https://el.orthodoxwiki.org/api.php?action=feedcontributions&user=Fotoan&feedformat=atomOrthodoxWiki - Συνεισφορές χρήστη [el]2024-03-28T17:41:40ZΣυνεισφορές χρήστηMediaWiki 1.30.0https://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%AC_%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%AE_%CE%91%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%82_%CE%A3%CE%B9%CE%BD%CE%AC&diff=20727Ιερά Μονή Αικατερίνης όρους Σινά2015-12-18T09:53:04Z<p>Fotoan: Αρχή άρθρου</p>
<hr />
<div>Η '''Ιερά Μονή Αικατερίνης''' του όρους Σινά είναι ελληνορθόδοξο χριστιανικό μοναστικό κέντρο. Η χερσόνησος του Σινά της Μέσης Ανατολής άρχισε να γίνεται κέντρο χριστιανικού ασκητισμού από τον 3ο αιώνα. Οι μοναχοί ζούσαν σε διάσπαρτες κοινότητες ή μεμονωμένοι και συγκεντρώνονταν τις Κυριακές στον τόπο της Φλεγομένης Βάτου για να τελέσουν την Θεία Κοινωνία και να ακούσουν ομιλία του ηγουμένου τους. Η μητέρα του αυτοκράτορα Μεγάλου Κωνσταντίνου έκτισε στον τόπο της Φλεγομένης Βάτου ένα μικρό ναό αφιερωμένο στην Θεοτόκο και έναν πύργο για την προστασία των μοναχών. Το ισόγειο τμήμα αυτού του πύργου σώζεται μέχρι σήμερα και αποτελεί το Ηγουμενείο της Μονής. Στα τέλη του 4ου αιώνα υπήρχε ήδη εκεί ανθούσα μοναστική κοινότητα. Επί αυτοκράτορος Ιουστινιανού η Μονή αυξήθηκε σε μέγεθος. Τον 6ο αιώνα βρέθηκε με θαυματουργό τρόπο το λείψανο της Αγίας Αικατερίνης στην κορυφή του όρους Σινά και μεταφέρθηκε στο Καθολικό της Μονής. Η ευλάβεια προς την Αγ. Αικατερίνη διαδόθηκε στη Δύση από τους σταυροφόρους. Έτσι από τον 11ο αιώνα η Μονή έγινε γνωστή ως Μονή της Αγίας Αικατερίνης. <br />
<br />
==Πηγές==<br />
Ευάγγελος Παπαϊωάννου, Πτ. Θ. & Φ., "Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης του Θεοβαδίστου όρους Σινά", έκδοση Ιεράς Μονής και Αρχιεπισκοπής Σινά, Αίγυπτος.</div>Fotoanhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC_%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%BF%CE%BD_%CE%95%CF%85%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%BD&diff=20726Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον2015-12-01T21:30:04Z<p>Fotoan: /* Βιβλιογραφία */ Δεσμός προς το αυθεντικό κείμενο</p>
<hr />
<div>Το '''Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον''' είναι ένα από τα 4 πρώτα βιβλία του [[Βιβλικός κανόνας|Κανόνα]] της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] (και ένα εκ των τριών [[Συνοπτικά Ευαγγέλια|Συνοπτικών Ευαγγελιών]]), του 2ου μέρους δηλ. της χριστιανικής [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]] το οποίο κατέγραψε ο [[Εβραίος]] ευαγγελιστής ''Μάρκος''.<br />
<br />
Με το βιβλίο αυτό που θεωρείται το αρχαιότερο των τεσσάρων, ο Μάρκος γίνεται εισηγητής ενός νέου φιλολογικού είδους στην παγκόσμια φιλολογία, αυτό του ευαγγελίου. Ο σκοπός του φιλολογικού είδους που λέγεται [[Ευαγγέλιο]] είναι να διηγηθεί τα γεγονότα της γέννησης, της ζωής και του θανάτου του Ιησού, να εκθέσει το περιεχόμενο του κηρύγματός του και τα κυριότερα δογματικά και ηθικά σημεία της νέας θρησκείας, του [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμού]], και ενώ δεν παραβλέπει την ιστορικότητα της αφήγησης, την υπερβαίνει και αποβαίνει αισιόδοξο μήνυμα ο οποίο το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας, ο [[Ιησούς Χριστός]], απευθύνει στον άνθρωπο κάθε εποχής.<br />
<br />
==Η παράδοση του Ευαγγελίου και του Ευαγγελιστή==<br />
<br />
Ο τίτλος, ''Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον'' δεν οφείλεται στον ίδιο το συγγραφέα, αλλά μαρτυρείται από τα μέσα του 2ου αιώνα μ.Χ. και εκφράζει την πίστη της εκκλησίας ότι το ευαγγέλιο αυτό γράφτηκε από τον ''Μάρκο'', τον οποίο ομόφωνα η παράδοση της εκκλησίας και οι περισσότεροι από τους νεώτερους ερευνητές ταυτίζουν με τον ''Ιωάννη Μάρκο'', για τον οποίο γίνεται λόγος στις [[Πράξεις των Αποστόλων ]] καθώς και σε επιστολές της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]]. Το ευαγγέλιο αυτό, ανήκει μαζί με τα ευαγγέλια του [[Ευαγγέλιο του Ματθαίου|Ματθαίου]] και του [[Ευαγγέλιο του Λουκά|Λουκά]] στον κύκλο των [[Συνοπτικά Ευαγγέλια|συνοπτικών ευαγγελίων]]. Είναι συντομότερο από τα άλλα δύο και το αρχαιότερο. <br />
<br />
Ο Ιωάννης, που κατά τη συνήθεια της εποχής να παίρνουν οι Ιουδαίοι και ένα δεύτερο όνομα ελληνικό ή ρωμαϊκό ονομαζόταν και ''Μάρκος'', ήταν γιος μιας εύπορης χριστιανής ονόματι Μαρίας, η οποία διέθετε το προφανώς ευρύχωρο σπίτι της στην [[Ιερουσαλήμ]] για τις συνάξεις των χριστιανών. Ορισμένοι παλαιότεροι ερμηνευτές δέχονται ότι στο σπίτι αυτό έλαβε χώρα το τελευταίο δείπνο του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού]] με τους μαθητές του και ότι ο άνθρωπος, ''"ο κεράμιον ύδατος βαστάζων"'' (''Μάρκ. 14:13''), ο οποίος θα έδειχνε στους δύο μαθητές που έστειλε ο Ιησούς για την προετοιμασία του δείπνου το ''"ανώγαιον μέγα εστρωμένον έτοιμον"'' (''14:15''), ήταν ο ''Ιωάννης Μάρκος''.<br />
<br />
Ό Μάρκος συνεργάσθηκε με τους δύο κορυφαίους αποστόλους [[Απόστολος Παύλος|Παύλο]] και [[Απόστολος Πέτρος|Πέτρο]] στη διάδοση του ευαγγελίου. Αρχικά τον συναντούμε μαζί με τον Βαρνάβα (του οποίου ήταν ''ανεψιός'') στην πρώτη περιοδεία του Παύλου (''Πράξ. 12:25'', ''13:13''), στην αρχή της δεύτερης περιοδείας (''Πράξ. 15:37'' εξ), ενώ αργότερα βρίσκεται πάλι ο Μάρκος κοντά στον Παύλο κατά το χρόνο που γράφει ο απόστολος τις επιστολές της αιχμαλωσίας (''Κολ. 4:10, ''Φιλήμ. 24'') και τέλος μνημονεύεται στην ''Α' Πέτρ. 5:17'' και στη ''Β' Τιμ. 4:11''.<br />
<br />
Σύμφωνα με την παράδοση, στο ευαγγέλιο του ο Μάρκος ερμηνεύει και αποδίδει τη διδασκαλία του [[Απόστολος Πέτρος|Πέτρου]] την οποία έγραψε στη Ρώμη, σε ελληνική γλώσσα. Η σύνταξη του ευαγγελίου από τον Μάρκο μαρτυρείται ήδη από τον [[Παπίας Ιεραπόλεως|Παπία Ιεραπόλεως]] σύμφωνα με τον οποίο, ο Μάρκος ''"ερμηνευτής Πέτρου γενόμενος"'', κατέγραψε όσα παρακολούθησε από το κήρυγμα του αποστόλου Πέτρου.<br><br />
Η μεταγενέστερη εκκλησιαστική παράδοση ότι στο χωρίο ''Μκ. 14:51-52'' ο αναφερόμενος νεανίσκος που ''"καταλιπών την σινδόνα γυμνός έφυγεν"'', ταυτίζεται προς τόν Μάρκο, συγκρούεται με την μαρτυρία του Παπία, σύμφωνα με τον οποίο, ο Μάρκος ''"ούτε ήκουσεν του κυρίου ούτε παρηκολούθησεν αυτώ"''.<br />
<br />
===Το τέλος του κατά Μάρκον Ευαγγελίου===<br />
<br />
Οι τελευταίοι στίχοι του ''κατά Μάρκον'' (''16:9-20'') αν και βρίσκονται σε όλα τα μεταγενέστερα χειρόγραφα, λείπουν όμως από τα αρχαιότερα. Στο ερώτημα, για ποιο λόγο το κατά Μάρκον να τελειώνει τόσο απότομα (αν το τέλος είναι στο Μκ 16:8 ''"...και ουδενί ουδέν είπον εφοβούντο γαρ"'') υπάρχουν πολλές ερμηνείες:<br />
<br />
* Ο ευαγγελιστής για άγνωστη αιτία διέκοψε την αφήγηση με σκοπό να τη συνεχίσει αργότερα, όμως δεν κατάφερε να την τελειώσει<br />
* Ο στίχος ''16:8'' αποτελεί ηθελημένα το τέλος του Ευαγγελίου<br />
* Η αφήγηση συνεχιζόταν και μετά τον στίχο ''16:8'' αλλά δεν σώθηκε λόγω κάποιου τυχαίου γεγονότος<br />
<br />
Αυτή η τελευταία λύση, θεωρείται από πολλούς αρκετά πιθανή.<br />
<br />
==Ύφος και γλώσσα==<br />
<br />
Η γλώσσα, στην οποία γράφει ο ευαγγελιστής, είναι η καθομιλούμενη της εποχής. Πολλές από τις λέξεις που χρησιμοποιεί δεν τις συναντούμε σε λόγια κείμενα της εποχής. Επίσης η γλώσσα του Μάρκου χαρακτηρίζεται από πλεονασμούς (π.χ. ''από μακρόθεν'', ''εκ παιδιόθεν'' κ.ά.), από προτίμηση προς τα υποκοριστικά (''κυνάρια'', ''ψυχία'' κ.ά.), από αραμαϊσμούς ή και αραμαϊκές εκφράσεις (''ταλιθά'', ''αββά'', ''ελωί'', ''λεμά σαβαχθανί''), από λατινισμούς ή λατινικές λέξεις (''λεγεών'', ''σπεκουλάτωρ'', ''κεντυρίων'', ''κουστωδία'') και μερικές φορές ο Μάρκος επεξηγεί ελληνικούς όρους με τους αντίστοιχους λατινικούς για διευκόλυνση των αναγνωστών του.<br />
<br />
Όπως έχει παρατηρηθεί, όταν κάποιος διαβάζει το Ευαγγέλιο του Μάρκου έχει την εντύπωση ότι το ύφος του είναι περισσότερο προφορικό παρά γραπτό.<br />
<br />
==Παραλήπτες, τόπος και χρόνος συγγραφής==<br />
<br />
Αναμφίβολα, το ''κατά Μάρκον Ευαγγέλιο'' απευθύνεται σε χριστιανούς που ήταν πρώην εθνικοί και που ζουν έξω από την Παλαιστίνη. Έτσι, τα ιουδαιο-χριστιανικά στοιχεία που συναντάμε π.χ. στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου δεν υπάρχουν εδώ, αφού το Ευαγγέλιο του Μάρκου δεν προϋποθέτει αναγνώστες εξοικειωμένους με την [[Παλαιά Διαθήκη]]. Αυτό φαίνεται από τα θέματα που απουσιάζουν όπως:<br />
<br />
:* Η διαχρονική αξία του νόμου της Παλαιάς Διαθήκης<br />
:* Ο αποκλεισμός των Σαμαρειτών και των εθνικών εκ της ιεραποστολής<br />
:* Η επεξήγηση των ιουδαϊκών εθίμων και συνηθειών<br />
:* Η Παρασκευή ως ημέρα προηγουμένη του Σαββάτου<br />
:* Η μετάφραση αραμαϊκών λέξεων και φράσεων<br />
<br />
Ως τόπος συγγραφής ήδη από τους αρχαίους χρόνους θεωρείται η [[Ρώμη]] (''Κλήμης Αλεξ., Ιερώνυμος, Εύσέβιος''), ενώ η άποψη του [[ιωάννης Χρυσότομος|Χρυσοστόμου]] ότι γράφηκε στην Αλεξάνδρεια φαίνεται μεμονωμένη και χωρίς υποστηρικτές.<br />
<br />
Για τον χρόνο συγγραφής του Ευαγγελίου οι απόψεις κινούνται μεταξύ του 48-52 μ.Χ. (δηλ. η καταγραφή του τοποθετείται μετά την Αποστολική Σύνοδο και μέχρι το τέλος της δεύτερης περιοδείας του Παύλου) και του 65 μ.Χ. (αν γίνει δεκτή η άποψη ότι έχει σκοπό να ενθαρρύνει την πίστη των χριστιανών σε καιρό διωγμού και ίσως γράφτηκε κατά το διωγμό του Νέρωνα, περί το 65 μ.Χ.)<br />
<br />
==Διάγραμμα περιεχομένου==<br />
<br />
Με βάση τα γεωγραφικά πλαίσια και τα βασικά ιστορικά γεγονότα, το διάγραμμα του περιεχομένου είναι:<br />
<br />
* '''Η δράση του Ιησού στη [[Γαλιλαία]]''' (''1:14 - 9:50'')<br />
<br />
::Αρχή της δημόσιας δράσης του Ιησού (''1:14-34'')<br />
::Πρώτη περιοδεία του Ιησού ανά τη Γαλιλαία (''1:35-45'')<br />
::Η περίοδος της συγκρούσεως (''2:1 - 3:6'')<br />
::Δεύτερο στάδιο της δράσης του Ιησού στη Γαλιλαία (''3:7 - 7:23'')<br />
::Τρίτο στάδιο της δράσης του Ιησού στη Γαλιλαία (''7:24 - 9:50'')<br />
<br />
* '''Η δράση του Ιησού στην Ιουδαία και την Ιερουσαλήμ, το πάθος και ο επί του σταυρού θάνατος''' (''10:1 - 15:41'')<br />
<br />
::Προς την Ιερουσαλήμ και στην Ιουδαία (''10:1-52'')<br />
::Στην Ιερουσαλήμ και οι τελευταίες εκεί διδασκαλίες (''11:1 - 13:37'')<br />
::Τα γεγονότα πριν το πάθος και ο σταυρικός θάνατος (''14:1 - 15:41'')<br />
<br />
* '''Τα μετά το πάθος και τα κατά την ανάσταση γεγονότα''' (''15:42 - 16:20'')<br />
<br />
Με βάση την σταδιακή αποκάλυψη του Μεσσία, το περιεχόμενο διαιρείται ως εξής:<br />
<br />
:* Οι μεσσιανικές απαρχές. Ο Πρόδρομος του Μεσσία, η βάπτιση, οι πειρασμοί (''Μκ. 1:1-13'')<br />
:* Τα θαύματα του Μεσσία και η σύγκρουση του προς τους εκπροσώπους της παλιάς θρησκευτικής τάξης (''Μκ. 1:14-3:6)<br />
:* Δημιουργία του νέου λαού του Θεού. Αποκάλυψη του μυστηρίου της βασιλείας του Θεού με παραβολές και θαύματα (Μκ. 3:7-5:43)<br />
:* Απόρριψη του Μεσσία από τον Ισραήλ. Στροφή προς τους εθνικούς. Αποκάλυψη της βασιλείας του Θεού και στους εθνικούς (6:1-8:26)<br />
:* Αποκάλυψη του πάθους του Μεσσία προς τους μαθητές (8:27-10:52)<br />
:* Είσοδος στην Ιερουσαλήμ και τελευταίες διδασκαλίες πριν από το πάθος (11:1-13:37)<br />
:* Το πάθος και η ανάσταση (14:1-16:8)<br />
:* Οι εμφανίσεις του Αναστημένου Χριστού (16:9-20)<br />
<br />
==Η Ορθόδοξη παράδοση για το τέλος του ευαγγελιστή==<br />
<br />
Ο Ευσέβιος Καισαρείας (''Εκκλησιαστική Ιστορία, II.16'') αναφέρει ότι ο Μάρκος μετέβη από τη Ρώμη στην Αλεξάνδρεια για τη διάδοση της χριστιανικής πίστης και εκεί μαρτύρησε αφού τον διαπόμπευσαν στους δρόμους της πόλης.<br><br />
Η μνήμη του τιμάται από την Ανατ. [[Ορθόδοξη Εκκλησία]] στις 25 Απριλίου.<br />
<br />
==Βιβλιογραφία==<br />
* [http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Kata_Markon_Euaggelio/Kata_Markon_Euaggelio.htm Το κατά Μάρκον Ευαγγέλιον], με παράλληλη μετάφραση στη νέα ελληνική. <br />
* ''Εισαγωγή εις την Καινήν Διαθήκην'', Αγουρίδης Σ., Γρηγόρης, 1991<br />
* ''Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη'', Καραββιδόπουλος Ι., Πουρναράς, 1998<br />
* ''Εισαγωγή εις την Καινήν Διαθήκην'' Τόμοι Α' & Β', Βούλγαρης Χρ., Αθήνα, 2003<br />
* ''Exploring the New Testament'', Dunnett, W. M., Crossway Books, 2001<br />
* ''Wiersbe's expository outlines on the New Testament'', Wiersbe, W. W., Victor Books, 1992<br />
* ''New Testament introduction'' (4th rev. ed.), Guthrie, D., Inter-Varsity Press, 1996<br />
* ''The Wycliffe Bible commentary: New Testament'', Pfeiffer, C. F., Moody Press, 1962<br />
<br />
<br />
<br />
{{Καινή Διαθήκη}}<br />
<br />
[[Κατηγορία:Αγία Γραφή]]<br />
[[Κατηγορία:Καινή Διαθήκη]]<br />
[[Κατηγορία:Ζωτικά Άρθρα|Κ]]<br />
<br />
[[fr:Évangile selon saint Marc]]<br />
[[ro:Evanghelia după Marcu]]</div>Fotoanhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%99%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82_%CE%9D%CE%B1%CF%8C%CF%82_%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AC_%CE%A0%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%AF%CF%89%CE%BD_(%CE%91%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1)&diff=20661Ιερός Ναός Αγίου Λουκά Πατησίων (Αθήνα)2015-03-20T09:33:21Z<p>Fotoan: format</p>
<hr />
<div>Ο '''Ι.Ν. του Αγίου Αποστόλου Ευαγγελιστού Λουκά''' βρίσκεται επί της οδού Πατησίων ἀριθ. 289, στα Κάτω Πατήσια του Δήμου Αθηναίων. Κτίστηκε μεταξύ 1864 και 1870 με σχέδιο του Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ (Ernst Ziller). Η ανέγερση έγινε ταυτόχρονα με ναό στη γενέτειρά του, το Oberlössnitz της Σαξωνίας της Γερμανίας. Είναι νεορωμανικού ρυθμού, το οποίο είναι εμφανές κυρίως στον τρούλλο.<ref>Παπαγιαννάκος Νίκος, Το «πέρασμα» του Ερνέστου Τσίλλερ απο το Μαρκόπουλο. Πρακτικά Θ' Επιστημονικής Συνάντησης Ν.Α. Αττικής, Λαύρειο Αττικής 13-16 Απριλίου 2000. Έκδοση: Εταιρία Μελετών Νοτιοανατολικής Αττικής<br />
Καλύβια Θορικού Αττικής 2000, σ. 454.[http://www.emena.gr/wp-content/uploads/2009/01/453-464_papagiannakos.pdf]</ref> <br />
Ο ναός ανηγέρθη σε οικόπεδο του Θεοκλήτου Βίμπου, καθηγητού της Θεολογίας του Πανεπιστημίου ᾿Αθηνῶν (1860-1869) καί μετέπειτα ᾿Αρχιεπισκόπου Μαντινείας καί Κυνουρίας (1869-1903).<ref>Ιστοσελίδα του Ι.Ν. Αγ. Λουκά, http://www.saintlucas.gr/</ref><br />
<br />
Στη θέση του σύγχρονου ναού υπήρχε από τους μεσοβυζαντινούς χρόνους μονή αφιερωμένη στον ίδιο Άγιο.<ref>Νερούτσος Τάσσος, Χριστιανικαί Αθήναι, ΔΙΕΕ, Δ’ (1892), σ. 70, υποσημ. 1, και Ορλάνδος Αναστάσιος, Μεσαιωνικά Μνημεῖα τῆς πεδιάδος τῶν ᾿Αθηνῶν καί τῶν κλιτυῶν ῾Υμηττοῦ - Πεντελικοῦ - Πάρνηθος καί Αἰγάλεω" , ᾿Αθῆναι 1933, σ. 133, αναφέρεται στο Πάλλης Γεώργιος, Τοπογραφικά του Αθηναϊκού πεδίου κατά την μέση βυζαντινή περίοδο (9ος-12ος αι.), Βυζαντινά Σύμμεικτα, 23 (2013), σ. 136-137.[https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&uact=8&ved=0CB8QFjAA&url=http%3A%2F%2Fwww.biblionet.gr%2Fbook%2F155727%2F%25CE%25A0%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582%2C_%25CE%2593%25CE%25B5%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582%2F%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AF%25CE%25B1_%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585_%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%258A%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D_%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25B4%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585_%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AC_%25CF%2584%25CE%25B7_%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B2%25CF%2585%25CE%25B6%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25AE_%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BF%25CE%25B4%25CE%25BF&ei=sjd4VKGyNrCp7AbZ34DIAw&usg=AFQjCNH5rpuK7Bcfzi3y8N_2IXJWN4p9Iw&bvm=bv.80642063,d.bGQ]</ref>. Για το κατεστραμμένο<br />
αυτό μνημείο υπάρχει μία σύντομη αλλά περιεκτική αναφορά του αρχαιολόγου Κυριακού Σ. Πιττάκη, που έκανε ανασκαφή στο χώρο. Στη θέση του υπήρχε αρχικά μία παλαιοχριστιανική τρίκλιτη βασιλική από την οποία ανευρέθησαν ερείπια και δάπεδο με ψηφιδωτό μωσαϊκό και πλάκες Υμηττού. Πάνω στα κατάλοιπα του παλαιοχριστιανικού ναού κτίσθηκε το καθολικό της μονής, που πιθανώς ταυτίζεται με το μνημονευόμενο στη βούλλα του Ιννοκεντίου του Γ΄ μοναστήρι "Sancti<br />
Luce". Το αρχιτεκτονικό σχέδιο του μεσοβυζαντινού καθολικού δεν είναι γνωστό. Στα αρχεία των Γ.Α.Κ. υπάρχει αίτημα του 1836 των κατοίκων των Πατησίων για επισκευή του παλαιού ναού, αφού αυτός<br />
ερειπώθηκε κατά τους χρόνους της Ελληνικής Επανάστασης. Σύμφωνα με σχέδια του αρχιτέκτονα Carl Poppe τα οποία δημοσίευσε ο Χαράλαμπος Μπούρας, το 1840 διατηρούνταν λείψανα τοιχογραφιών στα ερείπια του ναού. Aπό τον Πιττάκη πληροφορούμαστε επίσης την ύπαρξη ελαιοτριβείου στη μονή, άγνωστης χρονολογίας.<ref>Πάλλης Γεώργιος, Τοπογραφικά του Αθηναϊκού πεδίου κατά την μέση βυζαντινή περίοδο (9ος-12ος αι.), Βυζαντινά Σύμμεικτα, 23 (2013), σ. 136-137.[https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&uact=8&ved=0CB8QFjAA&url=http%3A%2F%2Fwww.biblionet.gr%2Fbook%2F155727%2F%25CE%25A0%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582%2C_%25CE%2593%25CE%25B5%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582%2F%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AF%25CE%25B1_%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585_%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%258A%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D_%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25B4%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585_%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AC_%25CF%2584%25CE%25B7_%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B2%25CF%2585%25CE%25B6%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25AE_%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BF%25CE%25B4%25CE%25BF&ei=sjd4VKGyNrCp7AbZ34DIAw&usg=AFQjCNH5rpuK7Bcfzi3y8N_2IXJWN4p9Iw&bvm=bv.80642063,d.bGQ]</ref><br />
<br />
==Πηγές==<br />
<references/><br />
<br />
[[Κατηγορία:Ναοί|Π]]</div>Fotoanhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9D%CE%B5%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%85%CF%82&diff=20660Δημήτριος Νεομάρτυς2015-03-20T09:26:05Z<p>Fotoan: Νέα σελίδα: Ο Άγιος Δημήτριος ο Νεομάρτυς, πολιούχος της Τρίπολης Αρκαδίας, γεννήθηκε στη Χώρα της Τριφυλί...</p>
<hr />
<div>Ο Άγιος Δημήτριος ο Νεομάρτυς, πολιούχος της Τρίπολης Αρκαδίας, γεννήθηκε στη Χώρα της Τριφυλίας (τότε Λιγουδίστα), περί το 1779. Μικρός έζησε φτωχός και ορφανός αλλά η ζωή του βελτιώθηκε ότι γνωρίστηκε με Τούρκους της Τριπολιτσάς, οπότε και άλλαξε θρήσκευμα και έγινε μουσουλμάνος. Αργότερα μετανόησε για την αλλαγή πίστης και έφυγε για τη Μικρά Ασία και τη Χίο. Στη Χίο γνώρισε τον επίσκοπο Κορίνθου Μακάριο. Αποφάσισε να επιστρέψει στην Τρίπολη και να ομολογήσει την αληθινή του πίστη ως Χριστιανός Ορθόδοξος. Την 14 Απριλίου 1803, Τρίτη της εβδομάδας του Θωμά, ομολόγησε ενώπιον Τούρκων την πίστη του και όπως προβλέπει ο ισλαμικός νόμος καταδικάστηκε σε θάνατο. Αποκεφαλίστηκε κοντά στη σιταγορά της Τριπόλεως όπου σήμερα υπάρχει ναός που τιμάται στη μνήμη του.<br />
<br />
Το βίο του αγίου έγραψε ο Νικηφόρος ο Χίος, μαθητής του Αγ. Μακαρίου Κορίνθου και ο Ιωσήφ Νικολάου Καρώνης, τότε διάκονος του επισκόπου Τριπολιτσάς και μετέπειτα επίσκοπος Ανδρούσης Ιωσήφ. Ο τελευταίος παρακολούθησε την πορεία του Δημητρίου προς το μαρτύριο. Πότισε το μαντήλι του με το αίμα του Δημητρίου και με αυτό αργότερα τέλεσε πολλά θαύματα θεραπεύοντας ασθενείς. Το σώμα του αγίου οι Τούρκοι το πέταξαν έξω από τα τείχη της Τριπολιτσάς από όπου το συνέλεξαν οι μοναχοί της Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου των Βαρσών και το ενταφίασαν στη Μονή. Ο τάφος του υπάρχει και σήμερα στο Καθολικό της Μονής ενώ τα λείψανά του έχουν τοποθετηθεί σε αργυρή λάρνακα στον ίδιο ναό. Η κάρα του αγίου ετάφη στο Ιερό Βήμα του ναού του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου Τριπόλεως. Σήμερα βρίσκεται στο μητροπολιτικό ναό Αγ. Βασιλείου Τριπόλεως, σε αργυρή λειψανοθήκη.<br />
<br />
Μαζί με τον Οσιομάρτυρα Παύλο, που μαρτύρησε με παρόμοιο τρόπο στην Τρίπολη το 1818, τιμάται ως πολιούχος της πόλης αυτής. <br />
<br />
==Πηγές==<br />
* [http://www.inarcadia.gr/culture/ekd/ekd-padim.htm Οι νεομάρτυρες Δημήτριος και Παύλος Πολιούχοι της Τρίπολης.] Με αγιογραφία των Αγίων Δημητρίου και Παύλου.<br />
* [http://www.arcadiaportal.gr/news/arxieratiki-theia-leitourgia-ston-iero-nao-tou-agiou-neomarturos-dimitriou-tripoleos-photos Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Νεομάρτυρος Δημητρίου Τριπόλεως, 17 Απρ 2012.]</div>Fotoanhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%99%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82_%CE%9D%CE%B1%CF%8C%CF%82_%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AC_%CE%A0%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%AF%CF%89%CE%BD_(%CE%91%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1)&diff=20560Ιερός Ναός Αγίου Λουκά Πατησίων (Αθήνα)2014-11-28T09:27:15Z<p>Fotoan: Κατηγορία "Ναοί"</p>
<hr />
<div>Ο '''Ι.Ν. του Αγίου Αποστόλου Ευαγγελιστού Λουκά''' βρίσκεται επί της οδού Πατησίων ἀριθ. 289, στα Κάτω Πατήσια του Δήμου Αθηναίων. Κτίστηκε μεταξύ 1864 και 1870 με σχέδιο του Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ {Ernst Ziller). Η ανέγερση έγινε ταυτόχρονα με ναό στη γενέτειρά του, το Oberlössnitz της Σαξωνίας της Γερμανίας. Είναι νεορωμανικού ρυθμού, το οποίο είναι εμφανές κυρίως στον τρούλλο.<ref>Παπαγιαννάκος Νίκος, Το «πέρασμα» του Ερνέστου Τσίλλερ απο το Μαρκόπουλο. Πρακτικά Θ' Επιστημονικής Συνάντησης Ν.Α. Αττικής, Λαύρειο Αττικής 13-16 Απριλίου 2000. Έκδοση: Εταιρία Μελετών Νοτιοανατολικής Αττικής<br />
Καλύβια Θορικού Αττικής 2000, σ. 454.[http://www.emena.gr/wp-content/uploads/2009/01/453-464_papagiannakos.pdf]</ref> <br />
Ο ναός ανηγέρθη σε οικόπεδο του Θεοκλήτου Βίμπου, καθηγητού της Θεολογίας του Πανεπιστημίου ᾿Αθηνῶν (1860-1869) καί μετέπειτα ᾿Αρχιεπισκόπου Μαντινείας καί Κυνουρίας (1869-1903).<ref>Ιστοσελίδα του Ι.Ν. Αγ. Λουκά, http://www.saintlucas.gr/</ref><br />
<br />
Στη θέση του σύγχρονου ναού υπήρχε από τους μεσοβυζαντινούς χρόνους μονή αφιερωμένη στον ίδιο Άγιο.<ref>Νερούτσος Τάσσος, Χριστιανικαί Αθήναι, ΔΙΕΕ, Δ’ (1892), σ. 70, υποσημ. 1, και Ορλάνδος Αναστάσιος, Μεσαιωνικά Μνημεῖα τῆς πεδιάδος τῶν ᾿Αθηνῶν καί τῶν κλιτυῶν ῾Υμηττοῦ - Πεντελικοῦ - Πάρνηθος καί Αἰγάλεω" , ᾿Αθῆναι 1933, σ. 133, αναφέρεται στο Πάλλης Γεώργιος, Τοπογραφικά του Αθηναϊκού πεδίου κατά την μέση βυζαντινή περίοδο (9ος-12ος αι.), Βυζαντινά Σύμμεικτα, 23 (2013), σ. 136-137.[https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&uact=8&ved=0CB8QFjAA&url=http%3A%2F%2Fwww.biblionet.gr%2Fbook%2F155727%2F%25CE%25A0%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582%2C_%25CE%2593%25CE%25B5%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582%2F%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AF%25CE%25B1_%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585_%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%258A%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D_%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25B4%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585_%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AC_%25CF%2584%25CE%25B7_%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B2%25CF%2585%25CE%25B6%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25AE_%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BF%25CE%25B4%25CE%25BF&ei=sjd4VKGyNrCp7AbZ34DIAw&usg=AFQjCNH5rpuK7Bcfzi3y8N_2IXJWN4p9Iw&bvm=bv.80642063,d.bGQ]</ref>. Για το κατεστραμμένο<br />
αυτό μνημείο υπάρχει μία σύντομη αλλά περιεκτική αναφορά του αρχαιολόγου Κυριακού Σ. Πιττάκη, που έκανε ανασκαφή στο χώρο. Στη θέση του υπήρχε αρχικά μία παλαιοχριστιανική τρίκλιτη βασιλική από την οποία ανευρέθησαν ερείπια και δάπεδο με ψηφιδωτό μωσαϊκό και πλάκες Υμηττού. Πάνω στα κατάλοιπα του παλαιοχριστιανικού ναού κτίσθηκε το καθολικό της μονής, που πιθανώς ταυτίζεται με το μνημονευόμενο στη βούλλα του Ιννοκεντίου του Γ΄ μοναστήρι ''Sancti<br />
Luce''. Το αρχιτεκτονικό σχέδιο του μεσοβυζαντινού καθολικού δεν είναι γνωστό. Στα αρχεία των Γ.Α.Κ. υπάρχει αίτημα του 1836 των κατοίκων των Πατησίων για επισκευή του παλαιού ναού, αφού αυτός<br />
ερειπώθηκε κατά τους χρόνους της Ελληνικής Επανάστασης. Σύμφωνα με σχέδια του αρχιτέκτονα Carl Poppe τα οποία δημοσίευσε ο Χαράλαμπος Μπούρας, το 1840 διατηρούνταν λείψανα τοιχογραφιών στα ερείπια του ναού. Aπό τον Πιττάκη πληροφορούμαστε επίσης την ύπαρξη ελαιοτριβείου στη μονή, άγνωστης χρονολογίας.<ref>Πάλλης Γεώργιος, Τοπογραφικά του Αθηναϊκού πεδίου κατά την μέση βυζαντινή περίοδο (9ος-12ος αι.), Βυζαντινά Σύμμεικτα, 23 (2013), σ. 136-137.[https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&uact=8&ved=0CB8QFjAA&url=http%3A%2F%2Fwww.biblionet.gr%2Fbook%2F155727%2F%25CE%25A0%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582%2C_%25CE%2593%25CE%25B5%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582%2F%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AF%25CE%25B1_%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585_%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%258A%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D_%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25B4%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585_%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AC_%25CF%2584%25CE%25B7_%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B2%25CF%2585%25CE%25B6%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25AE_%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BF%25CE%25B4%25CE%25BF&ei=sjd4VKGyNrCp7AbZ34DIAw&usg=AFQjCNH5rpuK7Bcfzi3y8N_2IXJWN4p9Iw&bvm=bv.80642063,d.bGQ]</ref><br />
<br />
==Πηγές==<br />
<references/><br />
<br />
[[Κατηγορία:Ναοί|Π]]<br />
--[[Χρήστης:Fotoan|Fotoan]] 01:22, 28 Νοεμβρίου 2014 (PST)</div>Fotoanhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%99%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82_%CE%9D%CE%B1%CF%8C%CF%82_%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AC_%CE%A0%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%AF%CF%89%CE%BD_(%CE%91%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1)&diff=20559Ιερός Ναός Αγίου Λουκά Πατησίων (Αθήνα)2014-11-28T09:22:03Z<p>Fotoan: Δημιουργία νέου άρθρου. Δεν υπάρχει σε άλλα Wiki.</p>
<hr />
<div>Ο '''Ι.Ν. του Αγίου Αποστόλου Ευαγγελιστού Λουκά''' βρίσκεται επί της οδού Πατησίων ἀριθ. 289, στα Κάτω Πατήσια του Δήμου Αθηναίων. Κτίστηκε μεταξύ 1864 και 1870 με σχέδιο του Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ {Ernst Ziller). Η ανέγερση έγινε ταυτόχρονα με ναό στη γενέτειρά του, το Oberlössnitz της Σαξωνίας της Γερμανίας. Είναι νεορωμανικού ρυθμού, το οποίο είναι εμφανές κυρίως στον τρούλλο.<ref>Παπαγιαννάκος Νίκος, Το «πέρασμα» του Ερνέστου Τσίλλερ απο το Μαρκόπουλο. Πρακτικά Θ' Επιστημονικής Συνάντησης Ν.Α. Αττικής, Λαύρειο Αττικής 13-16 Απριλίου 2000. Έκδοση: Εταιρία Μελετών Νοτιοανατολικής Αττικής<br />
Καλύβια Θορικού Αττικής 2000, σ. 454.[http://www.emena.gr/wp-content/uploads/2009/01/453-464_papagiannakos.pdf]</ref> <br />
Ο ναός ανηγέρθη σε οικόπεδο του Θεοκλήτου Βίμπου, καθηγητού της Θεολογίας του Πανεπιστημίου ᾿Αθηνῶν (1860-1869) καί μετέπειτα ᾿Αρχιεπισκόπου Μαντινείας καί Κυνουρίας (1869-1903).<ref>Ιστοσελίδα του Ι.Ν. Αγ. Λουκά, http://www.saintlucas.gr/</ref><br />
<br />
Στη θέση του σύγχρονου ναού υπήρχε από τους μεσοβυζαντινούς χρόνους μονή αφιερωμένη στον ίδιο Άγιο.<ref>Νερούτσος Τάσσος, Χριστιανικαί Αθήναι, ΔΙΕΕ, Δ’ (1892), σ. 70, υποσημ. 1, και Ορλάνδος Αναστάσιος, Μεσαιωνικά Μνημεῖα τῆς πεδιάδος τῶν ᾿Αθηνῶν καί τῶν κλιτυῶν ῾Υμηττοῦ - Πεντελικοῦ - Πάρνηθος καί Αἰγάλεω" , ᾿Αθῆναι 1933, σ. 133, αναφέρεται στο Πάλλης Γεώργιος, Τοπογραφικά του Αθηναϊκού πεδίου κατά την μέση βυζαντινή περίοδο (9ος-12ος αι.), Βυζαντινά Σύμμεικτα, 23 (2013), σ. 136-137.[https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&uact=8&ved=0CB8QFjAA&url=http%3A%2F%2Fwww.biblionet.gr%2Fbook%2F155727%2F%25CE%25A0%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582%2C_%25CE%2593%25CE%25B5%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582%2F%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AF%25CE%25B1_%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585_%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%258A%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D_%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25B4%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585_%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AC_%25CF%2584%25CE%25B7_%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B2%25CF%2585%25CE%25B6%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25AE_%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BF%25CE%25B4%25CE%25BF&ei=sjd4VKGyNrCp7AbZ34DIAw&usg=AFQjCNH5rpuK7Bcfzi3y8N_2IXJWN4p9Iw&bvm=bv.80642063,d.bGQ]</ref>. Για το κατεστραμμένο<br />
αυτό μνημείο υπάρχει μία σύντομη αλλά περιεκτική αναφορά του αρχαιολόγου Κυριακού Σ. Πιττάκη, που έκανε ανασκαφή στο χώρο. Στη θέση του υπήρχε αρχικά μία παλαιοχριστιανική τρίκλιτη βασιλική από την οποία ανευρέθησαν ερείπια και δάπεδο με ψηφιδωτό μωσαϊκό και πλάκες Υμηττού. Πάνω στα κατάλοιπα του παλαιοχριστιανικού ναού κτίσθηκε το καθολικό της μονής, που πιθανώς ταυτίζεται με το μνημονευόμενο στη βούλλα του Ιννοκεντίου του Γ΄ μοναστήρι ''Sancti<br />
Luce''. Το αρχιτεκτονικό σχέδιο του μεσοβυζαντινού καθολικού δεν είναι γνωστό. Στα αρχεία των Γ.Α.Κ. υπάρχει αίτημα του 1836 των κατοίκων των Πατησίων για επισκευή του παλαιού ναού, αφού αυτός<br />
ερειπώθηκε κατά τους χρόνους της Ελληνικής Επανάστασης. Σύμφωνα με σχέδια του αρχιτέκτονα Carl Poppe τα οποία δημοσίευσε ο Χαράλαμπος Μπούρας, το 1840 διατηρούνταν λείψανα τοιχογραφιών στα ερείπια του ναού. Aπό τον Πιττάκη πληροφορούμαστε επίσης την ύπαρξη ελαιοτριβείου στη μονή, άγνωστης χρονολογίας.<ref>Πάλλης Γεώργιος, Τοπογραφικά του Αθηναϊκού πεδίου κατά την μέση βυζαντινή περίοδο (9ος-12ος αι.), Βυζαντινά Σύμμεικτα, 23 (2013), σ. 136-137.[https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&uact=8&ved=0CB8QFjAA&url=http%3A%2F%2Fwww.biblionet.gr%2Fbook%2F155727%2F%25CE%25A0%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582%2C_%25CE%2593%25CE%25B5%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582%2F%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AF%25CE%25B1_%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585_%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%258A%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D_%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25B4%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585_%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AC_%25CF%2584%25CE%25B7_%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B2%25CF%2585%25CE%25B6%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25AE_%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BF%25CE%25B4%25CE%25BF&ei=sjd4VKGyNrCp7AbZ34DIAw&usg=AFQjCNH5rpuK7Bcfzi3y8N_2IXJWN4p9Iw&bvm=bv.80642063,d.bGQ]</ref><br />
<br />
==Πηγές==<br />
<references/><br />
--[[Χρήστης:Fotoan|Fotoan]] 01:22, 28 Νοεμβρίου 2014 (PST)</div>Fotoanhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%BF_%CE%9D%CE%B5%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%85%CF%82_%CE%BF_%CE%A7%CE%AF%CE%BF%CF%82&diff=20531Γεώργιος ο Νεομάρτυς ο Χίος2014-09-20T07:55:52Z<p>Fotoan: Νέα σελίδα: Ο Νεομάρτυς Γεώργιος καταγόταν από τον Πυτιό Χίου και ήταν ξυλογλύπτης στο επάγγελμα. Όταν ήτα...</p>
<hr />
<div>Ο Νεομάρτυς Γεώργιος καταγόταν από τον Πυτιό Χίου και ήταν ξυλογλύπτης στο επάγγελμα. Όταν ήταν παιδί αναγκάστηκε να εξισλαμισθεί από φόβο, αφού συνελήφθη γιατί με άλλα παιδιά είχε προσπαθήσει να κλέψει καρπούζια από το κτήμα ενός Τούρκου. Αργότερα επανήλθε στον Χριστιανισμό και μετέβη στις Κυδωνίες της Μ. Ασίας. Εκεί, το 1807, συνελήφθη και βασανίστηκε επί μέρες. Ενώ ήταν φυλακισμένος ζήτησε να μεταλάβει πριν πεθάνει. Τότε ένας παπάς προσποιήθηκε ότι έκανε μια φιλονικία με κάποιον χριστιανό και οδηγήθηκε στη φυλακή όπου εξομολόγησε και έδωσε τη Θεία Μετάληψη στον Γεώργιο. Ο μάρτυρας αποκεφαλίστηκε δημόσια, αφού κατά μία άποψη πυροβολήθηκε πρώτα. Η μνήμη του εορτάζεται την 26 Νοεμβρίου. <br />
<br />
==Πηγές==<br />
*Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, λήμμα "Γεώργιος, Άγιοι"<br />
*Κόντογλου Φώτης, "Το Αϊβαλί η πατρίδα μου", κεφ. "Ο Άγιος Γιώργης ο Χιοπολίτης", έκδοση Δ. Κόντογλου-Μαρτίνου και "Άγκυρα", 2009, 2014.</div>Fotoanhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%BF_%CE%BD%CE%B5%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%B1%CF%82&diff=20497Αναστάσιος ο νεομάρτυρας2014-06-24T11:48:54Z<p>Fotoan: Νέα σελίδα: Ο '''Νεομάρτυς Αναστάσιος''' γεννήθηκε στην Παραμυθιά Θεσπρωτίας γύρω στο 1730, όταν η περιοχή ήταν...</p>
<hr />
<div>Ο '''Νεομάρτυς Αναστάσιος''' γεννήθηκε στην Παραμυθιά Θεσπρωτίας γύρω στο 1730, όταν η περιοχή ήταν υπό τουρκική κατοχή. Σύμφωνα με την παράδοση άθλησε ως εξής:<br />
<br />
Κάποτε βγήκε στα χωράφια μαζί με την αδελφή του και άλλους χριστιανούς για να εργασθούν. Εκεί ομάδα μουσουλμάνων με επικεφαλής τον Μουσά, γιό του αγά της Παραμυθιάς, επιτέθηκαν στους χριστιανούς με σκοπό να αρπάξουν την αδελφή του Αναστάσιου. Ο Άγιος αντιστάθηκε και συνεπλάκη μαζί τους δίνοντας το χρόνο στην αδελφή του να ξεφύγει. Οι μουσουλμάνοι κατήγγειλαν το γεγονός στον αγά λέγοντας ότι τους επιτέθηκε χωρίς λόγο και ότι υποσχέθηκε να αλλάξει πίστη και να γίνει μουσουλμάνος. Ο αγάς κάλεσε τον Αναστάσιο και του πρότεινε να εκτουρκισθεί με αντάλλαγμα να τον συγχωρήσει για την υποτιθέμενη επίθεση και να του προσφέρει αξιώματα και χρήματα. Ο Αναστάσιος απέρριψε τις προτάσεις του Τούρκου και για το λόγο αυτό φυλακίστηκε και βασανίστηκε. Λέει η παράδοση ότι μέσα στην φυλακή τον στήριζαν δύο άγγελοι σταλμένοι από το Θεό. Κάποια στιγμή μπήκε κρυφά στη φυλακή ο Μουσά, ο οποίος θαύμαζε το κουράγιο του Αγίου και ήθελε να τον δεί από κοντά. Αντίκρυσε τους δύο αγγέλους και πείστηκε ότι κάτι θαυμαστό συμβαίνει. Ζήτησε από τον Αναστάσιο να του εξηγήσει και τελικά αποφάσισε ο ίδιος να γίνει χριστιανός. <br />
Ο αγάς διέταξε τον αποκεφαλισμό του Αναστασίου, που έγινε την 18η Νοεμβρίου 1850, καθώς και να μείνει το σώμα του άταφο. Το σώμα του Αγίου παρέμενε άταφο αλλά άσηπτο και φωτεινό, έως ότου το πνεύμα του εμφανίστηκε στον ύπνο του αγά και ζήτησε τον ενταφιασμό του. Ο αγάς φοβισμένος έδωσε την άδεια για τον ενταφιασμό που έγινε σε μοναστήρι που τότε βρισκόταν κοντά στην πόλη, πιθανότατα στη Μονή Παναγίας της Παραμυθιάς, γνωστή και ως "Μεγάλη Εκκλησία", του 13ου αιώνα.<br />
<br />
Ο Μουσά συγκινημένος από το μαρτύριο και το θαύμα του Αγίου ακολούθησε μια ζωή πιστού χριστιανού. Κατέφυγε αρχικά στη Βενετία όπου βαπτίστηκε με το όνομα Δημήτριος, και μετά στην Κέρκυρα όπου έγινε μοναχός με το όνομα Δανιήλ. Μετέβη στην Κωνσταντινούπολη και επέστρεψε στην Κέρκυρα όπου έχτισε την Μονή της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας όπου και πέθανε εν ειρήνη. <br />
<br />
Η ζωή και η θυσία του Αγίου ενίσχυσε την πίστη των διωκόμενων χριστιανών και περιόρισε τον μαζικό εξισλαμισμό τους. Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 18 Νοεμβρίου. Στη συνοικία Σιαμέτια της Παραμυθιάς έχει κτιστεί Ναός προς τιμήν του. <br />
<br />
==Πηγή==<br />
''Η Θεσπρωτία των Αγίων. Τοπική Αγιολογία και οδοιπορικό στα Χριστιανικά μνημεία της Θεσπρωτίας.'' Έκδοση Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Θεσπρωτίας, 2009.</div>Fotoanhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%A0%CE%B1%CF%87%CF%8E%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A1%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82&diff=20496Παχώμιος Ρουσάνος2014-05-21T12:34:37Z<p>Fotoan: Νέο άρθρο. Π. Ρουσάνος, Έλληνας λόγιος μοναχός του 16ου αιώνα.</p>
<hr />
<div>Ο '''Παχώμιος Ρουσάνος''' ήταν Έλληνας λόγιος μοναχός του 16ου αιώνα. Σύμφωνα με την προσωπική του γραπτή μαρτυρία γεννήθηκε στη Ζάκυνθο στις 11 Νοεμβρίου 1508. Η οικογένειά του καταγόταν από το χωριό Πηγαδάκια και ο πατέρας του είχε επίσης ασπασθεί τον μοναχισμό με το όνομα Ιωακείμ. Η οικογένεια αυτή χάθηκε εξ αιτίας μιας επιδημίας πανώλης που ξέσπασε στη Ζάκυνθο το 1688. <br />
<br />
Δεν γνωρίζουμε τίποτε για τα παιδικά χρόνια και τη μαθητεία του Παχώμιου. Πιστεύεται ότι υπήρξε αυτοδίδακτος. Άγνωστο είναι και το κατά κόσμον όνομά του. Εμόνασε στην μονή Αγίου Γεωργίου των Κρημνών, όπου και πρέπει να έμεινε για κάποιο διάστημα πριν το 1536, αφού σε χειρόγραφο σημείωμά του αναφέρει ότι το έτος αυτό βρισκόταν στη Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους. Αποσπασματικές πηγές αναφέρουν την παρουσία του στο Όρος σε διάφορα έτη έως το 1544. <br />
Φαίνεται ότι μελέτησε στις βιβλιοθήκες του Αγ. Όρους και απέκτησε κλασσική μόρφωση. Αποφάσισε να ακολουθήσει τον δρόμο των ασκητών-ταξιδιωτών για να έρχεται σε επαφή με τους πιστούς και να ασχοληθεί με τον τρόπο βίωσης της ορθοδοξίας. Έξω από το Άγιο Όρος άσκησε το έργο του δασκάλου και του ιεροκήρυκα. Έργάστηκε επί δύο έτη στη Λέσβο στη Μονή Λειμώνος. Επισκέφθηκε πολλές περιοχές της Ελλάδος, την Κωνσταντινούπολη, τον Πόντο και την Παλαιστίνη. Εργάστηκε για την πνευματική αναγέννηση του ορθόδοξου λαού και ήταν αυστηρός κατά των εκτροπών της πίστης και της λατρείας.<br />
<br />
Είχε πλούσιο συγγραφικό έργο ενώ υπήρξε και αντιγραφέας κωδίκων. Τα έργα του διακρίνονται σε: α) Δογματικά και αντιρρητικά, β) Πρακτικοηθικά και γ) Γραμματικά και άλλες μελέτες. Σημαντικά έργα του ήταν το «Σύνταγμα» (ή «Λόγοι Δογματικοί»), μια σειρά έργων κατά σύγχρονων ή παλαιότερων αιρέσεων όπως κατά του μοναχού Ματθαίου, του Ιωαννικίου Καρτάνου, κατά Αρειανών και Νεστοριανών, κατά Μονοφυσιτών, κατά Σαρακηνών, κατά Λατίνων και κατά Λουθήρου. Επίσης τάχθηκε κατά των δεισιδαιμονιών και της αμάθειας του κλήρου, κατά των χριστιανών που έδιναν στο βάπτισμα μη χριστιανικά ονόματα κ.ά. Έγραψε για τη μουσική, συνέταξε Ακολουθίες, Συναξάρια, Κανόνες κ.ά. Έγραψε και πολλά γραμματικά και μη θρησκευτικά έργα.<br />
Εκοιμήθη την 6 Οκτωβρίου 1553. <br />
<br />
==Πηγές ==<br />
''Παχώμιος Ρουσάνος. 450 χρόνια από την κοίμησή του († 1553)''. Πρακτικά Διεθνούς Επιστημονικού Συμποσίου, Μονή Στροφάδων και Αγ. Διονυσίου, Ζάκυνθος, 2003. Έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου και Στροφάδων, Αθήνα 2005.</div>Fotoanhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%AC_%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%AE_%CE%9F%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%8D&diff=20495Ιερά Μονή Ομπλού2014-04-11T18:55:47Z<p>Fotoan: </p>
<hr />
<div>Μονή της Αχαΐας, 15 χλμ νότια-ανατολικά της Πάτρας. Τιμάται επ' ονόματι των Εισοδίων της Θεοτόκου. Λέγεται ότι ιδρύθηκε τον 10ο αιώνα. Στη διάρκεια της τουρκοκρατίας χρησίμευε σαν καταφύγιο των διωκόμενων κατοίκων της περιοχής. Κατά την επανάσταση του 1770, όταν στην Πελοπόννησο έφτασαν ρωσικά πλοία υπό τον Ορλώφ, τουρκαλβανοί ξέσπασαν σε αντίποινα κατά του πληθυσμού και μεταξύ άλλων έκαψαν και τη Μονή, όπως και την πόλη της Πάτρας. Ανοικοδομήθηκε το 1790 με προσπάθειες των μοναχών. Κατά την έναρξη της επανάστασης του 1821 υπήρξε τόπος συγκέντρωσης οπλαρχηγών προτού εξορμήσουν προς την Πάτρα. <br />
<br />
==Πηγές - Βιβλιογραφία==<br />
* Εγκυκλοπαίδεια "Πάπυρος - Λαρούς", τ. 10, άρθρο "Ομπλού".<br />
* Παλαιών Πατρών Γερμανός, "Απομνημονεύματα".<br />
* [http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/2/9/9/metadata-467-0000001.tkl Στεφάνος Ν. Θωμόπουλος, Η Ιερά Μονή Ομπλού, Εν Πάτραις: Τύποις "Φοίνικος" Ηρακλέους Π. Ευμορφοπούλου, 1903.]</div>Fotoanhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%AC_%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%AE_%CE%9F%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%8D&diff=20494Ιερά Μονή Ομπλού2014-04-11T18:32:18Z<p>Fotoan: Νέα σελίδα: Μονή της Αχαΐας, 15 χλμ νότια-ανατολικά της Πάτρας. Τιμάται επ' ονόματι των Εισοδίων της Θεοτόκου...</p>
<hr />
<div>Μονή της Αχαΐας, 15 χλμ νότια-ανατολικά της Πάτρας. Τιμάται επ' ονόματι των Εισοδίων της Θεοτόκου. Λέγεται ότι ιδρύθηκε τον 10ο αιώνα. Στη διάρκεια της τουρκοκρατίας χρησίμευε σαν καταφύγιο των διωκόμενων κατοίκων της περιοχής. Κατά την επανάσταση του 1770, όταν στην Πελοπόννησο έφτασαν ρωσικά πλοία υπό τον Ορλώφ, τουρκαλβανοί ξέσπασαν σε αντίποινα κατά του πληθυσμού και μεταξύ άλλων έκαψαν και τη Μονή, όπως και την πόλη της Πάτρας. Ανοικοδομήθηκε το 1790 με προσπάθειες των μοναχών. Κατά την έναρξη της επανάστασης του 1821 υπήρξε τόπος συγκέντρωσης οπλαρχηγών προτού εξορμήσουν προς την Πάτρα. <br />
<br />
==Πηγές==<br />
* Εγκυκλοπαίδεια "Πάπυρος - Λαρούς", τ. 10, άρθρο "Ομπλού".<br />
* Παλαιών Πατρών Γερμανός, "Απομνημονεύματα".</div>Fotoanhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%93%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD&diff=20490Γαμμάδιον2014-03-03T09:15:25Z<p>Fotoan: </p>
<hr />
<div>Το '''γαμμάδιον''' ή '''γαμμάτιον''' είναι διακοσμητικό σχήμα συντιθέμενο από τέσσερα κεφαλαία γράμματα "Γ" (εξ ού και η ονομασία) σε διάφορες διατάξεις ώστε να σχηματίζουν χριστιανικό σταυρό, αγκυλωτό σταυρό ή τετράγωνο. Με τα σχήματα αυτά διακοσμούνταν άμφια, όπως τα λεγόμενα "''πολυσταύρια φελόνια''" και τα "''δια γαμμάτων στιχάρια''". Ανάλογα με το υλικό με το οποίο κατασκευάζονταν, υπάρχον χρυσά, αργυρά ή πορφυρά γαμμάδια.<br />
<br />
==Πηγή==<br />
Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη, έκδοση "Φοίνιξ", Αθήνα, χωρίς ημερομηνία. Τόμ. 8ος, σ. 125.<br />
<br />
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==<br />
[http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Bishop_Huyshe_Wolcott_Yeatman-Biggs_head.jpg Επισκοπική μίτρα διακοσμημένη με γαμμάδιο σε διάταξη αγκυλωτού σταυρού. Ταφικό μνημείο του επισκόπου Huyshe Wolcott Yeatman-Biggs (1845 – 1922). Καθεδρικός ναός του Coventry, Βρετανία.]</div>Fotoanhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%9D%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%91%CE%B9%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82&diff=20489Νεκτάριος Αιγίνης2014-02-21T11:51:57Z<p>Fotoan: /* Βιβλιογραφία */</p>
<hr />
<div>{{Άγιος<br />
| Όνομα = Άγιος Νεκτάριος<br />
| Εικόνα = [[Image:Saint nektarios.jpg|150px]]<br />
| Όνομα Εικόνας = Ο Άγιος Νεκτάριος<br />
| ΗμερομηνίαΓέννησης = 1 Οκτωβρίου 1846, Συληβρία Ανατολικής Θράκης|<br />
| ΗμερομηνίαΚοίμησης = 8 Νοεμβρίου 1920, Αθήνα<br />
| ΗμερομηνίαΕορτής = [[Πρότυπο:9 Νοέμβριος|9 Νοεμβρίου]]<br />
| Ημερομηνίες = 15 Ιανουαρίου του 1889, επίσκοπος Πενταπόλεως<br>1908, διαμονή στην Αίγινα<br />
| Τίτλος = [[Επίσκοπος]], [[Άγιος]]<br />
}}<br />
Ο '''Άγιος Νεκτάριος''' ή '''Νεκτάριος Πενταπόλεως''' ή '''Νεκτάριος Αιγίνης''' (1846-1920) είναι σύγχρονος άγιος της Ανατολικής [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθοδόξου Εκκλησίας]]. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν ''Αναστάσιος Κεφαλάς'' και υπήρξε λαοφιλής ιεράρχης, ποιμενάρχης και παιδαγωγός στα τέλη του 19ου με αρχές του 20ου αιώνα. Ο Άγιος Νεκτάριος επίσης θεωρείται και θαυματουργός διότι πραγματοποίησε θαύματα ενώ βρισκόταν ακόμα εν ζωή.<br />
==Ο βίος του==<br />
<br />
===Γέννηση, ανατροφή και εφηβική ηλικία ===<br />
<br />
Ο Αναστάσιος Κεφαλάς γεννήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 1846, στη Συληβρία της Ανατολικής Θράκης. Γιος του Δημοσθένη και της Μαρίας Κεφαλά, ήταν το 5ο από τα 6 παιδιά φτωχής οικογένειας, που από μικρή ηλικία έζησε τα δύσκολα χρόνια της εποχής. Η αδυναμία μάλιστα της οικογένειάς του να συντηρήσει όλα τα μέλη της συνάμα με την έλλειψη σχολείου μέσης εκπαίδευσης, τον οδήγησαν στο να πάρει δρόμο για την [[Κωνσταντινούπολη]] σε ηλικία μόλις 13 ετών. Στην Κωνσταντινούπολη εργάστηκε αρχικώς σε συσκευαστήριο καπνού, οπού σύμφωνα με τους βιογράφους του, ο ιδιοκτήτης του φερόταν βάναυσα. Εργαζόταν πολλές ώρες ημερησίως, δεν πληρωνόταν και πολλές φορές κακοποιούταν. Η κατάσταση αυτή άλλαξε άρδην όταν τον περιμάζεψε κάποιος έμπορος και του πρόσφερε δουλειά και στέγη. Αποτέλεσμα του γεγονότος ήταν σύντομα να τον ακολουθήσει και η οικογένειά του. Στην Πόλη διέμεινε συνολικά 7 έτη και σε ηλικία 20 χρονών την εγκατέλειψε, παρότι δεν ολοκλήρωσε την μόρφωση του, για να πάει στο Λιθί της Χίου να εργαστεί ως δάσκαλος.<br />
<br />
===Η μετακίνηση στη Χίο, θεολογικές σπουδές και ποιμαντική διακονία στην Αλεξάνδρεια===<br />
<br />
Σε ηλικία 20 ετών οδηγήθηκε στη Χίο με στόχο να αναλάβει τη θέση του δασκάλου. Η παραμονή στην Κωνσταντινούπολη και η φοίτησή του σε σχολείο του είχαν δώσει μία σχετική γραμματική και θεολογική μόρφωση. Στη Χίο έμεινε για άλλα 10 χρόνια, μέχρι 1877. Εκεί μάλιστα θα γνωρίσει το μεγάλο ευεργέτη του ''Ιωάννη Χωρέμη'', ένα εύπορο τοπικό άρχοντα ο οποίος εξαιτίας ενός περιστατικού που είχε συμβεί κατά την μεταφορά του Αγίου από την Σηλυβρία προς την Κωνσταντινούπολη (ένας ανιψιός του Χωρέμη τον βοήθησε να επιβιβαστεί στο πλοίο γιατί δεν είχε χρήματα), τον έθεσε υπό την προστασία του. <br />
<br />
Ο Άγιος Νεκτάριος την εποχή αυτή είχε αποφασίσει πλέον να εξέλθει της κοσμικής ζωής. Το 1876 έγινε μοναχός με το όνομα ''Λάζαρος'' ενώ ένα χρόνο αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος με το όνομα που έγινε γνωστός, ''Νεκτάριος''. Ο Άγιος Νεκτάριος επιθυμούσε μάλιστα τον αυστηρό έγκλειστο μοναστηριακό βίο αλλά εξ αιτίας των πιέσεων που του ασκήθηκαν ένεκα της μορφώσεώς του, τελικά τον έστρεψαν προς ένα πιο "κοσμικό" ρόλο. Το 1877 μετά από παρότρυνση του Ιωάννη Χωρέμη πήγε στην Αθήνα για να ολοκληρώσει τις γυμνασιακές σπουδές και ενώ τις ολοκλήρωσε, ο ίδιος μέσω γνωριμίας που είχε με τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας [[Πατριάρχης Αλεξανδρείας Σωφρόνιος Γ΄|Σωφρόνιο]], τον έστειλε στην Αλεξάνδρεια. Ο Σωφρόνιος, τριετής ήδη στον πατριαρχικό θρόνο φαίνεται να εντυπωσιάστηκε από τον ίδιο και με βάση τις πολύ καλές συστάσεις που είχε τον έστειλε στην Αθήνα ξανά, να φοιτήσει στη θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο Νεκτάριος εκεί διέπρεψε, αφού πρώτευσε στο διαγωνισμό σχολικής κοσμητείας στο ''"Παπαδάκειο κληροδότημα"'', με αποτέλεσμα να κερδίσει υποτροφία σπουδών στη θεολογική σχολή. Ήταν η εποχή που έφυγε από τη ζωή ο ευεργέτης του Ιωάννης Χωρέμης. Αφού έλαβε το πτυχίο του το 1885, ανεχώρησε προς την Αλεξάνδρεια.<br />
<br />
Στην Αλεξάνδρεια άμεσα με την επιστροφή του, χειροτονείται Ιερέας και 5 μήνες αργότερα τοποθετείται γραμματέας του Πατριάρχη παίρνοντας το αξίωμα του [[Αρχιμανδρίτης|Αρχιμανδρίτη]]. Εν συνεχεία μέσα σε δύο μήνες, γίνεται ιεροκήρυκας ενώ λαμβάνει και θέση Πατριαρχικού επιτρόπου. Μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα ο Νεκτάριος ανήλθε στην ιεραρχία του πατριαρχείου όντας ένας πολύ έμπιστος άνθρωπος στο πλευρό του Πατριάρχη. Στις 15 Ιανουαρίου του 1889 θα ανακηρυχτεί επίσκοπος Πενταπόλεως της Λιβύης μετά από την κοίμηση του επισκόπου της περιοχής Νείλου. Το πρακτικό της χειροτονίας του διασώζεται μέχρι και σήμερα (''Πρακτικό εκλογής κωδ. 66, σελ. 394''). Η ραγδαία άνοδος όμως του Νεκταρίου, δεν πέρασε απαρατήρητη από τους υπολοίπους επισκόπους. Ο Σωφρόνιος πλησίαζε τα 90 χρόνια ζωής πλέον και η κούρσα της διαδοχής είχε ξεκινήσει. Ο λαός ο οποίος είχε ευεργετηθεί από το πολυποίκιλο έργο του Νεκταρίου (κυρίως φιλανθρωπικό αλλά και ποιμαντικό και αντιαιρετικό) επιθυμούσε την άνοδο του στον πατριαρχικό θρόνο και σε συνδυασμό με την εύνοια του Σωφρονίου καθίστατο πρώτη επιλογή. Οι αντίπαλοί του γνωρίζοντας αυτά τα δεδομένα, αποφάσισαν να τον παραμερίσουν, κατηγορώντας τον ότι ήθελε να ανατρέψει το Σωφρόνιο από τον θρόνο, επισυνάπτοντάς του επίσης αόριστες κατηγορίες ηθικής φύσεως. Μαζί τους είχαν και μερίδα κληρικών, οι οποίοι πίστευαν ότι η τακτική που ακολουθούσε ο Νεκτάριος ως επίσκοπος, λιτότητας και πενίας της εκκλησίας, θα επηρέαζε την οικονομική κατάσταση του Πατριαρχείου, το οποίο χωρίς οικονομική δύναμη θα γινόταν έρμαιο των διαφόρων πολιτικών ή εθνικών πιέσεων.<br />
<br />
===Η δίωξη και η επιστροφή στην Αθήνα===<br />
<br />
Ο Σωφρόνιος πληροφορούμενος τις κατηγορίες εναντίον του αγαπημένου του παιδιού, πείστηκε, με αποτέλεσμα την άμεση εντολή του για παύση της ιδιότητάς του, κάτι που ήταν εκκλησιαστικά παράνομο. Σύμφωνα με το εκκλησιαστικό δίκαιο έπρεπε να παρουσιαστεί ο Νεκτάριος ενώπιον συνόδου η οποία θα αποφάσιζε μετά ακροάσεως του κατηγορουμένου, την ποινή. Ο Νεκτάριος δεν θέλησε να τραβήξει το σχοινί στα άκρα και ανεχώρησε από την Αλεξάνδρεια, αντίθετα από τους αντιπάλους του οι οποίοι θέλησαν την οικονομική και ηθική εξόντωση του. Πέραν δηλαδή του ότι φρόντισαν να σπιλώσουν το όνομα του στην Αθήνα και την Κωνσταντινούπολη, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να εργαστεί οπουδήποτε, παρακρατούσαν και τους μισθούς του. Ο Άγιος Νεκτάριος έτσι βρέθηκε ενώπιον μίας πολύ δύσκολης κατάστασης. Η πενία και η προσωπική ηθική εξόντωση που είχε υποστεί του έκλειναν ερμητικά όλες τις πόρτες. Χαρακτηριστική ήταν η προσπάθειά του, μέσω του Αρχιεπισκόπου [[Γερμανός Καλλιγάς|Γερμανού]] να βρει μια θέση ιεροκήρυκα, την οποία του αρνήθηκε λόγω πιέσεων από την σύνοδο. Ο ίδιος ο υπουργός παιδείας και εκκλησιαστικών του διεμήνυε επίσης, ότι λόγω του νόμου (ο Νεκτάριος δεν είχε ελληνική υπηκοότητα) αδυνατούσε να του παράσχει την παραμικρή βοήθεια. Αυτή την εποχή θα δεχτεί τη διακονία μίας χήρας,η οποία θα τον βοηθήσει να επιβιώσει. Μετά από λίγο καιρό και χάρη στις προσπάθειες ενός κυβερνητικού μέλους που γνώριζε το σημαντικό ποιμαντικό του έργο στην Αλεξάνδρεια, ο Άγιος Νεκτάριος διορίστηκε ιεροκήρυκας. Η φήμη όμως που τον ακολουθούσε ακόμα παρέμενε και η καχυποψία στην κλειστή κοινωνία της Χαλκίδας οπού διορίστηκε συνέχισε να τον στιγματίζει.<br />
<br />
===Η αποκατάσταση της αλήθειας και η ''Ριζάρειος''===<br />
<br />
Το 1891, δύο χρόνια μετά από τις κατηγορίες που εξαγγέλθηκαν και την απομάκρυνσή του από την Αλεξάνδρεια, ακόμα γίνονταν προσπάθειες μέσω της κυβέρνησης για αποπομπή από τη θέση που κατείχε. Τότε αποκαλύφθηκε πλήρως το σχέδιο κι η πλεκτάνη που είχε στηθεί σε βάρος του. Όλα ξεκίνησαν από την αποκάλυψη ότι δεν έπαιρνε τα χρήματα που του οφείλονταν από την εποχή που έφυγε από την Αλεξάνδρεια. Εν συνεχεία αποκαλύφτηκε και η σκευωρία για οποιαδήποτε σχετική ανάμιξη σε σκάνδαλο ηθικού χαρακτήρος και πως τελικά οι κατηγορίες για ανατροπή του Σοφρωνίου ήταν αβάσιμες. Αυτό τον έκανε συμπαθή ενώπιον του λαού στη Χαλκίδα, με αποτέλεσμα την εντατικοποίηση της ποιμαντικής του δραστηριότητας. Ο λαός τον αγκάλιασε τόσο μάλιστα, που όταν χήρεψε η θέση του επισκόπου, σχεδόν απαίτησε την άνοδό του στο θρόνο. Η άποψη της συνόδου όμως ήταν διαφορετική.<br />
<br />
Το 1892 και 1893 διορίστηκε ιεροκήρυκας στο νομό Λακωνίας και Φθιωτοβοιωτίας αντίστοιχα. Ο Νεκτάριος πραγματοποιούσε διαρκώς περιοδείες σε χωριά και πόλεις κηρύττοντας. Ήταν μια εποχή που γνώρισε ένα μικρό, ονόματι Κωστή Σακκόπουλο, που έμελλε μέχρι τέλους της ζωής του να παραμείνει κοντά του. Οι φίλοι πλέον προσπάθησαν με κάθε τρόπο να τον μεταθέσουν στη Ριζάρειο σχολή Αθηνών. Όταν έγινε αντιληπτό άρχισαν πάλι κάποιοι ψίθυροι, οι οποίοι τελικά δεν κατάφεραν να αποτρέψουν τον Νεκτάριο από το να γίνει διευθυντής της Αθηναϊκής θεολογικής σχολής της εποχής, που επί των ημερών του γνώρισε μεγάλη αίγλη. Την Άνοιξη του 1894 διορίστηκε ως διευθυντής της σχολής. Οι αμφιβολίες που υπήρχαν πλέον περί του Νεκταρίου δεν ήταν τόσο για τις κατηγορίες του παρελθόντος, χωρίς όμως και να εκλείψουν, αλλά κατά πόσον αυτός ο λεγόμενος και «δεσποτοκαλόγερος», θα ήταν δυνατόν με τις παλαιές και θρησκευτικές αντιλήψεις του, να μπορέσει να πετύχει στο έργο που του ανατέθηκε, καθώς η Ριζάρειος σχολή ήταν μεν θεολογική σχολή, ήταν δε σχολή που φοιτούσαν και πολλά παιδιά ευκατάστατων Αθηναίων και άλλων αρχόντων και πολιτικών της εποχής, που δεν θα γίνονταν απαραίτητα ιερείς ή θεολόγοι. Σύντομα όμως κάμφθηκαν όλες οι αντιρρήσεις από το ρηξικέλευθο τρόπο διαπαιδαγώγησης του Νεκταρίου.<br />
<br />
===Το έργο του στη Ριζάρειο===<br />
[[Image:Nektariosicon.jpg|thumb|right|200px|Αγιογραφία του Αγίου Νεκταρίου]]<br />
Το έργο του στη Ριζάρειο ήταν οργανωτικό, εκπαιδευτικό, συγγραφικό και παιδαγωγικό. Σύντομα οργάνωσε την σχολή με πρότυπα τα οποία αφορούσαν τον εκκλησιαστικό ορθόδοξο τρόπο σκέψης. Όμως αυτό στο οποίο ήταν αξεπέραστος ήταν η παιδαγωγική του σκέψη. Χαρακτηριστικές είναι οι ιστορίες που του αποδίδονται. Όταν κάποτε μαθητές της Ριζαρείου ήρθαν στα χέρια, ο ίδιος αντί να τους τιμωρήσει, αυτοτιμωρήθηκε, θεωρώντας εαυτόν υπαίτιο, με ασιτία 3 ημερών. Άλλοτε βρέθηκε ξυπόλητος ενώπιον των μαθητών να αγορεύει, διότι εισερχόμενος στην αίθουσα έδωσε τα παπούτσια του σε ένα φτωχό, καθότι δεν είχε. Άλλοτε σε ένα τσακωμό των επιστατών για το ποιος ήταν υπεύθυνος καθαριότητας των αποχωρητηρίων, ο ίδιος έλυσε τη διαφορά τους, καθαρίζοντάς τες.<br />
<br />
Την ίδια εποχή επιδόθηκε σε μεγάλο συγγραφικό έργο. Πολλά έργα τα διέθεσε στο λαό και τους θεολόγους δωρεάν, επειδή αδυνατούσαν να τα αγοράσουν, λόγω της φτώχειας. Χωρίς κανένα κέρδος, με γνώμονα μόνο την ψυχική ωφέλεια, πένητας από μικρός, ασκητής και ολιγαρκής, ουδέποτε ενδιαφέρθηκε για την αυτοπροβολή και το κέρδος. Όταν τον κατηγορούσαν, ουδέποτε αντιδικούσε, παρέμενε πράος και έλεγε πάντα πως ο θεός θα δικαιώσει το δίκαιο και την αλήθεια. Ταπεινός, μοναχικός και παρόλα αυτά προσηνής πάντα, ο ήδη σεβάσμιος γέροντας Νεκτάριος έγινε παράδειγμα ανιδιοτελούς προσφοράς και αγάπης στους πονεμένους συνανθρώπους του στις δύσκολες εποχές που διένυαν. Τόση μάλιστα ήταν ταπεινοφροσύνη και το αίσθημα ευθύνης που τον διακατείχε για το έργο που επιτελούσε, που όταν πέθανε ο Σωφρόνιος και του ζήτησαν να είναι θέσει υποψηφιότητα για διαδοχή, ο ίδιος αρνήθηκε.<br />
<br />
Η φτώχεια την εποχή που διετέλεσε ο Νεκτάριος διευθυντής της Ριζαρείου ήταν κανόνας και ταυτόχρονα το ηθικό των Ελλήνων, ειδικά μετά την αποτυχία του 1897 με τον ελληνοτουρκικό πόλεμο, βρισκόταν στο ναδίρ. Ο ίδιος όμως με την ελεημοσύνη ως όπλο και το λόγο του ευαγγελίου τόνωνε την τότε αθηναϊκή κοινωνία, η οποία προσέτρεχε συχνά είτε σε ομιλίες του, για να πάρει την συμβουλή του. 14 συναπτά έτη διετέλεσε διευθυντής της Ριζαρείου ως και το 1908, οπότε και για λόγους υγείας εγκατέλειψε το πόστο του.<br />
<br />
===Στην Αίγινα===<br />
<br />
Στην Αίγινα ο Άγιος Νεκτάριος εγκαταστάθηκε το 1908. Η ιστορία όμως της εγκατάστασή του πηγαίνει αρκετά νωρίτερα στο χρόνο. Ο Νεκτάριος ποτέ στη ζωή του δεν απέβαλε την έντονη επιθυμία του για το μοναχικό βίο. Αυτή η επιθυμία ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο κατά την επίσκεψη του στο [[Άγιο Όρος]] και την σύνδεσή του με το γέροντα Δανιήλ το 1898. Έκτοτε έψαχνε ένα τόπο να στεγάσει ένα μοναστήρι για το τέλος της ζωής του, ένα ''"Εκκλησιαστικό Παρθενώνα"'', όπως χαρακτηριστικά έλεγε. Πιο έντονη και ίσως επιτακτική έγινε αυτή η ανάγκη, όταν 4 γυναίκες που ήσαν μόνες και συνδέονταν μαζί του με σχέση πνευματικής καθοδήγησης, θέλησαν να μονάσουν υπό την εποπτεία του. Έτσι τελικά βρήκε ένα παλαιό εγκαταλελειμμένο μοναστήρι στην Αίγινα στη θέση Ξάντος στο οποίο και αποφάσισε να στεγάσει τις 4 μοναχές και άλλες 3 που ήδη μόναζαν στο νησί. Το μοναστήρι άρχισε να επαναλειτουργεί το 1904 υπό την καθοδήγησή του, παρότι αυτός ακόμα βρισκόταν στην Ριζάρειο σχολή.<br />
<br />
Η εμφάνισή του στην Αίγινα συνδυάστηκε από δύο γεγονότα, με αποτέλεσμα να γίνει άμεσα λαοφιλής. Ο Νεκτάριος αρχικά θεράπευσε ένα δαιμονισμένο κάτι που γρήγορα μαθεύτηκε. Οι χωρικοί μάλιστα τότε τον επισκέφτηκαν ζητώντας του να λειτουργήσει και να δεηθεί στον Θεό να βρέξει, διότι είχε 3 χρόνια να βρέξει στο νησί με αποτέλεσμα να έχει προκληθεί εκτεταμένη ανομβρία και οικονομική ζημία. Ο ίδιος με σύσσωμη παρουσία των νησιωτών, λειτούργησε και την ίδια μέρα άρχισε να βρέχει. Αυτά εκλείφθηκαν ως θεϊκά σημάδια από τους Αιγινίτες, με αποτέλεσμα να θεωρούν Άγιο τον Νεκτάριο, ακόμα και εν ζωή. Το 1908 παραιτήθηκε από τη σχολή για λόγους υγείας αλλά και γήρατος και αφοσιώθηκε στο μοναστήρι. Η χάρη του και η φήμη διαρκώς μεγάλωνε με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος δωρεών να κατευθύνεται στο μοναστήρι και μέσα σε 4 χρόνια να γίνει αρκετά μεγάλο για να χωράει 15 μοναχές. Τα χρήματα κατευθύνονταν κυρίως στους φτωχούς του νησιού. Μεγάλο μέρος λαού και πιστών κατευθυνόταν προς το μοναστήρι, από διάφορα μέρη της Ελλάδας, για να δουν ή να πάρουν την ευχή του ήδη ξακουστού Νεκταρίου, κάτι που βοηθούσε και τους νησιώτες να ανασάνουν οικονομικά.<br />
<br />
Παρότι ήταν μεγάλος σε ηλικία όταν αποσύρθηκε στην Αίγινα, δεν έπαψε ποτέ να εργάζεται είτε πνευματικά, υπέρ της εκκλησίας, είτε και χειρωνακτικά για την διεύρυνση του μοναστηριού. Το έργο πλέον είχε χαρακτήρα ποιμαντικό, λειτουργικό, λατρευτικό, εξομολογητικό, παρηγορητικό. Τα χρόνια που θα περνούσε μέχρι το τέλος της ζωής του, έμελλε να είναι πολύ ταραγμένα. Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους που έφεραν ηθική ανάταση και κάποια οικονομική και πνευματική ευφορία, ήρθε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος να σκιάσει την Ελλάδα. Φτώχεια, ανέχεια και όλα τα συνεπακόλουθα ενός βασανισμένου τόπου και λαού μαζί με τα σύνδρομα του φόβου και των στερήσεων εμφανίζονταν απειλητικά σε αυτά τα ταραγμένα πολιτικά χρόνια για την Ελλάδα. Ο ίδιος όμως πάντα βοηθός, παρηγορητής, γνωρίζοντας από μικρός τις δυσκολίες της ζωής, κήρυττε την ελπίδα και το Θεό για ένα καλύτερο μέλλον, που πάντα όπως έλεγε στεκόταν κραταιός δίπλα στον πιστό λαό. Γι' αυτό και ο Άγιος Νεκτάριος για τους Αιγινίτες υπήρξε κάτι παραπάνω από ένας μοναχός που εγκαταστάθηκε στο νησί τους. <br />
<br />
Η ποιμαντική αγωγή του ποιμνίου, μακρύτερα από τα στενά όρια του νησιού, ήταν πάντα μέλημά του, έτσι συνέχισε το συγγραφικό του έργο, που πλέον αναγνωριζόταν τόσο από τον τύπο της εποχής για την επιστημονική εγκυρότητά του, όσο και από μεγάλα πνευματικά ιδρύματα της εποχής. Επίσης διέθετε περισσότερο χρόνο για προσευχή κάτι που αγαπούσε, ιδιαίτερα προς την [[Θεοτόκος|Παναγία]], που θεωρούσε μητέρα του, όπως έλεγε. Ποτέ παρά τον κλονισμό της υγείας του δεν έπαψε όμως να προσφέρει ακόμα και χειρωνακτικά. Μάλιστα συνεισέφερε στην ανέγερση νέων κοιτώνων της μονής, στη διάνοιξη δρόμων προς το μοναστήρι, ασχολείτο με την κηπουρική και άλλες χειρωνακτικές εργασίες.<br />
<br />
Οι δυσκολίες και οι πίκρες ποτέ δεν έλειψαν. Παρότι είχαν περάσει πάνω από 10 χρόνια από την επαναλειτουργία της μονής, ο Μητροπολίτης Αθηνών Θεόκλητος αρνείτο να αναγνωρίσει την μονή, παρά την αρχική συγκατάθεσή του. Το πρόβλημα αυτό μεγάλωνε, διότι η μονή δεν αποκτούσε νομική προσωπικότητα με αποτέλεσμα να αδυνατεί να κρατήσει τις κληρονομιές και όποια αλλά οικονομικά ωφελήματα είχε από πιστούς, με αποτέλεσμα να δυσχεραίνει το φιλανθρωπικό έργο. Κάποιοι δηλαδή άφηναν κληρονομιές υπέρ του μοναστηριού, που το μοναστήρι αδυνατούσε να αποδεχτεί λόγω της νομικής ανυπαρξίας του. Ο Μητροπολίτης φαίνεται να είχε δυσαρεστηθεί από την τροπή που έλαβε η εξέλιξη του μοναστηριού, με αποτέλεσμα να είναι ανένδοτος. Ο Νεκτάριος προσπάθησε με διάφορους τρόπους να τον μεταπείσει, όμως μέχρι τέλους της ζωής του, δεν είδε το αίτημά του να πραγματοποιείται.<br />
<br />
===Τα τελευταία χρόνια===<br />
Ο Νεκτάριος αρχικά αφού τελείωσε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και ο [[Θεόκλητος Μηνόπουλος|Θεόκλητος]] αποπέμφθηκε λόγω του αναθέματος στον Βενιζέλο μαζί με τους υπολοίπους επισκόπους, πίστεψε πως τα πράγματα ίσως εξομαλυνθούν. Η αρχική αισιοδοξία όμως διεκόπη όταν 1918 κατηγορήθηκε από μητέρα μοναχής για ανηθικότητα. Γρήγορα όμως εξετάσεις και έρευνες του εισαγγελέα Αθηνών κατέδειξαν το ψεύδος της μητέρας της κόρης, η οποία οικειοθελώς είχε προσχωρήσει στο μοναστήρι. Το τέλος της ζωής του ήταν επίπονο. Σημαντική ασθένεια του προστάτη, μαζί με τα περασμένα χρόνια της ηλικίας του και κακοπάθειες της ζωής τον ταλαιπωρούσαν. Ακόμα και τότε είχε σχέδια. Ήθελε να δημιουργήσει ένα εκπαιδευτήριο. Τελικά δεν πρόλαβε. Το 1920 εισήχθη στο Αρεταίειο νοσοκομείο Αθηνών όπου διεγνώσθη καρκίνος του προστάτη. Στις 8 Νοεμβρίου του ιδίου έτους ο Άγιος Νεκτάριος εκοιμήθη, ενώ εορτάζεται στις 9 του ιδίου μηνός.<br />
<br />
Ο Άγιος Νεκτάριος θεωρείτο από τους κατοίκους του νησιού της Αίγινας εν ζωή Άγιος. Το προσωνύμιο που του αποδίδει σήμερα η Ορθόδοξη εκκλησία είναι '''θαυματουργός'''. Τα γεγονότα όμως που περιγράφουν οι μοναχές, ο Κωστής Σακκόπουλος, φίλοι, ιερείς, νησιώτες είναι πραγματικά η απόδειξη αυτής της προσωνυμίας. Όταν ο Άγιος εκοιμήθη, στο διπλανό κρεβάτι νοσηλευόταν κάποιος παραπληγικός, ο οποίος αδυνατούσε να περπατήσει. Τότε ακουμπώντας η φανέλα τού κεκοιμημένου Άγίου πάνω του, θεραπεύτηκε. Κατά τη μεταφορά του, λέγεται οτι το μέτωπό του ανάβλυζε μύρο. Το μεγαλύτερο όμως μυστήριο είναι ότι το λείψανο του Αγίου παρά τις 3 ταφές και εκταφές παρέμεινε αναλλοίωτο για περισσότερο από 30 χρόνια. Το λείψανό του πρώτη φορά εξετάφη 3 έτη μετά την κοίμησή του ενώ ακολούθησαν και άλλες ταφές και εκταφές.<br />
<br />
==Το συγγραφικό του έργο==<br />
<br />
Ο Άγιος Νεκτάριος ήταν πολυγραφότατος και λόγιος της εποχής εξ ου και παρέδωσε πολυποίκιλο έργο, πραγματεύοντας πάσης φύσεως θέματα. Θρησκευτικά, κοινωνικά, παιδαγωγικά, ηθικά κλπ. Το έργο είχε αναγνωριστεί για τη σπουδαιότητά του, το ύφος του και πνευματικότητά του όσο ακόμα βρισκόταν εν ζωή από τον τύπο της εποχής αλλά και από την Πανεπιστημιακή κοινότητα.<br />
<div style="font-size:95%; -moz-column-count:2; column-count:2;"><br />
Α. Από το 1885-1890. Περίοδος Αιγύπτου <br />
<br />
*Δέκα λόγοι δια την Μεγάλην Τεσσαρακοστή. Αλεξάνδρεια 1885 <br />
* Λόγος Εκκλησιαστικός εκφωνηθείς εν τω Ναώ του Αγίου Νικολάου εν Καΐρω την πρώτη Κυριακή του Τεσσαρακονθημέρου. Αλεξάνδρεια 1886 <br />
*Δύο λόγοι Εκκλησιαστικοί ("Εις την Κυριακήν της Ορθοδοξίας, ήτοι περί πίστεως" και "Περί της εν τω κόσμω αποκαλύψεως του Θεού, ήτοι περί θαυμάτων") Κάιρον 1887 <br />
*Λόγοι περί εξομολογήσεως. Κάιρο 1887 <br />
*Περί των Ιερών Συνόδων και ιδίως περί της σπουδαιότητος των δύο πρώτων Οικουμενικών Συνόδων. Αλεξάνδρεια 1888 <br />
*Περί των καθηκόντων ημών προς το Άγιον Θυσιαστήριον. Κάιρο 1888 <br />
*Περί της εν τω κόσμω αποκαλύψεως του Θεού. Αλεξάνδρεια 1889 <br />
*Λόγος εκφωνειθείς εν τω Αχιλλοπουλείω Παρθεναγωγείο κατά την εορτήν των Τριών Ιεραρχών. Αλεξάνδρεια 1889 <br />
*Λόγος περί της προς το Άγιον Θυσιαστήριον προσελεύσεως. Αλεξάνδρεια <br />
*Με πρωτοβουλία και με επιμέλειά του Αγίου εξεδόθηκε το βιβλίο του Ευγενίου Βουλγάρεως "Σχεδίασμα περί ανεξιθρησκείας". 1890 <br />
<br />
Β. Από το 1892-1894. Περίοδος που ο Άγιος ήταν ιεροκήρυκας <br />
<br />
*Αι Οικουμενικαί Σύνοδοι της του Χριστού Εκκλησίας. 1892, Β' Έκδοση συμπληρωμένη. <br />
*Τα παρ' ημίν τελούμενα ιερά μνημόσυνα. 1892 <br />
*Περί της εν τω κόσμω αποκαλύψεως του Θεού. 1892, Β' Έκδοση συμπληρωμένη. <br />
*Υποτύπωσις περί ανθρώπου. 1893 <br />
*Περί επιμελείας ψυχής (Ένδεκα ομιλίες). 1894 <br />
*Μελέτη περί των αποτελεσμάτων της αληθούς και ψευδούς μορφώσεως. 1894 <br />
*Επιμέλεια της έκδοσης του βιβλίου του Νεόφυτου Βάμβα "Φυσική Θεολογία και Χριστιανική Ηθική", Αλεξάνδρεια 1893 <br />
<br />
Γ. Από το 1894-1908. Περίοδος που ο Άγιος ήταν Διευθυντής στη Ριζάρειο <br />
<br />
*Ομιλίαι περί του Θείου χαρακτήρος και του έργου του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. 1895 <br />
*Ιερόν και Φιλοσοφικών λογίων θησαύρισμα. Τόμος Α' 1895, Τόμος Β' 1896 <br />
*Επικαί και Ελεγειακαί γνώμαι των μικρών Ελλήνων ποιητών. 1896 <br />
*Μάθημα Χριστιανικής Ηθικής. 1897 <br />
*Μάθημα Ποιμαντικής. 1898 <br />
*Ορθόδοξος Ιερά Κατήχησις. 1899 <br />
*Χριστολογία. 1901, εσώφυλλο 1990 <br />
*Μελέτη περί αθανασίας της ψυχής και περί των ιερών μνημοσύνων. 1901 <br />
*Ευαγγελική Ιστορία δι' αρμονίας των ποιμένων των ιερών Ευαγγελιστών Ματθαίου, Μάρκου, Λουκά και Ιωάννου. 1903 <br />
*Προσευχητάριον Κατανυκτικόν. 1904 <br />
*Το γνώθι σαυτόν. 1904 <br />
*Μελέτη περί της Μητρός του Κυρίου της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. 1904 <br />
*Μελέτη περί των Αγίων του Θεού. 1904 <br />
*Μελέτη περί μετανοίας και εξομολογήσεως. 1904 <br />
*Μελέτη περί του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. 1904 <br />
*Ιστορική μελέτη περί των διατεταγμένων νηστειών. 1905 <br />
*Θεοτοκάριον, ήτοι προσευχητάριον μικρόν. 1905 <br />
*Ιερατικόν Εγκόλπιον. 1907 <br />
*Θεοτοκάριον. 1907, Β' έκδοση επαυξημένη. <br />
*Ψαλτήριον του προφητάνακτος Δαυίδ. 1908 <br />
*Επιμέλεια της έκδοσης του έργου του Αντιόχου μοναχού της Λαύρας του Αγίου Σάββα "Πανδέκτης των Θεοπνεύστων Αγίων Γραφών", 1906 <br />
<br />
:''Δημοσίευσε, επίσης, περιοδικά τις παρακάτω μελέτες''<br />
<br />
*Μελετίου Πηγά, "Δύο επιστολαί", Βυζαντινά Χρονικά, Πετρουπόλεως, Ι/1894 <br />
*Ποιμαντικαί Ομιλίαι. Α' Περί της πολιτείας του ιερού κλήρου κατά τους Πατέρας της Εκκλησίας. Ιερός Σύνδεσμος, 1895-96 <br />
*Η αγωγή των παίδων και αι μητέρες. Ιερός Σύνδεσμος, 1895 <br />
*Περί μεσαίωνος και Βυζαντιακού Ελληνισμού. Ιερός Σύνδεσμος <br />
*Τίνες οι λόγοι της μήνιδος των Δυτικών κατά του Φωτίου. Θρακική Επετηρίς, 1897 <br />
*Περί του τις η αληθής ερμηνεία περί της ρήσεως του Αποστόλου Παύλου "η δε γυνή να φοβήται τον άνδραν". Ανάπλασις, 1902 <br />
*Μελέτη περί των αγίων εικόνων. Αναμόρφωσις, 1902 <br />
*Θρησκευτικαί μελέται. Αναμόρφωσις, 1903-4 <br />
*Περί όρκου. Ιερός Σύνδεσμος, 1906 <br />
*Επίσης έγραψε 136 επιστολές στις μοναχές που εξεδόθησαν με τον τίτλο "Κατηχητικαί Επιστολαί προς τας μοναχάς Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Αιγίνης", 1984 <br />
<br />
Δ. Από το 1908-1920. Περίοδος που ο Άγιος ήταν στο μοναστήρι στην Αίγινα <br />
<br />
*Τριαδικόν. 1908 <br />
*Κεκραγάριον του Θείου και Ιερού Αυγουστίνου. τ.Α'-Β',1910 <br />
*Μελέτη ιστορική περί των αιτιών του σχίσματος. Περί των λόγων της διαιωνίσεως αυτού και περί του δυνατού ή αδυνάτου της ενώσεως των δύο Εκκλησιών, της Ανατολικής και Δυτικής (τ. Α' 1911, τ. Β' 1912) <br />
*Μελέται δύο. Α' Περί Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Β' Περί της Ιεράς Παραδόσεως (1913) <br />
*Προσευχητάριον Κατανυκτικόν (β' έκδοση, 1913) <br />
*Μελέτη περί των Θείων Μυστηρίων (1915) <br />
*Μελέτη ιστορική περί του Τιμίου Σταυρού (1914) <br />
*Χριστιανική Ηθική της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας (β' έκδοση επαυξημένη, 1920) <br />
*Περί Εκκλησίας ("Εβδομηκονταπενταετηρίς της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής 1844-1919", 1920) <br />
<br />
Ε. Εκδόσεις μετά την εκδημία του Αγίου <br />
<br />
*Θεία Λειτουργία του Αγίου και ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου (1955) <br />
*Θρησκευτικαί Μελέται (1986) <br />
<br />
ΣΤ. Ανέκδοτα έργα του Αγίου <br />
<br />
*Μελέτη περί των αγίων λειψάνων <br />
*Περί της αφιερώσεως τω Θεώ οσίων παρθένων και περί Μονών και μοναχικού βίου <br />
*Εορτολογία της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας (Περί των Κυριακών του όλου ενιαυτού- Περί των ακινήτων και κινητών εορτών) <br />
*Ιερά Λειτουργική <br />
*Κεφάλαια πέντε περί των λειτουργικών βιβλίων <br />
*Περί της εν πνεύματι και αληθεία λατρείας <br />
*Ερμηνεία των Πράξεων των Αποστόλων <br />
*Περί Ελληνισμού <br />
*Εγκυκλοπαιδεία της φιλοσοφίας <br />
*Ιστορίας εκκλησιαστικής μυστική θεωρία <br />
*Χρηστομάθεια <br />
*Νέον Πασχάλιον αιώνιον<br />
</div><br />
<br />
==Υμνολογία - Υμνογραφία==<br />
<br />
Το πολυδιάστατο του χαρακτήρα του Αγίου Νεκταρίου αποκαλύπτεται και από το υμνολογικό και υμνογραφικό έργο του. Ο Άγιος Νεκτάριος αγαπούσε ιδιαίτερα την Υπεραγία Θεοτόκο και γι'αυτό ειδικά συνέγραψε το θεοτοκάριον. Επίσης επεσήμανε χαρακτηριστικά τη διαφορά μεταξύ τύπου προσευχής και λατρείας.<br />
<br />
Α. Υμνολογία<br />
<br />
* '''Κεκραγάριον''' είναι τα τέσσερα βιβλία των Εξομολογήσεων του ιερού Αυγουστίνου, κατά μετάφραση Ευγενίου του Βουλγάρεως, τα οποία ο Άγιος ανήγαγεν "από του πεζού λόγου εις τον έμμετρον"<br />
*''' Ψαλτήριον''' είναι πάντες οι Ψαλμοί του Δαβίδ, τους οποίους ο Άγιος, "ενέτεινεν εις μέτρα ποικίλα, Θεού ευδοκούντος και εμπνέοντος, κατά τονικήν βάσιν".<br />
<br />
Β. Υμνογραφία<br />
<br />
*'''Θεοτοκάριον''' και '''Τριαδικόν ''' είναι τα θεοτοκία και τριαδικά αντιστοίχως τροπάρια της Παρακλητικής, του Τριωδίου ή και λοιπών λειτουργικών βιβλίων, εντεταμένα σε ενιαία ή πολυποίκιλα μέτρα.<br />
<br />
==Αγιογραφία==<br />
<br />
Η μορφή του Αγίου Νεκταρίου στην αγιογραφία εμφανίζεται σε δύο φάσεις. Όρθιος και καθήμενος σε επισκοπικό θρόνο. Στην πρώτη περίσταση φέρει λιτή αμφίεση κρατώντας το ευαγγέλιο στο αριστερό χέρι και με το δεξί ευλογεί. Στην δεύτερη περίσταση φέρει αναστάσιμα άμφια και έχει στο δεξί χέρι το ευαγγέλιο ανοιχτό σε κάποιο ευαγγελικό ανάγνωσμα. Ο Άγιος Νεκτάριος είναι σύγχρονος Άγιος με αποτέλεσμα να υπάρχουν φωτογραφίες με την μορφή του.<br />
<br />
==Εορτή==<br />
Ο Άγιος Νεκτάριος εορτάζεται 3 φορές ετησίως.<br />
<br />
*Κοίμηση - 9 Νοεμβρίου<br />
*Ανακομιδή λειψάνων - 3 Σεπτεμβρίου<br />
*Αναγνώριση Αγιότητος - 20 Απριλίου<br />
<br />
Μετά από 33 έτη που το σώμα του Αγίου Νεκταρίου έμεινε ακέραιο, άρχισε να αποσυντίθεται. Σήμερα η κάρα και τα οστά του Αγίου Νεκταρίου φυλάσσονται στο μοναστήρι που ίδρυσε στην Αίγινα.<br />
<br />
==Βιβλιογραφία==<br />
* Σώτος Χονδρόπουλος, ''Ο Άγιος του αιώνας μας'', εκδ. Καινούργια Γη, Αθήνα 2003.<br />
* [http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/7/e/8/metadata-56630005568d15b086714c8b00e5dfb1_1240555062.tkl&do=249031_w.pdf&pageno=3&pagestart=1&width=841&height=595&maxpage=121&lang=en Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως ο Θαυματουργός. Επιμέλεια Ιωάννου Γρ. Τιμαγένους, έκδοση Ιεράς Κοινοβιακής Μονής Αγίας Τριάδος Αιγίνης. Άνευ ημερομηνίας.]<br />
<br />
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==<br />
* [http://www.geocities.com/saintnektarios/gr1/gr1.html?20037 Ο Άγιος Νεκτάριος]<br />
<br />
[[Κατηγορία:Άγιοι|Νεκτάριος]]<br />
[[Κατηγορία:Εκκλησιαστικοί Συγγραφείς|Ν]]<br />
[[Κατηγορία:Ζωτικά Άρθρα|Ν]]<br />
[[Κατηγορία:20ος αιώνας|Ν]]<br />
<br />
[[en:Nectarios of Aegina]]<br />
[[es:Nectario de Égina]]<br />
[[fr:Nectaire d'Égine]]<br />
[[ro:Nectarie din Eghina]]</div>Fotoanhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%93%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD&diff=20488Γαμμάδιον2014-01-12T17:40:51Z<p>Fotoan: Νέα σελίδα: Το '''γαμμάδιον''' ή '''γαμμάτιον''' είναι διακοσμητικό σχήμα συντιθέμενο από τέσσερα κεφαλαία γρά...</p>
<hr />
<div>Το '''γαμμάδιον''' ή '''γαμμάτιον''' είναι διακοσμητικό σχήμα συντιθέμενο από τέσσερα κεφαλαία γράμματα "Γ" (εξ ού και η ονομασία) σε διάφορες διατάξεις ώστε να σχηματίζουν χριστιανικό σταυρό, αγκυλωτό σταυρό ή τετράγωνο. Με τα σχήματα αυτά διακοσμούνταν άμφια, όπως τα λεγόμενα "''πολυσταύρια φελόνια''" και τα "''δια γαμμάτων στιχάρια''". Ανάλογα με το υλικό με το οποίο κατασκευάζονταν, υπάρχον χρυσά, αργυρά ή πορφυρά γαμμάδια. <br />
<br />
==Πηγή==<br />
Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη, έκδοση "Φοίνιξ", Αθήνα, χωρίς ημερομηνία. Τόμ. 8ος, σ. 125.</div>Fotoanhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%A0%CE%BF%CF%81%CF%86%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%BF_%CE%9A%CE%B1%CF%85%CF%83%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%85%CE%B2%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82&diff=20483Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης2013-12-04T12:37:57Z<p>Fotoan: Αγιοποίηση</p>
<hr />
<div>[[Image:Porphyrios.jpg|right|thumb|200px|Ο Γέροντας Πορφύριος]]<br />
Ο '''Γέρων Πορφύριος''' ή '''Πορφύριος ο καυσοκαλυβίτης''' (1906-1991), κατά κόσμον Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης, υπήρξε Έλληνας μοναχός που έδρασε τον 20 αιώνα. Ο ίδιος αποτελεί μέρος μίας σημαντικής ομάδας [[:Κατηγορία:Μοναχοί|μοναχών]], οι οποίοι έδρασαν στον ελλαδικό χώρο και απέκτησαν μεγάλη φήμη ένεκα του οσιακού βίου τους καθώς και των χαρισμάτων των οποίων διέθεταν. Σημαντικό μέρος της ζωής του το έζησε στην Αθήνα, όπου και τελικά εκοιμήθη σε ηλικία 85 ετών το 1991. Η συνείδηση του πληρώματος της εκκλησίας αναμένεται μέσα στα επόμενα έτη, να τον κατατάξει στα δίπτυχα της ελλαδικής εκκλησίας. Ο Πορφύριος αγιοποιήθηκε μετά από απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου της 27 Νοεμβρίου 013. Η επίσημη τελετή αγιοκατάταξης έγινε στο Ιερό Γυναικείο Ησυχαστήριον “Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος” <ref>Ανωνύμου, [http://agioritikesmnimes.blogspot.gr/2013/11/3915.html Σήμερα, έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο η Αγιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου. Ιστοσελίδα "Αγιορείτικες Μνήμες"]</ref><br />
<br />
==Ο βίος του==<br />
===Νεανικός βίος===<br />
<br />
Ο Γέροντας Πορφύριος γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου του 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης Καρυστίας Εύβοιας, κοντά στο Αλιβέρι. Άνηκε σε φτωχή οικογένεια ευσεβών χριστιανών και είχε άλλα τέσσερα αδέλφια (Η μεγαλύτερη αδελφή του κοιμήθηκε σε ηλικία 1 έτους, ενώ ο ίδιος ήταν το 4ο από τα 5 παιδιά<ref>Κλείτου Ιωαννίδη, ''"Ο Γέρων Πορφύριος"'', σελ. 25</ref>). <br />
<br />
Στα παιδικά του έτη φοίτησε σε σχολείο μόλις δύο χρόνια, διότι ο πατέρας του λόγω της οικονομικής ανέχειας οδηγήθηκε στον Παναμά, για να εργαστεί στην διώρυγα, με αποτέλεσμα ο ίδιος να αναγκαστεί να εργαστεί για την οικογένειά του. Έτσι σε ηλικία μόλις 8 ετών εργαζόταν, άλλοτε στη φύλαξη ζώων, άλλοτε σε χωράφια. Αργότερα εργάστηκε σε ανθρακωρυχείο, αλλά και σε κάποιο παντοπωλείο στη Χαλκίδα και τον Πειραιά. Σε αυτό τον βοηθούσε η πρόωρη ανάπτυξη που είχε καθώς έδειχνε αρκετά μεγαλύτερος από την ηλικία του.<br />
<br />
===Η μοναστική ζωή===<br />
<br />
Σε ηλικία μεταξύ 12-14 ετών πήρε την απόφαση να μονάσει στο Άγιο Όρος. Ο πνευματικός του γέροντας Παντελεήμονας ήταν αυτός που τον οδήγησε στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους και πιο συγκεκριμένα στην καλύβη του Αγίου Γεωργίου. Στα Καυσοκαλύβια απέκτησε δύο Γέροντες στους οποίους έκανε υπακοή, διακρινόμενος για το σκληρό ασκητικό του πνεύμα. Επίσης επιδόθηκε με ζήλο στη μελέτη ιερών κειμένων, αλλά και τη διαρκή εργασία. Έτσι σε μικρό διάστημα από την εισαγωγή του στο [[Άγιο Όρος]] εκάρη μοναχός με το όνομα Νικήτας. Σύντομα μάλιστα άρχισαν να ενεργούν τα χαρίσματα του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]] όπως η διόραση και η ίαση. Εξ αιτίας όμως της σκληρής άσκησης ο Γέροντας ασθένησε, με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί να οδηγηθεί σε μοναστήρι εκτός του Αγίου Όρους ώστε να θεραπευτεί. Ο μοναχός Νικήτας τελικά επέλεξε το μοναστήρι του Αγίου Χαραλάμπους στη Εύβοια.<br />
<br />
Το 1927 ο Γέροντας θα χειροτονηθεί [[Διάκονος]] από τον Αρχιεπίσκοπο Σιναίου Πορφύριο Γ΄, στην εορτή της [[Αγία Παρασκευή|Αγίας Παρασκευής]]. Την επόμενη ημέρα, του [[Παντελεήμων, Άγιος|Αγίου Παντελεήμονος]] χειροτονήθηκε ιερέας λαμβάνοντας πλέον το όνομα Πορφύριος, ενώ ένδεκα χρόνια αργότερα έλαβε το [[οφίκιο]] του Αρχιμανδρίτη. Περί το 1938 ο Γέροντας μονάζει στην εγκαταλελειμμένη μονή του Αγίου Νικολάου Άνω Βαθείας Ευβοίας και το 1940 μετακινείται ως εφημέριος στον Άγιο Γεράσιμο της πολυκλινικής Αθηνών, που βρισκόταν δίπλα στην Ομόνοια. Ο λόγος ήταν η θέλησή του να βοηθήσει τους συνανθρώπους του, οι οποίοι μαστίζονταν από την λαίλαπα του Β΄ παγκοσμίου Πολέμου. Εκεί θα παραμείνει για 33 έτη, ώσπου το 1970 συνταξιοδοτήθηκε, αποχωρώντας από την Πολυκλινική και πηγαίνοντας στον Άγιο Νικόλαο Καλλισίων Πεντέλης. Ήδη μάλιστα η υγεία του είχε αρχίσει να κλονίζεται, καθώς αρχικώς παρουσιάστηκε πάθηση των νεφρών, ενώ το 1978 υπέστη έμφραγμα του μυοκαρδίου, όπου νοσηλεύτηκε για 20 ημέρες. Λίγο καιρό αργότερα τυφλώθηκε.<br />
<br />
Παρόλα αυτά ο ίδιος πάντοτε έμενε δραστήριος. Έτσι πέρα από το σημαντικό έργο διακονίας που συντελούσε, αφού πλήθος κόσμου τον επισκεπτόταν στην Πεντέλη, ίδρυσε και ένα γυναικείο ησυχαστήριο στα Τουρκοβούνια, το οποίο αποπερατώθηκε το 1981. Το ησυχαστήριο αυτό ονομάστηκε [[Μεταμόρφωση του Σωτήρος]]. Έτσι πλέον θέλησε να επιστρέψει στο [[Άγιο Όρος]] καθώς η σκήτη του Αγίου Γεωργίου είχε μείνει πλέον ορφανή. Αυτό συνέβη το 1984. <br />
<br />
Στις 2 Δεκεμβρίου του 1991 ο Γέροντας Πορφύριος εκοιμήθη. Ο ίδιος μάλιστα [[Μυστήριο της Μετανοίας|εξομολογήθηκε]] την τελευταία νύκτα της βιοτής του και την επομένη [[Θεία Ευχαριστία|μετέλαβε]]. Οι τελευταίες λέξεις του ήσαν ''"ίνα ώσιν εν"''.<br />
<br />
==Η σκιαγραφία του Γέροντος==<br />
<br />
Κύριο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του Γέροντα Πορφυρίου ήταν η άκρα ταπείνωση που τον διακατείχε<ref>Κλείτου Ιωαννίδη, ''"Ο Γέρων Πορφύριος, σελ. 41</ref>. Η υπακοή, αγάπη, η αγόγγυστη υπομονή στους πόνους και τις κακουχίες, υπήρξαν επίσης σημαντικά χαρίσματα της προσωπικότητάς του. Ο Γέροντας επίσης ήταν ιδιαίτερα φιλομαθής, εργατικός και φιλόπονος, με ύφος γαλήνιο και μακρόθυμο.<br />
<br />
Καθόλη τη διάρκεια του βίου του δεχόταν τους πάντες. Συζητούσε με όλους αδιακρίτως ηλικίας, πίστης και αναγκών. Πάντοτε έδινε ανιδιοτελώς τις συμβουλές του, όντας νηφάλιος, δίχως να θέλει να προκαλεί έριδες. Δίδασκε πάντοτε ότι το μεγάλο μυστήριο της εν Χριστώ ζωής είναι η ενότητα και η ταύτιση με τον συνάνθρωπο. Γνώριζε πως το αδύναμο σημείο του ανθρώπου είναι ο φθόνος και η ζήλεια και γι αυτό προέτασσε πάντοτε αυτή τη διδασκαλία με την οποία ο άνθρωπος θα απέφευγε τα τόσα καθημερινά προβλήματα.<br />
<br />
Ο άνθρωπος και δη χριστιανός πρέπει να πάντοτε δια μέσου της αγάπης, της μακροθυμίας και ταπείνωσης να επιτύχει το δρόμο της σωτηρίας, που είναι δύναμη που δίνει ο Χριστός και η εκκλησία Του. Διότι αγαπώντας τον Χριστό, τότε πραγματικά αγαπούμε και τους συνανθρώπους και αν δεν συμβαίνει αυτό, δε μπορεί πραγματικά να συμβεί και το άλλο, έλεγε χαρακτηριστικά. <br />
<br />
Τελικά ο Γέροντας υπήρξε παράδειγμα υπομονής, καρτερικότητας, ταπείνωσης και αγάπης, στοιχεία που κατατάσσουν ανάμεσα στους πλέον δημοφιλείς σύγχρονους μοναχούς στον Ελλαδικό χώρο.<br />
<br />
==Ἀπολυτίκιον==<br />
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.<br />
<br />
Τῆς Εὐβοίας τὸν γόνον,<br><br />
Πανελλήνων τὸν Γέροντα,<br><br />
τῆς Θεολογίας τὸν μύστην<br><br />
καὶ Χριστοῦ φίλον γνήσιον,<br><br />
Πορφύριον τιμήσωμεν, πιστοί,<br><br />
τὸν πλήρη χαρισμάτων ἐκ παιδός.<br><br />
Δαιμονῶντας γὰρ λυτροῦται,<br><br />
καὶ ἀσθενεῖς ἰᾶται πίστει κράζοντας·<br><br />
δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν,<br><br />
δόξα τῷ σὲ ἁγιάσαντι,<br><br />
δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.<br />
<br />
==Υποσημειώσεις==<br />
<br />
<div style="font-size:85%; -moz-column-count:2; column-count:2;"><references /></div><br />
<br />
==Βιβλιογραφία==<br />
<br />
*Κλείτου Ιωαννίδη, ''"Ο Γέρων Πορφύριος"'', Ι.Μ. Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος, Αθήνα 2005.<br />
<br />
[[Κατηγορία:Μοναχοί|Π]]<br />
<br />
[[en:Porphyrios (Bairaktaris) the Kapsokalivite]]<br />
[[ro:Porfirie Kavsokalivitul]]</div>Fotoanhttps://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=%CE%91%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82&diff=20482Αέρας2013-12-04T12:21:03Z<p>Fotoan: Ορθογραφικές διορθώσεις</p>
<hr />
<div>[[Image:Aer on a Chalice and Discos.jpg|250px|right|thumb|Ο Αέρας επικαλύπτοντας το [[Δισκάριο]] και το [[Άγιο Ποτήριο]]]]<br />
'''Αήρ''' ή '''Αέρας''' αποκαλείται το τετράγωνο κάλυμμα από ύφασμα, με το οποίο ο λειτουργός ''σκεπάζει'' στην [[Πρόθεση]] και στην [[Αγία Τράπεζα]], τα δύο ιερά σκεύη, το [[Δισκάριο]] και το [[Δισκοπότηρο]]. Ονομάζεται ''Αέρας'', γιατί κινούμενο πάνω από τα ''Τίμια Δώρα'' κατά την απαγγελία του [[Σύμβολο της Πίστεως|Συμβόλου της Πίστεως]] δημιουργεί αέρα. Κατά τη διάρκεια της [[Θεία Λειτουργία|Θείας Λειτουργίας]], στην αρχαία Εκκλησία οι [[Διάκονοι]] δημιουργούσαν αέρα πάνω από τα ''Τίμια Δώρα'' κουνώντας ριπίδια (μεγάλες βεντάλιες με φτερά παγονιού), για να αποτρέπουν το πλησίασμα των εντόμων. Αυτή την πράξη συνεχίζει σήμερα η παλινδρομική κίνηση πάνω από τα ''Τίμια Δώρα'' του καλύμματος του Αέρα. Ταυτόχρονα ο ''Αέρας'' αποτελεί και εξέλιξη του ''"Βήλωνος"'', δηλαδή του παραπετάσματος το οποίο κάλυπτε παλαιότερα το ''Κιβώριο της Αγίας Τραπέζης''.<br />
<br />
Η κίνηση αυτή πάνω από την ''Αγία Τράπεζα'', συμβολίζει τον τάφο του Κυρίου, ενώ το τίναγμά του εκφράζει συμβολικά τον σεισμό που ακολούθησε την [[Ανάσταση]] του Κυρίου. Ο ''Αέρας'' επίσης συμβολίζει τον λίθο του μνήματος, που μ' αυτόν ασφαλίσθηκε ο Τάφος του Κυρίου και που απομακρύνθηκε από τον [[Άγγελοι|άγγελο]] κατά τον σεισμό της Αναστάσεως, ενώ επί [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντίου]] συμβόλιζε και το σεντόνι, με το οποίο περιτυλίχθηκε το νεκρό σώμα του Κυρίου και γι' αυτό απεικόνιζαν πάνω του, το νεκρό σώμα του [[Ιησούς Χριστός|Χριστού]] και τον λιτάνευαν στη [[Μεγάλη Είσοδος|Μεγάλη Είσοδο]], όπως τον [[Επιτάφιο]] την [[Μεγάλη Εβδομάδα]]. Σήμερα στη ''Μεγάλη Είσοδο'' της [[Θεία Λειτουργία|Θείας Λειτουργίας]] ο ''Αέρας'' για λόγους μεγαλοπρέπειας τοποθετείται στην πλάτη του ιερέως, ενώ στην [[Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία]] ο Αέρας είναι χρώματος μελανού για λόγους ευλάβειας και καλύπτει την κεφαλή του ιερέως. Το καλυμμένο πρόσωπο του ιερέως μας παραπέμπει στο όραμα του [[Προφήτης Ησαΐας|Προφήτου Ησαΐα]], όπου τα [[Χερουβείμ]], καθώς βρίσκονταν ενώπιον του Υψίστου Θεού και τον δοξολογούσαν, κάλυπταν το πρόσωπό τους από σεβασμό και ευλάβεια με δύο πτέρυγες.<br />
<br />
== Βιβλιογραφία ==<br />
* «''Στοιχεία Ορθόδοξης Λατρείας''», Έκδοσις Ιεράς Μονής Παναγίας Παραμυθίας, Ρόδος<br />
<br />
[[Κατηγορία:Ιερά σκεύη]]<br />
<br />
[[en:Aer]]<br />
[[es:Aer]]<br />
[[ro:Aer]]</div>Fotoan