Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Τα ''Συναξάρια'', εκτός από ψυχωφελείς διηγήσεις για τους πιστούς<ref>Παπαδόπουλος, ''Αγιολογία'', ό.π., σελ. 19.</ref> αποτελούν συχνά και ''"σπουδαιοτάτην πηγήν και διά την εξωτερικήν και διά την εσωτερικήν κυρίως ιστορίαν του Βυζαντίου"'' αν και παρουσιάζουν αρκετές δυσκολίες οι οποίες πρέπει να μελετηθούν και σχετίζονται με την παράδοση των κειμένων αυτών και την ορθή τους αποκατάσταση<ref>Καραγιαννόπουλος Ιωάννης, ''Πηγαί της Βυζαντινής Ιστορίας'', 5η έκδ., Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1987, σελ. 64.</ref>. Επίσης αποτελούν σπουδαιότατη πηγή για τη γνώση του λαϊκού βίου, των κοινωνικών σχέσεων, του πολιτισμού γενικότερα, αλλά και για την κρατική οργάνωση, τις σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας, την αγροτική οικονομία, τις εμπορικές σχέσεις, το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας, τις πολιτιστικές εκδηλώσεις, και για πολεμικά γεγονότα ακόμη<ref>Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, ''Πηγές Εκκλησιαστικής Ιστορίας'', Αρμός, Αθήνα 1989, σελ. 142.</ref>.
Σημαντικές πηγές για τα κείμενα αυτά αποτελούν το πολύτομο έργο ''Acta Sanctorum'' (AASS), edd. Socii Bollandiani, Antverpiae 1643 κ.ε. (μέσα στους σε έναν από τους τόμους του οποίου έχει εκδοθεί και το περίφημο ''Συναξάρι της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως'', που διαμορφώθηκε τον 10ο αιώνα<ref>Τσάμης, ''Αγιολογία...'', ό.π., σελ. 32.</ref>), το ειδικό περιοδικό των ''Βολλανδιστών'' (Ρωμαιοκαθολικοί μοναχοί του βελγικού Ιησουιτικού τάγματος, με επιστημονικό, αγιολογικό έργο) με τίτλο ''Analecta Bollandiana'' (δημοσιεύεται από το 1882 κ.ε.) αλλά και η συλλογή του Jacques-Paul Migne, ''Patrologia Graeca'' (161 τόμοι)<ref>Καραγιαννόπουλος, ''Πηγαί...'', ό.π.</ref>. Σημαντικό έργο προσφέρει και το ευρετήριο ελληνικών αγιολογικών κειμένων με τίτλο ''Bibliotheca Hagiographica Graeca'' (BHG) (Halkin Francois, 3 τόμοι, έκδ. 3η, Bruxelles 1957) το οποίο παραπέμεπι σε ποικίλες πηγές σχετικού υλικού. Το πιο γνωστό νεότερο ''Συναξάρι'' συντάχθηκε από τον [[Νικόδημος Αγιορείτης|Νικόδημο τον Αγιορείτη]] (''Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού, Βενετία 1819''), ενώ, με προσθήκες στον ''Συναξαριστή'' του Νικόδημου εκδόθηκε ο ''Μέγας Συναξαριστής'' (τόμοι 12, Αθήνα 1889-1896 και σε νεότερη έκδοση με διορθώσεις και αλλαγές από τον Βίκτ. Ματθαίου, το 1964), ενώ σημαντική είναι και η εργασία του ''Σωφρ. Ευστρατιάδη'' που εκδόθηκε με τίτλο ''Αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας'' (πρώτη έκδοση 1935)<ref>Τσάμης, ''Αγιολογία...'', ό.π., σελ. 33.</ref>.
==Υποσημειώσεις==