Αλλαγές

'''O [[Αθηναγόρας ο Αθηναίος απολογητής.''' Κατά τους χρόνους του Μάρκου Αυρηλίου και του υιού αυτού Κομμόδου (161-180) ήκμασεν έτερος απολογητής ο Αθηναγόρας]]<ref>Τα έργα του ''Aθηναγόρα εν Β.Ε.Π.Ε.Σ. τόμ. '' βρίσκονται στις εκδόσεις: ''ΒΕΠΕΣ'', 4, σ. 282-331 και βιογραφικά μετά βιβλιογραφίας αυτόθι σ. ι79 PG 6, 889- 81 και παρά Altaner σ. 98-991024.</ref> «Αθηναίος φιλόσοφος χριστιανός», ως καλείται εν τω αρχέτυπο, του κωδικός των έργων ήταν χριστιανός [[Απολογητές|Απολογητής]] ο οποίος άκμασε το β΄ μισό του2ου αιώνα, τα εποχή κατά την οποία δεν μνημονεύονταιρωμαίος αυτοκράτορας ήταν ο ''Μάρκος Αυρήλιος'' (161-180), ως ενώ ένα μέρος των κρατικών υποθέσεων είχε ανατεθεί και ό ίδιος υπό ουδενός εκκλησιαστικού συγγραφέως ούτε στο γιο του Ευσεβίου εξαιρουμένου, πλην του Μεθοδίου του Ολύμπου (311)Κόμμοδο.

Του Αθηναγόρα σώζονταιΣύμφωνα με την επιγραφή του έργου, ''Πρεσβεία περί Χριστιανών'', ''Αθηναγόρου Αθηναίου, φιλοσόφου χριστιανού'', καταγόταν πιθανότατα από την Αθήνα, όπου σπούδασε φιλοσοφία. Βασικά στοιχεία για το πρόσωπο, τη μόρφωση και το έργο του αντλούμε από τα δύο έργα του, που διασώθηκαν σε κώδικα του 914: α) ''"Πρεσβεία περί Χριστιανών"'' και ''"Περί αναστάσεως νεκρών"'', ήτοι απολογία προς τον Μάρκον Αυρήλιον τα οποία όμως δεν μνημονεύονται, όπως και τον υίόν ο ίδιος, από κανένα [[Εκκλησιαστική γραμματολογία|εκκλησιαστικού συγγραφέα]], πλην του [[Μεθόδιος Ολύμπου|Μεθοδίου Ολύμπου]] (177 μ. Χ.† 311), εν η απο¬κρούει ως συκοφαντικός και ως ψευδείς τας κατά των χριστιανών κατηγορίας ε π! αθεΐα μια αναφορά του [[Επιφάνιος Κύπρου|Επιφανίου Κύπρου]] (κεφ. 4-31''Πανάριον'' 64,20,21), θυεστείοις δείπνοις και οιδιποδείοις μίξεσιν αργότερα του [[Φώτιος Α΄ ο Μέγας|Μεγάλου Φωτίου]] (32-36)''Βιβλιοθ''. Κώδ. Ταύτας χαρακτηρίζει ως διαβολάς243, οι οποΐαι εάν αλήθευαν θα ήτο δεδικαιολογημένον να τους θανάτωση «συν γυναιξί και παισί προρρίζους»σ. 293Β).

Ό Άθηναγόρας διαμαρτύρεται==Έργα==*Στο έργο ''"Πρεσβεία περί Χριστιανών"'' (περ. 177 μ.Χ.), διότι ενώ πάντες λατρεύουσιν δο ''Αθηναγόρας''αποκρούει ως συκοφαντικές και ψευδείς τις κατηγορίες κατά των χριστιανών για αθεΐα (κεφ. 4-31),τι «αν θέλωσιν άνθρωποι για ανθρωποθυσιαστικά δείπνα και μυστήρια»αιμομειξίες (32-36). Όπως ο ίδιος λέει, ως π. χ. οί Αθηναίοι «Έρεχθεΐ Ποσειδώνι θύει αν αυτά ήταν πράγματι άληθεια, τότε θα ήταν δικαιολογημένη ακόμη και Αγραύλω Αθηναίοι η ολοκληρωτική εξόντωσή τους (''"συν γυναιξί και τελετάς και μυστήρια παισί προρρίζους"''). Ο Αθηναγόρας διαμαρτύρεται, διότι ενώ όλοι, Αθηναίοι άγουσι και Πανδρόσω», ό δε Λακεδαιμόνιος «Αγαμέμνονα Δία»Λακεδαιμόνιοι, οι δε Αιγύπτιοι και αίλουρους» και εν γένει ουδείς φοβείται «δίκην» «καν , λατρεύουν τους θεούς της επιλογής τους, χωρίς κανείς τους να φοβάται μήπως συρθεί σε δίκη ''"καν γελοία η» ή"'', οι χριστιανοί διώκονται «επί μόνω ονόματι»μόνο επειδή ονομάζονται ''"χριστιανοί"'', καίτοι ευσεβέστατα διάκεινται «προς παρ' όλο που είναι πάντα ευσεβείς απένταντι ''"προς τε το θείον και την βασιλείαν»βασιλείαν"''. Δια Εξαίρει τους [[Χριστιανισμός|Χριστιανούς]] για την ηθικότητα των χριστιανών εξαίρει οτι ηθική τους, εξαιτίας της οποίας δεν παρίστανται εις θηριομαχίας και οτι θεωροΰσι στις θηριομαχίες ενώ θεωρούν τον βδεύτερο γάμο ως ''"ευπρεπή μοιχίαν"'' γάμο «ευπρεπή μοιχίαν» (πρβλ. 32-33).Το 2ον σωζόμενον έργον είναι το «περί Αναστάσεως νεκρών», το οποίο θεωρείται ως το άριστον γραφέν παρά τοις αρχαίοις περί του θέματος. Εν αιτώ αποκρούων τας ενστάσεις των εθνικών δεικνύει πως η ανάστασις είναι δυνατή εκ της παντοδυναμίας του Θεού (1-10), ζητεί δε ν' απόδειξη ταύτην εύλογον και λογικώς αναγκαία δια των συλλογισμών" 1) ότι ό προορι¬σμός παντός λογικού όντος είναι «η εν αφθαρσία διαμονή», 2) η σύστασις του άνθρωπου εκ σώματος και ψυχής απαιτεί και την εν τη μελλούση ζωή συνύπαρξιν των δύο τούτων συστατικών (κεφ. 15), ίνα 3) συναπολαύση η συντιμωρηθή μετ' αυτής (κεφ. 22), ό δε 4) προορισμός του ανθρώπου μη εκπληρούμενος εν τω κόσμω τούτω δεν δύναται παρά να εκπληρωθή εν τω μέλλοντι κόσμω (κεφ. 24).

Ο Αθηναγόρας θεωρείται ως εξαίρετος της *Το άλλο σωζόμενο έργο είναι το ''"περί τριάδος διδασκαλίας θιασώτης προ της ΝικαίαςΑναστάσεως νεκρών"'', μία φιλοσοφική απολογία υπέρ του θεμελιώδους αυτού Χριστιανικού δόγματος, χωρίς όμως το παραμικρό έρεισμα στην [[Αγία Γραφή]]. Στο εξαιρετικό του κείμενο, επιχειρεί δε την περί ενότητας διδασκαλίαν αποκρούει τις ενστάσεις των εθνικών (ειδωλολατρών) και προσπαθεί να κατάδειξη φιλοσοφικώς δείξει ότι η [[Ανάσταση]] είναι δυνατή δεδομένης της παντοδυναμίας του Θεού (Πρβλ. κεφ. 81-10). Διέκειτο ευμενώς προς τον Πλατωνισμόν.Προσπαθεί μάλιστα να απόδειξει ότι η [[Ανάσταση]] είναι εύλογη και αναγκαία με βάση τους συλλογισμούς:

Ο Αθηναγόρας διακρίνεται # Ότι ο προορισμός κάθε λογικού όντος είναι ''"η εν αφθαρσία διαμονή"'', # Η σύσταση του ανθρώπου από σώμα και [[ψυχή]] απαιτεί και στη μελλούσα ζωή συνύπαρξη των άλλων απολογητών δια το έπιμεμελημένον δύο αυτών συστατικών (κεφ. 15), ώστε ο άνθρωπος να απολαύσει ή να τιμωρηθεί με πλήρη τη σύστασή του ύφους (κεφ. 22), # Ο προορισμός τουανθρώπου εφόσον δεν εκπληρώνεται σε αυτό τον κόσμο, καίτοι έχει μακράς προτάσεις, την πλουσίαν γνώσιν της ελληνικής φιλολογίας, μυθολογίας και φιλοσοφίας, για αυτό και δικαίως θεωρείται «ως ο πλέον μεμετρημένος και ο έλληνικώτατος πάντων των απολογητών»δεν είναι δυνατό παρά να εκπληρωθεί στον άλλο (κεφ. 24).

Ο Αθηναγόρας ξεχωρίζει από τους σύγχρονους του [[απολογητές]] για τη φιλολογική αρτιότητα και το προσεγμένο ύφος, ενώ στον χώρο της θεολογίας προβάλλει εκτός από την ορθόδοξη τριαδολογική διδασκαλία, και τη θεοπνευστία των [[Αγία Γραφή|Γραφών]] καθώς και την αυστηρή ασκητική στάση στον ηθικό βίο των χριστιανών. Για τους λόγους αυτούς, το συγγραφικό του έργο κατέχει αξιόλογη θέση στην [[Εκκλησιαστική γραμματολογία|εκκλησιαστική γραμματεία]] των πρώτων αιώνων. == Υποσημειώσεις ==<div style="font-size:85%; -moz-column-count:2; column-count:2;"><references/></div>