Αλλαγές

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Σχίσμα Φηλικισσίμου

281 bytes αφαιρέθηκαν, 12:20, 1 Ιουνίου 2008
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Το σχίσμα '''Σχίσμα του Φηλικίσσιμου ''' ήταν μια τοπική απόσχιση που δημιουργήθηκε στην Εκκλησία της ''Βόρειας Αφρικής'', με αφορμή τη επιστροφή των [[Πεπτωκότες (Χριστιανισμός)|πεπτωκότων]] στους κόλπους της Εκκλησίας. Ο Προεξάρχων αυτής της απόσχισης ήταν ο ''Φηλικίσσιμος '' ένας πλούσιος και λαϊκός, ο οποίος είχε χειροτονηθεί [[Διάκονος|διάκονος]] απο από το [[Νοβατιανισμός|Νοβατιανό]], ήταν ο προεξάρχων αυτής της απόσχισης, εκμεταλλευόμενος την διαμάχη που ξέσπασε, αφού τόσο οι [[Μοντανισμός|Μοντανιστές]], όσο και «ομολογητές» στο ζήτημα της μετάνοιας των «πεπτωκότων», διαφωνούσαν με τις ενέργειές του.
==Τα αίτια==
Στη [[Ρώμη]] ο [[Νοβατιανισμός]] την ίδια εποχή είχε ήδη αναπτυχθείσημαντικά. Οι σχέσεις μεταξύ των δύο εκκλησιών επίσης ''Ρώμης'' και ''Βορείου Αφρικής'' ήταν αρκετά στενές και , αλλά σε ένα περιβάλλον το οποίο επηρεαζόταν απο από Μοντανιστικές-ενθουσιαστικές τάσεις, αμέσως άναψε η θρυαλλίδα της διαμάχης μεταξύ, των μοντανιζόντων και αυστηρών, κατά όσων επεδίωκαν επιείκια επιείκεια στα ζητήματα μετάνοιας. Ο ''Κυπριανός Καρθαγένης '' ενώ στο παρελθόν είχε ταχθεί υπέρ της αυστηρής μεθόδου της μετανοίας επί «επιθανάτιας κλίνης»«''επιθανάτιας κλίνης''», τωρα τώρα προέκρινε την επιεική μεταχείριση, όσων δεν είχαν θυσιάσει στα είδωλα. Αυτή η ενέργεια εξόργισε τους τασσόμενους υπέρ της αυστηρότητας. Αντίθετα απο αυτούς, τη στιγμή που δημιουργήθηκε και μια νέα αντίρροπη τάση, η οποία προέκρινε πλήρη επιεικία. Αυτοί μάλιστα ονομάζονταν επιείκεια στο ζήτημα των μετανοούντων στην εκκλησία και οι ακόλουθοί της, αποκαλούνταν «ομολογηταί». Όμως οι Οι ομολογητές προέβηκαν αργότερα, λόγω της αρχικής εύνοιας της εκκλησίας, προέβηκαν σε πράξεις που αντιτίθονταν της δικαιοδοσίας τους, όπως την παράδοση συστατικών επιστολών, οι οποίες θεωρούνταν συγχωρητικές. Ο Κυπριανός αντιτάχθηκε σε αυτές διαβλέποντας το αντικανονικό των ενεργειών, τις ενέργειες θεωρώντας τεςκατήγγειλε ως άκυρες, άκυρεςμε αποτέλεσμα τη δημιουργία έντασης. Μετά απο αυτό δημιουργήθηκε ένταση, ενώ οι Οι «ομολογητές» κληρικοί δέχονταν έφτασαν μάλιστα σε σημείο να δέχονται χωρίς την έγκριση του [[Επίσκοπος|επισκόπου]], σε πλήρη κοινωνία τους «πεπτωκότες». Έτσι Παρά όμως την αντίθετη ροπή στο ζήτημα των πεπτωκότων, ομολογητές και Νοβατιανοί συνασπίστηκαν εν τέλει με τους οπαδούς του Νοβατιανού, ο οποίος είχε δει με κακό μάτι τη πολεμική που δέχθηκε απο σε μια προσπάθεια να καθαιρέσουν τον Κυπριανό, στην προσπάθεια που διενήργησε, με την απόσχισή του στη Ρώμη.
==Το σχίσμα==
Ο συμασπισμός συνασπισμός των δύο πλευρών, παρά τις αποκλίνουσες απόψεις στόχο είχαν τον επισκοπικό θρόνο. Τελικά αποσχίχτηκαν αποσχίστηκαν χειροτονώντας επίσκοπο το Φορτουνάτο, πίσω όμως απο από αυτόν, τα νήματα κινούνταν απο από τον Φηλικίσσιμο. Ο [[Κυπριανός Καρχηδόνας|Κυπριανός]] σε όλο αυτό το διάστημα της ραγδαίας απόσχισης, έλλειπε απο από την [[Καρθαγένη]] λόγω εξορίας. Μετά απο από 15 μήνες όμως επέστρεψε με πλήθος πιστών και συγκαλώντας σύνοδο, απέκοψε τους σχισματικούς απο από την εκκλησιαστική κοινωνία και έθεσε σαφές πλαίσιο για το ζήτημα μετάνοιας των «πεπτωκότων», σύμφωνα με τις θέσεις που είχε αρχικά εισάγει. Οι σχισματικοί δε, αγνοήθκαν αγνοήθηκαν παντελώς. Μάλιστα πάρθηκαν και σκληρά μέτρα κατά τον αποσχισθέντων κληρικών, οι οποίοι έπρεπε οπωσδήποτε να καθαιρεθούν χωρίς καμία πιθανότητα επιστροφής και με δια βίου μετάνοια. Ο Κυπριανός ως ένας εξαιρετικός θεολόγος με άριστη βιβλική κατάρτιση συνέταξε την ίδια εποχή το έργο «Περί «''Περί ενότητας της Καθολικής εκκλησίας»εκκλησίας''», που αναπτύχθηκαν γενικότερες απόψεις της ενότητας της τοπικής εκκλησίας υπό τον [[Επίσκοπος|επίσκοπο]]. Σύμφωνα με αυτή ο επίσκοπος είναι «εν «''εν τη εκκλησία» εκκλησία''» και η «εκκλλησία «''εκκλλησία εν τω επισκόπω» επισκόπω''» και όποιος δεν είναι μαζί του αποκόπτεται<ref>Epist. 43,5.66,8.69,3</ref>, «εκτός εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία»<ref>Epist. 73,21</ref>, η ενότητα του σώματος των επισκόπων διασφαλίζει τη ενότητα της εκκλησίας<ref>Epist. 33,1</ref>, η ενότητα της εκκλησίας εκφράζεται με τις [[Θεία Ευχαριστία|ευχαριστίες]] των τοπικών εκκλησιών που παριστούν τον [[Μυστικός Δείπνος|Μυστικό Δείπνο]]<ref>De cath. church ecclesiae unitae, 17</ref>. Το έργο αυτό έφερε σε δύσκολη θεση θέση τους απολογητές, αλλά και τους πρεσβύτερους και είχε σημαντική απήχηση στην τοπική εκκλησία της ''Βορείου Αφρικής''. Τελικώς το σχίσμα σταδιακά άρχισε να εγκαταλείπεται και να επκρατεί επικρατεί η τάξη της τοπικής εκκλησίας.
==Υποσημειώσεις==
==Βιβλιογραφία==
* «'''Εκκλησιαστική Ιστορία'''» - , Βλάσιος Φειδάς<br>, Εκδόσεις Διήγηση, Αθήνα, 2003.
[[Κατηγορία:Εκκλησιαστική Ιστορία]]
[[Κατηγορία:Εκκλησιαστικά Σχίσματα]]
12.398
επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης