Αλλαγές

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ευαγγέλιο

206 bytes προστέθηκαν, 12:32, 18 Ιουνίου 2008
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Στη [[Χριστιανισμός|χριστιανική]] Εκκλησία ο όρος ''Ευαγγέλιο'' χαρακτηρίζει τα τέσσερα πρώτα βιβλία της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]], τα οποία, σύμφωνα με την παράδοση, έγραψαν στην ελληνική γλώσσα ο [[Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον|Ματθαίος]], ο [[Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον|Μάρκος]], ο [[Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον|Λουκάς]] και ο [[Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον|Ιωάννης]] και διηγούνται τα γεγονότα της γέννησης, της ζωής και του θανάτου του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού]], εκθέτουν το περιεχόμενο του κηρύγματός του και τα κυριότερα δογματικά και ηθικά σημεία του [[Χριστιανισμός|χριστιανισμού]].
Η ονομασία του φιλολογικού αυτού είδους προέρχεται από μια λέξη του αρχαίου ελληνικού κόσμου που πήρε νέο περιεχόμενο στο χριστιανισμό. Στην αρχαία ελληνική γραμματεία, η λέξη ''"ευαγγέλιο"'' που τη συναντάμε από τον 8ο αιώνα π.Χ. στα έπη του [[Όμηρος|Ομήρου]]<ref>Στην [[s:Ὀδύσσεια ξ|''ξ ραψωδία]] '' της [[Οδύσσεια|''Οδύσσειας]] '' (στίχοι 152 και 166) αναφερεται «{{πολυτονικό|ἀλλ' ἐγὼ οὐκ αὔτως μυθήσομαι, ἀλλὰ σὺν ὅρκῳ, ὡς νεῖται Ὀδυσεύς· '''εὐαγγέλιον''' δέ μοι ἔστω αὐτίκ', ἐπεί κεν κεῖνος ἰὼν τὰ ἃ δώμαθ' ἵκηται ... τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα· ὦ γέρον, οὔτ' ἄρ' ἐγὼν '''εὐαγγέλιον''' τόδε τείσω οὔτ' Ὀδυσεὺς ἔτι οἶκον ἐλεύσεται}}».</ref>, έχει την έννοια της χαρμόσυνης αγγελίας κάποιας νίκης ή της αμοιβής που παίρνει ο κομιστής της αγγελίας ή και της θυσίας που προσφέρεται στους θεούς για τη χαρμόσυνη είδηση της νίκης.
Στον Χριστιανισμό, όπως φαίνεται κι από τα έργα των εκκλησιαστικών συγγραφέων των πρώτων αιώνων, με τη το 2ο αιώνα και ύστερα η λέξη ''ευαγγέλιο'' δηλώνεται είτε το λυτρωτικό μήνυμα της Καινής Διαθήκης γενικά, είτε κάποιο από άρχισε να δηλώνει και τα τέσσερα βιβλία εκείνα της Καινής Διαθήκης [[Καινή Διαθήκη|Κ.Δ.]], που περιέχουν και αφηγούνται το γεγονός της νίκης του Χριστού κατά των δαιμονικών δυνάμεων με τα θαύματα, τις διδασκαλίες του, το θάνατο και την [[Ανάσταση|ανάσταση ]] του. Η χρήση του όρου Έτσι οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς των πρώτων αιώνων με τη λέξη ''ευαγγέλιο'' ως τον [[3ος αιώνας|3ο αιώνα]] περιέγραφε και δηλώνουν είτε το λυτρωτικό μήνυμα της ''Καινής Διαθήκης'' γενικά, είτε τα 4 Ευαγγέλια μαζίτέσσερα βιβλία, ενώ από τον τα ''"ευαγγέλια"''<ref>Βλ. τη χαρακτηριστική φράση του [[4ος αιώναςΕιρηναίος|4ο αιώναΕιρηναίου]] άρχισε να χρησιμοποιείται ο όρος και για καθένα : ''"έδωκεν ημίν τετράμορφον το ευαγγέλιον, ενί δε πνεύματι συνεχόμενον"'' (''Έλεγχος'', Γ', 11, 8-9).</ref>, είτε το κάθε ένα από τα βιβλικά Ευαγγέλιατέσσερα βιβλία ξεχωριστά<ref>Alexander SouterΚαραβιδόπουλος Δ. Ιωάννης, ''The Text and Canon of the New TestamentΕισαγωγή Στην Καινή Διαθήκη'' Second ed, 2η έκδ., 1953Πουρναράς, θεσσαλονίκη 1998, σελ. 11133.</ref>.
Μεταγενέστερα, στην [[Λατρεία του αυτοκράτορα|αυτοκρατορική λατρεία]] των ελληνορωμαϊκών χρόνων, η [[Γεννέθλια|μέρα της γέννησης]] του αυτοκράτορα θεωρείται ''"ευαγγέλιο"''.
==Το περιεχόμενο του Χριστιανικού ευαγγελίου==
Η κατεξοχήν χαρμόσυνη αγγελία για την ανθρωπότητα είναι η λύτρωση που προσφέρει ο Θεός στον κόσμο με τη γέννηση, το σταυρό και την ανάσταση του [[Χριστός|Χριστού]]. Στην ορολογία της πρώτης εκκλησίας η λέξη ''"ευαγγέλιο"'' αναφέρεται στη νίκη του Χριστού επί των δυνάμεων του κακού, που είχαν δέσμιους τους ανθρώπους. Τη λέξη αυτή χρησιμοποιεί ο ίδιος ο Χριστός<ref>βλ. Μαρκ. 1:15.8,:35. 10:29.13:10.14:9.16:15 κ.λπ.</ref> και κατόπιν η εκκλησία για το έργο του Χριστού, ιδιαίτερα για το σταυρικό του θάνατο και την ανάσταση καθώς και για τη λύτρωση που προσφέρθηκε στην ανθρωπότητα.
==Τα Eυαγγέλια ως φιλολογικό είδος στη σύγχρονη επιστημονική ερευνά==
Πριν από την τελική καταγραφή των ευαγγελίων, είχαν διαμορφωθεί μέσα στην πρώτη χριστιανική κοινότητα, διηγήσεις για λόγια και έργα του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού]] που εξυπηρετούσαν την ιεραποστολή, την κατήχηση, τη διδαχή, τη λατρεία, την απολογητική και άλλους τομείς της δράσης της πρώτης [[εκκλησία]]ς.<br> 
Οι διηγήσεις αυτές, αποτελούν την προϊστορία των ευαγγελίων με την εξέταση των οποίων ασχολήθηκε η λεγόμενη [[Μορφοϊστορική μέθοδος]] που αναπτύχθηκε στη [[Γερμανία]] από το 1920 και μετά. Η επιστημονική αυτή άποψη της Μορφοϊστορικής Σχολής, δεχόταν ότι οι ευαγγελιστές ήταν απλά και μόνο συλλέκτες και καταγραφείς της παράδοσης της εκκλησίας σχετικά με τον Ιησού, άρα δεν πρέπει να αναζήτα κανείς στα κείμενά τους απόλυτη συνοχή.
4.720
επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης