Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
καμία σύνοψη επεξεργασίας
<div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">
====[[Άγιο ΠνεύμαΑγαθό]]====<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;"><div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div> :Η έννοια του ''Αγαθού'' για την Ορθόδοξη Εκκλησία, ταυτίζεται με το θέλημα του ''αγαθού'' Θεού, το οποίο είναι και το ασφαλές και αλάνθαστο κριτήριο για το περιεχόμενο της εννοίας αυτής. Καθώς ο Θεός είναι κατά απόλυτο τρόπο ''αγαθός'', κατά συνέπεια, τέλεια αγαθό είναι κάθε τι που είναι σύμφωνο με το θέλημα Του.<br>'''<small>(Παν. Δημητρόπουλος, «''Αγαθόν''», ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'', τόμ. 1, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1962, στ. 100)'''</small></div> ====[[Αγαμία]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:Το Με τον όρο [[Άγιο ΠνεύμαΑγαμία]] είναι το τρίτο πρόσωπο της Τριαδικής Θεότητος ([[Αγία Τριάδα|Αγίας Τριάδας]])στην θεολογική ορολογία, αναφερόμαστε στην πλήρη αποχή του ατόμου από τη σεξουαλική ζωή, πλήρης κατάσταση που ονομάζεται και τέλειος Θεός, [[ομοούσιοΠαρθενία]] με τον . Με βάση τα λόγια του ίδιου του [[Θεός ΠατήρΧριστός|ΠατέραΙησού]] και γι αυτό ("ου πάντες χωρούσι τον λόγον τούτον, αλλ'οις δέδοται", 'Άγιο'Ματθ. 19:11' όπως Εκείνος. Δεν έχει ούτε τέλος ούτε αρχή'), θεωρείται ότι η κατάσταση της ''αγαμίας'' είναι συναΐδιο δώρο Θεού (θαύμα) και άχρονο. Είναι ανεξάρτητο, όσον αφορά τα [[υποστατικά ιδιώματα]], ειδική κατάσταση ''υπέρ φύσιν'' (και μη υποτασσόμενο σε κανένα άλλο πρόσωπο της αγίας Τριάδας. Έχει την ίδια δύναμη, τιμή και δόξα με τα άλλα δύο πρόσωπα της Τριαδικής Θεότητας, τον Πατέρα και τον [[Χριστός|Υιό]]όχι ''παρά φύσιν'').<br>'''<small>(Θεοδώρου ΑνδρέαςΝ. Μπουγάτσος, «''Βασική Δογματική Διδασκαλία - Πιστεύω εις ένα ΘεόνΑγαμία''», 2η έκδ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'', τόμ.1, Αποστολική Διακονίαεκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 20071962, σελ. 135στ.143113)'''</small></div>
====[[Άγιοι ΤόποιΑγάπες]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:''Άγιοι Τόποι'' ονομάζονται όλες οι περιοχές της [[Παλαιστίνη|ΠαλαιστίνηςΑγάπες]] που συνδέονται ονομάζονταν οι κοινές συνεστιάσεις των πιστών της αρχαίας εκκλησίας, οι οποίες, αρχικά ήταν στενά συνδεδεμένες με τη ζωή και το έργο του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστού]] ([[ΙερουσαλήμΘεία Ευχαριστία]], ως αρχέγονη μορφή αυτού του [[ΒηθλεέμΙερά Μυστήρια|μυστηρίου]]της Εκκλησίας. Οι συνάξεις αυτές, από τις οποίες αργότερα διαχωρίστηκε η Θεία Ευχαριστία, περιελάμβαναν κήρυγμα, [[Ναζαρέτ]] κ.ά.)απαγγελία ύμνου και κοινή προσευχή.<br>'''<small>(Πατρώνος Π. Γεώργιος, Θέματα Θεολογίας της Καινής Διαθήκης, τέυχος Α' - «''Άγιοι ΤόποιΤο Αποστολικό Κήρυγμα στην πρώτη Εκκλησία''», ''e-δομή'' (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ''ΔΟΜΗ'')Αθήνα 1985, εκδόσεις Δομή Α.Εσελ., Αθήνα 2003-2004 [DVD-ROM]17)'''</small></div>
====[[ΆγιοςΑγάπη]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:Σύμφωνα με την [[ΆγιοςΚαινή Διαθήκη]] ονομάζεται η αγάπη προς τον πλησίον και η αγάπη προς το μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας Θεό είναι οι δύο εντολές που αγωνίσθηκε και βίωσε αποτελούν το αποτέλεσμα της ελεύθερης αποδοχής αποκορύφωμα του θελήματος του Θεού, που είναι η καρποφορία της [[Θεία Χάρη|Θείας Χάριτος]] μέσα του, ως δώρο ΘεούΝόμου (Μάρκ. 12:28-33). Ο Άγιος, σύμφωνα Σύμφωνα με τον [[Ιωάννης ο ΔαμασκηνόςΣιναΐτης|Άγιο Άγ. Ιωάννη τον ΔαμασκηνόΣιναΐτη]], η αγάπη ως προς την ποιότητα της είναι διάκονος και φίλος και υιός του Θεού(κατά το δυνατό) ομοίωση με τον Θεό, ως προς την ενέργεια της, "μέθη της ψυχής", ως προς τις ιδιότητες της, έμψυχος ναός Θεού και καθαρό κατάλυμα για να κατοικήσει ο Κύριος. Βρίσκεται στα χέρια του Θεού"πηγή πίστεως, και υπάρχει στη ζωή και το φωςάβυσσος μακροθυμίας, επειδή και ο ίδιος ο Θεός θάλασσα ταπεινώσεως". Αγάπη είναι ζωή η απόρριψη κάθε εχθρικής και φωςαντιθέτου σκέψεως, εφ' όσον «η αγάπη ου λογίζεται το κακόν» (Α' Κορ. Στο ζήτημα της αναγνώρισης των αγίων13:5). Όμως, θα πρέπει αυτός που θέλει να επισημανθεί ότιπεριγράψει πλήρως την αγάπη, στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχει κάποια επιτροπή ελέγχου και αξιολόγησης αγίων ή καταμέτρησης αμαρτιών και αρετών τους και είναι σαν να επιχειρεί να περιγράψει τον ίδιο το Θεό καθώς "βαθμολόγησηςο Θεός αγάπη εστίν" αυτών (Α''βλΙω. λήμμα [http4://el8) και αυτή η προσπάθεια ομοιάζει με εκείνη του τυφλού "που μετρά στην άβυσσο τους κόκκους της άμμου".orthodoxwiki.org/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF:%CE%91#.CE.91.CE.B3.CE.AF.CF.89.CE.BD_.CE.B4.CE.B9.CE.B1.CE.BA.CE.AE.CF.81.CF.85.CE.BE.CE.B7 Αγίων διακήρυξη]'')<br>'''<small>(Δαμασκηνός ΙωάννηςΑγ. Ιωάννου Σιναΐτου, «''Έκδοσις ακριβής της ορθοδόξου πίστεωςΚλίμαξ''» (μτφρ. ΝΑρχιμ. ΜατσούκαΙγνατίου), Πουρναράς8η έκδ., Θεσσαλονίκη 1992Ι.Μ. Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 1995, σελ. 385-390409)'''</small></div>
====[[ΆγκυραΆγαρ]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:[[ΆγκυραΆγαρ]] ονομάζεται το παλαιοχριστιανικό και ονομάζονταν η αιγύπτια δούλη του πατριάρχου [[Βυζάντιο|ΒυζαντινόΑβραάμ]] θρησκευτικό σύμβολο, με την οποία, σύμφωνα με το περιεχόμενο του οποίουτα ισχύοντα έθιμα, απέκτησε ένα γιο, όπως η άγκυρα συγκρατεί ασφαλές το σκάφος στο τρικυμιώδες πέλαγος ή στο λιμάνιτον Ισμαήλ, έτσι και η πίστη στον λόγω στειρότητας της γυναίκας του [[Χριστός|Ιησού ΧριστόΣάρρας]] προσφέρει στον άνθρωπο ασφάλεια και ελπίδα για τη (πριν γεννήσει με θεϊκή παρέμβαση τον [[ΣωτηρίαΙσαάκ]]).<br>'''<small>(Ανδρ. Παπαγεωργακόπουλος, «''ΆγκυραΆγαρ''», Μουστάκης Βασίλειος, ''Θρησκευτική και Ηθική ΕγκυκλοπαίδειαΛεξικό της Αγίας Γραφής'', τόμ. 1, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1962Αθήναι 1955, στσελ. 27912)'''</small></div>
====[[Αγκύρας ΣύνοδοςΑγγαίος]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:[[Σύνοδος ΆγκυραςΑγγαίος]] ονομάζεται ένας από τους λεγόμενους "ελάσσονες" προφήτες της [[Παλαιά Διαθήκη|Σύνοδος της ΆγκυραςΠαλαιάς Διαθήκης]] ονομάστηκε μία σημαντική τοπική , συγγραφέας του ομώνυμου [[σύνοδοςΒιβλικός κανόνας|κανονικού]] του 314 μβιβλίου, που ήκμασε τον 6ο αιώνα π.Χ. η οποία εξέδωσε 25 και εργάστηκε ιδιαίτερα για την ανοικοδόμηση του [[Σύνοδος Άγκυρας (κανόνες)Ναός του Σολομώντα|κανόνεςΝαού του Σολομώντα]] με τους οποίους ρυθμιζόταν η εκκλησιαστική τάξη μετά τη δύσκολη και προβληματική περίοδο των την καταστροφή του από τον [[ΔιωγμοίΝαβουχοδονόσορ|διωγμώνΝαβουχοδονόσορα]].<br>'''<small>(Σκουτέρης ΒΚαλαντζάκης Ε. ΚωνσταντίνοςΣταύρος, «''Ιστορία ΔογμάτωνΕισαγωγή στην Παλαιά Διαθήκη''», τόμ. Β'Πουρναράς, Αθήνα 2004Θεσσαλονίκη 2006, σελ. 274789-799)'''</small></div>
====[[Αγίων διακήρυξηΆγγελος]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:Με τον όρο ''διακήρυξη της αγιότητας'' κάποιου προσώπου (λανθασμένα[[Άγγελος|Άγελλοι]] ονομάζονται όντα νοερά, λογικά και αυτεξούσια που ανήκουν στον υπέρ-αίσθηση, ''αγιοποίηση'') αναφερόμαστε στη διαπίστωση από πνευματικό κόσμο. Ονομάζονται και αγαθά πνεύματα. Είναι αθάνατοι κατά χάρη και όχι κατά φύση. Είναι πλέον άτρεπτοι προς το πλήρωμα της Εκκλησίας κακό, μετά την πτώση του γεγονότος ότι αποθανόν μέλος της, είχε και έχει χαρίσματα [[ΆγιοςΕωσφόρος|αγίουεωσφόρου]]. Το γεγονός αυτό, πρώτα μαρτυρείται από μικρό ή μεγάλο αριθμό αξιόπιστων μελών της Εκκλησίας, Αν και κατόπιν, σε σχέση με συνοδική πράξη, αναγνωρίζεται επίσημα ως γεγονός. Η σύνοδοςτον άνθρωπο είναι ασώματοι και άυλοι, δεν αποφασίζειεντούτοις, ούτε κρίνει την αγιότητα, απλώς τη διακηρύσσεισυγκρινόμενοι προς το Θεό είναι παχυλοί όπως και κάθε τι [[Κτιστό]]. Ανάλογη διαδικασία δεν υπήρχε κατά την πρώτη χιλιετίαΤα αγαθά πνεύματα είναι δυνατόν να εμφανίζονται στους άξιους χριστιανούς, οπότε οι άγιοι αναγνωρίζονταν από κλήρο και λαό χωρίς να έχουν την επίσημη επικύρωσηιδιότητα της πανταχού παρουσίας.<br>'''<small>(Παπαδόπουλος Γ. ΣτυλιανόςΑγίου Νεκταρίου, «''Διαπίστωση και Διακήρυξη της Αγιότητας των ΑγίωνΟρθόδοξος Ιερά Κατήχησις''», 4η έκδ., εκδ. ΤέρτιοςΒασ. Ρηγόπουλου, Κατερίνη 1990Θεσσαλονίκη 2001 (c1899), σελ. 51-56)'''</small></div>
====[[ΑγαθόΑγγλικανισμός]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:Η έννοια του ''Αγαθού'' για την Ορθόδοξη Εκκλησία[[Αγγλικανισμός]] ονομάζεται η επίσημη θρησκεία της Μεγάλης Βρετανίας από το 1534, ταυτίζεται με το θέλημα όταν η προσωπική διαμάχη μεταξύ του ''αγαθού'' Θεού, το οποίο είναι [[Πάπας|πάπα]] και το ασφαλές και αλάνθαστο κριτήριο για το περιεχόμενο του βασιλιά Ερρίκου Η΄ οδήγησε στην απόσπασή της εννοίας αυτήςαπό τους [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία|ρωμαιοκαθολικούς]]. Καθώς ο Θεός είναι κατά απόλυτο τρόπο ''αγαθός''Διατηρεί συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που του προσδίδουν την ιδιαίτερη μορφή του, κατά συνέπεια, τέλεια αγαθό είναι κάθε τι που είναι σύμφωνο με το θέλημα Τουως μιας μέσης οδού μεταξύ [[Προτεσταντισμός|Προτεσταντισμού]] και Ρωμαιοκαθολικισμού.<br>'''<small>(Παν. Δημητρόπουλος, «''ΑγαθόνΑγγλικανισμός''», ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'Εικονογραφημένο Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Πάπυρος-Larousse', τόμ. 1, εκδ. Μαρτίνος Αθ.Πάπυρος, Αθήνα 19622003, στσελ. 1009)'''</small></div>
====[[ΑγαμίαΆγιο Πνεύμα]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:Με τον όρο Το [[Άγιο Πνεύμα]] είναι το τρίτο πρόσωπο της Τριαδικής Θεότητος ([[ΑγαμίαΑγία Τριάδα|Αγίας Τριάδας]] στην θεολογική ορολογία), αναφερόμαστε στην πλήρη αποχή του ατόμου από τη σεξουαλική ζωήπλήρης και τέλειος Θεός, κατάσταση που ονομάζεται και [[Παρθενίαομοούσιο]]. Με βάση τα λόγια του ίδιου του με τον [[ΧριστόςΘεός Πατήρ|ΙησούΠατέρα]] ("ου πάντες χωρούσι τον λόγον τούτον, αλλκαι γι αυτό '' οις δέδοται", Άγιο''Ματθόπως Εκείνος. Δεν έχει ούτε τέλος ούτε αρχή, είναι συναΐδιο και άχρονο. 19:11'')Είναι ανεξάρτητο, όσον αφορά τα [[υποστατικά ιδιώματα]], θεωρείται ότι η κατάσταση και μη υποτασσόμενο σε κανένα άλλο πρόσωπο της ''αγαμίας'' είναι δώρο Θεού (θαύμα) αγίας Τριάδας. Έχει την ίδια δύναμη, τιμή και ειδική κατάσταση ''υπέρ φύσιν'' (δόξα με τα άλλα δύο πρόσωπα της Τριαδικής Θεότητας, τον Πατέρα και όχι ''παρά φύσιν'')τον [[Χριστός|Υιό]].<br>'''<small>(Ν. ΜπουγάτσοςΘεοδώρου Ανδρέας, «''ΑγαμίαΒασική Δογματική Διδασκαλία - Πιστεύω εις ένα Θεόν''», ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'', τόμ2η έκδ. 1, εκδ. Μαρτίνος Αθ.Αποστολική Διακονία, Αθήνα 19622007, στσελ. 135. 113143)'''</small></div>
====[[Αγιογραφία]]====
:''[[Αγιογραφία]]'' ή αλλιώς ''Εικονογραφία'' (=ζωγραφική Εικόνων) ονομάζουμε: 1) την ζωγραφική παράσταση με θρησκευτική θεματολογία που βρίσκεται σε φορητή εικόνα ή τοίχο ναού 2) Διήγηση για τη ζωή των Αγίων.<br>'''<small>(«''Αγιογραφία''», Μαλαβάκης Νίκος, «''Βυζαντινολόγιο-Λεξικό Εκκλησιαστικών και Θρησκευτικών όρων''», Αστήρ, Αθήνα 1999)'''</small></div>
====[[Άγιοι Τόποι]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:''Άγιοι Τόποι'' ονομάζονται όλες οι περιοχές της [[Παλαιστίνη|Παλαιστίνης]] που συνδέονται με τη ζωή και το έργο του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστού]] ([[Ιερουσαλήμ]], [[Βηθλεέμ]], [[Ναζαρέτ]] κ.ά.).<br>'''<small>(«''Άγιοι Τόποι''», ''e-δομή'' (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ''ΔΟΜΗ''), εκδόσεις Δομή Α.Ε., Αθήνα 2003-2004 [DVD-ROM])'''</small></div>
====[[Αγιολογία]]====
:''[[Αγιολογία]]'' ονομάζουμε τον κλάδο της [[θεολογία|θεολογίας]] που μελετά κάθε είδους μνημείο (κείμενα, έργα τέχνης, κ.λπ.) που αφορά στη ζωή και στο έργο των [[Άγιος|Αγίων]].<br>'''<small>(Τσάμης Γ. Δημητρίος, ''Αγιολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας'', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1999, σελ. 17)'''</small></div>
====[[Άγιος]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:[[Άγιος]] ονομάζεται το μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας που αγωνίσθηκε και βίωσε το αποτέλεσμα της ελεύθερης αποδοχής του θελήματος του Θεού, που είναι η καρποφορία της [[Θεία Χάρη|Θείας Χάριτος]] μέσα του, ως δώρο Θεού. Ο Άγιος, σύμφωνα με τον [[Ιωάννης ο Δαμασκηνός|Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό]], είναι διάκονος και φίλος και υιός του Θεού, έμψυχος ναός Θεού και καθαρό κατάλυμα για να κατοικήσει ο Κύριος. Βρίσκεται στα χέρια του Θεού, και υπάρχει στη ζωή και το φως, επειδή και ο ίδιος ο Θεός είναι ζωή και φως. Στο ζήτημα της αναγνώρισης των αγίων, θα πρέπει να επισημανθεί ότι, στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχει κάποια επιτροπή ελέγχου και αξιολόγησης αγίων ή καταμέτρησης αμαρτιών και αρετών τους και "βαθμολόγησης" αυτών (''βλ. λήμμα [http://el.orthodoxwiki.org/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF:%CE%91#.CE.91.CE.B3.CE.AF.CF.89.CE.BD_.CE.B4.CE.B9.CE.B1.CE.BA.CE.AE.CF.81.CF.85.CE.BE.CE.B7 Αγίων διακήρυξη]'')<br>'''<small>(Δαμασκηνός Ιωάννης, «''Έκδοσις ακριβής της ορθοδόξου πίστεως''» (μτφρ. Ν. Ματσούκα), Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1992, σελ. 385-390)'''</small></div>
====[[Αγιοταφική Αδελφότητα]]====
:''Αγιοταφική Αδελφότητα'' ονομάζεται το σύνολο των [[Μοναχισμός|μοναχών]] και [[Κλήρος|κληρικών]] που με την ύψωση της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων σε [[Πατριαρχείο]] (4ος αι.) οργανώθηκε στην περιοχή των προσκυνημάτων των [[Άγιοι Τόποι|Αγίων Τόπων]] με επικεφαλής τον [[Πατριάρχης|Πατριάρχη]], προς εξυπηρέτηση των πιστών και των ενοριακών κοινοτήτων της περιοχής.<br>'''<small>(«''Αγιοταφική Αδελφότης''», Ζαχαρόπουλος Νίκος, ''Επίτομο Ιστορικό-Θεολογικό Λεξικό'', University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2003)'''</small></div>
====[[Αγίων διακήρυξη]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:Με τον όρο ''διακήρυξη της αγιότητας'' κάποιου προσώπου (λανθασμένα, ''αγιοποίηση'') αναφερόμαστε στη διαπίστωση από το πλήρωμα της Εκκλησίας του γεγονότος ότι αποθανόν μέλος της, είχε και έχει χαρίσματα [[Άγιος|αγίου]]. Το γεγονός αυτό, πρώτα μαρτυρείται από μικρό ή μεγάλο αριθμό αξιόπιστων μελών της Εκκλησίας, και κατόπιν, με συνοδική πράξη, αναγνωρίζεται επίσημα ως γεγονός. Η σύνοδος, δεν αποφασίζει, ούτε κρίνει την αγιότητα, απλώς τη διακηρύσσει. Ανάλογη διαδικασία δεν υπήρχε κατά την πρώτη χιλιετία, οπότε οι άγιοι αναγνωρίζονταν από κλήρο και λαό χωρίς την επίσημη επικύρωση.<br>'''<small>(Παπαδόπουλος Γ. Στυλιανός, «''Διαπίστωση και Διακήρυξη της Αγιότητας των Αγίων''», εκδ. Τέρτιος, Κατερίνη 1990)'''</small></div>
====[[Άγκυρα]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:[[Άγκυρα]] ονομάζεται το παλαιοχριστιανικό και [[Βυζάντιο|Βυζαντινό]] θρησκευτικό σύμβολο, σύμφωνα με το περιεχόμενο του οποίου, όπως η άγκυρα συγκρατεί ασφαλές το σκάφος στο τρικυμιώδες πέλαγος ή στο λιμάνι, έτσι και η πίστη στον [[Χριστός|Ιησού Χριστό]] προσφέρει στον άνθρωπο ασφάλεια και ελπίδα για τη [[Σωτηρία]].<br>'''<small>(Ανδρ. Παπαγεωργακόπουλος, «''Άγκυρα''», ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'', τόμ. 1, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1962, στ. 279)'''</small></div>
====[[Αγκύρας Σύνοδος]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:[[Σύνοδος Άγκυρας|Σύνοδος της Άγκυρας]] ονομάστηκε μία σημαντική τοπική [[σύνοδος]] του 314 μ.Χ. η οποία εξέδωσε 25 [[Σύνοδος Άγκυρας (κανόνες)|κανόνες]] με τους οποίους ρυθμιζόταν η εκκλησιαστική τάξη μετά τη δύσκολη και προβληματική περίοδο των [[Διωγμοί|διωγμών]].<br>'''<small>(Σκουτέρης Β. Κωνσταντίνος, ''Ιστορία Δογμάτων'', τόμ. Β', Αθήνα 2004, σελ. 274)'''</small></div>
[[Κατηγορία:Λεξικό|Α]]
