Αλλαγές

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Σαδδουκαίοι

77 bytes αφαιρέθηκαν, 13:12, 28 Νοεμβρίου 2008
Ιστορία
==Ιστορία==
Οι Σαδδουκαίοι έγιναν κυρίαρχη ιερατική σέκτα κατά τη διάρκεια της ελληνιστικής και ρωμαϊκής περιόδου της [[Ιουδαϊκή ιστορία|ιουδαϊκής ιστορίας]]. Η πολιτική χροιά της σέκτας ήλθε στην επιφάνεια επί βασιλείας του [[Ιωάννης Υρκανός|Ιωάννη Υρκανού]] (135-105 [[Ππ.ΚΧ.Ε.]]), ο οποίος φέρεται να προσχώρησε ή να ευνόησε τους Σαδδουκαίους, συνάπτοντας σχέσεις με τους ελληνιστές Ιουδαίους<ref>Κατόπιν ψευδούς καταμαρτύρησης του Ιούδα υιού του Γεδιδίμ (Judah ben Gedidim) μέλους του Σανχεντρίν ότι δεν μπορούσε να γίνει αρχιερέας ως υιός αιχμάλωτης, ο Υρκανός προσχώρησε στους Σαδδουκαίους, ανέστειλε όλους τους φαρισαϊκούς νόμους και επέβαλε ως ερμηνεία του Νόμου τις στερεότυπες κατά γράμμα ερμηνείες των Σαδδουκαίων. Βλ. επίσης [http://jewishencyclopedia.com/view.jsp?artid=1004&letter=H&search=John%20Hyrcanus Richard Gottheil - Meyer Kayserling, «HYRCANUS, JOHN (JOHANAN) I» στο ''Jewish Encyclopedia''], ανάκτηση [[16 Οκτωβρίου]], [[2008]]</ref>. Υιοθέτησαν τις ελληνιστικές τάσεις των Ασμοναίων πριγκίπων, εναντιούμενοι έντονα για αυτό από τους Φαρισαίους, ή Χωριστικούς<ref>Οπαδούς δηλ. χωριστικού κινήματος.</ref>. Υπό τον Αριστόβουλο Α' και τον Αλέξανδρο Ιανναίο (Jannæus), τον άμεσο διάδοχο του Ιωάννη Υρκανού, η δύναμη των Σαδδουκαίων έφτασε στο απόγειό της. Παρά το γεγονός ότι η σέκτα των Φαρισαίων ευνοήθηκε επί αντιβασιλείας [[Αλεξάνδρα Σαλώμη|Αλεξάνδρας Σαλώμης]] (780-69 π.Χ.), οι Σαδδουκαίοι ξανακέρδισαν τη δύναμη και την επιρροή τους υπό τη βασιλεία του Αριστόβουλου Β' (69-63 π.Χ.), τον οποίο μάλιστα υποστήριξαν στις συγκρούσεις του με τον Υρκανό Β' και τους Ρωμαίους.
Μετά την κατάκτηση της [[Ιερουσαλήμ]] και την εκτέλεση αρκετών αρχηγών της κάστας από τον Πομπήιο και παρά το γεγονός ότι διατήρησαν την ιερατική τους ιδιότητα, η επίδρασή τους στα πολιτικά πράγματα μειώθηκε δραματικά, όχι μόνο εξαιτίας της πολιτικής του Ηρώδη του Ιδουμαίου στην καταγωγή, αλλά και εξαιτίας της πολιτικής των ρωμαίων επάρχων, που διόριζαν και έδιωχναν τους αρχιερείς κατά βούληση. Η ωφελιμιστική πρακτική των Σαδδουκαίων να προσδένονται στο άρμα των δυνατών από τη μία και η πατριωτική πολιτική των Φαρισαίων, από την άλλη, ευνόησε τη φαρισαϊκή σέκτα και τη χωριστική της πολιτική. Τής προσέδωσε μεγάλη πολιτική και καθοδηγητική δύναμη σε βάθος, εκμηδενίζοντας παράλληλα τη δύναμη και τον λόγο ύπαρξης των Σαδδουκαίων<ref>Driscoll, J.F. (1912). «Sadducees», στο ''The Catholic Encyclopedia''.Robert Appleton Company, New York, ανάκτηση 16 Οκτωβρίου, 2008 από ''New Advent'': http://www.newadvent.org/cathen/13323a.htm</ref>.
1.166
επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης