchinstitute.org/articles/dogmatics/nicozisin_creationism.htm] (Δημιουργισμός εναντίον Εξέλιξης). (Συμβατιστής)<br />
* [http://www.orthodoxinfo.com/phronema/evolution_frseraphim_kalomiros.aspx Ιερομόναχος Σεραφείμ Ρόουζ, "Genesis and Early Man: The Orthodox patristic understanding"] (Γένεσις και Πρώιμος Άνθρωπος: Η Ορθόδοξη Πατερική αντίληψη). (Ασυμβατιστής)<br />
*Theokritoff, Γεώργιος, με την Elizabeth Theokritoff, "Genesis and Creation: Towards a debate" [http://jbburnett.com/resources/theokritoff_rose-svtq.pdf heokritoff, Γεώργιος, με την Elizabeth Theokritoff, "Genesis and Creation: Towards a debate"] (Γένεσις και Δημιουργία: Προς μια δημόσια συζήτηση) (PDF) — Επιθεώρηση του Σεραφείμ Ρόουζ, Genesis, Creation and Early Man: The Orthodox Christian Vision, (Γένεσις, Δημιουργία και ο Πρώιμος Ανθρωπος: Το Ορθόδοξο Χριστιανικό Όραμα), Τριμηνιαία θεολογική έκδοση Αγίου Βλαδίμηρου, Τόμος 46, Αριθμός 2 (2002). (Συμβατιστής)<br />
*[http://www.parembasis.gr/0000/00_88_04.htm Βλάχος, π. Ιερόθεος, "Orthodox Theology and Science" ] (Ορθόδοξη Θεολογία και Επιστήμη). Από την Ελληνική Ορθόδοξη Θεολογική Επιθεώρηση. Εκδόσεις Brookline: Άνοιξη 1999. Τόμος. 44, Iss.1-4; σελ.131, 19 σελ. Μια χρήσιμη εισαγωγή στην πλατύτερη σχέση ανάμεσα στην Επιστήμη και τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό.<br />
* [http://www.creatio.orthodoxy.ru/sbornik/sbufeev_whynot_english.html Bufeev, S. V. "Why an Orthodox Christian cannot be an evolutionist"] (Γιατί ένας Ορθόδοξος Χριστιανός δεν μπορεί να είναι Εξελικτής) <br />
*[http://www.tserkovnost.org/articles/evolution-gascoigne.html Gascoigne, π. Σεραφείμ "Evolution" A New Fundamentalism"] (Εξέλιξη: Ένας νέος Φονταμενταλισμός), από το Tserkovnost, ένα Κέντρο Ερεύνης της Ανατολικής Ορθοδοξίας. (Ασυμβατιστής)<br />
* [http://www.creatio.orthodoxy.ru/english/rose_genesis/index.html Ιερομόναχος Σεραφείμ Ρόουζ, "Genesis, Creation and Early Man: The Orthodox Christian Vision"] (Γένεσις, Δημιουργία και ο Πρώιμος Ανθρωπος: Το Ορθόδοξο Χριστιανικό Όραμα). Η σελίδα αυτή παρουσιάζει κάποιες σελίδες από το βιβλίο του πατρός Σεραφείμ που πραγματεύεται την Δημιουργία από την Πατερική προοπτική. (Ασυμβατιστής)<br />
* [http://www.pravoslavie.ru/enarticles/060222155510 Christensen, π. Δαμασκηνός, "Interview with Fr. Damascene" ] (Συνέντευξη με τον π. Δαμασκηνό). Ο Μοναχός Δαμασκηνός αναπτύσσει την Πατερική άποψη περί Δημιουργίας. (Ασυμβατιστής)<br />
<br />
[[Κατηγορία:Θεολογία]]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%95%CE%BE%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BE%CE%B7&diff=3646Εξέλιξη2008-03-08T17:59:21Z<p>Nikrom: /* Πρόσθετη ανάγνωση */</p>
<hr />
<div>Πρόκειται για την κοινή ονομασία μιας σειράς επιστημονικών θεωριών οι οποίες αποσκοπούν στο να εξηγήσουν, αφ’ ενός την φαινομενική ομοιότητα των διαφόρων ειδών καθώς επίσης και την μετέπειτα εμφάνιση πολυπλοκώτερων ειδών, από τα καταγεγραμμένα απολιθώματα. Έτσι, με τον όρο «''εξέλιξη''» υποδηλώνεται η θεωρία πως κάθε μορφή επίγειας ζωής έχει κοινή γενεαλογία, η αρχή της οποίας μπορεί να εντοπισθεί σε ένα μοναδικό είδος.<br />
<br />
Οι Ορθόδοξες απόψεις μπορούν να ομαδοποιηθούν σε δύο μεγάλες κατηγορίες, τις οποίες θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε με τους όρους, «''Συμβατιστές''» και «''Ασυμβατιστές''».<br />
<br />
* Οι «''Συμβατιστές''» υποστηρίζουν πως η Επιστήμη και η Θεολογία είναι συμβατοί τομείς και θεωρούν πως αποτελούν συμπληρωματικές αποκαλύψεις του Θεού. Δεδομένου ότι ο [[Θεός]] είναι η πηγή, και της Δικής Του, συγκεκριμένης αποκάλυψης του Εαυτού Του μέσα στην Χριστιανική θρησκεία, αλλά και η πηγή της γενικότερης αποκάλυψης του Εαυτού Του μέσα στη Φύση, τότε τα ευρήματα της Επιστήμης και της Θεολογίας δεν γίνεται εκ των πραγμάτων να είναι αντιφατικά˙ οι τυχόν αντιφάσεις πρέπει να είναι απλώς φαινομενικές, και η επίλυσή τους (που θα είναι πιστή στην αλήθεια της αποκάλυψης του Θεού), εφικτή.<br />
<br />
* Οι «''Ασυμβατιστές''» υποστηρίζουν πως είναι εφικτό, η [[Επιστήμη]] να είναι ασύμβατη με την πίστη. Συνήθως ισχυρίζονται, είτε πως η Επιστήμη βασίζεται φιλοσοφικά σε ένα είδος νατουραλισμού, ή πως η συγκεκριμένη αποκάλυψη του Θεού είναι αλάθητη, και ως εκ τούτου υπερισχύει των ευρημάτων της ανθρώπινης λογικής, σε περίπτωση τυχόν διαφωνίας ανάμεσα στους δύο τομείς. Αυτό συχνά στηρίζεται σε μια εκ προοιμίου καχυποψία προς την ικανότητα της ανθρώπινης λογικής να φτάνει σε αξιόπιστα συμπεράσματα.<br />
<br />
== Πηγές ==<br />
<br />
* Τα άρθρο αποτελεί μετάφραση μέρους του λήματος ''evolution'' thw [http://orthodoxwiki.org/Evolution Αγγλόφωνης Ορθόδοξης Εγκυκλοπαίδειας]<br />
<br />
== Πρόσθετη ανάγνωση ==<br />
<br />
<div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: calibri;"><br />
* [http://www.exeldim.bravehost.com Εξελικτική Δημιουργία. Ιστοσελίδα Ελλήνων Ορθοδόξων Συμβατιστών]<br />
* [http://www.fatheralexander.org/booklets/english/creation_man_a_mileant_e.htm Επίσκοπος Αλέξανδρος (Mileant) του Μπουένος Άϊρες και Νοτίου Αμερικής (ROCOR), "On the Appearance"] <br />
* [http://www.annunciationakron.org/phyllisonest/pdf/creation.pdf Boojamra, Δρ. Ιωάννης, "The Orthodox Idea of Creation"] <br />
*[http://www.bensusan.net/razilazenje/2005/06/01/orthodox-christianity-and-the-post-enlightenment-intelligentsia-a-response-to-archbishop-lazar-puhalo/ Bensusan, Ephrem Hugh, "Orthodox Christianity and the Post-Christian Intelligentsia: A Response to Archbishop Lazar (Puhalo): Part 1" ]<br />
* [http://www.orthodoxresearchinstitute.org/articles/patrology/metallinos_faith_and_science.htm Μεταλληνός, πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος, καθηγητής, "Faith and Science in Orthodox Gnosiology and Methodology"] (Πίστη και Επιστήμη στην Ορθόδοξη Γνωσιολογία και Μεθοδολογία). Αναφέρεται στην Εξέλιξη εν συντομία, αλλά συνολικά προβάλλει την παραδοσιακή Ορθόδοξη στάση διαχωρισμού Άκτιστης και κτιστής γνώσης.<br />
*Nicozisin, π. Γεώργιος, "Creationism versus Evolution" [http://www.orthodoxresearchinstitute.org/articles/dogmatics/nicozisin_creationism.htm] (Δημιουργισμός εναντίον Εξέλιξης). (Συμβατιστής)<br />
* [http://www.orthodoxinfo.com/phronema/evolution_frseraphim_kalomiros.aspx Ιερομόναχος Σεραφείμ Ρόουζ, "Genesis and Early Man: The Orthodox patristic understanding"] (Γένεσις και Πρώιμος Άνθρωπος: Η Ορθόδοξη Πατερική αντίληψη). (Ασυμβατιστής)<br />
*Theokritoff, Γεώργιος, με την Elizabeth Theokritoff, "Genesis and Creation: Towards a debate" [http://jbburnett.com/resources/theokritoff_rose-svtq.pdf heokritoff, Γεώργιος, με την Elizabeth Theokritoff, "Genesis and Creation: Towards a debate"] (Γένεσις και Δημιουργία: Προς μια δημόσια συζήτηση) (PDF) — Επιθεώρηση του Σεραφείμ Ρόουζ, Genesis, Creation and Early Man: The Orthodox Christian Vision, (Γένεσις, Δημιουργία και ο Πρώιμος Ανθρωπος: Το Ορθόδοξο Χριστιανικό Όραμα), Τριμηνιαία θεολογική έκδοση Αγίου Βλαδίμηρου, Τόμος 46, Αριθμός 2 (2002). (Συμβατιστής)<br />
*[http://www.parembasis.gr/0000/00_88_04.htm Βλάχος, π. Ιερόθεος, "Orthodox Theology and Science" ] (Ορθόδοξη Θεολογία και Επιστήμη). Από την Ελληνική Ορθόδοξη Θεολογική Επιθεώρηση. Εκδόσεις Brookline: Άνοιξη 1999. Τόμος. 44, Iss.1-4; σελ.131, 19 σελ. Μια χρήσιμη εισαγωγή στην πλατύτερη σχέση ανάμεσα στην Επιστήμη και τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό.<br />
* [http://www.creatio.orthodoxy.ru/sbornik/sbufeev_whynot_english.html Bufeev, S. V. "Why an Orthodox Christian cannot be an evolutionist"] (Γιατί ένας Ορθόδοξος Χριστιανός δεν μπορεί να είναι Εξελικτής) <br />
*[http://www.tserkovnost.org/articles/evolution-gascoigne.html Gascoigne, π. Σεραφείμ "Evolution" A New Fundamentalism"] (Εξέλιξη: Ένας νέος Φονταμενταλισμός), από το Tserkovnost, ένα Κέντρο Ερεύνης της Ανατολικής Ορθοδοξίας. (Ασυμβατιστής)<br />
* [http://www.creatio.orthodoxy.ru/english/rose_genesis/index.html Ιερομόναχος Σεραφείμ Ρόουζ, "Genesis, Creation and Early Man: The Orthodox Christian Vision"] (Γένεσις, Δημιουργία και ο Πρώιμος Ανθρωπος: Το Ορθόδοξο Χριστιανικό Όραμα). Η σελίδα αυτή παρουσιάζει κάποιες σελίδες από το βιβλίο του πατρός Σεραφείμ που πραγματεύεται την Δημιουργία από την Πατερική προοπτική. (Ασυμβατιστής)<br />
* [http://www.pravoslavie.ru/enarticles/060222155510 Christensen, π. Δαμασκηνός, "Interview with Fr. Damascene" ] (Συνέντευξη με τον π. Δαμασκηνό). Ο Μοναχός Δαμασκηνός αναπτύσσει την Πατερική άποψη περί Δημιουργίας. (Ασυμβατιστής)<br />
<br />
[[Κατηγορία:Θεολογία]]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%A5%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%91%CF%81%CF%87%CE%AE&diff=3645Υποστατική Αρχή2008-03-08T17:50:36Z<p>Nikrom: </p>
<hr />
<div>Υποστατική Αρχή, είναι το πρόσωπο εκείνο που θεωρείται αρχή και εκπρόσωπος μιας φύσης.<br />
<br />
Κατά την Ορθόδοξη πίστη, στον Θεό η [[Υπόσταση]] προηγείται από την [[Ουσία]], καθώς είναι αδόκιμο να λέγεται πως η [[Υπόσταση]] του Θεού να εξαρτάται από την [[Ουσία]] του. Αντίθετα, η Ουσία του Θεού, εξαρτάται από την Υπόσταση του Πατρός, που είναι η Αρχή της Θεότητος.<br />
<br />
Ο Θεός δεν εξαρτάτα από τη φύση Του, γιατί η φύση Του δεν είναι προγενέστερη, όπως συμβαίνει στους ανθρώπους. Η φύση του Θεού υπάρχει αϊδίως, όπως και οι Υποστάσεις Του. Υπάρχει λοιπόν μια Αρχή (οχι χρονική αρχή) στη Θεότητα και αυτή η Αρχή είναι η Υπόσταση του Θεού Πατρός.<br />
<br />
Ο Θεός, όπως συμβαίνει στη δική Του φύση, ομοίως βούλεται να πολιτεύεται με πρόσωπα, και όχι με απρόσωπες ουσίες ("Χριστιανική Δογματική" σεβασμ. Ιωάννη Ζηζιούλα μητρ. Περγάμου. Γ΄ Μέρος: ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ. IΙ. Βασικές αρχές της Πατερικής διδασκαλίας).<br />
<br />
2. Η συμβολή των Καππαδοκών Πατέρων<br />
). Γι' αυτό και στην ανθρωπότητα, έχει θέσει μια Υποστατική Αρχή, που στο πρόσωπό της, τη συμπεριλαμβάνει ολόκληρη. Αυτή είναι η υπόσταση (το πρόσωπο) του ανθρώπου Αδάμ.<br />
<br />
{{επέκταση}}<br />
<br />
== Βιβλιογραφία ==<br />
<br />
* «''Οψώμεθα τον Θεόν καθώς Εστί''» Γέροντος Σοφρωνίου Ζαχάρωφ,.<br />
* «''Το πρόσωπο στην Ορθόδοξη παράδοση''» Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιεροθέου Βλάχου.<br />
<br />
<br />
[[Κατηγορία:Δογματική]]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%A3%CF%85%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7:%CE%A3%CF%85%CE%BC%CE%B5%CF%8E%CE%BD_%CE%BF_%CE%9D%CE%AD%CE%BF%CF%82_%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82&diff=3644Συζήτηση:Συμεών ο Νέος Θεολόγος2008-03-08T17:45:56Z<p>Nikrom: </p>
<hr />
<div>Έχει μπει βιβλιογραφία αν δεν την είδες Θοδωρή, από τη Χριστιανική Φοιτητική Δράση. Είναι το τμήμα με το βίο του. --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 09:45, 8 Μαρτίου 2008 (PST)</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%A3%CF%85%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7:%CE%A3%CF%85%CE%BC%CE%B5%CF%8E%CE%BD_%CE%BF_%CE%9D%CE%AD%CE%BF%CF%82_%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82&diff=3643Συζήτηση:Συμεών ο Νέος Θεολόγος2008-03-08T17:45:28Z<p>Nikrom: Νέα σελίδα: Έχει μπει βιβλιογραφία αν δεν την είδες Θοδωρή, από τη Χριστιανική Φοιτητική Δράση. Είναι το τμήμ...</p>
<hr />
<div>Έχει μπει βιβλιογραφία αν δεν την είδες Θοδωρή, από τη Χριστιανική Φοιτητική Δράση. Είναι το τμήμα με το βίο του.</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%BF_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82&diff=3642Ιστορικό χρονολόγιο της Εκκλησίας2008-03-08T17:39:26Z<p>Nikrom: /* Ιστορία της επέκτασης της Εκκλησίας μέχρι τον 5ο αιώνα */</p>
<hr />
<div>Εκκλησία του Χριστού, είναι το σύνολο των βαπτισθέντων στο όνομα του [[Θεός Πατήρ|Πατρός]], του [[Λόγος|Υιού]] και του [[Άγιος Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]]. Αυτοί αποτελούν ένα Σώμα, με κεφαλή τον [[Ιησούς Χριστός|Χριστό]], τον οποίο ενδύονται κατά τη στιγμή του Αγίου Βαπτίσματος, ενώ αποτελεί και το παρατεταμένο σώμα του Χριστού εις τους αιώνες.<br />
<br />
Παρακάτω παρατίθεται ένα ιστορικό χρονολόγιο της πορείας και της εξέλιξης της εκκλησίας μέχρι τον 5ο αιώνα. Για αναλυτικότερη αναζήτηση των γεγονότων δείτε το λήμα [[Εκκλησιαστική Ιστορία]].<br />
<br />
== Ιστορία της επέκτασης της Εκκλησίας μέχρι τον 5ο αιώνα ==<br />
<br />
'''4π.χ. - 1μ.χ.''' Γέννησις Ιησού Χριστού.<br />
<br />
'''27-31 μ.Χ.''' Έναρξη τού δημοσίου κηρύγματος τού Ιησού Χριστού.<br />
<br />
Η κατάσταση τής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας είναι η εξής: Πληθυσμός: 33.000.000. (50 % δούλοι). Οι Ιουδαίοι τής αυτοκρατορίας ήταν 2.300.000 (7% τού πληθυσμού τής αυτοκρατορίας), κυρίως προσύλητους στον Ιουδαϊσμό. Ο πληθυσμός τής Παλαιστίνης, ήταν 580.000 Ιουδαίοι και 233.000 εθνικοί.<br />
<br />
'''30-34 μ.Χ. περίπου.''' Σταύρωση, ανάσταση και ανάληψη τού Χριστού. Δίνεται η εντολή Του: "Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη" (Ματθαίος 28/κη΄ 19).<br />
<br />
'''Πεντηκοστή.''' Μετά τη θαυματουργική επιφοίτηση τού Αγίου Πνεύματος και τα όσα είδαν, 3.000 Ιουδαίοι προσύλητοι από κάθε περιοχή τού τότε γνωστού κόσμου, βαπτίζονται Χριστιανοί, και φεύγουν μεταφέροντας τη Χριστιανική πίστη στους Ιουδαίους όλων τών χωρών προέλευσής τους. (Πράξεις 2/β΄ 41). (Παλαιστίνη, Ισραήλ, Αίγυπτος, Λίβανος, Ιορδανία, Λιβύη, Συρία, Ιταλία κλπ)<br />
<br />
'''34 μ.Χ.''' περίπου. Μαρτύριο τού πρωτομάρτυρος [[Άγιος Στέφανος|Στεφάνου]], και διωγμός στους Χριστιανούς τής Ιουδαίας από τους Εβραίους. Ο διωγμός εξαναγκάζει τους Χριστιανούς να καταφύγουν σε άλλες περιοχές, και να μεταφέρουν εκεί το Ευαγγέλιο. Πρώτοι Χριστιανοί βαπτίζονται στην Αιθιοπία από τον Αιθίοπα ευνούχο και στη Σαμάρεια από τον Φίλιππο. Μεταστροφή τού Σαούλ στη Χριστιανική πίστη, που ονομάζεται Παύλος.<br />
<br />
'''35 μ.Χ.''' περίπου. Πολλαπλασιασμός τών Χριστιανών στην Ιουδαία και τη Σαμάρεια (Πράξεις 9/θ΄ 31). Πρώτοι Χριστιανοί στην Αρμενία.<br />
<br />
'''36 - 40 μ.Χ.''' Είσοδος τών Εθνικών στη Χριστιανική πίστη με πρώτο τον Κορνήλιο. Ευρεία εισροή Ιταλών Ρωμαίων πολιτών από τον Πέτρο στην Καισάρεια. (Πράξεις 10/ι΄ 1-48). Χριστιανοί σε Αντιόχεια, Ελλάδα και Ρώμη.<br />
<br />
'''42 μ.Χ.''' Πλήθος πιστεύει στην Αλεξάνδρεια, τη Φοινίκη και την Κύπρο. (Πράξεις 11/ια΄ 21).<br />
<br />
'''43 μ.Χ.''' Ο αριθμός τών Χριστιανών στην Αντιόχεια, (με τη βοήθεια τού Παύλου και τού Βαρνάβα), είναι 500. Για πρώτη φορά ονομάζονται τότε Χριστιανοί. (Πράξεις 11/ια΄ 21).<br />
<br />
'''44 μ.Χ.''' Διωγμός τών Χριστιανών στην Ιερουσαλήμ από τους Εβραίους, από τον βασιλιά Ηρώδη Αγρίππα τον 1ο. Αποκεφαλισμός τού Ιακώβου. Φυλάκιση και διαφυγή τού Πέτρου.<br />
<br />
'''50 μ.Χ.''' περίπου. Ιουδαίοι και Χριστιανοί εξορίζονται από τη Ρώμη. Ο Παύλος κηρύττει σε Μακεδονία, Αχαϊα και Ασία. (Πράξεις 16/ις΄ 6).<br />
<br />
'''52 μ.Χ.''' Ο απόστολος Θωμάς κηρύττει στην Ινδία<br />
<br />
'''57 μ.Χ.''' Κατάσταση τής πόλης τής Ρώμης: 3000 περίπου Χριστιανοί, 5 εκκλησιασμάτων. Συνολικός πληθυσμός Ρώμης: 800.000.<br />
<br />
'''60 μ.Χ.''' περίπου. Πρώτοι Χριστιανοί στη Δαλματία και Ιλλυρικόν (Γιουγκοσλαβία).<br />
<br />
'''61 μ.Χ.''' Αρχή τής Κελτικής Εκκλησίας.<br />
<br />
'''63 μ.Χ.''' Μαρτύριο τού Μάρκου στην Βαϋκάλη κοντά στην Αλεξάνδρεια.<br />
<br />
'''64 μ.Χ.''' Μεγάλη πυρκαγιά τής Ρώμης. 1ος Μεγάλος διωγμός τών Χριστιανών από τον Νέρωνα. Οι απόστολοι Πέτρος και Παύλος μαρτυρούν μαζί με χιλιάδες Χριστιανούς. Ο ιστορικός Τάκιτος, που γεννήθηκε γύρω στο 56 μ.Χ., λέει ότι ο Νέρων, για να αποποιηθεί των υποψιών από πάνω του, κατηγόρησε τους Χριστιανούς για την πυρκαγιά, τους οποίους τότε θανάτωση είτε«''ρίχνοντάς τους στα σκυλιά''», είτε «''τους έκαψαν ρίχνοντάς τους στις φλόγες για να χρησιμεύουν ως νυχτερινός φωτισμός, όταν έσβηνε το φως τής ημέρας. Με το Νέρωνα να προσφέρει τους κήπους του γι' αυτό το θέαμα''». (Τα Χρονικά, Βιβλίο ΧV, παρ. 44).<br />
<br />
'''66 μ.Χ.''' Αντι-Ιουδαϊκές εξεγέρσεις και οργανωμένες σφαγές Εβραίων στην Αίγυπτο. 50.000 φονεύθηκαν στην Αλεξάνδρεια, και 60.000 αλλού.<br />
<br />
'''67 μ.Χ.''' Ο Βεσπασιανός με 60.000 στατιώτες, καταπνίγει Ιουδαϊκή εξέγερση, και ανακαταλαμβάνει την Γαλιλαία. <br />
<br />
'''69 μ.Χ.''' Οι Ιουδαίοι τής διασποράς που έχουν ακούσει το Χριστιανικό ευαγγέλιο από Χριστιανούς, είναι ήδη 4.000.000.<br />
<br />
'''70 μ.Χ.''' Καταστροφή τής Ιερουσαλήμ από τον Τίτο με 4 λεγεώνες. 600.000 Ιουδαίοι σκοτώνονται στην Ιουδαία, 10.000 Ιουδαίοι σταυρώθηκαν, 90.000 Ιουδαίοι μεταφέρονται στη Ρώμη ως δούλοι. Οι εξ Ιουδαίων Χριστιανοί τής Ιερουσαλήμ που πρόσεξαν στην προφητεία τού Χριστού για την καταστροφή τής Ιερουσαλήμ, διαφεύγουν πριν την καταστροφή και διασκορπίζονται μεταφέροντας το Ευαγγέλιο σε άλλες περιοχές. Τέλος τών Ιουδαϊζόντων Χριστιανών. Το κέντρο τού Χριστιανισμού τής ανατολικής αυτοκρατορίας, είναι πια η Αντιόχεια.<br />
<br />
'''Η κατάσταση παγκοσμίως 30 χρόνια (μία μόλις γενεά) μετά τον Χριστό είναι: Ο κόσμος έχει εκχριστιανισθεί κατά 0,1%. Έχει ακούσει το Ευαγγέλιο το 15% τού κόσμου, και οι Γραφές έχουν μεταφρασθεί σε 5 γλώσσες.'''<br />
<br />
'''71 μ.Χ.''' Κτίζεται το Κολοσσαίον στη Ρώμη. Μεγάλος αριθμός Χριστιανών ρίχνεται στα θηρία.<br />
<br />
'''80 μ.Χ.''' περίπου. Το Ιεραποστολικό κέντρο τής Χριστιανικής πίστης μετακινείται στην Έφεσο, από τον απόστολο Ιωάννη. Φτάνουν στη Γαλλία οι πρώτοι Χριστιανοί εξ' Ιταλίας, και ο Χριστιανισμός μεταδίδεται για πρώτη φορά στην Τυνησία.<br />
<br />
'''81 μ.Χ.''' 2ος μεγάλος Ρωμαϊκός αυτοκρατορικός διωγμός από τον Δομιτιανό (81-86 μ.Χ.)<br />
<br />
Ο Δομιτιανός βρήκε αφορμή το "φόρο τού διδράχμου", που δεν πλήρωναν οι Χριστιανοί, επειδή έπαυαν να είναι Ιουδαίοι και άρχισε σκληρό διωγμό κατά τών Χριστιανών. Τότε μαρτύρησαν ο 1ος επίσκοπος Αθηνών Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης στην πυρά και ο Τιμόθεος επίσκοπος Εφέσου, μαθητής τού Αποστόλου Παύλου. Θα ακολουθήσει ο Πούπλιος. <br />
<br />
Ήταν σύντομος διωγμός, όμως πολύ σφοδρός. Εφάρμοσε το σύστημα των προδοσίας, της καταγγελίας και της δημεύσεως της περιουσίας. Οι Χριστιανοί διώχθηκαν επειδή αρνήθηκαν να πάρουν μέρος στη λατρεία τού αυτοκράτορα. Θεωρείται οτι μαρτύρησαν περίπου 40.000 Χριστιανοί στη Ρώμη και σε ολόκληρη την Ιταλία, ανάμεσα στους οποίους και ο ''Φλάβιος Κλήμης'' εξάδελφος τού αυτοκράτορα, ενώ η γυναίκα του Φλαβία Δομίτιλλα, εξορίσθηκε, Εξορίσθηκε τότε και ο απόστολος Ιωάννης στην Πάτμο, όπου έγραψε την Αποκάλυψη. (Εγκυκλοπαίδεια Χάλεϋ σελ. 959,1053,1059).<br />
<br />
'''90 μ.Χ.''' περίπου. Πρώτοι Χριστιανοί στη (σημερινή) Δυτική Γερμανία.<br />
<br />
'''98 μ.Χ.''' 3ος μεγάλος Ρωμαϊκός αυτοκρατορικός διωγμός από τον Τραϊανό (98-117 μ.Χ.)<br />
<br />
Οι Χριστιανοί κατηγορήθηκαν επειδή δεν λάτρευαν τον αυτοκράτορα και δεν θυσίαζαν στους Ρωμαίους θεούς. Διήρκεσε σε όλη τη διάρκεια τής θητείας τού αυτοκράτορος. Διασώζεται αποκαλυπτική επιστολογραφία τού αυτοκράτορα με τον Πλίνιο, περί τού διωγμού αυτού. Εκεί ο Πλίνιος φαίνεται απογοητευμένος, επειδή στην περιοχή του οι Χριστιανοί είναι τόσοι πολλοί, που οι ειδωλολατρικοί είναι έρημοι, και μόνο μετά τους διωγμούς άρχισαν πάλι να γίνονται θυσίες.<br />
<br />
Στους διωγμούς αυτούς μαρτύρησαν ο Συμεών, αδελφός τού Ιησού Χριστού και επίσκοπος Ιερουσαλήμ, ο οποίος σταυρώθηκε το 107 μ.Χ., και επίσης ο Ιγνάτιος, δεύτερος επίσκοπος Αντιοχείας, τον οποίο πήραν στη Ρώμη, και τον έριξαν στα θηρία. Μαρτυρούν εν Φιλλίποις μεταξύ άλλων ο Παρμενάς, ο Ζώσιμος, και το 109-110 μ.Χ. ο επίσκοπος Δυρραχίου Άστιος.<br />
<br />
'''100 μ.Χ. 2 γενιές (60 έτη) μετά τον Χριστό, ο κόσμος είναι κατά 0,6% Χριστιανοί. Έχει ευαγγελισθεί κατά 28%, και οι Γραφές έχουν μεταφρασθεί σε 6 γλώσσες. Ο Χριστιανισμός είναι κυρίως αστικός. Μεταφέρεται από πόλη σε πόλη μέσω τών αστικών οδών.'''<br />
<br />
Πρώτοι Χριστιανοί στο Μονακό, Στη Σρι Λάνκα (τότε Κεϋλόν), στη Σαουδική Αραβία, στη Ρουμανία (τότε Ρωμαϊκή επαρχία τής Δακίας), και Λατινόφωνοι πρώτοι Χριστιανοί στην Αλγερία (τότε Ρωμαϊκή επαρχία Μαυριτανίας).<br />
<br />
'''115 μ.Χ.''' Μαρτύριο αγίου Ιγνατίου Επισκόπου Αντιοχείας.<br />
<br />
'''117 μ.Χ.''' Διωγμός τού Αδριανού (117 - 138 μ.Χ.)<br />
<br />
Δίωξε τους Χριστιανούς, όμως με μετριοπάθεια. Ο Τηλεφόρος, ποιμένας τής Εκκλησίας τής Ρώμης μαρτύρησε τότε, μαζί με πολλούς άλλους. Στις ημέρες του αυτοκράτορα αυτού, ο Χριστιανισμός δυνάμωσε πολύ, κερδίζοντας πιστούς και από τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα. Επί Αδριανού 125-126 μ.Χ. διατυπώνεται η πρώτη απολογία του Κοδράτου και του Αριστείδη. Από τους διωγμούς παραλίγο να διαλυθεί η Χριστιανική παροικία στην Αθήνα αλλά αποσοβήθηκε με τους λόγους και την εμψύχωση από τον Κοδράτο.<br />
<br />
'''132 μ.Χ.''' Δεύτερη Ιουδαϊκή εξέγερση υπό τον Βάρ. Κοκέβα. Δεύτερη καταστροφή τής Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους. Όλος σχεδόν ο πληθυσμός τής Παλαιστίνης είτε σκοτώθηκε, είτε διέφυγε.<br />
<br />
'''136 μ.Χ.''' Ο Ανδριανός επανιδρύει την Ιερουσαλήμ. Στη θέση τού Ναού τής Ιερουσαλήμ ανηγέρθει ναός τού Δία.<br />
<br />
'''138 μ.Χ.''' Διωγμός τού Αντωνίου Πίου (138-161 μ.Χ.)<br />
<br />
Ο αυτοκράτορας αυτός, αν και δεν δίωξε ειδικά τους Χριστιανούς, στόχο είχε να επιβάλλει τη νομοθεσία απαρέκλιτα, με μέρος της οποίας δεν ήταν δυνατόν να συμμορφωθούν οι Χριστιανοίμε αποτέλεσμα στις ημέρες του να μαρτυρήσουν αρκετοί Χριστιανοί, μεταξύ τών οποίων και ο [[Πολύκαρπος Σμύρνης]], η περιγραφή τού μαρτυρίου τού οποίου διασώζεται στο ομόνυμο πρωτοχριστιανικό βιβλίο «''Μαρτύριον Πολυκάρπου''». Σταματούν τότε οι διωγμοί σε Λάρισα, Θεσσαλονίκη και Αθήνα.<br />
<br />
'''150 μ.Χ.''' περίπου. Πρώτοι Χριστιανοί στην Αγχίαλο και Δεβελτόν κατά μήκος τής Μαύρης Θάλασσας. Πρώτοι Ρωμαίοι Χριστιανοί στην Πορτογαλία.<br />
<br />
'''156 μ.Χ.''' Θάνατος τού Πολυκάρπου, επισκόπου Σμύρνης δια πασσαλώσεως.<br />
<br />
'''161 μ.Χ.''' 4ος μεγάλος Ρωμαϊκός αυτοκρατορικός διωγμός επί Μάρκου Αυρηλίου (161 - 180 μ.Χ.)<br />
<br />
Οι σκληρότεροι διωγμοί από την εποχή τού Νέρωνα ως τότε. Όπως ο Ανδριανός, θεώρησε και αυτός πολιτική ανάγκη την υποστήριξη τής επίσημης θρησκείας τής αυτοκρατορίας. Με μεγάλη σκληρότητα αποκεφάλισε και έριξε στα θηρία πολλές χιλίαδες Χριστιανούς, ανάμεσα στους οποίους τον γνωστό πρωτοχριστιανό συγγραφέα Ιουστίνο τον Μάρτυρα. Τη θηριωδία του τη γνώρισε ιδιαίτερα η Νότια Γαλατία. Υπέβαλε τα θύματά του σε απίστευτα βασανιστήρια. Μια Χριστιανή δούλη, ο Βλαντίνα, ενώ την βασάνιζαν από το πρωί μέχρι αργά τη νύχτα, δεν έκανε τίποτα άλλο από το να λέει: «''Είμαι Χριστιανή. Κανείς από εμάς δεν έκανε τίποτα κακό''». Τα χρόνια αυτά βασανίσθηκε και αποκεφαλίσθηκε η [[Αγία Παρασκευή]]. Ο Μάρκος Αυρήλιος επισκέπτεται την Ελλάδα και δημιουργούνται θύματα από τους διωγμούς. Την συνέχεια των διωγμών αναλαμβάνει ο υιός του Κόμοδος.<br />
<br />
'''174 μ.Χ.''' Πρώτοι Χριστιανοί στην Κεντρική Ευρώπη.<br />
<br />
'''180 μ.Χ.''' Χριστιανοί υπάρχουν πλέον σε όλες τις επαρχίες τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και στη Μεσοποταμία. Ο Πάνταινος ιδρύει σχολή εκπαίδευσης ιεραποστόλων στην Αλεξάνδρεια τής Αιγύπτου. Ενέα χρόνια αργότερα, έχουμε αναφορά από την Ινδία για Χριστιανούς που προέκυψαν από την ιεραποστολική αυτή σχολή.<br />
<br />
'''190 μ.Χ.''' Εκτεταμένη εισχώρηση πιστών στον Χριστιανισμό στη Βόρεια Αφρική.<br />
<br />
'''193 μ.Χ.''' 5ος μεγάλος Ρωμαϊκός αυτοκρατορικός διωγμός, επί Σεπτιμίου Σεβίρου. (193-211 μ.Χ.)<br />
<br />
Την εποχή τού Σεβήρου ανανεώθηκε νόμος το 202, που δεν επέτρεπε τον προσηλυτισμό.<br />
<br />
Ο διωγμός αυτός υπήρξε πολύ δριμύς, αλλά όχι γενικός. Περισσότερο υπέφεραν η Αίγυπτος η Γαλατία και η Βόρεια Αφρική. Στην Αλεξάνδρεια έκαιγαν στη φωτιά, σταύρωναν ή αποκεφάλιζαν καθημερινά πολλούς μάρτυρες, ανάμεσα στους οποίους και ο Λεωνίδας, ο πατέρας τού [[Ωριγένης|Ωριγένη]] και ο [[Ειρηναίος Λουγδούνου|Ειρηναίος]], επίσκοπος τού Λουγδούνου (σημερινής Λυών τής Γαλλίας) και η Αγία Περπέτουα στην Καρχηδόνα, μια αριστοκράτισσα με την πιστή δούλη της, την Φελίσιτα, τις οποίες τις κομμάτιασαν τα θηρία. Κράτησε από το 202 ως το 211.<br />
<br />
'''197 μ.Χ.''' Ο Τερτυλιανός γράφει: ''Το αίμα τών μαρτύρων εχύθη'' και ''Δεν υπάρχει πράγματι έθνος που να μην είναι Χριστιανικόν''.<br />
<br />
'''200 μ.Χ. Η κατάσταση Παγκοσμίως 6 γενιές (160 έτη) μετά τον Χριστό: Ο κόσμος είναι κατά 3,4% Χριστιανοί. Ευαγγελισμένος 32%.Οι Γραφές μεταφρασμένες σε 7 γλώσσες.'''<br />
<br />
Διωγμοί στην Αίγυπτο, με χιλιάδες Χριστιανούς μάρτυρες.<br />
<br />
Πρώτοι Χριστιανοί στην Ελβετία (καλούμενη τότε Ρωμαϊκή επαρχία τής Ραιτίας). Πρώτοι Χριστιανοί στη Σαχάρα και στο Βέλγιο.<br />
<br />
Η Έδεσσα (σήμερα Ούρφα) γίνεται η πρώτη πόλις - κράτος που όρισε τον Χριστιανισμό επίσημη κρατική θρησκεία.<br />
<br />
'''205 μ.Χ.''' περίπου. Ο Κλήμης Αλεξανδρείας γράφει: «''Σύμπας ο κόσμος, μετά τών Αθηνών και τής Ελλάδος, (έχει) ήδη καταστεί κυριαρχία τού Λόγου''».<br />
<br />
'''210 μ.Χ.''' περίπου. Πρώτοι Χριστιανοί στο Κατάρ (τότε Περσική επαρχία τού Μπέϊτ Κατράγυε). (Πρώτα τεκμήρια από το 224 μ.Χ.).<br />
<br />
'''225 μ.Χ.''' Πάνω από 20 Ασσυριακές επισκοπές τής Εκκλησίας στην περιοχή τού Τίγρη και τού Ευφράτη στην Κασπία Θάλασσα και στο Μπαχρέιν.<br />
<br />
'''235 μ.Χ.''' 6ος μεγάλος Ρωμαϊκός αυτοκρατορικός διωγμός επί Μαξιμίνου. (235-238 μ.Χ.)<br />
<br />
Στους διωγμούς αυτούς, κυνηγήθηκαν και θανατώθηκαν ιδιαίτερα οι ηγέτες τών Χριστιανών. Ο Ωριγένης γλίτωσε κρυβόμενος.<br />
<br />
'''240 μ.Χ.''' περίπου. Γρηγόριος ο Θαυματουργός γίνεται επίσκοπος Πόντου, μιας κατά πλειοψηφίαν ειδωλολατρικής περιοχής. Αρχίζει μαζική κίνησις προς τον Χριστιανισμό. Το 95% απ' αυτούς, μεταστράφηκαν προς τον Χριστό ως τον θάνατό του το 270 μ.Χ.<br />
<br />
'''249 μ.Χ.''' 7ος μεγάλος Ρωμαϊκός αυτοκρατορικός διωγμός επί στρατιωτικού ηγεμόνος Δεκίου. Συστηματική κρατική απόπειρα καταστροφής τού Χριστιανισμού (249-251 μ.Χ.)<br />
<br />
Αποφάσισε να εξοντώσει τον Χριστιανισμό. Θεωρούσε τους Χριστιανούς αιτία τού ξεπεσμού τής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τότε συνελάμβαναν και βασάνιζαν κυρίως τον κλήρο και τους Επισκόπους. Ο διωγμός του απλώθηκε σε όλη την έκταση τής αυτοκρατορίας, και ήταν πολύ σφοδρός. Πλήθη ολόκληρα Χριστιανών, θανατώθηκαν με τα πιο σκληρά βασανιστήρια στη Ρώμη, στη Βόρεια Αφρική, στην Αίγυπτο και στη Μικρά Ασία. Ο Κυπριανός θα γράψει ότι «''ολόκληρος ο κόσμος ερημώθηκε''». Ο διωγμός κράτησε σε όλη τη διάρκεια τής βασιλείας του. Μεταξύ των Αθηναίων θανατώνονται ο Ηράκλειος, ο Παυλίνος και ο Βενέδημος. Στην Κόρινθο μαρτυρικό θάνατο έχει ο Κυπριανός Παύλος.<br />
<br />
Στους διωγμούς θανατώθηκαν πάρα πολλές γυναίκες και η ''Αγία Χάρισσα'' στην δε Αθήνα ο [[επίσκοπος]] ''Λεωνίδας'' που τον κρέμασαν αφού τον βασάνισαν. Του έφτιαξαν αργότερα βασιλική «Μαρτύριον» στον Ιλισό που ανακαλύφθηκε από τις ανασκαφές. Το ίδιο συμβαίνει στην Κρήτη (Κύριλλος 84 ετών και Θεόδουλος, Σατουρνίνος, Εύπορος, Γελάσιος, Ευνίκιος, Αγαθόπους, Ζωτικός, Κλεομένης, Βασιλείδης και Ευάρεστος) Χίο (Άγιος Ισίδωρος), Κόρινθο (13 μάρτυρες), Θεσσαλονίκη (Ελκιονίς μνήμη 28 Μαΐου).<br />
<br />
'''250 μ.Χ.''' Υπάρχουν πάνω από 100 επισκοπές στη Νότια Ιταλία. Πρώτοι Χριστιανοί στην τότε επαρχία τής Παννονίας (Ουγγαρία) και στο Λουξεμβούργο. Εκκλησία ιδρύεται στη Χερσώνα (Σεβαστούπολη), Κριμέα και Ουκρανία. Πρώτοι Χριστιανοί με μία επισκοπή στο Μπαχρέϊν.<br />
<br />
'''251 μ.Χ.''' Κατάσταση πόλης τής Ρώμης κατά προσέγγιση: 30.000 Χριστιανοί, σε 1.000.000 ειδωλολάτρες (3% τού πληθυσμού της) με 46 πρεσβυτέρους 7 διακόνους, 42 νεωκόρους, 52 εξορκιστές, 1500 χήρες και ενδεή πρόσωπα. Οι Χριστιανοί αντέχουν και συνεχίζουν να αυξάνουν.<br />
<br />
'''252 μ.Χ.''' Καταστροφική επιδημία πανώλης προσβάλλει τον κόσμο τής Μεσογείου, σκοτώνει το 25% τού συνολικού πληθυσμού τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μέσα σε 20 έτη, ενώ πεθαίνει το 50% τού πληθυσμού τής Αλεξάνδρειας. Στην Καρχηδόνα ο επίσκοπος Κυπριανός οργανώνει ιατρική βοήθεια.<br />
<br />
'''235 μ.Χ.''' 8ος μεγάλος Ρωμαϊκός αυτοκρατορικός διωγμός επί Βαλεριανού. (253-260 μ.Χ.)<br />
<br />
Δριμύτερος διωγμός από τον προηγούμενο τού Δεκίου. Κράτησε από το 257 ως το 259 μ.Χ.. Θανάτωσε πολύ κόσμο, μεταξύ τών οποίων και τον Κυπριανό, επίσκοπο Καρχηδόνας.<br />
<br />
'''260 μ.Χ.''' Οι Χριστιανοί τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ανέρχονται πλέον σε 40% και αυξάνονται ταχύτατα.<br />
<br />
'''270 μ.Χ.''' Κτίζονται οι πρώτες Βασιλικές (τετράγωνοι Χριστιανικοί ναοί).<br />
<br />
Και νέος μεγάλος Ρωμαϊκός αυτοκρατορικός διωγμός επί Αυρηλιανού. (270-275 μ.Χ.)<br />
<br />
'''287 μ.Χ.''' Μαζικές προσχωρήσεις στη Χριστιανική πίστη στην Αρμενία, επί Γρηγορίου τού Φωτιστού. Ο Χριστιανισμός διακυρήσσεται εκεί επίσημη κρατική θρησκεία. Η Αρμενία θα αποτελέσει το πρωτο κράτος, που θα θέσει ως επίσημη θρησκεία του τον Χριστιανισμό.<br />
<br />
'''295 μ.Χ.''' Ο Δαυϊδ Βάρσα ευαγγελίζεται στην Ινδία.<br />
<br />
'''300 μ.Χ. Η διάδοση του χριστιανισμού κατά προσέγγιση: 4,4% Χριστιανοί και 35% ευαγγελισμένος. Οι Γραφές μεταφράσθηκαν σε 10 γλώσσες. Οι περιοχές τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με την ισχυρότερη Χριστιανική ανάπτυξη, είναι: Συρία, Μικρά Ασία, Αίγυπτος, Β. Αφρική, Ρώμη και Λυών, με τη μεγαλύτερη αριθμητική δύναμη στην Ανατολή. Δεν υπάρχει περιοχή τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που να μην έχει ακούσει για τον Χριστό. Στην Ιταλία οι επισκοπές είναι πάνω από 200.'''<br />
<br />
Στη Γεωργία υπάρχει ιεραποστολική δραστηριότητα. Στο Αφγανιστάν (τότε Κορασάν) πρώτοι Χριστιανοί.<br />
<br />
'''303 μ.Χ.''' Τελευταίος μεγάλος αυτοκρατορικός Ρωμαϊκός διωγμός, επί Διοκλητιανού, με την παρακίνηση τού καίσσαρα Γαλέριου. Διατάχθηκε καταστροφή όλων τών Εκκλησιαστικών κτιρίων και Γραφών. Περίπου 500.000 Χριστιανοί εξετελέσθηκαν σε 9 χρόνια συστηματικών σφαγών. (284-305 μ.Χ.)<br />
<br />
Ο μεγαλύτερος και σφοδρότερος από όλους τους άλλους διωγμούς, που επεκτάθηκε σε όλη την έκταση τής αυτοκρατορίας. Επί 9 χρόνια τα όργανα τού αυτοκράτορα κυνηγούσαν τους Χριστιανούς ακόμα και σε δάση και σπηλιές. Στη Μ. Ασία υπολογίζεται ότι θανατώθηκαν 15.000 Χριστιανοί, στην Αίγυπτο 140.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Όμως οι Χριστιανοί άντεξαν και πάλι. Ο Διοκλητιανός αλλά και ο ίδιος ο Γαλέριος, διαπίστωσαν ότι δεν μπορούν να νικήσουν τον Χριστιανισμό, και έτσι το 311 μ.Χ. παραχώρησε ο ίδιος ανεξιθρησκεία.<br />
<br />
Επί Διοκλητιανού το 303 θανατώνεται και ο [[Άγιος Δημήτριος]], στην Παλαιστίνη ο [[Άγιος Γεώργιος]], στην Αίγυπτο η [[Αγία Αικατερίνη]]. Επί Γαλέριου έγινε μεγάλη σφαγή Χριστιανών στην Κόρινθο όπου και αναγνώστηκαν τα εξής ονόματα (Μύρων, Βικτωρίνος, Βίκτωρ, Νικηφόρος, Κλαυδιανός, Σαραπίων, Παπίας, Κοδράτος, Κορίνθιοι) και γύρω από την Κόρινθο (Κυπριανός, Διονύσιος, Άνεκτος, Παύλος, Κρίσκης, Λεωνίδας, Ειρήνη, Αδριανός). Στην Νίκαια μαρτυρούν οι εκ Θεσσαλονίκης Αγάπη, Χιονία και Ειρήνη. Στην Θεσσαλονίκη Ματρώνα, Αλέξανδρος, Ανυσία, Αγαθόπους διάκονος, Θεόδουλος αναγνώστης, Φλωρέντιος, Ταυρίων. Στην Κέρκυρα κάηκαν ζωντανοί οι μάρτυρες Ζήνων, Ευσέβιος, Νέων και Βιτάλιος.<br />
<br />
'''310 μ.Χ.''' περίπου. Η Γαλατία είναι ακόμα κατά 70% ειδωλολατρική.<br />
<br />
'''313 μ.Χ.''' Ο [[Μέγας Κωνσταντίνος]] εκδίδει Διάταγμα Ανοχής, που νομιμοποιεί τον Χριστιανισμό σε όλη την αυτοκρατορία.<br />
<br />
'''319 μ.Χ.''' Οι ειδωλολατρικές θυσίες απαγορεύονται σε όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.<br />
<br />
'''330 μ.Χ. Η διάδοση του χριστιανισμού κατά προσέγγιση, 10 γενιές μετά τον Χριστό είναι: 12% τού παγκοσμίου πληθυσμού Χριστιανοί, και ο κόσμος έχει ευαγγελισθεί 36%. Οι Γραφές είναι μεταφρασμένες σε 10 γλώσσες. Μεταφορά τής πρωτεύουσας τής αυτοκρατορίας στην Κωνσταντινούπολη.'''<br />
<br />
'''339 μ.Χ.''' Διωγμός τών Χριστιανών στην Περσία μέχρι το 379 μ.Χ.<br />
<br />
Διακεκομένος και έντονος διωγμός υπό τών Σασανιδών ηγεμόνων μέχρι το 640 μ.Χ. όταν κατακτήθηκε από το Ισλάμ.<br />
<br />
'''340 μ.Χ.''' περίπου. Οι επισκοπές γίνονται 100 στην Αίγυπτο.<br />
<br />
'''345 μ.Χ.''' Διωγμός στην Ανατολική Συρία.<br />
<br />
'''350 μ.Χ. περίπου.''' Με τη διάσπαση τού βασιλείου τής Μερόης κατά τα επόμενα 100 χρόνια, τα 3 διάδοχα κράτη της καθίστανται επισήμως Χριστιανικά. Οι πρώτοι Χριστιανοί (μοναχοί από την Κρήτη) εγκαθίστανται στην Ιρλανδία.<br />
<br />
'''361 μ.Χ.''' Ο Ιουλιανός ο αποστάτης κάνει μια τελευταία απόπειρα αναβίωσης τής ειδωλολατρικής θρησκείας στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.<br />
<br />
'''378 μ.Χ.''' Ο Ιερώνυμος γράφει: «''Από Ινδίας μέχρι Βρετανίας, όλα τα έθνη αντηχούν τον θάνατον και την ανάστασιν τού Χριστού''» (Isaiam Cliv, Epistol. XIII Ad Paulinum). Υπολογίζει από τα στοιχεία που έχει, ότι 1.900.000 Χριστιανοί έχουν μαρτυρήσει από το 30 μ.Χ.<br />
<br />
'''380 μ.Χ.''' Πόλις τής Αντιοχείας: Σε πληθυσμό 500.000 το 50% είναι Χριστιανοί, και αυξάνουν ταχέως. Ο αυτοκράτωρ τής Ανατολής Θεοδόσιος, καθιστά τον Χριστιανισμό θρησκεία τού κράτους και διατάσσει όλοι οι υπήκοοι τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας να γίνουν Χριστιανοί. («Παγκόσμια Χριστιανική Εγκυκλοπαίδεια», Τόμος Β΄, Δημοσίευση «αδελφότητα τής Ορθόδοξης Εξωτερικής Ιεραποστολής». Θεσσαλονίκη 1990). (Για την ίδια εποχή, έχουμε διαφορετική μαρτυρία από τον Στυλιανό Παπαδόπουλο, στο δίτομο βιβλίο για τον Ιωάννη το Χρυσόστομο, πως οι χριστιανοί της Αντιόχειας, ήταν περίπου 100.000 από τους 500.000 κατοίκους).<br />
<br />
'''395 μ.Χ.''' Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία διαιρείται οριστικά. Η Δυτική κυβερνάται από τη Ρώμη (που λεηλατήθηκε το 410, το 455 και το 476), ενώ η Ανατολική από την Κωνσταντινούπολη.<br />
<br />
Μερικά εκατομμύρια Χριστιανοί είναι γνωστό ότι ετάφησαν σε κατακόμβες κοντά στη Ρώμη, επί 3 αιώνες πριν από τη χρονολογία αυτή. Οι τάφοι τών Χριστιανών που κρύβουν οι κατακόμβες τής Ρώμης, υπολογίζονται από 2 ως 7 εκατομμύρια, και έχουν βρεθεί πρισσότερες από 4000 επιγραφές που ανήκουν στην περίοδο από τον Τιβέριο ως τον Κωνσταντίνο. (Εγκυκλοπαίδεια τού Χάλεϋ σελ. 1061).<br />
<br />
8.000 Έλληνες Χριστιανοί βρήκαν ταφή στις Κατακόμβες τής Μήλου κατά τους πρώτους 3 μ.Χ. αιώνες. Αυτό είναι ενδεικτικό στοιχείο της εξάπλωσης και αποδοχής του Χριστιανισμού και την αυτοκρατορική αποδοχή και υποστήριξη της νέας θρησκείας. Ο πληθυσμός της Μήλου τα πρώτα 100 μ.Χ. χρόνια ανέρχονταν σε 20.000 ψυχές (Ρωμαίοι , Έλληνες , Εβραίοι και δούλοι).<br />
<br />
Πρώτοι Χριστιανοί στη Ρωμαϊκή επαρχία τής Μαυριτανίας.<br />
<br />
'''409 μ.Χ.''' Αρειανοί Βησιγότθοι εισβάλλουν στην Ιβηρική χερσόνησο.<br />
<br />
'''410 μ.Χ.''' Πτώσις τής Ρώμης στον Αλάριχο και τους Βησιγότθους.<br />
<br />
'''438 μ.Χ.''' Θεοδωσιανός Κώδιξ, που κωδικοποιεί τη Ρωμ. Νομοθεσία. Και απαγορεύει εκφοβιστικά (και όχι πρακτικά) την ειδωλολατρική θρησκεία.<br />
<br />
'''450 μ.χ.''' Το ποσοστό διάδοσης του Χριστιανισμού προσεγγίζει το 60% στην Ανατολικά Βυζαντινή Αυτοκρατορία και το 30% στη Δυτική. Ο χριστιανισμός έχει κηρυχθεί σε όλη την Ευρώπη, ενώ έχει φτάσει μέχρι την κεντρική Αφρική και μέχρι την άπω ανατολή.<br />
<br />
== Βιβλιογραφία ==<br />
<br />
* «''Παγκόσμια Χριστιανική Εγκυκλοπαίδεια''», Τόμος Β΄, Δημοσίευση «αδελφότητα τής Ορθόδοξης Εξωτερικής Ιεραποστολής». Θεσσαλονίκη 1990. <br />
*«''Σύγχρονη Σχολική εγκυκλοπαίδεια''», Εκδόσεις Πιπέρη Σωτήρα. σελ. 188. <br />
*«''Εγκυκλοπαίδεια Γιοβάνη''», Τόμος 7.<br />
<br />
[[Κατηγορία:Εκκλησιαστική Ιστορία]]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%A3%CF%85%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7:%CE%86%CE%B4%CE%B7%CF%82&diff=3432Συζήτηση:Άδης2008-03-04T16:10:02Z<p>Nikrom: </p>
<hr />
<div>Κατηγορία?--[[Χρήστης:Kalogeropoulos|Kalogeropoulos]] 04:05, 29 Ιουνίου 2007 (PDT)<br />
<br />
Νομίζω μπαίνει και στο: "Δόγματα", αλλά και στο: "Εσχατολογία". Μαζί με αυτό το θέμα συνδέονται οι λέξεις: "ψυχή", "κόλαση", "Παράδεισος", "Πνεύμα", "σωτηριολογία", κλπ. Εσύ που έχεις μεγαλύτερη εμπειρία από τέτοιες Εγκυκλοπαίδειες, πού νομίζεις ότι ταιριάζει περισσότερο; Γίνεται να ανήκει σε περισσότερες κατηγορίες από μία; --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 08:43, 30 Ιουνίου 2007 (PDT)<br />
<br />
Και στις δύο τότε. Γίνεται να ανήκει και στις δύο κατηγορίες. Thanks--[[Χρήστης:Kalogeropoulos|Kalogeropoulos]] 12:30, 30 Ιουνίου 2007 (PDT)<br />
<br />
Τι έγινε το άρθρο με τη λέξη αυτή; --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 10:39, 1 Μαρτίου 2008 (PST)<br />
<br />
*Πέρα από το οτι γράφει δεν ακολουθείται απο βιβλιογραφία, αντικρούει τον κανόνα [[OrthodoxWiki:Όχι πρωτότυπη έρευνα]]. Αν κάνω λάθος και οτι γράφεις είναι μέσα απο βιβλιογραφία, το λήμα παραμένει, αν όχι, τότε λόγω συγκεκριμένης πολιτικής πρέπει να διαγραφεί.--''[[User:Θεοδωρος|<span style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 10pt; color: #082567">Θεόδωρος</span>]]'' 11:44, 1 Μαρτίου 2008 (PST)<br />
<br />
Λάθος κάνεις! Αυτά είναι σαφέστατα Ορθόδοξα δόγματα, και όχι πρωτότυπη έρευνα! Αν είναι δυνατόν! Πρωτότυπη έρευνα το θέμα του Άδη;;; Θα σου βάλω βιβλιογραφία. Και '''αν έχεις σβήσει και άλλα τέτοια που δεν τα έχω ανακαλύψει ακόμα, να τα επαναφέρεις, και να μου ζητήσεις βιβλιογραφία.''' Όπως σου έχω πει, έχω φτιάξει ένα σωρό άρθρα ΣΕ ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΗ έτσι απλώς με αναφορές, που ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ θα εμπλουτισθούν με βιβλιογραφία και παραπομπές. Δεν είναι δυνατόν να τα φτιάξω όλα άμεσα στον ελάχιστο χρόνο μου. Αυτό υποτίθεται ότι είναι η Ορθόδοξη Γουίκι. Μία ομαδική εργασία, που εμπλουτίζεται και συμπληρώνεται με το χρόνο. Ακόμα ούτε χρόνο δεν κλείσαμε, και λείπουν πολλά βασικά θέματα. Και μάλιστα, για να σου κάνω το χατήρι, όπως θα έχεις παρατηρήσει, έχω σταματήσει να βάζω άρθρα, και στο χρόνο αυτό βάζω παραπομπές και βιβλιογραφίες σε παλαιότερα άρθρα μου, για να είναι "εγκυκλοπαιδικά" όπως θέλεις. Αλλά αυτό το κάνω με βαριά καρδιά, γιατί χάνω πολύτιμο χρόνο από άλλα θέματα πολύ σημαντικά που θα ήθελα να ανεβάσω, και δεν προλαβαίνω. Όσο χρόνο θέλω να ανεβάσω ένα άρθρο ολόκληρο χωρίς παραπομπές, θέλω για μέρος μόνο των παραπομπών του! Και αν και νομίζω ότι θα διαφωνήσεις, έτσι το βλέπω, χάσιμο χρόνου, να τρώμε την ώρα να βάζουμε παραπομπές για θέματα πασίγνωστα, και να μένει η Ορθόδοξη Γουίκι με βασικές ελλείψεις σε ζωτικά θέματα. Αλλά υποτάσσομαι στην πολιτική της Γουίκι, όσο και αν δεν με αναπαύει έτσι, ως μη αμιγώς Ορθόδοξη νοοτροπία --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 08:10, 4 Μαρτίου 2008 (PST)</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%A3%CF%85%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7:%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A6%CE%BB%CE%BF%CF%81%CF%8C%CF%86%CF%83%CE%BA%CE%B9&diff=3431Συζήτηση:Γεώργιος Φλορόφσκι2008-03-04T15:57:15Z<p>Nikrom: Νέα σελίδα: Έβαλα και τη βιβλιογραφία, όπως κάνω σταδιακά και σε άλλα μου άρθρα. Πάντως Θοδωρή, είναι προφανέ...</p>
<hr />
<div>Έβαλα και τη βιβλιογραφία, όπως κάνω σταδιακά και σε άλλα μου άρθρα. Πάντως Θοδωρή, είναι προφανές ότι έχουμε διαφορετικά κριτήρια για το τι θεωρείται "ποιοτικό άρθρο". Αυτό είναι το τελευταίο άρθρο που θα περίμενα να σε ενθουσιάσει, ενώ άλλα που θεωρώ ποιοτικά, τα έχεις υποτιμήσει. Γενικά, μάλλον σου αρέσουν τα "εγκυκλοπαιδικά", ενώ από την πλευρά μου, αυτά τα θεωρώ πολύ "κοσμικά" και ελλειπή Πνεύματος Αγίου. Μου θυμίζουν περισσότερο φιλολογία και σχολαστικισμό, παρά Ευαγγέλιο σωτηρίας. Γιατί όπως ξέρεις, εγώ θεωρώ την Ορθόδοξη Γουίκι ως άμβωνα διακήρυξης του Ευαγγελίου της σωτηρίας, και όχι ως απλό εργαλείο πληροφόρησης, (και γι' αυτό κάθομαι και γράφω). Από εκεί μάλλον πηγάζει η διαφορά αντίληψης που έχουμε. --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 07:57, 4 Μαρτίου 2008 (PST)</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A6%CE%BB%CE%BF%CF%81%CF%8C%CF%86%CF%83%CE%BA%CE%B9&diff=3430Γεώργιος Φλορόφσκι2008-03-04T15:49:48Z<p>Nikrom: /* Βιβλιογραφία */</p>
<hr />
<div>Ο Πρωθιερεύς Καθηγητής '''Γεώργιος Βασίλιεβιτς Φλορόφσκυ''' (1893-1979), ήταν ένας από τους πιο επιφανείς Ορθόδοξους Θεολόγους και Ιστορικούς της χριστιανικής σκέψεως, ηγετικό μέλος της Οικουμενικής κινήσεως του χριστιανισμού και διερμηνευτής της Ρωσσικής Φιλολογίας. Ο ίδιος αποτέλεσε μια από τις πλέον σημαντικές προσωπικότητες της Ρωσσικής ορθοδόξου σκέψεως, με παγκόσμια εμβέλεια, αφού η επιστημονική του κατάρτιση τον έφερε να διδάσκει σε μερικά από τα σημαντικότερα πανεπιστήμια και κολλέγια των Η.Π.Α. Εκοιμήθη στο Πρίνστον του New Jersey σε ηλικία 86 ετών, στις 11 Αυγούστου 1979.<br />
<br />
== Ο βίος του ==<br />
<br />
Γεννήθηκε στην Οδησσό το 1893 σε μια εποχή που ήκμασε στη Ρωσσία το εκπαιδευτικό πείραμα της τσαρικής αυλής, που απέφερε σημαντικές προσωπικότητες στην παγκόσμια λογοτεχνία, ζωγραφική, μουσική, ιατρική και τέχνες. Ο πατέρας του ήταν διευθυντής της ''Θεολογικής Ακαδημίας'' και προϊστάμενος του ''Καθεδρικού Ναού της Μεταμορφώσεως'', ενώ η μητέρα του, η ''Klaudia Popruzhenko'', ήταν κόρη ενός καθηγητού της Εβραϊκής και της Ελληνικής Γλώσσας. Η πρώτη επιστημονική εργασία του π. Φλορόφσκυ, με τον τίτλο «''Αντανακλασική έκκριση σιέλου''», γράφτηκε υπό την καθοδήγηση ενός των μαθητών του ''Pavlov'' και δημοσιεύτηκε στα Αγγλικά το 1917 στο τελευταίο τεύχος του Δελτίου της Αυτοκρατορικής Ακαδημίας Επιστημών.<br />
<br />
Το 1920 ο π. Φλορόφσκυ, μαζί με τους γονείς του και τον αδελφό του Αντώνιο, έφυγε από το Ρωσία και εγκαταστάθηκε αρχικά στη Σόφια της Βουλγαρίας. Άφησε πίσω του τον αδελφό του Βασίλειο, χειρουργό, ο οποίος πέθανε από ασιτία το 1924, και την αδελφή του Klaudia V. Florovsky, η οποία έγινε καθηγήτρια της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Οδησσού. Το 1921 ο Πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας, ''Θωμάς Masaryk'', προσκάλεσε τον π. Φλορόφσκυ και τον αδελφό του Αντώνιο στην Πράγα. Ο π. Φλορόφσκυ εκεί δίδαξε τη Φιλοσοφία του Δικαίου, τη στιγμή που ο Αντώνιος, λίγο αργότερα, θα διατελούσε Καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Πράγας.<br />
<br />
Το 1922 ο Γεώργιος Φλορόφσκυ παντρεύθηκε την ''Xenia Ivanova Simonova'' και μετοίκισε στο Παρίσι, όπου ίδρυσε μαζί με άλλους το Θεολογικό Ινστιτούτο του Αγ. Σεργίου και δίδαξε εκεί ως Καθηγητής της Πατρολογίας (1926-1948). Το 1932 χειροτονήθηκε ιερέας και έθεσε τον εαυτό του υπό την κανονική εξάρτηση του Πατριάρχου Κων/πόλεως.<br />
<br />
Το 1948 μετέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες και έγινε Καθηγητής της Θεολογίας στο Θεολογικό Σεμινάριο του Αγ. Βλαδίμηρου (από το 1948 ως το 1955) και κοσμήτορας από το 1950. Από το 1954 μέχρι το 1965 ήταν Καθηγητής της Ιστορίας της Ανατολικής Εκκλησίας στη Θεολογική Σχολή του Harvard, και ταυτόχρονα (1962-1965) συνεργαζόμενος Καθηγητής στο Σλαβικό Τμήμα και συνεργαζόμενος Καθηγητής της Θεολογίας στη Θεολογική Σχολή Holy Cross (1955-1959).<br />
<br />
Αν και η διδασκαλία του π. Φλορόφσκυ στο Σλαβικό Τμήμα (στο Πανεπιστήμιο του Harvard) ήταν μόνο σποραδική, συνέβαλε κατά πολύ μεγάλο μέρος στο να δημιουργηθεί μια γενεά Αμερικανών ειδικών στην Ιστορία του Ρωσσικού πνευματικού πολιτισμού. Η παρατεταμένη επίδρασή του σ' αυτήν την περιοχή δεν προέρχεται από την καθ' αυτό διδασκαλία του αλλά από το χρόνο και τη σκέψη που αφιέρωνε σε άτυπους «κύκλους» που δημιουργούνταν περιοδικά γύρω του στο Cambridge από εκείνους που είχαν διαβάσει το έργο του «''Οι δρόμοι της Ρωσσικής Θεολογίας''» (τότε μόνο στα Ρωσσικά), που ήταν για δεκαετίες ένα είδος «''απαγορευμένου βιβλίου''» για τους κανονικούς φοιτητές της Ρωσσικής πνευματικής Ιστορίας, και τον αναζητούσαν όταν ανακάλυπταν ότι ήταν στη Θεολογική Σχολή. Για ένα διάστημα της θητείας του στο Harvard, οι κλάδοι της Πατρολογίας και της Ορθόδοξης σκέψης και των Ορθόδοξων θεσμών από την αρχαιότητα ως τον Σλαβικό κόσμο του 20ου αιώνα παρουσίασαν ιδιαίτερη άνθηση. Στις συνεδριάσεις του Τμήματος της Εκκλησιαστικής Ιστορίας εξέφραζε με παρρησία και σαφήνεια τις απόψεις του. Στις συνεδριάσεις του Συλλόγου των Καθηγητών του αναγνωρίστηκε ότι είχε δραστικά αναβαθμίσει τους καταλόγους των βιβλίων προς μεγαλύτερη δόξα της Βιβλιοθήκης Andover του Harvard! Το 1964 ο π. Φλορόφσκυ εξελέγη Διευθυντής του Οικουμενικού Ινστιτούτου που ίδρυσε ο Πάπας Παύλος ο 6ος κοντά στα Ιεροσόλυμα». Ήταν ενεργό μέλος στο Εθνικό Συμβούλιο Εκκλησιών και στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και Αντιπρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Εκκλησιών από το 1954 ως το 1957.<br />
<br />
Όταν έφυγε από το Harvard, ο Επίτιμος Καθηγητής Φλορόφσκυ δίδαξε από το 1965 ως το 1972 στο Τμήμα Σλαβικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Princeton, όπου είχε αρχίσει να κάνει διαλέξεις ήδη από το 1964 και ήταν επισκέπτης ομιλητής σε θέματα Πατρολογίας στο Θεολογικό Σεμινάριο του Princeton ήδη από το 1962 και ύστερα πάλι διακεκομμένα μετά την αποχώρηση του από το Πανεπιστήμιο. Η τελευταία του διδασκαλία έγινε το φθινοπωρινό εξάμηνο του 1978/79 στο Θεολογικό Σεμινάριο του Princeton.<br />
<br />
Ο π. Φλορόφσκυ κατά τη διάρκεια της καριέρας του έλαβε τιμητικά διδακτορικά διπλώματα από τα Πανεπιστήμια St. Andre's, Βοστώνης, Notre Dame, Princeton, Θεσσαλονίκης, Yale, και το Θεολογικό Σεμινάριο του Αγ. Βλαδίμηρου. Ήταν μέλος η επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών, της Βρεττανικης Ακαδημίας, και της Αδελφότητας του Αγ. Αλβανού και Αγ. Σεργίου.<br />
<br />
== Η σπουδαιότητα του έργου του ==<br />
Ο π. Φλορόφσκυ προσωποποιούσε τον καλλιεργημένο, καλά μορφωμένο Ρώσσο του δεύτερου ήμισυ του αιώνα μας. Το διεισδυτικό πνεύμα του αγκάλιαζε και τη λεπτομέρεια και το βάθος του εκτυλισσόμενου δράματος της Ιστορίας του Χριστιανισμού, τόσο του Ανατολικού όσο και του Δυτικού. Ήταν Θεολόγος, Εκκλησιαστικός Ιστορικός, Πατρολόγος, Φιλόσοφος, Σλαβιστής, και Συγγραφέας έργων της συγκριτικής Φιλολογίας. Ο π. Φλορόφσκυ χαιρόταν να διαβάζει Αγγλικά μυθιστορήματα, που ήταν η πηγή, εν μέρει, της εξαιρετικής γνώσης του της Αγγλικής γλώσσας, την οποία, αν και ήταν πολύγλωσσος, κατέληξε να προτιμά πάνω απ’ όλες για θεολογική διαπραγμάτευση και για έκθεση γενικών θεμάτων. Έτσι όταν άρχισε να υπηρετεί στο Σλαβικό Τμήμα του Harvard, υπήρξε κάποια απογοήτευση γιατί δεν δίδασκε στα Ρωσσικά, Ιδιαίτερα στα σεμινάρια του για τον Ντοστογιέφσκυ, τον Σολόβιεφ, τον Τολστόι, και άλλους. Ήταν σαν να ανήκαν αυτοί οι συγγραφείς σ' ένα είδος κλασσικής εποχής της γλώσσας και του πολιτισμού της Ρωσσίας, την οποία, καθώς χάθηκε μέσα σ' έναν καταστροφικό κατακλυσμό, μεταχειρίζονταν όπως ένας Λατίνος καθηγητής θα μεταχειριζόταν τον Τερέντιο ή τον Κικέρωνα, μη τολμώντας να διδάξει στις τονικές αποχρώσεις μιας εποχής που είχε χαθεί για πάντα.<br />
<br />
Η επίδραση του π. Φλορόφσκυ πάνω στους σύγχρονους εκκλησιαστικούς Ιστορικούς ήταν πολύ σημαντική. Η πιο σύγχρονη πολύτομη Ιστορία της Χριστιανικής σκέψεως αποδίδει έναν Ιδιαίτερο φόρο τιμής στον π. Φλορόφσκυ. Ο Jaroslav Pelikan του Πανεπιστημίου Yale, στο βιβλιογραφικό τμήμα του πρώτου τόμου του «''Η Χριστιανική Παράδοση: Μια Ιστορία της αναπτύξεως του δόγματος''», γράφει, αναφερόμενος στα δύο έργα του π. Φλορόφσκυ στα Ρωσσικά για τους Ανατολικούς Πατέρες, τα εξής:<br />
<br />
: «''Αυτά τα δύο έργα είναι βασικά για να κατανοήσουμε τη σημασία του Τριαδολογικού και Χριστολογικού δόγματος''» (σελ. 359, από το κεφ. «Η εμφάνιση της Καθολικής Παραδόσεως»: 100-600).<br />
<br />
Ο ''George Huntston Williams'', Επίτιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Harvard, έγραψε:<br />
<br />
: «''πιστό ιερατικό τέκνο της Ορθοδόξου Ρωσσικής Εκκλησίας... , ο π. Φλορόφσκυ με μια τόσο μακρόχρονη όσο και η καριέρα του, ανάμιξη στον Οικουμενικό διάλογο, είναι σήμερα ο πιο συγκροτημένος, διεισδυτικός και ελκυστικός εκφραστής της Ορθόδοξης θεολογίας και ευσέβειας στον επιστημονικό κόσμο. Είναι καινοτόμος και δημιουργικός με την έννοια ότι είναι πάντα πλήρως παρασκευασμένος να επαναδιατυπώσει τη σώζουσα αλήθεια της Αγίας Γραφής και της Παραδόσεως στο γλωσσικό ιδίωμα των συγχρόνων μας που λαχταρούν το υπερβατικό''».<br />
<br />
== Βιβλιογραφία ==<br />
<br />
"Οι Βυζαντινοί Ασκητικοί και Πνευματικοί Πατέρες" Γεωργίου Φλωρόφσκυ. Εκδόσεις Πουρναρά Θεσσαλονίκη 1992, σε μετάφραση Π. Πάλλη. "Εις μνημόσυνον" σελ. 5-9<br />
<br />
[[Κατηγορία:Πρεσβύτεροι]]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%A3%CF%85%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7:%CE%86%CE%B4%CE%B7%CF%82&diff=3331Συζήτηση:Άδης2008-03-01T18:39:12Z<p>Nikrom: </p>
<hr />
<div>Κατηγορία?--[[Χρήστης:Kalogeropoulos|Kalogeropoulos]] 04:05, 29 Ιουνίου 2007 (PDT)<br />
<br />
Νομίζω μπαίνει και στο: "Δόγματα", αλλά και στο: "Εσχατολογία". Μαζί με αυτό το θέμα συνδέονται οι λέξεις: "ψυχή", "κόλαση", "Παράδεισος", "Πνεύμα", "σωτηριολογία", κλπ. Εσύ που έχεις μεγαλύτερη εμπειρία από τέτοιες Εγκυκλοπαίδειες, πού νομίζεις ότι ταιριάζει περισσότερο; Γίνεται να ανήκει σε περισσότερες κατηγορίες από μία; --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 08:43, 30 Ιουνίου 2007 (PDT)<br />
<br />
Και στις δύο τότε. Γίνεται να ανήκει και στις δύο κατηγορίες. Thanks--[[Χρήστης:Kalogeropoulos|Kalogeropoulos]] 12:30, 30 Ιουνίου 2007 (PDT)<br />
<br />
Τι έγινε το άρθρο με τη λέξη αυτή; --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 10:39, 1 Μαρτίου 2008 (PST)</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%9C%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%B5%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%99%CE%B5%CF%87%CF%89%CE%B2%CE%AC&diff=3330Μάρτυρες του Ιεχωβά2008-03-01T18:36:48Z<p>Nikrom: /* Σύντομη ιστορία τής οργάνωσης */</p>
<hr />
<div>== Σύντομη ιστορία τής οργάνωσης ==<br />
<br />
Ιδρυτής της [[Εταιρία Σκοπιά|Εταιρίας Σκοπιά]], ήταν ο Σκοτσεζο – Ιρλανδικής καταγωγής, Αμερικανός [[Κάρολος Τέιζ Ρώσσελ]]. (Βιβλίο τού έτους 1983 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σελίδα 34,35). Πλούσιος έμπορος, και πιθανότατα μελλοντικό μέλος της [[ Μασόνοι|Μασονικής Στοάς]], (Βιβλίο "Διαγγελείς" σελ. 88), ίδρυσε αρχικά έναν όμιλο μελέτης της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]] το 1870 στο Αλεγγένι των ΗΠΑ, σε ηλικία 17 περίπου ετών.(Βιβλίο τού έτους 1983 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σελίδα 34,35). Αν και ήταν πανέξυπνος, η απειρία του τον έκανε να ασπασθεί τις απόψεις ακραίων [[Προτεστάντες|Προτεσταντικών]] και [[Αποκρυφισμός|αποκρυφιστικών]] ομάδων που δρούσαν τότε στην Πενσυλβανία. Ο ηγέτης μιας τέτοιας ακραίας [[Αντβεντιστές|Αντβεντιστικής]] ομάδας, ο [[Νέλσον Μπάρμπουρ]], τον προσυλήτισε, και τον έπεισε ότι μπορούσε να προβλεφθεί το [[τέλος του κόσμου]]. (Σκοπιά τής Σιών, 15 Ιουλίου 1906, σελ. 230, 231. Οι καιροί τών Εθνών αναθεωρημένοι, του Καρλ Όλοφ Γιόνσον, 1ο κεφάλαιο).<br />
<br />
Ο Ρώσσελ με τα χρήματα που διέθετε, έγινε τότε συνεκδότης του Μπάρπουρ, για το περιοδικό: «Κήρυκας της Πρωϊας» που εξέδιδε ο Μπάρμπουρ, και κήρυτταν ότι το τέλος του κόσμου θα έρθει το 1874. (Βιβλίο τού έτους 1983 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σελίδα 36). Όταν η ψευδοπροφητεία αυτή διαψεύστηκε, ο Ρώσσελ εγκατέλειψε τον Μπάρμπουρ, και το 1879 εξέδωσε το δικό του περιοδικό: «Η Σκοπιά της Σιών και κήρυξ της του Χριστού Παρουσίας», τη σημερινή «Σκοπιά». Έτσι, κατάφερε να κλέψει τους αναγνώστες του Μπάρμπουρ, και να ιδρύσει σε διάφορες περιοχές, ομάδες μελέτης της Αγίας Γραφής, που ονόμαζε «[[Σπουδαστές της Γραφής]]». (Βιβλίο τού έτους 1983 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σελίδα 38).<br />
<br />
Οι ομάδες αυτές αυξήθηκαν σε αριθμό και μέλη, και θεωρούσαν τον Ρώσσελ ως δάσκαλό τους για «το λόγο του Θεού». Ο Ρώσσελ στα βιβλία και τα περιοδικά του, μεταξύ άλλων αιρετικών θέσεων, δίδασκε αποκρυφιστικές διδασκαλίες για τις πυραμίδες, και όρισε ως νέα ημερομηνία του τέλους το 1914. (Βιβλία των Σπουδαστών της Γραφής: "Ο καιρός του τέλους είναι κοντά" (The Time at Hand) σελίδα 188, και "Ελθέτω η Βασιλεία σου" ή Γραφικές Μελέτες Τόμος Γ΄). Και αυτή όμως η ημερομηνία πέρασε, όπως και η νέα που όρισε, το 1918. Έτσι, ως τον θάνατό του, παρέμεινε ψευδοπροφήτης, χωρίς ποτέ να επιτύχει ούτε μία προφητεία (Εγχειρίδιο αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων. σελ. 461, 462).<br />
<br />
Ο χαρακτήρας του ήταν υπερήφανος, και θεωρούσε τον εαυτό του «πιστό και συνετό», και "στόμα Θεού" (Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 52-58. Γραφικές Μελέτες τ. Ζ΄ σ. 698, Πίσω, σ. 100, ντ. 66. Convention Report 1911, πρόλογος. Σκ. 15/7/1906 σ. 229, αγγλικά. Κιθάρα, έκδ. 1921, σ. 272. Σκ. γερμ. 1922, σ. 100). Όμως η ζωή του δεν ήταν σύμφωνη με όσα δίδασκε. Το διαζύγιο από τη γυναίκα του, που βγήκε εις βάρος του, φανέρωσε στο δικαστήριο ότι είχε σχέσεις με μια κοπελίτσα 16 ετών που φιλοξενούσαν στο σπίτι τους, και την οποία έλεγε: «μικρή του σύζυγο». Σε αυτήν άφησε μέρος της περιουσίας του μετά τον θάνατό του. (Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 63-92. Βλ. ένορκη κατάθεση της κας Ρώσσελ ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Πενσυλβανίας "Superior Court of Pensylbania. Appellant No 202, April Term Appearances, σ. 10-17). Σήμερα τον τάφο του κοσμεί μια πυραμίδα με τα σύμβολα τής 33ης μοίρας τών Μασόνων (Νικολάου Μαυρομάγουλου: "Παρατηρώντας τη Σκοπιά" σελ. 95).<br />
<br />
Παρ’ όλα αυτά, πιθανόν ο Ρώσσελ να πίστευε αληθινά όσα δίδασκε. Πράγμα όμως δύσκολο να το υποθέσουμε για τον διάδοχό του, τον [[Ιωσήφ Ρόδερφορδ|"δικαστή" Ρόδερφορδ]].<br />
<br />
Ο Ρόδερφορδ, κυριολεκτικά άρπαξε την περιουσία του Ρώσσελ. Ήταν αρχικά ο δικηγόρος στον οποίο είχε ανατεθεί η διαθήκη του Ρώσσελ. Όμως εκμεταλλευόμενος την εμπιστοσύνη των νομίμων κληρονόμων, χρησιμοποίησε νομικά παραθυράκια και κράτησε την εκδοτική εταιρία «Σκοπιά» του Ρώσσελ για τον εαυτό του, και αυτούς τους χαρακτήρισε «Πονηρούς Δούλους», και τους έδιωξε. Σήμερα αυτοί είναι γνωστοί ως «[[Σπουδαστές της Γραφής]]», και διατηρούν τα δόγματα του Ρώσσελ, σε αντίθεση με τον Ρόδερφορδ, που άλλαξε σχεδόν τα πάντα, και έκανε τη Σκοπιά μια ολοκληρωτική οργάνωση. (Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 95-98). Αυτός τους ονόμασε: «Μάρτυρες του Ιεχωβά» (Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 140-144. Βιβλίο Έτους 1975 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, γερμ. σελ. 150).<br />
<br />
Με τη σειρά του, έθεσε ημερομηνίες για το τέλος του κόσμου, και διαψεύστηκε σε οτιδήποτε είχε προφητεύσει. Μεγάλο μέρος της προεδρίας του, πέρασε σε μία βίλα με το όνομα «[[Μπεθ Σαρίμ]]», που αγοράστηκε δήθεν για τον Αβραάμ τον Ισαάκ και τον Ιακώβ που έλεγε ότι θα ανασταίνονταν τότε. (Βιβλίο "Διαγγελείς" σελ. 76. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 117-125). Η πολιτική του τον οδήγησε ακόμα και να ζητήσει την εύνοια του Χίτλερ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και να εξυψώσει το Χιτλερικό Ράιχ, τον καιρό που οι οπαδοί της οργάνωσής του βασανίζονταν στα στρατόπεδα του Χίτλερ. (Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 126-133. Jahrbuch 1934 der Zeugen Jehovas. Βιβλίο τού έτους 1985 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σελ. 111. Βιβλίο τού έτους 1934 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, Ελβετική έκδοση, σελ. 94, 95.).<br />
<br />
Η δικτατορική διακυβέρνηση που επέβαλε στην οργάνωση της Σκοπιάς ο Ρόδερφορδ, συνεχίστηκε και επί της προεδρίας του διαδόχου του, τού Νάθαν Νορ, και συνεχίζεται ως σήμερα, παρά το ότι πλέον κυβερνάται από ένα «Κυβερνών Σώμα» υπερηλίκων κυρίως ηγετών (Βιβλίο του Έτους 2007 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, Εκδοτικό σημείωμα). Σήμερα η Σκοπιά είναι μια οργάνωση που αναγνωρίζεται από πολλούς ως παγκόσμια [[Σέκτα]] (λέξη που εκφράζει αυτό που λέμε: «καταστροφικές λατρείες») και αριθμεί πάνω από 6 εκατομμύρια μέλη (Σκοπιά 1 Φεβρουαρίου 2007). Στη χώρα μας, στις αρχές του 2008, ήταν περίπου 28.000 (Η Διακονία μας της Βασιλείας (εσωτερική εγκύκλυος της Σκοπιάς). Οι οπαδοί της είναι υποχρεωμένοι να δέχονται όλα όσα τους λέει, ακόμα και τις διαρκείς δογματικές αλλαγές της οργάνωσης. Δικαιολογούν έτσι ακόμα και τις συνεχιζόμενες ψευδοπροφητείες της Σκοπιάς, με τελευταίες: το τέλος που δεν ήρθε το 1975 όπως κήρυτταν,(Σκοπιά, 8 Απριλίου 1967 και 15 Νοεμβρίου 1967), και η γενιά του 1914 που έλεγαν ότι δεν θα παρέλθει πριν έρθει το τέλος (Βιβλίο: "Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον Παράδεισο στη γη" σελ. 154. Σκοπιά 15 Φεβρουαρίου 2008, σελ. 24).<br />
<br />
Οποιαδήποτε αμφισβήτηση, τιμωρείται με «[[αποκοπή]]», και στον αποκομμένο απαγορεύεται ακόμα και να μιλούν τα άλλα μέλη, για να μην αποκοπούν και αυτοί ("Η Διακονία μας της Βασιλείας" του Αυγούστου 2007). Έτσι καταστρέφονται οικογένειες, διαλύονται φιλίες και συγγένειες, χάνονται εργασίες, και πολλά θύματα της οργάνωσης αυτής, υποφέρουν από έντονα ψυχολογικά προβλήματα και φοβίες. Με τις απολυταρχικές αυτές μεθόδους, ελέγχει και εξαναγκάζει τους δύστυχους οπαδούς της να υποτάσσονται στις διαταγές της, είτε επειδή τους απειλεί με θάνατο από τον Θεό στον «[[Αρμαγεδδώνα]]», είτε επειδή φοβούνται την αποκοπή, και πολλοί παραμένουν εκεί, παρά τη θέλησή τους, για να μη διαλυθεί η οικογένειά τους. Με την απαγόρευση να μιλούν οι οπαδοί της στα πρώην μέλη της, απομονώνει τους οπαδούς της, να μη μάθουν την αλήθεια για τα όσα παραποιημένα διδάσκει, τόσο για την ιστορία της, όσο και για τα δόγματά της. (Νικολάου Μαυρομάγουλου: "Αναζητώντας την Αλήθεια". Ραίημοντ Φρανς: "Κρίση Συνειδήσεως". Καρλ Όλοφ Γιόνσον: "Οι Καιροί των Εθνών Αναθεωρημένοι").<br />
<br />
== Τα σπουδαιότερα σημεία τής διδασκαλίας της ==<br />
<br />
Η Σκοπιά έχει κάνει δική της μετάφραση της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]], (τη [[Μετάφραση Νέου Κόσμου]]), όπου έχει διαστρέψει και αλλοιώσει όλα τα σημεία της Αγίας Γραφής που διαφωνούν με τις πλάνες της. Τα βασικά της δόγματα ΣΗΜΕΡΑ, είναι τα εξής: <br />
<br />
Από το 1914 έγινε αόρατα η [[Δευτέρα Παρουσία|παρουσία του Χριστού]], και περιμένουμε την έλευσή του «σύντομα». Ο κόσμος πάει από το κακό στο χειρότερο, και λίγους μήνες μετά την (αόρατη κι αυτή) ουράνια [[ανάσταση]] των «αγίων» που έγινε το 1918, ο Θεός διάλεξε την οργάνωση της Σκοπιάς ως «τον αγωγό» που θα δίνει στους Χριστιανούς την «αλήθεια». Η «αλήθεια» που πρέπει να πιστεύουν οι οπαδοί της, δεν είναι κάτι σταθερό, αλλά κάτι που αλλάζει ανάλογα με το «[[νέο φως]]» που δίνει η Σκοπιά μέσω των εντύπων της. Επειδή λοιπόν το τέλος είναι κοντά, οι οπαδοί της Σκοπιάς οφείλουν να κηρύττουν ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά, και ότι θα «καταστρέψει» τους κακούς. Αυτό το κάνουν σε κάθε ευκαιρία, για να σώσουν τους συνανθρώπους τους. Γιατί αν το τέλος τους βρει έξω από την οργάνωση, (δηλαδή κοσμικούς), τότε θα τους σκοτώσει ο ίδιος ο Θεός. Όσοι όμως είναι στην οργάνωση, θα επιζήσουν, και θα καλοπερνάνε σε έναν επίγειο φθαρτό [[Παράδεισος|παράδεισο]], χωρίς να πεθάνουν ποτέ. Εκεί θα αναστηθούν όλοι οι υπόλοιποι νεκροί που προορίζονται για τη γη. Εξαίρεση σε αυτή την «ειδυλλιακή» εικόνα, αποτελούν όσοι στο τέλος των [[Χιλιετής Βασιλεία|1000 ετών βασιλείας]], θα επαναστατήσουν στον Θεό, και θα αφανιστούν για πάντα.<br />
<br />
Η Σκοπιά χωρίζει τους πιστούς σε δύο «τάξεις». Στους [[144.000]] που θα πάνε στον ουρανό, και στον αμέτρητο «[[Πολύς Όχλος|Πολύ Όχλο]]» που θα μείνει στη γη. Τον [[Ιησούς Χριστός|Χριστό]] τον θεωρούν «δημιούργημα» του Θεού, και τον ταυτίζουν με τον [[Αρχάγγελος Μιχαήλ|αρχάγγελο Μιχαήλ]], και δεν τον ονομάζουν κι αυτόν: «[[Γιαχβέ]]» όπως οι [[Χριστιανοί]]. Τον [[Θεός|Θεό]] τον θεωρούν ως κάτι με σώμα, που δεν είναι «πανταχού παρών», αλλά που αντιλαμβάνεται με τον «εγκέφαλό» του τα γεγονότα, μέσω μιας απρόσωπης δύναμης, που την ταυτίζουν με το [[Άγιο Πνεύμα]], το οποίο αρνούνται ότι είναι πρόσωπο.<br />
<br />
Αρνούνται ακόμα και την κατά χάριν αθανασία της [[Ψυχή|ψυχής]], και γι’ αυτούς ο [[θάνατος]] είναι πλήρης εκμηδένιση. Οι δυστυχείς οπαδοί της Σκοπιάς, προτιμούν να πεθάνουν για να μην κάνουν μετάγγιση αίματος, γιατί παρερμηνεύουν την «[[αποχή από αίμα]]» της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]], η οποία στην πραγματικότητα μιλάει μόνο για τη βρώση αίματος. Αν και οι ίδιοι αρνούνται τη στράτευση, η Σκοπιά είναι μέτοχος εταιριών που συνεργάζονται με το Στρατό των ΗΠΑ εν αγνοία των οπαδών τους. Έτσι κερδίζει κάθε χρόνο εκατομμύρια δολάρια, που μαζί με τις εισφορές των οπαδών της, την κάνει μια από τις πλουσιότερες επιχειρήσεις. Ομοίως, ενώ οι οπαδοί της πιστεύουν ότι ο ΟΗΕ είναι «το [[θηρίο]]» της [[Αποκάλυψη|Αποκαλύψεως]], η οργάνωση της Σκοπιάς, για κάποιο διάστημα (στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990), είχε γίνει μέλος του, εν αγνοία των οπαδών της.<br />
<br />
Κάθε εβδομάδα, οι οπαδοί της παρακολουθούν τουλάχιστον 5 ώρες κατήχησης, σε 3 διαφορετικές «συναθροίσεις», όπου διδάσκονται επιχειρηματολογία και «μάρκετινγκ», πώς να μιλούν και να πείθουν τους άλλους. Η Σκοπιά, τους εντυπωσιάζει με τα ψηλά και πολυτελή της κτίρια, με τα υπερσύγχρονα τυπογραφεία της, και με τις εξαιρετικής ποιότητας εκτυπώσεις της. Προσπαθούν επίσης να εντυπωσιάσουν τους άλλους, φανερώνοντας μια «βιτρίνα» ηθικής καθαρότητας για την οργάνωσή τους, καθώς όποιον ανακαλύψουν να παραβιάζει τους κανόνες ηθικής, τον διώχνουν από την οργάνωση, με όλα τα επακόλουθα. Δεν υπάρχει οίκτος, ούτε ενδιαφέρον για τον διωγμένο. Αυτό που μετράει είναι η καλή εικόνα της οργάνωσης, γιατί τους οπαδούς της τους βλέπει ως αριθμούς, και όχι ως πρόσωπα. Για να τους κρατήσει, πεπεισμένους στα [[Δόγματα|δόγματά]] της, η οργάνωση φροντίζει να τους έχει διαρκώς απασχολημένους με δικά της έντυπα, ώστε να μην μπορούν να διαβάσουν διδασκαλίες άλλων θρησκειών.<br />
<br />
<br />
== Εξωτερικοί Δεσμοί ==<br />
<br />
[http://www.oodegr.com/paratir/grindex.htm]<br />
<br />
<br />
== Βιβλιογραφία ==<br />
<br />
Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: Η λατρεία της Σκοπιάς Α΄ Τόμος.<br />
<br />
Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: Μια Δικτατορία στο Μπρούκλυν Β΄ Τόμος.<br />
<br />
Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: Μάρτυρες του Ιεχωβά και Ορθοδοξία Γ΄ Τόμος.<br />
<br />
Νικολάου Μαυρομάγουλου: Αναζητώντας την Αλήθεια.<br />
<br />
Νικολάου Μαυρομάγουλου: Παρατηρώντας τη Σκοπιά.<br />
<br />
<br />
[[κατηγορία:Αιρέσεις]]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%A3%CF%85%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7:%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF_%CE%A0%CE%BD%CE%B5%CF%8D%CE%BC%CE%B1&diff=3329Συζήτηση:Άγιο Πνεύμα2008-03-01T18:11:43Z<p>Nikrom: Νέα σελίδα: Γιατί δεν περιέχει το άρθρο επαρκείς παραπομπές και πηγές; Είναι πλήρες μονοσήμαντων χωρίων της ...</p>
<hr />
<div>Γιατί δεν περιέχει το άρθρο επαρκείς παραπομπές και πηγές; Είναι πλήρες μονοσήμαντων χωρίων της Αγίας Γραφής.</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%9C%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%B5%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%99%CE%B5%CF%87%CF%89%CE%B2%CE%AC&diff=3175Μάρτυρες του Ιεχωβά2008-02-25T18:14:10Z<p>Nikrom: /* Σύντομη ιστορία τής οργάνωσης */</p>
<hr />
<div>== Σύντομη ιστορία τής οργάνωσης ==<br />
<br />
Ιδρυτής της [[Εταιρία Σκοπιά|Εταιρίας Σκοπιά]], ήταν ο Σκοτσεζο – Ιρλανδικής καταγωγής, Αμερικανός [[Κάρολος Τέιζ Ρώσσελ]]. (Βιβλίο τού έτους 1983 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σελίδα 34,35). Πλούσιος έμπορος, και πιθανότατα μελλοντικό μέλος της [[ Μασόνοι|Μασονικής Στοάς]], (Βιβλίο "Διαγγελείς" σελ. 88), ίδρυσε αρχικά έναν όμιλο μελέτης της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]] το 1870 στο Αλεγγένι των ΗΠΑ, σε ηλικία 17 περίπου ετών.(Βιβλίο τού έτους 1983 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σελίδα 34,35). Αν και ήταν πανέξυπνος, η απειρία του τον έκανε να ασπασθεί τις απόψεις ακραίων [[Προτεστάντες|Προτεσταντικών]] και [[Αποκρυφισμός|αποκρυφιστικών]] ομάδων που δρούσαν τότε στην Πενσυλβανία. Ο ηγέτης μιας τέτοιας ακραίας [[Αντβεντιστές|Αντβεντιστικής]] ομάδας, ο [[Νέλσον Μπάρμπουρ]], τον προσυλήτισε, και τον έπεισε ότι μπορούσε να προβλεφθεί το [[τέλος του κόσμου]]. (Σκοπιά τής Σιών, 15 Ιουλίου 1906, σελ. 230, 231. Οι καιροί τών Εθνών αναθεωρημένοι, του Καρλ Όλοφ Γιόνσον, 1ο κεφάλαιο).<br />
<br />
Ο Ρώσσελ με τα χρήματα που διέθετε, έγινε τότε συνεκδότης του Μπάρπουρ, για το περιοδικό: «Κήρυκας της Πρωϊας» που εξέδιδε ο Μπάρμπουρ, και κήρυτταν ότι το τέλος του κόσμου θα έρθει το 1874. (Βιβλίο τού έτους 1983 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σελίδα 36). Όταν η ψευδοπροφητεία αυτή διαψεύστηκε, ο Ρώσσελ εγκατέλειψε τον Μπάρμπουρ, και το 1879 εξέδωσε το δικό του περιοδικό: «Η Σκοπιά της Σιών και κήρυξ της του Χριστού Παρουσίας», τη σημερινή «Σκοπιά». Έτσι, κατάφερε να κλέψει τους αναγνώστες του Μπάρμπουρ, και να ιδρύσει σε διάφορες περιοχές, ομάδες μελέτης της Αγίας Γραφής, που ονόμαζε «[[Σπουδαστές της Γραφής]]». (Βιβλίο τού έτους 1983 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σελίδα 38).<br />
<br />
Οι ομάδες αυτές αυξήθηκαν σε αριθμό και μέλη, και θεωρούσαν τον Ρώσσελ ως δάσκαλό τους για «το λόγο του Θεού». Ο Ρώσσελ στα βιβλία και τα περιοδικά του, μεταξύ άλλων αιρετικών θέσεων, δίδασκε αποκρυφιστικές διδασκαλίες για τις πυραμίδες, και όρισε ως νέα ημερομηνία του τέλους το 1914. (Βιβλία των Σπουδαστών της Γραφής: "Ο καιρός του τέλους είναι κοντά" (The Time at Hand) σελίδα 188, και "Ελθέτω η Βασιλεία σου" ή Γραφικές Μελέτες Τόμος Γ΄). Και αυτή όμως η ημερομηνία πέρασε, όπως και η νέα που όρισε, το 1918. Έτσι, ως τον θάνατό του, παρέμεινε ψευδοπροφήτης, χωρίς ποτέ να επιτύχει ούτε μία προφητεία (Εγχειρίδιο αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων. σελ. 461, 462).<br />
<br />
Ο χαρακτήρας του ήταν υπερήφανος, και θεωρούσε τον εαυτό του «πιστό και συνετό», και "στόμα Θεού" (Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 52-58. Γραφικές Μελέτες τ. Ζ΄ σ. 698, Πίσω, σ. 100, ντ. 66. Convention Report 1911, πρόλογος. Σκ. 15/7/1906 σ. 229, αγγλικά. Κιθάρα, έκδ. 1921, σ. 272. Σκ. γερμ. 1922, σ. 100). Όμως η ζωή του δεν ήταν σύμφωνη με όσα δίδασκε. Το διαζύγιο από τη γυναίκα του, που βγήκε εις βάρος του, φανέρωσε στο δικαστήριο ότι είχε σχέσεις με μια κοπελίτσα 16 ετών που φιλοξενούσαν στο σπίτι τους, και την οποία έλεγε: «μικρή του σύζυγο». Σε αυτήν άφησε μέρος της περιουσίας του μετά τον θάνατό του. (Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 63-92. Βλ. ένορκη κατάθεση της κας Ρώσσελ ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Πενσυλβανίας "Superior Court of Pensylbania. Appellant No 202, April Term Appearances, σ. 10-17). Σήμερα τον τάφο του κοσμεί μια πυραμίδα με τα σύμβολα τής 33ης μοίρας τών Μασόνων (Νικολάου Μαυρομάγουλου: "Παρατηρώντας τη Σκοπιά" σελ. 95).<br />
<br />
Παρ’ όλα αυτά, πιθανόν ο Ρώσσελ να πίστευε αληθινά όσα δίδασκε. Πράγμα όμως δύσκολο να το υποθέσουμε για τον διάδοχό του, τον [[Ιωσήφ Ρόδερφορδ|"δικαστή" Ρόδερφορδ]].<br />
<br />
Ο Ρόδερφορδ, κυριολεκτικά άρπαξε την περιουσία του Ρώσσελ. Ήταν αρχικά ο δικηγόρος στον οποίο είχε ανατεθεί η διαθήκη του Ρώσσελ. Όμως εκμεταλλευόμενος την εμπιστοσύνη των νομίμων κληρονόμων, χρησιμοποίησε νομικά παραθυράκια και κράτησε την εκδοτική εταιρία «Σκοπιά» του Ρώσσελ για τον εαυτό του, και αυτούς τους χαρακτήρισε «Πονηρούς Δούλους», και τους έδιωξε. Σήμερα αυτοί είναι γνωστοί ως «[[Σπουδαστές της Γραφής]]», και διατηρούν τα δόγματα του Ρώσσελ, σε αντίθεση με τον Ρόδερφορδ, που άλλαξε σχεδόν τα πάντα, και έκανε τη Σκοπιά μια ολοκληρωτική οργάνωση. (Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 95-98). Αυτός τους ονόμασε: «Μάρτυρες του Ιεχωβά» (Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 140-144. Βιβλίο Έτους 1975 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, γερμ. σελ. 150).<br />
<br />
Με τη σειρά του, έθεσε ημερομηνίες για το τέλος του κόσμου, και διαψεύστηκε σε οτιδήποτε είχε προφητεύσει. Μεγάλο μέρος της προεδρίας του, πέρασε σε μία βίλα με το όνομα «[[Μπεθ Σαρίμ]]», που αγοράστηκε δήθεν για τον Αβραάμ τον Ισαάκ και τον Ιακώβ που έλεγε ότι θα ανασταίνονταν τότε. (Βιβλίο "Διαγγελείς" σελ. 76. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 117-125). Η πολιτική του τον οδήγησε ακόμα και να ζητήσει την εύνοια του Χίτλερ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και να εξυψώσει το Χιτλερικό Ράιχ, τον καιρό που οι οπαδοί της οργάνωσής του βασανίζονταν στα στρατόπεδα του Χίτλερ. (Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 126-133. Jahrbuch 1934 der Zeugen Jehovas. Βιβλίο τού έτους 1985 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σελ. 111. Βιβλίο τού έτους 1934 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, Ελβετική έκδοση, σελ. 94, 95.).<br />
<br />
Η δικτατορική διακυβέρνηση που επέβαλε στην οργάνωση της Σκοπιάς ο Ρόδερφορδ, συνεχίστηκε και επί της προεδρίας του διαδόχου του, τού Νάθαν Νορ, και συνεχίζεται ως σήμερα, παρά το ότι πλέον κυβερνάται από ένα «Κυβερνών Σώμα» υπερηλίκων κυρίως ηγετών (Βιβλίο του Έτους 2007 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, Εκδοτικό σημείωμα). Σήμερα η Σκοπιά είναι μια οργάνωση που αναγνωρίζεται από πολλούς ως παγκόσμια [[Σέκτα]] (λέξη που εκφράζει αυτό που λέμε: «καταστροφικές λατρείες») και αριθμεί πάνω από 6 εκατομμύρια μέλη (Σκοπιά 1 Φεβρουαρίου 2007). Στη χώρα μας, στις αρχές του 2008, ήταν περίπου 28.000 (Η Διακονία μας της Βασιλείας (εσωτερική εγκύκλυος της Σκοπιάς). Οι οπαδοί της είναι υποχρεωμένοι να δέχονται όλα όσα τους λέει, ακόμα και τις διαρκείς δογματικές αλλαγές της οργάνωσης. Δικαιολογούν έτσι ακόμα και τις συνεχιζόμενες ψευδοπροφητείες της Σκοπιάς, με τελευταίες: το τέλος που δεν ήρθε το 1975 όπως κήρυτταν, και η γενιά του 1914 που έλεγαν ότι δεν θα παρέλθει πριν έρθει το τέλος.<br />
<br />
Οποιαδήποτε αμφισβήτηση, τιμωρείται με «[[αποκοπή]]», και στον αποκομμένο απαγορεύεται ακόμα και να μιλούν τα άλλα μέλη, για να μην αποκοπούν και αυτοί ("Η Διακονία μας της Βασιλείας" του Αυγούστου 2007). Έτσι καταστρέφονται οικογένειες, διαλύονται φιλίες και συγγένειες, χάνονται εργασίες, και πολλά θύματα της οργάνωσης αυτής, υποφέρουν από έντονα ψυχολογικά προβλήματα και φοβίες. Με τις απολυταρχικές αυτές μεθόδους, ελέγχει και εξαναγκάζει τους δύστυχους οπαδούς της να υποτάσσονται στις διαταγές της, είτε επειδή τους απειλεί με θάνατο από τον Θεό στον «[[Αρμαγεδδώνα]]», είτε επειδή φοβούνται την αποκοπή, και πολλοί παραμένουν εκεί, παρά τη θέλησή τους, για να μη διαλυθεί η οικογένειά τους. Με την απαγόρευση να μιλούν οι οπαδοί της στα πρώην μέλη της, απομονώνει τους οπαδούς της, να μη μάθουν την αλήθεια για τα όσα παραποιημένα διδάσκει, τόσο για την ιστορία της, όσο και για τα δόγματά της. (Νικολάου Μαυρομάγουλου: "Αναζητώντας την Αλήθεια". Ραίημοντ Φρανς: "Κρίση Συνειδήσεως". Καρλ Όλοφ Γιόνσον: "Οι Καιροί των Εθνών Αναθεωρημένοι").<br />
<br />
== Τα σπουδαιότερα σημεία τής διδασκαλίας της ==<br />
<br />
Η Σκοπιά έχει κάνει δική της μετάφραση της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]], (τη [[Μετάφραση Νέου Κόσμου]]), όπου έχει διαστρέψει και αλλοιώσει όλα τα σημεία της Αγίας Γραφής που διαφωνούν με τις πλάνες της. Τα βασικά της δόγματα ΣΗΜΕΡΑ, είναι τα εξής: <br />
<br />
Από το 1914 έγινε αόρατα η [[Δευτέρα Παρουσία|παρουσία του Χριστού]], και περιμένουμε την έλευσή του «σύντομα». Ο κόσμος πάει από το κακό στο χειρότερο, και λίγους μήνες μετά την (αόρατη κι αυτή) ουράνια [[ανάσταση]] των «αγίων» που έγινε το 1918, ο Θεός διάλεξε την οργάνωση της Σκοπιάς ως «τον αγωγό» που θα δίνει στους Χριστιανούς την «αλήθεια». Η «αλήθεια» που πρέπει να πιστεύουν οι οπαδοί της, δεν είναι κάτι σταθερό, αλλά κάτι που αλλάζει ανάλογα με το «[[νέο φως]]» που δίνει η Σκοπιά μέσω των εντύπων της. Επειδή λοιπόν το τέλος είναι κοντά, οι οπαδοί της Σκοπιάς οφείλουν να κηρύττουν ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά, και ότι θα «καταστρέψει» τους κακούς. Αυτό το κάνουν σε κάθε ευκαιρία, για να σώσουν τους συνανθρώπους τους. Γιατί αν το τέλος τους βρει έξω από την οργάνωση, (δηλαδή κοσμικούς), τότε θα τους σκοτώσει ο ίδιος ο Θεός. Όσοι όμως είναι στην οργάνωση, θα επιζήσουν, και θα καλοπερνάνε σε έναν επίγειο φθαρτό [[Παράδεισος|παράδεισο]], χωρίς να πεθάνουν ποτέ. Εκεί θα αναστηθούν όλοι οι υπόλοιποι νεκροί που προορίζονται για τη γη. Εξαίρεση σε αυτή την «ειδυλλιακή» εικόνα, αποτελούν όσοι στο τέλος των [[Χιλιετής Βασιλεία|1000 ετών βασιλείας]], θα επαναστατήσουν στον Θεό, και θα αφανιστούν για πάντα.<br />
<br />
Η Σκοπιά χωρίζει τους πιστούς σε δύο «τάξεις». Στους [[144.000]] που θα πάνε στον ουρανό, και στον αμέτρητο «[[Πολύς Όχλος|Πολύ Όχλο]]» που θα μείνει στη γη. Τον [[Ιησούς Χριστός|Χριστό]] τον θεωρούν «δημιούργημα» του Θεού, και τον ταυτίζουν με τον [[Αρχάγγελος Μιχαήλ|αρχάγγελο Μιχαήλ]], και δεν τον ονομάζουν κι αυτόν: «[[Γιαχβέ]]» όπως οι [[Χριστιανοί]]. Τον [[Θεός|Θεό]] τον θεωρούν ως κάτι με σώμα, που δεν είναι «πανταχού παρών», αλλά που αντιλαμβάνεται με τον «εγκέφαλό» του τα γεγονότα, μέσω μιας απρόσωπης δύναμης, που την ταυτίζουν με το [[Άγιο Πνεύμα]], το οποίο αρνούνται ότι είναι πρόσωπο.<br />
<br />
Αρνούνται ακόμα και την κατά χάριν αθανασία της [[Ψυχή|ψυχής]], και γι’ αυτούς ο [[θάνατος]] είναι πλήρης εκμηδένιση. Οι δυστυχείς οπαδοί της Σκοπιάς, προτιμούν να πεθάνουν για να μην κάνουν μετάγγιση αίματος, γιατί παρερμηνεύουν την «[[αποχή από αίμα]]» της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]], η οποία στην πραγματικότητα μιλάει μόνο για τη βρώση αίματος. Αν και οι ίδιοι αρνούνται τη στράτευση, η Σκοπιά είναι μέτοχος εταιριών που συνεργάζονται με το Στρατό των ΗΠΑ εν αγνοία των οπαδών τους. Έτσι κερδίζει κάθε χρόνο εκατομμύρια δολάρια, που μαζί με τις εισφορές των οπαδών της, την κάνει μια από τις πλουσιότερες επιχειρήσεις. Ομοίως, ενώ οι οπαδοί της πιστεύουν ότι ο ΟΗΕ είναι «το [[θηρίο]]» της [[Αποκάλυψη|Αποκαλύψεως]], η οργάνωση της Σκοπιάς, για κάποιο διάστημα (στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990), είχε γίνει μέλος του, εν αγνοία των οπαδών της.<br />
<br />
Κάθε εβδομάδα, οι οπαδοί της παρακολουθούν τουλάχιστον 5 ώρες κατήχησης, σε 3 διαφορετικές «συναθροίσεις», όπου διδάσκονται επιχειρηματολογία και «μάρκετινγκ», πώς να μιλούν και να πείθουν τους άλλους. Η Σκοπιά, τους εντυπωσιάζει με τα ψηλά και πολυτελή της κτίρια, με τα υπερσύγχρονα τυπογραφεία της, και με τις εξαιρετικής ποιότητας εκτυπώσεις της. Προσπαθούν επίσης να εντυπωσιάσουν τους άλλους, φανερώνοντας μια «βιτρίνα» ηθικής καθαρότητας για την οργάνωσή τους, καθώς όποιον ανακαλύψουν να παραβιάζει τους κανόνες ηθικής, τον διώχνουν από την οργάνωση, με όλα τα επακόλουθα. Δεν υπάρχει οίκτος, ούτε ενδιαφέρον για τον διωγμένο. Αυτό που μετράει είναι η καλή εικόνα της οργάνωσης, γιατί τους οπαδούς της τους βλέπει ως αριθμούς, και όχι ως πρόσωπα. Για να τους κρατήσει, πεπεισμένους στα [[Δόγματα|δόγματά]] της, η οργάνωση φροντίζει να τους έχει διαρκώς απασχολημένους με δικά της έντυπα, ώστε να μην μπορούν να διαβάσουν διδασκαλίες άλλων θρησκειών.<br />
<br />
<br />
== Εξωτερικοί Δεσμοί ==<br />
<br />
[http://www.oodegr.com/paratir/grindex.htm]<br />
<br />
<br />
== Βιβλιογραφία ==<br />
<br />
Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: Η λατρεία της Σκοπιάς Α΄ Τόμος.<br />
<br />
Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: Μια Δικτατορία στο Μπρούκλυν Β΄ Τόμος.<br />
<br />
Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: Μάρτυρες του Ιεχωβά και Ορθοδοξία Γ΄ Τόμος.<br />
<br />
Νικολάου Μαυρομάγουλου: Αναζητώντας την Αλήθεια.<br />
<br />
Νικολάου Μαυρομάγουλου: Παρατηρώντας τη Σκοπιά.<br />
<br />
<br />
[[κατηγορία:Αιρέσεις]]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%9C%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%B5%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%99%CE%B5%CF%87%CF%89%CE%B2%CE%AC&diff=3048Μάρτυρες του Ιεχωβά2008-02-21T18:17:40Z<p>Nikrom: /* Σύντομη ιστορία τής οργάνωσης */</p>
<hr />
<div>== Σύντομη ιστορία τής οργάνωσης ==<br />
<br />
Ιδρυτής της [[Εταιρία Σκοπιά|Εταιρίας Σκοπιά]], ήταν ο Σκοτσεζο – Ιρλανδικής καταγωγής, Αμερικανός [[Κάρολος Τέιζ Ρώσσελ]]. (Βιβλίο τού έτους 1983 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σελίδα 34,35). Πλούσιος έμπορος, και πιθανότατα μελλοντικό μέλος της [[ Μασόνοι|Μασονικής Στοάς]], (Βιβλίο "Διαγγελείς" σελ. 88), ίδρυσε αρχικά έναν όμιλο μελέτης της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]] το 1870 στο Αλεγγένι των ΗΠΑ, σε ηλικία 17 περίπου ετών.(Βιβλίο τού έτους 1983 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σελίδα 34,35). Αν και ήταν πανέξυπνος, η απειρία του τον έκανε να ασπασθεί τις απόψεις ακραίων [[Προτεστάντες|Προτεσταντικών]] και [[Αποκρυφισμός|αποκρυφιστικών]] ομάδων που δρούσαν τότε στην Πενσυλβανία. Ο ηγέτης μιας τέτοιας ακραίας [[Αντβεντιστές|Αντβεντιστικής]] ομάδας, ο [[Νέλσον Μπάρμπουρ]], τον προσυλήτισε, και τον έπεισε ότι μπορούσε να προβλεφθεί το [[τέλος του κόσμου]]. (Σκοπιά τής Σιών, 15 Ιουλίου 1906, σελ. 230, 231. Οι καιροί τών Εθνών αναθεωρημένοι, του Καρλ Όλοφ Γιόνσον, 1ο κεφάλαιο).<br />
<br />
Ο Ρώσσελ με τα χρήματα που διέθετε, έγινε τότε συνεκδότης του Μπάρπουρ, για το περιοδικό: «Κήρυκας της Πρωϊας» που εξέδιδε ο Μπάρμπουρ, και κήρυτταν ότι το τέλος του κόσμου θα έρθει το 1874. (Βιβλίο τού έτους 1983 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σελίδα 36). Όταν η ψευδοπροφητεία αυτή διαψεύστηκε, ο Ρώσσελ εγκατέλειψε τον Μπάρμπουρ, και το 1879 εξέδωσε το δικό του περιοδικό: «Η Σκοπιά της Σιών και κήρυξ της του Χριστού Παρουσίας», τη σημερινή «Σκοπιά». Έτσι, κατάφερε να κλέψει τους αναγνώστες του Μπάρμπουρ, και να ιδρύσει σε διάφορες περιοχές, ομάδες μελέτης της Αγίας Γραφής, που ονόμαζε «[[Σπουδαστές της Γραφής]]». (Βιβλίο τού έτους 1983 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σελίδα 38).<br />
<br />
Οι ομάδες αυτές αυξήθηκαν σε αριθμό και μέλη, και θεωρούσαν τον Ρώσσελ ως δάσκαλό τους για «το λόγο του Θεού». Ο Ρώσσελ στα βιβλία και τα περιοδικά του, μεταξύ άλλων αιρετικών θέσεων, δίδασκε αποκρυφιστικές διδασκαλίες για τις πυραμίδες, και όρισε ως νέα ημερομηνία του τέλους το 1914. (Βιβλία των Σπουδαστών της Γραφής: "Ο καιρός του τέλους είναι κοντά" (The Time at Hand) σελίδα 188, και "Ελθέτω η Βασιλεία σου" ή Γραφικές Μελέτες Τόμος Γ΄). Και αυτή όμως η ημερομηνία πέρασε, όπως και η νέα που όρισε, το 1918. Έτσι, ως τον θάνατό του, παρέμεινε ψευδοπροφήτης, χωρίς ποτέ να επιτύχει ούτε μία προφητεία (Εγχειρίδιο αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων. σελ. 461, 462).<br />
<br />
Ο χαρακτήρας του ήταν υπερήφανος, και θεωρούσε τον εαυτό του «πιστό και συνετό», και "στόμα Θεού" (Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 52-58. Γραφικές Μελέτες τ. Ζ΄ σ. 698, Πίσω, σ. 100, ντ. 66. Convention Report 1911, πρόλογος. Σκ. 15/7/1906 σ. 229, αγγλικά. Κιθάρα, έκδ. 1921, σ. 272. Σκ. γερμ. 1922, σ. 100). Όμως η ζωή του δεν ήταν σύμφωνη με όσα δίδασκε. Το διαζύγιο από τη γυναίκα του, που βγήκε εις βάρος του, φανέρωσε στο δικαστήριο ότι είχε σχέσεις με μια κοπελίτσα 16 ετών που φιλοξενούσαν στο σπίτι τους, και την οποία έλεγε: «μικρή του σύζυγο». Σε αυτήν άφησε μέρος της περιουσίας του μετά τον θάνατό του. (Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 63-92. Βλ. ένορκη κατάθεση της κας Ρώσσελ ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Πενσυλβανίας "Superior Court of Pensylbania. Appellant No 202, April Term Appearances, σ. 10-17). Σήμερα τον τάφο του κοσμεί μια πυραμίδα με τα σύμβολα τής 33ης μοίρας τών Μασόνων (Νικολάου Μαυρομάγουλου: "Παρατηρώντας τη Σκοπιά" σελ. 95).<br />
<br />
Παρ’ όλα αυτά, πιθανόν ο Ρώσσελ να πίστευε αληθινά όσα δίδασκε. Πράγμα όμως δύσκολο να το υποθέσουμε για τον διάδοχό του, τον [[Ιωσήφ Ρόδερφορδ|"δικαστή" Ρόδερφορδ]].<br />
<br />
Ο Ρόδερφορδ, κυριολεκτικά άρπαξε την περιουσία του Ρώσσελ. Ήταν αρχικά ο δικηγόρος στον οποίο είχε ανατεθεί η διαθήκη του Ρώσσελ. Όμως εκμεταλλευόμενος την εμπιστοσύνη των νομίμων κληρονόμων, χρησιμοποίησε νομικά παραθυράκια και κράτησε την εκδοτική εταιρία «Σκοπιά» του Ρώσσελ για τον εαυτό του, και αυτούς τους χαρακτήρισε «Πονηρούς Δούλους», και τους έδιωξε. Σήμερα αυτοί είναι γνωστοί ως «[[Σπουδαστές της Γραφής]]», και διατηρούν τα δόγματα του Ρώσσελ, σε αντίθεση με τον Ρόδερφορδ, που άλλαξε σχεδόν τα πάντα, και έκανε τη Σκοπιά μια ολοκληρωτική οργάνωση. (Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 95-98). Αυτός τους ονόμασε: «Μάρτυρες του Ιεχωβά» (Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 140-144. Βιβλίο Έτους 1975 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, γερμ. σελ. 150).<br />
<br />
Με τη σειρά του, έθεσε ημερομηνίες για το τέλος του κόσμου, και διαψεύστηκε σε οτιδήποτε είχε προφητεύσει. Μεγάλο μέρος της προεδρίας του, πέρασε σε μία βίλα με το όνομα «[[Μπεθ Σαρίμ]]», που αγοράστηκε δήθεν για τον Αβραάμ τον Ισαάκ και τον Ιακώβ που έλεγε ότι θα ανασταίνονταν τότε. (Βιβλίο "Διαγγελείς" σελ. 76. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 117-125). Η πολιτική του τον οδήγησε ακόμα και να ζητήσει την εύνοια του Χίτλερ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και να εξυψώσει το Χιτλερικό Ράιχ, τον καιρό που οι οπαδοί της οργάνωσής του βασανίζονταν στα στρατόπεδα του Χίτλερ. (Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 126-133).<br />
<br />
Η δικτατορική διακυβέρνηση που επέβαλε στην οργάνωση της Σκοπιάς ο Ρόδερφορδ, συνεχίστηκε και επί της προεδρίας του διαδόχου του, τού Νάθαν Νορ, και συνεχίζεται ως σήμερα, παρά το ότι πλέον κυβερνάται από ένα «Κυβερνών Σώμα» υπερηλίκων κυρίως ηγετών. Σήμερα η Σκοπιά είναι μια οργάνωση που αναγνωρίζεται από πολλούς ως παγκόσμια [[Σέκτα]] (λέξη που εκφράζει αυτό που λέμε: «καταστροφικές λατρείες») και αριθμεί πάνω από 6 εκατομμύρια μέλη. Στη χώρα μας είναι περίπου 28.000. Οι οπαδοί της είναι υποχρεωμένοι να δέχονται όλα όσα τους λέει, ακόμα και τις διαρκείς δογματικές αλλαγές της οργάνωσης. Δικαιολογούν έτσι ακόμα και τις συνεχιζόμενες ψευδοπροφητείες της Σκοπιάς, με τελευταίες: το τέλος που δεν ήρθε το 1975 όπως κήρυτταν, και η γενιά του 1914 που έλεγαν ότι δεν θα παρέλθει πριν έρθει το τέλος. <br />
<br />
Οποιαδήποτε αμφισβήτηση, τιμωρείται με «[[αποκοπή]]», και στον αποκομμένο απαγορεύεται ακόμα και να μιλούν τα άλλα μέλη, για να μην αποκοπούν και αυτοί. Έτσι καταστρέφονται οικογένειες, διαλύονται φιλίες και συγγένειες, χάνονται εργασίες, και πολλά θύματα της οργάνωσης αυτής, υποφέρουν από έντονα ψυχολογικά προβλήματα και φοβίες. Με τις απολυταρχικές αυτές μεθόδους, ελέγχει και εξαναγκάζει τους δύστυχους οπαδούς της να υποτάσσονται στις διαταγές της, είτε επειδή τους απειλεί με θάνατο από τον Θεό στον «[[Αρμαγεδδώνα]]», είτε επειδή φοβούνται την αποκοπή, και πολλοί παραμένουν εκεί, παρά τη θέλησή τους, για να μη διαλυθεί η οικογένειά τους. Με την απαγόρευση να μιλούν οι οπαδοί της στα πρώην μέλη της, απομονώνει τους οπαδούς της, να μη μάθουν την αλήθεια για τα όσα παραποιημένα διδάσκει, τόσο για την ιστορία της, όσο και για τα δόγματά της.<br />
<br />
== Τα σπουδαιότερα σημεία τής διδασκαλίας της ==<br />
<br />
Η Σκοπιά έχει κάνει δική της μετάφραση της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]], (τη [[Μετάφραση Νέου Κόσμου]]), όπου έχει διαστρέψει και αλλοιώσει όλα τα σημεία της Αγίας Γραφής που διαφωνούν με τις πλάνες της. Τα βασικά της δόγματα ΣΗΜΕΡΑ, είναι τα εξής: <br />
<br />
Από το 1914 έγινε αόρατα η [[Δευτέρα Παρουσία|παρουσία του Χριστού]], και περιμένουμε την έλευσή του «σύντομα». Ο κόσμος πάει από το κακό στο χειρότερο, και λίγους μήνες μετά την (αόρατη κι αυτή) ουράνια [[ανάσταση]] των «αγίων» που έγινε το 1918, ο Θεός διάλεξε την οργάνωση της Σκοπιάς ως «τον αγωγό» που θα δίνει στους Χριστιανούς την «αλήθεια». Η «αλήθεια» που πρέπει να πιστεύουν οι οπαδοί της, δεν είναι κάτι σταθερό, αλλά κάτι που αλλάζει ανάλογα με το «[[νέο φως]]» που δίνει η Σκοπιά μέσω των εντύπων της. Επειδή λοιπόν το τέλος είναι κοντά, οι οπαδοί της Σκοπιάς οφείλουν να κηρύττουν ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά, και ότι θα «καταστρέψει» τους κακούς. Αυτό το κάνουν σε κάθε ευκαιρία, για να σώσουν τους συνανθρώπους τους. Γιατί αν το τέλος τους βρει έξω από την οργάνωση, (δηλαδή κοσμικούς), τότε θα τους σκοτώσει ο ίδιος ο Θεός. Όσοι όμως είναι στην οργάνωση, θα επιζήσουν, και θα καλοπερνάνε σε έναν επίγειο φθαρτό [[Παράδεισος|παράδεισο]], χωρίς να πεθάνουν ποτέ. Εκεί θα αναστηθούν όλοι οι υπόλοιποι νεκροί που προορίζονται για τη γη. Εξαίρεση σε αυτή την «ειδυλλιακή» εικόνα, αποτελούν όσοι στο τέλος των [[Χιλιετής Βασιλεία|1000 ετών βασιλείας]], θα επαναστατήσουν στον Θεό, και θα αφανιστούν για πάντα.<br />
<br />
Η Σκοπιά χωρίζει τους πιστούς σε δύο «τάξεις». Στους [[144.000]] που θα πάνε στον ουρανό, και στον αμέτρητο «[[Πολύς Όχλος|Πολύ Όχλο]]» που θα μείνει στη γη. Τον [[Ιησούς Χριστός|Χριστό]] τον θεωρούν «δημιούργημα» του Θεού, και τον ταυτίζουν με τον [[Αρχάγγελος Μιχαήλ|αρχάγγελο Μιχαήλ]], και δεν τον ονομάζουν κι αυτόν: «[[Γιαχβέ]]» όπως οι [[Χριστιανοί]]. Τον [[Θεός|Θεό]] τον θεωρούν ως κάτι με σώμα, που δεν είναι «πανταχού παρών», αλλά που αντιλαμβάνεται με τον «εγκέφαλό» του τα γεγονότα, μέσω μιας απρόσωπης δύναμης, που την ταυτίζουν με το [[Άγιο Πνεύμα]], το οποίο αρνούνται ότι είναι πρόσωπο.<br />
<br />
Αρνούνται ακόμα και την κατά χάριν αθανασία της [[Ψυχή|ψυχής]], και γι’ αυτούς ο [[θάνατος]] είναι πλήρης εκμηδένιση. Οι δυστυχείς οπαδοί της Σκοπιάς, προτιμούν να πεθάνουν για να μην κάνουν μετάγγιση αίματος, γιατί παρερμηνεύουν την «[[αποχή από αίμα]]» της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]], η οποία στην πραγματικότητα μιλάει μόνο για τη βρώση αίματος. Αν και οι ίδιοι αρνούνται τη στράτευση, η Σκοπιά είναι μέτοχος εταιριών που συνεργάζονται με το Στρατό των ΗΠΑ εν αγνοία των οπαδών τους. Έτσι κερδίζει κάθε χρόνο εκατομμύρια δολάρια, που μαζί με τις εισφορές των οπαδών της, την κάνει μια από τις πλουσιότερες επιχειρήσεις. Ομοίως, ενώ οι οπαδοί της πιστεύουν ότι ο ΟΗΕ είναι «το [[θηρίο]]» της [[Αποκάλυψη|Αποκαλύψεως]], η οργάνωση της Σκοπιάς, για κάποιο διάστημα (στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990), είχε γίνει μέλος του, εν αγνοία των οπαδών της.<br />
<br />
Κάθε εβδομάδα, οι οπαδοί της παρακολουθούν τουλάχιστον 5 ώρες κατήχησης, σε 3 διαφορετικές «συναθροίσεις», όπου διδάσκονται επιχειρηματολογία και «μάρκετινγκ», πώς να μιλούν και να πείθουν τους άλλους. Η Σκοπιά, τους εντυπωσιάζει με τα ψηλά και πολυτελή της κτίρια, με τα υπερσύγχρονα τυπογραφεία της, και με τις εξαιρετικής ποιότητας εκτυπώσεις της. Προσπαθούν επίσης να εντυπωσιάσουν τους άλλους, φανερώνοντας μια «βιτρίνα» ηθικής καθαρότητας για την οργάνωσή τους, καθώς όποιον ανακαλύψουν να παραβιάζει τους κανόνες ηθικής, τον διώχνουν από την οργάνωση, με όλα τα επακόλουθα. Δεν υπάρχει οίκτος, ούτε ενδιαφέρον για τον διωγμένο. Αυτό που μετράει είναι η καλή εικόνα της οργάνωσης, γιατί τους οπαδούς της τους βλέπει ως αριθμούς, και όχι ως πρόσωπα. Για να τους κρατήσει, πεπεισμένους στα [[Δόγματα|δόγματά]] της, η οργάνωση φροντίζει να τους έχει διαρκώς απασχολημένους με δικά της έντυπα, ώστε να μην μπορούν να διαβάσουν διδασκαλίες άλλων θρησκειών.<br />
<br />
<br />
== Εξωτερικοί Δεσμοί ==<br />
<br />
[http://www.oodegr.com/paratir/grindex.htm]<br />
<br />
<br />
== Βιβλιογραφία ==<br />
<br />
Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: Η λατρεία της Σκοπιάς Α΄ Τόμος.<br />
<br />
Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: Μια Δικτατορία στο Μπρούκλυν Β΄ Τόμος.<br />
<br />
Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: Μάρτυρες του Ιεχωβά και Ορθοδοξία Γ΄ Τόμος.<br />
<br />
Νικολάου Μαυρομάγουλου: Αναζητώντας την Αλήθεια.<br />
<br />
Νικολάου Μαυρομάγουλου: Παρατηρώντας τη Σκοπιά.<br />
<br />
<br />
[[κατηγορία:Αιρέσεις]]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%9C%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%B5%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%99%CE%B5%CF%87%CF%89%CE%B2%CE%AC&diff=2982Μάρτυρες του Ιεχωβά2008-02-18T18:22:49Z<p>Nikrom: /* Σύντομη ιστορία τής οργάνωσης */</p>
<hr />
<div>== Σύντομη ιστορία τής οργάνωσης ==<br />
<br />
Ιδρυτής της [[Εταιρία Σκοπιά|Εταιρίας Σκοπιά]], ήταν ο Σκοτσεζο – Ιρλανδικής καταγωγής, Αμερικανός [[Κάρολος Τέιζ Ρώσσελ]]. (Βιβλίο τού έτους 1983 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σελίδα 34,35). Πλούσιος έμπορος, και πιθανότατα μελλοντικό μέλος της [[ Μασόνοι|Μασονικής Στοάς]], (Βιβλίο "Διαγγελείς" σελ. 88), ίδρυσε αρχικά έναν όμιλο μελέτης της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]] το 1870 στο Αλεγγένι των ΗΠΑ, σε ηλικία 17 περίπου ετών.(Βιβλίο τού έτους 1983 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σελίδα 34,35). Αν και ήταν πανέξυπνος, η απειρία του τον έκανε να ασπασθεί τις απόψεις ακραίων [[Προτεστάντες|Προτεσταντικών]] και [[Αποκρυφισμός|αποκρυφιστικών]] ομάδων που δρούσαν τότε στην Πενσυλβανία. Ο ηγέτης μιας τέτοιας ακραίας [[Αντβεντιστές|Αντβεντιστικής]] ομάδας, ο [[Νέλσον Μπάρπουρ]], τον προσυλήτισε, και τον έπεισε ότι μπορούσε να προβλεφθεί το [[τέλος του κόσμου]]. (Σκοπιά τής Σιών, 15 Ιουλίου 1906, σελ. 230, 231. Οι καιροί τών Εθνών αναθεωρημένοι, του Καρλ Όλοφ Γιόνσον, 1ο κεφάλαιο).<br />
<br />
Ο Ρώσσελ με τα χρήματα που διέθετε, έγινε τότε συνεκδότης του Μπάρπουρ, για το περιοδικό: «Κήρυκας της Πρωϊας» που εξέδιδε ο Μπάρμπουρ, και κήρυτταν ότι το τέλος του κόσμου θα έρθει το 1874. (Βιβλίο τού έτους 1983 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σελίδα 36). Όταν η ψευδοπροφητεία αυτή διαψεύστηκε, ο Ρώσσελ εγκατέλειψε τον Μπάρμπουρ, και το 1879 εξέδωσε το δικό του περιοδικό: «Η Σκοπιά της Σιών και κήρυξ της του Χριστού Παρουσίας», τη σημερινή «Σκοπιά». Έτσι, κατάφερε να κλέψει τους αναγνώστες του Μπάρμπουρ, και να ιδρύσει σε διάφορες περιοχές, ομάδες μελέτης της Αγίας Γραφής, που ονόμαζε «[[Σπουδαστές της Γραφής]]». (Βιβλίο τού έτους 1983 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σελίδα 38).<br />
<br />
Οι ομάδες αυτές αυξήθηκαν σε αριθμό και μέλη, και θεωρούσαν τον Ρώσσελ ως δάσκαλό τους για «το λόγο του Θεού». Ο Ρώσσελ στα βιβλία και τα περιοδικά του, μεταξύ άλλων αιρετικών θέσεων, δίδασκε αποκρυφιστικές διδασκαλίες για τις πυραμίδες, και όρισε ως νέα ημερομηνία του τέλους το 1914. (Βιβλία των Σπουδαστών της Γραφής: "Ο καιρός του τέλους είναι κοντά" (The Time at Hand) σελίδα 188, και "Ελθέτω η Βασιλεία σου" ή Γραφικές Μελέτες Τόμος Γ΄). Και αυτή όμως η ημερομηνία πέρασε, όπως και η νέα που όρισε, το 1918. Έτσι, ως τον θάνατό του, παρέμεινε ψευδοπροφήτης, χωρίς ποτέ να επιτύχει ούτε μία προφητεία (Εγχειρίδιο αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων. σελ. 461, 462).<br />
<br />
Ο χαρακτήρας του ήταν υπερήφανος, και θεωρούσε τον εαυτό του «πιστό και συνετό» (Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 52-58). Όμως η ζωή του δεν ήταν σύμφωνη με όσα δίδασκε. Το διαζύγιο από τη γυναίκα του, που βγήκε εις βάρος του, φανέρωσε στο δικαστήριο ότι είχε σχέσεις με μια κοπελίτσα 16 ετών που φιλοξενούσαν στο σπίτι τους, και την οποία έλεγε: «μικρή του σύζυγο». Σε αυτήν άφησε μέρος της περιουσίας του μετά τον θάνατό του. (Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 63-92). Σήμερα τον τάφο του κοσμεί μια πυραμίδα με τα σύμβολα τής 33ης μοίρας τών Μασόνων (Νικολάου Μαυρομάγουλου: "Παρατηρώντας τη Σκοπιά" σελ. 95).<br />
<br />
Παρ’ όλα αυτά, πιθανόν ο Ρώσσελ να πίστευε αληθινά όσα δίδασκε. Πράγμα όμως δύσκολο να το υποθέσουμε για τον διάδοχό του, τον [[Ιωσήφ Ρόδερφορδ|"δικαστή" Ρόδερφορδ]].<br />
<br />
Ο Ρόδερφορδ, κυριολεκτικά άρπαξε την περιουσία του Ρώσσελ. Ήταν αρχικά ο δικηγόρος στον οποίο είχε ανατεθεί η διαθήκη του Ρώσσελ. Όμως εκμεταλλευόμενος την εμπιστοσύνη των νομίμων κληρονόμων, χρησιμοποίησε νομικά παραθυράκια και κράτησε την εκδοτική εταιρία «Σκοπιά» του Ρώσσελ για τον εαυτό του, και αυτούς τους χαρακτήρισε «Πονηρούς Δούλους», και τους έδιωξε. Σήμερα αυτοί είναι γνωστοί ως «[[Σπουδαστές της Γραφής]]», και διατηρούν τα δόγματα του Ρώσσελ, σε αντίθεση με τον Ρόδερφορδ, που άλλαξε σχεδόν τα πάντα, και έκανε τη Σκοπιά μια ολοκληρωτική οργάνωση. (Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 95-98). Αυτός τους ονόμασε: «Μάρτυρες του Ιεχωβά» (Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 140-144).<br />
<br />
Με τη σειρά του, έθεσε ημερομηνίες για το τέλος του κόσμου, και διαψεύστηκε σε οτιδήποτε είχε προφητεύσει. Μεγάλο μέρος της προεδρίας του, πέρασε σε μία βίλα με το όνομα «[[Μπεθ Σαρίμ]]», που αγοράστηκε δήθεν για τον Αβραάμ τον Ισαάκ και τον Ιακώβ που έλεγε ότι θα ανασταίνονταν τότε. Η πολιτική του τον οδήγησε ακόμα και να ζητήσει την εύνοια του Χίτλερ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και να εξυψώσει το Χιτλερικό Ράιχ, τον καιρό που οι οπαδοί της οργάνωσής του βασανίζονταν στα στρατόπεδα του Χίτλερ.<br />
<br />
Η δικτατορική διακυβέρνηση που επέβαλε στην οργάνωση της Σκοπιάς ο Ρόδερφορδ, συνεχίστηκε και επί της προεδρίας του διαδόχου του, τού Νάθαν Νορ, και συνεχίζεται ως σήμερα, παρά το ότι πλέον κυβερνάται από ένα «Κυβερνών Σώμα» υπερηλίκων κυρίως ηγετών. Σήμερα η Σκοπιά είναι μια οργάνωση που αναγνωρίζεται από πολλούς ως παγκόσμια [[Σέκτα]] (λέξη που εκφράζει αυτό που λέμε: «καταστροφικές λατρείες») και αριθμεί πάνω από 6 εκατομμύρια μέλη. Στη χώρα μας είναι περίπου 28.000. Οι οπαδοί της είναι υποχρεωμένοι να δέχονται όλα όσα τους λέει, ακόμα και τις διαρκείς δογματικές αλλαγές της οργάνωσης. Δικαιολογούν έτσι ακόμα και τις συνεχιζόμενες ψευδοπροφητείες της Σκοπιάς, με τελευταίες: το τέλος που δεν ήρθε το 1975 όπως κήρυτταν, και η γενιά του 1914 που έλεγαν ότι δεν θα παρέλθει πριν έρθει το τέλος. <br />
<br />
Οποιαδήποτε αμφισβήτηση, τιμωρείται με «[[αποκοπή]]», και στον αποκομμένο απαγορεύεται ακόμα και να μιλούν τα άλλα μέλη, για να μην αποκοπούν και αυτοί. Έτσι καταστρέφονται οικογένειες, διαλύονται φιλίες και συγγένειες, χάνονται εργασίες, και πολλά θύματα της οργάνωσης αυτής, υποφέρουν από έντονα ψυχολογικά προβλήματα και φοβίες. Με τις απολυταρχικές αυτές μεθόδους, ελέγχει και εξαναγκάζει τους δύστυχους οπαδούς της να υποτάσσονται στις διαταγές της, είτε επειδή τους απειλεί με θάνατο από τον Θεό στον «[[Αρμαγεδδώνα]]», είτε επειδή φοβούνται την αποκοπή, και πολλοί παραμένουν εκεί, παρά τη θέλησή τους, για να μη διαλυθεί η οικογένειά τους. Με την απαγόρευση να μιλούν οι οπαδοί της στα πρώην μέλη της, απομονώνει τους οπαδούς της, να μη μάθουν την αλήθεια για τα όσα παραποιημένα διδάσκει, τόσο για την ιστορία της, όσο και για τα δόγματά της.<br />
<br />
== Τα σπουδαιότερα σημεία τής διδασκαλίας της ==<br />
<br />
Η Σκοπιά έχει κάνει δική της μετάφραση της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]], (τη [[Μετάφραση Νέου Κόσμου]]), όπου έχει διαστρέψει και αλλοιώσει όλα τα σημεία της Αγίας Γραφής που διαφωνούν με τις πλάνες της. Τα βασικά της δόγματα ΣΗΜΕΡΑ, είναι τα εξής: <br />
<br />
Από το 1914 έγινε αόρατα η [[Δευτέρα Παρουσία|παρουσία του Χριστού]], και περιμένουμε την έλευσή του «σύντομα». Ο κόσμος πάει από το κακό στο χειρότερο, και λίγους μήνες μετά την (αόρατη κι αυτή) ουράνια [[ανάσταση]] των «αγίων» που έγινε το 1918, ο Θεός διάλεξε την οργάνωση της Σκοπιάς ως «τον αγωγό» που θα δίνει στους Χριστιανούς την «αλήθεια». Η «αλήθεια» που πρέπει να πιστεύουν οι οπαδοί της, δεν είναι κάτι σταθερό, αλλά κάτι που αλλάζει ανάλογα με το «[[νέο φως]]» που δίνει η Σκοπιά μέσω των εντύπων της. Επειδή λοιπόν το τέλος είναι κοντά, οι οπαδοί της Σκοπιάς οφείλουν να κηρύττουν ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά, και ότι θα «καταστρέψει» τους κακούς. Αυτό το κάνουν σε κάθε ευκαιρία, για να σώσουν τους συνανθρώπους τους. Γιατί αν το τέλος τους βρει έξω από την οργάνωση, (δηλαδή κοσμικούς), τότε θα τους σκοτώσει ο ίδιος ο Θεός. Όσοι όμως είναι στην οργάνωση, θα επιζήσουν, και θα καλοπερνάνε σε έναν επίγειο φθαρτό [[Παράδεισος|παράδεισο]], χωρίς να πεθάνουν ποτέ. Εκεί θα αναστηθούν όλοι οι υπόλοιποι νεκροί που προορίζονται για τη γη. Εξαίρεση σε αυτή την «ειδυλλιακή» εικόνα, αποτελούν όσοι στο τέλος των [[Χιλιετής Βασιλεία|1000 ετών βασιλείας]], θα επαναστατήσουν στον Θεό, και θα αφανιστούν για πάντα.<br />
<br />
Η Σκοπιά χωρίζει τους πιστούς σε δύο «τάξεις». Στους [[144.000]] που θα πάνε στον ουρανό, και στον αμέτρητο «[[Πολύς Όχλος|Πολύ Όχλο]]» που θα μείνει στη γη. Τον [[Ιησούς Χριστός|Χριστό]] τον θεωρούν «δημιούργημα» του Θεού, και τον ταυτίζουν με τον [[Αρχάγγελος Μιχαήλ|αρχάγγελο Μιχαήλ]], και δεν τον ονομάζουν κι αυτόν: «[[Γιαχβέ]]» όπως οι [[Χριστιανοί]]. Τον [[Θεός|Θεό]] τον θεωρούν ως κάτι με σώμα, που δεν είναι «πανταχού παρών», αλλά που αντιλαμβάνεται με τον «εγκέφαλό» του τα γεγονότα, μέσω μιας απρόσωπης δύναμης, που την ταυτίζουν με το [[Άγιο Πνεύμα]], το οποίο αρνούνται ότι είναι πρόσωπο.<br />
<br />
Αρνούνται ακόμα και την κατά χάριν αθανασία της [[Ψυχή|ψυχής]], και γι’ αυτούς ο [[θάνατος]] είναι πλήρης εκμηδένιση. Οι δυστυχείς οπαδοί της Σκοπιάς, προτιμούν να πεθάνουν για να μην κάνουν μετάγγιση αίματος, γιατί παρερμηνεύουν την «[[αποχή από αίμα]]» της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]], η οποία στην πραγματικότητα μιλάει μόνο για τη βρώση αίματος. Αν και οι ίδιοι αρνούνται τη στράτευση, η Σκοπιά είναι μέτοχος εταιριών που συνεργάζονται με το Στρατό των ΗΠΑ εν αγνοία των οπαδών τους. Έτσι κερδίζει κάθε χρόνο εκατομμύρια δολάρια, που μαζί με τις εισφορές των οπαδών της, την κάνει μια από τις πλουσιότερες επιχειρήσεις. Ομοίως, ενώ οι οπαδοί της πιστεύουν ότι ο ΟΗΕ είναι «το [[θηρίο]]» της [[Αποκάλυψη|Αποκαλύψεως]], η οργάνωση της Σκοπιάς, για κάποιο διάστημα (στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990), είχε γίνει μέλος του, εν αγνοία των οπαδών της.<br />
<br />
Κάθε εβδομάδα, οι οπαδοί της παρακολουθούν τουλάχιστον 5 ώρες κατήχησης, σε 3 διαφορετικές «συναθροίσεις», όπου διδάσκονται επιχειρηματολογία και «μάρκετινγκ», πώς να μιλούν και να πείθουν τους άλλους. Η Σκοπιά, τους εντυπωσιάζει με τα ψηλά και πολυτελή της κτίρια, με τα υπερσύγχρονα τυπογραφεία της, και με τις εξαιρετικής ποιότητας εκτυπώσεις της. Προσπαθούν επίσης να εντυπωσιάσουν τους άλλους, φανερώνοντας μια «βιτρίνα» ηθικής καθαρότητας για την οργάνωσή τους, καθώς όποιον ανακαλύψουν να παραβιάζει τους κανόνες ηθικής, τον διώχνουν από την οργάνωση, με όλα τα επακόλουθα. Δεν υπάρχει οίκτος, ούτε ενδιαφέρον για τον διωγμένο. Αυτό που μετράει είναι η καλή εικόνα της οργάνωσης, γιατί τους οπαδούς της τους βλέπει ως αριθμούς, και όχι ως πρόσωπα. Για να τους κρατήσει, πεπεισμένους στα [[Δόγματα|δόγματά]] της, η οργάνωση φροντίζει να τους έχει διαρκώς απασχολημένους με δικά της έντυπα, ώστε να μην μπορούν να διαβάσουν διδασκαλίες άλλων θρησκειών.<br />
<br />
<br />
== Εξωτερικοί Δεσμοί ==<br />
<br />
[http://www.oodegr.com/paratir/grindex.htm]<br />
<br />
<br />
== Βιβλιογραφία ==<br />
<br />
Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: Η λατρεία της Σκοπιάς Α΄ Τόμος.<br />
<br />
Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: Μια Δικτατορία στο Μπρούκλυν Β΄ Τόμος.<br />
<br />
Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: Μάρτυρες του Ιεχωβά και Ορθοδοξία Γ΄ Τόμος.<br />
<br />
Νικολάου Μαυρομάγουλου: Αναζητώντας την Αλήθεια.<br />
<br />
Νικολάου Μαυρομάγουλου: Παρατηρώντας τη Σκοπιά.<br />
<br />
<br />
[[κατηγορία:Αιρέσεις]]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%A3%CF%85%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CF%87%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%B7:%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%82&diff=2919Συζήτηση χρήστη:Θεοδωρος2008-02-16T07:23:44Z<p>Nikrom: /* Καλωσόρισμα */</p>
<hr />
<div><div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Calibri;"><br />
Καλώς ήλθατε στη σελίδα συζήτησης του Χρήστη Θεόδωρου. Εδώ μπορείτε να εκφράσετε όλες τις απορίες σας σχετικά με το εγχείρημα ή οτι άλλο προσωπικό επιθυμείτε.<br />
<br />
* [[Συζήτηση χρήστη:Θεοδωρος/Αρχείο]]<br />
<br />
<br />
----<br />
== Καλωσόρισμα ==<br />
<br />
Καλώς ήρθες αδελφέ! Βοήθα κι εσύ να κάνουμε την Ορθόδοξη Βικπαίδεια φάρο για τους Ελληνόφωνους αδελφούς μας 07:20, 18 Ιουλίου 2007 (PDT)<br />
<br />
Να το ξαναπούμε, ότι εδώ δεν είναι Ορθόδοξη Βικιπαίδεια, αλλά Ορθόδοξο Wiki. Διαφέρουν πολύ τα δύο μεταξύ τους--[[Χρήστης:Kalogeropoulos|Kalogeropoulos]] 11:19, 18 Ιουλίου 2007 (PDT)<br />
<br />
Ευχαριστώ πολύ για τη διόρθωση, αλλά θα με βοηθούσε να καταλάβω τη διαφορά στα Ελληνικά, γιατί δεν ξέρω τις λέξεις. Ποια είναι η διαφορά;--[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]]<br />
<br />
Ευχαριστώ Θόδωρε για τις υποδείξεις. Πιστεύω με τον καιρό να μάθω περισσότερα για το πώς να τα κάνω όλα αυτά. Τελευταία κυρίως διαβάζω αυτά που βάζεις, παρά βάζω άρθα, ελλείψει χρόνου. Βλέπεις, ο χρόνος μου είναι μόνο λίγα λεπτά κάθε φορά, και δεν είναι εύκολο να τον αξιοποιήσω με όλα. Μάλλον θα χρειασθεί χρόνος να μάθω όλες τις απαραίτητες λεπτομέρειες κατασκευής, και αυτή η μάθηση θα γίνει εις βάρος της προσφοράς μου εδώ. Το βασικό μου πρόβλημα είναι ότι τα λίγα λεπτά που διαθέτω κάθε φορά που μπαίνω, δεν είναι αρκετά για την πλήρη διαμόρφωση ενός άρθρου, και μόνο τμηματικά μπορώ να το κάνω. --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 23:23, 15 Φεβρουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
== Άρθρα ==<br />
<br />
Αδελφέ μου Θοδωρή, τι με ρωτάς; Βάζε τα άρθρα σου. Γι' αυτό είμαστε εδώ όλοι μας. Ωραία δουλειά έχεις κάνει και στο άλλο (το πώς το είπες). Το είδα. Μακάρι να είχα χρόνο για όλα. Μπορείς να κερδίσεις χρόνο, ρίχοντας εδώ κάποιο καλό θέμα από τη Βικιπαίδεια, που το έχεις ελέγξει. Γιατί εκεί γράφουν πολλοί παράξενοι διάφορα αιρετικά.--[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 22:48, 18 Ιουλίου 2007 (PDT)<br />
<br />
Ευχαριστώ διά το καλωσόρισμα!--[[Χρήστης:Αρχίδαμος|Αρχίδαμος]] 11:40, 23 Ιουλίου 2007 (PDT)<br />
<br />
== Διαχείρηση ==<br />
<br />
Είδα με πολλή χαρά ότι αυτές τις ημέρες ήδη προστέθηκες στους διαχειριστές. Εύχομαι ο Κύριος Ιησούς Χριστός να σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις την προσφορά σου, αλλά και να ανταμείψει τον κόπο σου και την αγάπη σου για την Εκκλησία. Η ευχή μου είναι αυτός ο χώρος να είναι για εσένα ένα "έργο ζωής", που θα βοηθήσει ανθρώπους να βρουν την Οδό της Ζωής, και που θα σου μηνημονευθεί από τον Δίκαιο Κριτή την ημέρα της δικαιοκρισίας Του --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 09:13, 5 Φεβρουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
== Καλωσόρισμα ==<br />
<br />
Αγαπητέ Θεόδωρε, σε ευχαριστώ για το καλωσόρισμα. Δυστυχώς έκανα αρκετές ημέρες να ξαναμπώ για να το διαβάσω. Κάτι είχα ξεκινήσει να γράφω, αλλά διαπίστωσα ότι δεν μπορούσα να γράψω στο πολυτονικό. Προσπάθησα να δημιουργήσω ένα πρότυπο, αλλά δεν τα κατάφερα. Ως διαχειριστής σβήσε το σε παρακαλώ, πιάνει τσάμπα χώρο. Κι αν θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα πρότυπο πολυτονικού που να δουλεύει, θα ήταν τέλεια! --[[Χρήστης:Neachili|Neachili]], 11 Φεβρουαρίου 2008, 14:36 (ΕΕΤ).<br />
<br />
Αγαπητέ Θεόδωρε, πράγματι δεν έχω πολύ χρόνο, αλλά όποτε βρίσκω λίγο ελεύθερο, θα προσπαθήσω να βοηθάω. Όπως είδες, έχω ξεκινήσει το [[Οικουμενικό Πατριαρχείο]], θα το συμπληρώνω σιγά-σιγά. Ακόμη έγραψα το εορτολόγιο της [[Πρότυπο:30 Νοέμβριος|30ης Νοεμβρίου]], δεν ξέρω εάν σου αρέσει η μορφή που του έδωσα (πλήρες εορτολόγιο, αναγνώσματα, τροπάρια), πες μου τη γνώμη σου. Παρ' όλα αυτά, όταν πηγαίνω στη σελίδα [[Εορτολόγιο]] εμφανίζει τον σύνδεσμο κόκκινο, σαν να μην υπάρχει. Επειδή δεν ξέρω πώς δουλεύουν τα πρότυπα, δες το σε παρακαλώ και κάνε όποιες διορθώσεις χρειάζονται. --[[Χρήστης:Neachili|Neachili]], 13 Φεβρουαρίου 2008, 15:23 (ΕΕΤ).<br />
<br />
<br />
==ΜΠΡΑΒΟ!==<br />
<br />
Ένα μεγάλο μπράβο στον ακούραστο Θεόδωρο για τις επεξεργασίες του, που βελτιώνουν διαρκώς την Ορθόδοξη Wiki. :-)<br />
<br />
<font color="red">[[Χρήστης:Papyrus|<tt><big>'''P'''</big>'''apyru'''<big>'''s'''</big></tt>]]</font> 20:21, 15 Φεβρουαρίου 2008 (PST)</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%95%CF%80%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%82&diff=2581Επίσκοπος2008-02-11T15:47:35Z<p>Nikrom: Νέα σελίδα: ο Επισκοπικός, είναι ο ανώτερος βαθμός της Ιεροσύνης. Οι δύο επόμενοι είναι του [[Πρεσ...</p>
<hr />
<div>ο Επισκοπικός, είναι ο ανώτερος βαθμός της [[Ιεροσύνη|Ιεροσύνης]]. Οι δύο επόμενοι είναι του [[Πρεσβύτερος|Πρεσβυτέρου]] και του [[Διάκονος|Διακόνου]].<br />
<br />
Οι Επίσκοποι είναι οι απόλυτοι ηγέτες της επί γης [[Εκκλησία|Εκκλησίας]] στην οποία τέθηκαν ποιμένες. Κάθε επίσκοπος από την εποχή των Αποστόλων, έχει στην επιστασία του την Εκκλησία μιας πόλης, με τους Πρεσβυτέρους της και τους Διακόνους της. Είναι ο διάδοχος των [[Απόστολος|Αποστόλων]] και των [[Τάξη των Προφητών|Προφητών]], και ίσταται εις τόπον [[Ιησούς Χριστός|Χριστού]], του οποίο είναι [[Εικόνα]]. Είναι ο προϊστάμενος της [[Θεία Ευχαριστία|Θείας Ευχαριστίας]], και όλοι οι Επίσκοποι όλων των Εκκλησιών, είναι ίσοι μεταξύ τους. Οι έννοιες του [[Αρχιεπίσκοπος|Αρχιεπισκόπου]] και του [[Πατριάρχης|Πατριάρχη]], έχουν σχέση μόνο με την ιστορική τιμή μιας Εκκλησίας, ή με τον μεγάλο αριθμό πιστών που συγκεντρώνει, και όχι με θέματα εξουσίας. Και μόνο στις [[Σύνοδοι|Συνόδους]], ο [[Αρχιεπίσκοπος]] ή ο [[Πατριάρχης]], προεδρεύουν. Δεν έχουν εξουσία πάνω σε ξένες επισκοπές.<br />
<br />
Στην Αγία Γραφή, οι λέξεις: "Επίσκοπος" και "[[Πρεσβύτερος]]" ήταν ταυτόσημες, και σήμαιναν και οι δύο τον Πρεσβύτερο. Ο δε Επίσκοπος μιας [[Πόλη|πόλης]], (που ήταν είτε [[Απόστολος]] είτε [[Προφήτης]]), κατονομαζόταν με το όνομά του, σε συνάρτηση με το υπόλοιπο [[Πρεσβυτέριο]]. Ήδη όμως από τις αρχές του 2ου αιώνα, η λέξη: "Επίσκοπος" ανεξαρτητοποιήθηκε, και έφθασε να σημαίνει τον προϊστάμενο της [[Θεία Ευχαριστία|Θείας Ευχαριστίας]].<br />
<br />
<br />
== Εξωτερικοί δεσμοί ==<br />
<br />
"Η Ενότητα της Εκκλησίας εν τη Θεία Ευχαριστία και τω Επισκόπω κατά τους τρεις πρώτους αιώνες" του Ιωάννη Ζηζιούλα Μητροπολίτη Περγάμου. [http://www.oodegr.com/oode/biblia/episkopos1/perieh.htm] <br />
<br />
<br />
== Βιβλιογραφία ==<br />
<br />
Εκκλησιαστική Ιστορία Α΄ τού Βλασίου Ιω. Φειδά, σελ. 59..., (2η έκδοση 1994)</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=OrthodoxWiki:%CE%A4%CF%81%CE%AC%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%B1&diff=2580OrthodoxWiki:Τράπεζα2008-02-11T15:27:22Z<p>Nikrom: /* Αρχική σελίδα και περιεχόμενα */</p>
<hr />
<div>{{Τράπεζα}}<br />
<div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
<br />
==Οσοι πιστοί ας συζητήσουμε==<br />
<br />
:Εν αρχή θέλω να ευχαριστήσω όσους μέχρι σημέρα έχουν καταβάλλει προσπάθεια για την αναπτυξη της ορθοδοξης βικιπαίδεια. Νομίζω ομως οτι θα πρέπει να γίνει μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με το στατους του επιπέδου πολλών άρθρων που ανεβαίνουν εδώ. <br />
:Προσωπικά θέλω η ορθόδοξη βικι, όπως και όλοι όσοι ασχολούμαστε με το εγχειρημα φαντάζομαι, εστω και με διακοπές λόγω υποχρεώσεων, να δημιουργήσουμε μια ορθόδοξη εγκυκλοπαίδεια που στοχο θα έχει την ενημέρωση σε όλους τους Ελληνοφώνους ορθοδόξους σχετικά με την αλήθεια του Ευαγγελίου, τα δόγματα, την ιστορική πραγματικότητα, την αναίρεση των εγκατεστημένων πλανών που πολλοί σε βάρος της αληθινής εκκλησίας του Θεού επισυνάπτουν, καθώς και να αναδείξει πτυχές του ορθόδοξου βίου. Μέχρι εδώ νομίζω πως δε διαφωνούμε.<br />
:Η ανησυχία μου όμως έγκειται στο οτι πολλά άρθρα που ανεβαίνουν εδώ, οχι μονο κατα την προσωπική μου εκτίμηση δυστυχώς, στερούνται 2 πολύ βασικών πτυχών ώστε η ορθόδοξη βικι να αποκτήσει εγκυκλοπαιδική και κατ'επέκταση, αξιόπιστη οντότητα. Αφενός οι πηγές και αφετέρου η εμφάνιση, η δομή και η καλλιέπεια των κειμένων. Προσωπικά έχω καθε καλή διάθεση να βοηθήσω προς αυτή την κατεύθυνση, σε κάθε περίπτωση όμως πρέπει να δοθεί ένα τέλος σε άρθρα που δεν τηρούν τα κριτήρια ποιότητας αξιολογήσεως που προανέφερα. Για να γίνω πιο σαφής. Νομίζω πως δεν πρέπει να έχουμε άρθρα τα οποία δε γνωρίζουμε που στηρίζονται, όσο και αν αυτά είναι αξιόπιστα και αληθή. Επίσης και για τα άρθρα που περιέχουν εκφράσεις αδόκιμου εγκυκλοπαιδικου χαρακτήρα ή με εμφάνιση ατιμέλητη και άναρχη σε οτι έχει να κάνει με τη διαμόρφωση. Πρέπει να κατανοήσουμε, πως ο στόχος είναι να απευθύνθούμε σε ευρύ κοινό, κοινό ποικίλης μόρφωσης, πάντα εκφραζοντας την ορθόδοξη άποψη, με αντικειμενικότητα και ουδετερότητα (ελπίζω εδω να μη με παρερμηνεύσει κανείς το τι εννοω).<br />
:Αυτό δε είναι απαραίτητο, καθότι γνωρίζουμε πως αυτή η τακτικη είναι πάγια των πολεμίων του Χριστιανισμού και αν θέλουμε να επιτύχουμε την επιμόρφωση -οσο βαρυ και αν ακουγεται- ανθρώπων, που είτε δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, είτε το χρόνο να ενημερωθούν, με αποτέλεσμα να εναποθέτουν την μόρφωσή τους στο ιντερνετ, αλλά και για την αναίρεση των εγκατεστημένων πλανών, θα πρέπει εμείς να κάνουμε ποιοτικά και ποσοτικά βήματα, χωρίς να δίνουμε λαβές σχόλια. Αυτή δε η παρακίνηση έρχεται αφουγκραζόμενος ο ίδιος παράπονα ανθρώπων σχετικά με οτι παραθέτω και που τα εξέλαβα και ως παρατήρηση που με αφορούσε προσωπικά, αλλά και ως προς το σύνολο των συμμετεχόντων, την ωρα που μια τέτοια εικόνα δε συνάδει, και δεν πρέπει να συνάδει με το ορθόδοξο φρόνημα.<br />
:Θα ήθελα και τη δική σας τοποθέτηση ωστε να ξεκινίσει και μια διαδικασία αναμόρφωσης πολλών άρθρων. Ευχαριστώ.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 13:38, 17 Δεκεμβρίου 2007 (PST)<br />
<br />
<br />
Προσωπικά βρίσκω πολύ εύστοχες τις παρατηρήσεις του Θεόδωρου. Για να μην επαναλάβω τα σημεία στα οποία συμφωνώ, νομίζω συμφωνώ σχεδόν σε όλα. Ας έχουν στο νου τους οι φίλοι που ανεβάζουν υλικό να αφαιρούν κάθε τι που μπορεί να είναι περιττό για μια εγκυκλοπαίδεια και από εκεί και πέρα ...πολλή δουλειά για διαμόρφωση.<br />
<br />
Αν θέλουμε να βάλουμε κάποια αρχή διαμόρφωσης, θα πρότεινα αυτή που ισχύει στην Βικιπαίδεια, όπου η πρώτη ή οι πρώτες γραμμές κειμένου να είναι αφιερωμένες στο να δίνουν το στίγμα, την κεντρική ιδέα του λήμματος. Αυτό μπορεί να το εφαρμόσει και όποιος ανεβάζει νέο υλικό. Επίσης, όπου υπάρχουν λέξεις κλειδιά, έστω οι πιο βασικές, να βάλουμε τις αγκύλες των βικιλινκς και να φτιάχνουμε καμμιά παράγραφο όταν το κείμενο είναι αρκετό και πυκνό ώστε να διαβάζεται πιο ευχάριστα.<br />
<font color="red">[[Χρήστης:Papyrus|<tt><big>'''P'''</big>'''apyru'''<big>'''s'''</big></tt>]]</font> 10:20, 21 Δεκεμβρίου 2007 (PST)<br />
<br />
Κι εγώ με τη σειρά μου συμφωνώ, αλλά έχω παράλληλα να παρατηρήσω τα εξής:<br />
<br />
1. Επειδή ο χρόνος μου είναι φοβερά περιορισμένος, μια και συμμετέχω εκτός από την Ορθόδοξη Γουίκι στο ανέβασμα άρθρων σε δύο ακόμα ιστοσελίδες καθημερινά, θα ήταν έξω από τις δυνατότητές μου οποιαδήποτε περεταίρω ενασχόληση με τη διαμόρφωση των άρθρων.<br />
<br />
2. Θα μπορούσα βέβαια να το κάνω, αραιώνοντας τα άρθρα μου, και αξιοποιώντας αυτό το χρόνο σε διαμόρφωση. Όμως στην παρούσα φάση της Ορθόδοξης Γουίκι, το θεωρώ αυτό λάθος. Γιατί ενώ λείπουν ακόμα πολύ βασικά θέματα, θα ήταν κατά τη γνώμη μου λάθος, να ξοδεύουμε το χρόνο μας σε εκτενείς διαμορφώσεις των άρθρων. Αυτό θα ήταν χρήσιμο ΑΝ τα βασικά ζητήματα είχαν ήδη αναλυθεί.<br />
<br />
3. Θεωρώ λοιπόν, ότι η ίδια η δομή της Γουίκι είναι τέτοια, που εφ' όσον επιδέχεται εκ των υστέρων διαμόρφωση, αυτό είναι κάτι που κάποια στιγμή θα γίνει ούτως ή άλλως, κατά τις μελλοντικές επεμβάσεις μας στα άρθρα που ανεβάζουμε, με επιπλέον συμπληρώσεις και βιβλιογραφικές αναφορές, και κατατάξεις σε ομάδες θεμάτων.<br />
<br />
Από την πλευρά μου, όταν έχω το χρόνο (πρώτα), και εύκολη τη βιβλιογραφία, τη βάζω. Διαφορετικά, το αφήνω για με μετέπειτα φάση συμπλήρωσης. Γιατί νομίζω θα ήταν λάθος να αφήσουμε τόσο ελλειπή την Ορθόδοξη Γουίκι, όσο είναι σήμερα, και να ασχολούμαστε με εκτενείς διαμορφώσεις. Μακάρι να είχα άφθονο χρόνο να το κάνω. Αλλά προς το παρόν τόσο μπορώ. Και δεν νομίζω ότι θα άρεσε σε κανέναν, αν έβαζα ένα καλά διαμορφωμένο άρθρο κάθε μήνα, και τίποτα άλλο, αφήνοντας πλήθος ελλείψεων που γνωρίζω ότι υπάρχουν, αδημοσίευτες. Αυτή είναι η γνώμη μου. --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 08:50, 7 Ιανουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
Θέτεις ενα καίριο ζήτημα. Ομως στο πως προσεγγίζουμε το ζήτημα διαφωνούμε. Και εξηγούμαι. Μιλάμε για ποσότητα και ποιότητα. Ο στόχος της ορθόδοξης ηλεκτρονικής εγκυκλοπαίδειας, πρέπει να αφορά ουσιαστικά και μόνο την ποιότητα. Ο στόχος εδώ δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι αντιγραφές από οτι μπορείς να βρεις σε ένα σάιτ και στο ίντερνετ, αλλά να παρέχουμε συνδυασμένη επιστημονική γνώση μέσα από βιβλία σπουδαίων θεολόγων και των αγίων της πίστης μας. Αυτό γιατί ο στόχος της λειτουργίας εδώ δεν είναι να δημιουργήσουμε ένα σάιτ όπως πολλά που υπάρχουν και αγωνίζονται, αλλά κάτι διαφορετικό, που στόχο θα έχει να συνοψίσει και εμπεριστατωμένα να προωθήσει τις ορθόδοξες απόψεις. Όταν μιλάμε λοιπόν για εγκυκλοπαίδεια, πρώτιστα μιλάμε για τεκμηρίωση και επαλήθευση. Παίρνω ως παράδειγμα εμένα. Πολλά ζητήματα δεν τα γνωρίζω, όταν δω κάτι που γράφεται θέλω να το διασταυρώσω, να μάθω εν τέλη που υπάρχει, ποίος το έγραψε και πότε. Όταν λοιπόν εμείς που ασχολούμεστε δεν μπορούμε να διασταυρώσουμε πηγές, πόσο οι φίλοι μας που δεν έχουν χρόνο ή μεράκι όπως εμείς. Εδώ λοιπόν αν θέλουμε τα άρθρα μας να είναι ψηλά στο google, αν θέλουμε ως εγκυκλοπαίδεια να αποκτήσουμε κύρος και ουσία πρέπει ακόμα και σε βάρος της ποσότητας να επιζητούμε ποιότητα. Αν λοιπόν ότι ανεβάζουμε είναι αντιγραφές δεν έχει νόημα, αφού στην ουσία γινόμαστε θυγατρικό σάιτ, και δεν μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο αφού στο κάτω κάτω της γραφής αν κάποιος ψάξει τα αντίστοιχα θέματα μπορεί να τα βρει αλλού, και εφόσον εδώ υπάρχουν σημαντικά στελέχη με ικανότητες όπως και εσύ Νίκρομ. Εγώ λοιπόν ναι θα ήθελα 1 άρθρο αλλά ποιοτικό και επιστημονικό, με γλώσσα και έκφραση το δυνατό επιστημονική και όχι 10 τα οποία δεν έχουν βιβλιογραφία, πηγές, τεκμηρίωση, ύφος εγκυκλοπαιδικό κ.α.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 09:27, 14 Ιανουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
Φρονώ ότι δεν πρέπει να μπερδεύουμε την ποιότητα με την εγκυκλοπαιδικότητα. Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι συχνά τα άρθρα που βάζουμε δεν έχουν "εγκυκλοπαιδικότητα", δηλαδή δεν έχουν το "ψυχρό" "ύφος" εγκυκλοπαίδειας, ή δεν είναι επαρκώς βιβλιογραφημένα ή καταταγμένα σε θεματικές ενότητες πάντα. Και όσον αφορά το ύφος, δεν το θεωρώ (προσωπικά) και τόσο κακό. Άλλωστε είναι κάτι που μπορεί με τον καιρό να αλλάζει (και αλλάζει) σε μια Γουίκι. Η βιβλιογραφία βεβαίως είναι σημαντική, και συμφωνώ ότι αποτελεί έλλειψη σε αρκετά άρθρα. Αλλά και αυτό επίσης μπορεί να συμπληρώνεται (και συμπληρώνεται) με τον καιρό. Γι' αυτό δεν το θεωρώ καίρια έλλειψη.<br />
<br />
Εκεί που θα διαφωνήσω, είναι στο αν η ποιότητα ενός άρθρου εξαρτάται από το εγκυκλοπαιδικό ύφος, ή από τη βιβλιογραφία, ή από "μεγάλα ονόματα". Προσωπικά έγινα Χριστιανός από ανθρώπους που ελάχιστοι τους γνωρίζουν, αλλά που οι διδαχές τους είναι ισάξιες μεγάλων Πνευματικών μορφών της Εκκλησίας. Και έχω υπ' όψιν μου άρθρα και μελέτες και ιδέες "μεγάλων ονομάτων", που είναι τουλάχιστον εσφαλμένες, (για να μην πω δραματικά αντορθόδοξες). Θέλω να πω, ότι άλλο είναι η ποιότητα, και άλλο είναι η εγκυκλοπαιδικότητα. Και φυσικά σε καμία περίπτωση δεν θυσιάζω την ποιότητα χάριν της ποσότητας. Θυσιάζω όμως (χωρίς τύψεις) την εγκυκλοπαιδικότητα χάριν της πληρότητας της πληροφορίας. Μία Γουίκι (κατά τη γνώμη μου πάντα), οφείλει πρώτα να είναι πληροφοριακή τουλάχιστον σε βασικά θέματα που θα αναζητήσει κάποιος, και ΥΣΤΕΡΑ να εμπλουτίζει τα άρθρα, τα οποία όμως ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ για κάθε ενδιαφερόμενο. Τι να το κάνω, αν δεν βρίσκω μια πληροφορία που ζητάω, να έχω 5 εγκυκλοπαιδικά και αναλυτικά άρθρα που δεν τα χρειάζομαι άμεσα;<br />
<br />
Συνεπώς, καταλήγω στο εξής: Έχουμε κάποιες διαφορετικές προσεγγίσεις των αναγκών. Κάτι που εσύ το θεωρείς πρωτεραιότητα, εγώ το θεωρώ δευτερεύον, και το αντίθετο. (Δεν υποστηρίζω ότι έχω δίκιο, αλλά ότι έχω διαφορετική προσέγγιση απλώς). Γι' αυτό ακριβώς είναι η Γουίκι ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ δουλειά. Ο καθένας μας θα προσεγγίσει το θέμα με τις δικές του ιδιάζουσες πρωτεραιότητες, και ο ένας μας συμπληρώνει τον άλλον, (και τα άρθρα του άλλου!!!). Στο τέλος, έχουμε το συνδυασμό της εργασίας όλων μας, με τα οφέλη της προσέγγισης, αλλά και των γνώσεων του καθενός από εμάς.<br />
<br />
Σε μια Γουίκι, ο χρόνος είναι πολύ σημαντικός και λειτουργεί υπέρ της πληρότητας, και υπέρ της εγκυκλοπαιδικότητας, και υπέρ της ποσότητας. Σε έναν χρόνο από σήμερα, η συζήτηση αυτή φρονώ ότι δεν θα έχει νόημα, γιατί ήδη τα βασικά θα έχουν ολοκληρωθεί, και θα μένει μόνο η συμπλήρωση της βιβλιογραφίας, και η "διόρθωση" του ύφους. Τότε κι εγώ δεν θα βιάζομαι πλέον, και απλώς θα "συμπληρώνω" τα ήδη υπάρχοντα. --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 01:18, 15 Ιανουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
== Η ώρα των αλλαγών ==<br />
<br />
Αφού λοιπόν έγινε μια προκαταρκτική κουβέντα και με μεγάλη μου χαρά παρατήρησα τουλάχιστον από τους άμεσα ενδιαφερόμενους πως και αυτοί έχουν διάθεση συνεννόησης, καθώς και από όσους δε συμμετείχαν(εκλαμβάνω τη σιωπή τους, ως όχι ως αδιαφορία, αλλά ως συγκατάβαση), νομίζω τώρα πρέπει να γίνει μια αρχή. Κατ'αρχήν το σάιτ πάσχει φοβερά από οργάνωση. Σκοπεύω λοιπόν να αναλάβω την οργάνωση του σάιτ. Αυτό σημαίνει όμως πως θα χρειαστώ μαζί μου και ένα διαχειριστή να κάνει ενέργειες τις οποίες εγώ ως μη, αδυνατώ και ταυτόχρονα να βοήθησει προς αυτή την κατεύθυνση. <br />
<br />
Βασικό μέλημα δικό μου και ελπίζω και εσύ Γιώργο Μακρή να με βοηθήσεις είναι:<br><br />
'''Α'''. ''Δημιουργία προτύπων διευκόλυνσης της κοινότητας, από τα πιο απλά, ως πιο σύνθετα''.<br><br />
'''Β'''. '''Λίστα αξιόλογων άρθρων''.<br><br />
'''Γ'''. ''Ενημέρωση νέων''.<br><br />
'''Δ'''. ''Διαμόρφωση πύλης κοινότητας''.<br><br />
'''Ε'''. ''Δημιουργία σαφούς πλαισίου πολιτικής και δημιουργία εγχειριδίου χρήσης και προσφοράς''.<br><br />
'''Στ'''. ''Αναμόρφωση αρχικής σελίδας''.<br><br />
<br />
Ένα δεύτερο γκρούπ με Πάπυρο, Νίκρομ.<br> <br />
'''Α'''. ''Διαμόρφωση υπαρχόντων άρθρων ωστε να πληρούν περισσότερα κριτήρια εγκυκλοπαιδικότητας (Νικρομ, ένα αρθράκι την ημέρα), αλλά και τεκμηρίωσης όπου κρίνεται απαραίτητο''.<br><br />
'''Β'''. ''Ανέβασμα εικόνων από τα αδελφικά ξενόγλωσσα εγχειρήματα''.<br><br />
'''Γ'''. ''Κατηγοριοποιήσεις άρθρων''.<br><br />
Φαίνεται λιγότερο μεν, αλλά είναι πιο χρονοβόρο. Επίσης εννοείται πως όλοι εργαζόμαστε για να ανεβάζουμε άρθρα.<br />
<br />
Τον Αγαπόρνη, τον άφησα έξω επίτηδες. Απλά δεν τον πολυβλέπω αυτή την εποχή εδώ. Επειδή είναι και διαχειριστής, αν μπορεί ας ασχοληθεί με κάποιο τομέα που πιθανώς δεν προαναφέρθηκε ή συνεπικουρικά όπως νομίζει στα παραπάνω, ενώ καλώ και τον Καλογερόπουλο, να ασχοληθεί, πολύ απλά γιατί έχει τις πιο πολλές γνώσεις, για να προωθήσουμε στην ποιοτική αναβάθμιση που θέλουμε, τώρα που μπορούμε να το κάνουμε και όχι όταν ο δε θα μπορούμε να συμμαζέψουμε την κατάσταση.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 03:22, 26 Ιανουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
Εγώ συμφωνώ, αλλά για λίγες ημέρες έχω πρόβλημα χρόνου, επειδή έχω θα είμαι πολύ πιεσμένος με την εργασία μου. Ό,τι μπορώ θα κάνω.<br />
<br />
'''ΠΡΟΤΕΙΝΩ''' όμως, (επειδή βλέπω ότι οι Διαχειριστές είναι μάλλον πολύ απασχολημένοι), να ζητήσουμε από τον π. Ιωάννη να βάλει διαχειριστή και τον Θοδωρή, που έχει και κέφι και ιδέες για επεξεργασίες. Τι λέτε και οι Διαχειριστές; Νομίζω ότι η προσφορά του εδώ το επιβάλλει! (αν έχει και τον απαιτούμενο χρόνο) --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 00:37, 28 Ιανουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
<br />
Και βέβαια να γίνει. Να αρχίσουμε και όλοι να βάζουμε ένα χεράκι να την προχωρήσουμε. Πρώτα για μένα το λέω...<br />
<br />
<font color="red">[[Χρήστης:Papyrus|<tt><big>'''P'''</big>'''apyru'''<big>'''s'''</big></tt>]]</font> 13:14, 28 Ιανουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
== Ιστοχώρος κοινότητας, Επιμέλεια, επέκταση, κατηγοριοποίηση ==<br />
<br />
Ήδη αναμορφώθηκε ο ιστοχώρος της κοινότητας, σε λίγο καιρό θα έχουμε και την πολιτική και κάθε απαραίτητη πρώτη αναφορά για περιήγηση στην κονότητα, στην εν λόγω σελίδα. Παρακαλώ να συμβουλεύεστε τακτικά τη σελίδα, όσο καιρο θα αναβαθμίζεται, ώστε να διευκολύνουμε το έργο μας. Επειδή όμως είμαστε λίγοι και είναι κριμα ο καθένας να κάνει δουλειές χρονοβόρες που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, θα επιμείνω να συμβουλεύεστε συχνά τη σελίδα. Ευχαριστώ.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 04:49, 30 Ιανουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
Στον [[OrthodoxWiki:Κοινότητα|ιστοχώρο της κοινότητας]] υπάρχουν πλέον άρθρα σχετικά με τις ανωτέρω κατηγορίες. παρακαλώ πολύ να προσθέσετε σε όποιο άρθρο είναι απαραίτητο, τα εν λόγω πρότυπα.<br />
<br />
{{Επέκταση}}<br />
<br />
{{Επιμέλεια}}<br />
<br />
αλλά να προβείτε και στη σελίδα των [[Special:Uncategorizedpages|αταξινομήτων κατηγοριών]], ώστε να αρχίσει ένα ουσιαστικό συμμάζεμα.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 11:43, 30 Ιανουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
== Επαληθευσιμότητα, όχι πρωτότυπη έρευνα ==<br />
<br />
Στον ιστοχώρο της κοινότητας λειτουργει κλάδος περί της πολιτικής διαμόρφωσης των άρθρων. Παρακαλώ όλους τους χρήστες πριν αρχίσουν νέες επεξεργασίες και άρθρα, να προβούν στην απαραίτητη μελέτη, που θα αναβαθμίσει ποιοτικά τα άρθρα μας.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 12:40, 30 Ιανουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
== Σελίδα βοήθειας και '''Μπάρα πλοήγησης''' == <br />
<br />
Η σελίδα βοήθειας ήδη αναβαθμίστηκε και πλέον υπάρχουν αρκετοί τομείς που θα βοηθήσουν, ιδίως για μορφοποιήσεις και επεξεργασίες. Επίσης στα αριστερά σας, αναβαθμίστηκε η μπάρα πλοήγησης για καλύτερη περιήγηση των χρηστών. Η σελίδα βοήθεια θέλει ακόμα μερικές πινελιές και ακολουθεί η αρχική σελίδα, αλλά και η ιδαίτερα ενδιαφέρουσα σελίδα χρήσης προτωτύπων επεξεργασίας για τις οποίες θα ενημερωθείτε όταν ολοκληρωθούν. Τέλος να ανακοινώσω πως είμαι και επίσημα διαχειριστής και ευχαριστώ για τη στήριξή σας.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 08:14, 1 Φεβρουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
* Περιεχόμενα, τράπεζα, κοινότητα, αξιόλογα άρθρα σχεδόν ολοκληρώθηκαν. Χρειάζονται πλέον ελάχιστες προσθήκες που θα γίνουν με τον καιρό, όσο το εγχείρημα θα αναπτύσετε. Περιηγηθείτε, ψάξτε και ότι ενστάσεις ή απορίες έχετε διατυπώστε τες στη σελίδα συζήτησής μου. Τώρα είναι πολύ σημαντικό να διβάσετε αρκετά πράγματα ώστε να γίνονται σωστότερα οι όποιες ενέργειες, χωρίς να χρειάζεται πολυεπεξεργασίες κάθε λήμα από δεύτερους. Διαβάστε ειδικά τα περι επεξεργασίας, μορφοποίησης, κατηγοριοποίησης και δείτε σε ποιές κατηγορίες είναι τα άρθρα που χρειάζονται, τις όποιες προσθήκες. Ακολουθεί το τελευταίο κομμάτι που είναι η αρχική σελίδα. επίσης ανεβάστε εικόνες, είναι πολύ σημαντικό.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 04:40, 4 Φεβρουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
== Αρχική σελίδα και περιεχόμενα ==<br />
<br />
Ολοκληρώθηκε το πρώτο σκέλος της αναμόρφωσης. Πλέον υπάρχει ένα πολυ πιο οικείο περιβάλλον εργασίας, υπάρχει ένα σαφές πλαίσιο δράσης και κανονισμών και ταυτόχρονα όλα τα απαραίτητα εργαλεία που κάποιος αναζητεί, έχει τη δυνατότητα να τα βρεί στις βασικές σελίδες του εγχειρήματος. Για περεταίρω διευκρινήσεις, πιθανές ενστάσεις ή αδυναμία κατανοήσης για τα εν λόγω ζητήματα, απευθυνθείτε είτε στην τράπεζα, είτε σελίδες διαχειριστών.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 11:01, 7 Φεβρουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
Είδα ότι έκανες καταπληκτική δουλειά. Συγχαρητήρια! Είναι όλα πολύ πιο όμορφα τώρα. Αλλά ως άσχετος, έχω κάποια απορία: Γιατί λέει ότι κάποια άρθρα διαγράφηκαν, αλλά παρ' όλα αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν; Αν διαγράφηκαν πώς υπάρχουν; --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 07:27, 11 Φεβρουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
[[Category:OrthodoxWiki]]<br />
<br />
[[bg:Дверия:Трапеза]]<br />
[[en:OrthodoxWiki:Trapeza]]<br />
[[ro:OrthodoxWiki:Cafenea]]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%A3%CF%85%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7_OrthodoxWiki:%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BC%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1&diff=2429Συζήτηση OrthodoxWiki:Επαληθευσιμότητα2008-02-05T18:26:11Z<p>Nikrom: </p>
<hr />
<div>Θεωρώ ότι στο σημείο αυτό υπάρχει ένα σοβαρό κενό. Τι σημαίνει: "Αξιόπιστη πηγή"; Με ποιο κριτήριο; Ποιος καθορίζει την αξιοπιστία; Και ποιος μπορεί να θέσει αντικειμενικούς όρους για το ποια πηγή θεωρείται αξιόπιστη;<br />
<br />
'''Παράδειγμα 1:''' Αντιγράφουμε κάτι από έναν "αξιόπιστο" θεολόγο. Και κάποιος (χωρίς τίτλους) λέει: "Διαφωνώ, γιατί αυτό είναι λάθος". Τι γίνεται αν πράγματι ο θεολόγος αυτός κάνει λάθος; Δεν πρέπει να διορθωθεί το άρθρο;<br />
<br />
'''Παράδειγμα 2:''' Αν κάποιος γράψει κάτι, (ας πούμε αν γράψει ότι ο πατέρας του Ιωάννη του βαπτιστή ήταν απλός ιερέας), και εμφανισθεί ένας δεύτερος και το διορθώσει, και γράψει ότι ο πατέρας του Ιωάννη του Βαπτιστή δεν ήταν απλός ιερέας αλλά "αρχιερέας", και μάλιστα βάλει και παραπομπή στη διόρθωση, από τη σχετική δήλωση του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου που λέει ότι ήταν "Αρχιερέας", πρέπει να μείνει η λάθος δήλωση του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, μόνο και μόνο επειδή ήταν άγιος; Εδώ δηλαδή δεν πρέπει να προτάσσεται η αλήθεια, αλλά η αξιόπιστη πηγή μόνο και μόνο επειδή είναι άγιος; (Γιατί ποια πηγή μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστη, αν όχι ένας άγιος σαν τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο;)<br />
<br />
Θεωρώ ότι θα ήταν περισσότερο συμβατό με την αναζήτηση της αληθούς διατύπωσης, το να μην υπάρχουν αυθαίρετα και υποκειμενικά κριτήρια "εγκυρότητας", (γιατί ο καθένας έχει άλλα κριτήρια πολλές φορές), αλλά να προκύπτει η σωστή θέση με τις διορθώσεις που θα κάνει ο ένας στο άρθρο του άλλου, όταν σε κάτι δεν έχει διατυπωθεί σωστά. Δηλαδή να προκύπτει η αλήθεια μέσω ζύμωσης και ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΗΣ θέσεων, και όχι αυθαίρετων κριτηρίων εγκυρότητας.<br />
<br />
Πολύ συχνά ένας οικοδόμος είναι περισσότερο αξιόπιστος από έναν καθηγητή θεολογίας. Τουλάχιστον στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν κάνουν οι τίτλοι την αξιοπιστία, αλλά η εν Αγίω Πνεύματι ζωή. Ο Θεός μας ήταν Μαραγκός, και οι απόστολοί μας στην πλειονότητά τους ήταν ψαράδες. Και σε μια ΟΡΘΟΔΟΞΗ εγκυκλοπαίδεια, δεν μπορεί να υπάρχει διαφορετικός τρόπος διάκρισης της Ορθόδοξης διατύπωσης, από τον τρόπο που λειτουργεί εδώ και 2000 χρόνια η Ορθόδοξη Συνοδικότητα. Διαφορετικά, έχουμε μεν μια εγκυκλοπαίδεια, αλλά ΟΧΙ Ορθόδοξη. --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]]<br />
<br />
* Κατ'αρχήν χαίρομαι που το πρόσεξες γιατί και λάθος εντύπωση δίνει και περιειχε και άλλα λαθάκια. Τώρα απαντώ:<br />
<br />
'''Παρ.1''': Αν γραφεί κάτι από αξιόλογο θεολόγο και κάποιος διαφωνεί, τότε θα πρέπει να προσκομμίσει πηγές άλλων θεολόγων/ερευνητών δημοσιοποιημένες, όπως φυσικά και οι πρώτες, οι οποίες αναιρούν το προλεγόμενο. Επίσης κάθε φορά που συμβαίνει αυτό πρέπει να μπαίνουν και τα απαραίτητα επιχειρήματα. Ο ταδε ισχυρίζεται οτι έτσι και έτσι, ο δείνα όμως ισχυρίζεται έτσι και έστι επειδή αυτό και αυτό. Φυσικά συμπληρούμενο από την απαραίτητη βιβλιογραφία. Έτσι λοιπόν, αν κάποιος χωρίς πηγές λέει διαφωνώ, τη διαφωνία του πρέπει να την εκφράζει με βάση πηγές και το βάσιμο των πηγών αυτού. Αυτό δε θα αποτελέσει και μεγάλη ασπίδα δική μας. Έχεις δει στο ίντερνετ πόσες σελίδες κυκλοφορούν με αστηρικτα ή αναθεωρημένα ιστορικά δεδομένα.<br />
<br />
''Παρ2''': Νομίζω πως η ανωτέρω απάντηση καλύπτει και αυτό το δεδομένο. Θα ειπωθεί λοιπόν οτι αυτό ισχυρίστηκε ο ταδε άγιος, αλλά σύμφωνα με την έρευνα ή σύμφωνα με τα ευρήματα τα οποία είναι αυτά και αυτά, αποδεικνύετε οτι είναι λάθος. όπως προανέφερα δεν είναι μόνο το κύρος του ονόματος αλλά και τεκμηρίωσή του.<br />
<br />
'''Παρατήρηση''': Κοίτα να δεις, ποτέ δε κρίνω κανένα από το επάγγελμά του και την ιδιότητά του. Στην ορθοδοξία όντως είναι αλήθεια οτι πολλοί ''ψαράδες'' προσέφεραν έργο ποιμαντικό και διακονίας. Το πρόβλημα στο ίντερνετ όμως είναι άλλο. Το γνωρίζεις και μάλιστα καλύτερα από μένα. Οτι η αξιοπιστία είναι το Α και το Ω. Ξεκάθαρα πράγματα. Αν δε θέλουμε να είμαστε μια από τα ίδια με αυτούς που καταπολεμούμε, είμαστε υποχρεωμένοι να θέσουμε κανόνες που θα διασφαλίζουν την ποιότητα του εγχειρήματος. Απο την άλλη, ναι καλοί και ορθόδοξοι «''ψαράδες''», σέβομαι και εκτιμώ τη πίστη τους και μέσα σε αυτούς ανήκω σα λαϊκός, αλλά προτιμάω τους Μεταλληνούς, τους τους Ρωμανίδηδες, τους Φειδάδες, τους Παπαδόπουλους, τους Τρεμπέλες, τους Σωτηρόπουλους και τους Καρμίρηδες για την ενημέρωσή μου. Στο κάτω κάτω ποιός εν ζωή, μπορεί να υποστήριξει οτι η διακατέχεται από τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος και εν πλήρη χάρη. Ουδείς μας. Έτσι οι άγιοί μας και οι ερευνητές με τα στοιχεία τους, μπορούν να μας κατατοπίζουν.<br />
<br />
Επειδή λοιπόν κάθε φορά οι συνθήκες αλλάζουν και οι συνθήκες πρέπει να διαμορφώνονται με βάση το πως θα καταφέρουμε να διασφαλίσουμε ακόμα και το ίδιο το εγχείρημα είμαστε υποχρεωμένοι να προβούμε σε τέτοιες κινήσεις. Ειδάλλως, θα μπαίνει και ο κάθε παγανιστής και αλλόθρησκος, θα επεξεργάζεται και θα λέει οτι του αρέσει, όπως κατά κόρον κάνουν. Όταν λοιπόν τότε θα κληθούμε να προστατέψουμε το εγχείρημα, να δω πως θε το κάνουμε χωρίς αυτή την πρόληψη.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 05:23, 31 Ιανουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
Ικανοποιητικές οι επεξηγήσεις που έδωσες εδώ για το θέμα, αν και θα εμμείνω στην άποψη ότι υπάρχει και καλύτερος τρόπος για να ελεγχθούν τυχόν αλλόθρησκοι ή κακόδοξοι. Για παράδειγμα, το ότι για να αλλάξει κάποιος κάτι θα πρέπει να τεκμηριώσει ότι είναι λάθος, είναι ένας καλός τρόπος ελέγχου, ανεξαρτήτως του αν ένα άρθρο βασίζεται σε "τρανταχτό όνομα" ή όχι. Ή παράλληλα θα μπορούσε ένας μη Ορθόδοξος, να μην έχει δικαίωμα να αλλάξει ένα άρθρο ενός Ορθοδόξου. Θεωρώ αυτούς τους τρόπους καλύτερους. Αλλά δεν χάνω και τίποτα να δω στην πράξη πώς θα λειτουργήσουν και τα όσα ήδη γράφθηκαν. Γιατί πέρα από τις ιδέες, στην πράξη δοκιμάζεται κάτι. --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 10:24, 5 Φεβρουαρίου 2008 (PST)</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%A3%CF%85%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7_OrthodoxWiki:%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BC%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1&diff=2427Συζήτηση OrthodoxWiki:Επαληθευσιμότητα2008-02-05T18:24:32Z<p>Nikrom: </p>
<hr />
<div>Θεωρώ ότι στο σημείο αυτό υπάρχει ένα σοβαρό κενό. Τι σημαίνει: "Αξιόπιστη πηγή"; Με ποιο κριτήριο; Ποιος καθορίζει την αξιοπιστία; Και ποιος μπορεί να θέσει αντικειμενικούς όρους για το ποια πηγή θεωρείται αξιόπιστη;<br />
<br />
'''Παράδειγμα 1:''' Αντιγράφουμε κάτι από έναν "αξιόπιστο" θεολόγο. Και κάποιος (χωρίς τίτλους) λέει: "Διαφωνώ, γιατί αυτό είναι λάθος". Τι γίνεται αν πράγματι ο θεολόγος αυτός κάνει λάθος; Δεν πρέπει να διορθωθεί το άρθρο;<br />
<br />
'''Παράδειγμα 2:''' Αν κάποιος γράψει κάτι, (ας πούμε αν γράψει ότι ο πατέρας του Ιωάννη του βαπτιστή ήταν απλός ιερέας), και εμφανισθεί ένας δεύτερος και το διορθώσει, και γράψει ότι ο πατέρας του Ιωάννη του Βαπτιστή δεν ήταν απλός ιερέας αλλά "αρχιερέας", και μάλιστα βάλει και παραπομπή στη διόρθωση, από τη σχετική δήλωση του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου που λέει ότι ήταν "Αρχιερέας", πρέπει να μείνει η λάθος δήλωση του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, μόνο και μόνο επειδή ήταν άγιος; Εδώ δηλαδή δεν πρέπει να προτάσσεται η αλήθεια, αλλά η αξιόπιστη πηγή μόνο και μόνο επειδή είναι άγιος; (Γιατί ποια πηγή μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστη, αν όχι ένας άγιος σαν τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο;)<br />
<br />
Θεωρώ ότι θα ήταν περισσότερο συμβατό με την αναζήτηση της αληθούς διατύπωσης, το να μην υπάρχουν αυθαίρετα και υποκειμενικά κριτήρια "εγκυρότητας", (γιατί ο καθένας έχει άλλα κριτήρια πολλές φορές), αλλά να προκύπτει η σωστή θέση με τις διορθώσεις που θα κάνει ο ένας στο άρθρο του άλλου, όταν σε κάτι δεν έχει διατυπωθεί σωστά. Δηλαδή να προκύπτει η αλήθεια μέσω ζύμωσης και ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΗΣ θέσεων, και όχι αυθαίρετων κριτηρίων εγκυρότητας.<br />
<br />
Πολύ συχνά ένας οικοδόμος είναι περισσότερο αξιόπιστος από έναν καθηγητή θεολογίας. Τουλάχιστον στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν κάνουν οι τίτλοι την αξιοπιστία, αλλά η εν Αγίω Πνεύματι ζωή. Ο Θεός μας ήταν Μαραγκός, και οι απόστολοί μας στην πλειονότητά τους ήταν ψαράδες. Και σε μια ΟΡΘΟΔΟΞΗ εγκυκλοπαίδεια, δεν μπορεί να υπάρχει διαφορετικός τρόπος διάκρισης της Ορθόδοξης διατύπωσης, από τον τρόπο που λειτουργεί εδώ και 2000 χρόνια η Ορθόδοξη Συνοδικότητα. Διαφορετικά, έχουμε μεν μια εγκυκλοπαίδεια, αλλά ΟΧΙ Ορθόδοξη. --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 10:24, 5 Φεβρουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
* Κατ'αρχήν χαίρομαι που το πρόσεξες γιατί και λάθος εντύπωση δίνει και περιειχε και άλλα λαθάκια. Τώρα απαντώ:<br />
<br />
'''Παρ.1''': Αν γραφεί κάτι από αξιόλογο θεολόγο και κάποιος διαφωνεί, τότε θα πρέπει να προσκομμίσει πηγές άλλων θεολόγων/ερευνητών δημοσιοποιημένες, όπως φυσικά και οι πρώτες, οι οποίες αναιρούν το προλεγόμενο. Επίσης κάθε φορά που συμβαίνει αυτό πρέπει να μπαίνουν και τα απαραίτητα επιχειρήματα. Ο ταδε ισχυρίζεται οτι έτσι και έτσι, ο δείνα όμως ισχυρίζεται έτσι και έστι επειδή αυτό και αυτό. Φυσικά συμπληρούμενο από την απαραίτητη βιβλιογραφία. Έτσι λοιπόν, αν κάποιος χωρίς πηγές λέει διαφωνώ, τη διαφωνία του πρέπει να την εκφράζει με βάση πηγές και το βάσιμο των πηγών αυτού. Αυτό δε θα αποτελέσει και μεγάλη ασπίδα δική μας. Έχεις δει στο ίντερνετ πόσες σελίδες κυκλοφορούν με αστηρικτα ή αναθεωρημένα ιστορικά δεδομένα.<br />
<br />
''Παρ2''': Νομίζω πως η ανωτέρω απάντηση καλύπτει και αυτό το δεδομένο. Θα ειπωθεί λοιπόν οτι αυτό ισχυρίστηκε ο ταδε άγιος, αλλά σύμφωνα με την έρευνα ή σύμφωνα με τα ευρήματα τα οποία είναι αυτά και αυτά, αποδεικνύετε οτι είναι λάθος. όπως προανέφερα δεν είναι μόνο το κύρος του ονόματος αλλά και τεκμηρίωσή του.<br />
<br />
'''Παρατήρηση''': Κοίτα να δεις, ποτέ δε κρίνω κανένα από το επάγγελμά του και την ιδιότητά του. Στην ορθοδοξία όντως είναι αλήθεια οτι πολλοί ''ψαράδες'' προσέφεραν έργο ποιμαντικό και διακονίας. Το πρόβλημα στο ίντερνετ όμως είναι άλλο. Το γνωρίζεις και μάλιστα καλύτερα από μένα. Οτι η αξιοπιστία είναι το Α και το Ω. Ξεκάθαρα πράγματα. Αν δε θέλουμε να είμαστε μια από τα ίδια με αυτούς που καταπολεμούμε, είμαστε υποχρεωμένοι να θέσουμε κανόνες που θα διασφαλίζουν την ποιότητα του εγχειρήματος. Απο την άλλη, ναι καλοί και ορθόδοξοι «''ψαράδες''», σέβομαι και εκτιμώ τη πίστη τους και μέσα σε αυτούς ανήκω σα λαϊκός, αλλά προτιμάω τους Μεταλληνούς, τους τους Ρωμανίδηδες, τους Φειδάδες, τους Παπαδόπουλους, τους Τρεμπέλες, τους Σωτηρόπουλους και τους Καρμίρηδες για την ενημέρωσή μου. Στο κάτω κάτω ποιός εν ζωή, μπορεί να υποστήριξει οτι η διακατέχεται από τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος και εν πλήρη χάρη. Ουδείς μας. Έτσι οι άγιοί μας και οι ερευνητές με τα στοιχεία τους, μπορούν να μας κατατοπίζουν.<br />
<br />
Επειδή λοιπόν κάθε φορά οι συνθήκες αλλάζουν και οι συνθήκες πρέπει να διαμορφώνονται με βάση το πως θα καταφέρουμε να διασφαλίσουμε ακόμα και το ίδιο το εγχείρημα είμαστε υποχρεωμένοι να προβούμε σε τέτοιες κινήσεις. Ειδάλλως, θα μπαίνει και ο κάθε παγανιστής και αλλόθρησκος, θα επεξεργάζεται και θα λέει οτι του αρέσει, όπως κατά κόρον κάνουν. Όταν λοιπόν τότε θα κληθούμε να προστατέψουμε το εγχείρημα, να δω πως θε το κάνουμε χωρίς αυτή την πρόληψη.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 05:23, 31 Ιανουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
Ικανοποιητικές οι επεξηγήσεις που έδωσες εδώ για το θέμα, αν και θα εμμείνω στην άποψη ότι υπάρχει και καλύτερος τρόπος για να ελεγχθούν τυχόν αλλόθρησκοι ή κακόδοξοι. Για παράδειγμα, το ότι για να αλλάξει κάποιος κάτι θα πρέπει να τεκμηριώσει ότι είναι λάθος, είναι ένας καλός τρόπος ελέγχου, ανεξαρτήτως του αν ένα άρθρο βασίζεται σε "τρανταχτό όνομα" ή όχι. Ή παράλληλα θα μπορούσε ένας μη Ορθόδοξος, να μην έχει δικαίωμα να αλλάξει ένα άρθρο ενός Ορθοδόξου. Θεωρώ αυτούς τους τρόπους καλύτερους. Αλλά δεν χάνω και τίποτα να δω στην πράξη πώς θα λειτουργήσουν και τα όσα ήδη γράφθηκαν. Γιατί πέρα από τις ιδέες, στην πράξη δοκιμάζεται κάτι. --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 10:24, 5 Φεβρουαρίου 2008 (PST)</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%A3%CF%85%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CF%87%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%B7:%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%82&diff=2426Συζήτηση χρήστη:Θεοδωρος2008-02-05T17:13:11Z<p>Nikrom: </p>
<hr />
<div>==Καλωσορίσατε στο OrthodoxWiki!==<br />
Έρρωσθε, '''[[User:{{PAGENAME}}|{{PAGENAME}}]]''', και [[OrthodoxWiki:Πύλη Κοινότητας|καλωσορίσατε]] στο '''[[OrthodoxWiki:Περί του Εγχειρήματος|OrthodoxWiki]]'''! <br />
<br />
{| class="toc" style="width:60em; font-size:95%; text-align:left;" cellspacing="5" cellpadding="10" cellspacing="5" align="center" <br />
|- <br />
! width=150 | '''Για νέους χρήστες'''<br />
! width=175 | '''Για εκδότες'''<br />
! width=300 | '''Σημαντικές σημειώσεις'''<br />
|-<br />
| '''[[OrthodoxWiki:Περί του Εγχειρήματος|Περί του Εγχειρήματος]]<br>[[OrthodoxWiki:Συχνές Ερωτήσεις|Συχνές Ερωτήσεις (FAQ)]]<br>[[OrthodoxWiki:Οδηγίες Χρήστη|Οδηγίες χρήστη]]<br>[[OrthodoxWiki:Πύλη Κοινότητας|Πύλη Κοινότηταςl]]<br>[[Special:Listusers|Κατάλογος χρηστών]]<br>[[Special:Listadmins|Κατάλογος διαχειριστών]]<br />
| '''[[:Category:Βοήθεια|Ζητήματα Βοήθειας]]<br>[[Help:Επεξεργασία|Επεξεργασία σελίδας]]<br>[[Help:Δημιουργία σελίδας|Δημιουργία σελίδας]]<br>[[Help:Το καλό άρθρο|Το καλό άρθρο]]<br>[[OrthodoxWiki:Copyrights|Πνευματικά δικαιώματα]]<br>[[Help:Άδειες εικόνων|Άδειες εικόνων]]<br>[[OrthodoxWiki:Εγχειρίδιο Επεξεργασίας|Εγχειρίδιο επεξεργασίας]]'''<br />
| '''Παρακαλούμε''' διαβάστε προσεκτικά στο '''[[OrthodoxWiki:Εγχειρίδιο Επεξεργασίας|Εγχειρίδιο επεξεργασίας]]''' την ενότητα '''[[OrthodoxWiki:Εγχειρίδιο Επεξεργασίας (Άποψη)]]'''. <br><br>Σημειώστε ότι οι άλλοι συγγραφείς υποθέτουν ότι έχετε διαβάσει το Εγχειρίδιο Επεξεργασίας (οι επίσημες οδηγίες μας για την επεξεργασία). Αν απορείτε γιατί αναστράφηκε η επεξεργασία σας, ή άλλαξε ο τίτλος ενός λήμματος, ή έγιναν κάποιες απροσδόκητες αλλαγές ελέγξτε τη σελίδα συζήτησής σας. <br />
|}<br />
<br />
Σας ευχαριστούμε για τις συνεισφορές σας. Ελπίζουμε να σας αρέσει τούτος ο δικτυακός τόπος και πως θα αποφασίσετε να μείνετε. Παρακαλούμε σημείωστε ότι το OrthodoxWiki στην ελληνική εκδοχή του είναι διαρκώς υπό ανάπτυξη. Τούτο σημαίνει ότι δεν λειτουργούν όλα στην εντέλεια. Ωστόσο, μπορείτε να βοηθήσετε!<br />
<br />
Το '''Ορθόδοξο Wiki''' είναι μια εγκυκλοπαίδεια του Ορθόδοξου Χριστιανισμού. Τα άρθρα δημοσιεύονται και γίνονται αντικείμενο επεξεργασίας από τα μέλη της κοινότητας. Συνεπώς ό,τι δημοσιεύεται εδώ είναι πιθανό να διορθωθεί και να αναθεωρηθεί. Μέσω αυτής της διαδικασίας το τελικό αποτέλεσμα είναι προϊόν συναίνεσης και συνεισφοράς αρκετών συγγραφέων. Αν πιστεύετε λοιπόν πως χρειάζεται να ασκήσετε κριτική στα άρθρα αυτής της εγκυκλοπαίδειας, παρακαλούμε '''κάντε το!''' Δε χρειάζεται να ανησυχείτε πως θα καταστρέψετε κάτι. Οι εμπειρότεροι θα σας βοηθήσουν να μάθετε.<br />
<br />
Παρακαλούμε αφιερώστε λίγο χρόνο να επεξεργαστείτε τη σελίδα χρήστη σας πατώντας στον σύνδεσμο: '''[[User:{{PAGENAME}}]]'''. Μπορείτε επίσης να προσθέσετε τη φωτογραφία σας, αν θέλετε, στη '''[[OrthodoxWiki:gallery χρηστών|Φωτοθήκη]]'''.<br />
<br />
'''Αν μεταφορτώνετε εικόνες''', σιγουρευτείτε ότι το κάνετε νόμιμα, σύμφωνα με την '''[[Help:Άδειες εικόνων|πολιτική του OrthodoxWiki]]'''. Η όποια διαφοροποίηση από αυτή την πολιτική θα οδηγήσει σε διαγραφή της εικόνας απροειδοποίητα.<br />
<br />
Αν θέλετε να '''πειραματιστείτε''' με το wiki, παρακαλούμε χρησιμοποιήστε το '''[[OrthodoxWiki:Αμμοδοχείο|Αμμοδοχείο]]'''.<br />
<br />
Μπορείτε να '''υπογράφετε''' στις σελίδες συζήτησης με τρία '''&#126;&#126;&#126;'''. Τέσσερα ('''&#126;&#126;&#126;&#126;''') έχουν ως αποτέλεσμα το όνομά σας και την ημερομηνία επεξεργασίας. Παρακαλούμε να υπογράφετε τα σχόλιά σας, για να μπορούν όλοι να διακρίνουν ποιος είναι ο συγγραφέας.<br />
<br />
Θα χρειαστεί επίσης να '''πιστοποιήσετε το email''' σας πριν αρχίσετε να επεξεργάζεστε κείμενα. Η διαδικασία της πιστοποίησης μας βοηθά να αποφεύγουμε το spam. Το email θα είναι ορατό μόνο στους διαχειριστές του συστήματος. <br />
<br />
Σας ευχόμαστε καλές επεξεργασίες!<br />
<br />
<br />
----<br />
<br />
<br />
<br />
Καλώς ήρθες αδελφέ! Βοήθα κι εσύ να κάνουμε την Ορθόδοξη Βικπαίδεια φάρο για τους Ελληνόφωνους αδελφούς μας.--[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 07:20, 18 Ιουλίου 2007 (PDT)<br />
<br />
Να το ξαναπούμε, ότι εδώ δεν είναι Ορθόδοξη Βικιπαίδεια, αλλά Ορθόδοξο Wiki. Διαφέρουν πολύ τα δύο μεταξύ τους--[[Χρήστης:Kalogeropoulos|Kalogeropoulos]] 11:19, 18 Ιουλίου 2007 (PDT)<br />
<br />
Ευχαριστώ πολύ για τη διόρθωση, αλλά θα με βοηθούσε να καταλάβω τη διαφορά στα Ελληνικά, γιατί δεν ξέρω τις λέξεις. Ποια είναι η διαφορά;<br />
<br />
Αδελφέ μου Θοδωρή, τι με ρωτάς; Βάζε τα άρθρα σου. Γι' αυτό είμαστε εδώ όλοι μας. Ωραία δουλειά έχεις κάνει και στο άλλο (το πώς το είπες). Το είδα. Μακάρι να είχα χρόνο για όλα. Μπορείς να κερδίσεις χρόνο, ρίχοντας εδώ κάποιο καλό θέμα από τη Βικιπαίδεια, που το έχεις ελέγξει. Γιατί εκεί γράφουν πολλοί παράξενοι διάφορα αιρετικά.--[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 22:48, 18 Ιουλίου 2007 (PDT)<br />
<br />
Ευχαριστώ διά το καλωσόρισμα!--[[Χρήστης:Αρχίδαμος|Αρχίδαμος]] 11:40, 23 Ιουλίου 2007 (PDT)<br />
<br />
Είδα με πολλή χαρά ότι αυτές τις ημέρες ήδη προστέθηκες στους διαχειριστές. Εύχομαι ο Κύριος Ιησούς Χριστός να σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις την προσφορά σου, αλλά και να ανταμείψει τον κόπο σου και την αγάπη σου για την Εκκλησία. Η ευχή μου είναι αυτός ο χώρος να είναι για εσένα ένα "έργο ζωής", που θα βοηθήσει ανθρώπους να βρουν την Οδό της Ζωής, και που θα σου μηνημονευθεί από τον Δίκαιο Κριτή την ημέρα της δικαιοκρισίας Του --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 09:13, 5 Φεβρουαρίου 2008 (PST)</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%95%CE%BE%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BE%CE%B7&diff=2423Εξέλιξη2008-02-05T16:21:38Z<p>Nikrom: Νέα σελίδα: Πρόκειται για την κοινή ονομασία μιας σειράς επιστημονικών θεωριών οι οποίες αποσκοπούν στο να ...</p>
<hr />
<div>Πρόκειται για την κοινή ονομασία μιας σειράς επιστημονικών θεωριών οι οποίες αποσκοπούν στο να εξηγήσουν, αφ’ ενός την φαινομενική ομοιότητα των διαφόρων ειδών καθώς επίσης και την μετέπειτα εμφάνιση πολυπλοκώτερων ειδών, από τα καταγεγραμμένα απολιθώματα. Εν ολίγοις, με τον όρο «εξέλιξη» υποδηλώνεται η θεωρία πως κάθε μορφή επίγειας ζωής έχει κοινή γενεαλογία, η αρχή της οποίας μπορεί να εντοπισθεί σε ένα μοναδικό είδος.<br />
<br />
Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουν διαφορετικές απόψεις ως προς το πώς να αντιδράσουν σε αυτή την επέκταση της Επιστήμης.<br />
<br />
Σε γενικές γραμμές, οι Ορθόδοξες αντιδράσεις μπορούν να ομαδοποιηθούν σε δύο μεγάλες κατηγορίες, τις οποίες θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε με τα ονόματα: '''«Συμβατιστές»''' και '''«Ασυμβατιστές»'''.<br />
<br />
'''Οι «Συμβατιστές»''' υποστηρίζουν πως η Επιστήμη και η Θεολογία είναι συμβατοί τομείς, και τα θεωρούν συμπληρωματικές αποκαλύψεις του Θεού. Δεδομένου ότι ο [[Θεός]] είναι η πηγή, και της Δικής Του, συγκεκριμένης αποκάλυψης του Εαυτού Του μέσα στην Χριστιανική θρησκεία, αλλά και η πηγή της γενικότερης αποκάλυψης του Εαυτού Του μέσα στη Φύση, τότε τα ευρήματα της Επιστήμης και της Θεολογίας δεν γίνεται εκ των πραγμάτων να είναι αντιφατικά˙ οι τυχόν αντιφάσεις πρέπει να είναι απλώς φαινομενικές, και η επίλυσή τους (που θα είναι πιστή στην αλήθεια της αποκάλυψης του Θεού), εφικτή.<br />
<br />
'''Οι «Ασυμβατιστές»''' υποστηρίζουν πως είναι εφικτό, η [[Επιστήμη]] να είναι ασύμβατη με την πίστη. Συνήθως ισχυρίζονται, είτε πως η Επιστήμη βασίζεται φιλοσοφικά σε ένα είδος νατουραλισμού, ή, πως η συγκεκριμένη αποκάλυψη του Θεού είναι αλάθητη, και ως εκ τούτου υπερισχύει των ευρημάτων της ανθρώπινης λογικής, σε περίπτωση τυχόν διαφωνίας ανάμεσα στους δύο τομείς. Αυτό συχνά στηρίζεται σε μια εκ προοιμίου καχυποψία προς την ικανότητα της ανθρώπινης λογικής να φτάνει σε αξιόπιστα συμπεράσματα.<br />
<br />
Η διαμόρφωση της σύγχρονης Επιστήμης όπως την ξέρουμε είναι προϊόν του Διαφωτισμού, και ως εκ τούτου, καμία [[Οικουμενικές Σύνοδοι|Οικουμενική Σύνοδος]] δεν έχει ασχοληθεί με το πώς να την ενσωματώσει στην θεία αποκάλυψη, μέσω μιας κατανοητής και συνεπούς κοσμοθεωρίας. Αποτέλεσμα αυτού, είναι να μην υπάρχει κάποιος δογματικός μηχανισμός που να εξετάζει τον τρόπο επίλυσης αντιφάσεων – είτε αυτές είναι φαινομενικές, είτε πραγματικές – όταν τα επιστημονικά ευρήματα μοιάζουν να έρχονται σε αντίθεση με την [[Θεία Αποκάλυψη|θεία αποκάλυψη]]. Πολλοί πρώιμοι Πατέρες ευχαρίστως μεταχειρίζοντο την πρωτόγονη επιστήμη των ημερών τους για πνευματικούς σκοπούς, πιθανόν έτσι υποδεικνύοντας στους σύγχρονους Χριστιανούς μια «Συμβατιστική» λύση στο ζήτημα. Άλλοι όμως Πατέρες, ξεκάθαρα διακρίνουν αντιφάσεις και αντιθέσεις, τις οποίες κατά προτίμηση επιλύουν με βάση την δική τους κατανόηση της Χριστιανικής αποκάλυψης.<br />
<br />
<br />
== Βιβλία ==<br />
Ιερομόναχος Σεραφείμ Ρόουζ, Genesis, Creation, and Early Man (Γένεσις, Δημιουργία, και ο Πρώιμος Άνθρωπος, υπό έκδοση στα Ελληνικά από τις Εκδόσεις «Μυριόβιβλος») — Περιέχει λεπτομερή εξέταση Πατερικών διδαχών παράλληλα με το ζήτημα της Εξέλιξης, και προβάλλει απόψεις σε σχέση με την σύγχρονη Δημιουργιστική επιστήμη. (Ασυμβατιστής)<br />
<br />
Woloschak, Gayle, Beauty and Unity in Creation: The evolution of life. (Το Κάλλος και η Συμφωνία στην Δημιουργία: Η εξέλιξη της ζωής) (Εκδόσεις Minneapolis: Light and Life, 1996) — Εισαγωγικό, για την σχέση ανάμεσα στην εξελικτική βιολογία και την Ορθοδοξία, από ένα επιστήμονα. ISBN 1880971275 (Συμβατιστής) <br />
<br />
Καλόμοιρος, Δρ. Αλέξανδρος, "The Six Dawns" [http://www.zephyr.gr/stjohn/per6daw.htm] (Οι Έξι Αυγές). (Συμβατιστής)<br />
<br />
<br />
== Ιστοσελίδες ==<br />
Εξελικτική Δημιουργία. (Ελληνική ιστοσελίδα Συμβατιστών). [http://www.exeldim.bravehost.com/]<br />
<br />
Τα στοιχεία λήφθηκαν από την ιστοσελίδα της Αγγλόφωνης Ορθόδοξης Εγκυκλοπαίδειας «Orthodox Wiki» [http://orthodoxwiki.org/Evolution] όπως ήταν στις 10/08/07.<br />
<br />
<br />
== Άρθρα ==<br />
Επίσκοπος Αλέξανδρος (Mileant) του Μπουένος Άϊρες και Νοτίου Αμερικής (ROCOR), "On the Appearance" [http://www.fatheralexander.org/booklets/english/creation_man_a_mileant_e.htm] (Περί της Εμφανίσεως) (Συμβατιστής)<br />
<br />
Boojamra, Δρ. Ιωάννης, "The Orthodox Idea of Creation" [http://www.annunciationakron.org/phyllisonest/pdf/creation.pdf] (Η Ορθόδοξη Ιδέα περί Δημιουργίας). Μια πολύ βασική εξήγηση της Ορθόδοξης αντίληψης περί Δημιουργίας, η οποία πραγματεύεται το θέμα επειδή προορίζεται ως μέρος Ορθοδόξου εκπαιδευτικού προγράμματος για την 8η και την 9η τάξη. (Συμβατιστής)<br />
<br />
Bensusan, Ephrem Hugh, "Orthodox Christianity and the Post-Christian Intelligentsia: A Response to Archbishop Lazar (Puhalo): Part 1" [http://www.bensusan.net/razilazenje/2005/06/01/orthodox-christianity-and-the-post-enlightenment-intelligentsia-a-response-to-archbishop-lazar-puhalo/] (Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη και Μετα-Χριστιανική Ιντελλιγκέντσια: Μια Απόκριση στον Αρχιεπίσκοπο Λάζαρο (Puhalo): Μέρος 1ο). Ο Bensusan καταπιάνεται με την αποδοχή της Εξέλιξης από τον Αρχιεπίσκοπο. (Ασυμβατιστής)<br />
<br />
Fritts, Kevin Basil, "On the Dogma of Creation" [http://blog.kevinbasil.com/on-the-dogma-of-creation/] (Επί του Δόγματος της Δημιουργίας). Ο συγγραφέας έχει συνεισφέρει στο άρθρο αυτό της ΟrthodoxWiki. (Συμβατιστής)<br />
<br />
Fritts, Kevin Basil, "Creation, Part II: Investigating the Science" [http://blog.kevinbasil.com/2004/12/08/creation-part-ii-investigating-the-science/] (Δημιουργία, Μέρος ΙΙ: Μελετώντας την Επιστήμη). Ένα συμπληρωματικό άρθρο στο"On the Dogma of Creation" (Επί του δόγματος της Δημιουργίας) (Συμβατιστής)<br />
<br />
Hallam, Fr. Gregory, "Orthodoxy and Creationism" [http://antiochabouna.blogspot.com/2006/02/orthodoxy-and-creationism.html] (Ορθοδοξία και Δημιουργισμός). (Συμβατιστής)<br />
<br />
Kuraev, π. Διάκονος Ανδρέας, "Can an Orthodox Become an Evolutionist?" [http://www.hvmla.org/library/evolution.html] (Μπορεί ο Ορθόδοξος να γίνει Εξελικτής;). (Συμβατιστής)<br />
<br />
Kuraev, π. Διάκονος Ανδρέας, "Orthodoxy and Creationism" [http://www.sullivan-county.com/id4/ort_creation.htm] (Ορθοδοξία και Δημιουργισμός). (Συμβατιστής)<br />
<br />
Μεταλληνός, πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος, καθηγητής, "Faith and Science in Orthodox Gnosiology and Methodology" [http://www.orthodoxresearchinstitute.org/articles/patrology/metallinos_faith_and_science.htm] (Πίστη και Επιστήμη στην Ορθόδοξη Γνωσιολογία και Μεθοδολογία). Αναφέρεται στην Εξέλιξη εν συντομία, αλλά συνολικά προβάλλει την παραδοσιακή Ορθόδοξη στάση διαχωρισμού Άκτιστης και κτιστής γνώσης.<br />
<br />
Nicozisin, π. Γεώργιος, "Creationism versus Evolution" [http://www.orthodoxresearchinstitute.org/articles/dogmatics/nicozisin_creationism.htm] (Δημιουργισμός εναντίον Εξέλιξης). (Συμβατιστής)<br />
<br />
Ιερομόναχος Σεραφείμ Ρόουζ, "Genesis and Early Man: The Orthodox patristic understanding" [http://www.orthodoxinfo.com/phronema/evolution_frseraphim_kalomiros.aspx] (Γένεσις και Πρώιμος Άνθρωπος: Η Ορθόδοξη Πατερική αντίληψη). (Ασυμβατιστής)<br />
<br />
Theokritoff, Γεώργιος, με την Elizabeth Theokritoff, "Genesis and Creation: Towards a debate" [http://jbburnett.com/resources/theokritoff_rose-svtq.pdf] (Γένεσις και Δημιουργία: Προς μια δημόσια συζήτηση) (PDF) — Επιθεώρηση του Σεραφείμ Ρόουζ, Genesis, Creation and Early Man: The Orthodox Christian Vision, (Γένεσις, Δημιουργία και ο Πρώιμος Ανθρωπος: Το Ορθόδοξο Χριστιανικό Όραμα), Τριμηνιαία θεολογική έκδοση Αγίου Βλαδίμηρου, Τόμος 46, Αριθμός 2 (2002). (Συμβατιστής)<br />
<br />
Βλάχος, π. Ιερόθεος, "Orthodox Theology and Science" [http://www.parembasis.gr/0000/00_88_04.htm] (Ορθόδοξη Θεολογία και Επιστήμη). Από την Ελληνική Ορθόδοξη Θεολογική Επιθεώρηση. Εκδόσεις Brookline: Άνοιξη 1999. Τόμος. 44, Iss.1-4; σελ.131, 19 σελ. Μια χρήσιμη εισαγωγή στην πλατύτερη σχέση ανάμεσα στην Επιστήμη και τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό.<br />
<br />
Bufeev, S. V. "Why an Orthodox Christian cannot be an evolutionist" [http://www.creatio.orthodoxy.ru/sbornik/sbufeev_whynot_english.html] (Γιατί ένας Ορθόδοξος Χριστιανός δεν μπορεί να είναι Εξελικτής) (Ασυμβατιστής)<br />
<br />
Gascoigne, π. Σεραφείμ "Evolution" A New Fundamentalism" [http://www.tserkovnost.org/articles/evolution-gascoigne.html] (Εξέλιξη: Ένας νέος Φονταμενταλισμός), από το Tserkovnost, ένα Κέντρο Ερεύνης της Ανατολικής Ορθοδοξίας. (Ασυμβατιστής)<br />
<br />
Ιερομόναχος Σεραφείμ Ρόουζ, "Genesis, Creation and Early Man: The Orthodox Christian Vision" [http://www.creatio.orthodoxy.ru/english/rose_genesis/index.html] (Γένεσις, Δημιουργία και ο Πρώιμος Ανθρωπος: Το Ορθόδοξο Χριστιανικό Όραμα). Η σελίδα αυτή παρουσιάζει κάποιες σελίδες από το βιβλίο του πατρός Σεραφείμ που πραγματεύεται την Δημιουργία από την Πατερική προοπτική. (Ασυμβατιστής)<br />
<br />
Christensen, π. Δαμασκηνός, "Interview with Fr. Damascene" [http://www.pravoslavie.ru/enarticles/060222155510] (Συνέντευξη με τον π. Δαμασκηνό). Ο Μοναχός Δαμασκηνός αναπτύσσει την Πατερική άποψη περί Δημιουργίας. (Ασυμβατιστής)</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%A3%CF%85%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7_OrthodoxWiki:%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BC%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1&diff=2299Συζήτηση OrthodoxWiki:Επαληθευσιμότητα2008-01-31T12:46:30Z<p>Nikrom: </p>
<hr />
<div>Θεωρώ ότι στο σημείο αυτό υπάρχει ένα σοβαρό κενό. Τι σημαίνει: "Αξιόπιστη πηγή"; Με ποιο κριτήριο; Ποιος καθορίζει την αξιοπιστία; Και ποιος μπορεί να θέσει αντικειμενικούς όρους για το ποια πηγή θεωρείται αξιόπιστη;<br />
<br />
'''Παράδειγμα 1:''' Αντιγράφουμε κάτι από έναν "αξιόπιστο" θεολόγο. Και κάποιος (χωρίς τίτλους) λέει: "Διαφωνώ, γιατί αυτό είναι λάθος". Τι γίνεται αν πράγματι ο θεολόγος αυτός κάνει λάθος; Δεν πρέπει να διορθωθεί το άρθρο;<br />
<br />
'''Παράδειγμα 2:''' Αν κάποιος γράψει κάτι, (ας πούμε αν γράψει ότι ο πατέρας του Ιωάννη του βαπτιστή ήταν απλός ιερέας), και εμφανισθεί ένας δεύτερος και το διορθώσει, και γράψει ότι ο πατέρας του Ιωάννη του Βαπτιστή δεν ήταν απλός ιερέας αλλά "αρχιερέας", και μάλιστα βάλει και παραπομπή στη διόρθωση, από τη σχετική δήλωση του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου που λέει ότι ήταν "Αρχιερέας", πρέπει να μείνει η λάθος δήλωση του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, μόνο και μόνο επειδή ήταν άγιος; Εδώ δηλαδή δεν πρέπει να προτάσσεται η αλήθεια, αλλά η αξιόπιστη πηγή μόνο και μόνο επειδή είναι άγιος; (Γιατί ποια πηγή μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστη, αν όχι ένας άγιος σαν τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο;)<br />
<br />
Θεωρώ ότι θα ήταν περισσότερο συμβατό με την αναζήτηση της αληθούς διατύπωσης, το να μην υπάρχουν αυθαίρετα και υποκειμενικά κριτήρια "εγκυρότητας", (γιατί ο καθένας έχει άλλα κριτήρια πολλές φορές), αλλά να προκύπτει η σωστή θέση με τις διορθώσεις που θα κάνει ο ένας στο άρθρο του άλλου, όταν σε κάτι δεν έχει διατυπωθεί σωστά. Δηλαδή να προκύπτει η αλήθεια μέσω ζύμωσης και ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΗΣ θέσεων, και όχι αυθαίρετων κριτηρίων εγκυρότητας.<br />
<br />
Πολύ συχνά ένας οικοδόμος είναι περισσότερο αξιόπιστος από έναν καθηγητή θεολογίας. Τουλάχιστον στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν κάνουν οι τίτλοι την αξιοπιστία, αλλά η εν Αγίω Πνεύματι ζωή. Ο Θεός μας ήταν Μαραγκός, και οι απόστολοί μας στην πλειονότητά τους ήταν ψαράδες. Και σε μια ΟΡΘΟΔΟΞΗ εγκυκλοπαίδεια, δεν μπορεί να υπάρχει διαφορετικός τρόπος διάκρισης της Ορθόδοξης διατύπωσης, από τον τρόπο που λειτουργεί εδώ και 2000 χρόνια η Ορθόδοξη Συνοδικότητα. Διαφορετικά, έχουμε μεν μια εγκυκλοπαίδεια, αλλά ΟΧΙ Ορθόδοξη.</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%A3%CF%85%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7_OrthodoxWiki:%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BC%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1&diff=2298Συζήτηση OrthodoxWiki:Επαληθευσιμότητα2008-01-31T12:39:38Z<p>Nikrom: Νέα σελίδα: Θεωρώ εσφαλμένη τη διατύπωση που λέει ότι "σκοπός της δεν είναι η αλήθεια αλλά η επαληθευσιμότητ...</p>
<hr />
<div>Θεωρώ εσφαλμένη τη διατύπωση που λέει ότι "σκοπός της δεν είναι η αλήθεια αλλά η επαληθευσιμότητα". Αυτή η διατύπωση είναι από μόνη της αντιφατική. Σκοπός ΚΑΘΕ εγκυκλοπαίδειας, και μάλιστα της μεθόδου της "επαληθευσιμότητας", είναι η αλήθεια. Και προς αυτό το σκοπό εργάζεται η επαληθευσιμότητα, η οποία ως συστατικό της έχει τη λέξη: "αλήθεια". Από μόνη της μια τέτοια διατύπωση αποτελεί αντίφαση και αυτο-αναίρεση.<br />
<br />
Φρονώ ότι η μόνη αποδεκτή (για έναν Ορθόδοξο Χριστιανό) διατύπωση, είναι ότι "σκοπός είναι η αλήθεια, η οποία εξασφαλίζεται με τη μέθοδο της επαληθευσιμότητας".<br />
<br />
Και βέβαια εδώ πάλι τίθεται το θέμα: "ποια είναι τα κριτήρια εγκυρότητας μιας πηγής, και ποιος τα προσδιορίζει".</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82&diff=2163Άγιος2008-01-28T08:58:03Z<p>Nikrom: /* Η αγιότητα κατά την Εκκλησία */</p>
<hr />
<div>Άγιος είναι αυτός που διαχωρίσθηκε από τον κόσμο για να μετέχει στην αγιότητα του [[Θεός|Θεού]].<br />
<br />
<br />
== Η ρίζα της λέξης "άγιος" ==<br />
<br />
'''Στην Ελληνική γλώσσα''' η ρίζα της λέξεως "άγιος" είναι το αγ-, από το οποίο παράγονται μια σειρά από όρους, όπως το αγνός, το άγος κ.λπ. Τη βαθύτερη σημασία της ρίζας αυτής την κρατάει το ρήμα άζεσθαι, που σημαίνει το δέος σε μια απόκρυφη και φοβερή δύναμη (Αισχύλου, Ευμ. 384 κ. έ.), το σέβας προς τον φορέα της Δύναμης (Ομήρου, Οδύσ. 9,200 κ. έ.) κ.λπ. Έτσι στον αρχαίο ελληνισμό η αγιότητα συνδέεται με τη δύναμη, με αυτό που ο Otto αποκαλεί mysterium fascinosum et tremendum - αυτό που προκαλεί ταυτόχρονα έλξη και φόβο.<br />
<br />
'''Στην Εβραϊκή γλώσσα''' στην [[Παλαιά Διαθήκη]] η σημιτική λέξη, που μεταφράζεται από τη [[Μετάφραση των Εβδομήκοντα]] με το «άγιος» είναι το godes, που συγγενεύει με την ασσυριακή kuddushu, και που δηλώνει «κόβω, χωρίζω», διακρίνω ριζικά, καθαιρώ (εξ ου και η σύνδεση με την καθαρότητα και αγνότητα). Τα άγια πράγματα είναι αυτά που τα ξεχωρίζει κανείς από τα υπόλοιπα - κυρίως στη λατρεία - και τα αφιερώνει στον Θεό.<br />
<br />
<br />
== Η αγιότητα κατά την Εκκλησία ==<br />
<br />
Έτσι η [[Αγία Γραφή]] προχωρεί πέρα από την ψυχολογική σημασία που συναντούμε στους αρχαίους Έλληνες (το δέος, τον φόβο, τον σεβασμό προς μια ανώτερη δύναμη) και συνδέει την έννοια του «αγίου» με την απόλυτη ετερότητα, το απολύτως Άλλο, πράγμα που τελικά οδηγεί την [[Αγία Γραφή]] στην ταύτιση του «αγίου» με τον ίδιο τον Θεό, στην απόλυτη υπερβατικότητα σε σχέση με τον κόσμο. Άγιος είναι μόνο ο [[Θεός]], και απ’ Αυτόν και μόνο και τη σχέση μαζί Του πηγάζει κάθε αγιότητα. Για να δηλωθεί μάλιστα με έμφαση η πίστη αυτή στην [[Παλαιά Διαθήκη]] (Ησαΐας, ο [[προφήτης]] της αγιότητας του Θεού) καλεί τον Θεό τρεις φορές άγιο: «Άγιος, άγιος, άγιος Κύριος [[Σαβαώθ]], που σημαίνει στη μορφή του εβραϊσμού, της τριπλής επαναλήψεως, απείρως άγιος (πρβ. το 777 και το αντίθετό του 666, για το οποίο τόσος λόγος και τόσος τρόμος γίνεται σήμερα).<br />
<br />
Συνεπώς για την [[Αγία Γραφή]] η αγιότητα ταυτίζεται με τον Θεό και όχι με τον άνθρωπο ή τα ιερά πράγματα, όπως στον αρχαίο Ελληνισμό, γίνεται πρόσωπο, και μάλιστα στους [[Πατέρες της Εκκλησίας]] ταυτίζεται με την [[Αγία Τριάδα]], με την οποία οι Πατέρες ταυτίζονται και το τρεις φορές άγιος τού [[Προφήτης Ησαϊας|Προφήτη Ησαΐα]]. Η αγιότητα, συνεπώς, για τη χριστιανική πίστη δεν είναι ανθρωποκεντρική, αλλά θεοκεντρική, και δεν εξαρτάται από τα ηθικά επιτεύγματα του ανθρώπου, όσο σπουδαία και αν είναι αυτά, αλλά από τη δόξα και τη χάρη του Θεού, από τον βαθμό της προσωπικής σχέσεώς μας με τον προσωπικό Θεό. (Για τον λόγο αυτό και η [[Θεοτόκος]] ονομάζεται «[[Παναγία]]» ή και «Υπεραγία» - όχι για τις αρετές Της, αλλά γιατί αυτή, περισσότερο από κάθε άλλον άνθρωπο, ενώθηκε προσωπικά με τον άγιο Θεό δίνοντας σάρκα και αίμα στον [[Υιός του Θεού|Υιό του Θεού]] τον [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστό]]).<br />
<br />
Η αγιότητα λοιπόν δεν είναι για την [[Εκκλησία]] ατομικό κτήμα κανενός, όσο «άγιος» κι αν είναι κανείς στη ζωή του, αλλά θέμα σχέσεως προσωπικής με τον Θεό. Ο [[Θεός]] κατά την [[Ελεύθερη Βούληση|ελεύθερη βούλησή]] Του αγιάζει όποιον Εκείνος θέλει, χωρίς να εξαρτάται ο [[αγιασμός]] από κάτι άλλο, παρά μόνο από την ελεύθερη θέληση του αγιασμένου. Όπως τονίζει ο [[Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής]], οι άνθρωποι δεν συνεισφέρουμε τίποτε άλλο εκτός από την [[Προαίρεση|προαίρεσή]] μας, χωρίς την οποία ο Θεός δεν ενεργεί, ο δε κόπος και η άσκησή μας δεν παράγει ως αποτέλεσμα την αγιότητά μας, αφού μπορούν να αποδειχθούν σκύβαλο χωρίς καμιά αξία.<br />
<br />
<br />
== Αγιότητα και Θεία Ευχαριστία ==<br />
<br />
Όταν τον 4ο αιώνα μ.Χ. γίνονταν συζητήσεις σχετικά με τη θεότητα του Αγίου Πνεύματος, το κύριο επιχείρημα του αγίου Αθανασίου, για να αποδείξει ότι το [[Άγιο Πνεύμα]] είναι [[Θεός]] και όχι [[κτίσμα]], ήταν ότι το Άγιο Πνεύμα δεν αγιάζεται, αλλά μόνον αγιάζει. Αν αγιαζόταν, θα ήταν κτίσμα, διότι τα κτίσματα, και συνεπώς και οι άνθρωποι, δεν αγιάζουν, αλλά αγιάζονται. Ο Χριστός στην αρχιερατική προσευχή Του, που διασώζεται στο [[κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο]] και την ακούμε στο πρώτο από τα «[[δώδεκα Ευαγγέλια]]» της [[Μεγάλη Πέμπτη|Μ. Πέμπτης]], λέγει τη βαρυσήμαντη φράση προς τον [[Πατήρ|Πατέρα]]: «υπέρ αυτών (των μαθητών και των ανθρώπων, κατ’ επέκταση) εγώ αγιάζω εμαυτόν, ίνα και αυτοί ώσιν ηγιασμένοι εν [[Αλήθεια|αληθεία]]». Τα λόγια αυτά λέγονται λίγο πριν από το [[Θείο Πάθος|Πάθος]] και σε σχέση με τον [[Μυστικός Δείπνος|Μυστικό Δείπνο]], έχουν δε ευχαριστιακό νόημα: ο Χριστός με τη [[Σταυρική θυσία]] Του αγιάζει ο ίδιος (ως Θεός) τον εαυτό Του (ως άνθρωπος) για ν’ αγιασθούμε εμείς κοινωνώντας το σώμα και το αίμα Του. Με τη συμμετοχή μας στη [[Θεία Ευχαριστία]] αγιαζόμεθα, δηλαδή γινόμαστε άγιοι κοινωνώντας με τον έναν και μόνον άγιο, τον Χριστό.<br />
<br />
Ίσως δεν υπάρχει πιο αποκαλυπτικό σημείο της ζωής του χριστιανού του τι είναι αγιότητα, από την εκφώνηση του ιερέως, όταν υψώνει το [[Τίμιο Σώμα]] λίγο πριν από τη Θ. Κοινωνία: «τα άγια τοις αγίοις», δηλαδή το [[Σώμα του Χριστού]] και το Αίμα Του είναι άγια και προσφέρονται στους «άγιους», τα μέλη της [[Εκκλησία|Εκκλησίας]] προς κοινωνίαν. Η απάντηση του λαού στην εκφώνηση αυτή είναι συγκλονιστική, και συνοψίζει όσα είπαμε πιο πάνω: «εις άγιος, εις Κύριος, [[Ιησούς Χριστός]], εις δόξαν [[Θεός Πατήρ|Θεού Πατρός]]». Ένας είναι μόνον άγιος, ο Χριστός - εμείς είμαστε αμαρτωλοί - και η αγιότητά Του, στην οποία καλούμεθα να συμμετάσχουμε και εμείς οι αμαρτωλοί, δεν αποβλέπει σε τίποτε άλλο από τη δόξα τού Θεού (εις δόξαν Θεού Πατρός). Την ώρα εκείνη η [[Εκκλησία]] βιώνει την αγιότητα στο αποκορύφωμά της. Με την ομολογία «εις άγιος», κάθε αρετή μας και κάθε αξία μας εκμηδενίζονται μπροστά στην αγιότητα του μόνου άγιου. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να προσερχώμεθα στη [[Θεία Κοινωνία]] χωρίς προπαρασκευή και αγώνα για την άξια προσέλευσή μας. Σημαίνει όμως ότι όσο και αν προετοιμαστούμε, δεν γινόμαστε άγιοι προτού κοινωνήσουμε. Η αγιότητα δεν προηγείται της ευχαριστιακής κοινωνίας, αλλ’ έπεται. Αν είμαστε άγιοι πριν κοινωνήσουμε, τότε προς τι η Θ. Κοινωνία; Μόνον η μετοχή στην αγιότητα του Θεού μας αγιάζει, και αυτό είναι που μας προσφέρει η Θ. Κοινωνία. Από την παρατήρηση αυτή πηγάζει μια σειρά από αλήθειες που έχουν σχέση με το θέμα μας.<br />
<br />
Η πρώτη είναι ότι κατανοούμε με τον τρόπο αυτό γιατί, όπως αναφέραμε στην αρχή της ομιλίας μας, στις επιστολές του [[Απόστολος Παύλος|Αποστόλου Παύλου]] όλα τα μέλη της Εκκλησίας καλούνται «άγιοι», παρά το ότι δεν χαρακτηρίζονται από ηθική [[τελειότητα]]. Εφ’ όσον αγιότητα για τους ανθρώπους σημαίνει μετοχή στην αγιότητα του Θεού, όπως αυτή προσφέρεται από τον Χριστό, ο Οποίος υπέρ ημών αγιάζει εαυτόν με τη θυσία Του, όλα τα μέλη της Εκκλησίας, που μετέχουν στον αγιασμό αυτό μπορούν να καλούνται «άγιοι».<br />
<br />
Με την ίδια «λογική», στη γλώσσα της Εκκλησίας ήδη από τους πρώτους αιώνες και τα στοιχεία της Ευχαριστίας έλαβαν το όνομα «τα άγια» (πρβ. τα άγια τοις αγίοις»), παρά το ότι από τη φύση τους δεν είναι άγια. Και με την ίδια αιτιολογία η Εκκλησία πολύ νωρίς επίσης απένειμε τον τίτλο «άγιος» στους [[Επίσκοπος|Επισκόπους]]. Πολλοί σκανδαλίζονται σήμερα όταν λέμε «ο άγιος δείνα» (ένας δημοσιογράφος που είχε ως κύριο έργο του να προβάλλει σκάνδαλα επισκόπων, είχε καθιερώσει τη γραφή ο άγιος - εντός εισαγωγικών - δείνα. Πλήρης άγνοια της σημασίας του όρου άγιος). Ο [[Επίσκοπος]] καλείται κατ’ αυτόν τον τρόπο όχι για τις αρετές του, αλλά γιατί εικονίζει στη [[Θεία Ευχαριστία]] τον μόνον άγιο, ως εικών του Χριστού και ως καθήμενος εις τόπον και τύπον Θεού, κατά τον [[Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος|άγιο Ιγνάτιο]]. Η θέση του επισκόπου στη [[Θεία Ευχαριστία]] είναι εκείνη που δικαιολογεί τον τίτλο «άγιος». Ο Ορθόδοξος λαός, πριν υποστεί τη διάβρωση του [[Ευσεβισμός|ευσεβισμού]], δεν είχε καμία δυσκολία να χρησιμοποιεί τη γλώσσα του εικονισμού, και βλέπει τον ίδιο τον Χριστό στο πρόσωπο εκείνου, που τον εικονίζει μέσα στη [[Θεία Λειτουργία]], δηλαδή στον επίσκοπο.<br />
<br />
Έτσι η [[Θεία Ευχαριστία]] είναι η κατ’ εξοχήν «κοινωνία αγίων». Σ’ αυτήν αποβλέπει η άσκηση των οσίων, η οποία δεν είναι ποτέ σκοπός, αλλά μέσο προς τον σκοπό, που είναι η ευχαριστιακή κοινωνία. Το σημείο αυτό λησμονείται και παραβλέπεται από πολλούς σύγχρονους [[Θεολόγος|θεολόγους]], ακόμα και Ορθοδόξους, οι οποίοι, ιδιαίτερα στις μέρες μας, τείνουν να ταυτίσουν την αγιότητα με την [[Άσκηση|άσκηση]].<br />
<br />
Η περίπτωση της [[Οσία Μαρία η Αιγυπτία|οσίας Μαρίας της Αιγύπτιας]] όμως είναι εύγλωττη. Επί σαράντα χρόνια ασκήθηκε σκληρά για να καθαρθεί από τα πάθη, αλλά όταν κοινώνησε των [[Άχραντα Μυστήρια|Αχράντων Μυστηρίων]] από τον άγιο, τότε ετελεύτησε τον βίο έχοντας αγιασθεί. Ο σκοπός της [[Άσκηση|ασκήσεώς]] της ήταν η ευχαριστιακή κοινωνία. Θα ήταν αγία η οσία Μαρία, αν είχε καθαρθεί από τα πάθη αλλά δεν είχε κοινωνήσει; Η απάντηση είναι μάλλον αρνητική.<br />
<br />
Αλλά η [[Θεία Ευχαριστία]] είναι το αποκορύφωμα του αγιασμού, όχι μόνο γιατί αυτή προσφέρει στον άνθρωπο την τελειότερη και πληρέστερη ένωση (σωματική και πνευματική) με τον μόνον άγιο, αλλά και διότι αποτελεί τον πιο τέλειο εικονισμό της [[Βασιλεία του Θεού|Βασιλείας τού Θεού]], δηλαδή της καταστάσεως εκείνης, στην οποία θα αγιάζεται και θα δοξάζεται από όλη την κτίση αιώνια και αδιάκοπα ο «άγιος, άγιος, άγιος, [[Κύριος Σαβαώθ]]».<br />
<br />
== Βιβλιογραφία ==<br />
<br />
Ιωάννη Ζηζιούλα μητρ. Περγάμου: "Αγιότητα, ένα λησμονημένο όραμα" (Εκδόσεις Ακρίτας).<br />
<br />
Περιοδικό ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, αρ. φύλλου 187 - Νοέμβριος 2007 - σελ: 2-7.<br />
<br />
<br />
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==<br />
<br />
[http://manitaritoubounou.wordpress.com/h-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B5%CE%BE%CE%B7%CE%B3%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1/]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=OrthodoxWiki:%CE%A4%CF%81%CE%AC%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%B1&diff=2162OrthodoxWiki:Τράπεζα2008-01-28T08:37:34Z<p>Nikrom: /* Η ώρα των αλλαγών */</p>
<hr />
<div>Στο μοναστήρι η '''[[τράπεζα]]''' είναι χώρος στον οποίο μοναχοί και προσκυνητές συγκεντρώνονται για να γευματίσουν και να συζητήσουν (αν και οι μοναχοί συνήθως δεν ομιλούν κατά τη διάρκεια των γευμάτων). Η τράπεζα του Ορθόδοξου Wiki είναι ο κύριος χώρος συζητήσεων για τον δικτυακό μας τόπο. Παρακαλούμε αισθανθείτε ελεύθεροι/ες να ρωτήσετε οτιδήποτε, να προτείνετε κάποια ιδέα ή να σχολιάσετε ζητήματα που χρήζουν σχολιασμού. Για άλλες, ιδιαίτερα προσανατολισμένες συζητήσεις, δείτε στην [[OrthodoxWiki:Πύλη Κοινότητας|Πύλη της Κοινότητας]]. <br />
<br />
<br />
== Ορθόδοξο Λεξικό ==<br />
<br />
Αγγλικό - Ρωσικό - Ελληνικό - Ρουμανικό - Φινλανδικό - Σουηδικό<br />
-> http://www.ortodoksi.net/dict/search.php<br />
από [[:en:User:HAP|HAP]] 00:47, January 5, 2007 (PST)<br />
<br />
==edittools==<br />
<br />
Προστέθηκαν εργαλεία εισαγωγής κειμένου και ειδικοί χαρακτήρες για τη διευκόλυνση των συγγραφέων--[[Χρήστης:Kalogeropoulos|Kalogeropoulos]] 13:44, 2 Ιουλίου 2007 (PDT)<br />
<br />
<br />
==Έτη πολλά==<br />
<br />
Εύχομαι η άσπιλη, αμόλυντος, άχραντος, αγνή Παρθένος, θεονύμφευτος υπεραγία Δέσποινα, με τις Πρεσβείες της να δίδει υγεία σώματική, πνευματική σε όλους μας.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 05:13, 15 Αυγούστου 2007 (PDT)<br />
<br />
Ευχαριστούμε και ανταποδίδουμε--[[Χρήστης:Kalogeropoulos|Kalogeropoulos]] 03:15, 20 Αυγούστου 2007 (PDT)<br />
<br />
<br />
==Οσοι πιστοί ας συζητήσουμε==<br />
<br />
:Εν αρχή θέλω να ευχαριστήσω όσους μέχρι σημέρα έχουν καταβάλλει προσπάθεια για την αναπτυξη της ορθοδοξης βικιπαίδεια. Νομίζω ομως οτι θα πρέπει να γίνει μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με το στατους του επιπέδου πολλών άρθρων που ανεβαίνουν εδώ. <br />
:Προσωπικά θέλω η ορθόδοξη βικι, όπως και όλοι όσοι ασχολούμαστε με το εγχειρημα φαντάζομαι, εστω και με διακοπές λόγω υποχρεώσεων, να δημιουργήσουμε μια ορθόδοξη εγκυκλοπαίδεια που στοχο θα έχει την ενημέρωση σε όλους τους Ελληνοφώνους ορθοδόξους σχετικά με την αλήθεια του Ευαγγελίου, τα δόγματα, την ιστορική πραγματικότητα, την αναίρεση των εγκατεστημένων πλανών που πολλοί σε βάρος της αληθινής εκκλησίας του Θεού επισυνάπτουν, καθώς και να αναδείξει πτυχές του ορθόδοξου βίου. Μέχρι εδώ νομίζω πως δε διαφωνούμε.<br />
:Η ανησυχία μου όμως έγκειται στο οτι πολλά άρθρα που ανεβαίνουν εδώ, οχι μονο κατα την προσωπική μου εκτίμηση δυστυχώς, στερούνται 2 πολύ βασικών πτυχών ώστε η ορθόδοξη βικι να αποκτήσει εγκυκλοπαιδική και κατ'επέκταση, αξιόπιστη οντότητα. Αφενός οι πηγές και αφετέρου η εμφάνιση, η δομή και η καλλιέπεια των κειμένων. Προσωπικά έχω καθε καλή διάθεση να βοηθήσω προς αυτή την κατεύθυνση, σε κάθε περίπτωση όμως πρέπει να δοθεί ένα τέλος σε άρθρα που δεν τηρούν τα κριτήρια ποιότητας αξιολογήσεως που προανέφερα. Για να γίνω πιο σαφής. Νομίζω πως δεν πρέπει να έχουμε άρθρα τα οποία δε γνωρίζουμε που στηρίζονται, όσο και αν αυτά είναι αξιόπιστα και αληθή. Επίσης και για τα άρθρα που περιέχουν εκφράσεις αδόκιμου εγκυκλοπαιδικου χαρακτήρα ή με εμφάνιση ατιμέλητη και άναρχη σε οτι έχει να κάνει με τη διαμόρφωση. Πρέπει να κατανοήσουμε, πως ο στόχος είναι να απευθύνθούμε σε ευρύ κοινό, κοινό ποικίλης μόρφωσης, πάντα εκφραζοντας την ορθόδοξη άποψη, με αντικειμενικότητα και ουδετερότητα (ελπίζω εδω να μη με παρερμηνεύσει κανείς το τι εννοω).<br />
:Αυτό δε είναι απαραίτητο, καθότι γνωρίζουμε πως αυτή η τακτικη είναι πάγια των πολεμίων του Χριστιανισμού και αν θέλουμε να επιτύχουμε την επιμόρφωση -οσο βαρυ και αν ακουγεται- ανθρώπων, που είτε δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, είτε το χρόνο να ενημερωθούν, με αποτέλεσμα να εναποθέτουν την μόρφωσή τους στο ιντερνετ, αλλά και για την αναίρεση των εγκατεστημένων πλανών, θα πρέπει εμείς να κάνουμε ποιοτικά και ποσοτικά βήματα, χωρίς να δίνουμε λαβές σχόλια. Αυτή δε η παρακίνηση έρχεται αφουγκραζόμενος ο ίδιος παράπονα ανθρώπων σχετικά με οτι παραθέτω και που τα εξέλαβα και ως παρατήρηση που με αφορούσε προσωπικά, αλλά και ως προς το σύνολο των συμμετεχόντων, την ωρα που μια τέτοια εικόνα δε συνάδει, και δεν πρέπει να συνάδει με το ορθόδοξο φρόνημα.<br />
:Θα ήθελα και τη δική σας τοποθέτηση ωστε να ξεκινίσει και μια διαδικασία αναμόρφωσης πολλών άρθρων. Ευχαριστώ.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 13:38, 17 Δεκεμβρίου 2007 (PST)<br />
<br />
<br />
Προσωπικά βρίσκω πολύ εύστοχες τις παρατηρήσεις του Θεόδωρου. Για να μην επαναλάβω τα σημεία στα οποία συμφωνώ, νομίζω συμφωνώ σχεδόν σε όλα. Ας έχουν στο νου τους οι φίλοι που ανεβάζουν υλικό να αφαιρούν κάθε τι που μπορεί να είναι περιττό για μια εγκυκλοπαίδεια και από εκεί και πέρα ...πολλή δουλειά για διαμόρφωση.<br />
<br />
Αν θέλουμε να βάλουμε κάποια αρχή διαμόρφωσης, θα πρότεινα αυτή που ισχύει στην Βικιπαίδεια, όπου η πρώτη ή οι πρώτες γραμμές κειμένου να είναι αφιερωμένες στο να δίνουν το στίγμα, την κεντρική ιδέα του λήμματος. Αυτό μπορεί να το εφαρμόσει και όποιος ανεβάζει νέο υλικό. Επίσης, όπου υπάρχουν λέξεις κλειδιά, έστω οι πιο βασικές, να βάλουμε τις αγκύλες των βικιλινκς και να φτιάχνουμε καμμιά παράγραφο όταν το κείμενο είναι αρκετό και πυκνό ώστε να διαβάζεται πιο ευχάριστα.<br />
<font color="red">[[Χρήστης:Papyrus|<tt><big>'''P'''</big>'''apyru'''<big>'''s'''</big></tt>]]</font> 10:20, 21 Δεκεμβρίου 2007 (PST)<br />
<br />
Κι εγώ με τη σειρά μου συμφωνώ, αλλά έχω παράλληλα να παρατηρήσω τα εξής:<br />
<br />
1. Επειδή ο χρόνος μου είναι φοβερά περιορισμένος, μια και συμμετέχω εκτός από την Ορθόδοξη Γουίκι στο ανέβασμα άρθρων σε δύο ακόμα ιστοσελίδες καθημερινά, θα ήταν έξω από τις δυνατότητές μου οποιαδήποτε περεταίρω ενασχόληση με τη διαμόρφωση των άρθρων.<br />
<br />
2. Θα μπορούσα βέβαια να το κάνω, αραιώνοντας τα άρθρα μου, και αξιοποιώντας αυτό το χρόνο σε διαμόρφωση. Όμως στην παρούσα φάση της Ορθόδοξης Γουίκι, το θεωρώ αυτό λάθος. Γιατί ενώ λείπουν ακόμα πολύ βασικά θέματα, θα ήταν κατά τη γνώμη μου λάθος, να ξοδεύουμε το χρόνο μας σε εκτενείς διαμορφώσεις των άρθρων. Αυτό θα ήταν χρήσιμο ΑΝ τα βασικά ζητήματα είχαν ήδη αναλυθεί.<br />
<br />
3. Θεωρώ λοιπόν, ότι η ίδια η δομή της Γουίκι είναι τέτοια, που εφ' όσον επιδέχεται εκ των υστέρων διαμόρφωση, αυτό είναι κάτι που κάποια στιγμή θα γίνει ούτως ή άλλως, κατά τις μελλοντικές επεμβάσεις μας στα άρθρα που ανεβάζουμε, με επιπλέον συμπληρώσεις και βιβλιογραφικές αναφορές, και κατατάξεις σε ομάδες θεμάτων.<br />
<br />
Από την πλευρά μου, όταν έχω το χρόνο (πρώτα), και εύκολη τη βιβλιογραφία, τη βάζω. Διαφορετικά, το αφήνω για με μετέπειτα φάση συμπλήρωσης. Γιατί νομίζω θα ήταν λάθος να αφήσουμε τόσο ελλειπή την Ορθόδοξη Γουίκι, όσο είναι σήμερα, και να ασχολούμαστε με εκτενείς διαμορφώσεις. Μακάρι να είχα άφθονο χρόνο να το κάνω. Αλλά προς το παρόν τόσο μπορώ. Και δεν νομίζω ότι θα άρεσε σε κανέναν, αν έβαζα ένα καλά διαμορφωμένο άρθρο κάθε μήνα, και τίποτα άλλο, αφήνοντας πλήθος ελλείψεων που γνωρίζω ότι υπάρχουν, αδημοσίευτες. Αυτή είναι η γνώμη μου. --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 08:50, 7 Ιανουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
Θέτεις ενα καίριο ζήτημα. Ομως στο πως προσεγγίζουμε το ζήτημα διαφωνούμε. Και εξηγούμαι. Μιλάμε για ποσότητα και ποιότητα. Ο στόχος της ορθόδοξης ηλεκτρονικής εγκυκλοπαίδειας, πρέπει να αφορά ουσιαστικά και μόνο την ποιότητα. Ο στόχος εδώ δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι αντιγραφές από οτι μπορείς να βρεις σε ένα σάιτ και στο ίντερνετ, αλλά να παρέχουμε συνδυασμένη επιστημονική γνώση μέσα από βιβλία σπουδαίων θεολόγων και των αγίων της πίστης μας. Αυτό γιατί ο στόχος της λειτουργίας εδώ δεν είναι να δημιουργήσουμε ένα σάιτ όπως πολλά που υπάρχουν και αγωνίζονται, αλλά κάτι διαφορετικό, που στόχο θα έχει να συνοψίσει και εμπεριστατωμένα να προωθήσει τις ορθόδοξες απόψεις. Όταν μιλάμε λοιπόν για εγκυκλοπαίδεια, πρώτιστα μιλάμε για τεκμηρίωση και επαλήθευση. Παίρνω ως παράδειγμα εμένα. Πολλά ζητήματα δεν τα γνωρίζω, όταν δω κάτι που γράφεται θέλω να το διασταυρώσω, να μάθω εν τέλη που υπάρχει, ποίος το έγραψε και πότε. Όταν λοιπόν εμείς που ασχολούμεστε δεν μπορούμε να διασταυρώσουμε πηγές, πόσο οι φίλοι μας που δεν έχουν χρόνο ή μεράκι όπως εμείς. Εδώ λοιπόν αν θέλουμε τα άρθρα μας να είναι ψηλά στο google, αν θέλουμε ως εγκυκλοπαίδεια να αποκτήσουμε κύρος και ουσία πρέπει ακόμα και σε βάρος της ποσότητας να επιζητούμε ποιότητα. Αν λοιπόν ότι ανεβάζουμε είναι αντιγραφές δεν έχει νόημα, αφού στην ουσία γινόμαστε θυγατρικό σάιτ, και δεν μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο αφού στο κάτω κάτω της γραφής αν κάποιος ψάξει τα αντίστοιχα θέματα μπορεί να τα βρει αλλού, και εφόσον εδώ υπάρχουν σημαντικά στελέχη με ικανότητες όπως και εσύ Νίκρομ. Εγώ λοιπόν ναι θα ήθελα 1 άρθρο αλλά ποιοτικό και επιστημονικό, με γλώσσα και έκφραση το δυνατό επιστημονική και όχι 10 τα οποία δεν έχουν βιβλιογραφία, πηγές, τεκμηρίωση, ύφος εγκυκλοπαιδικό κ.α.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 09:27, 14 Ιανουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
Φρονώ ότι δεν πρέπει να μπερδεύουμε την ποιότητα με την εγκυκλοπαιδικότητα. Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι συχνά τα άρθρα που βάζουμε δεν έχουν "εγκυκλοπαιδικότητα", δηλαδή δεν έχουν το "ψυχρό" "ύφος" εγκυκλοπαίδειας, ή δεν είναι επαρκώς βιβλιογραφημένα ή καταταγμένα σε θεματικές ενότητες πάντα. Και όσον αφορά το ύφος, δεν το θεωρώ (προσωπικά) και τόσο κακό. Άλλωστε είναι κάτι που μπορεί με τον καιρό να αλλάζει (και αλλάζει) σε μια Γουίκι. Η βιβλιογραφία βεβαίως είναι σημαντική, και συμφωνώ ότι αποτελεί έλλειψη σε αρκετά άρθρα. Αλλά και αυτό επίσης μπορεί να συμπληρώνεται (και συμπληρώνεται) με τον καιρό. Γι' αυτό δεν το θεωρώ καίρια έλλειψη.<br />
<br />
Εκεί που θα διαφωνήσω, είναι στο αν η ποιότητα ενός άρθρου εξαρτάται από το εγκυκλοπαιδικό ύφος, ή από τη βιβλιογραφία, ή από "μεγάλα ονόματα". Προσωπικά έγινα Χριστιανός από ανθρώπους που ελάχιστοι τους γνωρίζουν, αλλά που οι διδαχές τους είναι ισάξιες μεγάλων Πνευματικών μορφών της Εκκλησίας. Και έχω υπ' όψιν μου άρθρα και μελέτες και ιδέες "μεγάλων ονομάτων", που είναι τουλάχιστον εσφαλμένες, (για να μην πω δραματικά αντορθόδοξες). Θέλω να πω, ότι άλλο είναι η ποιότητα, και άλλο είναι η εγκυκλοπαιδικότητα. Και φυσικά σε καμία περίπτωση δεν θυσιάζω την ποιότητα χάριν της ποσότητας. Θυσιάζω όμως (χωρίς τύψεις) την εγκυκλοπαιδικότητα χάριν της πληρότητας της πληροφορίας. Μία Γουίκι (κατά τη γνώμη μου πάντα), οφείλει πρώτα να είναι πληροφοριακή τουλάχιστον σε βασικά θέματα που θα αναζητήσει κάποιος, και ΥΣΤΕΡΑ να εμπλουτίζει τα άρθρα, τα οποία όμως ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ για κάθε ενδιαφερόμενο. Τι να το κάνω, αν δεν βρίσκω μια πληροφορία που ζητάω, να έχω 5 εγκυκλοπαιδικά και αναλυτικά άρθρα που δεν τα χρειάζομαι άμεσα;<br />
<br />
Συνεπώς, καταλήγω στο εξής: Έχουμε κάποιες διαφορετικές προσεγγίσεις των αναγκών. Κάτι που εσύ το θεωρείς πρωτεραιότητα, εγώ το θεωρώ δευτερεύον, και το αντίθετο. (Δεν υποστηρίζω ότι έχω δίκιο, αλλά ότι έχω διαφορετική προσέγγιση απλώς). Γι' αυτό ακριβώς είναι η Γουίκι ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ δουλειά. Ο καθένας μας θα προσεγγίσει το θέμα με τις δικές του ιδιάζουσες πρωτεραιότητες, και ο ένας μας συμπληρώνει τον άλλον, (και τα άρθρα του άλλου!!!). Στο τέλος, έχουμε το συνδυασμό της εργασίας όλων μας, με τα οφέλη της προσέγγισης, αλλά και των γνώσεων του καθενός από εμάς.<br />
<br />
Σε μια Γουίκι, ο χρόνος είναι πολύ σημαντικός και λειτουργεί υπέρ της πληρότητας, και υπέρ της εγκυκλοπαιδικότητας, και υπέρ της ποσότητας. Σε έναν χρόνο από σήμερα, η συζήτηση αυτή φρονώ ότι δεν θα έχει νόημα, γιατί ήδη τα βασικά θα έχουν ολοκληρωθεί, και θα μένει μόνο η συμπλήρωση της βιβλιογραφίας, και η "διόρθωση" του ύφους. Τότε κι εγώ δεν θα βιάζομαι πλέον, και απλώς θα "συμπληρώνω" τα ήδη υπάρχοντα. --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 01:18, 15 Ιανουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
== Η ώρα των αλλαγών ==<br />
<br />
Αφού λοιπόν έγινε μια προκαταρκτική κουβέντα και με μεγάλη μου χαρά παρατήρησα τουλάχιστον από τους άμεσα ενδιαφερόμενους πως και αυτοί έχουν διάθεση συνεννόησης, καθώς και από όσους δε συμμετείχαν(εκλαμβάνω τη σιωπή τους, ως όχι ως αδιαφορία, αλλά ως συγκατάβαση), νομίζω τώρα πρέπει να γίνει μια αρχή. Κατ'αρχήν το σάιτ πάσχει φοβερά από οργάνωση. Σκοπεύω λοιπόν να αναλάβω την οργάνωση του σάιτ. Αυτό σημαίνει όμως πως θα χρειαστώ μαζί μου και ένα διαχειριστή να κάνει ενέργειες τις οποίες εγώ ως μη, αδυνατώ και ταυτόχρονα να βοήθησει προς αυτή την κατεύθυνση. <br />
<br />
Βασικό μέλημα δικό μου και ελπίζω και εσύ Γιώργο Μακρή να με βοηθήσεις είναι:<br><br />
'''Α'''. ''Δημιουργία προτύπων διευκόλυνσης της κοινότητας, από τα πιο απλά, ως πιο σύνθετα''.<br><br />
'''Β'''. '''Λίστα αξιόλογων άρθρων''.<br><br />
'''Γ'''. ''Ενημέρωση νέων''.<br><br />
'''Δ'''. ''Διαμόρφωση πύλης κοινότητας''.<br><br />
'''Ε'''. ''Δημιουργία σαφούς πλαισίου πολιτικής και δημιουργία εγχειριδίου χρήσης και προσφοράς''.<br><br />
'''Στ'''. ''Αναμόρφωση αρχικής σελίδας''.<br><br />
<br />
Ένα δεύτερο γκρούπ με Πάπυρο, Νίκρομ.<br> <br />
'''Α'''. ''Διαμόρφωση υπαρχόντων άρθρων ωστε να πληρούν περισσότερα κριτήρια εγκυκλοπαιδικότητας (Νικρομ, ένα αρθράκι την ημέρα), αλλά και τεκμηρίωσης όπου κρίνεται απαραίτητο''.<br><br />
'''Β'''. ''Ανέβασμα εικόνων από τα αδελφικά ξενόγλωσσα εγχειρήματα''.<br><br />
'''Γ'''. ''Κατηγοριοποιήσεις άρθρων''.<br><br />
Φαίνεται λιγότερο μεν, αλλά είναι πιο χρονοβόρο. Επίσης εννοείται πως όλοι εργαζόμαστε για να ανεβάζουμε άρθρα.<br />
<br />
Τον Αγαπόρνη, τον άφησα έξω επίτηδες. Απλά δεν τον πολυβλέπω αυτή την εποχή εδώ. Επειδή είναι και διαχειριστής, αν μπορεί ας ασχοληθεί με κάποιο τομέα που πιθανώς δεν προαναφέρθηκε ή συνεπικουρικά όπως νομίζει στα παραπάνω, ενώ καλώ και τον Καλογερόπουλο, να ασχοληθεί, πολύ απλά γιατί έχει τις πιο πολλές γνώσεις, για να προωθήσουμε στην ποιοτική αναβάθμιση που θέλουμε, τώρα που μπορούμε να το κάνουμε και όχι όταν ο δε θα μπορούμε να συμμαζέψουμε την κατάσταση.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 03:22, 26 Ιανουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
Εγώ συμφωνώ, αλλά για λίγες ημέρες έχω πρόβλημα χρόνου, επειδή έχω θα είμαι πολύ πιεσμένος με την εργασία μου. Ό,τι μπορώ θα κάνω.<br />
<br />
'''ΠΡΟΤΕΙΝΩ''' όμως, (επειδή βλέπω ότι οι Διαχειριστές είναι μάλλον πολύ απασχολημένοι), να ζητήσουμε από τον π. Ιωάννη να βάλει διαχειριστή και τον Θοδωρή, που έχει και κέφι και ιδέες για επεξεργασίες. Τι λέτε και οι Διαχειριστές; Νομίζω ότι η προσφορά του εδώ το επιβάλλει! (αν έχει και τον απαιτούμενο χρόνο) --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 00:37, 28 Ιανουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
[[Category:OrthodoxWiki]]<br />
<br />
[[bg:Дверия:Трапеза]]<br />
[[en:OrthodoxWiki:Trapeza]]<br />
[[ro:OrthodoxWiki:Cafenea]]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%A0%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1&diff=2148Πάσχα2008-01-24T07:17:58Z<p>Nikrom: Νέα σελίδα: '''Πάσχα''' ονομάζεται η μεγάλη γιορτή του ιουδαϊσμού η οποία καθιερώθηκε ως ανάμνησ...</p>
<hr />
<div>'''Πάσχα''' ονομάζεται η μεγάλη γιορτή του [[Ιουδαϊσμός|ιουδαϊσμού]] η οποία καθιερώθηκε ως ανάμνηση της [[Έξοδος|Εξόδου]], που ελευθέρωσε τους Εβραίους από την αιγυπτιακή δουλεία («''είπεν δε [[Μωυσής]] προς τον λαόν μνημονεύετε την ημέραν ταύτην εν η εξήλθατε εκ γης αιγύπτου εξ οίκου δουλείας εν γαρ χειρι κραταιά εξήγαγεν υμας κύριος''» ''Έξ. 13:3'').<br />
<br />
Το γεγονός της απελευθέρωσης αυτής συνέβη με μια σειρά θεϊκών προνοιακών παρεμβάσεων, από τις οποίες η σημαντικότερη εκδηλώνεται τη νύχτα κατά την οποία θα εξολόθρεύονταν τα πρωτότοκα των ανθρώπων και των ζώων των Αιγυπτίων, ενώ τα σπίτια των Εβραίων θα προστατεύονταν αφού οι πόρτες τους είχαν σημαδευτεί με το αίμα του αρνιού που είχαν θυσιάσει (''Έξ. 11:5, 12:12''). Αυτό θα ήταν στο εξής το νόημα του Πάσχα και η νέα του διάσταση.<br />
<br />
==Προέλευση==<br />
<br />
O όρος Πάσχα προέρχεται από το αραμαϊκό ''pasha'' και το εβραϊκό ''pesah''. Για κάποιους, η προέλευση του εβραϊκού όρου είναι ένα θέμα που συζητείται καθώς του αποδίδουν ξένη ετυμολογία, ασσυριακή (''pasahu'', πραύνω) ή αιγυπτιακή (''pash'', η ανάμνηση, ''pesah'', το πλήγμα). Σε κάποιες περιπτώσεις οι ερευνητές ανιχνεύουν τις αρχές του πάσχα σε Χαναανιτικές γιορτές που σχετίζονται με την συγκομιδή κριθαριού την άνοιξη. Καμιά όμως απ' αυτές τις υποθέσεις δεν τεκμηριώνεται. <br />
<br />
Άλλοι μελετητές θεωρούν ότι η ρίζα του Πάσχα βρίσκεται σε γιορτές και ιεροτελεστίες της άνοιξης της προ-ισραηλιτικής εποχής με την έννοια των ποιμένων που υποβάλλουν αίτημα στο θεό για την προστασία του κοπαδιού τους (βλ. ''Έξ. 5:1'' και ''10:9'').<br><br />
Πάντως, η [[Αγία Γραφή]] συσχετίζει το ''pesah'' με το ρήμα ''pasah'' πού σημαίνει είτε χωλαίνω, είτε εκτελώ τελετουργικό χορό γύρω από τη θυσία (''Γ' Βασ. 18:21,26''), είτε, μεταφορικά, ''"ξεφεύγω"'', ''"περνώ"'', ''"απαλλάσσω"''. Το Πάσχα, είναι το ''πέρασμα'' του Θεού πάνω από τα σπίτια των Ισραηλιτών, ενώ έπληττε τα σπίτια των Αιγυπτίων, και φυσικά το "πέρασμα" των Ισραηλιτών από την Ερυθρά Θάλασσα (''Έξ. 12:13,23,27 / βλ. ''Ησ. 31:5'').<br />
<br />
Σε χωρία από την [[Παλαιά Διαθήκη]], φαίνεται ότι το Πάσχα ίσως είχε προέλευση πολύ παλαιότερη από την εποχή του Μωυσή καί της εξόδου από την Αίγυπτο. Αρχικά το Πάσχα είναι μια οικογενειακή εορτή. Εορταζόταν νύχτα, στην πανσέληνο της [[εαρινή ισημερία|εαρινής ισημερίας]], την 14η του μήνα abib (που ονομάστηκε Νισάν μετά την εξορία) με προσφορά στο νεαρού ζώου, χρονιάρικου, για να ευλογηθεί από το Θεό όλο το κοπάδι. Το σφάγιο ήταν αρνί ή κατσίκι, αρσενικό καί αρτιμελές (''Εξ. 12:3-6''), δεν έπρεπε να σπάσει κανένα κόκαλο του (''Έξ. 12:46, Αρ. 9:12'') ενώ το αίμα του ως ένδειξη προστασίας, το έβαζαν στην είσοδο κάθε σπιτιού (''Εξ. 12:7,22''). Οι μετέχοντες στο δείπνο ήταν ντυμένοι, έτοιμοι για ταξίδι (''Έξ. 12:8-11''). <br />
<br />
Αυτά τα στοιχεία νομαδικής, οικογενειακής ζωής μας δείχνουν μια πολύ παλαιότερη προέλευση του Πάσχα, που θα μπορούσε να είναι η θυσία που ζήτησαν οι Ισραηλίτες από τον [[Φαραώ]] να πάνε να γιορτάσουν στην έρημο (''Έξ. 3:18, 5:1 εξ''). Παρ' όλα αυτά όμως, η έξοδος από την Αίγυπτο έδωσε στο Πάσχα την οριστική του σημασία.<br />
<br />
==Χριστιανικό Πάσχα==<br />
<br />
===Συγχρονος εορτασμός του Πάσχα===<br />
<br />
<br />
Το '''Χριστιανικό Πάσχα''' ή κοινώς Πασχαλιά είναι η μεγαλύτερη γιορτή του [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμού]]. Γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την [[πανσέληνος|πανσέληνο]] που ακολουθεί την εαρινή ισημερία της [[21 Μαρτίου|21ης Μαρτίου]] μη συμπεριλαμβανομένης, κατά το [[Ιουλιανό ημερολόγιο]] στην [[Ορθοδοξία|Ορθόδοξη]] εκκλησία και κατά το [[Γρηγοριανό ημερολόγιο|Γρηγοριανό]] στην [[Ρωμαιοκαθολική εκκλησία|Ρωμαιοκαθολική]]. Γιορτάζεται η ανάσταση του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστού]] που πιστεύεται ότι έγινε το [[33]] μ.Χ.<br />
<br />
Με τον όρο Πάσχα αναφερόμαστε είτε στην εβδομάδα του Πάσχα μέχρι το Σάββατο της Διακαινησίμου, είτε στην περίοδο των 50 ημερών που ακολουθούν το Πάσχα, μέχρι την εορτή της πεντηκοστής ημέρας από του Πάσχα λεγόμενη (αριθμητικά) [[Πεντηκοστή]].<br />
<br />
Η εορτή του Πάσχα, λόγω της σπουδαιότητός της, επηρεάζει το εορτολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας τόσο 40 ημέρες πριν από αυτό (Μεγάλη Τεσσαρακοσστή, Τριώδιο) όσο και 50 ημέρες μετά (περίοδος Πεντηκοσταρίου). Οι ακολουθίες που τελούνται τότε έχουν αρχαιοπρέπεια (ανάγονται στους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού), κατάνυξη και λαμπρότητα, και περιγράφονται λεπτομερώς στο [[τυπικό της Εκκλησίας]].<br />
<br />
===Ιστορία Εορτασμού του Πάσχα===<br />
<br />
H πρώτη χριστιανική κοινότητα δεν περιείχε εορτές σε ετήσιο κύκλο. Αρχικά η ανάμνηση της [[Ανάσταση|Αναστάσεως]] του [[Χριστός|Χριστού]] εορταζόταν την [[Κυριακή]] ημέρα, ή «μία των Σαββάτων». Το Πάσχα μαζί με τη [[Πεντηκοστή]], ήταν οι πρώτες εορτές σε ετήσιο κύκλο που καθιερώθηκαν σταδιακά στην πρώτη χριστιανική εκκλησία κατά τον 2ο αιώνα. Ταυτόχρονα δε, με την εορτή άρχισε να τηρήται και η λεγόμενη Πασχάλια [[Νηστεία|νηστεία]], που σε κάθε τοπική εκκλησία είχε ορισμένο διαστημα ασκήσεως. Η εορτή, εν αρχή κατά άμεσο παραλληλισμό με το Ιουδαϊκό Πάσχα, τελείτο κάθε έτος στις 14 του μήνα Νισάν, δίνοντας όμως έμφαση στην [[Σταύρωση|σταύρωση]] τελικά, παρά στην Ανάσταση. Οι τοπικές Χριστιανικές Εκκλησίες όμως σαν συνείδηση με τα χρόνια θέλησαν να διακόψουν αυτό τον παραλληλισμό, μεταθέτοντας τον εορτασμό αρχικά την πρώτη Κυριακή μετά τη 14η Νισάν. Κάθε τοπική εκκλησία εόρταζε με δικό της κριτήριο την ημερομηνία της εορτής του Πάσχα. Όμως γινόταν προσπάθεια ωστε να επιτευχθεί μια ενιαία ημερομηνία για όλες της εκκλησίες. Αυτό οδήγησε σε εντάσεις κάποιες τοπικές εκκλησίες ιδίως κατά τον [[3ος αιώνας|3ο αιώνα]]. Τελικά η [[Α΄ Οικουμενική Σύνοδος|Α΄ Οικουμενική σύνοδος]] αποφάσισε οριστικά για μια κοινή ημερομηνία τέλεσης του εορτασμού του Πάσχα, που τηρήται μέχρι σήμερα με μερικές παραλλαγές, απο κάποιες ομολογίες.<br />
<br />
==Βιβλιογραφία==<br />
<br />
* «'''Εκκλησιαστική Ιστορία'''» - Βλασίου Φειδά<br>Εκδόσεις Διήγηση, Αθήνα, 2002<br />
<br />
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==<br />
*[http://www.ec-patr.org/gr/typikon Τυπικό από το Οικουμενικό Πατριαρχείο]<br />
*[http://www.typikon.gr Τυπικό της Εκκλησίας]<br />
*[http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1 Ελληνική Βικιπαίδεια]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%91%CE%B3%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%82&diff=2146Αγιότης2008-01-23T13:07:45Z<p>Nikrom: Ανακατεύθυνση στο Άγιος</p>
<hr />
<div>#REDIRECT[[Άγιος]]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%91%CE%B3%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1&diff=2145Αγιότητα2008-01-23T13:07:07Z<p>Nikrom: Ανακατεύθυνση στο Άγιος</p>
<hr />
<div>#REDIRECT[[Άγιος]]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82&diff=2144Άγιος2008-01-23T13:06:00Z<p>Nikrom: Νέα σελίδα: Άγιος είναι αυτός που διαχωρίσθηκε από τον κόσμο για να μετέχει στην αγιότητα του Θεού. ==...</p>
<hr />
<div>Άγιος είναι αυτός που διαχωρίσθηκε από τον κόσμο για να μετέχει στην αγιότητα του [[Θεός|Θεού]].<br />
<br />
<br />
== Η ρίζα της λέξης "άγιος" ==<br />
<br />
'''Στην Ελληνική γλώσσα''' η ρίζα της λέξεως "άγιος" είναι το αγ-, από το οποίο παράγονται μια σειρά από όρους, όπως το αγνός, το άγος κ.λπ. Τη βαθύτερη σημασία της ρίζας αυτής την κρατάει το ρήμα άζεσθαι, που σημαίνει το δέος σε μια απόκρυφη και φοβερή δύναμη (Αισχύλου, Ευμ. 384 κ. έ.), το σέβας προς τον φορέα της Δύναμης (Ομήρου, Οδύσ. 9,200 κ. έ.) κ.λπ. Έτσι στον αρχαίο ελληνισμό η αγιότητα συνδέεται με τη δύναμη, με αυτό που ο Otto αποκαλεί mysterium fascinosum et tremendum - αυτό που προκαλεί ταυτόχρονα έλξη και φόβο.<br />
<br />
'''Στην Εβραϊκή γλώσσα''' στην [[Παλαιά Διαθήκη]] η σημιτική λέξη, που μεταφράζεται από τη [[Μετάφραση των Εβδομήκοντα]] με το «άγιος» είναι το godes, που συγγενεύει με την ασσυριακή kuddushu, και που δηλώνει «κόβω, χωρίζω», διακρίνω ριζικά, καθαιρώ (εξ ου και η σύνδεση με την καθαρότητα και αγνότητα). Τα άγια πράγματα είναι αυτά που τα ξεχωρίζει κανείς από τα υπόλοιπα - κυρίως στη λατρεία - και τα αφιερώνει στον Θεό.<br />
<br />
<br />
== Η αγιότητα κατά την Εκκλησία ==<br />
<br />
Έτσι η [[Αγία Γραφή]] προχωρεί πέρα από την ψυχολογική σημασία που συναντούμε στους αρχαίους Έλληνες (το δέος, τον φόβο, τον σεβασμό προς μια ανώτερη δύναμη) και συνδέει την έννοια του «αγίου» με την απόλυτη ετερότητα, το απολύτως Άλλο, πράγμα που τελικά οδηγεί την [[Αγία Γραφή]] στην ταύτιση του «αγίου» με τον ίδιο τον Θεό, στην απόλυτη υπερβατικότητα σε σχέση με τον κόσμο. Άγιος είναι μόνο ο [[Θεός]], και απ’ Αυτόν και μόνο και τη σχέση μαζί Του πηγάζει κάθε αγιότητα. Για να δηλωθεί μάλιστα με έμφαση η πίστη αυτή στην [[Παλαιά Διαθήκη]] (Ησαΐας, ο [[προφήτης]] της αγιότητας του Θεού) καλεί τον Θεό τρεις φορές άγιο: «Άγιος, άγιος, άγιος Κύριος [[Σαβαώθ]], που σημαίνει στη μορφή του εβραϊσμού, της τριπλής επαναλήψεως, απείρως άγιος (πρβ. το 777 και το αντίθετό του 666, για το οποίο τόσος λόγος και τόσος τρόμος γίνεται σήμερα).<br />
<br />
Συνεπώς για την [[Αγία Γραφή]] η αγιότητα ταυτίζεται με τον Θεό και όχι με τον άνθρωπο ή τα ιερά πράγματα, όπως στον αρχαίο Ελληνισμό, γίνεται πρόσωπο, και μάλιστα στους [[Πατέρες της Εκκλησίας]] ταυτίζεται με την [[Αγία Τριάδα]], με την οποία οι Πατέρες ταυτίζονται και το τρεις φορές άγιος τού [[Προφήτης Ησαϊας|Προφήτη Ησαΐα]]. Η αγιότητα, συνεπώς, για τη χριστιανική πίστη δεν είναι ανθρωποκεντρική, αλλά θεοκεντρική, και δεν εξαρτάται από τα ηθικά επιτεύγματα του ανθρώπου, όσο σπουδαία και αν είναι αυτά, αλλά από τη δόξα και τη χάρη του Θεού, από τον βαθμό της προσωπικής σχέσεώς μας με τον προσωπικό Θεό. (Για τον λόγο αυτό και η [[Θεοτόκος]] ονομάζεται «[[Παναγία]]» ή και «Υπεραγία» - όχι για τις αρετές Της, αλλά γιατί αυτή, περισσότερο από κάθε άλλον άνθρωπο, ενώθηκε προσωπικά με τον άγιο Θεό δίνοντας σάρκα και αίμα στον [[Υιός του Θεού|Υιό του Θεού]] τον [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστό]]).<br />
<br />
Η αγιότητα λοιπόν δεν είναι για την [[Εκκλησία]] ατομικό κτήμα κανενός, όσο «άγιος» κι αν είναι κανείς στη ζωή του, αλλά θέμα σχέσεως προσωπικής με τον Θεό. Ο [[Θεός]] κατά την [[Ελεύθερη Βούληση|ελεύθερη βούλησή]] Του αγιάζει όποιον Εκείνος θέλει, χωρίς να εξαρτάται ο [[αγιασμός]] από κάτι άλλο, παρά μόνο από την ελεύθερη θέληση του αγιασμένου. Όπως τονίζει ο [[Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής]], οι άνθρωποι δεν συνεισφέρουμε τίποτε άλλο εκτός από την [[Προαίρεση|προαίρεσή]] μας, χωρίς την οποία ο Θεός δεν ενεργεί, ο δε κόπος και η άσκησή μας δεν παράγει ως αποτέλεσμα την αγιότητά μας, αφού μπορούν να αποδειχθούν σκύβαλο χωρίς καμιά αξία.<br />
<br />
<br />
== Βιβλιογραφία ==<br />
<br />
Ιωάννη Ζηζιούλα μητρ. Περγάμου: "Αγιότητα, ένα λησμονημένο όραμα" (Εκδόσεις Ακρίτας).<br />
<br />
Περιοδικό ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, αρ. φύλλου 187 - Νοέμβριος 2007 - σελ: 2-7.<br />
<br />
<br />
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==<br />
<br />
[http://manitaritoubounou.wordpress.com/h-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B5%CE%BE%CE%B7%CE%B3%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1/]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%A0%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%89%CF%80%CE%BF&diff=2142Πρόσωπο2008-01-21T16:43:48Z<p>Nikrom: Νέα σελίδα: Όσον αφορά τη Θεολογία, είναι μία ακόμα λέξη που εκφράζει τον θεολογικό όρο: "υπόσταση". Το πρόσ...</p>
<hr />
<div>Όσον αφορά τη Θεολογία, είναι μία ακόμα λέξη που εκφράζει τον θεολογικό όρο: "[[υπόσταση]]".<br />
<br />
Το πρόσωπο εδράζεται σε μια προσωπική σχέση. Δεν μπορεί να νοηθεί μόνο του, αλλά σε μια σχέση με άλλο πρόσωπο. Ένα πρόσωπο μόνο του, ίσον κανένα πρόσωπο. Εκείνο όμως που χαρακτηρίζει το πρόσωπο είναι ότι είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο. Και επομένως στη γνώση του δεν επιτρέπει τη δυνατότητα της συγκρίσεως, της αντικαταστάσεως, της ενσωματώσεως, κάτι που συμβαίνει με όλα τα απρόσωπα αντικείμενα. Ένα πρόσωπο, δεν μπορεί να το γνωρίσεις βάσει των ιδιοτήτων του, γιατί τις ίδιες ιδιότητες μπορεί να έχουν και άλλα αντικείμενα. Το ταυτίζεις ουσιαστικά σε πείσμα των ιδιοτήτων του και τότε γνωρίζεις πράγματι ότι πρόκειται για πρόσωπο. Δηλαδή μπορεί να είναι ένας κακός άνθρωπος και επειδή τον αγαπάς τον ταυτίζεις ως μοναδικό, χωρίς να λαμβάνεις υπ’ όψη τις ιδιότητές του. Αντιθέτως έναν καλόν άνθρωπο εάν τον ταυτίζεις διότι είναι καλός, τότε δεν ταυτίζεις το πρόσωπο. Και το Θεό εάν τον γνωρίζεις διότι είναι καλός, δεν τον γνωρίζεις ως πρόσωπο. Τον γνωρίζεις ως ένα αντικείμενο, ως ένα πράγμα, το οποίο, εάν αύριο αποδειχθεί ότι δεν είναι όπως το περίμενες από απόψεως ιδιοτήτων, αμέσως κλονίζεται η πίστη σου και χάνεις τη σχέση μαζί του. Ο Θεός δεν γνωρίζεται με βάση τις ιδιότητές του, όπως γνωρίζονται τα πράγματα. Αλλά επειδή είναι πρόσωπο, γνωρίζεται χωρίς να εξαρτάται η ταύτισή Του από τις ιδιότητές Του. Είναι λοιπόν αυτό ένα βασικό χαρακτηριστικό του προσώπου.<br />
<br />
Το άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι το πρόσωπο αποτελεί οντολογικά ένα αναντικατάστατο στοιχείο της υπάρξεώς μας. Εάν εκλείψει δηλαδή αυτό το πρόσωπο, τότε ολόκληρη η ύπαρξή μας καταρρέει. Και τότε γνωρίζομε αυτό το πρόσωπο οντολογικά στη βαθύτατη έννοια της οντολογίας. Ότι δηλαδή υπάρχει αυτός και υπάρχουμε κι εμείς χάρη σ’ αυτόν, και η διακοπή ή μάλλον η ανυπαρξία του ενός επηρεάζει την ύπαρξη του άλλου.<br />
<br />
Οι Καππαδόκες Πατέρες τον Δ΄ αιώνα επέφεραν μια ριζική καινοτομία στη λέξη "πρόσωπο", («καινοτομείν τα ονόματα», όπως έλεγαν). Έπρεπε τα ονόματα να καινοτομηθούν, να πάρουν άλλο νόημα. Και αυτό που έκαναν οι Καππαδόκες Πατέρες ήταν το εξής: Ενώ μέχρι τότε ο όρος «[[υπόσταση]]» ταυτιζόταν με τον όρο: «[[ουσία]]», (ο Μέγας Αθανάσιος λέει σαφώς ότι είναι το ίδιο πράγμα και τα δύο), οι Καππαδόκες κάνουν το βήμα, και λένε ότι εδώ θα ξεχωρίσουμε τις έννοιες αυτές. Η έννοια «[[ουσία]]» και η έννοια «[[υπόσταση]]» δεν θα σημαίνουν πλέον το ίδιο πράγμα. <br />
<br />
Η [[Πρώτη Οικουμενική Σύνοδος]] αναθεματίζει αυτούς που δέχονται, που ομολογούν ότι ο Θεός είναι μία ουσία ή Υπόσταση. Αυτό όμως το λένε με την παλιά έννοια των λέξεων, πριν τις ανανοηματοδοτήσουν οι Καππαδόκες Πατέρες. Λένε οι Καππαδόκες το εξής: ότι «ο όρος [[ουσία]] είναι ταυτόσημος με τον όρο «[[φύση]]» και χρησιμοποιείται για να δηλώσουμε την ενότητα, τον Ένα Θεό». Ο [[Θεός]] είναι λοιπόν μία ουσία ή μία φύση. Συνεπώς ο όρος “substantia” ο λατινικός, μεταφράζεται πλέον στα Ελληνικά όχι ως υπόσταση, αλλά ως ουσία ή φύση. Απ’ την άλλη μεριά όμως ο όρος «[[υπόσταση]]» μεταφέρεται τώρα για να εξισωθεί, να ταυτισθεί με τον όρο «πρόσωπο». Και ο όρος «πρόσωπο» κατ’ αυτόν τον τρόπο παύει πλέον να έχει την έννοια που του έδινε ο [[Σαβέλλιος]]. Διότι τρία πρόσωπα πλέον δεν σημαίνει τρεις μάσκες. Αφού το πρόσωπο ταυτίζεται με την υπόσταση σημαίνει πλέον τρία όντα.<br />
<br />
Ένας όρος όπως η [[υπόσταση]], που είναι οντολογικός, ταυτίζεται με έναν όρο, όπως το πρόσωπο, ο οποίος δεν υπήρξε ποτέ οντολογικός όρος, αλλά υπήρξε και δηλώνει πάντα μία σχέση την οποία προσθέτουμε στο ον. Ταυτίζουμε το ον. Κάποιος είναι αυτό που είναι. Το "είναι" του, δεν εξαρτάται από τον ρόλο τον οποίο υποδύεται ή από την εμφάνισή του. Το πρόσωπό του κι αυτός είναι το ίδιο πράγμα. Όπως ο ηθοποιός διαδραματίζει έναν ρόλο, έχει ένα πρόσωπο, αλλά αυτό δεν είναι το «είναι» του. Έτσι με τον Σαβελλιανικό τρόπο και ο [[Θεός]], στο "είναι" του είναι Ένας αλλά διαδραματίζει αυτούς τους ρόλους. Επομένως του [[Σαβέλλιος|Σαβελλίου]] του πήγαινε πολύ αυτή η χρήση του προσώπου, αλλά δεν ταίριαζε στους Ορθοδόξους Χριστιανούς. Και γι’ αυτό το λόγο ο άγιος Βασίλειος επιμένει και λέει ότι αυτή η έκφραση «ο Θεός είναι τρία πρόσωπα» για μας είναι απαράδεκτη αν δεν προστεθεί ο όρος υπόσταση, να δηλώνει ότι το πρόσωπο είναι υπόσταση. Το να λέω ότι είμαι πρόσωπο σημαίνει πλέον ότι έχω οντότητα δική μου, διαφορετική από την οντότητα κάποιου άλλου. Γίνεται έτσι οντολογική έννοια το πρόσωπο.<br />
<br />
Ιστορικά αυτή η επανάσταση στην ορολογία δεν ήταν εντελώς αυθαίρετη. Διότι η λέξη «υπόσταση» είχε ορισμένες αποχρώσεις οι οποίες οπωσδήποτε έδιναν λαβή σ’ αυτή την εξέλιξη. Αλλά εδώ μας ενδιαφέρει το αποτέλεσμα και το αποτέλεσμα με την θεολογία των Καππαδοκών Πατέρων είναι ότι: Ο Θεός είναι Ένας ως προς την [[ουσία]] ή την [[φύση]], και είναι Τρεις ως προς τα Πρόσωπα ή τις Υποστάσεις. Αυτά ως προς την ορολογία. Έτσι φθάσαμε στη διατύπωση του δόγματος της [[Αγία Τριάδα|Αγίας Τριάδος]] όπως την έχουμε και σήμερα.<br />
<br />
Όταν λέμε ότι ο Θεός είναι μία Ουσία και τρία Πρόσωπα, με τον όρο «[[Ουσία]]» αναφερόμαστε πάντοτε σε κάτι γενικό, που δηλώνει την ύπαρξη περισσοτέρων από ένα όντων. Δηλαδή όταν λέμε, ας πούμε, «η ανθρώπινη ουσία ή φύση», αυτό σημαίνει ότι ενώ όλοι εμείς είμαστε μία [[ουσία]] ή μία [[φύση]], δηλαδή έχουμε την ανθρώπινη φύση, ο καθένας μας είναι πλήρης [[άνθρωπος]], δηλαδή αυτή η [[φύση]] έχει πολλούς. Αυτούς τους πολλούς τους ονομάζουμε υποστάσεις ή πρόσωπα. Αυτή την αναλογία, αυτή την [[εικόνα]], την χρησιμοποίησαν οι Πατέρες. Οι [[Καππαδόκες Πατέρες]] λένε: "δεν είναι τόσο παράλογο αυτό που λέμε εμείς οι [[Θεολογία|Θεολόγοι]] για τον Θεό, διότι όντως και στον άνθρωπο αν κοιτάξετε θα δείτε ότι γίνεται λόγος για μία ουσία, μία φύση και συγχρόνως για δύο, τρεις, τέσσερεις… υποστάσεις αυτής της φύσεως, τρόπους με τους οποίους αυτή η φύση υφίσταται". Αλλά αυτό αμέσως δημιουργεί τον κίνδυνο της τριθεϊας. Διότι εμείς οι πολλοί άνθρωποι έχουμε αμέσως πολλούς ανθρώπους, επομένως δεν έχουμε πολλούς θεούς;<br />
<br />
Και εδώ αρχίζει το πολύ δύσκολο έργο των Καππαδοκών Πατέρων. Θέτουν το ερώτημα: Γιατί εμείς οι άνθρωποι είμαστε πολλοί και μπορεί να γίνει λόγος για πολλούς ανθρώπους, ενώ για τον Θεό δεν μπορεί να γίνει λόγος για πολλούς θεούς; Η απάντηση είναι ότι εμείς οι άνθρωποι επειδή είμαστε [[κτιστό|κτιστοί]] έχουμε την [[φύση]] μας, την ανθρώπινη φύση μας διηρημένη. Για παράδειγμα εγώ και ο πατέρας μου είμαστε δύο άνθρωποι. Διότι μεσολαβεί μεταξύ εκείνου και εμού ο [[χρόνος]] (ή ο [[χώρος]] σε άλλες περιπτώσεις όταν ζει ακόμη), ο οποίος χώρος και χρόνος επιτρέπει στον καθένα από μας να νοηθεί αυτοτελώς σαν άτομο, π.χ. ο πατέρας μου δεν υπάρχει τώρα, αλλά εγώ υπάρχω. Δηλαδή ο χρόνος επέτρεψε τον ατομισμό. Επέτρεψε σ’ εμένα να νοούμαι ανεξάρτητα από τον πατέρα μου και μ’ αυτό τον τρόπο γίνεται μία κατάτμηση της φύσεως και όταν γεννάται ο άνθρωπος πάντοτε εξατομικευόμενος, κατατέμνεται η φύση. Διότι ο κάθε ένας μπορεί να νοηθεί αυτοτελώς, μόνος του σαν άτομο. Γι’ αυτό τον λόγο έχουμε πολλούς ανθρώπους και η ενότητα του ανθρωπίνου γένους δεν εξασφαλίζεται, ή μάλλον συγκρούεται με την πολλαπλότητα των ανθρώπων των συγκεκριμένων.<br />
<br />
Εάν υποθέσουμε, ότι δεν μεσολαβεί χώρος και χρόνος μεταξύ μας, δεν κατατέμνεται η φύση με την γέννησή μας, τι θα συνέβαινε υπαρξιακά; Θα συνέβαινε για παράδειγμα ότι εγώ με τον πατέρα μου δεν θα χωρίζαμε ποτέ, θα ήταν αδιανόητο να μεσολαβήσει μεταξύ εκείνου και εμού ένα χάσμα. Αλλά αυτό σημαίνει ότι ενώ θα είμαστε δύο πρόσωπα, θα είμαστε πάντοτε δύο πρόσωπα διαφορετικά ο ένας από τον άλλον, επειδή δεν θα είμαστε ποτέ χωρισμένοι, θα είμασταν πάντοτε ένας. Επομένως η ενότητα εξασφαλίζεται με την αδιάλειπτη κοινωνία – σχέση μεταξύ μας. Τώρα, αυτό που σπάει την κοινωνία και σχέση μεταξύ του πατέρα μου και εμού είναι ο [[χρόνος]] και ο [[χώρος]]. Ο χώρος και ο χρόνος είναι ιδιότητες του [[κτιστό|κτιστού]]. Εμφανίζονται με την δημιουργία.<br />
<br />
Είναι αδύνατον να γίνει λόγος για χώρο και χρόνο στον Θεό, χωρίς να δημιουργηθεί αμέσως το θέμα της αρχής του Θεού. Δηλαδή ότι κάποτε δεν υπήρχε ο [[Θεός]]. Για να διατηρηθεί το [[άναρχο]] του Θεού που είναι συναφές και συμφυές με την έννοια του Θεού, σαν διαφορά από το [[κτιστό]], για να διατηρηθεί αυτό πρέπει να αποκλείσουμε την περίπτωση της εισδοχής του χώρου και χρόνου μέσα στην ύπαρξη του Θεού. Επομένως στην περίπτωση του Θεού έχουμε αυτή την υπόθεση, πλέον ως πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει ότι η πολλαπλότητα δεν συγκρούεται με την ενότητα, όταν δεν μεσολαβεί ο χώρος και ο χρόνος. Αυτό είναι το μυστήριο της [[Αγία Τριάδα|Αγίας Τριάδος]]. Μυστήριο μεν για την εμπειρία μας διότι για μας η πολλαπλότητα πάντα συγκρούεται με την ενότητα. Είναι μεν μυστήριο από πλευράς εμπειρίας μας, από την ώρα όμως που θα δεχθείτε τον Θεό ως Θεό [[Άκτιστο]] και μη υποκείμενο στον χώρο και στον χρόνο, παύει να είναι μυστήριο. Τι γίνεται δηλαδή; Παίρνει κανείς για τον Θεό μια αναπόφευκτη θέση. Είναι μία θέση που αν δεν την πάρεις, χάνεις την έννοια του Θεού, κάνεις τον Θεό κτίσμα.<br />
<br />
Όταν εκφράζεται η ενότητα του [[Θεός|Θεού]] με τον όρο [[ουσία]], τίθεται το εξής ζήτημα: Εάν η [[ουσία]] αυτή προϋπάρχει, και μετά γίνεται κατά κάποιο τρόπο Τριάς, πράγμα που συμβαίνει σε μας τους ανθρώπους. Αυτό το είχαν επισημάνει ήδη και οι [[Έλληνες]] [[φιλόσοφοι]], λέγοντας ότι όλοι εμείς οι άνθρωποι ερχόμεθα ως όντα χωριστά, διαφορετικά, στην ύπαρξη, από μια προϋπάρχουσα [[ουσία]], μια προϋπάρχουσα [[φύση]]. Η φύση σε μας προϋπάρχει και μετά έρχεται το πρόσωπο. Όταν ο καθένας από εμάς έρχεται στον κόσμο δεν ήταν αυτός που έφερε την ανθρώπινη ουσία, την ανθρώπινη φύση στην ύπαρξη. Η ανθρώπινη φύση προϋπήρχε. Κι έτσι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι το είχαν προεκτείνει αυτό γενικά, για να πουν ότι αυτή η ουσία, το γενικό αυτό πράγμα, στο οποίο μετέχουν πολλοί, προϋπάρχει και κατόπιν έρχεται το ειδικό, το πρόσωπο. Και οι μεν [[Πλατωνικοί]] μιλούσαν για «γένος υπερκείμενον», οι δε [[Αριστοτελικοί]] για «γένος υποκείμενον», εννοώντας ότι αυτό που ο καθένας μας είναι χωριστά, σαν χωριστός άνθρωπος, έπεται της υπάρξεως. Για μεν τον Πλατωνισμό έπεται του ιδεώδους ανθρώπου στον οποίο όλοι μετέχουμε, για δε τον Αριστοτελισμό της φύσεως της ανθρώπινης, του είδους του ανθρώπινου απ’ το οποίο όλοι ξεπηδούν. Το ανθρώπινο είδος προηγείται των ανθρώπινων όντων και γι’ αυτό κατά τον Αριστοτέλη με τον θάνατο τα επί μέρους όντα εξαφανίζονται, επιβιώνει το είδος. Επομένως προηγείται σ’ εμάς η [[ουσία]] και έπεται το [[πρόσωπο]].<br />
<br />
Οι [[Καππαδόκες Πατέρες]] τέμνουν εδώ νέους δρόμους για την [[φιλοσοφία]] με αφορμή το δόγμα της [[Αγία Τριάδα|Αγίας Τριάδος]]. Ο άγιος Βασίλειος κάνει την εξής δήλωση σαν βάση, σαν [[αξίωμα]] της όλης του περαιτέρω επιχειρηματολογίας: Δεν υπάρχει [[ουσία]] «γυμνή» όπως λέει. Μ’ αυτό εννοεί ότι δεν υπάρχει ανυπόστατος ουσία, ουσία που να μην έχει πραγματικές και συγκεκριμένες υποστάσεις. Επομένως είναι αδύνατο να προϋποθέσει την ανθρώπινη φύση, απ’ την οποίαν βγαίνουν τα συγκεκριμένα όντα. Πρέπει τα συγκεκριμένα όντα να τα θεωρήσεις εξ ίσου πρωταρχικά στην οντολογία, με την ουσία του ανθρώπου. Εφ’ όσον γυμνή ουσία δεν υπάρχει, δεν μπορεί να νοηθεί ουσία χωρίς τις συγκεκριμένες υποστάσεις.<br />
<br />
Εάν αυτό το εφαρμόσουμε στο ανθρώπινο γένος σημαίνει ότι η αρχή και η ενότητα, αυτό δηλαδή που εξασφαλίζει την ενότητα του ανθρωπίνου γένους, δεν έγκειται στην ουσία του ανθρώπου, διότι δεν υπήρξε ποτέ ουσία γυμνή. Επί παραδείγματι, ο [[Αριστοτέλης]] διακρίνει μεταξύ του ανθρώπου γενικά, - αυτή είναι η [[ουσία]], - και του Καλλία ή του [[Σωκράτης|Σωκράτη]] που είναι τα πρόσωπα, οι υποστάσεις. Στην σκέψη των Καππαδοκών είναι αδύνατον να πεις τον όρο «ανθρώπινη ουσία» χωρίς να υπονοήσεις αυτομάτως τον Καλλία ή τον Σωκράτη ή τον Γιώργο ή τον Κώστα ή κάποιον. Είναι αδύνατον ν’ αναφερθείς στην ουσία καθ’ εαυτήν χωρίς τα συγκεκριμένα πρόσωπα. Δεν υπάρχει δηλαδή πρώτα αυτή η γενική ανθρωπότητα. Γίνεται πολλές φορές λόγος και σήμερα ιδιαιτέρως για την ανθρωπότητα. Η ανθρωπότητα είναι οι άνθρωποι οι συγκεκριμένοι. Και όλη αυτή η ανανοηματοδότηση βγαίνει από το δόγμα της [[Αγία Τριάδα|Αγίας Τριάδος]]. Εφ’ όσον δεν υπάρχει γυμνή ουσία και δεν μπορούμε συνεπώς να προϋποθέσουμε σαν αρχή του ανθρωπίνου γένους την ανθρώπινη ουσία ή τον άνθρωπο τον Πλατωνικό τον ιδεώδη, ή την φύση, το είδος του Αριστοτέλη, τότε πρέπει να αναζητηθεί η αρχή, δηλαδή αυτό που κάνει τον άνθρωπο ένα, αν δεν είναι η ουσία του.<br />
<br />
Το θέμα συζητείται και σε μια από τις επιστολές του [[Άγιος Βασίλειος|Μεγ. Βασιλείου]] σε διάλογο με τον [[Αμφιλόχιος|Αμφιλόχιο]]. Σε μια απ’ αυτές τις επιστολές αναλύεται όλο αυτό το πρόβλημα και ο [[Άγιος Βασίλειος]] συμφωνεί με την άποψη, ότι εφ’ όσον δεν υπάρχει ποτέ ουσία γυμνή ανθρώπινη ως αρχή του ανθρώπου, το πρωταρχικό οντολογικό κατηγόρημα του ανθρώπου δεν είναι η ουσία του. Αλλά πρέπει να είναι οπωσδήποτε ένα συγκεκριμένο ον και αυτό είναι ο Αδάμ. Γι' αυτό για την Ορθόδοξη Θεολογία, το πρόσωπο "[[Αδάμ]]" είναι η [[Υποστατική Αρχή]] της ανθρωπότητας, όπως ο [[Θεός Πατήρ|Πατήρ]] είναι η [[Υποστατική Αρχή]] της Θεότητας.<br />
<br />
== Εξωτερικοί Δεσμοί ==<br />
<br />
[http://www.oodegr.com/oode/dogmat1/doc_gn4.htm]<br />
<br />
[http://www.oodegr.com/oode/dogmat1/doc_theos3.htm]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%98%CE%B5%CF%8C%CF%82&diff=2140Θεός2008-01-19T16:48:01Z<p>Nikrom: Νέα σελίδα: Ο Θεός των Χριστιανών είναι ο αληθινός Θεός. Είναι η Πρώτη Αιτία για το κάθε τι. Είναι άναρχος, μια...</p>
<hr />
<div>Ο Θεός των Χριστιανών είναι ο αληθινός Θεός. Είναι η Πρώτη Αιτία για το κάθε τι. Είναι άναρχος, μια και δεν υπόκειται στους περιορισμούς του χώρου και του χρόνου, εφ' όσον ο χώρος και ο χρόνος είναι δικά Του δημιουργήματα. Επίσης, είναι πανταχού παρών, μια και ο χώρος δεν τον περιορίζει. Δεν είναι "κάπου", αλλά μάλλον τα πάντα χωρούνται απ' Αυτόν. Δεν έχει σώμα, δεν έχει ανάγκες, δεν έχει ελλείψεις και προβλήματα. Είναι πλήρης μέσα στην απειροσύνη Του. Και μια και ο χρόνος δεν τον περιορίζει, είναι και Παντογνώστης, γνωρίζοντας σαν παρόν τα πάντα, και ως άπειρος, που δεν έχει όρια, είναι και Παντοδύναμος.<br />
<br />
Η [[Ουσία]] του Θεού είναι για τον άνθρωπο ασύλληπτη και υπέρλογη, και αμέθεκτη. Και μόνο από τις Άκτιστες Ενέργειές Του γίνεται ο Θεός αισθητός στον άνθρωπο, όταν του αποκαλύπτεται, αλλά και από την Εικόνα Του, τον Κύριο Ιησού Χριστό, στο κατά άνθρωπον. Ο Ιησούς Χριστός, είναι ο Θεάνθρωπος Υιός και Λόγος του Θεού, που μετέχει εκτός από τη Θεϊκή, και στην ανθρώπινη φύση, και έτσι μας απεκάλυψε τη Θεότητα στο πρόσωπό Του.<br />
<br />
Ο Θεός μας απεκάλυψε ότι είναι Αγάπη. Και έφτιαξε τα πάντα ελεύθερα εξ αγάπης, και όχι εξ ανάγκης, σαν να υπόκειται σε περιορισμούς της φύσης Του. Και ως αγάπη, είναι μια κοινωνία προσώπων, των προσώπων της [[Αγία Τριάδα|Αγίας Τριάδος]], που είναι ο [[Θεός Πατέρας]], ο [[Θεός Υιός]] και το [[Άγιο Πνεύμα]]. Επειδή ο Θεός δεν έχει όρια, ώστε να διαχωρίζονται τα τρία πρόσωπα της Θεότητας το ένα από το άλλο, εξ αιτίας του χώρου και του χρόνου, η [[ουσία]] τους είναι κοινή για τα τρία πρόσωπα, και μόνο τα [[Υποστατικά Ιδιώματα]] που έχει το κάθε πρόσωπο, το διαχωρίζει από τα άλλα. Ο Πατέρας είναι η [[Υποστατική Αρχή]] της Θεότητος, από τον Οποίο λαμβάνουν τήν ύπαρξή τους τα άλλα δύο [[πρόσωπο|πρόσωπα]] ή [[υπόσταση|υποστάσεις]], αν και είναι συναιώνια και συναϊδια μαζί με τον Πατέρα, και μόνο ως προς την αρχή, είναι Πατήρ μεγαλύτερος.<br />
<br />
Ο Θεός είναι προσωπικός και όχι απρόσωπος. Ως εκ τούτου, μπορεί να γίνει γνωστός μόνο αν ο Ίδιος θελήσει να αποκαλυφθεί σε κάποιον. Αποκαλύπτεται, και δεν ανακαλύπτεται. Ο Θεός αποκαλύτεται σε όσους τον ζητούν αληθινά και τον αγαπούν.</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%9C%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%B5%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%99%CE%B5%CF%87%CF%89%CE%B2%CE%AC&diff=2139Μάρτυρες του Ιεχωβά2008-01-17T11:11:02Z<p>Nikrom: /* Βιβλιογραφία */</p>
<hr />
<div>== Σύντομη ιστορία τής οργάνωσης ==<br />
<br />
Ιδρυτής της [[Εταιρία Σκοπιά|Εταιρίας Σκοπιά]], ήταν ο Σκοτσεζο – Ιρλανδικής καταγωγής, Αμερικανός [[Κάρολος Τέιζ Ρώσσελ]]. Πλούσιος έμπορος, και πιθανότατα μελλοντικό μέλος της [[ Μασόνοι|Μασονικής Στοάς]], ίδρυσε αρχικά έναν όμιλο μελέτης της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]] το 1870 στο Αλεγγένι των ΗΠΑ, σε ηλικία 17 περίπου ετών. Αν και ήταν πανέξυπνος, η απειρία του τον έκανε να ασπασθεί τις απόψεις ακραίων [[Προτεστάντες|Προτεσταντικών]] και [[Αποκρυφισμός|αποκρυφιστικών]] ομάδων που δρούσαν τότε στην Πενσυλβανία. Ο ηγέτης μιας τέτοιας ακραίας [[Αντβεντιστές|Αντβεντιστικής]] ομάδας, ο [[Νέλσον Μπάρπουρ]], τον προσυλήτισε, και τον έπεισε ότι μπορούσε να προβλεφθεί το [[τέλος του κόσμου]].<br />
<br />
Ο Ρώσσελ με τα χρήματα που διέθετε, έγινε τότε συνεκδότης του Μπάρπουρ, για το περιοδικό: «Κήρυκας της Πρωϊας» που εξέδιδε ο Μπάρμπουρ, και κήρυτταν ότι το τέλος του κόσμου θα έρθει το 1874. Όταν η ψευδοπροφητεία αυτή διαψεύστηκε, ο Ρώσσελ εγκατέλειψε τον Μπάρμπουρ, και το 1879 εξέδωσε το δικό του περιοδικό: «Η Σκοπιά της Σιών και κήρυξ της του Χριστού Παρουσίας», τη σημερινή «Σκοπιά». Έτσι, κατάφερε να κλέψει τους αναγνώστες του Μπάρμπουρ, και να ιδρύσει σε διάφορες περιοχές, ομάδες μελέτης της Αγίας Γραφής, που ονόμαζε «[[Σπουδαστές της Γραφής]]».<br />
<br />
Οι ομάδες αυτές αυξήθηκαν σε αριθμό και μέλη, και θεωρούσαν τον Ρώσσελ ως δάσκαλό τους για «το λόγο του Θεού». Ο Ρώσσελ στα βιβλία και τα περιοδικά του, μεταξύ άλλων αιρετικών θέσεων, δίδασκε αποκρυφιστικές διδασκαλίες για τις πυραμίδες, και όρισε ως νέα ημερομηνία του τέλους το 1914. Και αυτή όμως η ημερομηνία πέρασε, όπως και η νέα που όρισε, το 1918. Έτσι, ως τον θάνατό του, παρέμεινε ψευδοπροφήτης, χωρίς ποτέ να επιτύχει ούτε μία προφητεία.<br />
<br />
Ο χαρακτήρας του ήταν υπερήφανος, και θεωρούσε τον εαυτό του «πιστό και συνετό». Όμως η ζωή του δεν ήταν σύμφωνη με όσα δίδασκε. Το διαζύγιο από τη γυναίκα του, που βγήκε εις βάρος του, φανέρωσε στο δικαστήριο ότι είχε σχέσεις με μια κοπελίτσα 16 ετών που φιλοξενούσαν στο σπίτι τους, και την οποία έλεγε: «μικρή του σύζυγο». Σε αυτήν άφησε μέρος της περιουσίας του μετά τον θάνατό του. Σήμερα τον τάφο του κοσμεί μια πυραμίδα με τα σύμβολα τής 33ης μοίρας τών Μασόνων.<br />
<br />
Παρ’ όλα αυτά, πιθανόν ο Ρώσσελ να πίστευε αληθινά όσα δίδασκε. Πράγμα όμως δύσκολο να το υποθέσουμε για τον διάδοχό του, τον [[Ιωσήφ Ρόδερφορδ|"δικαστή" Ρόδερφορδ]].<br />
<br />
Ο Ρόδερφορδ, κυριολεκτικά άρπαξε την περιουσία του Ρώσσελ. Ήταν αρχικά ο δικηγόρος στον οποίο είχε ανατεθεί η διαθήκη του Ρώσσελ. Όμως εκμεταλλευόμενος την εμπιστοσύνη των νομίμων κληρονόμων, χρησιμοποίησε νομικά παραθυράκια και κράτησε την εκδοτική εταιρία «Σκοπιά» του Ρώσσελ για τον εαυτό του, και αυτούς τους χαρακτήρισε «Πονηρούς Δούλους», και τους έδιωξε. Σήμερα αυτοί είναι γνωστοί ως «[[Σπουδαστές της Γραφής]]», και διατηρούν τα δόγματα του Ρώσσελ, σε αντίθεση με τον Ρόδερφορδ, που άλλαξε σχεδόν τα πάντα, και έκανε τη Σκοπιά μια ολοκληρωτική οργάνωση. Αυτός τους ονόμασε: «Μάρτυρες του Ιεχωβά».<br />
<br />
Με τη σειρά του, έθεσε ημερομηνίες για το τέλος του κόσμου, και διαψεύστηκε σε οτιδήποτε είχε προφητεύσει. Μεγάλο μέρος της προεδρίας του, πέρασε σε μία βίλα με το όνομα «[[Μπεθ Σαρίμ]]», που αγοράστηκε δήθεν για τον Αβραάμ τον Ισαάκ και τον Ιακώβ που έλεγε ότι θα ανασταίνονταν τότε. Η πολιτική του τον οδήγησε ακόμα και να ζητήσει την εύνοια του Χίτλερ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και να εξυψώσει το Χιτλερικό Ράιχ, τον καιρό που οι οπαδοί της οργάνωσής του βασανίζονταν στα στρατόπεδα του Χίτλερ.<br />
<br />
Η δικτατορική διακυβέρνηση που επέβαλε στην οργάνωση της Σκοπιάς ο Ρόδερφορδ, συνεχίστηκε και επί της προεδρίας του διαδόχου του, τού Νάθαν Νορ, και συνεχίζεται ως σήμερα, παρά το ότι πλέον κυβερνάται από ένα «Κυβερνών Σώμα» υπερηλίκων κυρίως ηγετών. Σήμερα η Σκοπιά είναι μια οργάνωση που αναγνωρίζεται από πολλούς ως παγκόσμια [[Σέκτα]] (λέξη που εκφράζει αυτό που λέμε: «καταστροφικές λατρείες») και αριθμεί πάνω από 6 εκατομμύρια μέλη. Στη χώρα μας είναι περίπου 28.000. Οι οπαδοί της είναι υποχρεωμένοι να δέχονται όλα όσα τους λέει, ακόμα και τις διαρκείς δογματικές αλλαγές της οργάνωσης. Δικαιολογούν έτσι ακόμα και τις συνεχιζόμενες ψευδοπροφητείες της Σκοπιάς, με τελευταίες: το τέλος που δεν ήρθε το 1975 όπως κήρυτταν, και η γενιά του 1914 που έλεγαν ότι δεν θα παρέλθει πριν έρθει το τέλος. <br />
<br />
Οποιαδήποτε αμφισβήτηση, τιμωρείται με «[[αποκοπή]]», και στον αποκομμένο απαγορεύεται ακόμα και να μιλούν τα άλλα μέλη, για να μην αποκοπούν και αυτοί. Έτσι καταστρέφονται οικογένειες, διαλύονται φιλίες και συγγένειες, χάνονται εργασίες, και πολλά θύματα της οργάνωσης αυτής, υποφέρουν από έντονα ψυχολογικά προβλήματα και φοβίες. Με τις απολυταρχικές αυτές μεθόδους, ελέγχει και εξαναγκάζει τους δύστυχους οπαδούς της να υποτάσσονται στις διαταγές της, είτε επειδή τους απειλεί με θάνατο από τον Θεό στον «[[Αρμαγεδδώνα]]», είτε επειδή φοβούνται την αποκοπή, και πολλοί παραμένουν εκεί, παρά τη θέλησή τους, για να μη διαλυθεί η οικογένειά τους. Με την απαγόρευση να μιλούν οι οπαδοί της στα πρώην μέλη της, απομονώνει τους οπαδούς της, να μη μάθουν την αλήθεια για τα όσα παραποιημένα διδάσκει, τόσο για την ιστορία της, όσο και για τα δόγματά της.<br />
<br />
<br />
== Τα σπουδαιότερα σημεία τής διδασκαλίας της ==<br />
<br />
Η Σκοπιά έχει κάνει δική της μετάφραση της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]], (τη [[Μετάφραση Νέου Κόσμου]]), όπου έχει διαστρέψει και αλλοιώσει όλα τα σημεία της Αγίας Γραφής που διαφωνούν με τις πλάνες της. Τα βασικά της δόγματα ΣΗΜΕΡΑ, είναι τα εξής: <br />
<br />
Από το 1914 έγινε αόρατα η [[Δευτέρα Παρουσία|παρουσία του Χριστού]], και περιμένουμε την έλευσή του «σύντομα». Ο κόσμος πάει από το κακό στο χειρότερο, και λίγους μήνες μετά την (αόρατη κι αυτή) ουράνια [[ανάσταση]] των «αγίων» που έγινε το 1918, ο Θεός διάλεξε την οργάνωση της Σκοπιάς ως «τον αγωγό» που θα δίνει στους Χριστιανούς την «αλήθεια». Η «αλήθεια» που πρέπει να πιστεύουν οι οπαδοί της, δεν είναι κάτι σταθερό, αλλά κάτι που αλλάζει ανάλογα με το «[[νέο φως]]» που δίνει η Σκοπιά μέσω των εντύπων της. Επειδή λοιπόν το τέλος είναι κοντά, οι οπαδοί της Σκοπιάς οφείλουν να κηρύττουν ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά, και ότι θα «καταστρέψει» τους κακούς. Αυτό το κάνουν σε κάθε ευκαιρία, για να σώσουν τους συνανθρώπους τους. Γιατί αν το τέλος τους βρει έξω από την οργάνωση, (δηλαδή κοσμικούς), τότε θα τους σκοτώσει ο ίδιος ο Θεός. Όσοι όμως είναι στην οργάνωση, θα επιζήσουν, και θα καλοπερνάνε σε έναν επίγειο φθαρτό [[Παράδεισος|παράδεισο]], χωρίς να πεθάνουν ποτέ. Εκεί θα αναστηθούν όλοι οι υπόλοιποι νεκροί που προορίζονται για τη γη. Εξαίρεση σε αυτή την «ειδυλλιακή» εικόνα, αποτελούν όσοι στο τέλος των [[Χιλιετής Βασιλεία|1000 ετών βασιλείας]], θα επαναστατήσουν στον Θεό, και θα αφανιστούν για πάντα.<br />
<br />
Η Σκοπιά χωρίζει τους πιστούς σε δύο «τάξεις». Στους [[144.000]] που θα πάνε στον ουρανό, και στον αμέτρητο «[[Πολύς Όχλος|Πολύ Όχλο]]» που θα μείνει στη γη. Τον [[Ιησούς Χριστός|Χριστό]] τον θεωρούν «δημιούργημα» του Θεού, και τον ταυτίζουν με τον [[Αρχάγγελος Μιχαήλ|αρχάγγελο Μιχαήλ]], και δεν τον ονομάζουν κι αυτόν: «[[Γιαχβέ]]» όπως οι [[Χριστιανοί]]. Τον [[Θεός|Θεό]] τον θεωρούν ως κάτι με σώμα, που δεν είναι «πανταχού παρών», αλλά που αντιλαμβάνεται με τον «εγκέφαλό» του τα γεγονότα, μέσω μιας απρόσωπης δύναμης, που την ταυτίζουν με το [[Άγιο Πνεύμα]], το οποίο αρνούνται ότι είναι πρόσωπο.<br />
<br />
Αρνούνται ακόμα και την κατά χάριν αθανασία της [[Ψυχή|ψυχής]], και γι’ αυτούς ο [[θάνατος]] είναι πλήρης εκμηδένιση. Οι δυστυχείς οπαδοί της Σκοπιάς, προτιμούν να πεθάνουν για να μην κάνουν μετάγγιση αίματος, γιατί παρερμηνεύουν την «[[αποχή από αίμα]]» της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]], η οποία στην πραγματικότητα μιλάει μόνο για τη βρώση αίματος. Αν και οι ίδιοι αρνούνται τη στράτευση, η Σκοπιά είναι μέτοχος εταιριών που συνεργάζονται με το Στρατό των ΗΠΑ εν αγνοία των οπαδών τους. Έτσι κερδίζει κάθε χρόνο εκατομμύρια δολάρια, που μαζί με τις εισφορές των οπαδών της, την κάνει μια από τις πλουσιότερες επιχειρήσεις. Ομοίως, ενώ οι οπαδοί της πιστεύουν ότι ο ΟΗΕ είναι «το [[θηρίο]]» της [[Αποκάλυψη|Αποκαλύψεως]], η οργάνωση της Σκοπιάς, για κάποιο διάστημα (στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990), είχε γίνει μέλος του, εν αγνοία των οπαδών της.<br />
<br />
Κάθε εβδομάδα, οι οπαδοί της παρακολουθούν τουλάχιστον 5 ώρες κατήχησης, σε 3 διαφορετικές «συναθροίσεις», όπου διδάσκονται επιχειρηματολογία και «μάρκετινγκ», πώς να μιλούν και να πείθουν τους άλλους. Η Σκοπιά, τους εντυπωσιάζει με τα ψηλά και πολυτελή της κτίρια, με τα υπερσύγχρονα τυπογραφεία της, και με τις εξαιρετικής ποιότητας εκτυπώσεις της. Προσπαθούν επίσης να εντυπωσιάσουν τους άλλους, φανερώνοντας μια «βιτρίνα» ηθικής καθαρότητας για την οργάνωσή τους, καθώς όποιον ανακαλύψουν να παραβιάζει τους κανόνες ηθικής, τον διώχνουν από την οργάνωση, με όλα τα επακόλουθα. Δεν υπάρχει οίκτος, ούτε ενδιαφέρον για τον διωγμένο. Αυτό που μετράει είναι η καλή εικόνα της οργάνωσης, γιατί τους οπαδούς της τους βλέπει ως αριθμούς, και όχι ως πρόσωπα. Για να τους κρατήσει, πεπεισμένους στα [[Δόγματα|δόγματά]] της, η οργάνωση φροντίζει να τους έχει διαρκώς απασχολημένους με δικά της έντυπα, ώστε να μην μπορούν να διαβάσουν διδασκαλίες άλλων θρησκειών.<br />
<br />
<br />
== Εξωτερικοί Δεσμοί ==<br />
<br />
[http://www.oodegr.com/paratir/grindex.htm]<br />
<br />
<br />
== Βιβλιογραφία ==<br />
<br />
Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: Η λατρεία της Σκοπιάς Α΄ Τόμος.<br />
<br />
Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: Μια Δικτατορία στο Μπρούκλυν Β΄ Τόμος.<br />
<br />
Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: Μάρτυρες του Ιεχωβά και Ορθοδοξία Γ΄ Τόμος.<br />
<br />
Νικολάου Μαυρομάγουλου: Αναζητώντας την Αλήθεια.<br />
<br />
Νικολάου Μαυρομάγουλου: Παρατηρώντας τη Σκοπιά.</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%9C%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%B5%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%99%CE%B5%CF%87%CF%89%CE%B2%CE%AC&diff=2138Μάρτυρες του Ιεχωβά2008-01-17T11:10:21Z<p>Nikrom: Νέα σελίδα: == Σύντομη ιστορία τής οργάνωσης == Ιδρυτής της Εταιρίας Σκοπιά, ήταν ο Σκοτσεζο ...</p>
<hr />
<div>== Σύντομη ιστορία τής οργάνωσης ==<br />
<br />
Ιδρυτής της [[Εταιρία Σκοπιά|Εταιρίας Σκοπιά]], ήταν ο Σκοτσεζο – Ιρλανδικής καταγωγής, Αμερικανός [[Κάρολος Τέιζ Ρώσσελ]]. Πλούσιος έμπορος, και πιθανότατα μελλοντικό μέλος της [[ Μασόνοι|Μασονικής Στοάς]], ίδρυσε αρχικά έναν όμιλο μελέτης της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]] το 1870 στο Αλεγγένι των ΗΠΑ, σε ηλικία 17 περίπου ετών. Αν και ήταν πανέξυπνος, η απειρία του τον έκανε να ασπασθεί τις απόψεις ακραίων [[Προτεστάντες|Προτεσταντικών]] και [[Αποκρυφισμός|αποκρυφιστικών]] ομάδων που δρούσαν τότε στην Πενσυλβανία. Ο ηγέτης μιας τέτοιας ακραίας [[Αντβεντιστές|Αντβεντιστικής]] ομάδας, ο [[Νέλσον Μπάρπουρ]], τον προσυλήτισε, και τον έπεισε ότι μπορούσε να προβλεφθεί το [[τέλος του κόσμου]].<br />
<br />
Ο Ρώσσελ με τα χρήματα που διέθετε, έγινε τότε συνεκδότης του Μπάρπουρ, για το περιοδικό: «Κήρυκας της Πρωϊας» που εξέδιδε ο Μπάρμπουρ, και κήρυτταν ότι το τέλος του κόσμου θα έρθει το 1874. Όταν η ψευδοπροφητεία αυτή διαψεύστηκε, ο Ρώσσελ εγκατέλειψε τον Μπάρμπουρ, και το 1879 εξέδωσε το δικό του περιοδικό: «Η Σκοπιά της Σιών και κήρυξ της του Χριστού Παρουσίας», τη σημερινή «Σκοπιά». Έτσι, κατάφερε να κλέψει τους αναγνώστες του Μπάρμπουρ, και να ιδρύσει σε διάφορες περιοχές, ομάδες μελέτης της Αγίας Γραφής, που ονόμαζε «[[Σπουδαστές της Γραφής]]».<br />
<br />
Οι ομάδες αυτές αυξήθηκαν σε αριθμό και μέλη, και θεωρούσαν τον Ρώσσελ ως δάσκαλό τους για «το λόγο του Θεού». Ο Ρώσσελ στα βιβλία και τα περιοδικά του, μεταξύ άλλων αιρετικών θέσεων, δίδασκε αποκρυφιστικές διδασκαλίες για τις πυραμίδες, και όρισε ως νέα ημερομηνία του τέλους το 1914. Και αυτή όμως η ημερομηνία πέρασε, όπως και η νέα που όρισε, το 1918. Έτσι, ως τον θάνατό του, παρέμεινε ψευδοπροφήτης, χωρίς ποτέ να επιτύχει ούτε μία προφητεία.<br />
<br />
Ο χαρακτήρας του ήταν υπερήφανος, και θεωρούσε τον εαυτό του «πιστό και συνετό». Όμως η ζωή του δεν ήταν σύμφωνη με όσα δίδασκε. Το διαζύγιο από τη γυναίκα του, που βγήκε εις βάρος του, φανέρωσε στο δικαστήριο ότι είχε σχέσεις με μια κοπελίτσα 16 ετών που φιλοξενούσαν στο σπίτι τους, και την οποία έλεγε: «μικρή του σύζυγο». Σε αυτήν άφησε μέρος της περιουσίας του μετά τον θάνατό του. Σήμερα τον τάφο του κοσμεί μια πυραμίδα με τα σύμβολα τής 33ης μοίρας τών Μασόνων.<br />
<br />
Παρ’ όλα αυτά, πιθανόν ο Ρώσσελ να πίστευε αληθινά όσα δίδασκε. Πράγμα όμως δύσκολο να το υποθέσουμε για τον διάδοχό του, τον [[Ιωσήφ Ρόδερφορδ|"δικαστή" Ρόδερφορδ]].<br />
<br />
Ο Ρόδερφορδ, κυριολεκτικά άρπαξε την περιουσία του Ρώσσελ. Ήταν αρχικά ο δικηγόρος στον οποίο είχε ανατεθεί η διαθήκη του Ρώσσελ. Όμως εκμεταλλευόμενος την εμπιστοσύνη των νομίμων κληρονόμων, χρησιμοποίησε νομικά παραθυράκια και κράτησε την εκδοτική εταιρία «Σκοπιά» του Ρώσσελ για τον εαυτό του, και αυτούς τους χαρακτήρισε «Πονηρούς Δούλους», και τους έδιωξε. Σήμερα αυτοί είναι γνωστοί ως «[[Σπουδαστές της Γραφής]]», και διατηρούν τα δόγματα του Ρώσσελ, σε αντίθεση με τον Ρόδερφορδ, που άλλαξε σχεδόν τα πάντα, και έκανε τη Σκοπιά μια ολοκληρωτική οργάνωση. Αυτός τους ονόμασε: «Μάρτυρες του Ιεχωβά».<br />
<br />
Με τη σειρά του, έθεσε ημερομηνίες για το τέλος του κόσμου, και διαψεύστηκε σε οτιδήποτε είχε προφητεύσει. Μεγάλο μέρος της προεδρίας του, πέρασε σε μία βίλα με το όνομα «[[Μπεθ Σαρίμ]]», που αγοράστηκε δήθεν για τον Αβραάμ τον Ισαάκ και τον Ιακώβ που έλεγε ότι θα ανασταίνονταν τότε. Η πολιτική του τον οδήγησε ακόμα και να ζητήσει την εύνοια του Χίτλερ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και να εξυψώσει το Χιτλερικό Ράιχ, τον καιρό που οι οπαδοί της οργάνωσής του βασανίζονταν στα στρατόπεδα του Χίτλερ.<br />
<br />
Η δικτατορική διακυβέρνηση που επέβαλε στην οργάνωση της Σκοπιάς ο Ρόδερφορδ, συνεχίστηκε και επί της προεδρίας του διαδόχου του, τού Νάθαν Νορ, και συνεχίζεται ως σήμερα, παρά το ότι πλέον κυβερνάται από ένα «Κυβερνών Σώμα» υπερηλίκων κυρίως ηγετών. Σήμερα η Σκοπιά είναι μια οργάνωση που αναγνωρίζεται από πολλούς ως παγκόσμια [[Σέκτα]] (λέξη που εκφράζει αυτό που λέμε: «καταστροφικές λατρείες») και αριθμεί πάνω από 6 εκατομμύρια μέλη. Στη χώρα μας είναι περίπου 28.000. Οι οπαδοί της είναι υποχρεωμένοι να δέχονται όλα όσα τους λέει, ακόμα και τις διαρκείς δογματικές αλλαγές της οργάνωσης. Δικαιολογούν έτσι ακόμα και τις συνεχιζόμενες ψευδοπροφητείες της Σκοπιάς, με τελευταίες: το τέλος που δεν ήρθε το 1975 όπως κήρυτταν, και η γενιά του 1914 που έλεγαν ότι δεν θα παρέλθει πριν έρθει το τέλος. <br />
<br />
Οποιαδήποτε αμφισβήτηση, τιμωρείται με «[[αποκοπή]]», και στον αποκομμένο απαγορεύεται ακόμα και να μιλούν τα άλλα μέλη, για να μην αποκοπούν και αυτοί. Έτσι καταστρέφονται οικογένειες, διαλύονται φιλίες και συγγένειες, χάνονται εργασίες, και πολλά θύματα της οργάνωσης αυτής, υποφέρουν από έντονα ψυχολογικά προβλήματα και φοβίες. Με τις απολυταρχικές αυτές μεθόδους, ελέγχει και εξαναγκάζει τους δύστυχους οπαδούς της να υποτάσσονται στις διαταγές της, είτε επειδή τους απειλεί με θάνατο από τον Θεό στον «[[Αρμαγεδδώνα]]», είτε επειδή φοβούνται την αποκοπή, και πολλοί παραμένουν εκεί, παρά τη θέλησή τους, για να μη διαλυθεί η οικογένειά τους. Με την απαγόρευση να μιλούν οι οπαδοί της στα πρώην μέλη της, απομονώνει τους οπαδούς της, να μη μάθουν την αλήθεια για τα όσα παραποιημένα διδάσκει, τόσο για την ιστορία της, όσο και για τα δόγματά της.<br />
<br />
<br />
== Τα σπουδαιότερα σημεία τής διδασκαλίας της ==<br />
<br />
Η Σκοπιά έχει κάνει δική της μετάφραση της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]], (τη [[Μετάφραση Νέου Κόσμου]]), όπου έχει διαστρέψει και αλλοιώσει όλα τα σημεία της Αγίας Γραφής που διαφωνούν με τις πλάνες της. Τα βασικά της δόγματα ΣΗΜΕΡΑ, είναι τα εξής: <br />
<br />
Από το 1914 έγινε αόρατα η [[Δευτέρα Παρουσία|παρουσία του Χριστού]], και περιμένουμε την έλευσή του «σύντομα». Ο κόσμος πάει από το κακό στο χειρότερο, και λίγους μήνες μετά την (αόρατη κι αυτή) ουράνια [[ανάσταση]] των «αγίων» που έγινε το 1918, ο Θεός διάλεξε την οργάνωση της Σκοπιάς ως «τον αγωγό» που θα δίνει στους Χριστιανούς την «αλήθεια». Η «αλήθεια» που πρέπει να πιστεύουν οι οπαδοί της, δεν είναι κάτι σταθερό, αλλά κάτι που αλλάζει ανάλογα με το «[[νέο φως]]» που δίνει η Σκοπιά μέσω των εντύπων της. Επειδή λοιπόν το τέλος είναι κοντά, οι οπαδοί της Σκοπιάς οφείλουν να κηρύττουν ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά, και ότι θα «καταστρέψει» τους κακούς. Αυτό το κάνουν σε κάθε ευκαιρία, για να σώσουν τους συνανθρώπους τους. Γιατί αν το τέλος τους βρει έξω από την οργάνωση, (δηλαδή κοσμικούς), τότε θα τους σκοτώσει ο ίδιος ο Θεός. Όσοι όμως είναι στην οργάνωση, θα επιζήσουν, και θα καλοπερνάνε σε έναν επίγειο φθαρτό [[Παράδεισος|παράδεισο]], χωρίς να πεθάνουν ποτέ. Εκεί θα αναστηθούν όλοι οι υπόλοιποι νεκροί που προορίζονται για τη γη. Εξαίρεση σε αυτή την «ειδυλλιακή» εικόνα, αποτελούν όσοι στο τέλος των [[Χιλιετής Βασιλεία|1000 ετών βασιλείας]], θα επαναστατήσουν στον Θεό, και θα αφανιστούν για πάντα.<br />
<br />
Η Σκοπιά χωρίζει τους πιστούς σε δύο «τάξεις». Στους [[144.000]] που θα πάνε στον ουρανό, και στον αμέτρητο «[[Πολύς Όχλος|Πολύ Όχλο]]» που θα μείνει στη γη. Τον [[Ιησούς Χριστός|Χριστό]] τον θεωρούν «δημιούργημα» του Θεού, και τον ταυτίζουν με τον [[Αρχάγγελος Μιχαήλ|αρχάγγελο Μιχαήλ]], και δεν τον ονομάζουν κι αυτόν: «[[Γιαχβέ]]» όπως οι [[Χριστιανοί]]. Τον [[Θεός|Θεό]] τον θεωρούν ως κάτι με σώμα, που δεν είναι «πανταχού παρών», αλλά που αντιλαμβάνεται με τον «εγκέφαλό» του τα γεγονότα, μέσω μιας απρόσωπης δύναμης, που την ταυτίζουν με το [[Άγιο Πνεύμα]], το οποίο αρνούνται ότι είναι πρόσωπο.<br />
<br />
Αρνούνται ακόμα και την κατά χάριν αθανασία της [[Ψυχή|ψυχής]], και γι’ αυτούς ο [[θάνατος]] είναι πλήρης εκμηδένιση. Οι δυστυχείς οπαδοί της Σκοπιάς, προτιμούν να πεθάνουν για να μην κάνουν μετάγγιση αίματος, γιατί παρερμηνεύουν την «[[αποχή από αίμα]]» της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]], η οποία στην πραγματικότητα μιλάει μόνο για τη βρώση αίματος. Αν και οι ίδιοι αρνούνται τη στράτευση, η Σκοπιά είναι μέτοχος εταιριών που συνεργάζονται με το Στρατό των ΗΠΑ εν αγνοία των οπαδών τους. Έτσι κερδίζει κάθε χρόνο εκατομμύρια δολάρια, που μαζί με τις εισφορές των οπαδών της, την κάνει μια από τις πλουσιότερες επιχειρήσεις. Ομοίως, ενώ οι οπαδοί της πιστεύουν ότι ο ΟΗΕ είναι «το [[θηρίο]]» της [[Αποκάλυψη|Αποκαλύψεως]], η οργάνωση της Σκοπιάς, για κάποιο διάστημα (στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990), είχε γίνει μέλος του, εν αγνοία των οπαδών της.<br />
<br />
Κάθε εβδομάδα, οι οπαδοί της παρακολουθούν τουλάχιστον 5 ώρες κατήχησης, σε 3 διαφορετικές «συναθροίσεις», όπου διδάσκονται επιχειρηματολογία και «μάρκετινγκ», πώς να μιλούν και να πείθουν τους άλλους. Η Σκοπιά, τους εντυπωσιάζει με τα ψηλά και πολυτελή της κτίρια, με τα υπερσύγχρονα τυπογραφεία της, και με τις εξαιρετικής ποιότητας εκτυπώσεις της. Προσπαθούν επίσης να εντυπωσιάσουν τους άλλους, φανερώνοντας μια «βιτρίνα» ηθικής καθαρότητας για την οργάνωσή τους, καθώς όποιον ανακαλύψουν να παραβιάζει τους κανόνες ηθικής, τον διώχνουν από την οργάνωση, με όλα τα επακόλουθα. Δεν υπάρχει οίκτος, ούτε ενδιαφέρον για τον διωγμένο. Αυτό που μετράει είναι η καλή εικόνα της οργάνωσης, γιατί τους οπαδούς της τους βλέπει ως αριθμούς, και όχι ως πρόσωπα. Για να τους κρατήσει, πεπεισμένους στα [[Δόγματα|δόγματά]] της, η οργάνωση φροντίζει να τους έχει διαρκώς απασχολημένους με δικά της έντυπα, ώστε να μην μπορούν να διαβάσουν διδασκαλίες άλλων θρησκειών.<br />
<br />
<br />
== Εξωτερικοί Δεσμοί ==<br />
<br />
[http://www.oodegr.com/paratir/grindex.htm]<br />
<br />
<br />
== Βιβλιογραφία ==<br />
<br />
Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: Η λατρεία της Σκοπιάς Α΄ Τόμος.<br />
Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: Μια Δικτατορία στο Μπρούκλυν Β΄ Τόμος.<br />
Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: Μάρτυρες του Ιεχωβά και Ορθοδοξία Γ΄ Τόμος.<br />
Νικολάου Μαυρομάγουλου: Αναζητώντας την Αλήθεια.<br />
Νικολάου Μαυρομάγουλου: Παρατηρώντας τη Σκοπιά.</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=OrthodoxWiki:%CE%A4%CF%81%CE%AC%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%B1&diff=2128OrthodoxWiki:Τράπεζα2008-01-15T09:18:24Z<p>Nikrom: /* Οσοι πιστοί ας συζητήσουμε */</p>
<hr />
<div>Στο μοναστήρι η '''[[τράπεζα]]''' είναι χώρος στον οποίο μοναχοί και προσκυνητές συγκεντρώνονται για να γευματίσουν και να συζητήσουν (αν και οι μοναχοί συνήθως δεν ομιλούν κατά τη διάρκεια των γευμάτων). Η τράπεζα του Ορθόδοξου Wiki είναι ο κύριος χώρος συζητήσεων για τον δικτυακό μας τόπο. Παρακαλούμε αισθανθείτε ελεύθεροι/ες να ρωτήσετε οτιδήποτε, να προτείνετε κάποια ιδέα ή να σχολιάσετε ζητήματα που χρήζουν σχολιασμού. Για άλλες, ιδιαίτερα προσανατολισμένες συζητήσεις, δείτε στην [[OrthodoxWiki:Πύλη Κοινότητας|Πύλη της Κοινότητας]]. <br />
<br />
<br />
== Ορθόδοξο Λεξικό ==<br />
<br />
Αγγλικό - Ρωσικό - Ελληνικό - Ρουμανικό - Φινλανδικό - Σουηδικό<br />
-> http://www.ortodoksi.net/dict/search.php<br />
από [[:en:User:HAP|HAP]] 00:47, January 5, 2007 (PST)<br />
<br />
==edittools==<br />
<br />
Προστέθηκαν εργαλεία εισαγωγής κειμένου και ειδικοί χαρακτήρες για τη διευκόλυνση των συγγραφέων--[[Χρήστης:Kalogeropoulos|Kalogeropoulos]] 13:44, 2 Ιουλίου 2007 (PDT)<br />
<br />
<br />
==Έτη πολλά==<br />
<br />
Εύχομαι η άσπιλη, αμόλυντος, άχραντος, αγνή Παρθένος, θεονύμφευτος υπεραγία Δέσποινα, με τις Πρεσβείες της να δίδει υγεία σώματική, πνευματική σε όλους μας.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 05:13, 15 Αυγούστου 2007 (PDT)<br />
<br />
Ευχαριστούμε και ανταποδίδουμε--[[Χρήστης:Kalogeropoulos|Kalogeropoulos]] 03:15, 20 Αυγούστου 2007 (PDT)<br />
<br />
<br />
==Οσοι πιστοί ας συζητήσουμε==<br />
<br />
:Εν αρχή θέλω να ευχαριστήσω όσους μέχρι σημέρα έχουν καταβάλλει προσπάθεια για την αναπτυξη της ορθοδοξης βικιπαίδεια. Νομίζω ομως οτι θα πρέπει να γίνει μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με το στατους του επιπέδου πολλών άρθρων που ανεβαίνουν εδώ. <br />
:Προσωπικά θέλω η ορθόδοξη βικι, όπως και όλοι όσοι ασχολούμαστε με το εγχειρημα φαντάζομαι, εστω και με διακοπές λόγω υποχρεώσεων, να δημιουργήσουμε μια ορθόδοξη εγκυκλοπαίδεια που στοχο θα έχει την ενημέρωση σε όλους τους Ελληνοφώνους ορθοδόξους σχετικά με την αλήθεια του Ευαγγελίου, τα δόγματα, την ιστορική πραγματικότητα, την αναίρεση των εγκατεστημένων πλανών που πολλοί σε βάρος της αληθινής εκκλησίας του Θεού επισυνάπτουν, καθώς και να αναδείξει πτυχές του ορθόδοξου βίου. Μέχρι εδώ νομίζω πως δε διαφωνούμε.<br />
:Η ανησυχία μου όμως έγκειται στο οτι πολλά άρθρα που ανεβαίνουν εδώ, οχι μονο κατα την προσωπική μου εκτίμηση δυστυχώς, στερούνται 2 πολύ βασικών πτυχών ώστε η ορθόδοξη βικι να αποκτήσει εγκυκλοπαιδική και κατ'επέκταση, αξιόπιστη οντότητα. Αφενός οι πηγές και αφετέρου η εμφάνιση, η δομή και η καλλιέπεια των κειμένων. Προσωπικά έχω καθε καλή διάθεση να βοηθήσω προς αυτή την κατεύθυνση, σε κάθε περίπτωση όμως πρέπει να δοθεί ένα τέλος σε άρθρα που δεν τηρούν τα κριτήρια ποιότητας αξιολογήσεως που προανέφερα. Για να γίνω πιο σαφής. Νομίζω πως δεν πρέπει να έχουμε άρθρα τα οποία δε γνωρίζουμε που στηρίζονται, όσο και αν αυτά είναι αξιόπιστα και αληθή. Επίσης και για τα άρθρα που περιέχουν εκφράσεις αδόκιμου εγκυκλοπαιδικου χαρακτήρα ή με εμφάνιση ατιμέλητη και άναρχη σε οτι έχει να κάνει με τη διαμόρφωση. Πρέπει να κατανοήσουμε, πως ο στόχος είναι να απευθύνθούμε σε ευρύ κοινό, κοινό ποικίλης μόρφωσης, πάντα εκφραζοντας την ορθόδοξη άποψη, με αντικειμενικότητα και ουδετερότητα (ελπίζω εδω να μη με παρερμηνεύσει κανείς το τι εννοω).<br />
:Αυτό δε είναι απαραίτητο, καθότι γνωρίζουμε πως αυτή η τακτικη είναι πάγια των πολεμίων του Χριστιανισμού και αν θέλουμε να επιτύχουμε την επιμόρφωση -οσο βαρυ και αν ακουγεται- ανθρώπων, που είτε δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, είτε το χρόνο να ενημερωθούν, με αποτέλεσμα να εναποθέτουν την μόρφωσή τους στο ιντερνετ, αλλά και για την αναίρεση των εγκατεστημένων πλανών, θα πρέπει εμείς να κάνουμε ποιοτικά και ποσοτικά βήματα, χωρίς να δίνουμε λαβές σχόλια. Αυτή δε η παρακίνηση έρχεται αφουγκραζόμενος ο ίδιος παράπονα ανθρώπων σχετικά με οτι παραθέτω και που τα εξέλαβα και ως παρατήρηση που με αφορούσε προσωπικά, αλλά και ως προς το σύνολο των συμμετεχόντων, την ωρα που μια τέτοια εικόνα δε συνάδει, και δεν πρέπει να συνάδει με το ορθόδοξο φρόνημα.<br />
:Θα ήθελα και τη δική σας τοποθέτηση ωστε να ξεκινίσει και μια διαδικασία αναμόρφωσης πολλών άρθρων. Ευχαριστώ.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 13:38, 17 Δεκεμβρίου 2007 (PST)<br />
<br />
<br />
Προσωπικά βρίσκω πολύ εύστοχες τις παρατηρήσεις του Θεόδωρου. Για να μην επαναλάβω τα σημεία στα οποία συμφωνώ, νομίζω συμφωνώ σχεδόν σε όλα. Ας έχουν στο νου τους οι φίλοι που ανεβάζουν υλικό να αφαιρούν κάθε τι που μπορεί να είναι περιττό για μια εγκυκλοπαίδεια και από εκεί και πέρα ...πολλή δουλειά για διαμόρφωση.<br />
<br />
Αν θέλουμε να βάλουμε κάποια αρχή διαμόρφωσης, θα πρότεινα αυτή που ισχύει στην Βικιπαίδεια, όπου η πρώτη ή οι πρώτες γραμμές κειμένου να είναι αφιερωμένες στο να δίνουν το στίγμα, την κεντρική ιδέα του λήμματος. Αυτό μπορεί να το εφαρμόσει και όποιος ανεβάζει νέο υλικό. Επίσης, όπου υπάρχουν λέξεις κλειδιά, έστω οι πιο βασικές, να βάλουμε τις αγκύλες των βικιλινκς και να φτιάχνουμε καμμιά παράγραφο όταν το κείμενο είναι αρκετό και πυκνό ώστε να διαβάζεται πιο ευχάριστα.<br />
<font color="red">[[Χρήστης:Papyrus|<tt><big>'''P'''</big>'''apyru'''<big>'''s'''</big></tt>]]</font> 10:20, 21 Δεκεμβρίου 2007 (PST)<br />
<br />
Κι εγώ με τη σειρά μου συμφωνώ, αλλά έχω παράλληλα να παρατηρήσω τα εξής:<br />
<br />
1. Επειδή ο χρόνος μου είναι φοβερά περιορισμένος, μια και συμμετέχω εκτός από την Ορθόδοξη Γουίκι στο ανέβασμα άρθρων σε δύο ακόμα ιστοσελίδες καθημερινά, θα ήταν έξω από τις δυνατότητές μου οποιαδήποτε περεταίρω ενασχόληση με τη διαμόρφωση των άρθρων.<br />
<br />
2. Θα μπορούσα βέβαια να το κάνω, αραιώνοντας τα άρθρα μου, και αξιοποιώντας αυτό το χρόνο σε διαμόρφωση. Όμως στην παρούσα φάση της Ορθόδοξης Γουίκι, το θεωρώ αυτό λάθος. Γιατί ενώ λείπουν ακόμα πολύ βασικά θέματα, θα ήταν κατά τη γνώμη μου λάθος, να ξοδεύουμε το χρόνο μας σε εκτενείς διαμορφώσεις των άρθρων. Αυτό θα ήταν χρήσιμο ΑΝ τα βασικά ζητήματα είχαν ήδη αναλυθεί.<br />
<br />
3. Θεωρώ λοιπόν, ότι η ίδια η δομή της Γουίκι είναι τέτοια, που εφ' όσον επιδέχεται εκ των υστέρων διαμόρφωση, αυτό είναι κάτι που κάποια στιγμή θα γίνει ούτως ή άλλως, κατά τις μελλοντικές επεμβάσεις μας στα άρθρα που ανεβάζουμε, με επιπλέον συμπληρώσεις και βιβλιογραφικές αναφορές, και κατατάξεις σε ομάδες θεμάτων.<br />
<br />
Από την πλευρά μου, όταν έχω το χρόνο (πρώτα), και εύκολη τη βιβλιογραφία, τη βάζω. Διαφορετικά, το αφήνω για με μετέπειτα φάση συμπλήρωσης. Γιατί νομίζω θα ήταν λάθος να αφήσουμε τόσο ελλειπή την Ορθόδοξη Γουίκι, όσο είναι σήμερα, και να ασχολούμαστε με εκτενείς διαμορφώσεις. Μακάρι να είχα άφθονο χρόνο να το κάνω. Αλλά προς το παρόν τόσο μπορώ. Και δεν νομίζω ότι θα άρεσε σε κανέναν, αν έβαζα ένα καλά διαμορφωμένο άρθρο κάθε μήνα, και τίποτα άλλο, αφήνοντας πλήθος ελλείψεων που γνωρίζω ότι υπάρχουν, αδημοσίευτες. Αυτή είναι η γνώμη μου. --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 08:50, 7 Ιανουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
Θέτεις ενα καίριο ζήτημα. Ομως στο πως προσεγγίζουμε το ζήτημα διαφωνούμε. Και εξηγούμαι. Μιλάμε για ποσότητα και ποιότητα. Ο στόχος της ορθόδοξης ηλεκτρονικής εγκυκλοπαίδειας, πρέπει να αφορά ουσιαστικά και μόνο την ποιότητα. Ο στόχος εδώ δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι αντιγραφές από οτι μπορείς να βρεις σε ένα σάιτ και στο ίντερνετ, αλλά να παρέχουμε συνδυασμένη επιστημονική γνώση μέσα από βιβλία σπουδαίων θεολόγων και των αγίων της πίστης μας. Αυτό γιατί ο στόχος της λειτουργίας εδώ δεν είναι να δημιουργήσουμε ένα σάιτ όπως πολλά που υπάρχουν και αγωνίζονται, αλλά κάτι διαφορετικό, που στόχο θα έχει να συνοψίσει και εμπεριστατωμένα να προωθήσει τις ορθόδοξες απόψεις. Όταν μιλάμε λοιπόν για εγκυκλοπαίδεια, πρώτιστα μιλάμε για τεκμηρίωση και επαλήθευση. Παίρνω ως παράδειγμα εμένα. Πολλά ζητήματα δεν τα γνωρίζω, όταν δω κάτι που γράφεται θέλω να το διασταυρώσω, να μάθω εν τέλη που υπάρχει, ποίος το έγραψε και πότε. Όταν λοιπόν εμείς που ασχολούμεστε δεν μπορούμε να διασταυρώσουμε πηγές, πόσο οι φίλοι μας που δεν έχουν χρόνο ή μεράκι όπως εμείς. Εδώ λοιπόν αν θέλουμε τα άρθρα μας να είναι ψηλά στο google, αν θέλουμε ως εγκυκλοπαίδεια να αποκτήσουμε κύρος και ουσία πρέπει ακόμα και σε βάρος της ποσότητας να επιζητούμε ποιότητα. Αν λοιπόν ότι ανεβάζουμε είναι αντιγραφές δεν έχει νόημα, αφού στην ουσία γινόμαστε θυγατρικό σάιτ, και δεν μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο αφού στο κάτω κάτω της γραφής αν κάποιος ψάξει τα αντίστοιχα θέματα μπορεί να τα βρει αλλού, και εφόσον εδώ υπάρχουν σημαντικά στελέχη με ικανότητες όπως και εσύ Νίκρομ. Εγώ λοιπόν ναι θα ήθελα 1 άρθρο αλλά ποιοτικό και επιστημονικό, με γλώσσα και έκφραση το δυνατό επιστημονική και όχι 10 τα οποία δεν έχουν βιβλιογραφία, πηγές, τεκμηρίωση, ύφος εγκυκλοπαιδικό κ.α.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 09:27, 14 Ιανουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
Φρονώ ότι δεν πρέπει να μπερδεύουμε την ποιότητα με την εγκυκλοπαιδικότητα. Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι συχνά τα άρθρα που βάζουμε δεν έχουν "εγκυκλοπαιδικότητα", δηλαδή δεν έχουν το "ψυχρό" "ύφος" εγκυκλοπαίδειας, ή δεν είναι επαρκώς βιβλιογραφημένα ή καταταγμένα σε θεματικές ενότητες πάντα. Και όσον αφορά το ύφος, δεν το θεωρώ (προσωπικά) και τόσο κακό. Άλλωστε είναι κάτι που μπορεί με τον καιρό να αλλάζει (και αλλάζει) σε μια Γουίκι. Η βιβλιογραφία βεβαίως είναι σημαντική, και συμφωνώ ότι αποτελεί έλλειψη σε αρκετά άρθρα. Αλλά και αυτό επίσης μπορεί να συμπληρώνεται (και συμπληρώνεται) με τον καιρό. Γι' αυτό δεν το θεωρώ καίρια έλλειψη.<br />
<br />
Εκεί που θα διαφωνήσω, είναι στο αν η ποιότητα ενός άρθρου εξαρτάται από το εγκυκλοπαιδικό ύφος, ή από τη βιβλιογραφία, ή από "μεγάλα ονόματα". Προσωπικά έγινα Χριστιανός από ανθρώπους που ελάχιστοι τους γνωρίζουν, αλλά που οι διδαχές τους είναι ισάξιες μεγάλων Πνευματικών μορφών της Εκκλησίας. Και έχω υπ' όψιν μου άρθρα και μελέτες και ιδέες "μεγάλων ονομάτων", που είναι τουλάχιστον εσφαλμένες, (για να μην πω δραματικά αντορθόδοξες). Θέλω να πω, ότι άλλο είναι η ποιότητα, και άλλο είναι η εγκυκλοπαιδικότητα. Και φυσικά σε καμία περίπτωση δεν θυσιάζω την ποιότητα χάριν της ποσότητας. Θυσιάζω όμως (χωρίς τύψεις) την εγκυκλοπαιδικότητα χάριν της πληρότητας της πληροφορίας. Μία Γουίκι (κατά τη γνώμη μου πάντα), οφείλει πρώτα να είναι πληροφοριακή τουλάχιστον σε βασικά θέματα που θα αναζητήσει κάποιος, και ΥΣΤΕΡΑ να εμπλουτίζει τα άρθρα, τα οποία όμως ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ για κάθε ενδιαφερόμενο. Τι να το κάνω, αν δεν βρίσκω μια πληροφορία που ζητάω, να έχω 5 εγκυκλοπαιδικά και αναλυτικά άρθρα που δεν τα χρειάζομαι άμεσα;<br />
<br />
Συνεπώς, καταλήγω στο εξής: Έχουμε κάποιες διαφορετικές προσεγγίσεις των αναγκών. Κάτι που εσύ το θεωρείς πρωτεραιότητα, εγώ το θεωρώ δευτερεύον, και το αντίθετο. (Δεν υποστηρίζω ότι έχω δίκιο, αλλά ότι έχω διαφορετική προσέγγιση απλώς). Γι' αυτό ακριβώς είναι η Γουίκι ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ δουλειά. Ο καθένας μας θα προσεγγίσει το θέμα με τις δικές του ιδιάζουσες πρωτεραιότητες, και ο ένας μας συμπληρώνει τον άλλον, (και τα άρθρα του άλλου!!!). Στο τέλος, έχουμε το συνδυασμό της εργασίας όλων μας, με τα οφέλη της προσέγγισης, αλλά και των γνώσεων του καθενός από εμάς.<br />
<br />
Σε μια Γουίκι, ο χρόνος είναι πολύ σημαντικός και λειτουργεί υπέρ της πληρότητας, και υπέρ της εγκυκλοπαιδικότητας, και υπέρ της ποσότητας. Σε έναν χρόνο από σήμερα, η συζήτηση αυτή φρονώ ότι δεν θα έχει νόημα, γιατί ήδη τα βασικά θα έχουν ολοκληρωθεί, και θα μένει μόνο η συμπλήρωση της βιβλιογραφίας, και η "διόρθωση" του ύφους. Τότε κι εγώ δεν θα βιάζομαι πλέον, και απλώς θα "συμπληρώνω" τα ήδη υπάρχοντα. --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 01:18, 15 Ιανουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
[[Category:OrthodoxWiki]]<br />
<br />
[[bg:Дверия:Трапеза]]<br />
[[en:OrthodoxWiki:Trapeza]]<br />
[[ro:OrthodoxWiki:Cafenea]]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%94%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1_%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1&diff=2125Δευτέρα Παρουσία2008-01-14T09:10:17Z<p>Nikrom: Νέα σελίδα: Σε όλη την Βιβλικοπατερική παράδοση λέγεται ότι ο Χριστός πρόκειται να έλθει εκ νέου στον κόσμο ...</p>
<hr />
<div>Σε όλη την Βιβλικοπατερική παράδοση λέγεται ότι ο Χριστός πρόκειται να έλθει εκ νέου στον κόσμο για να κρίνει τους ανθρώπους. Είναι μια αλήθεια που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από τους Χριστιανούς. Ο Ίδιος ο Χριστός στην περικοπή της μελλούσης κρίσεως κάνει λόγο για την εκ νέου ένδοξη έλευση Του. Λέγει: «όταν έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού» (Ματθ. κε'. 31). Το «όταν» δεν είναι υποθετικό, αλλά χρονικό, που σημαίνει ότι θα υπάρξει χρόνος κατά τον οποίο θα έλθει ο Χριστός στον κόσμο και μάλιστα με δόξα πολλή. Και σε άλλο σημείο ο Χριστός είπε: «και τότε όψονται τον υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλαις» (Μάρκ. ιγ'. 26).<br />
<br />
Στις Πράξεις των Αποστόλων, όπου περιγράφεται ή ανάληψη του Χριστού, λέγεται ότι οι άγγελοι είπαν στους έκπληκτους μαθητές: «άνδρες Γαλιλαίοι τι εστήκατε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; ούτος ο Ιησούς ο αναληφθείς αφ' υμών εις τον ουρανόν, ούτως ελεύσεται, όν τρόπον εθεάσασθε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν» (Πράξ. α', 11). Ο τρόπος με τον όποιο [[ανάληψη|αναλήφθηκε]] θα είναι ο ίδιος με τον οποίο θα επανέλθει στην γη.<br />
<br />
Ο Απόστολος Παύλος διδάσκει ότι όσοι ζουν τότε, όταν θα έλθει ο υιός του ανθρώπου, και μάλιστα όσοι είναι δίκαιοι, θα αρπαγούν «εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις αέρα» (Α' θεσ. δ', 17). Και στην Αποκάλυψη είναι γραμμένο: «Ιδού έρχεται μετά των νεφελών και όψεται αυτόν πάς οφθαλμός» (Αποκ. α', 7).<br />
<br />
Τα χωρία αυτά, που είναι αντιπροσωπευτικά, δηλώνουν ότι οι πιστοί πιστεύουν ακράδαντα ότι ο Χριστός θα έλθη στην γη για να κρίνει τους ανθρώπους, όταν θα έλθει το τέλος αυτού του κόσμου και η αρχή της νέας ζωής. Γι' αυτό στο [[Σύμβολο της Πίστεως]] δίνουμε την ομολογία: «και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς ου της Βασιλείας ουκ έσται τέλος».<br />
<br />
Στην Αγία Γραφή υπάρχουν πολλές εκφράσεις που δηλώνουν την έλευση του Χριστού, θα παρουσιάσουμε μερικές από αυτές, τις πλέον ενδεικτικές. Κατ' αρχάς η δευτέρα έλευση του Χριστού χαρακτηρίζεται [[ημέρα]], και μάλιστα [[ημέρα του Κυρίου]] και [[ημέρα της Κρίσεως]]. Ο Απόστολος Πέτρος γράφει: «Ήξει δε η ημέρα Κυρίου» (Β' Πέτρ. γ', 10). Ο Απόστολος Παύλος αλλού την χαρακτηρίζει ημέρα «του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Α' Κορ. α'. 8), αλλού «ημέρα Χριστού» (Φιλιπ. α', 10) και αλλού ημέρα η οποία θα δηλώσει τα πάντα (Α' Κορ. γ', 13). Ο δε Ευαγγελιστής Ιωάννης την ονομάζει ημέρα της κρίσεως (Α' Ιω. δ', 17). Λέγεται ημέρα, γιατί αυτή σε σχέση με την παρούσα ζωή, που είναι σκότος, εκφράζει μια νέα πραγματικότητα. Η εικόνα της ημέρας δεν είναι άσχετη με την εικόνα του ηλίου. Επειδή ο Χριστός είναι ο ήλιος της δικαιοσύνης, ο Οποίος τότε θα εμφανιστεί, γι' αυτό λέγεται ημέρα.<br />
<br />
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης συνδέει την ημέρα αυτή με τα έσχατα και την χαρακτηρίζει εσχάτη ημέρα. Στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο ο Ίδιος ο Χριστός κάνει λόγο για την εσχάτη ημέρα. Σε ένα σημείο λέγει ότι θα [[ανάσταση|αναστήσει]] τον άνθρωπο «εν τη εσχάτη ημέρα» (Ιω. στ'. 39), και σε άλλο ότι ο λόγος Του θα κρίνει τους ανθρώπους «εν τη εσχάτη ημέρα» (Ιω. ιβ', 48). Εδώ η λέξη ημέρα, που συνδέεται με το εσχάτη, δείχνει περισσότερο την τελευταία ημέρα πριν την έναρξη της [[Βασιλεία του Θεού|Βασιλείας του Θεού]] για όλη την κτίση. Οπότε συνδέεται περισσότερο με το τέλος της παρούσης ζωής.<br />
<br />
Η ημέρα του Κυρίου συνδέεται αναπόσπαστα με την παρουσία του Χριστού. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο χρησιμοποιούνται και άλλες εκφράσεις για να δηλώσουν αυτήν την πραγματικότητα. Χαρακτηρίζεται ως ημέρα της επιφανείας της δόξης του Θεού (Τιτ. 6', 13). Επίσης λέγεται ημέρα «της επιφανείας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Α' Τιμ. στ', 14). Άλλοτε συνδέεται με την λέξη παρουσία, γιατί θα παραστεί ο Χριστός. Οι μαθητές ρώτησαν τον Χριστό: «και τι το σημείον της σής παρουσίας και της συντέλειας του αιώνος;» (Ματθ. κδ', 3). Κατά την ημέρα εκείνη θα γίνει η αποκάλυψη της δόξης του Θεού και όλοι οι άνθρωποι, και αυτοί που την αγνοούσαν προηγουμένως, θα την δουν. Ο Απόστολος Πέτρος κάνει λόγο για την αποκάλυψη της δόξης του Θεού. (Α' Πέτρ. δ', 13) και ο Απόστολος Παύλος για την αποκάλυψη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού «απ’ ουρανού μετ' αγγέλων δυνάμεων αυτού» (Β' θεσ. α', 7).<br />
<br />
Τα χωρία αυτά. τα οποία μνημονεύσαμε προηγουμένως, δείχνουν την πίστη της Εκκλησίας, η οποία στηρίζεται τόσο στους αποκαλυπτικούς λόγους του Ιδίου του Χριστού, όσο και στην βεβαιότητα των Αποστόλων ότι θα έλθη, οπωσδήποτε, η ημέρα κατά την οποία θα γίνει η συντέλεια αυτού του κόσμου και θα έλθει ο Χριστός να κρίνει τους ανθρώπους, οι οποίοι θα έχουν αναστηθεί, αφού οι [[ψυχή|ψυχές]] τους θα εισέλθουν εκ νέου στα σώματα και θα παρουσιασθούν στο φοβερό βήμα του Κριτού.<br />
<br />
Ενώ είναι βέβαιο ότι θα έλθει ο Χριστός για να κρίνει τους ανθρώπους, εν τούτοις, όπως φαίνεται στην Αγία Γραφή, είναι άγνωστη η ημέρα αυτή, η μεγάλη και επιφανής. Ο ίδιος ο Χριστός είπε στους μαθητές Του: «Περί δε της ημέρας εκείνης ή της ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι εν ουρανώ, ουδέ ο Υιός, ει μη ο Πατήρ» (Μάρκ. ιγ', 32). Και όταν μετά την Ανάσταση Του οι μαθητές νόμισαν ότι ήλθε η ημέρα εκείνη, Ο Χριστός ελευθερώνοντας τους από εσφαλμένες αντιλήψεις, τους είπε: «ουκ υμών εστί γνώναι χρόνους ή καιρούς ους Ο πατήρ έθετο εν τη ιδία εξουσία...» (Πράξ. α'. 7).<br />
<br />
Βέβαια, όταν λέγει ο Χριστός ότι κανείς άλλος δεν γνωρίζει την ώρα εκείνη, εκτός από τον Πατέρα, δεν εννοεί ότι την αγνοεί και ο Ίδιος ως Θεός. Το γεγονός είναι ότι οι άνθρωποι και οι άγγελοι την αγνοούν. Αλλά όσα γνωρίζει ο Πατήρ γνωρίζει και ο Υιός. Ο άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος, ερμηνεύοντας αυτό το γεγονός, λέγει: «ουδείς οίδεν ει μη μόνη η Αγία Τριάς, η μία και αδιαίρετος Θεότης». Ο Τριαδικός Θεός, ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα, που έχουν κοινή ουσία και φύση, γνωρίζουν την ώρα που θα γίνει η συντέλεια του κόσμου και θα έλθει ο Χριστός. Ο λόγος του Χριστού, ότι ο Υιός αγνοεί την ώρα αυτή, «κατά την της ανθρωπότητας αυτού φύσιν είπεν άγνοειν, ου κατά την της Θεότητας». Δηλαδή, εδώ ο Χριστός αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση και όχι στην Θεότητά Του, και σαφώς ήθελε να δείξη ότι το κτιστό δεν μπορεί να γνωρίζει την ώρα και την ημέρα της συντέλειας του κόσμου και της ελεύσεώς Του. Η ημέρα και η ώρα της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού όχι μόνον είναι άγνωστη, αλλά θα έλθει και αιφνιδιαστικά. Ο Χριστός, αποκαλύπτοντας αυτήν την αλήθεια, λέγει ότι θα γίνει κατά τον τρόπο της αστραπής. Όπως η αστραπή εμφανίζεται ξαφνικά από την μια άκρη στην άλλη, «ούτως έσται και ο υιός του ανθρώπου εν τη ημέρα αυτού» (Λουκ. ιζ', 24).<br />
<br />
Ο Απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί άλλη εικόνα για να δείξει το αιφνίδιο της ελεύσεως του Χριστού. Η εικόνα αυτή προέρχεται από την ληστεία. Όπως ο κλέπτης δεν προειδοποιεί, αλλά εντελώς αιφνιδιαστικά εισέρχεται στο σπίτι, το ίδιο θα γίνη με την ημέρα εκείνη: «οίδατε ότι η ημέρα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί ούτως έρχεται» (Α' Θεσ. ε'. 1-2). Κατά τον κατάλληλο καιρό «δείξει ο μακάριος και μόνος δυνάστης, ο βασιλεύς των βασιλευόντων και ο κύριος των κυριευόντων...» (Α' Τιμ. στ', 15) την ημέρα της επιφανείας Του.<br />
<br />
Το αιφνιδιαστικό της ημέρας εκείνης φαίνεται και σε άλλα χωρία της Αγίας Γραφής. Διδάσκοντας ο Χριστός για το άγνωστο της μεγάλης ημέρας της επιφανείας Του λέγει ότι δύο άνθρωποι θα είναι στον αγρό και ο ένας θα παραληφθή ενώ ο άλλος θα αφεθεί. Δύο γυναίκες θα είναι στον μύλο και θα αλέθουν. Η μία θα παραληφθεί και η άλλη θα αφεθεί (Ματθ. κδ', 40-41).<br />
<br />
Ο Απόστολος Παύλος, αναφερόμενος σ' αυτήν την πραγματικότητα, λέγει ότι, όσοι την ημέρα εκείνη ζουν και δεν έχουν πεθάνει, θα αλλαγούν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, όσο αρκεί για να ανοίξει και να κλείσει το βλέφαρο του ματιού. «Πάντες μεν ου κοιμηθησόμεθα, πάντες δε αλλαγησόμεθα. εν ατόμω, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι» (Α' Κορ. ιε'. 51-52).<br />
<br />
Παρά το άγνωστο και αιφνίδιο της ημέρας εκείνης, υπάρχουν μερικά γνωρίσματα, που δηλώνουν τον ερχομό της. Στην εντέλεια κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αυτό το γεγονός, αλλά κατά τον βαθμό της ετοιμότητας, της [[νήψις|νήψεως]], μπορεί να καταλάβει κανείς την κρισιμότητα των καιρών από εξωτερικά γνωρίσματα. Αυτά περιγράφονται από τον Ίδιο τον Χριστό (Ματθ. κδ').<br />
<br />
Τα βασικά σημεία, όπως τα περιγράφει ο Χριστός, είναι ότι θα κηρυχθεί το ευαγγέλιο σε όλη την κτίση, θα επικρατεί στην οικουμένη μεγάλη αποστασία των ανθρώπων και θα εμφανισθούν πολλοί ψευδοπροφήτες. Ο [[Αντίχριστος]], με τα θαύματα και τα σημεία που θα επιτελεί, θα επιδιώκει να πλανά ακόμη και τους εκλεκτούς, θα επικρατούν πόλεμοι, διωγμοί, λιμοί, σεισμοί, κ.λ.π. Πρέπει όμως να πούμε ότι και από αυτά τα γεγονότα είναι δύσκολο να κατανοηθεί το τέλος του κόσμου και η έλευση του Χριστού. Η Εκκλησία καλλιεργεί το εσχατολογικό κήρυγμα, αλλά ταυτόχρονα καθορίζει ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση να ερμηνεύονται τα γεγονότα κάθε γενεάς. Μόνον όσοι είναι φωτισμένοι και έχουν αποκάλυψη εκ μέρους του Θεού γνωρίζουν αμυδρώς ότι πρόκειται περί γεγονότων που προηγούνται της παρουσίας του Χριστού, με μοναδικό σκοπό να οδηγήσουν τον λαό στην μετάνοια και την επιστροφή στον Θεό. Αποτελεί, επομένως, πεποίθηση της Εκκλησίας ότι ο Χριστός πρόκειται να έλθει πάλι για να κρίνει τους ανθρώπους, αλλά όμως είναι άγνωστη αυτή η ημέρα και ώρα. Μόνον όσοι έχουν φωτισμένο νου μπορούν αμυδρώς να γνωρίζουν από τα διάφορα γεγονότα ότι πλησιάζουν οι ήμερες, αλλά και πάλι αγνοούν την έλευση αυτής της ημέρας, κατά την ρητή βεβαίωση του Χριστού. Γι' αυτό στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποφεύγουμε να καθορίζουμε χρόνους και καιρούς, κατά τους οποίους νομίζουμε ότι θα συμβούν αυτά τα εσχατολογικά γεγονότα.<br />
<br />
<br />
== Βιβλιογραφία ==<br />
<br />
Σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου Βλάχου "Η ζωή μετά τον θάνατο".</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%A7%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%B5%CF%84%CE%AE%CF%82_%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1&diff=2121Χιλιετής Βασιλεία2008-01-08T16:15:44Z<p>Nikrom: /* Ο συμβολισμός των 1000ων ετών */</p>
<hr />
<div>Πρόκειται για μια συμβολική περίοδο, που αρχίζει από το τέλος της Πρώτης Έλευσης του Χριστού, και τελειώνει με τη [[Δευτέρα Παρουσία|2η Παρουσία Του]]. Στο διάστημα αυτό, ο Σατανάς είναι "δεμένος" μόνο ως προς την προσπάθειά του να προκαλέσει τον τελικό πόλεμο, ενώ πλανάει τα έθνη σε όλα τα άλλα. Στο διάστημα αυτό επίσης, οι άγιοι (ως μέτοχοι τής 1ης και [[Πρώτη Ανάσταση|πνεύματικής ανάστασης]]), συμβασιλεύουν με τον Κύριο, όντες μέτοχοι όσων έχασε ο Αδάμ με την αμαρτία του.<br />
<br />
<br />
== Η προφητεία της Χιλιετούς Βασιλείας ==<br />
<br />
Το θέμα της Χιλιετούς βασιλείας, είναι ένα δύσκολο θέμα για ανθρώπους που δεν έχουν τις Ορθόδοξες προϋποθέσεις κατανόησής του, και που δεν έχουν μια πολύ καλή γνώση της υπόλοιπης Αγίας Γραφής και των δογματικών ορίων της αληθινής πίστης. Η δυσκολία του θέματος μπορεί να γίνει κατανοητή διαβάζοντας τη σχετική προφητεία του βιβλίου της Αποκάλυψης για τη Χιλιετή Βασιλεία που ακολουθεί: <br />
<br />
'''Αποκάλυψη 19/ιθ΄ 17 - 20/κ΄ 10:'''<br />
<br />
"19. Kαι είδον το θηρίον και τούς βασιλείς τής γης και τα στρατεύματα αυτών συνηγμένα ποιήσαι τοv πόλεμον μετά του καθημένου επί τού Ίππoυ και μετά του στρατεύματος αυτού. 20. Και επιάσθη το θηρίον καί μετ' αυτού ο ψευδοπροφήτης ο ποιήσας τα σημεία ενώπιον αυτού, εν οίς επλάνησε τους λαβόντας το χάραγμα τού θηρίου και τους προσκυνούντας τη εικόνι αυτού, ζώντες εβλήθησαν oι δύο εις την λίμνην τού πυρός την καιομένην εν θείω 21. καί οι λοιποί απεκτάνθησαν εν τη ρομφαία του καθημένου επί τού ίππου, τη εξελθούση εκ τού στόματος αυτού καί πάντα τα όρνεα εχορτάσθησαν εκ τών σαρκών αυτών.<br />
<br />
'''Κεφάλαιο 20/κ΄'''<br />
<br />
1. Καί είδον άγγελον καταβαίνοντα εκ τού ουρανού, έχοντα την κλειν τής αβύσσου και άλυσιν μεγάλην επί την χείρα αυτού. 2. και εκράτησεν τον δράκοντα, ο όφις ο αρχαίος, ος εστιν Διάβολος και ο Σατανάς ο πλανών την οικουμένην όλην, και έδησεν αυτόν χίλια έτη 3. καί έβαλεν αυτόν εις την άβυσσον, και έκλεισεν και έσφράγισεν έπανω αυτού, ίνα μη πλανήσει έτι τα έθνη, άχρι τελεσθή τα χίλια έτη. μετά ταύτα δει αυτόν λυθήναι μικρόν χρόνον.<br />
<br />
4. Kαι είδον θρόνους καί εκάθισαν επ' αυτούς και κρίμα εδόθη αυτοίς, και τας ψυχάς των πεπελεκισμένων δια την μαρτυρίαν Ιησού καί δια τον λόγον του Θεού και οίτινες ου προσεκύνησαν το θηρίον oυδέ την εικόνα αυτού και ουκ έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον και επί την χείρα αυτών. καί έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού χίλια έτη. 5. καί οι λοιποί τών νεκρών ουκ έζησαν άχρι τελεσθή τα χίλια έτη. Αύτη η ανάστασις η πρώτη (6. μακάριος και άγιος ο έχων μέρος εν τη αναστάσει τη πρώτη) επί τούτων ο δεύτερος θάνατος ουκ έχει εξουσίαν, αλλ' έσονται ιερείς του Θεού και του Χριστού και βασιλεύσουσιν μετ' αυτού τα χίλια έτη.<br />
<br />
7. Και όταν τελεσθή τα χίλια έτη, λυθήσεται ο Σατανάς εκ της φυλακής αυτού 8. και εξελεύσεται πλανήσαι τα έθνη τα εν ταις τέσσαρσιν γωνίαις της γης, τον Γωγ και τον Μαγώγ, συναγαγείν αυτούς εις τον πόλεμον, ων ο αριθμός αυτών ως η άμμος της θαλάσσης. 9. και ανέβησαν επί το πλάτος της γης και εκύκλευσαν την παρεμβολήν των αγίων και την πόλιν την ηγαπημένην, και κατέβη πυρ εκ του ουρανού και κατέφαγεν αυτούς. 10. και ο Διάβολος ο πλανών αυτούς εβλήθη εις την λίμνην του πυρός και θείου όπου και το θηρίον και ο ψευδοπροφήτης, και βασανισθήσονται ημέρας και νυκτός εις τους αιώνας των αιώνων."<br />
<br />
<br />
== Ερμηνευτική παρουσίαση των 7 οράσεων της προφητείας ==<br />
<br />
Τα συμφραζόμενα τών επίμαχων εδαφίων, αρχίζουν από το εδάφιο 11. Το χωρίο της Αποκάλυψης 19/ιθ΄ 11 ως 20/κ΄ 10 που μας ενδιαφέρει κυρίως, δεν είναι μια όραση, αλλά μία συλλογή οράσεων που είδε o απόστολος Ιωάννης ο Θεολόγος, οι οποιες ΔΕN ΕΧΟΥN ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΗ ΣΕΙΡΑ. Δηλαδή, το ότι η μία όραση βρίσκεται γραμμένη πριν από την άλλη, δε σημαίνει πως περιγράφει γεγονότα που συνέβησαν ενωρίτερα.<br />
<br />
Οι οράσεις αυτές είναι 7 στον αριθμό:<br />
<br />
'''1η όραση''' (Αποκάλυψις 19/ιθ΄ 11-16): Είναι μια περιγραφή τών ουρανίων στρατευμάτων, επί τών οποίων ηγείται ο Ιησούς Χριστός, έτοιμα να πολεμήσουν.<br />
<br />
'''2η όραση''' (Αποκάλυψις 19/ιθ΄ 17-18): Πρόκειται για την πρόσκληση κάποιου αγγέλου προς τα όρνεα, για να φάνε τους νεκρούς εχθρούς τών στρατευμάτων τού Ιησού τής προηγούμενης όρασης.<br />
<br />
'''3η όραση''' (Αποκάλυψις 19/ιθ΄ 19-21): Εδώ, εμφανίζεται επιτέλους η αντίπαλη παράταξη, να είναι κι αυτοί έτοιμοι για τη μάχη εναντίον τού Κυρίου Ιησού Χριστού, και οι οποίοι αποτελούνται από τους βασιλείς τής γης, με επικεφαλής το [[Θηρίο]] και τον [[Ψευδοπροφήτης|Ψευδοπροφήτη]]. Βλέπουμε επίσης το αποτέλεσμα αυτής τής μάχης, που είναι η συντριβή τών αντιθέων στρατευμάτων, και το ρίξιμο τού Θηρίου και τού Ψευδοπροφήτη στη λίμνη τής φωτιάς, δηλαδή στο [[Δεύτερος Θάνατος|2ο θάνατο]], απ' όπου δεν υπάρχει ανάσταση (Αποκ. 20/κ΄ 14). Kαι η όραση αυτή τελειώνει με το γεύμα τών ορνέων αποτελούμενο από τις σάρκες τών εχθρών τού Χριστού.<br />
<br />
'''4η όραση''' (Αποκάλυψις 20/κ΄ 1-3): Στα τρία πρώτα εδάφια τού κεφαλαίου αυτού, περιγράφεται το δέσιμο τού [[Σατανάς|Σατανά]] για 1000 έτη, για να μη πλανάει πια τα έθνη. Πρόκειται για την όραση που μπερδεύει περισσότερο τους [[Χιλιασμός|Χιλιαστές]], επειδή νομίζουν ότι είναι (χρονολογικά), συνέχεια τής προηγούμενης. Αλλά κάνουν λάθος.<br />
<br />
'''5η όραση''' (Αποκάλυψις 20/κ΄ 4-6): Είναι μια όραση χρονικά παράλληλη με την προηγούμενη, που αποτελεί μια παρένθεση, με σκοπό να δείξει τι συμβαίνει στην Εκκλησία κατά τη διάρκεια τής περιόδου τών συμβολικών 1000 ετών τού δεσίματος τού Σατανά. Μας μιλάει για τη Χριστιανική [[αναγέννηση]], που εδώ ονομάζεται "1η Ανάσταση" (Εφεσίους 2/β΄ 1,5). Αυτή την ανάσταση, όλοι σχεδόν οι Χιλιαστές τη μπερδεύουν με τη σωματική ανάσταση που θα γίνει στη 2η παρουσία τού Κυρίου. Πρόκειται όμως για ανάσταση πνεύματος και όχι σώματος, μια και τα διαδραματιζόμενα σε αυτή την όραση αναφέρονται και σε ψυχές. Πρόκειται για την αναγέννηση που συμβαίνει στους πιστούς από την ανάσταση τού Κυρίου Ιησού το 33 μ.Χ., ως την εποχή τού πολέμου που αναφέρεται στις προηγούμενες οράσεις, που θα γίνει λίγο πριν από τη [[Δευτέρα Παρουσία|2η παρουσία]] τού Χριστού. Η περίοδος αυτή λόγω τής μακρότητάς της, συμβολίζεται από το μακρύ χρονικό διάστημα τών 1000 ετών, που για το Θεό είναι σαν μόνο μια μέρα, (η Χριστιανική μέρα) (Β΄ Πέτρου 3/γ΄ 8).<br />
<br />
'''6η όραση''' (Αποκάλυψις 20/κ΄ 7-9): Εδώ περιγράφεται o ίδιος πόλεμος τών προηγουμένων οράσεων, με άλλα λόγια.<br />
<br />
'''7η όραση''' (Αποκάλυψις 20/κ΄ 10): Ίσως η όραση αυτή να είναι μέρος τής προηγούμενης, όμως την αναφέρουμε ξεχωριστά, γιατί το θέμα της εκτυλίσσεται σε μη υλικό πεδίο, εφ' όσον αναφέρεται στο τέλος τού Σατανά, ο οποίος και φέρεται ως υπεύθυνος τού πολέμου τών προηγουμένων οράσεων.<br />
<br />
Από τα παραπάνω, είναι σαφές ότι το κεντρικό θέμα αυτών τών οράσεων, είναι κάποιος συγκεκριμμένος πόλεμος.<br />
<br />
<br />
== Ο συμβολισμός των 1000ων ετών ==<br />
<br />
Στην επιστολή Β΄ Πέτρου 3/γ΄ 8, βρίσκεται το κλειδί τής κατανόησης τού αριθμού 1000. Εκεί λέει: "Εν δε τούτω μη λανθανέτω υμάς, αγαπητοί, ότι μία ημέρα παρά Κυρίω ως 1000 έτη και 1000 έτη ως ημέρα μία".<br />
<br />
Όμως ο Θεός ΔΕΝ μετράει το χρόνο σε ημέρες, ως άχρονος που είναι. Σύμφωνα με το χωρίο Εβραίους 1/α΄ 2, ο Θεός δια τού γιού και Λόγου Του, "έκανε και τους αιώνες".Αυτός λοιπόν που έπλασε το χρόνο, δεν είναι δυνατόν να υπόκειται στο χρόνο.<br />
<br />
Στην Αγία Γραφή η λέξη "ημέρα", έχει για τον Θεό πολλές έννοιες. Π.χ. στην Έξοδο 20/κ΄ 11, μας λέει πως ο Θεός διαμόρφωσε τη γη και τη θάλασσα σαν κατοικία τού ανθρώπου "σε 6 ημέρες". Όμως στη Γένεση 2/β΄ 4, λέει ότι ο Θεός τα έκανε αυτά σε μια ημέρα: "καθ' ην ημέραν εποίησε ο Θεός γην και ουρανόν".<br />
<br />
Η λέξη "ημέρα" λοιπόν, έχει για το Θεό μεταβλητή διάρκεια, και σημαίνει "περίοδο χρόνου". Οι 6 δημιουργικές ημέρες λοιπόν, σημαίνουν 6 δημιουργικές περιόδους, και όταν λέει: "την ημέρα που έκανε γη και ουρανό", εννοεί "την περίοδο που έκανε γη και ουρανό".<br />
<br />
Κατά τον ίδιο τρόπο και ο απόστολος Πέτρος στη Β΄ Πέτρου 3/γ΄ 8, εννοεί πως μία περίοδος τόσο μεγάλη για εμάς όσο τα 1000 έτη, για το Θεό είναι τόσο ασήμαντη, όσο για εμάς μια μικρή περίοδος μίας ανθρώπινης ημέρας. Ο Θεός δε μετράει το χρόνο σε ημέρες!<br />
<br />
Kαι στο συμφραζόμενο όμως αυτού τού εδαφίου, ο απόστολος Πέτρος μας δείχνει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Από το χωρίο Β΄ Πέτρου 3/γ΄ 3, μας λέει πως στις έσχατες ημέρες (που άρχισαν στον καιρό τού Χριστού), θα υπήρχαν άνθρωποι που θα κορόϊδευαν τη Χριστιανική ελπίδα τής 2ης Παρουσίας τού Χριστού, και θα έλεγαν: "Πού είναι η υπόσχεση τής Παρουσίας του τόσα χρόνια;" Και συνεχίζει στο εδάφιο 5: "Επειδή εκουσίως αγνοούσι τούτο..."<br />
<br />
(Ο απόστολος Πέτρος εδώ, χρησιμοποιεί Ενεστώτα χρόνο, πράγμα που δείχνει πως μιλούσε για εμπαίκτες τής εποχής του, και συνεπώς την εποχή του ονομάζει εδώ: "έσχατες ημέρες". Επειδή αν υπήρχε μία τελευταία μελλοντική περίοδος 1000 ετών αργότερα από την παρούσα περίοδο, δεν θα ονομαζόταν η Χριστιανική περίοδος "έσχατες ημέρες").<br />
<br />
"Γι' αυτό", (λέει ο απόστολος στα εδάφια 8 και 9), "επειδή για το Θεό ακόμα και μια περίοδος 1000 ετών είναι ασήμαντη σαν μια ημέρα, μη νομίζετε ότι ο Θεός αργεί να εκπληρώσει την υπόσχεση τής Παρουσίας Του".<br />
<br />
Ο απόστολος Πέτρος λοιπόν, χρησιμοποιεί εδώ τα 1000 έτη ως σύμβολο μιας μακράς περιόδου από την εποχή του, ως την Παρουσία τού Χριστού, δηλαδή ενός χρονικού διαστήματος που στην πραγματικότητα είναι ως τώρα 2000 έτη και όχι 1000.<br />
<br />
Ένα ακόμα παράδειγμα ότι ο αριθμός 1000 χρησιμοποιείται συμβολικά, και όχι ως συγκεκριμμένο μέτρο χρόνου, μπορούμε να δούμε στο χωρίο Ψαλμός κεφάλαιο 90 και εδάφιο 4: "Διότι 1000 έτη ενώπιόν σου, είναι ως ημέρα η εχθές, ήτις παρήλθε, και ως φυλακή νυκτός".<br />
<br />
Ο Ψαλμωδός εδώ, μας δίνει δύο διαφορετικά μέτρα για τα 1000 έτη. Μας λέει μεν ότι είναι "ως μία ημέρα", αλλά επίσης και "ως φυλακή νυκτός", που είναι χρονικό διάστημα τής αρχαιότητας μικρότερο από ολόκληρη νύχτα (Ματθαίος 24/κδ΄ 43, Λουκάς 12/ιβ΄ 38). Δεν είναι δυνατόν για τον άχρονο Θεό τα 1000 χρόνια να είναι μια ημέρα, και ταυτόχρονα μια 4ωρη περίοδος όπως μια φυλακή νυκτός. Δεν μιλάει λοιπόν για κάποιο σταθερό χρονικό διάστημα, αλλά για μια συμβολικά μακρά περίοδο.<br />
<br />
Τα 1000 έτη είναι μεν μια μακρά περίοδος, αλλά όχι μια υπερβολικά μεγάλη περίοδος όσο τα "μύρια" (10.000 έτη), όπως φαίνεται στο Α΄ Σαμουήλ 18/ιη΄ 7: "Ο Σαούλ επάταξε τας χιλιάδας αυτού, και ο Δαβίδ τας μυριάδας αυτού".<br />
<br />
Δεν είναι επίσης ούτε μια μικρή περίοδος 10 ετών: Αποκάλυψις 2/β΄ 10: "...και έξετε θλίψιν ημερών δέκα".<br />
<br />
Ο αριθμός 1000 έχει την ίδια έννοια τού "μεγάλου αριθμού" αν και όχι υπερβολικού, οπουδήποτε σχεδόν τον βρίσκουμε, ακόμα και στις σημερινές εκφράσεις τής καθημερινής μας ζωής.<br />
<br />
Κατόπιν αυτού καταλαβαίνουμε ότι τα 1000 έτη είναι συμβολικά, και δεν είναι παράξενο που από την αρχή τους ως σήμερα πέρασαν περίπου 2000 έτη.<br />
<br />
<br />
== Ο ένας πόλεμος ==<br />
<br />
Οι οράσεις τών Αποκαλυπτικών χωρίων 19/ιθ΄ 11-21 και 20/κ΄ 7-10 μιλούν για τον ίδιο πόλεμο, τον πόλεμο τού Γωγ. Αυτή είναι μια από τις βασικές αποδείξεις τού πότε αρχίζει η Χιλιετής Βασιλεία.<br />
<br />
Αποκάλυψις ιθ΄ 19: "Και είδον το θηρίον και τους βασιλείς τής γης, και τα στρατεύματα αυτών συνηγμένα, ποιήσαι τον πόλεμον μετά τού καθημένου επί τού ίππου και μετά τού στρατεύματος αυτού."<br />
<br />
Παρατηρούμε ότι πριν από τον πόλεμο υπάρχει το οριστικό άρθρο "τον", που σημαίνει ότι γίνεται λόγος για έναν και μοναδικό πόλεμο.<br />
<br />
Στην Αποκάλυψη 20/κ΄ 7-9 είδαμε επίσης να αναγράφονται τα εξής:<br />
<br />
"7. Και όταν τελεσθή τα χίλια έτη, λυθήσεται ο Σατανάς εκ της φυλακής αυτού 8. και εξελεύσεται πλανήσαι τα έθνη τα εν ταις τέσσαρσιν γωνίαις της γης, τον Γωγ και τον Μαγώγ, συναγαγείν αυτούς εις τον πόλεμον, ων ο αριθμός αυτών ως η άμμος της θαλάσσης. 9. και ανέβησαν επί το πλάτος της γης και εκύκλευσαν την παρεμβολήν των αγίων και την πόλιν την ηγαπημένην, και κατέβη πυρ εκ του ουρανού και κατέφαγεν αυτούς". <br />
<br />
Κι εδώ επίσης, παρατηρούμε ότι ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ τών 1.000 ετών, ο Σατανάς θα πλανήσει τα έθνη σε κάποιον πόλεμο, που προσδιορίζεται με το οριστικό άρθρο: "ΤΟΝ" (πόλεμο), και σημαίνει τον μοναδικό πόλεμο.<br />
<br />
Ως εκπρόσωπος τών εθνών αναφέρεται ο Γωγ, που τα στρατεύματά του θα είναι τόσο πολλά "σαν την άμμο τής θάλασσας". Αυτοί σύμφωνα με την όραση, θα κυκλώσουν την Ιερουσαλήμ "την πόλη την αγαπημένη", ώσπου φωτιά από τον ουρανό θα καταστρέψει τα στρατεύματά τους.<br />
<br />
O λόγος που (στην Ελλάδα τουλάχιστον) οι [[Χιλιαστές]] δεν έχουν προσέξει το οριστικό άρθρο στο Αγιογραφικό κείμενο, είναι ότι χρησιμοποιούν κυρίως μεταφράσεις, και όχι το πρωτότυπο κείμενο τής Αγίας Γραφής. Έτσι υιοθετούν τα λάθη τού κειμένου αυτού, χωρίς να δίνουν βάση στο τι λέει πραγματικά η Αγία Γραφή.<br />
<br />
Η μετάφραση τού Νεοφύτου Βάμβα που κυρίως χρησιμοποιούν, αλλά και άλλες μετέπειτα μεταφράσεις, αποτυγχάνουν να χρησιμοποιήσουν το κύριο άρθρο "τον" πριν από τη λέξη "πόλεμο", και έτσι οι μεταφράσεις αυτές, φαίνεται να μιλάνε για "κάποιον" πόλεμο, και όχι για τον ένα, για τον μοναδικό πόλεμο με τον οποίο ασχολούνται όλες οι οράσεις που εξετάζουμε.<br />
<br />
Προσδιορίζοντας λοιπόν ότι πρόκειται για τον ίδιο πόλεμο που θα γίνει κατά τού Ισραήλ λίγο πριν από τη 2η παρουσία τού Κυρίου, καταλαβαίνουμε ότι η Χιλιετής Βασιλεία θα τελειώσει λίγο πριν από τη 2η παρουσία, λίγο πριν τα στρατεύματα τού Γωγ επιτεθούν κατά τής Ιερουσαλήμ.<br />
<br />
<br />
== Σε τι πλανώνται τα έθνη ==<br />
<br />
Όταν οι [[Χιλιαστές]] επιχειρηματολογούν ότι: "σήμερα ο Σατανάς πλανάει τα έθνη, άρα δεν άρχισε ακόμα η Χιλετής Βασιλεία", υποθέτουν ότι μιλάει για την πλάνη τών εθνών ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ. Όμως το Αποκάλυψις 20/κ΄ 3 λέει όπως είδαμε πως ο Σατανάς δέθηκε από τον άγγελο για 1000 έτη, "'''για να μη πλανάει πλέον τα έθνη'''". Και μετά, "θα πρέπει να λυθεί για λίγο καιρό". Συνεπώς, μετά το λύσιμό του, θα πλανήσει και πάλι τα έθνη. Σε τί όμως θα τα πλανήσει; μας απαντάει η Αποκάλυψη στη συνέχεια, στο 20/κ΄ 7,8:<br />
<br />
"Και όταν τελεσθεί τα 1000 έτη, λυθήσεται ο Σατανάς εκ τής φυλακής αυτού, και εξελεύσεται πλανήσαι τα έθνη τα εν ταις τέσσαρσιν γωνίαις τής γης, τον Γωγ και Μαγώγ, συναγαγείν αυτούς εις τον πόλεμον, ων ο αριθμός αυτών ως η άμμος τής θαλάσσης".<br />
<br />
Πρώτη δουλειά τού Σατανά λοιπόν, όταν "λύνεται", στο τέλος τών χιλίων ετών, είναι: "Να πλανήσει τα έθνη, τον Γωγ... δια να συνάξει αυτούς εις ΤΟΝ πόλεμον".<br />
<br />
Να λοιπόν σε τι πλανάει ο Σατανάς τα έθνη. Όχι σε όλα τα πράγματα, μα μόνο σε ένα: Μόνο στον πόλεμο. Ο Σατανάς δένεται για να μην πλανήσει τα έθνη να μαζευτούν στον πόλεμο τού Γωγ, και μόνο γι' αυτό.<br />
<br />
Και ενώ για 1000 έτη ο Σατανάς είναι δεμένος στο να πλανήσει τα έθνη για τον πόλεμο, είναι λυτός στο να τα πλανάει σε ένα σωρό άλλα πράγματα, όπως: στο έγκλημα, στην ανηθικότητα, στην ειδωλολατρεία, κλπ.<br />
<br />
Τα 1000 αυτά έτη λοιπόν, δεν είναι κατ' ανάγκην κάτι μελλοντικό, αλλά θα μπορούσε να είναι κάτι ήδη υπαρκτό, εφ' όσον ο Σατανάς δεν έχει καταφέρει ακόμα να πλανήσει τα έθνη για τον πόλεμο τού Γωγ.<br />
<br />
<br />
== Oι βασιλείς ==<br />
<br />
Στην 5η από τις οράσεις της προφητείας για τη Χιλιετή Βασιλεία, στην Αποκάλυψη 20/κ΄ 4, μαθαίνουμε ότι κατά τη διάρκεια αυτών τών συμβολικών 1000 ετών μεταξύ τής πρώτης και τής δεύτερης Παρουσίας τού Κυρίου, κάποιοι θα βασιλεύουν μαζί με το Χριστό.<br />
<br />
Το χωρίο αναφέρει τρεις κατηγορίες ανθρώπων: '''1.''' Κάποιους που κάθονταν σε θρόνους, και τους δόθηκε κρίση. '''2.''' όσους πέθαναν για το λόγο τού Θεού κατά τη διάρκεια τής ιστορίας, και '''3.''' Αυτούς που θα πεθάνουν (θα "πελεκισθούν") στους διωγμούς τού Αντιχρίστου επειδή θα αρνηθούν να του αποδώσουν λατρεία (Αποκ. 13/ιγ΄ 15).<br />
<br />
Πρόκειται λοιπόν για το σώμα τής Εκκλησίας, για τους Αγίους, νεκρούς και ζώντες, που μετέχουν στην πρώτη ανάσταση, κάτι για το οποίο είχε προφητεύσει και ο προφήτης Δανιήλ.<br />
<br />
Δανιήλ 7/ζ΄ 9,10,18,22,27: "Εθεώρουν έως ότου οι θρόνοι ετέθησαν, και ο Παλαιός τών ημερών εκάθισε... Χίλιαι χιλιάδες υπηρέτουν εις αυτόν, και μυριάδες παρίσταντο ενώπιον αυτού. Το κριτήριον εκάθισε, και τα βιβλία ηνεώχθησαν... Οι άγιοι τού Υψίστου θέλουσι παραλάβει την βασιλείαν, και θέλουσιν έχει το βασίλειον εις τον αιώνα και εις τον αιώνα τού αιώνος... Εθεώρουν και το κέρας εκείνο έκαμνε πόλεμον μετά τών αγίων, και υπερίσχυε κατ' αυτών, εωσού ήλθεν ο Παλαιός τών ημερών, και εδόθη η κρίσις εις τους αγίους τού Υψίστου. και ο καιρός έφθασε, και οι άγιοι έλαβον την βασιλείαν... Και η βασιλεία και η εξουσία, και η μεγαλωσύνη τών βασιλειών τών υποκάτω παντός τού ουρανού, θέλει δοθεί εις τον λαόν τών αγίων τού Υψίστου, τού οποίου η βασιλεία είναι βασιλεία αιώνιος, και πάσαι αι εξουσίαι θέλουσι λατρεύσει και υπακούσει εις αυτόν".<br />
<br />
Οι ομοιότητες τού [[Δανιήλ]] με την Αποκάλυψη δείχνουν ότι τα δύο χωρία μιλούν για το ίδιο θέμα. Πρόκειται και πάλι για βασιλικούς "θρόνους", και μάλιστα εδώ μας πληροφορεί ο Δανιήλ ότι οι βασιλείς αυτοί είναι οι άγιοι τού Υψίστου. Aυτοί είναι το "κριτήριο", καθώς ως βασιλείς έχουν δικαιώματα κρίσεως (Β΄ Χρονικών 1/α΄ 10). Η κρίση τους μάλιστα εδώ, γίνεται εναντίον τού μικρού κέρατος, το οποίο συμβολίζει τον [[Αντίχριστος|Αντίχριστο]], όπως και το Θηρίο που ηγείται τών στρατευμάτων τού Γωγ στην Αποκάλυψη.<br />
<br />
Oι [[άγιοι]] λοιπόν, (ζώντες και κεκοιμημένοι), ως μέτοχοι τής πρώτης αναστάσεως δια τού Αγίου Βαπτίσματος, συνβασιλεύουν και συνκάθονται στα επουράνια με τον Κύριο, σε όλη τη διάρκεια τού Χριστιανικού "αιώνος", σύμφωνα και με τον απόστολο Παύλο:<br />
<br />
Εφεσίους 2/β΄ 5,6: "και όντας ημάς νεκρούς τοις παραπτώμασιν συνεζωοποίησεν τω Χριστώ, -χάριτί εστε σεσωσμένοι- και συνήγειρεν και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις εν Χριστώ Ιησού".<br />
<br />
Αυτό βέβαια, είναι ένα ακόμα στοιχείο ότι τα 1000 έτη είναι συμβολικά, καθώς δεν είναι δυνατόν να βασιλεύσουν όλοι οι άγιοι για 1000 χρόνια, καθώς ανήκαν σε διαφορετικές εποχές.<br />
<br />
<br />
== Βασιλεία και ιερατείο ==<br />
<br />
Το να λέγεται κάποιος "βασιλιάς", δε γίνεται πάντοτε με την πολιτική έννοια, αλλά και με την έννοια τής εξουσίας. Αυτό δε σημαίνει ότι οι άγιοι θα κάθονται κατά γράμμα σε θρόνους, και ότι θα έχουν κατά γράμμα κορώνες και θα διοικούν σε κάποιο λαό!<br />
<br />
Όπως είδαμε, μια πρώτη βασιλική λειτουργία τους, είναι η κρίση εναντίον τών εχθρών τού Θεού (Αποκάλυψις 6/ς΄ 9-11. 18/ιη΄ 20,21).<br />
<br />
Η βασιλεία επίσης, έχει την έννοια τής εξουσίας. Ας μη ξεχνάμε την εξουσία που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο, "να κυριεύσει τη γη", και "να εξουσιάζει" σε όλα τα άλλα πλάσματά της, και όχι σε άλλους ανθρώπους.<br />
<br />
Όμως ο [[Αδάμ]] έχασε με την αμαρτία του την εξουσία του επί τής υλικής κτίσεως. Η ίδια η γη που τον έτρεφε με τους καρπούς της και τον εύφραινε με κάθε λογής λουλούδια, τώρα φύτρωνε σ' αυτόν αγκάθια (Γένεσις 3/γ΄ 17-20). Τα ζώα που ο ίδιος ονόμασε και διοικούσε, θα ήταν στο μέλλον κίνδυνος για τον άνθρωπο. Και ο βασιλιάς τής κτίσεως έγινε δούλος τής αμαρτίας και τού θανάτου, δούλος τού διαβόλου.<br />
<br />
Οι άγιοι όμως, μετά την 1η ανάσταση που λαμβάνουν δια τού αγίου βαπτίσματος, βασιλεύουν και πάλι επί τής ζωής και επί τής κτίσεως:<br />
<br />
Ρωμαίους 5/ε΄ 12,17,21: "Δια τούτο, ώσπερ δι ενός ανθρώπου η αμαρτία εις τον κόσμον εισήλθεν και δια τής αμαρτίας ο θάνατος, και ούτως εις πάντας ανθρώπους ο θάνατος διήλθεν, εφ ω πάντες ήμαρτον... ει γαρ τω τού ενός παραπτώματι ο θάνατος εβασίλευσεν δια τού ενός, πολλώ μάλλον οι την περισσείαν τής χάριτος και τή δωρεάς τής δικαιοσύνης λαμβάνοντες εν ζωή βασιλεύσουσιν δια τού ενός Ιησού Χριστού... ίνα ώσπερ εβασίλευσεν η αμαρτία εν τω θανάτω, ούτως και η χάρις βασιλεύσει δια δικαιοσύνης εις ζωήν αιώνιον δια Ιησού Χριστού τού Κυρίου ημών".<br />
<br />
Γι' αυτό οι άγιοι λέγονται: "βασίλειο ιεράτευμα, έθνος άγιον" (Α΄ Πέτρου 2/β΄ 9), και γι' αυτό η Αποκάλυψη στο εξεταζόμενο χωρίο τους ονομάζει "βασιλείς και ιερείς" (Αποκάλυψις 20/κ΄ 6).<br />
<br />
Γαλάτας 3/γ΄ 27,29: "΄Οσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε... ει δε υμείς Χριστού, άρα τού Αβραάμ σπέρμα εστέ, κατ' επαγγελίαν κληρονόμοι".<br />
<br />
Ρωμαίους 8/η΄ 17: "ει δε τέκνα, και κληρονόμοι: κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού, είπερ συμπάσχομεν ίνα και συνδοξασθώμεν".<br />
<br />
Εκτός λοιπόν από τη βασιλική ιδιότητα, οι άγιοι έχουν και την [[Ιερείς|ιερατική]] ιδιότητα ως "σώμα Χριστού", καθώς μετέχουν στις δικές του ιδιότητες.<br />
<br />
Ο Ιερέας κάνει προσφορές προς το Θεό προς χάριν κάποιου. Αυτό το βλέπουμε στη λειτουργία τών ιερέων τής Παλαιάς Διαθήκης, όπου ο ιερέας θυσίαζε ζώα για τις αμαρτίες τις δικές του και τού υπολοίπου λαού (Λευιτικό 16/ις΄ 11-16).<br />
<br />
Ας δούμε λοιπόν μερικές από τις θυσίες που προσφέρει σήμερα ο κάθε άγιος:<br />
<br />
Εβραίους 13/ιγ΄ 15,16: "Μέσω αυτού λοιπόν, ας προσφέρουμε θυσία αινέσεως διαπαντός στο Θεό, τουτέστι τον καρπό τών χειλιών μας που ομολογούν το όνομά του. Και μην ξεχνάτε την αγαθοεργία και την κοινωνική σας βοήθεια γιατι σε τέτοιες θυσίες ευαρεστείται ο Θεός".<br />
<br />
Ρωμαίους 12/ιβ΄ 1: "Σας παρακαλώ λοιπόν αδελφοί, με τους οικτιρμούς του Θεού, να παρουσιάσετε τα σώματά σας ως θυσία ζωντανή, αγία, ευάρεστη στο Θεό, τη λογική λατρεία σας".<br />
<br />
Κάθε άγιος λοιπόν, προσφέρει προς το Θεό το σώμα του, τη λατρεία του, τις καλές του πράξεις, την ομολογία τής πίστης του, και γενικά επαναπροσφέρει προς το Θεό, κάθε τι που Εκείνος πρώτος τού χάρισε. Όμως, τα προσφέρει όλα αυτά, όχι μόνο χάριν τού εαυτού του, αλλά και χάριν όλης τής κτίσης, τής οποίας καθίσταται ηγέτης.<br />
<br />
Όταν ο Θεός έκανε τον Αδάμ κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσίν Του, τον κατέστησε βασιλιά και ιερέα. Και πράγματι, ήταν το μοναδικό κομμάτι τής κτίσης, που μπορούσε να την εκπροσωπήσει, και να προσφέρει κάτι από την κτίση προς τον Δημιουργό του με ελεύθερη βούληση. Ήταν ο ιερέας που πρόσφερε θυσίες από την κτίση και για την κτίση προς το Θεό. Την αντιπροσώπευε και την εκπροσωπούσε. <br />
<br />
Σήμερα λοιπόν που η ανθρωπότητα στο πρόσωπο τού Χριστού και τής Εκκλησίας επέστρεψε στην πρώτη της σχέση με το Θεό συμφιλιωμένη μαζί Του, μπορούν πια οι Χριστιανοί να είναι και πάλι ιερείς τής [[κτίση|κτίσης]] και τού εαυτού τους, προσφέροντας θυσίες πνευματικές προς το Θεό, σαν αυτές που είδαμε.<br />
<br />
<br />
== Εξωτερικοί δεσμοί ==<br />
[http://www.oodegr.com/oode/esxata/xilietis1.htm]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=OrthodoxWiki:%CE%A4%CF%81%CE%AC%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%B1&diff=2118OrthodoxWiki:Τράπεζα2008-01-07T17:01:25Z<p>Nikrom: /* Οσοι πιστοί ας συζητήσουμε */</p>
<hr />
<div>Στο μοναστήρι η '''[[τράπεζα]]''' είναι χώρος στον οποίο μοναχοί και προσκυνητές συγκεντρώνονται για να γευματίσουν και να συζητήσουν (αν και οι μοναχοί συνήθως δεν ομιλούν κατά τη διάρκεια των γευμάτων). Η τράπεζα του Ορθόδοξου Wiki είναι ο κύριος χώρος συζητήσεων για τον δικτυακό μας τόπο. Παρακαλούμε αισθανθείτε ελεύθεροι/ες να ρωτήσετε οτιδήποτε, να προτείνετε κάποια ιδέα ή να σχολιάσετε ζητήματα που χρήζουν σχολιασμού. Για άλλες, ιδιαίτερα προσανατολισμένες συζητήσεις, δείτε στην [[OrthodoxWiki:Πύλη Κοινότητας|Πύλη της Κοινότητας]]. <br />
<br />
<br />
== Ορθόδοξο Λεξικό ==<br />
<br />
Αγγλικό - Ρωσικό - Ελληνικό - Ρουμανικό - Φινλανδικό - Σουηδικό<br />
-> http://www.ortodoksi.net/dict/search.php<br />
από [[:en:User:HAP|HAP]] 00:47, January 5, 2007 (PST)<br />
<br />
==edittools==<br />
<br />
Προστέθηκαν εργαλεία εισαγωγής κειμένου και ειδικοί χαρακτήρες για τη διευκόλυνση των συγγραφέων--[[Χρήστης:Kalogeropoulos|Kalogeropoulos]] 13:44, 2 Ιουλίου 2007 (PDT)<br />
<br />
<br />
==Έτη πολλά==<br />
<br />
Εύχομαι η άσπιλη, αμόλυντος, άχραντος, αγνή Παρθένος, θεονύμφευτος υπεραγία Δέσποινα, με τις Πρεσβείες της να δίδει υγεία σώματική, πνευματική σε όλους μας.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 05:13, 15 Αυγούστου 2007 (PDT)<br />
<br />
Ευχαριστούμε και ανταποδίδουμε--[[Χρήστης:Kalogeropoulos|Kalogeropoulos]] 03:15, 20 Αυγούστου 2007 (PDT)<br />
<br />
<br />
==Οσοι πιστοί ας συζητήσουμε==<br />
<br />
:Εν αρχή θέλω να ευχαριστήσω όσους μέχρι σημέρα έχουν καταβάλλει προσπάθεια για την αναπτυξη της ορθοδοξης βικιπαίδεια. Νομίζω ομως οτι θα πρέπει να γίνει μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με το στατους του επιπέδου πολλών άρθρων που ανεβαίνουν εδώ. <br />
:Προσωπικά θέλω η ορθόδοξη βικι, όπως και όλοι όσοι ασχολούμαστε με το εγχειρημα φαντάζομαι, εστω και με διακοπές λόγω υποχρεώσεων, να δημιουργήσουμε μια ορθόδοξη εγκυκλοπαίδεια που στοχο θα έχει την ενημέρωση σε όλους τους Ελληνοφώνους ορθοδόξους σχετικά με την αλήθεια του Ευαγγελίου, τα δόγματα, την ιστορική πραγματικότητα, την αναίρεση των εγκατεστημένων πλανών που πολλοί σε βάρος της αληθινής εκκλησίας του Θεού επισυνάπτουν, καθώς και να αναδείξει πτυχές του ορθόδοξου βίου. Μέχρι εδώ νομίζω πως δε διαφωνούμε.<br />
:Η ανησυχία μου όμως έγκειται στο οτι πολλά άρθρα που ανεβαίνουν εδώ, οχι μονο κατα την προσωπική μου εκτίμηση δυστυχώς, στερούνται 2 πολύ βασικών πτυχών ώστε η ορθόδοξη βικι να αποκτήσει εγκυκλοπαιδική και κατ'επέκταση, αξιόπιστη οντότητα. Αφενός οι πηγές και αφετέρου η εμφάνιση, η δομή και η καλλιέπεια των κειμένων. Προσωπικά έχω καθε καλή διάθεση να βοηθήσω προς αυτή την κατεύθυνση, σε κάθε περίπτωση όμως πρέπει να δοθεί ένα τέλος σε άρθρα που δεν τηρούν τα κριτήρια ποιότητας αξιολογήσεως που προανέφερα. Για να γίνω πιο σαφής. Νομίζω πως δεν πρέπει να έχουμε άρθρα τα οποία δε γνωρίζουμε που στηρίζονται, όσο και αν αυτά είναι αξιόπιστα και αληθή. Επίσης και για τα άρθρα που περιέχουν εκφράσεις αδόκιμου εγκυκλοπαιδικου χαρακτήρα ή με εμφάνιση ατιμέλητη και άναρχη σε οτι έχει να κάνει με τη διαμόρφωση. Πρέπει να κατανοήσουμε, πως ο στόχος είναι να απευθύνθούμε σε ευρύ κοινό, κοινό ποικίλης μόρφωσης, πάντα εκφραζοντας την ορθόδοξη άποψη, με αντικειμενικότητα και ουδετερότητα (ελπίζω εδω να μη με παρερμηνεύσει κανείς το τι εννοω).<br />
:Αυτό δε είναι απαραίτητο, καθότι γνωρίζουμε πως αυτή η τακτικη είναι πάγια των πολεμίων του Χριστιανισμού και αν θέλουμε να επιτύχουμε την επιμόρφωση -οσο βαρυ και αν ακουγεται- ανθρώπων, που είτε δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, είτε το χρόνο να ενημερωθούν, με αποτέλεσμα να εναποθέτουν την μόρφωσή τους στο ιντερνετ, αλλά και για την αναίρεση των εγκατεστημένων πλανών, θα πρέπει εμείς να κάνουμε ποιοτικά και ποσοτικά βήματα, χωρίς να δίνουμε λαβές σχόλια. Αυτή δε η παρακίνηση έρχεται αφουγκραζόμενος ο ίδιος παράπονα ανθρώπων σχετικά με οτι παραθέτω και που τα εξέλαβα και ως παρατήρηση που με αφορούσε προσωπικά, αλλά και ως προς το σύνολο των συμμετεχόντων, την ωρα που μια τέτοια εικόνα δε συνάδει, και δεν πρέπει να συνάδει με το ορθόδοξο φρόνημα.<br />
:Θα ήθελα και τη δική σας τοποθέτηση ωστε να ξεκινίσει και μια διαδικασία αναμόρφωσης πολλών άρθρων. Ευχαριστώ.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 13:38, 17 Δεκεμβρίου 2007 (PST)<br />
<br />
<br />
Προσωπικά βρίσκω πολύ εύστοχες τις παρατηρήσεις του Θεόδωρου. Για να μην επαναλάβω τα σημεία στα οποία συμφωνώ, νομίζω συμφωνώ σχεδόν σε όλα. Ας έχουν στο νου τους οι φίλοι που ανεβάζουν υλικό να αφαιρούν κάθε τι που μπορεί να είναι περιττό για μια εγκυκλοπαίδεια και από εκεί και πέρα ...πολλή δουλειά για διαμόρφωση.<br />
<br />
Αν θέλουμε να βάλουμε κάποια αρχή διαμόρφωσης, θα πρότεινα αυτή που ισχύει στην Βικιπαίδεια, όπου η πρώτη ή οι πρώτες γραμμές κειμένου να είναι αφιερωμένες στο να δίνουν το στίγμα, την κεντρική ιδέα του λήμματος. Αυτό μπορεί να το εφαρμόσει και όποιος ανεβάζει νέο υλικό. Επίσης, όπου υπάρχουν λέξεις κλειδιά, έστω οι πιο βασικές, να βάλουμε τις αγκύλες των βικιλινκς και να φτιάχνουμε καμμιά παράγραφο όταν το κείμενο είναι αρκετό και πυκνό ώστε να διαβάζεται πιο ευχάριστα.<br />
<font color="red">[[Χρήστης:Papyrus|<tt><big>'''P'''</big>'''apyru'''<big>'''s'''</big></tt>]]</font> 10:20, 21 Δεκεμβρίου 2007 (PST)<br />
<br />
Κι εγώ με τη σειρά μου συμφωνώ, αλλά έχω παράλληλα να παρατηρήσω τα εξής:<br />
<br />
1. Επειδή ο χρόνος μου είναι φοβερά περιορισμένος, μια και συμμετέχω εκτός από την Ορθόδοξη Γουίκι στο ανέβασμα άρθρων σε δύο ακόμα ιστοσελίδες καθημερινά, θα ήταν έξω από τις δυνατότητές μου οποιαδήποτε περεταίρω ενασχόληση με τη διαμόρφωση των άρθρων.<br />
<br />
2. Θα μπορούσα βέβαια να το κάνω, αραιώνοντας τα άρθρα μου, και αξιοποιώντας αυτό το χρόνο σε διαμόρφωση. Όμως στην παρούσα φάση της Ορθόδοξης Γουίκι, το θεωρώ αυτό λάθος. Γιατί ενώ λείπουν ακόμα πολύ βασικά θέματα, θα ήταν κατά τη γνώμη μου λάθος, να ξοδεύουμε το χρόνο μας σε εκτενείς διαμορφώσεις των άρθρων. Αυτό θα ήταν χρήσιμο ΑΝ τα βασικά ζητήματα είχαν ήδη αναλυθεί.<br />
<br />
3. Θεωρώ λοιπόν, ότι η ίδια η δομή της Γουίκι είναι τέτοια, που εφ' όσον επιδέχεται εκ των υστέρων διαμόρφωση, αυτό είναι κάτι που κάποια στιγμή θα γίνει ούτως ή άλλως, κατά τις μελλοντικές επεμβάσεις μας στα άρθρα που ανεβάζουμε, με επιπλέον συμπληρώσεις και βιβλιογραφικές αναφορές, και κατατάξεις σε ομάδες θεμάτων.<br />
<br />
Από την πλευρά μου, όταν έχω το χρόνο (πρώτα), και εύκολη τη βιβλιογραφία, τη βάζω. Διαφορετικά, το αφήνω για με μετέπειτα φάση συμπλήρωσης. Γιατί νομίζω θα ήταν λάθος να αφήσουμε τόσο ελλειπή την Ορθόδοξη Γουίκι, όσο είναι σήμερα, και να ασχολούμαστε με εκτενείς διαμορφώσεις. Μακάρι να είχα άφθονο χρόνο να το κάνω. Αλλά προς το παρόν τόσο μπορώ. Και δεν νομίζω ότι θα άρεσε σε κανέναν, αν έβαζα ένα καλά διαμορφωμένο άρθρο κάθε μήνα, και τίποτα άλλο, αφήνοντας πλήθος ελλείψεων που γνωρίζω ότι υπάρχουν, αδημοσίευτες. Αυτή είναι η γνώμη μου. --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 08:50, 7 Ιανουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
[[Category:OrthodoxWiki]]<br />
<br />
[[bg:Дверия:Трапеза]]<br />
[[en:OrthodoxWiki:Trapeza]]<br />
[[ro:OrthodoxWiki:Cafenea]]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=OrthodoxWiki:%CE%A4%CF%81%CE%AC%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%B1&diff=2117OrthodoxWiki:Τράπεζα2008-01-07T16:50:27Z<p>Nikrom: /* Οσοι πιστοί ας συζητήσουμε */</p>
<hr />
<div>Στο μοναστήρι η '''[[τράπεζα]]''' είναι χώρος στον οποίο μοναχοί και προσκυνητές συγκεντρώνονται για να γευματίσουν και να συζητήσουν (αν και οι μοναχοί συνήθως δεν ομιλούν κατά τη διάρκεια των γευμάτων). Η τράπεζα του Ορθόδοξου Wiki είναι ο κύριος χώρος συζητήσεων για τον δικτυακό μας τόπο. Παρακαλούμε αισθανθείτε ελεύθεροι/ες να ρωτήσετε οτιδήποτε, να προτείνετε κάποια ιδέα ή να σχολιάσετε ζητήματα που χρήζουν σχολιασμού. Για άλλες, ιδιαίτερα προσανατολισμένες συζητήσεις, δείτε στην [[OrthodoxWiki:Πύλη Κοινότητας|Πύλη της Κοινότητας]]. <br />
<br />
<br />
== Ορθόδοξο Λεξικό ==<br />
<br />
Αγγλικό - Ρωσικό - Ελληνικό - Ρουμανικό - Φινλανδικό - Σουηδικό<br />
-> http://www.ortodoksi.net/dict/search.php<br />
από [[:en:User:HAP|HAP]] 00:47, January 5, 2007 (PST)<br />
<br />
==edittools==<br />
<br />
Προστέθηκαν εργαλεία εισαγωγής κειμένου και ειδικοί χαρακτήρες για τη διευκόλυνση των συγγραφέων--[[Χρήστης:Kalogeropoulos|Kalogeropoulos]] 13:44, 2 Ιουλίου 2007 (PDT)<br />
<br />
<br />
==Έτη πολλά==<br />
<br />
Εύχομαι η άσπιλη, αμόλυντος, άχραντος, αγνή Παρθένος, θεονύμφευτος υπεραγία Δέσποινα, με τις Πρεσβείες της να δίδει υγεία σώματική, πνευματική σε όλους μας.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 05:13, 15 Αυγούστου 2007 (PDT)<br />
<br />
Ευχαριστούμε και ανταποδίδουμε--[[Χρήστης:Kalogeropoulos|Kalogeropoulos]] 03:15, 20 Αυγούστου 2007 (PDT)<br />
<br />
<br />
==Οσοι πιστοί ας συζητήσουμε==<br />
<br />
:Εν αρχή θέλω να ευχαριστήσω όσους μέχρι σημέρα έχουν καταβάλλει προσπάθεια για την αναπτυξη της ορθοδοξης βικιπαίδεια. Νομίζω ομως οτι θα πρέπει να γίνει μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με το στατους του επιπέδου πολλών άρθρων που ανεβαίνουν εδώ. <br />
:Προσωπικά θέλω η ορθόδοξη βικι, όπως και όλοι όσοι ασχολούμαστε με το εγχειρημα φαντάζομαι, εστω και με διακοπές λόγω υποχρεώσεων, να δημιουργήσουμε μια ορθόδοξη εγκυκλοπαίδεια που στοχο θα έχει την ενημέρωση σε όλους τους Ελληνοφώνους ορθοδόξους σχετικά με την αλήθεια του Ευαγγελίου, τα δόγματα, την ιστορική πραγματικότητα, την αναίρεση των εγκατεστημένων πλανών που πολλοί σε βάρος της αληθινής εκκλησίας του Θεού επισυνάπτουν, καθώς και να αναδείξει πτυχές του ορθόδοξου βίου. Μέχρι εδώ νομίζω πως δε διαφωνούμε.<br />
:Η ανησυχία μου όμως έγκειται στο οτι πολλά άρθρα που ανεβαίνουν εδώ, οχι μονο κατα την προσωπική μου εκτίμηση δυστυχώς, στερούνται 2 πολύ βασικών πτυχών ώστε η ορθόδοξη βικι να αποκτήσει εγκυκλοπαιδική και κατ'επέκταση, αξιόπιστη οντότητα. Αφενός οι πηγές και αφετέρου η εμφάνιση, η δομή και η καλλιέπεια των κειμένων. Προσωπικά έχω καθε καλή διάθεση να βοηθήσω προς αυτή την κατεύθυνση, σε κάθε περίπτωση όμως πρέπει να δοθεί ένα τέλος σε άρθρα που δεν τηρούν τα κριτήρια ποιότητας αξιολογήσεως που προανέφερα. Για να γίνω πιο σαφής. Νομίζω πως δεν πρέπει να έχουμε άρθρα τα οποία δε γνωρίζουμε που στηρίζονται, όσο και αν αυτά είναι αξιόπιστα και αληθή. Επίσης και για τα άρθρα που περιέχουν εκφράσεις αδόκιμου εγκυκλοπαιδικου χαρακτήρα ή με εμφάνιση ατιμέλητη και άναρχη σε οτι έχει να κάνει με τη διαμόρφωση. Πρέπει να κατανοήσουμε, πως ο στόχος είναι να απευθύνθούμε σε ευρύ κοινό, κοινό ποικίλης μόρφωσης, πάντα εκφραζοντας την ορθόδοξη άποψη, με αντικειμενικότητα και ουδετερότητα (ελπίζω εδω να μη με παρερμηνεύσει κανείς το τι εννοω).<br />
:Αυτό δε είναι απαραίτητο, καθότι γνωρίζουμε πως αυτή η τακτικη είναι πάγια των πολεμίων του Χριστιανισμού και αν θέλουμε να επιτύχουμε την επιμόρφωση -οσο βαρυ και αν ακουγεται- ανθρώπων, που είτε δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, είτε το χρόνο να ενημερωθούν, με αποτέλεσμα να εναποθέτουν την μόρφωσή τους στο ιντερνετ, αλλά και για την αναίρεση των εγκατεστημένων πλανών, θα πρέπει εμείς να κάνουμε ποιοτικά και ποσοτικά βήματα, χωρίς να δίνουμε λαβές σχόλια. Αυτή δε η παρακίνηση έρχεται αφουγκραζόμενος ο ίδιος παράπονα ανθρώπων σχετικά με οτι παραθέτω και που τα εξέλαβα και ως παρατήρηση που με αφορούσε προσωπικά, αλλά και ως προς το σύνολο των συμμετεχόντων, την ωρα που μια τέτοια εικόνα δε συνάδει, και δεν πρέπει να συνάδει με το ορθόδοξο φρόνημα.<br />
:Θα ήθελα και τη δική σας τοποθέτηση ωστε να ξεκινίσει και μια διαδικασία αναμόρφωσης πολλών άρθρων. Ευχαριστώ.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 13:38, 17 Δεκεμβρίου 2007 (PST)<br />
<br />
<br />
Προσωπικά βρίσκω πολύ εύστοχες τις παρατηρήσεις του Θεόδωρου. Για να μην επαναλάβω τα σημεία στα οποία συμφωνώ, νομίζω συμφωνώ σχεδόν σε όλα. Ας έχουν στο νου τους οι φίλοι που ανεβάζουν υλικό να αφαιρούν κάθε τι που μπορεί να είναι περιττό για μια εγκυκλοπαίδεια και από εκεί και πέρα ...πολλή δουλειά για διαμόρφωση.<br />
<br />
Αν θέλουμε να βάλουμε κάποια αρχή διαμόρφωσης, θα πρότεινα αυτή που ισχύει στην Βικιπαίδεια, όπου η πρώτη ή οι πρώτες γραμμές κειμένου να είναι αφιερωμένες στο να δίνουν το στίγμα, την κεντρική ιδέα του λήμματος. Αυτό μπορεί να το εφαρμόσει και όποιος ανεβάζει νέο υλικό. Επίσης, όπου υπάρχουν λέξεις κλειδιά, έστω οι πιο βασικές, να βάλουμε τις αγκύλες των βικιλινκς και να φτιάχνουμε καμμιά παράγραφο όταν το κείμενο είναι αρκετό και πυκνό ώστε να διαβάζεται πιο ευχάριστα.<br />
<br />
Κι εγώ με τη σειρά μου συμφωνώ, αλλά έχω παράλληλα να παρατηρήσω τα εξής:<br />
<br />
1. Επειδή ο χρόνος μου είναι φοβερά περιορισμένος, μια και συμμετέχω εκτός από την Ορθόδοξη Γουίκι στο ανέβασμα άρθρων σε δύο ακόμα ιστοσελίδες καθημερινά, θα ήταν έξω από τις δυνατότητές μου οποιαδήποτε περεταίρω ενασχόληση με τη διαμόρφωση των άρθρων.<br />
<br />
2. Θα μπορούσα βέβαια να το κάνω, αραιώνοντας τα άρθρα μου, και αξιοποιώντας αυτό το χρόνο σε διαμόρφωση. Όμως στην παρούσα φάση της Ορθόδοξης Γουίκι, το θεωρώ αυτό λάθος. Γιατί ενώ λείπουν ακόμα πολύ βασικά θέματα, θα ήταν κατά τη γνώμη μου λάθος, να ξοδεύουμε το χρόνο μας σε εκτενείς διαμορφώσεις των άρθρων. Αυτό θα ήταν χρήσιμο ΑΝ τα βασικά ζητήματα είχαν ήδη αναλυθεί.<br />
<br />
3. Θεωρώ λοιπόν, ότι η ίδια η δομή της Γουίκι είναι τέτοια, που εφ' όσον επιδέχεται εκ των υστέρων διαμόρφωση, αυτό είναι κάτι που κάποια στιγμή θα γίνει ούτως ή άλλως, κατά τις μελλοντικές επεμβάσεις μας στα άρθρα που ανεβάζουμε, με επιπλέον συμπληρώσεις και βιβλιογραφικές αναφορές, και κατατάξεις σε ομάδες θεμάτων.<br />
<br />
Από την πλευρά μου, όταν έχω το χρόνο (πρώτα), και εύκολη τη βιβλιογραφία, τη βάζω. Διαφορετικά, το αφήνω για με μετέπειτα φάση συμπλήρωσης. Γιατί νομίζω θα ήταν λάθος να αφήσουμε τόσο ελλειπή την Ορθόδοξη Γουίκι, όσο είναι σήμερα, και να ασχολούμαστε με εκτενείς διαμορφώσεις. Μακάρι να είχα άφθονο χρόνο να το κάνω. Αλλά προς το παρόν τόσο μπορώ. Και δεν νομίζω ότι θα άρεσε σε κανέναν, αν έβαζα ένα καλά διαμορφωμένο άρθρο κάθε μήνα, και τίποτα άλλο, αφήνοντας πλήθος ελλείψεων που γνωρίζω ότι υπάρχουν, αδημοσίευτες. Αυτή είναι η γνώμη μου. --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 08:50, 7 Ιανουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
<font color="red">[[Χρήστης:Papyrus|<tt><big>'''P'''</big>'''apyru'''<big>'''s'''</big></tt>]]</font> 10:20, 21 Δεκεμβρίου 2007 (PST)<br />
<br />
<br />
[[Category:OrthodoxWiki]]<br />
<br />
[[bg:Дверия:Трапеза]]<br />
[[en:OrthodoxWiki:Trapeza]]<br />
[[ro:OrthodoxWiki:Cafenea]]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%A3%CF%85%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CF%87%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%B7:Nikrom&diff=2116Συζήτηση χρήστη:Nikrom2008-01-07T16:26:47Z<p>Nikrom: /* Καλή χρονιά */</p>
<hr />
<div>{{καλωσόρισμα}}<br />
<br />
Θα το βάλω προς το παρόν στην κατηγορία Θεολογία. Αλλά θα ήθελα και τη γνώμη του Πάπυρου, αν είσαι σε επαφή μαζί του--[[Χρήστης:Kalogeropoulos|Kalogeropoulos]] 05:14, 31 Μαΐου 2007 (PDT)<br />
<br />
Τι εννοείς ποιος είναι ο ρόλος μου εδώ; Να κάνω αυτό που εσείς δεν κάνετε. Τη διαμόρφωση ενός '''υγιούς''' περιβάλλοντος παράθεσης των ορθόδοξων απόψεων. Και βέβαια σε απέκλεισα από τη Βικιπαίδεια και θα συνεχίσω να αποκλείω οποιονδήποτε απειλεί και επιτίθεται με τέτοιο τρόπο. Δεν έχετε καταλάβει ούτε εσείς ούτε οι ΜτΙ ότι η Βικιπαίδεια είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από έναν ορθόδοξο δικτυακό τόπο. Αν δεν σου αρέσει η εδώ παρουσία μου να απευθυνθείς στο Fr John. --[[Χρήστης:Kalogeropoulos|Kalogeropoulos]] 03:43, 2 Ιουλίου 2007 (PDT)<br />
<br />
Χωρίς να έχω προς το παρόν οτιδήποτε εναντίον σου στην παρούσα Ορθόδοξη Βικιπαίδεια, (αντιθέτως, αισθάνομαι βαθιά υποχρεωμένος για τον κόπο σου εδώ), αναρωτιέμαι, πώς είναι δυνατόν να είσαι διαχειριστής σε μια Ορθόδοξη Βικιπαίδεια, όταν στην Γενική Βικιπαίδεια, ΚΛΕΙΔΩΝΕΙΣ ένα άρθρο, που περιέχει μία ψευδή δήλωση σε ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ δογματικό θέμα, για το τι πιστεύουμε πραγματικά εμείς οι Ορθόδοξοι περί Θεού. Και αυτό είναι όχι απλώς απαράδεκτο, αλλά και ΑΣΗΚΩΤΟ για έναν Χριστιανό. Και ειλικρινά, δεν πρόκειται να ησυχάσω, αν δεν διορθωθεί το εν λόγω άρθρο, που παρουσιάζει Σαββελιανιστικές απόψεις ως Ορθόδοξες, επειδή έτσι θέλει ένας Μάρτυρας της Σκοπιάς, και εσείς οι διαχειριστές δεν αφήνετε τους Ορθοδόξους να το διορθώσουν. Δηλαδή επειδή με διαγράψατε, νομίζετε ότι δεν μπορώ να στείλω δεκάδες άλλους να κάνουν αλλαγές; Αυτό είναι που θέλετε, ή να καταγραφεί η αλήθεια;<br />
<br />
Και ακόμα, αν αυτό που θέλετε είναι να καταγραφεί η αλήθεια, γιατί σβήσατε το άρθρο μου για τον θεό της Σκοπιάς, εφ' όσον μπήκε ΠΡΙΝ μου βάλετε φραγή, και εφ' όσον δεν περιείχε κανένα ατεκμηρίωτο σημείο; Μήπως τελικά ΕΣΕΙΣ τους κακομαθαίνετε, και προκαλούν όλη αυτή τη φασαρία; <br />
<br />
Παρακαλώ να με ενημερώσεις μέχρι πότε θα έχω φραγή εκεί, και πώς θα ενημερωθώ για την άρση της. Εγώ πάντως, θα φροντίσω το θέμα να πάει εκεί που πρέπει. Δεν είναι δυνατόν να κρατάτε τα δίκια των απατεώνων, και να φιμώνετε τους Χριστιανούς, και αυτό να το λέτε "υγιές" περιβάλλον. Κανένα περιβάλλον με ψεύδη και φίμωση δεν είναι υγιές. --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 04:12, 2 Ιουλίου 2007 (PDT)<br />
<br />
Η φραγή σου είναι για 3 ημέρες. Η αιτία εμπρηστικές και υβριστικές δηλώσεις. Αν νομίζεις ότι με τέτοιες δηλώσεις μπορεί να δημιουργηθεί υγιές περιβάλλον έχεις λάθος και εσύ και όποιος άλλος θεωρεί ότι η πολεμική είναι η κατάλληλη γραφή για την ευσύνοπτη παρουσίαση ενός δόγματος. Σε ποιο άρθρο αναφέρεσαι, μήπως στις τελευταίες σου προσθέσεις στο λήμμα των ΜτΙ; Και πριν συνεχίσεις, θα σε παρακαλούσα να διαβάσεις προσεκτικά τις οδηγίες και την πολιτική του παρόντος ορθόδοξου wiki, την οποία βέβαια εγώ απλώς μεταφράζω. Περαιτέρω παράπονα στον οικοδεσπότη του wiki [[:en:User:FrJohn]] --[[Χρήστης:Kalogeropoulos|Kalogeropoulos]] 04:18, 2 Ιουλίου 2007 (PDT)<br />
<br />
Γνωρίζεις πολύ καλά ότι στη Γενική Βικιπαίδεια, υπάρχει ούτως ή άλλως πολεμική μεταξύ Ορθοδόξων και Μαρτύρων της Σκοπιάς. Η πολεμική λοιπόν είναι δεδομένη, ακόμα και πολύ πριν εμφανισθώ εγώ εκεί μέσα. Και πρέπει να καταλάβετε, ότι περισσότερο εμπρηστικό από τις δηλώσεις, είναι Η ΑΔΙΚΙΑ. Όταν κάποιος αδικείται, είναι φυσικό να εμφανίζεται στη συνέχεια εμπρηστικός. Δεν λέω, είναι φυσικό ότι κάποια άρθρα θα κλειδωθούν. Αλλά ΕΙΔΙΚΑ ΑΥΤΟ ήταν εντελώς άστοχο να το κλειδώσετε. Για Θεολογικά θέματα η Εκκλησία έκανε ΟΛΕΣ τις Οικουμενικές της Συνόδους. Κι εσείς κλειδώσατε άρθρο που περιέχει μια ψευδή δήλωση ενός Μάρτυρα της Σκοπιάς, για το τι πιστεύουμε δήθεν εμείς οι Ορθόδοξοι. Και η άποψη αυτή του Μάρτυρα, είναι πλήρως αναθεματισμένη ως αίρεση στις Οικουμενικές μας Συνόδους. Αλλά εσείς την έχετε ΚΛΕΙΔΩΣΕΙ ως Ορθόδοξη! Και όποιος άσχετος μπει αυτές τις ημέρες ψάχνοντας για το θέμα, θα σχηματίσει για την Ορθόδοξη Εκκλησία ψευδή εντύπωση! Μα δεν καταλαβαίνετε ότι με το θέμα αυτό παίζονται ψυχές;<br />
<br />
Και ας πούμε ότι ως μη Θεολόγοι δεν το ξέρετε ότι το ζήτημα είναι τόσο σοβαρό δογματικά. Όταν τόσο καιρό το γράφουν οι Χριστιανοί εκεί, και εμμένουν ότι αυτή ΔΕΝ είναι Ορθόδοξη θέση, αλλά είναι μια προβοκάτσια ενός Μάρτυρα της Σκοπιάς, γιατί εμμένετε να κρατάτε κλειδωμένο το άρθρο; Δεν θα μας κάνετε μπαρούτι έτσι; Ποιος τελικά δυναμιτίζει την ειρήνη εκεί; Εμείς οι Χριστιανοί, ή οι Μάρτυρες, που δίνουν ψευδείς πληροφορίες ως δική μας πίστη; Και ποιος βάζει φωτιά στην αγανάκτηση των Ορθοδόξων, όταν ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ανέχεστε να μένει κλειδωμένο ένα άρθρο, στο οποίο ΕΝΑΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ έχει γράψει ψευδώς το τι πιστεύουμε εμείς οι Ορθόδοξοι; Δεν μας κάνετε να εκραγούμε έτσι; Δεν το καταλαβαίνετε; Θα γράψουν άλλοι για εμάς τι πιστεύουμε, και εμάς που θέλουμε να το διοθρώσουμε, θα μας αφήσετε απ' έξω; Είναι να μην εκραγούμε;<br />
<br />
Όσο για το άρθρο μου που σβήσατε, είναι στο λήμα: Τι πιστεύουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Πάνω από το Υιός, πρόσθεσα το τι πιστεύουν για τον Πατέρα, από ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΒΙΒΛΙΟ το οποίο παρέθεσα αυτούσιο. Εγώ, αντί να γράψω ψεύδη, συμπλήρωσα το λήμα με δικά τους λόγια. Γιατί το σβήσατε, εφ' όσον ήταν τεκμηριωμένο και μπήκε πριν από τη φραγή μου; Αν είσαστε δίκαιοι, το άρθρο εκείνο θα το ξαναβάλετε μόνοι σας, για να μην αποκρύπτουν οι Μάρτυρες όσα ξέρουν ότι τους εκθέτουν και τα αποκρύπτουν. Δικά τους λόγια είναι! Από δικό τους βιβλίο! Γιατί δεν τα προσθέσανε μόνοι τους; Βάλτε το λοιπόν, και κόψτε το κλείδωμα του άλλου άρθρου, για να βάλει ο Χρήστος τη διόρθωση στα ψέματα των Μαρτύρων για το τι πιστεύουμε.<br />
<br />
Ξέρεις κάτι; Εγώ έχω πολλούς τόπους να ξοδέψω το χρόνο μου. Δεν έχω ανάγκη τη Γενική Βικιπαίδεια. Εδώ στην Ορθόδοξη Βικιπαίδεια, νομίζω ότι μπορώ να προσφέρω περισσότερα και ειρηνικότερα. Με τη φραγή δεν θα κάτσω να σκάσω. Μπορώ να στείλω άλλους στο πόδι μου να κάνουν αυτό που μου αρνείστε εσείς. Αν όμως εσείς ως διαχειριστές κρατήσετε σωστή στάση, ΧΩΡΙΣ ΑΔΙΚΙΕΣ, και μας αφήσετε να διορθώσουμε τη συκοφαντία, και να βάλουμε το τεκμηρωμένο άρθρο μου που κόψατε, δεν θα υπάρξει λόγος να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία κι εμείς.<br />
<br />
Εσείς ανάβετε τις φωτιές, και εσείς τις σβήνετε. --[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 04:41, 2 Ιουλίου 2007 (PDT)<br />
<br />
==Θόδωρος==<br />
<br />
Αγαπητέ Νίκρομ (και το εννοώ, γιατί το «αγαπητός» μπορεί να φαίνεται εγκάρδιο, αλλά σε μια ομιλία σήμερα είναι απόμακρο πολλές φορές) σε ευχαριστώ για την εγκάρδια υποδοχή σου. Είδα παραπάνω μάλιστα πως απο εδώ έδωσες και συ το δικό σου αγώνα για το τετραγράμματο, που μπήκαν ατυχώς κάποιες παρερμηνείες για την έννοια Γιαχβέ για την ορθοδοξία, στη ελληνική (γενική) Βικι και σε χαιρετίζω για το αγωνιστικό σου πνεύμα. Καταλαβαίνω ίσως τη μήνη σου, αλλά πρέπει να διατηρούμε την ψυχραιμία μας, να προσπαθούμε για το ανθρωπίνως δυνατό, με σύνεση και παρησία και ο Θεός θα αποφασίσει για το αποτέλεσμα των πράξεων, όταν Αυτός κρίνει. Στόχο έχω να προσφέρω εδώ, αλλά σίγουρα θα είναι δύσκολο να δώσω ότι δίνω και στη γενική βίκι. Επίσης θα με χαροποιούσε αν κάποια απο τα άρθρα που έχω συνεισφέρει εκεί θέλεις να τα περάσεις ή και να τα προσαυξήσεις εδώ( το καμάρι μου είναι ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος μόνο που λείπει ένα μικρό κομμάτι του για ολοκληρωθεί). Επίσης αν χρειάζεσαι κάποια βοήθεια μη διστάσεις να τη ζητήσεις. Καλή συνέχεια και καλή συνεισφορά.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 10:54, 18 Ιουλίου 2007 (PDT)<br />
<br />
Kάνω και μια προσπάθεια στα βικιφθέγματα δες [http://el.wikiquote.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%82:%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%82 εδώ] αν ενδιαφέρεσαι<br />
<br />
<br />
== Καλή χρονιά ==<br />
<br />
* Καλη χρονιά και ευτυχισμένο το νέο έτος με αγάπη, εν Χριστώ ειρήνη και υγεία.<br />
* Σε παρακαλώ στα άρθρα που ανεβάζεις να προσθέτεις βιβλιογραφία. Επίσης σε παρακαλώ να προσθέτεις άρθρα με πιο εγκυκλοπαιδική υφή, προσπαθώντας να τα επεξεργαστείς πρώτα. Θα βοηθήσω σε αυτή την κατευθυνση, αλλά πρέπει και εσύ να βοηθήσεις. [http://el.orthodoxwiki.org/OrthodoxWiki:%CE%A4%CF%81%CE%AC%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%B1#.CE.9F.CF.83.CE.BF.CE.B9_.CF.80.CE.B9.CF.83.CF.84.CE.BF.CE.AF_.CE.B1.CF.82_.CF.83.CF.85.CE.B6.CE.B7.CF.84.CE.AE.CF.83.CE.BF.CF.85.CE.BC.CE.B5 Εδώ] είναι και η συζήτηση στην κοινότητα σχετικά με τους προβληματισμούς μου.--<b>[[Χρήστης:Θεοδωρος|<font color="dark orange">Θεόδωρος</font>]] </b> 05:18, 7 Ιανουαρίου 2008 (PST)<br />
<br />
Χρόνια πολλά! Θα σου απαντήσω στη σχετική σελίδα που μου υπέδειξες.--[[Χρήστης:Nikrom|Nikrom]] 08:26, 7 Ιανουαρίου 2008 (PST)</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%A7%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%B5%CF%84%CE%AE%CF%82_%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1&diff=2113Χιλιετής Βασιλεία2008-01-05T08:47:33Z<p>Nikrom: /* Ο συμβολισμός των 1000ων ετών */</p>
<hr />
<div>Πρόκειται για μια συμβολική περίοδο, που αρχίζει από το τέλος της Πρώτης Έλευσης του Χριστού, και τελειώνει με τη [[Δευτέρα Παρουσία|2η Παρουσία Του]]. Στο διάστημα αυτό, ο Σατανάς είναι "δεμένος" μόνο ως προς την προσπάθειά του να προκαλέσει τον τελικό πόλεμο, ενώ πλανάει τα έθνη σε όλα τα άλλα. Στο διάστημα αυτό επίσης, οι άγιοι (ως μέτοχοι τής 1ης και [[Πρώτη Ανάσταση|πνεύματικής ανάστασης]]), συμβασιλεύουν με τον Κύριο, όντες μέτοχοι όσων έχασε ο Αδάμ με την αμαρτία του.<br />
<br />
<br />
== Η προφητεία της Χιλιετούς Βασιλείας ==<br />
<br />
Το θέμα της Χιλιετούς βασιλείας, είναι ένα δύσκολο θέμα για ανθρώπους που δεν έχουν τις Ορθόδοξες προϋποθέσεις κατανόησής του, και που δεν έχουν μια πολύ καλή γνώση της υπόλοιπης Αγίας Γραφής και των δογματικών ορίων της αληθινής πίστης. Η δυσκολία του θέματος μπορεί να γίνει κατανοητή διαβάζοντας τη σχετική προφητεία του βιβλίου της Αποκάλυψης για τη Χιλιετή Βασιλεία που ακολουθεί: <br />
<br />
'''Αποκάλυψη 19/ιθ΄ 17 - 20/κ΄ 10:'''<br />
<br />
"19. Kαι είδον το θηρίον και τούς βασιλείς τής γης και τα στρατεύματα αυτών συνηγμένα ποιήσαι τοv πόλεμον μετά του καθημένου επί τού Ίππoυ και μετά του στρατεύματος αυτού. 20. Και επιάσθη το θηρίον καί μετ' αυτού ο ψευδοπροφήτης ο ποιήσας τα σημεία ενώπιον αυτού, εν οίς επλάνησε τους λαβόντας το χάραγμα τού θηρίου και τους προσκυνούντας τη εικόνι αυτού, ζώντες εβλήθησαν oι δύο εις την λίμνην τού πυρός την καιομένην εν θείω 21. καί οι λοιποί απεκτάνθησαν εν τη ρομφαία του καθημένου επί τού ίππου, τη εξελθούση εκ τού στόματος αυτού καί πάντα τα όρνεα εχορτάσθησαν εκ τών σαρκών αυτών.<br />
<br />
'''Κεφάλαιο 20/κ΄'''<br />
<br />
1. Καί είδον άγγελον καταβαίνοντα εκ τού ουρανού, έχοντα την κλειν τής αβύσσου και άλυσιν μεγάλην επί την χείρα αυτού. 2. και εκράτησεν τον δράκοντα, ο όφις ο αρχαίος, ος εστιν Διάβολος και ο Σατανάς ο πλανών την οικουμένην όλην, και έδησεν αυτόν χίλια έτη 3. καί έβαλεν αυτόν εις την άβυσσον, και έκλεισεν και έσφράγισεν έπανω αυτού, ίνα μη πλανήσει έτι τα έθνη, άχρι τελεσθή τα χίλια έτη. μετά ταύτα δει αυτόν λυθήναι μικρόν χρόνον.<br />
<br />
4. Kαι είδον θρόνους καί εκάθισαν επ' αυτούς και κρίμα εδόθη αυτοίς, και τας ψυχάς των πεπελεκισμένων δια την μαρτυρίαν Ιησού καί δια τον λόγον του Θεού και οίτινες ου προσεκύνησαν το θηρίον oυδέ την εικόνα αυτού και ουκ έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον και επί την χείρα αυτών. καί έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού χίλια έτη. 5. καί οι λοιποί τών νεκρών ουκ έζησαν άχρι τελεσθή τα χίλια έτη. Αύτη η ανάστασις η πρώτη (6. μακάριος και άγιος ο έχων μέρος εν τη αναστάσει τη πρώτη) επί τούτων ο δεύτερος θάνατος ουκ έχει εξουσίαν, αλλ' έσονται ιερείς του Θεού και του Χριστού και βασιλεύσουσιν μετ' αυτού τα χίλια έτη.<br />
<br />
7. Και όταν τελεσθή τα χίλια έτη, λυθήσεται ο Σατανάς εκ της φυλακής αυτού 8. και εξελεύσεται πλανήσαι τα έθνη τα εν ταις τέσσαρσιν γωνίαις της γης, τον Γωγ και τον Μαγώγ, συναγαγείν αυτούς εις τον πόλεμον, ων ο αριθμός αυτών ως η άμμος της θαλάσσης. 9. και ανέβησαν επί το πλάτος της γης και εκύκλευσαν την παρεμβολήν των αγίων και την πόλιν την ηγαπημένην, και κατέβη πυρ εκ του ουρανού και κατέφαγεν αυτούς. 10. και ο Διάβολος ο πλανών αυτούς εβλήθη εις την λίμνην του πυρός και θείου όπου και το θηρίον και ο ψευδοπροφήτης, και βασανισθήσονται ημέρας και νυκτός εις τους αιώνας των αιώνων."<br />
<br />
<br />
== Ερμηνευτική παρουσίαση των 7 οράσεων της προφητείας ==<br />
<br />
Τα συμφραζόμενα τών επίμαχων εδαφίων, αρχίζουν από το εδάφιο 11. Το χωρίο της Αποκάλυψης 19/ιθ΄ 11 ως 20/κ΄ 10 που μας ενδιαφέρει κυρίως, δεν είναι μια όραση, αλλά μία συλλογή οράσεων που είδε o απόστολος Ιωάννης ο Θεολόγος, οι οποιες ΔΕN ΕΧΟΥN ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΗ ΣΕΙΡΑ. Δηλαδή, το ότι η μία όραση βρίσκεται γραμμένη πριν από την άλλη, δε σημαίνει πως περιγράφει γεγονότα που συνέβησαν ενωρίτερα.<br />
<br />
Οι οράσεις αυτές είναι 7 στον αριθμό:<br />
<br />
'''1η όραση''' (Αποκάλυψις 19/ιθ΄ 11-16): Είναι μια περιγραφή τών ουρανίων στρατευμάτων, επί τών οποίων ηγείται ο Ιησούς Χριστός, έτοιμα να πολεμήσουν.<br />
<br />
'''2η όραση''' (Αποκάλυψις 19/ιθ΄ 17-18): Πρόκειται για την πρόσκληση κάποιου αγγέλου προς τα όρνεα, για να φάνε τους νεκρούς εχθρούς τών στρατευμάτων τού Ιησού τής προηγούμενης όρασης.<br />
<br />
'''3η όραση''' (Αποκάλυψις 19/ιθ΄ 19-21): Εδώ, εμφανίζεται επιτέλους η αντίπαλη παράταξη, να είναι κι αυτοί έτοιμοι για τη μάχη εναντίον τού Κυρίου Ιησού Χριστού, και οι οποίοι αποτελούνται από τους βασιλείς τής γης, με επικεφαλής το [[Θηρίο]] και τον [[Ψευδοπροφήτης|Ψευδοπροφήτη]]. Βλέπουμε επίσης το αποτέλεσμα αυτής τής μάχης, που είναι η συντριβή τών αντιθέων στρατευμάτων, και το ρίξιμο τού Θηρίου και τού Ψευδοπροφήτη στη λίμνη τής φωτιάς, δηλαδή στο [[Δεύτερος Θάνατος|2ο θάνατο]], απ' όπου δεν υπάρχει ανάσταση (Αποκ. 20/κ΄ 14). Kαι η όραση αυτή τελειώνει με το γεύμα τών ορνέων αποτελούμενο από τις σάρκες τών εχθρών τού Χριστού.<br />
<br />
'''4η όραση''' (Αποκάλυψις 20/κ΄ 1-3): Στα τρία πρώτα εδάφια τού κεφαλαίου αυτού, περιγράφεται το δέσιμο τού [[Σατανάς|Σατανά]] για 1000 έτη, για να μη πλανάει πια τα έθνη. Πρόκειται για την όραση που μπερδεύει περισσότερο τους [[Χιλιασμός|Χιλιαστές]], επειδή νομίζουν ότι είναι (χρονολογικά), συνέχεια τής προηγούμενης. Αλλά κάνουν λάθος.<br />
<br />
'''5η όραση''' (Αποκάλυψις 20/κ΄ 4-6): Είναι μια όραση χρονικά παράλληλη με την προηγούμενη, που αποτελεί μια παρένθεση, με σκοπό να δείξει τι συμβαίνει στην Εκκλησία κατά τη διάρκεια τής περιόδου τών συμβολικών 1000 ετών τού δεσίματος τού Σατανά. Μας μιλάει για τη Χριστιανική [[αναγέννηση]], που εδώ ονομάζεται "1η Ανάσταση" (Εφεσίους 2/β΄ 1,5). Αυτή την ανάσταση, όλοι σχεδόν οι Χιλιαστές τη μπερδεύουν με τη σωματική ανάσταση που θα γίνει στη 2η παρουσία τού Κυρίου. Πρόκειται όμως για ανάσταση πνεύματος και όχι σώματος, μια και τα διαδραματιζόμενα σε αυτή την όραση αναφέρονται και σε ψυχές. Πρόκειται για την αναγέννηση που συμβαίνει στους πιστούς από την ανάσταση τού Κυρίου Ιησού το 33 μ.Χ., ως την εποχή τού πολέμου που αναφέρεται στις προηγούμενες οράσεις, που θα γίνει λίγο πριν από τη [[Δευτέρα Παρουσία|2η παρουσία]] τού Χριστού. Η περίοδος αυτή λόγω τής μακρότητάς της, συμβολίζεται από το μακρύ χρονικό διάστημα τών 1000 ετών, που για το Θεό είναι σαν μόνο μια μέρα, (η Χριστιανική μέρα) (Β΄ Πέτρου 3/γ΄ 8).<br />
<br />
'''6η όραση''' (Αποκάλυψις 20/κ΄ 7-9): Εδώ περιγράφεται o ίδιος πόλεμος τών προηγουμένων οράσεων, με άλλα λόγια.<br />
<br />
'''7η όραση''' (Αποκάλυψις 20/κ΄ 10): Ίσως η όραση αυτή να είναι μέρος τής προηγούμενης, όμως την αναφέρουμε ξεχωριστά, γιατί το θέμα της εκτυλίσσεται σε μη υλικό πεδίο, εφ' όσον αναφέρεται στο τέλος τού Σατανά, ο οποίος και φέρεται ως υπεύθυνος τού πολέμου τών προηγουμένων οράσεων.<br />
<br />
Από τα παραπάνω, είναι σαφές ότι το κεντρικό θέμα αυτών τών οράσεων, είναι κάποιος συγκεκριμμένος πόλεμος.<br />
<br />
<br />
== Ο συμβολισμός των 1000ων ετών ==<br />
<br />
Στην επιστολή Β΄ Πέτρου 3/γ΄ 8, βρίσκεται το κλειδί τής κατανόησης τού αριθμού 1000. Εκεί λέει: "Εν δε τούτω μη λανθανέτω υμάς, αγαπητοί, ότι μία ημέρα παρά Κυρίω ως 1000 έτη και 1000 έτη ως ημέρα μία".<br />
<br />
Όμως ο Θεός ΔΕΝ μετράει το χρόνο σε ημέρες, ως άχρονος που είναι. Σύμφωνα με το χωρίο Εβραίους 1/α΄ 2, ο Θεός δια τού γιού και Λόγου Του, "έκανε και τους αιώνες".Αυτός λοιπόν που έπλασε το χρόνο, δεν είναι δυνατόν να υπόκειται στο χρόνο.<br />
<br />
Στην Αγία Γραφή η λέξη "ημέρα", έχει για τον Θεό πολλές έννοιες. Π.χ. στην Έξοδο 20/κ΄ 11, μας λέει πως ο Θεός διαμόρφωσε τη γη και τη θάλασσα σαν κατοικία τού ανθρώπου "σε 6 ημέρες". Όμως στη Γένεση 2/β΄ 4, λέει ότι ο Θεός τα έκανε αυτά σε μια ημέρα: "καθ' ην ημέραν εποίησε ο Θεός γην και ουρανόν".<br />
<br />
Η λέξη "ημέρα" λοιπόν, έχει για το Θεό μεταβλητή διάρκεια, και σημαίνει "περίοδο χρόνου". Οι 6 δημιουργικές ημέρες λοιπόν, σημαίνουν 6 δημιουργικές περιόδους, και όταν λέει: "την ημέρα που έκανε γη και ουρανό", εννοεί "την περίοδο που έκανε γη και ουρανό".<br />
<br />
Κατά τον ίδιο τρόπο και ο απόστολος Πέτρος στη Β΄ Πέτρου 3/γ΄ 8, εννοεί πως μία περίοδος τόσο μεγάλη για εμάς όσο τα 1000 έτη, για το Θεό είναι τόσο ασήμαντη, όσο για εμάς μια μικρή περίοδος μίας ανθρώπινης ημέρας. Ο Θεός δε μετράει το χρόνο σε ημέρες!<br />
<br />
Kαι στο συμφραζόμενο όμως αυτού τού εδαφίου, ο απόστολος Πέτρος μας δείχνει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Από το χωρίο Β΄ Πέτρου 3/γ΄ 3, μας λέει πως στις έσχατες ημέρες (που άρχισαν στον καιρό τού Χριστού), θα υπήρχαν άνθρωποι που θα κορόϊδευαν τη Χριστιανική ελπίδα τής 2ης Παρουσίας τού Χριστού, και θα έλεγαν: "Πού είναι η υπόσχεση τής Παρουσίας του τόσα χρόνια;" Και συνεχίζει στο εδάφιο 5: "Επειδή εκουσίως αγνοούσι τούτο..."<br />
<br />
(Ο απόστολος Πέτρος εδώ, χρησιμοποιεί Ενεστώτα χρόνο, πράγμα που δείχνει πως μιλούσε για εμπαίκτες τής εποχής του, και συνεπώς την εποχή του ονομάζει εδώ: "έσχατες ημέρες". Επειδή αν υπήρχε μία τελευταία μελλοντική περίοδος 1000 ετών αργότερα από την παρούσα περίοδο, δεν θα ονομαζόταν η Χριστιανική περίοδος "έσχατες ημέρες").<br />
<br />
"Γι' αυτό", (λέει ο απόστολος στα εδάφια 8 και 9), "επειδή για το Θεό ακόμα και μια περίοδος 1000 ετών είναι ασήμαντη σαν μια ημέρα, μη νομίζετε ότι ο Θεός αργεί να εκπληρώσει την υπόσχεση τής Παρουσίας Του".<br />
<br />
Ο απόστολος Πέτρος λοιπόν, χρησιμοποιεί εδώ τα 1000 έτη ως σύμβολο μιας μακράς περιόδου από την εποχή του, ως την Παρουσία τού Χριστού, δηλαδή ενός χρονικού διαστήματος που στην πραγματικότητα είναι ως τώρα 2000 έτη και όχι 1000.<br />
<br />
Ένα ακόμα παράδειγμα ότι ο αριθμός 1000 χρησιμοποιείται συμβολικά, και όχι ως συγκεκριμμένο μέτρο χρόνου, μπορούμε να δούμε στο χωρίο Ψαλμός κεφάλαιο 90 και εδάφιο 4: "Διότι 1000 έτη ενώπιόν σου, είναι ως ημέρα η εχθές, ήτις παρήλθε, και ως φυλακή νυκτός".<br />
<br />
Ο Ψαλμωδός εδώ, μας δίνει δύο διαφορετικά μέτρα για τα 1000 έτη. Μας λέει μεν ότι είναι "ως μία ημέρα", αλλά επίσης και "ως φυλακή νυκτός", που είναι χρονικό διάστημα τής αρχαιότητας μικρότερο από ολόκληρη νύχτα (Ματθαίος 24/κδ΄ 43, Λουκάς 12/ιβ΄ 38). Δεν είναι δυνατόν για τον άχρονο Θεό τα 1000 χρόνια να είναι μια ημέρα, και ταυτόχρονα μια 4ωρη περίοδος όπως μια φυλακή νυκτός. Δεν μιλάει λοιπόν για κάποιο σταθερό χρονικό διάστημα, αλλά για μια συμβολικά μακρά περίοδο.<br />
<br />
Τα 1000 έτη είναι μεν μια μακρά περίοδος, αλλά όχι μια υπερβολικά μεγάλη περίοδος όσο τα "μύρια" (10.000 έτη), όπως φαίνεται στο Α΄ Σαμουήλ 18/ιη΄ 7: "Ο Σαούλ επάταξε τας χιλιάδας αυτού, και ο Δαβίδ τας μυριάδας αυτού".<br />
<br />
Δεν είναι επίσης ούτε μια μικρή περίοδος 10 ετών: Αποκάλυψις 2/β΄ 10: "...και έξετε θλίψιν ημερών δέκα".<br />
<br />
Ο αριθμός 1000 έχει την ίδια έννοια τού "μεγάλου αριθμού" αν και όχι υπερβολικού, οπουδήποτε σχεδόν τον βρίσκουμε, ακόμα και στις σημερινές εκφράσεις τής καθημερινής μας ζωής.<br />
<br />
Κατόπιν αυτού καταλαβαίνουμε ότι τα 1000 έτη είναι συμβολικά, και δεν είναι παράξενο που από την αρχή τους ως σήμερα πέρασαν περίπου 2000 έτη.</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%A7%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%B5%CF%84%CE%AE%CF%82_%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1&diff=2112Χιλιετής Βασιλεία2008-01-03T09:45:35Z<p>Nikrom: Νέα σελίδα: Πρόκειται για μια συμβολική περίοδο, που αρχίζει από το τέλος της Πρώτης Έλευσης του Χριστού, και...</p>
<hr />
<div>Πρόκειται για μια συμβολική περίοδο, που αρχίζει από το τέλος της Πρώτης Έλευσης του Χριστού, και τελειώνει με τη [[Δευτέρα Παρουσία|2η Παρουσία Του]]. Στο διάστημα αυτό, ο Σατανάς είναι "δεμένος" μόνο ως προς την προσπάθειά του να προκαλέσει τον τελικό πόλεμο, ενώ πλανάει τα έθνη σε όλα τα άλλα. Στο διάστημα αυτό επίσης, οι άγιοι (ως μέτοχοι τής 1ης και [[Πρώτη Ανάσταση|πνεύματικής ανάστασης]]), συμβασιλεύουν με τον Κύριο, όντες μέτοχοι όσων έχασε ο Αδάμ με την αμαρτία του.<br />
<br />
<br />
== Ο συμβολισμός των 1000ων ετών ==<br />
<br />
Στην επιστολή Β΄ Πέτρου 3/γ΄ 8, βρίσκεται το κλειδί τής κατανόησης τού αριθμού 1000. Εκεί λέει: "Εν δε τούτω μη λανθανέτω υμάς, αγαπητοί, ότι μία ημέρα παρά Κυρίω ως 1000 έτη και 1000 έτη ως ημέρα μία".<br />
<br />
Όμως ο Θεός ΔΕΝ μετράει το χρόνο σε ημέρες, ως άχρονος που είναι. Σύμφωνα με το χωρίο Εβραίους 1/α΄ 2, ο Θεός δια τού γιού και Λόγου Του, "έκανε και τους αιώνες".Αυτός λοιπόν που έπλασε το χρόνο, δεν είναι δυνατόν να υπόκειται στο χρόνο.<br />
<br />
Στην Αγία Γραφή η λέξη "ημέρα", έχει για τον Θεό πολλές έννοιες. Π.χ. στην Έξοδο 20/κ΄ 11, μας λέει πως ο Θεός διαμόρφωσε τη γη και τη θάλασσα σαν κατοικία τού ανθρώπου "σε 6 ημέρες". Όμως στη Γένεση 2/β΄ 4, λέει ότι ο Θεός τα έκανε αυτά σε μια ημέρα: "καθ' ην ημέραν εποίησε ο Θεός γην και ουρανόν".<br />
<br />
Η λέξη "ημέρα" λοιπόν, έχει για το Θεό μεταβλητή διάρκεια, και σημαίνει "περίοδο χρόνου". Οι 6 δημιουργικές ημέρες λοιπόν, σημαίνουν 6 δημιουργικές περιόδους, και όταν λέει: "την ημέρα που έκανε γη και ουρανό", εννοεί "την περίοδο που έκανε γη και ουρανό".<br />
<br />
Κατά τον ίδιο τρόπο και ο απόστολος Πέτρος στη Β΄ Πέτρου 3/γ΄ 8, εννοεί πως μία περίοδος τόσο μεγάλη για εμάς όσο τα 1000 έτη, για το Θεό είναι τόσο ασήμαντη, όσο για εμάς μια μικρή περίοδος μίας ανθρώπινης ημέρας. Ο Θεός δε μετράει το χρόνο σε ημέρες!<br />
<br />
Kαι στο συμφραζόμενο όμως αυτού τού εδαφίου, ο απόστολος Πέτρος μας δείχνει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Από το χωρίο Β΄ Πέτρου 3/γ΄ 3, μας λέει πως στις έσχατες ημέρες (που άρχισαν στον καιρό τού Χριστού), θα υπήρχαν άνθρωποι που θα κορόϊδευαν τη Χριστιανική ελπίδα τής 2ης Παρουσίας τού Χριστού, και θα έλεγαν: "Πού είναι η υπόσχεση τής Παρουσίας του τόσα χρόνια;" Και συνεχίζει στο εδάφιο 5: "Επειδή εκουσίως αγνοούσι τούτο..."<br />
<br />
(Ο απόστολος Πέτρος εδώ, χρησιμοποιεί Ενεστώτα χρόνο, πράγμα που δείχνει πως μιλούσε για εμπαίκτες τής εποχής του, και συνεπώς την εποχή του ονομάζει εδώ: "έσχατες ημέρες". Επειδή αν υπήρχε μία τελευταία μελλοντική περίοδος 1000 ετών αργότερα από την παρούσα περίοδο, δεν θα ονομαζόταν η Χριστιανική περίοδος "έσχατες ημέρες").<br />
<br />
"Γι' αυτό", (λέει ο απόστολος στα εδάφια 8 και 9), "επειδή για το Θεό ακόμα και μια περίοδος 1000 ετών είναι ασήμαντη σαν μια ημέρα, μη νομίζετε ότι ο Θεός αργεί να εκπληρώσει την υπόσχεση τής Παρουσίας Του".<br />
<br />
Ο απόστολος Πέτρος λοιπόν, χρησιμοποιεί εδώ τα 1000 έτη ως σύμβολο μιας μακράς περιόδου από την εποχή του, ως την Παρουσία τού Χριστού, δηλαδή ενός χρονικού διαστήματος που στην πραγματικότητα είναι ως τώρα 2000 έτη και όχι 1000.<br />
<br />
Ένα ακόμα παράδειγμα ότι ο αριθμός 1000 χρησιμοποιείται συμβολικά, και όχι ως συγκεκριμμένο μέτρο χρόνου, μπορούμε να δούμε στο χωρίο Ψαλμός κεφάλαιο 90 και εδάφιο 4: "Διότι 1000 έτη ενώπιόν σου, είναι ως ημέρα η εχθές, ήτις παρήλθε, και ως φυλακή νυκτός".<br />
<br />
Ο Ψαλμωδός εδώ, μας δίνει δύο διαφορετικά μέτρα για τα 1000 έτη. Μας λέει μεν ότι είναι "ως μία ημέρα", αλλά επίσης και "ως φυλακή νυκτός", που είναι χρονικό διάστημα τής αρχαιότητας μικρότερο από ολόκληρη νύχτα (Ματθαίος 24/κδ΄ 43, Λουκάς 12/ιβ΄ 38). Δεν είναι δυνατόν για τον άχρονο Θεό τα 1000 χρόνια να είναι μια ημέρα, και ταυτόχρονα μια 4ωρη περίοδος όπως μια φυλακή νυκτός. Δεν μιλάει λοιπόν για κάποιο σταθερό χρονικό διάστημα, αλλά για μια συμβολικά μακρά περίοδο.<br />
<br />
Τα 1000 έτη είναι μεν μια μακρά περίοδος, αλλά όχι μια υπερβολικά μεγάλη περίοδος όσο τα "μύρια" (10.000 έτη), όπως φαίνεται στο Α΄ Σαμουήλ 18/ιη΄ 7: "Ο Σαούλ επάταξε τας χιλιάδας αυτού, και ο Δαβίδ τας μυριάδας αυτού".<br />
<br />
Δεν είναι επίσης ούτε μια μικρή περίοδος 10 ετών: Αποκάλυψις 2/β΄ 10: "...και έξετε θλίψιν ημερών δέκα".<br />
<br />
Ο αριθμός 1000 έχει την ίδια έννοια τού "μεγάλου αριθμού" αν και όχι υπερβολικού, οπουδήποτε σχεδόν τον βρίσκουμε, ακόμα και στις σημερινές εκφράσεις τής καθημερινής μας ζωής.<br />
<br />
Κατόπιν αυτού καταλαβαίνουμε ότι τα 1000 έτη είναι συμβολικά, και δεν είναι παράξενο που από την αρχή τους ως σήμερα πέρασαν περίπου 2000 έτη.</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%8D&diff=2111Βασιλεία του Θεού2007-12-29T07:37:59Z<p>Nikrom: Νέα σελίδα: Η Βασιλεία του Θεού, δεν είναι μια "κυβέρνηση", αλλά η μετοχή των αγίων στο Φως και τη Ζωή του Θεού. ...</p>
<hr />
<div>Η Βασιλεία του Θεού, δεν είναι μια "κυβέρνηση", αλλά η μετοχή των αγίων στο Φως και τη Ζωή του Θεού.<br />
<br />
Όποιους καλεί ο Θεός, τους καλεί στο φως, όπως λέει και ο απόστολος Πέτρος στους Χριστιανούς: "Σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως". -Α΄ Πέτρου 2/β΄ 9.<br />
<br />
Είναι το ίδιο που διαβάζουμε στο Κολοσσαείς 1/α΄ 12,13, όπου ο απόστολος Παύλος λέει ότι "η βασιλεία των υιών του Θεού", είναι ο "κλήρος" (η κληρονομιά) "των αγίων εν τω φωτί". Οι "άγιοι" λοιπόν, είναι οι "φωτισμένοι" Χριστιανοί, "κληρονόμοι της βασιλείας".<br />
<br />
Ο ίδιος απόστολος, μας λέει:<br />
<br />
"Όσοι γαρ Πνεύματι Θεού άγονται, ούτοι υιοί Θεού εισιν… ει δε τέκνα και κληρονόμοι. Κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού, είπερ συμπάσχομεν, ίνα και συνδοξασθώμεν".-Ρωμαίους 8/η΄ 14-17.<br />
<br />
Για το ίδιο θέμα, μιλάει επίσης στο Γαλάτας 3/γ΄ 29: "άρα του Αβραάμ σπέρμα εστέ, κατ' επαγγελίαν κληρονόμοι". Και τα τέκνα του Αβραάμ κληρονομούν τη Βασιλεία των Ουρανών: "πολλοί από ανατολών και δυσμών ήξουσιν και ανακλιθήσονται (θα καθήσουν) μετά Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ εν τη βασιλεία των ουρανών" -Ματθαίος 8/η΄ 11. "Κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου". -Ματθαίος 25/κε΄ 34.<br />
<br />
Η βασιλεία αυτή, δεν είναι κάτι μελλοντικό, μα κάτι που συμβαίνει από τώρα, για όσους αναγεννιούνται με το βάπτισμα, σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο:<br />
<br />
"Και υμάς όντας νεκρούς τοις παραπτώμασιν και τοις αμαρτίαις υμών… και όντας ημάς νεκρούς τοις παραπτώμασιν, συνεζωοποίησεν τω Χριστώ… και συνήγειρεν και '''συνεκάθισεν''' εν τοις επουρανίοις εν Χριστώ Ιησού".<br />
<br />
Η "βασιλεία του Θεού", είναι η "[[αναγέννηση]]", ή "1η ανάσταση":<br />
<br />
"Μακάριος και άγιος ο έχων μέρος εν τη αναστάσει τη πρώτη. Επί τούτων ο δεύτερος θάνατος ουκ έχει εξουσίαν, αλλ' έσονται ιερείς του Θεού και του Χριστού και βασιλεύσουσιν μετ' αυτού τα 1000 έτη". -Αποκάλυψη 20/κ΄ 6. Το εδάφιο αυτό δεν μιλάει για μια υποτιθέμενη μελλοντική [[Χιλιετής Βασιλεία|Χιλιετή Βασιλεία]], αλλά για μια παρούσα μετοχή στο φωτισμό της αναγέννησης.<br />
<br />
Η "πρόσκληση" του Θεού, και η "δωρεά του Αγίου Πνεύματος", αποσκοπεί σε αυτήν ακριβώς τη "βασιλεία": "και λήμψεσθε την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος. Υμίν γαρ εστιν η επαγγελία… όσους αν προσκαλέσηται Κύριος ο Θεός ημών". -Πράξεις 2/β΄ 38,39.</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%94%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%87%CE%AE_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%94%CF%8E%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%B1_%CE%91%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BB%CF%89%CE%BD&diff=2109Διδαχή των Δώδεκα Αποστόλων2007-12-27T18:08:08Z<p>Nikrom: Ανακατεύθυνση στο Διδαχή των Αποστόλων</p>
<hr />
<div>#REDIRECT[[Διδαχή των Αποστόλων]]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1&diff=2060Χριστούγεννα2007-12-20T17:23:36Z<p>Nikrom: /* Οι "κοσμικότητες" κατά την εορτή των Χριστουγέννων */</p>
<hr />
<div>Είναι η εορτή εκείνη, κατά την οποία οι Χριστιανοί γιορτάζουμε τη γέννηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στη γη ως ανθρώπου. Είναι η γιορτή της ενανθρώπισης του Κυρίου, που έγινε άνθρωπος για να προσλάβει την κτιστή ανθρώπινη φύση, και να τη θεραπεύσει, ώστε να μπορούν να μετέχουν της θεραπείας αυτής, τα μέλη της Εκκλησίας Του που θα την αποδεχθούν.<br />
<br />
Σε αυτούς που θα αποδεχθούν αυτή την ένωση και θεραπεία από τον Κύριο Ιησού, εφαρμόζονται τότε τα λόγια που είπε ο Κύριος: Ότι, αν τηρούμε τις εντολές Του κι έτσι αν τον αγαπούμε, Αυτός και ο Πατέρας θα’ ρθούν και θα κατοικήσον μέσα μας. Έρχεται λοιπόν ο Χριστός και γεννιέται μέσα μας! Και κατοικεί και μορφώνεται μέσα μας. Αυτό είναι το Ευαγγέλιο, αυτή είναι η διδασκαλία της Ορθόδοξης χριστιανικής Εκκλησίας της πίστης μας.<br />
<br />
Ο Απόστολος Παύλος στην Γαλ. δ΄/4, 19 μιλεί γι’ αυτή την πνευματική γέννηση του Χριστού μέσα μας. Λέει: «19 τεκνία μου, ους πάλιν ωδίνω, άχρις ου μορφωθή Χριστός εν υμίν!». Για χάρη των οποίων, βρίσκεται σε ωδίνες τοκετού, «άχρις ου μορφωθή Χριστός εν υμίν», «μέχρις ότου πάρει μορφή, να σαρκωθεί μέσα σας ο Χριστός». Αυτή είναι η γέννηση του Χριστού. Για την οποία γέννηση ο πνευματικός πατέρας βρίσκεται σε ωδίνες. Αυτή τη γέννηση τονίζουμε κι έτσι θέλουμε να εορτάζουμε.<br />
<br />
Εδώ και πολλούς αιώνες, τα Χριστούγεννα γιορτάζονται στις 25 Δεκεμβρίου.<br />
<br />
<br />
<br />
== Γιατί εορτάζονται τα Χριστούγεννα ==<br />
<br />
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, που είναι το σώμα του σαρκωθέντος Θεού, δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ των εκκλησιαστικών εορτών και των γεγονότων που η Εκκλησία εορτάζει στις ιερές ακολουθίες της. Γιατί, ένα σωτηριώδες και θεόσταλτο γεγονός που κατά τη Θεία Οικονομία της Σωτηρίας του Κόσμου συνέβη σε μια δεδομένη ιστορική στιγμή, συνέβη με τέτοιο τρόπο και με τέτοιο σκοπό, ώστε να μείνει μετά για πάντα. Δηλαδή συνέβη κατά τέτοιον τρόπο, για να γίνει λειτουργικό, που σημαίνει ανθρωποσωτήριο, συνεχώς παρατεινόμενο, μέσω όλης της ιστορίας της εκκλησίας επί γης, μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία και σ’ όλη την αιωνιότητα. Και αυτή η λειτουργική για τον άνθρωπο σωτήριος μεταφορά και προέκταση των θείων γεγονότων μέσω της ζωής μας σ’ αυτή τη γη, είναι πράγματι η ζωή της Εκκλησίας, και το εορτολόγιο της εκκλησίας είναι πράγματι η λειτουργία της. Η λειτουργία του ζώντος Θεού που με ζωοποιεί και μας σώζει.<br />
<br />
Ολόκληρο το Ευαγγέλιο και τα Καινοδιαθηκικά γεγονότα της ιστορίας της σωτηρίας, συνοψίζονται στο Ευαγγέλιο, δηλαδή στη χαρμόσυνη αγγελία της ενσαρκώσεως του Θεού, της ενανθρωπίσεως του Χριστού. Ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, ο Θεός Λόγος έλαβε σώμα, έγινε άνθρωπος. Και αυτό ακριβώς το Θεανθρώπινο γεγονός είναι εκείνο που εμείς εορτάζομε τα Χριστούγεννα. Το συγκεκριμένο γεγονός είναι η κατά σάρκα γέννηση του Ιησού Χριστού ως ανθρώπου. Και γι’ αυτό είναι επίσης ένα συγκεκριμένο γεγονός και η Ορθόδοξη χριστιανική εορτή των Χριστουγέννων μας. Γιατί κάθε Ορθόδοξη εκκλησιαστική εορτή και ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα, είναι για μας ορθόδοξη, λειτουργική και ευχαριστιακή μετοχή και κοινωνία μας, και οικείωσή μας, προς το μυστηριακό αλλά και πραγματικό γεγονός της σαρκώσεως του σωτήρος Ιησού Χριστού, «δι’ ημάς και δια την ημετέραν σωτηρίαν», ως λέγει η Εκκλησία. «Ότι ετέχθη ημίν σήμερον, Σωτήρ, ος εστίν Χριστός, Κύριος εν πόλει Δαυίδ».<br />
<br />
== Από πότε γιορτάζονται τα Χριστούγεννα ==<br />
<br />
Σαν μεμονωμένη ημερομηνία εορτής της Γεννήσεως του Χριστού ξεκιήσαμε από τον 4ο αιώνα να την εορτάζουμε. Αλλά την Γέννηση του Χριστού την γιορτάζουμε από την αρχή. Και μάλιστα, τη γιορτάζαμε ως την "Επιφάνεια" του Κυρίου μας (ή Τα Επιφάνεια, αφού γιορτάζαμε την Γέννηση μαζί με την Βάπτιση). Τα γεγονότα αυτά που τονίζουν ότι ο Κύριός μας ήρθε και σαρκώθηκε, πήρε τη δική μας σάρκα κι έτσι σωζόμεθα. Μάλιστα από το 180 μ.Χ. έχουμε μια φιλολογία που αναφέρεται, ακριβώς, σ’ αυτό το ζήτημα, ότι προηγείται των ετών που μας λένε, το γεγονός της εορτής της Γεννήσεως του Κυρίου, προκύπτει και από επιστολή του Αρχιεπισκόπου Νικαίας Ιωάννου, προς Ζαχαρίαν τον Καθολικόν της Μεγάλης Αρμενίας όπου πληροφορούμαστε ότι ο Πάπας Ρώμης Ιούλιος ο Α΄, απαντάει στον Επίσκοπο Ιεροσολύμων, ο οποίος Επίσκοπος Ιεροσολύμων, έγραφε σ' εκείνον: «Πως να παραστώ συγχρόνως και στη γιορτή της γεννήσεως στη Βηθλεέμ, και στη γιορτή της Βαπτίσεως στον Ιορδάνη;» Και τότε ο Πάπας Ρώμης, του απάντησε ότι υπάρχει στα αρχεία της Ρώμης, τμήματα από διασωθέν έγγραφο του Ιωσήπου, που λέει ότι την 9η του μηνός Σαπέτ (25 Δεκεμβρίου), έγινε η γέννηση του Χριστού.<br />
<br />
== Εσφαλμένες προσπάθειες εντοπισμού της ημερομηνίας γέννησης του Κυρίου ==<br />
<br />
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν γιορτάζονται ημερομηνίες. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία κηρύττουμε το Ευαγγέλιο του Χριστού. Και την μια μέρα τονίζουμε την Γέννησή Του, την άλλη μέρα τονίζουμε το γεγονός ότι βαπτίστηκε, το γεγονός ότι υπάκουε στον προφήτη του Θεού, την άλλη μέρα τονίζουμε το γεγονός ότι σταυρώθηκε για μας, την άλλη μέρα τονίζουμε ότι αναλήφθηκε. Οποιαδήποτε μέρα του έτους θα μπορούσε να γίνει αυτό το πράγμα, διότι ο στόχος μας δεν είναι να τονίσουμε ημερομηνίες. Είναι να κηρύξουμε το Ευαγγέλιο του Χριστού, που περιλαμβάνει τα πάντα: την Γέννησή Του, την Βάπτισή Του, την Σάρκωση, την επι γης πρώτη Του Παρουσία, την σταυρική του Θυσία, την Ανάστασή Του.<br />
<br />
Είναι λοιπόν εσφαλμένα τα κίνητρα όσων προσπαθούν να προσδιορίσουν την ημερομηνία γέννησης του Κυρίου, είτε για να γιορτάζουν την ημέρα αυτή "ακριβώς", είτε για να αποδείξουν ότι δήθεν η ημερομηνία γιορτής της Εκκλησίας είναι εσφαλμένη.<br />
<br />
<br />
=== Η προσπάθεια εντοπισμού με βάση την Εφημερία Αβιά ===<br />
<br />
Μία προσπάθεια εντοπισμού αυτής της ημέρας, με στόχο να "αποδείξει" ότι δήθεν είναι λάθος η ημερομηνία 25 Δεκεμβρίου ως ημερομηνία εορτής των Χριστουγέννων, στηρίζεται στον υπολογισμό της γέννησης του Ιωάννη του Βαπτιστή, που γνωρίζουμε ότι είχε 6 μήνες διαφορά από τον Ιησού Χριστό στην ηλικία. Και η ημερομηνία γέννησης του Ιωάννη, γίνεται προσπάθεια να εντοπισθεί, με βάση την ημερομηνία της σύλληψής του, με δεδομένη την εφημερία του πατέρα του που ήταν Ιερέας.<br />
<br />
'''Η "λογική" αυτού του υπολογισμού'''<br />
<br />
Η Αγία Γραφή μας λέει ότι ο Ιωάννης γεννήθηκε 6 μήνες πριν από τον Κύριο Ιησού (Λουκάς 1/α΄ 24 - 26).<br />
<br />
Σ' αυτά τα εδάφια, φαίνεται ότι η Παναγία συνέλαβε τον Ιησού 6 μήνες μετά τη σύλληψη του Ιωάννη από την Ελισάβετ, συνεπώς αυτή ήταν και η διαφορά ηλικίας τους.<br />
<br />
Για να υπολογίσουν την ημερομηνία γεννήσεως του Ιωάννη, χρησιμοποιούν το εδάφιο Λουκάς 1/α΄ 23, 24, όπου αναφέρεται ότι η Ελισάβετ έμεινε έγκυος αμέσως ΄΄μετά τις ημέρες της λειτουργίας΄΄ του ιερέα Ζαχαρία στο Ναό, που ήταν πατέρας του Ιωάννη. Αν λοιπόν βρούμε πότε ήταν οι ημέρες λειτουργίας του Ζαχαρία, μπορούμε να βρούμε τη γέννηση του Ιωάννη, και κατ' επέκτασιν τη γέννηση του Ιησού Χριστού.<br />
<br />
Από το Λουκάς 1/α΄ 5, πληροφορούμαστε ότι ο Ζαχαρίας ιεράτευε κατά την ΄΄εφημερία Αβιά΄΄. Αυτή ήταν μία από τις 24 εφημερίες που είχαν οι Ισραηλίτες για τους ιερείς τους.<br />
<br />
Τα ονόματα και η σειρά των 24 εφημεριών, φαίνονται στο Α΄ Χρονικών 24/κδ΄ 7 - 18. Εκεί, στο εδάφιο 10, φαίνεται ότι η εφημερία του Αβιά ήταν η 8η. Έτσι, διαιρώντας τους 12 μήνες του χρόνου με το 24, βγαίνουν 15 ημέρες για κάθε εφημερία. Η εφημερία του Αβιά λοιπόν, είναι το 8ο δεκαπενθήμερο της κάθε χρονιάς.<br />
<br />
Από πότε όμως θα πρέπει να αρχίσουμε να μετράμε; Το Εβραϊκό έτος, δεν άρχιζε τον Ιανουάριο. Αυτό το βλέπουμε στην Έξοδο 12/ιβ΄ 1,2, που λέει για το μήνα Νισσάν ή Αβίβ της Εξόδου του Ισραήλ από την Αίγυπτο: ΄΄Ο μην ούτος θέλει είσθαι εις εσάς αρχή μηνών. Πρώτος των μηνών...΄΄ Έτσι λοιπόν, για να βρουν την εφημερία Αβιά, λογαριάζουν 8 δεκαπενθήμερα, αρχίζοντας από τα μέσα Μαρτίου, στα οποία αντιστοιχεί η αρχή του μηνός Νισσάν ή Αβίβ.<br />
<br />
΄Εχουμε λοιπόν: 15 Μαρτίου + 8 δεκαπενθήμερα = 15 Ιουλίου: Τέλος εφημερίας Αβιά, και αρχή εγκυμοσύνης της Ελισάβετ.<br />
<br />
15 Ιουλίου + 6 μήνες = 15 Ιανουαρίου: Εγκυμοσύνη της Παναγίας.<br />
<br />
15 Ιανουαρίου + 9 μήνες = 15 Οκτωβρίου περίπου η γέννηση του Ιησού.<br />
<br />
<br />
'''Tα λάθη τού παραπάνω υπολογισμού'''<br />
<br />
Για όσους δε γνωρίζουν, ο παραπάνω υπολογισμός φαίνεται σωστός και λογικός. Με λίγη προσοχή όμως, τα λάθη αποκαλύπτονται:<br />
<br />
<br />
'''1ο σφάλμα:''' Ο υπολογισμός αυτός, στηρίζεται στη σειρά των εφημεριών, τότε που πρωτοξεκίνησαν να λειτουργούν. Όταν όμως η [[Καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους|Ιερουσαλήμ καταστράφηκε το 587 π.Χ.]], οι εφημερίες έπαψαν, και οι εφημέριοι σκορπίστηκαν.<br />
<br />
Όταν λοιπόν επέστρεψαν από την αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα, και ξανάρχισαν να λειτουργούν, η σειρά ήταν πλέον διαφορετική! Μπορούμε να τη διαβάσουμε στην Αγία Γραφή, στο Νεεμία 12/ιβ΄ 1 - 7.<br />
<br />
Τότε επέστρεψαν μόνο 4 από τις 24 εφημερίες. Εκεί παρατηρούμε ότι η εφημερία του Αβιά, δεν είναι πλέον 8η, αλλά 12η! Έτσι, θα πρέπει να προσθέσουμε στον παραπάνω υπολογισμό, ακόμα 4 δεκαπενθήμερα, και έτσι η γέννηση του Ιησού Χριστού, γίνεται:<br />
<br />
15 Οκτωβρίου + 60 ημέρες = 15 Δεκεμβρίου περίπου η γέννηση του Χριστού!<br />
<br />
Σκεφτείτε, πως αυτή η ημερομηνία, είναι εξαιρετικά κοντινή στις 25 Δεκεμβρίου, και θα ήταν εύκολο να εξηγηθούν αυτές οι 10 ημέρες, ώστε να υποστηρίξουμε ότι πράγματι ο Κύριος Ιησούς γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου.<br />
<br />
Επειδή όμως θέλουμε να είμαστε συνεπείς και σοβαροί με τα πιστεύω μας, δεν θα επιχειρήσουμε κάτι τέτοιο. Στην πραγματικότητα υπάρχουν περισσότερα σφάλματα στον υπολογισμό τους.<br />
<br />
'''2ο σφάλμα:''' Στην πραγματικότητα, καμία σοβαρή μελέτη επί του θέματος, δεν λέει ότι η κάθε εφημερία ιεράτευε επί δεκαπέντε ημέρες. Η εφημερία ήταν μόνο για μία εβδομάδα, από Σάββατο σε Σάββατο, και αυτό γινόταν δύο φορές το χρόνο. (Φλάβιος Ιώσηπος: ΄΄Αρχαιότητες΄΄, βιβλίο 7ο, 14: 7).<br />
<br />
'''3ο σφάλμα:''' Αν και οι εφημερίες προχωρούν κατ' έτος, οι Ισραηλίτες κάθε 3 χρόνια είχαν έναν εμβόλιμο μήνα. Εφ' όσον λοιπόν σε αυτό το μήνα θα υπηρετούσαν κάποιες εφημερίες, το νέο έτος θα αρχίσει με κάποια άλλη απ' ότι τα προηγούμενα.<br />
<br />
Με τα παραπάνω, θέλουμε να πούμε ότι τουλάχιστον προς το παρόν, δεν είναι δυνατόν να προσδιορίσουμε την ημερομηνία γέννησης του Κυρίου, και κατά συνέπεια το επιχείρημα της εφημερίας Αβιά είναι άτοπο.<br />
<br />
<br />
=== Η καταλληλότητα του χρόνου απογραφής ===<br />
<br />
Σε μια προσπάθεια να προσβάλλουν την 25η Δεκεμβρίου ως ημερομηνίας γέννησης του Χριστού, πολλοί χρησιμοποιούν και μια άλλη είδους συλλογιστική. Λένε ότι δεν μπορεί, –δήθεν–, να είναι η 25η Δεκεμβρίου η ημέρα Γεννήσεως του Χριστού διότι κατ’ εκείνον τον καιρό έγινε η απογραφή. Και δεν θα μπορούσε να βγει διάταγμα περί απογραφής καιρό χειμώνος, διότι δεν θα μπορούσαν –δήθεν– να μετακινηθούν οι άνθρωποι. Ή ότι αναφέρει το ευαγγελικό ανάγνωσμα ότι υπήρχαν ποιμένες αγραυλούντες. Σ’ αυτά τα δυο περιστασιακά, θα μπορούσαμε να απαντήσουμε τα εξής με λίγα λόγια.<br />
<br />
Κατ’ αρχήν, οι ποιμένες που ήταν αγραυλούντες φύλαγαν «φυλακάς», δηλαδή σκοπιές, την νύχτα. Δεν λέει το κείμενο ότι παρέμεναν όλη τη νύχτα στο ύπαιθρο. Γνωρίζουμε από τα κλιματολογικά στοιχεία για την περιοχή εκείνη ότι ο χειμώνας είναι αρκετά ήπιος και τουλάχιστον, για κάποια μικρή χρονική περίοδο της νύχτας και εναλλάξ, θα μπορούσαν οι ποιμένες να φυλούν πραγματικά σκοπιές χωρίς να υπάρχει άμεσο πρόβλημα ψύχους. Όσο δε, για το επιχείρημα που χρησιμοποιούν περί του ότι ο χειμώνας δεν είναι κατάλληλη εποχή για τις απογραφές, θα θέλαμε να πούμε ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Διότι οι περίοδοι της απογραφής πρέπει να επιλέγονται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μη συμπίπτουν με περιόδους κατά τις οποίες υπάρχουν αυξημένες γεωργικές ή κτηνοτροφικές εργασίες. Δηλαδή, δεν θα έπρεπε οι πολίτες, ο κόσμος που θα απεγραφόταν, να είναι απασχολημένος με αγροτικές εργασίες ούτως ώστε να μπορεί να μετακινηθεί όπως στη περίπτωσή μας, ο Ιωσήφ με την Παρθένο Μαρία.<br />
<br />
<br />
== Οι "κοσμικότητες" κατά την εορτή των Χριστουγέννων ==<br />
<br />
όταν κανείς γιορτάζει και όταν χαίρεται για όσα έκανε ο Κύριος για μας, πραγματικά μοιράζεται με τους αδερφούς του ό,τι έχει. Όπως λ.χ. ο Νεεμίας στο Νεεμ. η΄/8, 9: «αύτη είναι αγία εις Κύριον τον Θεόν σας μη πενθείτε μηδέ κλαίετε. Και είπε προς αυτούς· υπάγετε φάγετε παχέα και πίετε γλυκάσματα και αποστείλατε μερίδας προς τους μη έχοντας μηδέν ητοιμασμένον διότι η ημέρα είναι αγία εις τον Κύριον ημών» (απόδ. Βάμβα). Το να μοιραζόμαστε με τους αδερφούς μας ό,τι έχουμε είναι άγιο. Δεν επιμένουμε ούτε στα δώρα που υπάρχουν στη Δύση, ούτε σε κραιπάλες, ούτε σε οινοποσίες. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έλεγε ότι «δεν εορτάζουμε κοσμικώς αλλά υπερκοσμίως».<br />
<br />
Όσον αφορά τις ιστορίες σχετικά με τον Άγιο Βασίλειο: κατ’ αρχήν την πρώτη Ιανουαρίου, τιμούμε την περιτομή του Κυρίου μας. Βεβαίως, τιμούμε και την μνήμη του Αγίου Βασιλείου. Ο Άγιος Βασίλειος ήταν ένας άνθρωπος που έκανε πάρα πολλά για τον κόσμο, πνευματικώς και υλικώς. Στη Δύση υπάρχει ο Άγιος Νικόλαος, ο λεγόμενος Santa Claus, ένας άνθρωπος πολύ πλούσιος που τα μοίρασε όλα στους ανθρώπους που είχαν ανάγκες. Και μάλιστα κατά το αγιογραφικό «μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου» (Ματθ. ς΄/6, 3), πολλές φορές νύχτα πήγαινε μεταμφιεσμένος, για να μη τον γνωρίσουν. Μάλιστα ήταν πολύ χαρακτηριστική η περίπτωση όπου πέταξε τρία τσουβάλια χρυσάφι σε έναν άνθρωπο ο οποίος ήταν σε φοβερή ανάγκη, είχε πολλά χρέη και ήταν έτοιμος, κυριολεκτικά, να πουλήσει τις τρεις θυγατέρες του.<br />
<br />
Υπάρχει μια βάση για όλα αυτά αλλά όχι και να φτάσουμε σ’ αυτή την εμπορική διαφήμιση που υπάρχει. Προς Θεού, δεν είναι ούτε μέρος της πίστης μας ούτε μέρος της χριστιανικής μας πορείας. Το τι κάνει ο υπόλοιπος κόσμος είναι δικό του θέμα και ο Θεός θα κρίνει, για όλα αυτά τα ζητήματα.<br />
<br />
<br />
== Οι αρχαιότερες ειδωλολατρικές γιορτές ==<br />
<br />
Είναι αλήθεια, ότι μπορεί να φαίνεται πως διάφορες γιορτές, συμπίπτει να γίνονται σε χρόνο που παλιά, αρχαίοι λαοί, γιόρταζαν τις δικές τους γιορτές. Να φαίνεται ότι τάχα αυτές οι γιορτές έχουν προέλευση που σχετίζονται με έθιμα και ήθη και πράξεις ειδωλολατρείας, ή παγανισμού. Είναι επίσης αλήθεια όμως, ότι υπάρχουν ένα σωρό πράγματα, τα οποία έχουν την προέλευσή τους στον παγανισμό και τα χρησιμοποιούμε. Ένα παράδειγμα είναι το ημερολόγιό μας! Ο μήνας Ιανουάριος φερ’ ειπείν. Έχει το όνομά του παρμένο από έναν αρχαίο «θεό». Ή ο Αύγουστος, είναι τίτλος τιμής, ενός ειδωλολάτρη βασιλέα. Πολλές φορές, ζευγάρια γιορτάζουν την επέτειο του γάμου τους. Αλλά το ίδιο συνήθιζαν ζευγάρια στην ειδωλολατρική εποχή των αρχαίων λαών. Τα δαχτυλίδια στο γάμο, έχουν επίσης ρίζες παγανιστικές. Και άλλα παρόμοια σύμβολα χρησιμοποιούνται και στον καθημερινό κόσμο των επιχειρήσεων.<br />
<br />
Χρειάζεται να έχουμε μια ισορροπία. Το γεγονός ότι άλλες θρησκείες μπορεί να χρησιμοποιούν κάποια πράγματα που είναι της φύσης που ο Θεός δημιούργησε, και να τα χρησιμοποιούν ως σύμβολα στη λατρεία των ειδώλων, δεν καθιστά αυτά τα πράγματα εσφαλμένα για τους αληθινούς λάτρεις, που τα χρησιμοποιούν διαφορετικά. Οποιοσδήποτε επισκεπτόταν τον Ναό του Θεού του Σολομώντα, μπορούσε να αντιληφθεί ότι οι λάτρεις του Θεού, δεν λάτρευαν εκείνα τα διακοσμητικά σύμβολα που υπήρχαν στους τοίχους. Έτσι, οι Χριστιανικές ανάγκες, δεν πρέπει πρωτίστως να επικεντρώνονται σ’ ένα συγκεκριμένο σύμβολο, και να σκέπτονται τι μπορεί αυτό να εννοούσε και να σήμαινε πριν από χιλιάδες χρόνια, ή πώς μπορεί να το θεωρούν στην άλλη μεριά του κόσμου. Αλλά θα πρέπει να επικεντρώνονται στο ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ, για τους περισσότερους ανθρώπους, μεταξύ των οποίων οι Χριστιανοί ζουν. Τα σχήματα ή τα σύμβολα καθεαυτά, δεν είναι κάτι κατ’ ανάγκην κακό, να χρησιμοποιούνται σήμερα, ακόμα και αν κάποτε χρησιμοποιούνταν από τους ειδωλολάτρες στην εσφαλμένη λατρεία.Και είναι χάσιμο χρόνου, και δεν είναι αναγκαίο, να ψάχνουμε τι σήμαινε κάθε αντικείμενο που βρίσκεται πάνω στη γη στο παρελθόν.<br />
<br />
Καμιά Χριστιανική γιορτή, δεν γιορτάζει ΤΙΠΟΤΑ από εκείνα που γιόρταζαν οι αρχαίοι ειδωλολάτρες. Και αν στην ημερομηνία κάποιας Χριστιανικής γιορτής, συνέπιπτε να υπάρχει κάποια ειδωλολατρική γιορτή, δεν έχει καμία τέτοια σημασία η ημέρα αυτή σήμερα για μας. Για παράδειγμα τα Χριστούγεννα. Πολύ πριν αρχίσουν να γιορτάζουν τη γέννηση του Χριστού οι Χριστιανοί, οι ειδωλολάτρες γιόρταζαν τον ήλιο, στις 25 Δεκεμβρίου. Ήταν η ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου. Ήταν τότε γι’ αυτούς, ένας καιρός που έδιναν δώρα, και βέβαια υπήρχε και κραιπάλη. Όταν άρχισαν οι Χριστιανοί να γιορτάζουν, την Χριστού Γέννηση, όλα αυτά αντικαταστάθηκαν. Και στην παλαιά γιορτή του αυτοκράτορα Αυρηλίου, που είχε ξεκινήσει τον 3ο αιώνα οι Χριστιανοί έβαλαν τη δική τους γιορτή. Για εμάς, η δόξα του Ήλιου της Δικαιοσύνης, που ανέτειλε στον κόσμο, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που γεννήθηκε για εμάς ως άνθρωπος, δεν έχει καμία σχέση με την τιμή που απέδιδαν στον ήλιο, (τον κτιστό ήλιο), οι αρχαίοι λάτρεις του.<br />
<br />
== Εξωτερικοί δεσμοί ==<br />
<br />
[http://www.oodegr.com/oode/orthod/eortes/xristougenna2.htm]<br />
[http://www.oodegr.com/oode/grafi/kd/eort1.htm]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1&diff=2059Χριστούγεννα2007-12-20T17:13:06Z<p>Nikrom: /* Από πότε γιορτάζονται τα Χριστούγεννα */</p>
<hr />
<div>Είναι η εορτή εκείνη, κατά την οποία οι Χριστιανοί γιορτάζουμε τη γέννηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στη γη ως ανθρώπου. Είναι η γιορτή της ενανθρώπισης του Κυρίου, που έγινε άνθρωπος για να προσλάβει την κτιστή ανθρώπινη φύση, και να τη θεραπεύσει, ώστε να μπορούν να μετέχουν της θεραπείας αυτής, τα μέλη της Εκκλησίας Του που θα την αποδεχθούν.<br />
<br />
Σε αυτούς που θα αποδεχθούν αυτή την ένωση και θεραπεία από τον Κύριο Ιησού, εφαρμόζονται τότε τα λόγια που είπε ο Κύριος: Ότι, αν τηρούμε τις εντολές Του κι έτσι αν τον αγαπούμε, Αυτός και ο Πατέρας θα’ ρθούν και θα κατοικήσον μέσα μας. Έρχεται λοιπόν ο Χριστός και γεννιέται μέσα μας! Και κατοικεί και μορφώνεται μέσα μας. Αυτό είναι το Ευαγγέλιο, αυτή είναι η διδασκαλία της Ορθόδοξης χριστιανικής Εκκλησίας της πίστης μας.<br />
<br />
Ο Απόστολος Παύλος στην Γαλ. δ΄/4, 19 μιλεί γι’ αυτή την πνευματική γέννηση του Χριστού μέσα μας. Λέει: «19 τεκνία μου, ους πάλιν ωδίνω, άχρις ου μορφωθή Χριστός εν υμίν!». Για χάρη των οποίων, βρίσκεται σε ωδίνες τοκετού, «άχρις ου μορφωθή Χριστός εν υμίν», «μέχρις ότου πάρει μορφή, να σαρκωθεί μέσα σας ο Χριστός». Αυτή είναι η γέννηση του Χριστού. Για την οποία γέννηση ο πνευματικός πατέρας βρίσκεται σε ωδίνες. Αυτή τη γέννηση τονίζουμε κι έτσι θέλουμε να εορτάζουμε.<br />
<br />
Εδώ και πολλούς αιώνες, τα Χριστούγεννα γιορτάζονται στις 25 Δεκεμβρίου.<br />
<br />
<br />
<br />
== Γιατί εορτάζονται τα Χριστούγεννα ==<br />
<br />
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, που είναι το σώμα του σαρκωθέντος Θεού, δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ των εκκλησιαστικών εορτών και των γεγονότων που η Εκκλησία εορτάζει στις ιερές ακολουθίες της. Γιατί, ένα σωτηριώδες και θεόσταλτο γεγονός που κατά τη Θεία Οικονομία της Σωτηρίας του Κόσμου συνέβη σε μια δεδομένη ιστορική στιγμή, συνέβη με τέτοιο τρόπο και με τέτοιο σκοπό, ώστε να μείνει μετά για πάντα. Δηλαδή συνέβη κατά τέτοιον τρόπο, για να γίνει λειτουργικό, που σημαίνει ανθρωποσωτήριο, συνεχώς παρατεινόμενο, μέσω όλης της ιστορίας της εκκλησίας επί γης, μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία και σ’ όλη την αιωνιότητα. Και αυτή η λειτουργική για τον άνθρωπο σωτήριος μεταφορά και προέκταση των θείων γεγονότων μέσω της ζωής μας σ’ αυτή τη γη, είναι πράγματι η ζωή της Εκκλησίας, και το εορτολόγιο της εκκλησίας είναι πράγματι η λειτουργία της. Η λειτουργία του ζώντος Θεού που με ζωοποιεί και μας σώζει.<br />
<br />
Ολόκληρο το Ευαγγέλιο και τα Καινοδιαθηκικά γεγονότα της ιστορίας της σωτηρίας, συνοψίζονται στο Ευαγγέλιο, δηλαδή στη χαρμόσυνη αγγελία της ενσαρκώσεως του Θεού, της ενανθρωπίσεως του Χριστού. Ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, ο Θεός Λόγος έλαβε σώμα, έγινε άνθρωπος. Και αυτό ακριβώς το Θεανθρώπινο γεγονός είναι εκείνο που εμείς εορτάζομε τα Χριστούγεννα. Το συγκεκριμένο γεγονός είναι η κατά σάρκα γέννηση του Ιησού Χριστού ως ανθρώπου. Και γι’ αυτό είναι επίσης ένα συγκεκριμένο γεγονός και η Ορθόδοξη χριστιανική εορτή των Χριστουγέννων μας. Γιατί κάθε Ορθόδοξη εκκλησιαστική εορτή και ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα, είναι για μας ορθόδοξη, λειτουργική και ευχαριστιακή μετοχή και κοινωνία μας, και οικείωσή μας, προς το μυστηριακό αλλά και πραγματικό γεγονός της σαρκώσεως του σωτήρος Ιησού Χριστού, «δι’ ημάς και δια την ημετέραν σωτηρίαν», ως λέγει η Εκκλησία. «Ότι ετέχθη ημίν σήμερον, Σωτήρ, ος εστίν Χριστός, Κύριος εν πόλει Δαυίδ».<br />
<br />
== Από πότε γιορτάζονται τα Χριστούγεννα ==<br />
<br />
Σαν μεμονωμένη ημερομηνία εορτής της Γεννήσεως του Χριστού ξεκιήσαμε από τον 4ο αιώνα να την εορτάζουμε. Αλλά την Γέννηση του Χριστού την γιορτάζουμε από την αρχή. Και μάλιστα, τη γιορτάζαμε ως την "Επιφάνεια" του Κυρίου μας (ή Τα Επιφάνεια, αφού γιορτάζαμε την Γέννηση μαζί με την Βάπτιση). Τα γεγονότα αυτά που τονίζουν ότι ο Κύριός μας ήρθε και σαρκώθηκε, πήρε τη δική μας σάρκα κι έτσι σωζόμεθα. Μάλιστα από το 180 μ.Χ. έχουμε μια φιλολογία που αναφέρεται, ακριβώς, σ’ αυτό το ζήτημα, ότι προηγείται των ετών που μας λένε, το γεγονός της εορτής της Γεννήσεως του Κυρίου, προκύπτει και από επιστολή του Αρχιεπισκόπου Νικαίας Ιωάννου, προς Ζαχαρίαν τον Καθολικόν της Μεγάλης Αρμενίας όπου πληροφορούμαστε ότι ο Πάπας Ρώμης Ιούλιος ο Α΄, απαντάει στον Επίσκοπο Ιεροσολύμων, ο οποίος Επίσκοπος Ιεροσολύμων, έγραφε σ' εκείνον: «Πως να παραστώ συγχρόνως και στη γιορτή της γεννήσεως στη Βηθλεέμ, και στη γιορτή της Βαπτίσεως στον Ιορδάνη;» Και τότε ο Πάπας Ρώμης, του απάντησε ότι υπάρχει στα αρχεία της Ρώμης, τμήματα από διασωθέν έγγραφο του Ιωσήπου, που λέει ότι την 9η του μηνός Σαπέτ (25 Δεκεμβρίου), έγινε η γέννηση του Χριστού.<br />
<br />
== Εσφαλμένες προσπάθειες εντοπισμού της ημερομηνίας γέννησης του Κυρίου ==<br />
<br />
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν γιορτάζονται ημερομηνίες. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία κηρύττουμε το Ευαγγέλιο του Χριστού. Και την μια μέρα τονίζουμε την Γέννησή Του, την άλλη μέρα τονίζουμε το γεγονός ότι βαπτίστηκε, το γεγονός ότι υπάκουε στον προφήτη του Θεού, την άλλη μέρα τονίζουμε το γεγονός ότι σταυρώθηκε για μας, την άλλη μέρα τονίζουμε ότι αναλήφθηκε. Οποιαδήποτε μέρα του έτους θα μπορούσε να γίνει αυτό το πράγμα, διότι ο στόχος μας δεν είναι να τονίσουμε ημερομηνίες. Είναι να κηρύξουμε το Ευαγγέλιο του Χριστού, που περιλαμβάνει τα πάντα: την Γέννησή Του, την Βάπτισή Του, την Σάρκωση, την επι γης πρώτη Του Παρουσία, την σταυρική του Θυσία, την Ανάστασή Του.<br />
<br />
Είναι λοιπόν εσφαλμένα τα κίνητρα όσων προσπαθούν να προσδιορίσουν την ημερομηνία γέννησης του Κυρίου, είτε για να γιορτάζουν την ημέρα αυτή "ακριβώς", είτε για να αποδείξουν ότι δήθεν η ημερομηνία γιορτής της Εκκλησίας είναι εσφαλμένη.<br />
<br />
<br />
=== Η προσπάθεια εντοπισμού με βάση την Εφημερία Αβιά ===<br />
<br />
Μία προσπάθεια εντοπισμού αυτής της ημέρας, με στόχο να "αποδείξει" ότι δήθεν είναι λάθος η ημερομηνία 25 Δεκεμβρίου ως ημερομηνία εορτής των Χριστουγέννων, στηρίζεται στον υπολογισμό της γέννησης του Ιωάννη του Βαπτιστή, που γνωρίζουμε ότι είχε 6 μήνες διαφορά από τον Ιησού Χριστό στην ηλικία. Και η ημερομηνία γέννησης του Ιωάννη, γίνεται προσπάθεια να εντοπισθεί, με βάση την ημερομηνία της σύλληψής του, με δεδομένη την εφημερία του πατέρα του που ήταν Ιερέας.<br />
<br />
'''Η "λογική" αυτού του υπολογισμού'''<br />
<br />
Η Αγία Γραφή μας λέει ότι ο Ιωάννης γεννήθηκε 6 μήνες πριν από τον Κύριο Ιησού (Λουκάς 1/α΄ 24 - 26).<br />
<br />
Σ' αυτά τα εδάφια, φαίνεται ότι η Παναγία συνέλαβε τον Ιησού 6 μήνες μετά τη σύλληψη του Ιωάννη από την Ελισάβετ, συνεπώς αυτή ήταν και η διαφορά ηλικίας τους.<br />
<br />
Για να υπολογίσουν την ημερομηνία γεννήσεως του Ιωάννη, χρησιμοποιούν το εδάφιο Λουκάς 1/α΄ 23, 24, όπου αναφέρεται ότι η Ελισάβετ έμεινε έγκυος αμέσως ΄΄μετά τις ημέρες της λειτουργίας΄΄ του ιερέα Ζαχαρία στο Ναό, που ήταν πατέρας του Ιωάννη. Αν λοιπόν βρούμε πότε ήταν οι ημέρες λειτουργίας του Ζαχαρία, μπορούμε να βρούμε τη γέννηση του Ιωάννη, και κατ' επέκτασιν τη γέννηση του Ιησού Χριστού.<br />
<br />
Από το Λουκάς 1/α΄ 5, πληροφορούμαστε ότι ο Ζαχαρίας ιεράτευε κατά την ΄΄εφημερία Αβιά΄΄. Αυτή ήταν μία από τις 24 εφημερίες που είχαν οι Ισραηλίτες για τους ιερείς τους.<br />
<br />
Τα ονόματα και η σειρά των 24 εφημεριών, φαίνονται στο Α΄ Χρονικών 24/κδ΄ 7 - 18. Εκεί, στο εδάφιο 10, φαίνεται ότι η εφημερία του Αβιά ήταν η 8η. Έτσι, διαιρώντας τους 12 μήνες του χρόνου με το 24, βγαίνουν 15 ημέρες για κάθε εφημερία. Η εφημερία του Αβιά λοιπόν, είναι το 8ο δεκαπενθήμερο της κάθε χρονιάς.<br />
<br />
Από πότε όμως θα πρέπει να αρχίσουμε να μετράμε; Το Εβραϊκό έτος, δεν άρχιζε τον Ιανουάριο. Αυτό το βλέπουμε στην Έξοδο 12/ιβ΄ 1,2, που λέει για το μήνα Νισσάν ή Αβίβ της Εξόδου του Ισραήλ από την Αίγυπτο: ΄΄Ο μην ούτος θέλει είσθαι εις εσάς αρχή μηνών. Πρώτος των μηνών...΄΄ Έτσι λοιπόν, για να βρουν την εφημερία Αβιά, λογαριάζουν 8 δεκαπενθήμερα, αρχίζοντας από τα μέσα Μαρτίου, στα οποία αντιστοιχεί η αρχή του μηνός Νισσάν ή Αβίβ.<br />
<br />
΄Εχουμε λοιπόν: 15 Μαρτίου + 8 δεκαπενθήμερα = 15 Ιουλίου: Τέλος εφημερίας Αβιά, και αρχή εγκυμοσύνης της Ελισάβετ.<br />
<br />
15 Ιουλίου + 6 μήνες = 15 Ιανουαρίου: Εγκυμοσύνη της Παναγίας.<br />
<br />
15 Ιανουαρίου + 9 μήνες = 15 Οκτωβρίου περίπου η γέννηση του Ιησού.<br />
<br />
<br />
'''Tα λάθη τού παραπάνω υπολογισμού'''<br />
<br />
Για όσους δε γνωρίζουν, ο παραπάνω υπολογισμός φαίνεται σωστός και λογικός. Με λίγη προσοχή όμως, τα λάθη αποκαλύπτονται:<br />
<br />
<br />
'''1ο σφάλμα:''' Ο υπολογισμός αυτός, στηρίζεται στη σειρά των εφημεριών, τότε που πρωτοξεκίνησαν να λειτουργούν. Όταν όμως η [[Καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους|Ιερουσαλήμ καταστράφηκε το 587 π.Χ.]], οι εφημερίες έπαψαν, και οι εφημέριοι σκορπίστηκαν.<br />
<br />
Όταν λοιπόν επέστρεψαν από την αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα, και ξανάρχισαν να λειτουργούν, η σειρά ήταν πλέον διαφορετική! Μπορούμε να τη διαβάσουμε στην Αγία Γραφή, στο Νεεμία 12/ιβ΄ 1 - 7.<br />
<br />
Τότε επέστρεψαν μόνο 4 από τις 24 εφημερίες. Εκεί παρατηρούμε ότι η εφημερία του Αβιά, δεν είναι πλέον 8η, αλλά 12η! Έτσι, θα πρέπει να προσθέσουμε στον παραπάνω υπολογισμό, ακόμα 4 δεκαπενθήμερα, και έτσι η γέννηση του Ιησού Χριστού, γίνεται:<br />
<br />
15 Οκτωβρίου + 60 ημέρες = 15 Δεκεμβρίου περίπου η γέννηση του Χριστού!<br />
<br />
Σκεφτείτε, πως αυτή η ημερομηνία, είναι εξαιρετικά κοντινή στις 25 Δεκεμβρίου, και θα ήταν εύκολο να εξηγηθούν αυτές οι 10 ημέρες, ώστε να υποστηρίξουμε ότι πράγματι ο Κύριος Ιησούς γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου.<br />
<br />
Επειδή όμως θέλουμε να είμαστε συνεπείς και σοβαροί με τα πιστεύω μας, δεν θα επιχειρήσουμε κάτι τέτοιο. Στην πραγματικότητα υπάρχουν περισσότερα σφάλματα στον υπολογισμό τους.<br />
<br />
'''2ο σφάλμα:''' Στην πραγματικότητα, καμία σοβαρή μελέτη επί του θέματος, δεν λέει ότι η κάθε εφημερία ιεράτευε επί δεκαπέντε ημέρες. Η εφημερία ήταν μόνο για μία εβδομάδα, από Σάββατο σε Σάββατο, και αυτό γινόταν δύο φορές το χρόνο. (Φλάβιος Ιώσηπος: ΄΄Αρχαιότητες΄΄, βιβλίο 7ο, 14: 7).<br />
<br />
'''3ο σφάλμα:''' Αν και οι εφημερίες προχωρούν κατ' έτος, οι Ισραηλίτες κάθε 3 χρόνια είχαν έναν εμβόλιμο μήνα. Εφ' όσον λοιπόν σε αυτό το μήνα θα υπηρετούσαν κάποιες εφημερίες, το νέο έτος θα αρχίσει με κάποια άλλη απ' ότι τα προηγούμενα.<br />
<br />
Με τα παραπάνω, θέλουμε να πούμε ότι τουλάχιστον προς το παρόν, δεν είναι δυνατόν να προσδιορίσουμε την ημερομηνία γέννησης του Κυρίου, και κατά συνέπεια το επιχείρημα της εφημερίας Αβιά είναι άτοπο.<br />
<br />
<br />
=== Η καταλληλότητα του χρόνου απογραφής ===<br />
<br />
Σε μια προσπάθεια να προσβάλλουν την 25η Δεκεμβρίου ως ημερομηνίας γέννησης του Χριστού, πολλοί χρησιμοποιούν και μια άλλη είδους συλλογιστική. Λένε ότι δεν μπορεί, –δήθεν–, να είναι η 25η Δεκεμβρίου η ημέρα Γεννήσεως του Χριστού διότι κατ’ εκείνον τον καιρό έγινε η απογραφή. Και δεν θα μπορούσε να βγει διάταγμα περί απογραφής καιρό χειμώνος, διότι δεν θα μπορούσαν –δήθεν– να μετακινηθούν οι άνθρωποι. Ή ότι αναφέρει το ευαγγελικό ανάγνωσμα ότι υπήρχαν ποιμένες αγραυλούντες. Σ’ αυτά τα δυο περιστασιακά, θα μπορούσαμε να απαντήσουμε τα εξής με λίγα λόγια.<br />
<br />
Κατ’ αρχήν, οι ποιμένες που ήταν αγραυλούντες φύλαγαν «φυλακάς», δηλαδή σκοπιές, την νύχτα. Δεν λέει το κείμενο ότι παρέμεναν όλη τη νύχτα στο ύπαιθρο. Γνωρίζουμε από τα κλιματολογικά στοιχεία για την περιοχή εκείνη ότι ο χειμώνας είναι αρκετά ήπιος και τουλάχιστον, για κάποια μικρή χρονική περίοδο της νύχτας και εναλλάξ, θα μπορούσαν οι ποιμένες να φυλούν πραγματικά σκοπιές χωρίς να υπάρχει άμεσο πρόβλημα ψύχους. Όσο δε, για το επιχείρημα που χρησιμοποιούν περί του ότι ο χειμώνας δεν είναι κατάλληλη εποχή για τις απογραφές, θα θέλαμε να πούμε ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Διότι οι περίοδοι της απογραφής πρέπει να επιλέγονται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μη συμπίπτουν με περιόδους κατά τις οποίες υπάρχουν αυξημένες γεωργικές ή κτηνοτροφικές εργασίες. Δηλαδή, δεν θα έπρεπε οι πολίτες, ο κόσμος που θα απεγραφόταν, να είναι απασχολημένος με αγροτικές εργασίες ούτως ώστε να μπορεί να μετακινηθεί όπως στη περίπτωσή μας, ο Ιωσήφ με την Παρθένο Μαρία.<br />
<br />
<br />
== Οι "κοσμικότητες" κατά την εορτή των Χριστουγέννων ==<br />
<br />
όταν κανείς γιορτάζει και όταν χαίρεται για όσα έκανε ο Κύριος για μας, πραγματικά μοιράζεται με τους αδερφούς του ό,τι έχει. Όπως λ.χ. ο Νεεμίας στο Νεεμ. η΄/8, 9: «αύτη είναι αγία εις Κύριον τον Θεόν σας μη πενθείτε μηδέ κλαίετε. Και είπε προς αυτούς· υπάγετε φάγετε παχέα και πίετε γλυκάσματα και αποστείλατε μερίδας προς τους μη έχοντας μηδέν ητοιμασμένον διότι η ημέρα είναι αγία εις τον Κύριον ημών» (απόδ. Βάμβα). Το να μοιραζόμαστε με τους αδερφούς μας ό,τι έχουμε είναι άγιο. Δεν επιμένουμε ούτε στα δώρα που υπάρχουν στη Δύση, ούτε σε κραιπάλες, ούτε σε οινοποσίες. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έλεγε ότι «δεν εορτάζουμε κοσμικώς αλλά υπερκοσμίως».<br />
<br />
Όσον αφορά τις ιστορίες σχετικά με τον Άγιο Βασίλειο: κατ’ αρχήν την πρώτη Ιανουαρίου, τιμούμε την περιτομή του Κυρίου μας. Βεβαίως, τιμούμε και την μνήμη του Αγίου Βασιλείου. Ο Άγιος Βασίλειος ήταν ένας άνθρωπος που έκανε πάρα πολλά για τον κόσμο, πνευματικώς και υλικώς. Στη Δύση υπάρχει ο Άγιος Νικόλαος, ο λεγόμενος Santa Claus, ένας άνθρωπος πολύ πλούσιος που τα μοίρασε όλα στους ανθρώπους που είχαν ανάγκες. Και μάλιστα κατά το αγιογραφικό «μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου» (Ματθ. ς΄/6, 3), πολλές φορές νύχτα πήγαινε μεταμφιεσμένος, για να μη τον γνωρίσουν. Μάλιστα ήταν πολύ χαρακτηριστική η περίπτωση όπου πέταξε τρία τσουβάλια χρυσάφι σε έναν άνθρωπο ο οποίος ήταν σε φοβερή ανάγκη, είχε πολλά χρέη και ήταν έτοιμος, κυριολεκτικά, να πουλήσει τις τρεις θυγατέρες του.<br />
<br />
Υπάρχει μια βάση για όλα αυτά αλλά όχι και να φτάσουμε σ’ αυτή την εμπορική διαφήμιση που υπάρχει. Προς Θεού, δεν είναι ούτε μέρος της πίστης μας ούτε μέρος της χριστιανικής μας πορείας. Το τι κάνει ο υπόλοιπος κόσμος είναι δικό του θέμα και ο Θεός θα κρίνει, για όλα αυτά τα ζητήματα.<br />
<br />
== Εξωτερικοί δεσμοί ==<br />
<br />
[http://www.oodegr.com/oode/orthod/eortes/xristougenna2.htm]<br />
[http://www.oodegr.com/oode/grafi/kd/eort1.htm]</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A6%CE%BB%CE%BF%CF%81%CF%8C%CF%86%CF%83%CE%BA%CE%B9&diff=2024Γεώργιος Φλορόφσκι2007-12-10T10:31:49Z<p>Nikrom: Νέα σελίδα: Ο Πρωθιερεύς Καθηγητής Γεώργιος Βασίλιεβιτς Φλορόφσκυ (1893-1979), επιφανής Ορθόδοξος Θεολόγος και Ι...</p>
<hr />
<div>Ο Πρωθιερεύς Καθηγητής Γεώργιος Βασίλιεβιτς Φλορόφσκυ (1893-1979), επιφανής Ορθόδοξος Θεολόγος και Ιστορικός της χριστιανικής σκέψεως, ηγετικό μέλος της Οικουμενικής κινήσεως και διερμηνευτής της Ρωσσικής Φιλολογίας… πέθανε στο Πρίνστον του New Jersey σε ηλικία 86 ετών, στις 11 Αυγούστου 1979.<br />
<br />
Ο π. Φλορόφσκυ γεννήθηκε στην Οδησσό το 1893, και ευτύχησε να ζήσει εκείνο το γεμάτο παλμό εκπαιδευτικό πείραμα που ήκμασε στη Ρωσσία στα τέλη του 19ου αιώνα και δημιούργησε πολλούς προικισμένους ανθρώπους των Γραμμάτων. Ο πατέρας του ήταν Διευθυντής της Θεολογικής Ακαδημίας και Προϊστάμενος του Καθεδρικού Ναού της Μεταμορφώσεως. Η μητέρα του, η Klaudia Popruzhenko, ήταν κόρη ενός καθηγητού της Εβραϊκής και της Ελληνικής Γλώσσας. Η πρώτη επιστημονική εργασία του π. Φλορόφσκυ, με τον τίτλο «Αντανακλασική έκκριση σιέλου», γράφτηκε υπό την καθοδήγηση ενός των μαθητών του Pavlov και δημοσιεύτηκε στα Αγγλικά το 1917 στο τελευταίο τεύχος του Δελτίου της Αυτοκρατορικής Ακαδημίας Επιστημών.<br />
<br />
Το 1920 ο π. Φλορόφσκυ, μαζί με τους γονείς του και τον αδελφό του 'Αντώνιο, έφυγε από το Ρωσία και εγκαταστάθηκε αρχικά στη Σόφια της Βουλγαρίας. "Αφησε πίσω του τον αδελφό του Βασίλειο, χειρουργό, ο οποίος πέθανε στην πείνα του 1924, και την αδελφή του Klaudia V. Florovsky, η οποία έγινε καθηγήτρια της 'Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Όδησσοϋ. Το 1921 6 Πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας, Θωμάς Masaryk, προσκάλεσε τον π. Φλορόφσκυ και τον αδελφό του Αντώνιο στην Πράγα. Ο π. Φλορόφσκυ δίδαξε τη Φιλοσοφία του Δικαίου. Ο Αντώνιος έγινε αργότερα Καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Πράγας.<br />
<br />
Το 1922 ο Γεώργιος Φλορόφσκυ παντρεύθηκε την Xenia Ivanova Simonova και μετοίκισε στο Παρίσι, όπου ίδρυσε μαζί με άλλους το Θεολογικό Ινστιτούτο του Αγ. Σεργίου και δίδαξε εκεί ως Καθηγητής της Πατρολογίας (1926-1948). Το 1932 χειροτονήθηκε ιερέας και έθεσε τον εαυτό του υπό την κανονική εξάρτηση του Πατριάρχου Κων/πόλεως.<br />
<br />
Το 1948 πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες και έγινε Καθηγητής της Θεολογίας στο Θεολογικό Σεμινάριο του Αγ. Βλαδίμηρου (από το 1948 ως το 1955) και κοσμήτορας από το 1950. Από το 1954 μέχρι το 1965 ήταν Καθηγητής της Ιστορίας της Ανατολικής Εκκλησίας στη Θεολογική Σχολή του Harvard, και ταυτόχρονα (1962-1965) συνεργαζόμενος Καθηγητής στο Σλαβικό Τμήμα και συνεργαζόμενος Καθηγητής της Θεολογίας στη Θεολογική Σχολή Holy Cross (1955-1959).<br />
<br />
«Αν και η διδασκαλία του π. Φλορόφσκυ στο Σλαβικό Τμήμα (στο Πανεπιστήμιο του Harvard) ήταν μόνο σποραδική, συνέβαλε κατά πολύ μεγάλο μέρος στο να δημιουργηθεί μια γενεά Αμερικανών ειδικών στην Ιστορία του Ρωσσικού πνευματικού πολιτισμού. Η παρατεταμένη επίδρασή του σ' αυτήν την περιοχή δεν προέρχεται από την καθ' αυτό διδασκαλία του αλλά από το χρόνο και τη σκέψη που αφιέρωνε σε άτυπους «κύκλους» που δημιουργούνταν περιοδικά γύρω του στο Cambridge από εκείνους που είχαν διαβάσει το έργο του «Οι δρόμοι της Ρωσσικής Θεολογίας» (τότε μόνο στα Ρωσσικά), που ήταν για δεκαετίες ένα είδος «απαγορευμένου βιβλίου» για τους κανονικούς φοιτητές της Ρωσσικής πνευματικής Ιστορίας, και τον αναζητούσαν όταν ανακάλυπταν ότι ήταν στη Θεολογική Σχολή… Για ένα διάστημα της θητείας του στο Harvard... οι κλάδοι της Πατρολογίας και της Ορθόδοξης σκέψης και των Ορθόδοξων θεσμών από την αρχαιότητα ως τον Σλαβικό κόσμο του 20ου αιώνα παρουσίασαν άνθηση. Στις συνεδριάσεις του Τμήματος της Εκκλησιαστικής Ιστορίας εξέφραζε με παρρησία και σαφήνεια τις απόψεις του. Στις συνεδριάσεις του Συλλόγου των Καθηγητών του αναγνωρίστηκε ότι είχε δραστικά αναβαθμίσει τους καταλόγους των βιβλίων προς μεγαλύτερη δόξα της Βιβλιοθήκης Andover του Harvard! Το 1964 ο π. Φλορόφσκυ εκλέχτηκε Διευθυντής του Οικουμενικού Ινστιτούτου που ίδρυσε ο Πάπας Παύλος ο 6ος κοντά στα Ιεροσόλυμα». Ήταν ενεργό μέλος στο Εθνικό Συμβούλιο Εκκλησιών και στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και Αντιπρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Εκκλησιών από το 1954 ως το 1957.<br />
<br />
«Όταν έφυγε από το Harvard, ο Επίτιμος Καθηγητής Φλορόφσκυ δίδαξε από το 1965 ως το 1972 στο Τμήμα Σλαβικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Princeton, όπου είχε αρχίσει να κάνει διαλέξεις ήδη από το 1964 και ήταν επισκέπτης ομιλητής σε θέματα Πατρολογίας στο Θεολογικό Σεμινάριο του Princeton ήδη από το 1962 και ύστερα πάλι διακεκομμένα μετά την αποχώρηση του από το Πανεπιστήμιο. Η τελευταία του διδασκαλία έγινε το φθινοπωρινό εξάμηνο του 1978/79 στο Θεολογικό Σεμινάριο του Princeton.<br />
<br />
Ο π. Φλορόφσκυ κατά τη διάρκεια της καριέρας του έλαβε τιμητικά διδακτορικά διπλώματα από τα Πανεπιστήμια St. Andre's, Βοστώνης, Notre Dame, Princeton, Θεσσαλονίκης, Yale, και το Θεολογικό Σεμινάριο του Αγ. Βλαδίμηρου. Ήταν μέλος η επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών, της Βρεττανικης Ακαδημίας, και της Αδελφότητας του Αγ. Αλβανού και Αγ. Σεργίου».<br />
<br />
Ο π. Φλορόφσκυ προσωποποιούσε τον καλλιεργημένο, καλά μορφωμένο Ρώσσο του δεύτερου ήμισυ του αιώνα μας. Το διεισδυτικό πνεύμα του αγκάλιαζε και τη λεπτομέρεια και το βάθος του εκτυλισσόμενου δράματος της Ιστορίας του Χριστιανισμού, τόσο του Ανατολικού όσο και του Δυτικού. Ήταν Θεολόγος, Εκκλησιαστικός Ιστορικός, Πατρολόγος, Φιλόσοφος, Σλαβιστής, και Συγγραφέας έργων της συγκριτικής Φιλολογίας. «Ο π. Φλορόφσκυ χαιρόταν να διαβάζει Αγγλικά μυθιστορήματα, που ήταν η πηγή, εν μέρει, της εξαιρετικής γνώσης του της Αγγλικής γλώσσας, την οποία, αν και ήταν πολύγλωσσος, κατέληξε να προτιμά πάνω απ’ όλες για θεολογική διαπραγμάτευση και για έκθεση γενικών θεμάτων. Έτσι όταν άρχισε να υπηρετεί στο Σλαβικό Τμήμα του Harvard, υπήρξε κάποια απογοήτευση γιατί δεν δίδασκε στα Ρωσσικά, Ιδιαίτερα στα σεμινάρια του για τον Ντοστογιέφσκυ, τον Σολόβιεφ, τον Τολστόι, και άλλους. Ήταν σαν να ανήκαν αυτοί οι συγγραφείς σ' ένα είδος κλασσικής εποχής της γλώσσας και του πολιτισμού της Ρωσσίας, την οποία, καθώς χάθηκε μέσα σ' έναν καταστροφικό κατακλυσμό, μεταχειρίζονταν όπως ένας Λατίνος καθηγητής θα μεταχειριζόταν τον Τερέντιο ή τον Κικέρωνα, μη τολμώντας να διδάξει στις τονικές αποχρώσεις μιας εποχής που είχε χαθεί για πάντα».<br />
<br />
Η επίδραση του π. Φλορόφσκυ πάνω στους σύγχρονους εκκλησιαστικούς Ιστορικούς ήταν τεράστια. Η πιο σύγχρονη πολύτομη Ιστορία της Χριστιανικής σκέψεως αποδίδει έναν Ιδιαίτερο φόρο τιμής στον π. Φλορόφσκυ. Ο Jaroslav Pelikan του Πανεπιστημίου Yale, στο βιβλιογραφικό τμήμα του πρώτου τόμου του «Η Χριστιανική Παράδοση: Μια Ιστορία της αναπτύξεως του δόγματος», γράφει, αναφερόμενος στα δύο έργα του π. Φλορόφσκυ στα Ρωσσικά για τους Ανατολικούς Πατέρες, τα εξής: «Αυτά τα δύο έργα είναι βασικά για να κατανοήσουμε τη σημασία του Τριαδολογικού και Χριστολογικού δόγματος» (σελ. 359, από το κεφ. «Η εμφάνιση της Καθολικής Παραδόσεως»: 100-600). Ο George Huntston Williams, Επίτιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Harvard, έγραψε: «πιστό ιερατικό τέκνο της Ορθοδόξου Ρωσσικής Εκκλησίας… , ο π. Φλορόφσκυ με μια τόσο μακρόχρονη όσο και η καριέρα του, ανάμιξη στον Οικουμενικό διάλογο, είναι σήμερα ο πιο συγκροτημένος, διεισδυτικός και ελκυστικός εκφραστής της Ορθόδοξης θεολογίας και ευσέβειας στον επιστημονικό κόσμο. Είναι καινοτόμος και δημιουργικός με την έννοια ότι είναι πάντα πλήρως παρασκευασμένος να επαναδιατυπώσει τη σώζουσα αλήθεια της Αγίας Γραφής και της Παραδόσεως στο γλωσσικό ιδίωμα των συγχρόνων μας που λαχταρούν το υπερβατικό».</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%95%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%9A%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%9F%CE%B8%CF%89%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1&diff=2009Εκκλησιαστικές Κοινότητες στην Οθωμανική Αυτοκρατορία2007-11-30T08:27:53Z<p>Nikrom: /* Κοινοτική ελευθερία */</p>
<hr />
<div>Το φαινόμενο που ορισμένοι το αποκαλούν γενικευτικά ως (προνομιακή) θέση της Εκκλησίας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία είναι μία ασύγγνωστη παραβίαση της αλήθειας. Το ιερονομικό δίκαιο των μουσουλμάνων (Σαρία) δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη «νομικών προσώπων» (οργανισμών ή θεσμών), όπως η Εκκλησία, ή ο Κλήρος κτλ. Μπορούμε, απλώς, να μιλούμε για τη θέση των εκκλησιαστικών προσώπων στην οθωμανική επικράτεια και, προκειμένου για τους ορθόδοξους, για τη θέση των επισκόπων ως θρησκευτικών ηγετών.<br />
<br />
Κάθε κληρικός που εκλεγόταν επίσκοπος παραλάμβανε ένα '''βεράτιο''' διορισμού, όπου καταγράφονταν τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του. Το βεράτιο αυτό ήταν προσωπικό, ονομαστικό και δεν αποτελούσε, σε νομικό επίπεδο, δεσμευτικό κείμενο για τους επόμενους από αυτόν, ούτε στοιχούσε υποχρεωτικά προς τα βεράτια των προκατόχων του.<br />
<br />
Στην πραγματικότητα, ο Μωάμεθ Β' ο Πορθητής δεν χορήγησε «προνόμια» στην Εκκλησία αόριστα, αλλά προσωπικά στον Σχολάριο ως Πατριάρχη (για τους λόγους που εκθέσαμε), και μάλιστα όχι επειδή αναγνώριζε την ισχύ του αρχιερατικού του αξιώματος, αλλά επειδή ήταν «μιλέτ μπασίς» (Εθνάρχης/Γενάρχης), δηλαδή θρησκευτικός (και άρα βάσει της Σαρία) και πολιτικός αρχηγός μιας αδιαφοροποίητης εθνολογικά κοινότητας.<br />
<br />
Κάθε μέλος της κοινότητας «απολάμβανε αυτά τα προνόμια» δια του εθνάρχη του και όχι αυτοτελώς, γιατί πολίτες-χριστιανούς δεν αναγνώριζε το Κοράνι εντός μουσουλμανικού κράτους. Η αλληλεξάρτηση, λοιπόν, Εκκλησίας και χριστιανικής πίστης υπηκόων της αυτοκρατορίας ήταν σχεδόν απόλυτη. Λέγεται το «σχεδόν», γιατί σταδιακά δημιουργήθηκε μια κάστα χριστιανών αξιωματούχων του οθωμανικού χαλιφάτου με σχετική ανεξαρτησία: οι Φαναριώτες.<br />
<br />
Τα «προνόμια» αυτά, μάλιστα, δεν ήταν νομικές προβλέψεις που απέρρεαν από την «πολιτική σύνεση» ή την «αγαθοποιό» προαίρεση των εκάστοτε σουλτάνων. Σε θεσμικό επίπεδο, ήταν φραγμοί απαξιωτικού χαρακτήρα. Στη μουσουλμανική ηθική, περιχαράκωναν μια ομάδα πληθυσμού και την εγκατέλειπαν στην «οικτρή μοίρα του άπιστου» αναγνωρίζοντας το δικαίωμά της στη ζωή ως παράδειγμα προς αποφυγή!<br />
<br />
Με το πέρασμα του χρόνου και τη σταδιακή παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι φραγμοί αυτοί άρχισαν να γίνονται συλληπτοί ως "προνόμια" κυριολεκτικώς, αφού εξασφάλιζαν στους χριστιανικούς πληθυσμούς μια ιστορική ταχύτητα διαφορετική από τη διαρκώς πτωτική των μουσουλμάνων. Οι νομικές προβλέψεις αυτές βεβαία, δεν αφορούσαν μόνο τους χριστιανούς, αλλά όλους τους djimi (τζιμί), τους λαούς, δηλαδή, της Βίβλου, όπως οι Εβραίοι.<br />
<br />
Οι προβλέψεις αυτές δεν πρέπει διόλου να συγχέονται με τις διευκολύνσεις ή απολαβές του δυτικού κλήρου στη φεουδαρχική Ευρώπη. Εκεί, ο κλήρος συνιστούσε μια προνομιούχο κάστα που κατείχε υπεροχική θέση από τη βούληση του μονάρχη ή φεουδάρχη, ερήμην του λαού. Στην Οθωμανική Ανατολή, το προβάδισμα του κλήρου προερχόταν από την ιδιοσυστασία της μουσουλμανικής θεοκρατίας και είχε νόημα εξαιτίας του λαού. Ένας, λοιπόν, αποδοκιμαζόμενος από τον λαό κληρικός στη Δύση γινόταν πιθανόν πολιτικός και κοινωνικός τυραννίσκος, ενώ στην Ανατολή κατέληγε άσημος ρασοφόρος σε μοναστήρι.<br />
<br />
<br />
== Χαρακτηριστικά των κοινοτήτων επί Τουρκοκρατίας ==<br />
<br />
1. Οι κοινότητες της Τουρκοκρατίας ως προς τη δομή, τουλάχιστον, συνεχίζουν το βυζαντινό «χωρίον», δηλαδή τη μικρότερη διοικητική μονάδα του βυζαντινού κρατικού συστήματος.<br />
<br />
2. Ο χαρακτήρας των κοινοτήτων και του χωρίου δεν ήταν εθνολογικός αλλά θρησκευτικός, δηλαδή συνενώνονταν σε αυτές τις διοικητικές μονάδες πιστοί από ποικίλη εθνολογική προέλευση.<br />
<br />
3. Επίσημη γλώσσα των δικαιοπρακτικών εγγράφων τόσο στο Βυζάντιο όσο και στην Τουρκοκρατία ήταν η Ελληνική. Το γεγονός αυτό πείθει ότι η ευρύτερη παράδοση του κοινοτισμού ή χωρικού συστήματος ήταν ελληνική ή, τουλάχιστον, και ελληνική.<br />
<br />
4. Παρά τη θρησκευτική αρχή της διαίρεσης του κρατικού συστήματος, αυτές καθεαυτές οι κοινότητες δεν είχαν θεοκρατικό χαρακτήρα, και τούτο, γιατί τα κληρικά μέλη έναντι των λαϊκών δεν υπερτερούσαν κατά τις ψηφοφορίες ούτε στον αριθμό, ούτε στην ισχύ της ψήφου.<br />
<br />
<br />
== Η κοινότητα στην Τουρκοκρατία ==<br />
<br />
Η πλειοψηφία των επιστημόνων βλέπει στο βυζαντινό χωρίο (τη μικρότερη διοικητική μονάδα του βυζαντινού κρατικού συστήματος) μια ιστορική επιβίωση του αρχαίου δήμου, όπως διασώθηκε στις πολυεθνικές αυτοκρατορίες που δημιουργήθηκαν από τις κατακτήσεις του Αλεξάνδρου και εξής. Ισχυρό, ωστόσο, μειονέκτημα αυτής της προσέγγισης είναι το γεγονός ότι οι πρώτες μαρτυρίες για τα βυζαντινά χωρία προέρχονται όχι από τον χώρο της μητροπολιτικής Ελλάδας, αλλά από τη Μ. Ασία, όπου το δημοκρατικό άστυ δεν είχε μεγάλη ιστορική παράδοση.<br />
<br />
Οι δυτικοί, κυρίως, επιστήμονες επισημαίνουν στις πρακτικές μεθόδους της κοινότητας την αναγνώριση της δομής της ρωμαϊκής Συγκλήτου.<br />
<br />
Τέλος, όσοι επισημαίνουν την οργανική σχέση ανάμεσα στο βυζαντινό χωρίο και τις πρώτες χριστιανικές κοινότητες που μετεξελίχθηκαν στις γνωστές ενορίες, δίνουν έμφαση στη θρησκευτική δομή του χωρίου, αλλά στην περίπτωση αυτή, οι αναμνήσεις από την ελληνική και ρωμαϊκή αρχαιότητα δεν ακυρώνονται.<br />
<br />
Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, η οργάνωση της κοινότητας παρουσιάζεται ακμαία με τον θρησκευτικό και πολυεθνικό (για την ακρίβεια, οικουμενικά ελληνικό) χαρακτήρα της. Η σημαντική διαφορά οφείλεται στο γεγονός ότι, ενώ πριν αποτελούσε το θεμελιώδες διοικητικό κύτταρο του επίσημου κράτους, τώρα μετασχηματίζεται σε διοικητικό κύτταρο της ίδιας της Εκκλησίας, η οποία με τη σειρά της αποτελεί το μόνο αναγνωρισμένο πολιτικό σχήμα των μη μουσουλμανικών πληθυσμών στα πλαίσια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.<br />
<br />
<br />
== Εκκλησία και κοινότητα ==<br />
<br />
Η ύπαρξη κοινότητας στις επαρχίες όσο και στο κέντρο της οθωμανικής αυτοκρατορίας προϋπέθετε την ύπαρξη ναού ως αποδεικτικού στοιχείου της λαϊκής αποδοχής της χριστιανικής ιδιότητας μέσω της συμμετοχής στη λατρεία. Έπρεπε δηλαδή ο λαός να πηγαίνει στην εκκλησία για να τεκμηριώνει την ύπαρξη κοινότητας. Χωρίς ναό και θέση ιερέα, οι χριστιανοί μιας περιοχής υποχρεώνονταν ή να εξισλαμιστούν ή να μετοικήσουν, ώστε να απαρτίσουν ενορία.<br />
<br />
Αλλά και η Εκκλησία δεν προέβλεπε διοικητικές θέσεις χωρίς προηγούμενη ενυπόγραφη δήλωση των χριστιανών μιας περιοχής. Μάλιστα, ήταν αδύνατο να προβιβάσει μία επισκοπή σε μητρόπολη ή αρχιεπισκοπή χωρίς τη συγκατάθεση του ποιμνίου.<br />
<br />
Αυτή η στενή αλληλεξάρτηση προέκυψε αναγκαστική, αφού ο κλήρος μισθοδοτείτο από τον λαό και ο λαός αποκτούσε δικαίωμα εθνικής και κοινωνικής διαφοροποίησης από τους μουσουλμάνους, επειδή ακριβώς ανήκε στο εκκλησιαστικό σύστημα.<br />
<br />
Ασφαλώς, η Εκκλησία ούτε μπορούσε ούτε διανοήθηκε ποτέ να δημιουργήσει ελληνική εθνική προπαγάνδα. Όχι μόνο γιατί ο φυλετισμός αντίκειται στους Κανόνες της, αλλά γιατί κυρίως το κοινωνικό στερεότυπο ήταν διαφορετικό και η εθνική ιδεολογία αγνοείτο στην Ανατολή, ως αστικό σύστημα σκέψης. Οι λαοί εκεί διαβιούσαν ακόμη σε προαστικούς κοινωνικούς σχηματισμούς. Ούτε, λοιπόν, υπέρ ούτε κατά των Ελλήνων (ή άλλου έθνους) μπορούσε να ταχθεί το Πατριαρχείο, γιατί δεν είχε συλλάβει φυλετικά, έως σχεδόν και τον 18ο αιώνα, το εννοιολογικό περιεχόμενο του όρου «έθνος».<br />
<br />
== Εκκλησία και ελληνική παιδεία ==<br />
<br />
Μετά τις παραπάνω διασαφήσεις, γίνεται ίσως φανερό ότι η Εκκλησία δεν θα μπορούσε ποτέ στο συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο να αποτελέσει διαμορφωτή ενός εκπαιδευτικού συστήματος με εθνικό προσανατολισμό. Η Εκκλησία έδινε τον τόνο της εκπαίδευσης και αυτός ήταν καθαρά εκκλησιαστικός.<br />
<br />
Αυτός όμως ο τόνος στη συγκεκριμένη ιστορική περίπτωση σήμαινε σφόδρα κλασσικιστικός και ταυτόχρονα θεωρητικός. Η μετάβαση από την εκκλησιαστική στην αρχαιοελληνική παιδεία, που ίσως για ορισμένους μοιάζει αντιφατική, ήταν για τους Οθωμανούς Έλληνες αυτονόητη. Οι Έλληνες, από συντηρητισμό, αναπαράγουν αυτούσιο το συνθετικό μοντέλο Αρχαιότητας και Χριστιανισμού του Βυζαντίου και όχι την, αναγεννησιακή και έπειτα διαφωτιστική, αντιδιαστολή τής μίας από τον άλλο.<br />
<br />
Τα αρχαιοελληνικά κείμενα μελετώνται χωρίς διακοπή και αποτελούν τη βάση της παιδείας των ανώτερων σχολών. Ασφαλώς, η προσέγγιση είναι κυρίως φορμαλιστική και όχι ιστορικοφιλολογική. Έμφαση δίνεται στην πλήρη κατάκτηση της Αρχαίας Ελληνικής ως γλωσσικού οργάνου και όχι στην ιδεολογική εμβάθυνση. Ωστόσο, από μόνη της αυτή η εμμονή ήταν σωτηριώδης, γιατί προέκρινε την Ελληνική ως επίσημη γλώσσα πολλών ορθοδόξων λαών και ταυτόχρονα δημιουργούσε εφόδια επαρκή, ώστε ο αρχαιοελληνικός λόγος να παραμείνει ζωντανός και τα υποδείγματα που περιγράφει διαρκή, έστω και ανενεργά.<br />
<br />
Η φορμαλιστική προσέγγιση, βεβαίως, δεν σημαίνει όχι οι λόγιοι της Τουρκοκρατίας δεν φιλοσοφούσαν. Αντιθέτως, ήταν δεινοί σχολαστικοί, μονομερώς αφοσιωμένοι στον Αριστοτέλη τον οποίο γι' αυτόν τον λόγο αναπαρήγαγαν χωρίς κριτικό νου.<br />
<br />
<br />
== Εκκλησία και οθωμανική πολιτεία ==<br />
<br />
Ο θεοκρατικός χαρακτήρας του οθωμανικού κράτους καθιστούσε τους μη μουσουλμάνους υπηκόους του εξαρτημένα κοινωνικά μέλη, τα οποία παρίσταντο ενώπιον του σουλτάνου ως θρησκευτική ομάδα. Ωστόσο, επειδή διακρίνονταν με κριτήρια θρησκευτικά, η πολιτική τους εκπροσώπηση γινόταν μέσω των θρησκευτικών θεσμών τους. Για την ακρίβεια, μέσω των προσώπων που εξέλεγαν ως θρησκευτικούς αρχηγούς τους.<br />
<br />
Στη δομή των θρησκευτικών κοινοτήτων το χαλιφάτο δεν είχε λόγο, όχι γιατί ήταν πλουραλιστικό, αλλά γιατί απαξίωνε υπεροπτικά την ανάμειξη με τους μη μουσουλμάνους ως «μόλυσμα ηθικοπνευματικό». Το σουλτανάτο χρησιμοποιούσε ακριβώς αυτούς τους αρχηγούς για να επιβάλουν με το δικό τους κύρος και τα μέσα αποφάσεις πολιτικές, διοικητικές ή άλλες.<br />
<br />
Ωστόσο, από τη στιγμή που το νομικό κύρος της πολιτείας προέκυπτε από το Κοράνι και ερμηνευτής του αλάνθαστος ήταν ο μονάρχης ως χαλίφης, όλα τα παραπάνω αποδεικνύονταν πρακτικώς ανενεργά. Κυριαρχούσε η προσωπική αυθαιρεσία ή η υπέρβαση, η παρεμβατικότητα των ανακτόρων στους χριστιανικούς θεσμούς.<br />
<br />
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο δράσης κλήθηκε να συμμετάσχει η Εκκλησία, κυρίως μετά την Άλωση. Η Εκκλησία, λοιπόν, όφειλε να μετασχηματιστεί για να επιβιώσει.<br />
<br />
Επειδή η ίδια δεν είχε υπάρξει ποτέ κατασταλτική δομή, δεν είχε διαμορφώσει μηχανισμούς βιαίας επιβολής. Το κύριο όπλο της, ο αφορισμός, είχε πνευματικό και ηθικό χαρακτήρα και όχι πρακτικό. Σταδιακά, βέβαια πέρα από τη διευρυμένη χρήση αυτού του μέσου, που έγινε ασφαλώς αντικανονικά, απέκτησε και φυλακές και φύλακες και όργανα εισπρακτικά κ.τ.λ.<br />
<br />
Το ερώτημα για τον ιστορικό (κριτικό) νου που κρίνει αμερόληπτα το ιστορικό γίγνεσθαι είναι: ποια θα μπορούσε να καταστεί εναλλακτική λύση; Σε ένα καθεστώς απόλυτα έκνομο -με βάση τις θεμελιώδεις ανθρωπιστικές αξίες του ελληνορωμαϊκού κόσμου- όπως ήταν το Χαλιφάτο, αν η Εκκλησία διατηρούσε τον καθαρά πνευματικό χαρακτήρα της και παρέδιδε τους πιστούς της στην κρατική αυθαιρεσία, θα είχε επιτελέσει έργο αξιέπαινο; Αν τα εγκλήματα των Χριστιανών δεν τα δίκαζαν εκκλησιαστικά δικαστήρια, αλλά ιερονομικά, θα απέδιδαν δικαιοσύνη και προστασία στους Χριστιανούς; Αν η είσπραξη των φόρων αφηνόταν στους Τούρκους φοροεισπράκτορες, θα ήταν πιο ελαστικοί και λιγότερο τυραννικοί; Ας σημειωθεί ότι στο θέμα της Μ. Ασίας όπου η είσπραξη γινόταν έτσι, πραγματικά σημειώθηκαν και οι πιο δεινοί εξισλαμισμοί.<br />
<br />
Αναμφισβήτητα, κυρίως την πρώτη περίοδο της Τουρκοκρατίας μέσα σε ένα κλίμα γενικής αναστάτωσης, σύγχυσης, ηττοπάθειας, διαρπαγής, πιθανότατα υπήρξαν εκκλησιαστικοί μηχανισμοί που διαβρώθηκαν. Ωστόσο, η ιστοριογραφική έρευνα έχει ορθώς περιγράψει σε πολιτικό επίπεδο την προσφορά της Εκκλησίας. Ας την παρουσιάσουμε διαγραμματικά για να γίνει πιο σαφής:<br />
<br />
'''Α)''' Μέσα στον πολιτειακό ζόφο ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος, όπως το σουλτανικό, οι κοινότητες διατήρησαν έχοντας ως πρότυπο το συνοδικό σύστημα της Εκκλησίας το δημοκρατικό χαρακτήρα του αρχαιοελληνικού Άστεως και της ρωμαϊκής Σνγκλήτου επιτρέποντας τη συμμετοχή στα κοινά σε όλα τα μέλη τους.<br />
<br />
Παρά τη μεγάλη ποικιλία προβλέψεων ανά περιοχές, το δικαίωμα του εκλέγειν και κυρίως του εκλέγεσθαι αποδιδόταν θεσμικά σε όλους όσοι «πιστεύουσι εις Χριστόν», ακόμη και σε αυτούς που δεν κατείχαν έγγεια ιδιοκτησία. Και αυτά προβλέπονταν σε περιόδους που καθολικό δικαίωμα ψήφου δεν υπήρχε σε κανένα ευρωπαϊκό κράτος!<br />
<br />
Ακριβώς όπως ενώπιον του Θεού οι πιστοί είναι ίσοι, αναλόγως η Εκκλησία ορίζει και το δικαίωμα της κοινοτικής ισοπολιτείας σε όλους τους πιστούς, που για τον λόγο της θρησκευτικής τους ετερότητας από τους μουσουλμάνους συμμετέχουν στις χριστιανικές κοινότητες. Ασφαλώς, η δομή των κοινοτήτων είχε και θεοκρατικά στοιχεία, αλλά επειδή το εκκλησιαστικό πρότυπο (ορθόδοξο συνοδικό σύστημα) ήταν δημοκρατικό, τα στοιχεία αυτά δεν παρήγαγαν απολυταρχία, αλλά συμμετοχικότητα.<br />
<br />
'''Β)''' Το σημαντικότερο τμήμα των «προνομίων» που εξασφαλίστηκε μέσω της «Εκκλησίας» (ουσιαστικά, μέσω των εκάστοτε αρχιερέων) ήταν η αναγνώριση του εκκλησιαστικού δικαίου στην οργάνωση της οικογενειακής ζωής. Το δίκαιο αυτό, διατυπωμένο στην ελληνική γλώσσα, ήταν συνδυασμός του κατά τόπους εθιμικού δικαίου και της ρωμαϊκής παράδοσης του Βυζαντίου (Αρμενόπουλος).<br />
<br />
Επειδή, ωστόσο, το δίκαιο αυτό ήταν λογοκρατικό και όχι ετερονομικό, δηλαδή πήγαζε από μια ορθολογιστική ερμηνεία των ανθρωπίνων σχέσεων και όχι από την αναγνώριση της αυθεντίας κάποιων ιερών κειμένων (Κορανίου), διατήρησε ακμαία την τέχνη της ρητορικής ως τέχνη διεκδικητική δικαιωμάτων ενώπιον δικαστηρίων λαϊκών και όχι κληρικών. Πρόεδρος, βέβαια, σε αυτά ήταν ο κατά τόπους μητροπολίτης και ως Εφετείο λειτουργούσε η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου, αλλά οι σωζόμενες αποφάσεις αποδεικνύουν ότι οι εναγόμενοι διεκδικούσαν το δίκαιο με βάση την πειθώ, ενώ οι νόμοι βάσει των οποίων κρίνονταν συλλαμβάνονταν κοσμικά-λαϊκά παρά το γεγονός ότι εκπροσωπούνταν εκκλησιαστικά.<br />
<br />
Έτσι, παρεμποδίστηκε η διάβρωση του κοινοτικού ιστού από την παρείσφρηση του μουσουλμανικού δικαίου στην οργάνωση της ελληνικής οικογένειας και αποτράπηκε κυρίως η εμπλοκή των μουσουλμάνων στα θέματα μνηστείας και γάμου. Αυτή η εμπλοκή απειλούσε τη φυλετική υπόσταση των κοινοτήτων, καθώς η Σαρία (μουσουλμανικό δίκαιο), κυρίως με τον θεσμό του κεπηνίου, επέτρεπε τους μεικτούς γάμους και χορηγούσε επίζηλα προνόμια στους χριστιανούς που θα χρησιμοποιούσαν τη σεϊχουλισλαμική δικαστική και νομική οργάνωση.<br />
<br />
Το κεπήνιο, δηλαδή ο γάμος της χριστιανής γυναίκας με μουσουλμάνο, χωρίς προίκα και χωρίς προσωπική αλλαγή θρησκεύματος, με απαλλαγή από τον κεφαλικό φόρο -αρκεί η γυναίκα αυτή να γεννήσει αρσενικά τέκνα που θα απέδιδε στο Ισλάμ (έστω και αν είχε ήδη δημιουργήσει χριστιανική οικογένεια!)- αποτελούσε ευθεία φυλετική διείσδυση των Οθωμανών στα αυτοτελή χριστιανικά έθνη. Δημιουργούσε επίσης -όπου σπανίως εφαρμόστηκε- οικογένειες μουσουλμάνων και χριστιανών που συμβίωναν στον ίδιο οίκο και τελικά, βεβαίως, οι ισχυρότεροι κοινωνικοπολιτικά μουσουλμάνοι απορροφούσαν με την πάροδο των γενεών τους χριστιανούς.<br />
<br />
Η απειλή αυτή ανάγκασε τους εκκλησιαστικούς μηχανισμούς να λειτουργήσουν, κατ' οικονομία, κοσμικά και να εφαρμόσουν μεθόδους πειθούς και απονομής δικαιοσύνης που διέφεραν ριζικά από τους θεοκρατικούς μηχανισμούς των μουσουλμανικών ιεροδικαστηρίων, ώστε να πείσουν τον λαό ότι προασπίζουν αυτά που στις μετέπειτα κοινωνικές θεωρίες περιγράφονται ως «ατομικά δικαιώματα».<br />
<br />
Ανάλογη περίπτωση ορθολογιστικής εφαρμογής του δικαίου στάθηκε και η αντιμετώπιση του κρυπτοχριστιανισμού στις περιοχές του Πόντου και της Κρήτης (Τενεσούρ). Δημιουργήθηκε, έτσι, ένας ολόκληρος μυστικός εκκλησιαστικός μηχανισμός που εξυπηρετούσε τις ανάγκες μιας διπλής ζωής ολόκληρων επαρχιών. Η σταδιακή αποκάλυψη των κρυπτοχριστιανών από τα μέσα του 19ου αιώνα έως το 1922 έδειξε ότι ένας πληθυσμός 300.000 ανθρώπων που υποχρεώνονταν στην τουρκοφωνία και τη μουσουλμανική διαπαιδαγώγηση γενικώς, είχαν καταφέρει με την αφανή δράση των εκκλησιαστικών προβλέψεων να διατηρήσουν ακμαία τη γνώση της ελληνικής γλώσσας και, κυρίως, ανέπαφο το κύτταρο της μονογαμικής οικογένειας συνάπτοντας γάμους με κρυπτοχριστιανούς, ώστε το όλο σχέδιο σε βάθος αιώνων να μην προδοθεί!<br />
<br />
Άλλο παρόμοιο ιστορικό παράδειγμα δεν υπάρχει και αυτό μόνο θα μπορούσε να αποδείξει πόσο φλύαρα και ανενδοίαστα κάποιοι βάλλουν κατά της Εκκλησίας κρίνοντας την προσφορά της a posteriori (εκ των υστέρων) από την ασφάλεια της αστικής τους ελευθερίας. Μελετώντας εν ψυχρώ κάποιος τα κείμενα και τις αρχειακές μαρτυρίες, αναμφισβήτητα θα αποφανθεί ότι η Εκκλησία ως πολιτικός οργανισμός κατόρθωσε να εφαρμόσει τους εκκλησιαστικούς κανόνες με τέτοια ελαστικότητα και φιλελεύθερη-κοσμική διάθεση, που λίγα επίσημα κράτη δείχνουν για τους νόμους τους.<br />
<br />
'''Γ)''' Τέλος, όσον αφορά τις κατηγορίες που συνήθως εξακοντίζονται για την οικονομική διαχείριση που άσκησαν οι εκκλησιαστικοί φορείς, (γιατί η ευθύνη γι' αυτήν δεν βαρύνει τον οργανισμό του εκκλησιαστικού σώματος, αλλά τα εκάστοτε πρόσωπα που από την εκκλησιαστική τους θέση νέμονταν τα δημόσια χρήματα):<br />
<br />
Επισημαίνεται η εξής παρεξήγηση: Τα χρήματα συλλέγονταν αναγκαστικά μέσω των εκκλησιαστικών οργάνων, αφού αυτά ήταν επιφορτισμένα από την πολιτεία με αυτό το έργο. Ωστόσο, από τον 18ο αι. (και πιθανώς προηγουμένως, αλλά ελλείπουν οι μαρτυρίες) η διαχείριση των χρημάτων δεν γινόταν από κληρικούς. Όπως ίσως δεν είναι γνωστό, από το 1759 λειτουργούσε στο Πατριαρχείο Επιτροπή του Κοινού (Ταμείου) με πλειοψηφία λαϊκών (15-9) που διαχειριζόταν τα χρήματα του ορθόδοξου λαού και υπέβαλλε σχετικές εκθέσεις. Ανάλογες επιτροπές λειτουργούσαν σε όλες τις βαθμίδες της Εκκλησιαστικής διοίκησης (μητροπόλεις, επισκοπές, ενορίες). Η συλλογή του εκκλησιαστικού χρήματος, η επιβολή φόρων, η είσπραξη που γινόταν από τους κατά τόπους ιερείς, επισκόπους, μητροπολίτες ήταν υπηρεσία κοινοτική και ας διενεργείτο εκκλησιαστικά.<br />
<br />
Η διαρπαγή, λοιπόν, σε όσες περιπτώσεις συνέβη (όπως, δυστυχώς, πάντοτε), η αδικία στην κατανομή ή η φορολογική πίεση δεν πρέπει να κρίνεται επί τη βάσει του διωνύμου κληρικός (δυνάστης, άρπαγας, φορολογούσα αρχή) - λαϊκός (φορολογούμενος, αδικημένος, καταπιεσμένος), γιατί τότε δεν ερμηνεύουμε τις πηγές ή τις αγνοούμε και προπαγανδίζουμε ή δημιουργούμε δικές μας πηγές για να αισθανόμαστε περιχαρείς και ευφρόσυνοι στην αμάθεια μας.<br />
<br />
<br />
== Κοινοτική ελευθερία ==<br />
<br />
Η νεοελληνική κοινότητα αποτέλεσε διοικητικό κύτταρο που διέσωσε στο νεοελληνικό ήθος τον πόθο της ελευθερίας. Ασφαλώς, το ιδεότυπο της κοινοτικής ελευθερίας δεν έχει σχέση με την έννοια του φιλελευθερισμού που προβλήθηκε στις αστικές δημοκρατίες. Σημαντικότερη διαφορά είναι η εξής: η κοινοτική ελευθερία αποτελεί ιδιότητα που κάποιος απολαμβάνει, εφόσον αποδέχεται έναν κώδικα ετερότητας-ετερονομίας που τον διαφοροποιεί οριστικά και αμετάκλητα από τον μουσουλμάνο. Επομένως, δεν πρόκειται για κοινωνική ελευθερία, αλλά για προσωπική ελευθερία που καθορίζεται επί τη βάση νόμων που διαιρούν το κοινωνικό σύνολο σε ομάδες.<br />
<br />
Στα πλαίσια αυτής της διαφοροποίησης, ο άνθρωπος δεν συλλαμβάνεται ως άτομο αλλά ως πρόσωπο. Στην εξατομικευμένη μονάδα (άτομο), κανένας συνειδησιακός νόμος δεν έχει ισχύ. Αυτοί οι νόμοι αφορούν τα ανθρώπινα πρόσωπα που δρουν με επιταγές ηθικές. Εφόσον, λοιπόν, η διάκριση χριστιανού-μουσουλμάνου βασιζόταν στην επιλογή πίστεως (συνειδησιακή δηλαδή επιλογή) ολόκληρη η θήτευση ενός χριστιανού στην κοινοτική πραγματικότητα ήταν θητεία συνειδήσεως.<br />
<br />
Με άλλα λόγια, οι κοινότητες εξασφάλιζαν την αυτονομία στα μέλη τους όχι με τη διαδικασία της ταύτισης προς την κρατούσα μουσουλμανική πλειοψηφία, αλλά της ετερότητας. Δηλαδή δεν επεδίωκαν να γίνουν μουσουλμάνοι για να έχουν προνόμια, αλλά αντίθετα συντηρούσαν τη χριστιανική ιδιότητα, η οποία τους διαχώριζε συνειδησιακά από τους μουσουλμάνους, άρα τους καθιστούσε πρόσωπα με ηθικές και συνειδησιακές επιλογές. Η νομική ομοιομορφία και ισονομία -θεμελιώδεις αρχές της αστικής δημοκρατίας- στις κοινότητες συνιστούσαν προσχώρηση προς τη μουσουλμανική μάζα και άρα αναίρεση της ιδιαιτερότητας του προσώπου (χριστιανού) που αποτελούσε και την κυρίαρχη πηγή της κοινοτικής εξουσίας.<br />
<br />
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε πολλές χριστιανικές κοινότητες της Μ. Ασίας κυρίως, το δικαίωμα της ψήφου δεν εξαρτιόταν μόνο από την περιουσιακή κατάσταση, τον μόνιμο τόπο εγκατάστασης κ.λπ., αλλά από τον αριθμό των ψυχών κάθε κοινοτικής οικογένειας, με αποτέλεσμα πολύτεκνοι ψηφοφόροι ή πολυμελείς οικογένειες «επειδή σώζουσι και προστατεύουσι πολλάς ψυχάς» να κυβερνούν αυτοδικαίως τη μοίρα των κοινοτήτων τους.<br />
<br />
Είναι περιττό να τονιστεί ότι η εξωμοσία ή η υιοθέτηση αποκλινόντων κωδίκων συμπεριφοράς και πρακτικής από τα κοινοτικά μέλη (κεπήνιο, γάμος με αλλόδοξους κ.λ.π.) αποδοκιμάζονταν ρητά με αποκοπή, ακόμα και όταν δεν επέσειαν εκκλησιαστική ποινή, επειδή συνιστούσαν περιφρόνηση προς τις ετερονομικές αρχές της ομάδας. Συμβαίνει, μάλιστα, συχνά οι κοινότητες να επιβάλλουν στις εκκλησιαστικές αρχές τη λήψη αυστηρών μέτρων, ακόμη και για πράξεις που δεν είναι στην πραγματικότητα εκκλησιαστικά κολάσιμες (π.χ. γάμος με αλλόδοξους).<br />
<br />
Αυτός ο συντηρητικός μηχανισμός λειτουργίας, στα πλαίσια του οποίου απουσιάζει βεβαίως η (αστική) έννοια των «ατομικών δικαιωμάτων», προέρχεται από βαθιά επίγνωση της προγονικής κληρονομιάς που επιχειρούν οι κατά τόπους κοινοτικοί άρχοντες να διασώσουν.<br />
<br />
Η εφαρμογή των αρχών του δυτικού φιλελευθερισμού, γοητευτική απαίτηση πολλών μελετητών a posteriori θα οδηγούσε σε απορρόφηση του ελληνισμού από τους μουσουλμάνους.<br />
<br />
Αυτή, άλλωστε, ήταν και η πρακτική που υιοθέτησε από τα μέσα του 18ου αιώνα και εξής η Οθωμανική Αυτοκρατορία και οδήγησε ουσιαστικά στη διάλυση της οργάνωσης του ελληνικού ομογενειακού πληθυσμού, πολύ πριν το 1922, όταν ο Κεμάλ Ατατούρκ τον κατέστρεψε πολεμικά.<br />
<br />
<br />
== Κοινότητες και νεοελληνικό κράτος ==<br />
<br />
Όπως είναι γνωστό, οι νεοελληνικές κοινότητες μετά την έντονη ενεργοποίηση τους κατά την επαναστατική περίοδο (1821-1830) υπέστησαν δεινή περιθωριοποίηση κατά την περίοδο της Βαυαροκρατίας, αφού πρακτικά καταργήθηκαν με τη μετάλλαξη τους σε δήμους ή κοινοτικά σχήματα (κώμες-κωμοπόλεις), των οποίων όμως οι άρχοντες δεν εκλέγονταν από τους συμπολίτες τους, αλλά διορίζονταν από την κεντρική εξουσία και αποτελούσαν ουσιαστικά κυβερνητικούς υπαλλήλους.<br />
<br />
Η καχυποψία και εντέλει η εχθρότητα των Βαυαρών και του Μάουρερ προσωπικά για τον κοινοτικό θεσμό υπαγορεύτηκε καταρχάς από το ιδεώδες της φωτισμένης μεν, αλλά συγκεντρωτικής μοναρχίας που εκπροσωπούσαν. Φαίνεται, όμως, ότι αυτή η στάση υπαγορεύτηκε και από το προηγούμενο μελανό παράδειγμα του Καποδίστρια. Ο πρώτος αυτός Κυβερνήτης, στην προσπάθεια του να ιδρύσει κράτος, αντιμετώπισε την οξύτατη αντίδραση των κοινοτικών αρχόντων, οι οποίοι νέμονταν οικογενειακά τα αξιώματα και είχαν μετατρέψει ένα δημοκρατικό-λαϊκό θεσμό σε απολυταρχικό-προσωπικό προπύργιο (Μαυρομιχάληδες-Μάνη).<br />
<br />
Στα μάτια των Βαυαρών, ο κοινοτικός θεσμός της Τουρκοκρατίας ήταν μάλλον ένας αντιπολιτευτικός πυρήνας κατά του κράτους και λιγότερο ένας δημοκρατικός σχηματισμός. Η αντίδραση εναντίον του δεν οφειλόταν σε ιδεολογική αντιπαλότητα, αλλά σε λειτουργική αδυναμία συνύπαρξης. Οι κοινότητες αντιστρατεύονταν το κράτος!<br />
<br />
Πάντως, για οποιονδήποτε λόγο κι αν υπαγορεύτηκε η «στάση» αυτή, ο «νεοελληνικός δήμος», δεν αποτέλεσε πλέον ιστορική συνέχεια της νεοελληνικής κοινότητας. Ούτε στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, παρά τη διοικητική αποκέντρωση που επιχειρήθηκε από το 1974 και εντεύθεν, ο δήμος αποκατέστησε την οργανική ιστορική του σχέση με το ελληνικό κοινοτικό παρελθόν. Μπορεί, βέβαια, να έχει σχετική οικονομική αυτοδυναμία και αρμοδιότητες ευρείες, αλλά η κομματικοποίηση των δημοτικών (και νομαρχιακών) εκλογών προσδένει αναγκαστικά τους δημοτικούς άρχοντες στο παιχνίδι νομής της κεντρικής (κυβερνητικής) εξουσίας.<br />
<br />
<br />
== Ενορία και κοινότητα ==<br />
<br />
Η κοινότητα της Τουρκοκρατίας αλλά και του μετέπειτα υπόδουλου Ελληνισμού έως τη συνθήκη της Λωζάνης ήταν συνυφασμένη με τον εκκλησιαστικό θεσμό της ενορίας. Οι ενορίες, όμως, του νεοελληνικού κράτους έχασαν την εκκλησιαστική λειτουργικότητα τους, καθώς έπαψαν να συμμετέχουν στη διοικητική οργάνωση της Εκκλησίας σε έναν καίριο τομέα, αλλά και σε πολλούς δευτερεύοντες. Ο καίριος τομέας ήταν η εκλογή των ποιμένων (διακόνων, ιερέων και κυρίως επισκόπων), ενώ δευτερεύοντες ήταν η οικονομική διαχείριση κ.λπ. Μέσω των ενοριών αποκλείστηκε η αγωνιστική παρουσία του λαού στην Εκκλησία και τη θέση του πήρε το Κράτος αρχικά και έπειτα ως εντολοδόχος του η Ιερά Σύνοδος.<br />
<br />
Η Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία, από την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους, ουσιαστικά κηδεμονεύεται από τον Καίσαρα ή κληρικοκρατείται με μία βατικάνεια διοικητική τακτική. Οι παρεμβάσεις του λαού που παρατηρούνται από καιρού εις καιρόν, επειδή ακριβώς είναι εξωθεσμικές, παίρνουν τον χαρακτήρα «σκανδαλώδους» κοσμικής διαμαρτυρίας (διαδηλώσεις κλπ.) που εκθέτουν και τους πιστούς και τη διοικούσα Εκκλησία.<br />
<br />
== Βιβλιογραφία ==<br />
<br />
Περιοδικό Τρίτο Μάτι Νο 131, Μάρτιος 2005, σελ. 68-71.</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%95%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%9A%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%9F%CE%B8%CF%89%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1&diff=2006Εκκλησιαστικές Κοινότητες στην Οθωμανική Αυτοκρατορία2007-11-28T18:13:06Z<p>Nikrom: /* Βιβλιογραφία */</p>
<hr />
<div>Το φαινόμενο που ορισμένοι το αποκαλούν γενικευτικά ως (προνομιακή) θέση της Εκκλησίας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία είναι μία ασύγγνωστη παραβίαση της αλήθειας. Το ιερονομικό δίκαιο των μουσουλμάνων (Σαρία) δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη «νομικών προσώπων» (οργανισμών ή θεσμών), όπως η Εκκλησία, ή ο Κλήρος κτλ. Μπορούμε, απλώς, να μιλούμε για τη θέση των εκκλησιαστικών προσώπων στην οθωμανική επικράτεια και, προκειμένου για τους ορθόδοξους, για τη θέση των επισκόπων ως θρησκευτικών ηγετών.<br />
<br />
Κάθε κληρικός που εκλεγόταν επίσκοπος παραλάμβανε ένα '''βεράτιο''' διορισμού, όπου καταγράφονταν τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του. Το βεράτιο αυτό ήταν προσωπικό, ονομαστικό και δεν αποτελούσε, σε νομικό επίπεδο, δεσμευτικό κείμενο για τους επόμενους από αυτόν, ούτε στοιχούσε υποχρεωτικά προς τα βεράτια των προκατόχων του.<br />
<br />
Στην πραγματικότητα, ο Μωάμεθ Β' ο Πορθητής δεν χορήγησε «προνόμια» στην Εκκλησία αόριστα, αλλά προσωπικά στον Σχολάριο ως Πατριάρχη (για τους λόγους που εκθέσαμε), και μάλιστα όχι επειδή αναγνώριζε την ισχύ του αρχιερατικού του αξιώματος, αλλά επειδή ήταν «μιλέτ μπασίς» (Εθνάρχης/Γενάρχης), δηλαδή θρησκευτικός (και άρα βάσει της Σαρία) και πολιτικός αρχηγός μιας αδιαφοροποίητης εθνολογικά κοινότητας.<br />
<br />
Κάθε μέλος της κοινότητας «απολάμβανε αυτά τα προνόμια» δια του εθνάρχη του και όχι αυτοτελώς, γιατί πολίτες-χριστιανούς δεν αναγνώριζε το Κοράνι εντός μουσουλμανικού κράτους. Η αλληλεξάρτηση, λοιπόν, Εκκλησίας και χριστιανικής πίστης υπηκόων της αυτοκρατορίας ήταν σχεδόν απόλυτη. Λέγεται το «σχεδόν», γιατί σταδιακά δημιουργήθηκε μια κάστα χριστιανών αξιωματούχων του οθωμανικού χαλιφάτου με σχετική ανεξαρτησία: οι Φαναριώτες.<br />
<br />
Τα «προνόμια» αυτά, μάλιστα, δεν ήταν νομικές προβλέψεις που απέρρεαν από την «πολιτική σύνεση» ή την «αγαθοποιό» προαίρεση των εκάστοτε σουλτάνων. Σε θεσμικό επίπεδο, ήταν φραγμοί απαξιωτικού χαρακτήρα. Στη μουσουλμανική ηθική, περιχαράκωναν μια ομάδα πληθυσμού και την εγκατέλειπαν στην «οικτρή μοίρα του άπιστου» αναγνωρίζοντας το δικαίωμά της στη ζωή ως παράδειγμα προς αποφυγή!<br />
<br />
Με το πέρασμα του χρόνου και τη σταδιακή παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι φραγμοί αυτοί άρχισαν να γίνονται συλληπτοί ως "προνόμια" κυριολεκτικώς, αφού εξασφάλιζαν στους χριστιανικούς πληθυσμούς μια ιστορική ταχύτητα διαφορετική από τη διαρκώς πτωτική των μουσουλμάνων. Οι νομικές προβλέψεις αυτές βεβαία, δεν αφορούσαν μόνο τους χριστιανούς, αλλά όλους τους djimi (τζιμί), τους λαούς, δηλαδή, της Βίβλου, όπως οι Εβραίοι.<br />
<br />
Οι προβλέψεις αυτές δεν πρέπει διόλου να συγχέονται με τις διευκολύνσεις ή απολαβές του δυτικού κλήρου στη φεουδαρχική Ευρώπη. Εκεί, ο κλήρος συνιστούσε μια προνομιούχο κάστα που κατείχε υπεροχική θέση από τη βούληση του μονάρχη ή φεουδάρχη, ερήμην του λαού. Στην Οθωμανική Ανατολή, το προβάδισμα του κλήρου προερχόταν από την ιδιοσυστασία της μουσουλμανικής θεοκρατίας και είχε νόημα εξαιτίας του λαού. Ένας, λοιπόν, αποδοκιμαζόμενος από τον λαό κληρικός στη Δύση γινόταν πιθανόν πολιτικός και κοινωνικός τυραννίσκος, ενώ στην Ανατολή κατέληγε άσημος ρασοφόρος σε μοναστήρι.<br />
<br />
<br />
== Χαρακτηριστικά των κοινοτήτων επί Τουρκοκρατίας ==<br />
<br />
1. Οι κοινότητες της Τουρκοκρατίας ως προς τη δομή, τουλάχιστον, συνεχίζουν το βυζαντινό «χωρίον», δηλαδή τη μικρότερη διοικητική μονάδα του βυζαντινού κρατικού συστήματος.<br />
<br />
2. Ο χαρακτήρας των κοινοτήτων και του χωρίου δεν ήταν εθνολογικός αλλά θρησκευτικός, δηλαδή συνενώνονταν σε αυτές τις διοικητικές μονάδες πιστοί από ποικίλη εθνολογική προέλευση.<br />
<br />
3. Επίσημη γλώσσα των δικαιοπρακτικών εγγράφων τόσο στο Βυζάντιο όσο και στην Τουρκοκρατία ήταν η Ελληνική. Το γεγονός αυτό πείθει ότι η ευρύτερη παράδοση του κοινοτισμού ή χωρικού συστήματος ήταν ελληνική ή, τουλάχιστον, και ελληνική.<br />
<br />
4. Παρά τη θρησκευτική αρχή της διαίρεσης του κρατικού συστήματος, αυτές καθεαυτές οι κοινότητες δεν είχαν θεοκρατικό χαρακτήρα, και τούτο, γιατί τα κληρικά μέλη έναντι των λαϊκών δεν υπερτερούσαν κατά τις ψηφοφορίες ούτε στον αριθμό, ούτε στην ισχύ της ψήφου.<br />
<br />
<br />
== Η κοινότητα στην Τουρκοκρατία ==<br />
<br />
Η πλειοψηφία των επιστημόνων βλέπει στο βυζαντινό χωρίο (τη μικρότερη διοικητική μονάδα του βυζαντινού κρατικού συστήματος) μια ιστορική επιβίωση του αρχαίου δήμου, όπως διασώθηκε στις πολυεθνικές αυτοκρατορίες που δημιουργήθηκαν από τις κατακτήσεις του Αλεξάνδρου και εξής. Ισχυρό, ωστόσο, μειονέκτημα αυτής της προσέγγισης είναι το γεγονός ότι οι πρώτες μαρτυρίες για τα βυζαντινά χωρία προέρχονται όχι από τον χώρο της μητροπολιτικής Ελλάδας, αλλά από τη Μ. Ασία, όπου το δημοκρατικό άστυ δεν είχε μεγάλη ιστορική παράδοση.<br />
<br />
Οι δυτικοί, κυρίως, επιστήμονες επισημαίνουν στις πρακτικές μεθόδους της κοινότητας την αναγνώριση της δομής της ρωμαϊκής Συγκλήτου.<br />
<br />
Τέλος, όσοι επισημαίνουν την οργανική σχέση ανάμεσα στο βυζαντινό χωρίο και τις πρώτες χριστιανικές κοινότητες που μετεξελίχθηκαν στις γνωστές ενορίες, δίνουν έμφαση στη θρησκευτική δομή του χωρίου, αλλά στην περίπτωση αυτή, οι αναμνήσεις από την ελληνική και ρωμαϊκή αρχαιότητα δεν ακυρώνονται.<br />
<br />
Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, η οργάνωση της κοινότητας παρουσιάζεται ακμαία με τον θρησκευτικό και πολυεθνικό (για την ακρίβεια, οικουμενικά ελληνικό) χαρακτήρα της. Η σημαντική διαφορά οφείλεται στο γεγονός ότι, ενώ πριν αποτελούσε το θεμελιώδες διοικητικό κύτταρο του επίσημου κράτους, τώρα μετασχηματίζεται σε διοικητικό κύτταρο της ίδιας της Εκκλησίας, η οποία με τη σειρά της αποτελεί το μόνο αναγνωρισμένο πολιτικό σχήμα των μη μουσουλμανικών πληθυσμών στα πλαίσια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.<br />
<br />
<br />
== Εκκλησία και κοινότητα ==<br />
<br />
Η ύπαρξη κοινότητας στις επαρχίες όσο και στο κέντρο της οθωμανικής αυτοκρατορίας προϋπέθετε την ύπαρξη ναού ως αποδεικτικού στοιχείου της λαϊκής αποδοχής της χριστιανικής ιδιότητας μέσω της συμμετοχής στη λατρεία. Έπρεπε δηλαδή ο λαός να πηγαίνει στην εκκλησία για να τεκμηριώνει την ύπαρξη κοινότητας. Χωρίς ναό και θέση ιερέα, οι χριστιανοί μιας περιοχής υποχρεώνονταν ή να εξισλαμιστούν ή να μετοικήσουν, ώστε να απαρτίσουν ενορία.<br />
<br />
Αλλά και η Εκκλησία δεν προέβλεπε διοικητικές θέσεις χωρίς προηγούμενη ενυπόγραφη δήλωση των χριστιανών μιας περιοχής. Μάλιστα, ήταν αδύνατο να προβιβάσει μία επισκοπή σε μητρόπολη ή αρχιεπισκοπή χωρίς τη συγκατάθεση του ποιμνίου.<br />
<br />
Αυτή η στενή αλληλεξάρτηση προέκυψε αναγκαστική, αφού ο κλήρος μισθοδοτείτο από τον λαό και ο λαός αποκτούσε δικαίωμα εθνικής και κοινωνικής διαφοροποίησης από τους μουσουλμάνους, επειδή ακριβώς ανήκε στο εκκλησιαστικό σύστημα.<br />
<br />
Ασφαλώς, η Εκκλησία ούτε μπορούσε ούτε διανοήθηκε ποτέ να δημιουργήσει ελληνική εθνική προπαγάνδα. Όχι μόνο γιατί ο φυλετισμός αντίκειται στους Κανόνες της, αλλά γιατί κυρίως το κοινωνικό στερεότυπο ήταν διαφορετικό και η εθνική ιδεολογία αγνοείτο στην Ανατολή, ως αστικό σύστημα σκέψης. Οι λαοί εκεί διαβιούσαν ακόμη σε προαστικούς κοινωνικούς σχηματισμούς. Ούτε, λοιπόν, υπέρ ούτε κατά των Ελλήνων (ή άλλου έθνους) μπορούσε να ταχθεί το Πατριαρχείο, γιατί δεν είχε συλλάβει φυλετικά, έως σχεδόν και τον 18ο αιώνα, το εννοιολογικό περιεχόμενο του όρου «έθνος».<br />
<br />
== Εκκλησία και ελληνική παιδεία ==<br />
<br />
Μετά τις παραπάνω διασαφήσεις, γίνεται ίσως φανερό ότι η Εκκλησία δεν θα μπορούσε ποτέ στο συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο να αποτελέσει διαμορφωτή ενός εκπαιδευτικού συστήματος με εθνικό προσανατολισμό. Η Εκκλησία έδινε τον τόνο της εκπαίδευσης και αυτός ήταν καθαρά εκκλησιαστικός.<br />
<br />
Αυτός όμως ο τόνος στη συγκεκριμένη ιστορική περίπτωση σήμαινε σφόδρα κλασσικιστικός και ταυτόχρονα θεωρητικός. Η μετάβαση από την εκκλησιαστική στην αρχαιοελληνική παιδεία, που ίσως για ορισμένους μοιάζει αντιφατική, ήταν για τους Οθωμανούς Έλληνες αυτονόητη. Οι Έλληνες, από συντηρητισμό, αναπαράγουν αυτούσιο το συνθετικό μοντέλο Αρχαιότητας και Χριστιανισμού του Βυζαντίου και όχι την, αναγεννησιακή και έπειτα διαφωτιστική, αντιδιαστολή τής μίας από τον άλλο.<br />
<br />
Τα αρχαιοελληνικά κείμενα μελετώνται χωρίς διακοπή και αποτελούν τη βάση της παιδείας των ανώτερων σχολών. Ασφαλώς, η προσέγγιση είναι κυρίως φορμαλιστική και όχι ιστορικοφιλολογική. Έμφαση δίνεται στην πλήρη κατάκτηση της Αρχαίας Ελληνικής ως γλωσσικού οργάνου και όχι στην ιδεολογική εμβάθυνση. Ωστόσο, από μόνη της αυτή η εμμονή ήταν σωτηριώδης, γιατί προέκρινε την Ελληνική ως επίσημη γλώσσα πολλών ορθοδόξων λαών και ταυτόχρονα δημιουργούσε εφόδια επαρκή, ώστε ο αρχαιοελληνικός λόγος να παραμείνει ζωντανός και τα υποδείγματα που περιγράφει διαρκή, έστω και ανενεργά.<br />
<br />
Η φορμαλιστική προσέγγιση, βεβαίως, δεν σημαίνει όχι οι λόγιοι της Τουρκοκρατίας δεν φιλοσοφούσαν. Αντιθέτως, ήταν δεινοί σχολαστικοί, μονομερώς αφοσιωμένοι στον Αριστοτέλη τον οποίο γι' αυτόν τον λόγο αναπαρήγαγαν χωρίς κριτικό νου.<br />
<br />
<br />
== Εκκλησία και οθωμανική πολιτεία ==<br />
<br />
Ο θεοκρατικός χαρακτήρας του οθωμανικού κράτους καθιστούσε τους μη μουσουλμάνους υπηκόους του εξαρτημένα κοινωνικά μέλη, τα οποία παρίσταντο ενώπιον του σουλτάνου ως θρησκευτική ομάδα. Ωστόσο, επειδή διακρίνονταν με κριτήρια θρησκευτικά, η πολιτική τους εκπροσώπηση γινόταν μέσω των θρησκευτικών θεσμών τους. Για την ακρίβεια, μέσω των προσώπων που εξέλεγαν ως θρησκευτικούς αρχηγούς τους.<br />
<br />
Στη δομή των θρησκευτικών κοινοτήτων το χαλιφάτο δεν είχε λόγο, όχι γιατί ήταν πλουραλιστικό, αλλά γιατί απαξίωνε υπεροπτικά την ανάμειξη με τους μη μουσουλμάνους ως «μόλυσμα ηθικοπνευματικό». Το σουλτανάτο χρησιμοποιούσε ακριβώς αυτούς τους αρχηγούς για να επιβάλουν με το δικό τους κύρος και τα μέσα αποφάσεις πολιτικές, διοικητικές ή άλλες.<br />
<br />
Ωστόσο, από τη στιγμή που το νομικό κύρος της πολιτείας προέκυπτε από το Κοράνι και ερμηνευτής του αλάνθαστος ήταν ο μονάρχης ως χαλίφης, όλα τα παραπάνω αποδεικνύονταν πρακτικώς ανενεργά. Κυριαρχούσε η προσωπική αυθαιρεσία ή η υπέρβαση, η παρεμβατικότητα των ανακτόρων στους χριστιανικούς θεσμούς.<br />
<br />
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο δράσης κλήθηκε να συμμετάσχει η Εκκλησία, κυρίως μετά την Άλωση. Η Εκκλησία, λοιπόν, όφειλε να μετασχηματιστεί για να επιβιώσει.<br />
<br />
Επειδή η ίδια δεν είχε υπάρξει ποτέ κατασταλτική δομή, δεν είχε διαμορφώσει μηχανισμούς βιαίας επιβολής. Το κύριο όπλο της, ο αφορισμός, είχε πνευματικό και ηθικό χαρακτήρα και όχι πρακτικό. Σταδιακά, βέβαια πέρα από τη διευρυμένη χρήση αυτού του μέσου, που έγινε ασφαλώς αντικανονικά, απέκτησε και φυλακές και φύλακες και όργανα εισπρακτικά κ.τ.λ.<br />
<br />
Το ερώτημα για τον ιστορικό (κριτικό) νου που κρίνει αμερόληπτα το ιστορικό γίγνεσθαι είναι: ποια θα μπορούσε να καταστεί εναλλακτική λύση; Σε ένα καθεστώς απόλυτα έκνομο -με βάση τις θεμελιώδεις ανθρωπιστικές αξίες του ελληνορωμαϊκού κόσμου- όπως ήταν το Χαλιφάτο, αν η Εκκλησία διατηρούσε τον καθαρά πνευματικό χαρακτήρα της και παρέδιδε τους πιστούς της στην κρατική αυθαιρεσία, θα είχε επιτελέσει έργο αξιέπαινο; Αν τα εγκλήματα των Χριστιανών δεν τα δίκαζαν εκκλησιαστικά δικαστήρια, αλλά ιερονομικά, θα απέδιδαν δικαιοσύνη και προστασία στους Χριστιανούς; Αν η είσπραξη των φόρων αφηνόταν στους Τούρκους φοροεισπράκτορες, θα ήταν πιο ελαστικοί και λιγότερο τυραννικοί; Ας σημειωθεί ότι στο θέμα της Μ. Ασίας όπου η είσπραξη γινόταν έτσι, πραγματικά σημειώθηκαν και οι πιο δεινοί εξισλαμισμοί.<br />
<br />
Αναμφισβήτητα, κυρίως την πρώτη περίοδο της Τουρκοκρατίας μέσα σε ένα κλίμα γενικής αναστάτωσης, σύγχυσης, ηττοπάθειας, διαρπαγής, πιθανότατα υπήρξαν εκκλησιαστικοί μηχανισμοί που διαβρώθηκαν. Ωστόσο, η ιστοριογραφική έρευνα έχει ορθώς περιγράψει σε πολιτικό επίπεδο την προσφορά της Εκκλησίας. Ας την παρουσιάσουμε διαγραμματικά για να γίνει πιο σαφής:<br />
<br />
'''Α)''' Μέσα στον πολιτειακό ζόφο ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος, όπως το σουλτανικό, οι κοινότητες διατήρησαν έχοντας ως πρότυπο το συνοδικό σύστημα της Εκκλησίας το δημοκρατικό χαρακτήρα του αρχαιοελληνικού Άστεως και της ρωμαϊκής Σνγκλήτου επιτρέποντας τη συμμετοχή στα κοινά σε όλα τα μέλη τους.<br />
<br />
Παρά τη μεγάλη ποικιλία προβλέψεων ανά περιοχές, το δικαίωμα του εκλέγειν και κυρίως του εκλέγεσθαι αποδιδόταν θεσμικά σε όλους όσοι «πιστεύουσι εις Χριστόν», ακόμη και σε αυτούς που δεν κατείχαν έγγεια ιδιοκτησία. Και αυτά προβλέπονταν σε περιόδους που καθολικό δικαίωμα ψήφου δεν υπήρχε σε κανένα ευρωπαϊκό κράτος!<br />
<br />
Ακριβώς όπως ενώπιον του Θεού οι πιστοί είναι ίσοι, αναλόγως η Εκκλησία ορίζει και το δικαίωμα της κοινοτικής ισοπολιτείας σε όλους τους πιστούς, που για τον λόγο της θρησκευτικής τους ετερότητας από τους μουσουλμάνους συμμετέχουν στις χριστιανικές κοινότητες. Ασφαλώς, η δομή των κοινοτήτων είχε και θεοκρατικά στοιχεία, αλλά επειδή το εκκλησιαστικό πρότυπο (ορθόδοξο συνοδικό σύστημα) ήταν δημοκρατικό, τα στοιχεία αυτά δεν παρήγαγαν απολυταρχία, αλλά συμμετοχικότητα.<br />
<br />
'''Β)''' Το σημαντικότερο τμήμα των «προνομίων» που εξασφαλίστηκε μέσω της «Εκκλησίας» (ουσιαστικά, μέσω των εκάστοτε αρχιερέων) ήταν η αναγνώριση του εκκλησιαστικού δικαίου στην οργάνωση της οικογενειακής ζωής. Το δίκαιο αυτό, διατυπωμένο στην ελληνική γλώσσα, ήταν συνδυασμός του κατά τόπους εθιμικού δικαίου και της ρωμαϊκής παράδοσης του Βυζαντίου (Αρμενόπουλος).<br />
<br />
Επειδή, ωστόσο, το δίκαιο αυτό ήταν λογοκρατικό και όχι ετερονομικό, δηλαδή πήγαζε από μια ορθολογιστική ερμηνεία των ανθρωπίνων σχέσεων και όχι από την αναγνώριση της αυθεντίας κάποιων ιερών κειμένων (Κορανίου), διατήρησε ακμαία την τέχνη της ρητορικής ως τέχνη διεκδικητική δικαιωμάτων ενώπιον δικαστηρίων λαϊκών και όχι κληρικών. Πρόεδρος, βέβαια, σε αυτά ήταν ο κατά τόπους μητροπολίτης και ως Εφετείο λειτουργούσε η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου, αλλά οι σωζόμενες αποφάσεις αποδεικνύουν ότι οι εναγόμενοι διεκδικούσαν το δίκαιο με βάση την πειθώ, ενώ οι νόμοι βάσει των οποίων κρίνονταν συλλαμβάνονταν κοσμικά-λαϊκά παρά το γεγονός ότι εκπροσωπούνταν εκκλησιαστικά.<br />
<br />
Έτσι, παρεμποδίστηκε η διάβρωση του κοινοτικού ιστού από την παρείσφρηση του μουσουλμανικού δικαίου στην οργάνωση της ελληνικής οικογένειας και αποτράπηκε κυρίως η εμπλοκή των μουσουλμάνων στα θέματα μνηστείας και γάμου. Αυτή η εμπλοκή απειλούσε τη φυλετική υπόσταση των κοινοτήτων, καθώς η Σαρία (μουσουλμανικό δίκαιο), κυρίως με τον θεσμό του κεπηνίου, επέτρεπε τους μεικτούς γάμους και χορηγούσε επίζηλα προνόμια στους χριστιανούς που θα χρησιμοποιούσαν τη σεϊχουλισλαμική δικαστική και νομική οργάνωση.<br />
<br />
Το κεπήνιο, δηλαδή ο γάμος της χριστιανής γυναίκας με μουσουλμάνο, χωρίς προίκα και χωρίς προσωπική αλλαγή θρησκεύματος, με απαλλαγή από τον κεφαλικό φόρο -αρκεί η γυναίκα αυτή να γεννήσει αρσενικά τέκνα που θα απέδιδε στο Ισλάμ (έστω και αν είχε ήδη δημιουργήσει χριστιανική οικογένεια!)- αποτελούσε ευθεία φυλετική διείσδυση των Οθωμανών στα αυτοτελή χριστιανικά έθνη. Δημιουργούσε επίσης -όπου σπανίως εφαρμόστηκε- οικογένειες μουσουλμάνων και χριστιανών που συμβίωναν στον ίδιο οίκο και τελικά, βεβαίως, οι ισχυρότεροι κοινωνικοπολιτικά μουσουλμάνοι απορροφούσαν με την πάροδο των γενεών τους χριστιανούς.<br />
<br />
Η απειλή αυτή ανάγκασε τους εκκλησιαστικούς μηχανισμούς να λειτουργήσουν, κατ' οικονομία, κοσμικά και να εφαρμόσουν μεθόδους πειθούς και απονομής δικαιοσύνης που διέφεραν ριζικά από τους θεοκρατικούς μηχανισμούς των μουσουλμανικών ιεροδικαστηρίων, ώστε να πείσουν τον λαό ότι προασπίζουν αυτά που στις μετέπειτα κοινωνικές θεωρίες περιγράφονται ως «ατομικά δικαιώματα».<br />
<br />
Ανάλογη περίπτωση ορθολογιστικής εφαρμογής του δικαίου στάθηκε και η αντιμετώπιση του κρυπτοχριστιανισμού στις περιοχές του Πόντου και της Κρήτης (Τενεσούρ). Δημιουργήθηκε, έτσι, ένας ολόκληρος μυστικός εκκλησιαστικός μηχανισμός που εξυπηρετούσε τις ανάγκες μιας διπλής ζωής ολόκληρων επαρχιών. Η σταδιακή αποκάλυψη των κρυπτοχριστιανών από τα μέσα του 19ου αιώνα έως το 1922 έδειξε ότι ένας πληθυσμός 300.000 ανθρώπων που υποχρεώνονταν στην τουρκοφωνία και τη μουσουλμανική διαπαιδαγώγηση γενικώς, είχαν καταφέρει με την αφανή δράση των εκκλησιαστικών προβλέψεων να διατηρήσουν ακμαία τη γνώση της ελληνικής γλώσσας και, κυρίως, ανέπαφο το κύτταρο της μονογαμικής οικογένειας συνάπτοντας γάμους με κρυπτοχριστιανούς, ώστε το όλο σχέδιο σε βάθος αιώνων να μην προδοθεί!<br />
<br />
Άλλο παρόμοιο ιστορικό παράδειγμα δεν υπάρχει και αυτό μόνο θα μπορούσε να αποδείξει πόσο φλύαρα και ανενδοίαστα κάποιοι βάλλουν κατά της Εκκλησίας κρίνοντας την προσφορά της a posteriori (εκ των υστέρων) από την ασφάλεια της αστικής τους ελευθερίας. Μελετώντας εν ψυχρώ κάποιος τα κείμενα και τις αρχειακές μαρτυρίες, αναμφισβήτητα θα αποφανθεί ότι η Εκκλησία ως πολιτικός οργανισμός κατόρθωσε να εφαρμόσει τους εκκλησιαστικούς κανόνες με τέτοια ελαστικότητα και φιλελεύθερη-κοσμική διάθεση, που λίγα επίσημα κράτη δείχνουν για τους νόμους τους.<br />
<br />
'''Γ)''' Τέλος, όσον αφορά τις κατηγορίες που συνήθως εξακοντίζονται για την οικονομική διαχείριση που άσκησαν οι εκκλησιαστικοί φορείς, (γιατί η ευθύνη γι' αυτήν δεν βαρύνει τον οργανισμό του εκκλησιαστικού σώματος, αλλά τα εκάστοτε πρόσωπα που από την εκκλησιαστική τους θέση νέμονταν τα δημόσια χρήματα):<br />
<br />
Επισημαίνεται η εξής παρεξήγηση: Τα χρήματα συλλέγονταν αναγκαστικά μέσω των εκκλησιαστικών οργάνων, αφού αυτά ήταν επιφορτισμένα από την πολιτεία με αυτό το έργο. Ωστόσο, από τον 18ο αι. (και πιθανώς προηγουμένως, αλλά ελλείπουν οι μαρτυρίες) η διαχείριση των χρημάτων δεν γινόταν από κληρικούς. Όπως ίσως δεν είναι γνωστό, από το 1759 λειτουργούσε στο Πατριαρχείο Επιτροπή του Κοινού (Ταμείου) με πλειοψηφία λαϊκών (15-9) που διαχειριζόταν τα χρήματα του ορθόδοξου λαού και υπέβαλλε σχετικές εκθέσεις. Ανάλογες επιτροπές λειτουργούσαν σε όλες τις βαθμίδες της Εκκλησιαστικής διοίκησης (μητροπόλεις, επισκοπές, ενορίες). Η συλλογή του εκκλησιαστικού χρήματος, η επιβολή φόρων, η είσπραξη που γινόταν από τους κατά τόπους ιερείς, επισκόπους, μητροπολίτες ήταν υπηρεσία κοινοτική και ας διενεργείτο εκκλησιαστικά.<br />
<br />
Η διαρπαγή, λοιπόν, σε όσες περιπτώσεις συνέβη (όπως, δυστυχώς, πάντοτε), η αδικία στην κατανομή ή η φορολογική πίεση δεν πρέπει να κρίνεται επί τη βάσει του διωνύμου κληρικός (δυνάστης, άρπαγας, φορολογούσα αρχή) - λαϊκός (φορολογούμενος, αδικημένος, καταπιεσμένος), γιατί τότε δεν ερμηνεύουμε τις πηγές ή τις αγνοούμε και προπαγανδίζουμε ή δημιουργούμε δικές μας πηγές για να αισθανόμαστε περιχαρείς και ευφρόσυνοι στην αμάθεια μας.<br />
<br />
<br />
== Κοινοτική ελευθερία ==<br />
<br />
Η νεοελληνική κοινότητα αποτέλεσε διοικητικό κύτταρο που διέσωσε στο νεοελληνικό ήθος τον πόθο της ελευθερίας. Ασφαλώς, το ιδεότυπο της κοινοτικής ελευθερίας δεν έχει σχέση με την έννοια του φιλελευθερισμού που προβλήθηκε στις αστικές δημοκρατίες. Σημαντικότερη διαφορά είναι η εξής: η κοινοτική ελευθερία αποτελεί ιδιότητα που κάποιος απολαμβάνει, εφόσον αποδέχεται έναν κώδικα ετερότητας-ετερονομίας που τον διαφοροποιεί οριστικά και αμετάκλητα από τον μουσουλμάνο. Επομένως, δεν πρόκειται για κοινωνική ελευθερία, αλλά για προσωπική ελευθερία που καθορίζεται επί τη βάση νόμων που διαιρούν το κοινωνικό σύνολο σε ομάδες.<br />
<br />
Στα πλαίσια αυτής της διαφοροποίησης, ο άνθρωπος δεν συλλαμβάνεται ως άτομο αλλά ως πρόσωπο. Στην εξατομικευμένη μονάδα (άτομο), κανένας συνειδησιακός νόμος δεν έχει ισχύ. Αυτοί οι νόμοι αφορούν τα ανθρώπινα πρόσωπα που δρουν με επιταγές ηθικές. Εφόσον, λοιπόν, η διάκριση χριστιανού-μουσουλμάνου βασιζόταν στην επιλογή πίστεως (συνειδησιακή δηλαδή επιλογή) ολόκληρη η θήτευση ενός χριστιανού στην κοινοτική πραγματικότητα ήταν θητεία συνειδήσεως.<br />
<br />
Με άλλα λόγια, οι κοινότητες εξασφάλιζαν την αυτονομία στα μέλη τους όχι με τη διαδικασία της ταύτισης προς την κρατούσα μουσουλμανική πλειοψηφία, αλλά της ετερότητας. Δηλαδή δεν επεδίωκαν να γίνουν μουσουλμάνοι για να έχουν προνόμια, αλλά αντίθετα συντηρούσαν τη χριστιανική ιδιότητα, η οποία τους διαχώριζε συνειδησιακά από τους μουσουλμάνους, άρα τους καθιστούσε πρόσωπα με ηθικές και συνειδησιακές επιλογές. Η νομική ομοιομορφία και ισονομία -θεμελιώδεις αρχές της αστικής δημοκρατίας- στις κοινότητες συνιστούσαν προσχώρηση προς τη μουσουλμανική μάζα και άρα αναίρεση της ιδιαιτερότητας του προσώπου (χριστιανού) που αποτελούσε και την κυρίαρχη πηγή της κοινοτικής εξουσίας.<br />
<br />
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε πολλές χριστιανικές κοινότητες της Μ. Ασίας κυρίως, το δικαίωμα της ψήφου δεν εξαρτιόταν μόνο από την περιουσιακή κατάσταση, τον μόνιμο τόπο εγκατάστασης κ.λπ., αλλά από τον αριθμό των ψυχών κάθε κοινοτικής οικογένειας, με αποτέλεσμα πολύτεκνοι ψηφοφόροι ή πολυμελείς οικογένειες «επειδή σώζουσι και προστατεύουσι πολλάς ψυχάς» να κυβερνούν αυτοδικαίως τη μοίρα των κοινοτήτων τους.<br />
<br />
Είναι περιττό να τονιστεί ότι η εξωμοσία ή η υιοθέτηση αποκλινόντων κωδίκων συμπεριφοράς και πρακτικής από τα κοινοτικά μέλη (κεπήνιο, γάμος με αλλόδοξους κ.λ.π.) αποδοκιμάζονταν ρητά με αποκοπή, ακόμα και όταν δεν επέσειαν εκκλησιαστική ποινή, επειδή συνιστούσαν περιφρόνηση προς τις ετερονομικές αρχές της ομάδας. Συμβαίνει, μάλιστα, συχνά οι κοινότητες να επιβάλλουν στις εκκλησιαστικές αρχές τη λήψη αυστηρών μέτρων, ακόμη και για πράξεις που δεν είναι στην πραγματικότητα εκκλησιαστικά κολάσιμες (π.χ. γάμος με αλλόδοξους).<br />
<br />
Αυτός ο συντηρητικός μηχανισμός λειτουργίας, στα πλαίσια του οποίου απουσιάζει βεβαίως η (αστική) έννοια των «ατομικών δικαιωμάτων», προέρχεται από βαθιά επίγνωση της προγονικής κληρονομιάς που επιχειρούν οι κατά τόπους κοινοτικοί άρχοντες να διασώσουν.<br />
<br />
Η εφαρμογή των αρχών του δυτικού φιλελευθερισμού, γοητευτική απαίτηση πολλών μελετητών a posteriori θα οδηγούσε σε απορρόφηση του ελληνισμού από τους μουσουλμάνους.<br />
<br />
Αυτή, άλλωστε, ήταν και η πρακτική που υιοθέτησε από τα μέσα του 18ου αιώνα και εξής η Οθωμανική Αυτοκρατορία και οδήγησε ουσιαστικά στη διάλυση της οργάνωσης του ελληνικού ομογενειακού πληθυσμού, πολύ πριν το 1922, όταν ο Κεμάλ Ατατούρκ τον κατέστρεψε πολεμικά.<br />
<br />
== Βιβλιογραφία ==<br />
<br />
Περιοδικό Τρίτο Μάτι Νο 131, Μάρτιος 2005, σελ. 68-71.</div>Nikromhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%95%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%9A%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%9F%CE%B8%CF%89%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1&diff=2005Εκκλησιαστικές Κοινότητες στην Οθωμανική Αυτοκρατορία2007-11-26T16:21:16Z<p>Nikrom: Νέα σελίδα: Το φαινόμενο που ορισμένοι το αποκαλούν γενικευτικά ως (προνομιακή) θέση της Εκκλησίας στην Οθωμ...</p>
<hr />
<div>Το φαινόμενο που ορισμένοι το αποκαλούν γενικευτικά ως (προνομιακή) θέση της Εκκλησίας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία είναι μία ασύγγνωστη παραβίαση της αλήθειας. Το ιερονομικό δίκαιο των μουσουλμάνων (Σαρία) δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη «νομικών προσώπων» (οργανισμών ή θεσμών), όπως η Εκκλησία, ή ο Κλήρος κτλ. Μπορούμε, απλώς, να μιλούμε για τη θέση των εκκλησιαστικών προσώπων στην οθωμανική επικράτεια και, προκειμένου για τους ορθόδοξους, για τη θέση των επισκόπων ως θρησκευτικών ηγετών.<br />
<br />
Κάθε κληρικός που εκλεγόταν επίσκοπος παραλάμβανε ένα '''βεράτιο''' διορισμού, όπου καταγράφονταν τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του. Το βεράτιο αυτό ήταν προσωπικό, ονομαστικό και δεν αποτελούσε, σε νομικό επίπεδο, δεσμευτικό κείμενο για τους επόμενους από αυτόν, ούτε στοιχούσε υποχρεωτικά προς τα βεράτια των προκατόχων του.<br />
<br />
Στην πραγματικότητα, ο Μωάμεθ Β' ο Πορθητής δεν χορήγησε «προνόμια» στην Εκκλησία αόριστα, αλλά προσωπικά στον Σχολάριο ως Πατριάρχη (για τους λόγους που εκθέσαμε), και μάλιστα όχι επειδή αναγνώριζε την ισχύ του αρχιερατικού του αξιώματος, αλλά επειδή ήταν «μιλέτ μπασίς» (Εθνάρχης/Γενάρχης), δηλαδή θρησκευτικός (και άρα βάσει της Σαρία) και πολιτικός αρχηγός μιας αδιαφοροποίητης εθνολογικά κοινότητας.<br />
<br />
Κάθε μέλος της κοινότητας «απολάμβανε αυτά τα προνόμια» δια του εθνάρχη του και όχι αυτοτελώς, γιατί πολίτες-χριστιανούς δεν αναγνώριζε το Κοράνι εντός μουσουλμανικού κράτους. Η αλληλεξάρτηση, λοιπόν, Εκκλησίας και χριστιανικής πίστης υπηκόων της αυτοκρατορίας ήταν σχεδόν απόλυτη. Λέγεται το «σχεδόν», γιατί σταδιακά δημιουργήθηκε μια κάστα χριστιανών αξιωματούχων του οθωμανικού χαλιφάτου με σχετική ανεξαρτησία: οι Φαναριώτες.<br />
<br />
Τα «προνόμια» αυτά, μάλιστα, δεν ήταν νομικές προβλέψεις που απέρρεαν από την «πολιτική σύνεση» ή την «αγαθοποιό» προαίρεση των εκάστοτε σουλτάνων. Σε θεσμικό επίπεδο, ήταν φραγμοί απαξιωτικού χαρακτήρα. Στη μουσουλμανική ηθική, περιχαράκωναν μια ομάδα πληθυσμού και την εγκατέλειπαν στην «οικτρή μοίρα του άπιστου» αναγνωρίζοντας το δικαίωμά της στη ζωή ως παράδειγμα προς αποφυγή!<br />
<br />
Με το πέρασμα του χρόνου και τη σταδιακή παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι φραγμοί αυτοί άρχισαν να γίνονται συλληπτοί ως "προνόμια" κυριολεκτικώς, αφού εξασφάλιζαν στους χριστιανικούς πληθυσμούς μια ιστορική ταχύτητα διαφορετική από τη διαρκώς πτωτική των μουσουλμάνων. Οι νομικές προβλέψεις αυτές βεβαία, δεν αφορούσαν μόνο τους χριστιανούς, αλλά όλους τους djimi (τζιμί), τους λαούς, δηλαδή, της Βίβλου, όπως οι Εβραίοι.<br />
<br />
Οι προβλέψεις αυτές δεν πρέπει διόλου να συγχέονται με τις διευκολύνσεις ή απολαβές του δυτικού κλήρου στη φεουδαρχική Ευρώπη. Εκεί, ο κλήρος συνιστούσε μια προνομιούχο κάστα που κατείχε υπεροχική θέση από τη βούληση του μονάρχη ή φεουδάρχη, ερήμην του λαού. Στην Οθωμανική Ανατολή, το προβάδισμα του κλήρου προερχόταν από την ιδιοσυστασία της μουσουλμανικής θεοκρατίας και είχε νόημα εξαιτίας του λαού. Ένας, λοιπόν, αποδοκιμαζόμενος από τον λαό κληρικός στη Δύση γινόταν πιθανόν πολιτικός και κοινωνικός τυραννίσκος, ενώ στην Ανατολή κατέληγε άσημος ρασοφόρος σε μοναστήρι.<br />
<br />
<br />
== Χαρακτηριστικά των κοινοτήτων επί Τουρκοκρατίας ==<br />
<br />
1. Οι κοινότητες της Τουρκοκρατίας ως προς τη δομή, τουλάχιστον, συνεχίζουν το βυζαντινό «χωρίον», δηλαδή τη μικρότερη διοικητική μονάδα του βυζαντινού κρατικού συστήματος.<br />
<br />
2. Ο χαρακτήρας των κοινοτήτων και του χωρίου δεν ήταν εθνολογικός αλλά θρησκευτικός, δηλαδή συνενώνονταν σε αυτές τις διοικητικές μονάδες πιστοί από ποικίλη εθνολογική προέλευση.<br />
<br />
3. Επίσημη γλώσσα των δικαιοπρακτικών εγγράφων τόσο στο Βυζάντιο όσο και στην Τουρκοκρατία ήταν η Ελληνική. Το γεγονός αυτό πείθει ότι η ευρύτερη παράδοση του κοινοτισμού ή χωρικού συστήματος ήταν ελληνική ή, τουλάχιστον, και ελληνική.<br />
<br />
4. Παρά τη θρησκευτική αρχή της διαίρεσης του κρατικού συστήματος, αυτές καθεαυτές οι κοινότητες δεν είχαν θεοκρατικό χαρακτήρα, και τούτο, γιατί τα κληρικά μέλη έναντι των λαϊκών δεν υπερτερούσαν κατά τις ψηφοφορίες ούτε στον αριθμό, ούτε στην ισχύ της ψήφου.<br />
<br />
<br />
== Η κοινότητα στην Τουρκοκρατία ==<br />
<br />
Η πλειοψηφία των επιστημόνων βλέπει στο βυζαντινό χωρίο (τη μικρότερη διοικητική μονάδα του βυζαντινού κρατικού συστήματος) μια ιστορική επιβίωση του αρχαίου δήμου, όπως διασώθηκε στις πολυεθνικές αυτοκρατορίες που δημιουργήθηκαν από τις κατακτήσεις του Αλεξάνδρου και εξής. Ισχυρό, ωστόσο, μειονέκτημα αυτής της προσέγγισης είναι το γεγονός ότι οι πρώτες μαρτυρίες για τα βυζαντινά χωρία προέρχονται όχι από τον χώρο της μητροπολιτικής Ελλάδας, αλλά από τη Μ. Ασία, όπου το δημοκρατικό άστυ δεν είχε μεγάλη ιστορική παράδοση.<br />
<br />
Οι δυτικοί, κυρίως, επιστήμονες επισημαίνουν στις πρακτικές μεθόδους της κοινότητας την αναγνώριση της δομής της ρωμαϊκής Συγκλήτου.<br />
<br />
Τέλος, όσοι επισημαίνουν την οργανική σχέση ανάμεσα στο βυζαντινό χωρίο και τις πρώτες χριστιανικές κοινότητες που μετεξελίχθηκαν στις γνωστές ενορίες, δίνουν έμφαση στη θρησκευτική δομή του χωρίου, αλλά στην περίπτωση αυτή, οι αναμνήσεις από την ελληνική και ρωμαϊκή αρχαιότητα δεν ακυρώνονται.<br />
<br />
Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, η οργάνωση της κοινότητας παρουσιάζεται ακμαία με τον θρησκευτικό και πολυεθνικό (για την ακρίβεια, οικουμενικά ελληνικό) χαρακτήρα της. Η σημαντική διαφορά οφείλεται στο γεγονός ότι, ενώ πριν αποτελούσε το θεμελιώδες διοικητικό κύτταρο του επίσημου κράτους, τώρα μετασχηματίζεται σε διοικητικό κύτταρο της ίδιας της Εκκλησίας, η οποία με τη σειρά της αποτελεί το μόνο αναγνωρισμένο πολιτικό σχήμα των μη μουσουλμανικών πληθυσμών στα πλαίσια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.<br />
<br />
<br />
== Εκκλησία και κοινότητα ==<br />
<br />
Η ύπαρξη κοινότητας στις επαρχίες όσο και στο κέντρο της οθωμανικής αυτοκρατορίας προϋπέθετε την ύπαρξη ναού ως αποδεικτικού στοιχείου της λαϊκής αποδοχής της χριστιανικής ιδιότητας μέσω της συμμετοχής στη λατρεία. Έπρεπε δηλαδή ο λαός να πηγαίνει στην εκκλησία για να τεκμηριώνει την ύπαρξη κοινότητας. Χωρίς ναό και θέση ιερέα, οι χριστιανοί μιας περιοχής υποχρεώνονταν ή να εξισλαμιστούν ή να μετοικήσουν, ώστε να απαρτίσουν ενορία.<br />
<br />
Αλλά και η Εκκλησία δεν προέβλεπε διοικητικές θέσεις χωρίς προηγούμενη ενυπόγραφη δήλωση των χριστιανών μιας περιοχής. Μάλιστα, ήταν αδύνατο να προβιβάσει μία επισκοπή σε μητρόπολη ή αρχιεπισκοπή χωρίς τη συγκατάθεση του ποιμνίου.<br />
<br />
Αυτή η στενή αλληλεξάρτηση προέκυψε αναγκαστική, αφού ο κλήρος μισθοδοτείτο από τον λαό και ο λαός αποκτούσε δικαίωμα εθνικής και κοινωνικής διαφοροποίησης από τους μουσουλμάνους, επειδή ακριβώς ανήκε στο εκκλησιαστικό σύστημα.<br />
<br />
Ασφαλώς, η Εκκλησία ούτε μπορούσε ούτε διανοήθηκε ποτέ να δημιουργήσει ελληνική εθνική προπαγάνδα. Όχι μόνο γιατί ο φυλετισμός αντίκειται στους Κανόνες της, αλλά γιατί κυρίως το κοινωνικό στερεότυπο ήταν διαφορετικό και η εθνική ιδεολογία αγνοείτο στην Ανατολή, ως αστικό σύστημα σκέψης. Οι λαοί εκεί διαβιούσαν ακόμη σε προαστικούς κοινωνικούς σχηματισμούς. Ούτε, λοιπόν, υπέρ ούτε κατά των Ελλήνων (ή άλλου έθνους) μπορούσε να ταχθεί το Πατριαρχείο, γιατί δεν είχε συλλάβει φυλετικά, έως σχεδόν και τον 18ο αιώνα, το εννοιολογικό περιεχόμενο του όρου «έθνος».<br />
<br />
== Βιβλιογραφία ==<br />
<br />
Περιοδικό Τρίτο Μάτι Νο 131, Μάρτιος 2005, σελ. 68-71.</div>Nikrom