Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Τα συγχωροχάρτια ως συνοδικά έγγραφα
:Μάλιστα, διευκρινίζει τις ορθόδοξες θέσεις επάνω στο ζήτημα αυτό, σε ένα κείμενο που είναι γνωστό ως ''Ορθόδοξος Ομολογία του Δοσιθέου'', το οποίο κατείχε σημαντική θέση ανάμεσα στα δογματοσυμβολικά κείμενα αφού έτυχε ''"επανειλημμένως συνοδικής εγκρίσεως και αναγνωρίσεως παρά πασών των επί μέρους Ορθοδόξων Εκκλησιών εκθέτουσα δε επιστημονικώς και εν τω συνόλω επιτυχώς τα ορθόδοξα δόγματα"''<ref>Καρμίρης Ιωάννης, ''Τα δογματικά και συμβολικά μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας'', τόμ. Β΄, Αθήνα 1953, σελ. 737.</ref>:
::''"'''Τα, δια των τάδε ή τόσων ''' λειτουργιών ή ευχών ή ελεημοσυνών ή '''συγχωρητικών του δεινός αρχιερέως ή του δεινός πατριάρχου απολύεσθαι την τάδε ψυχήν των κατεχόντων αυτήν ανιαρών (δηλ. οδυνών), αποβάλλομεν'''...'''ότι δε δύναμιν έχουσι ρύσασθαι εν τωδε τω οποιωδήποτε χρόνω, γενναίως αποστρεφόμεθα'''. Επί γαρ τω Θεώ μόνω, τω εχόντι απλώς τας κλεις του άδου και του θανάτου...και ειδότι τη ποσότητα και ποιότητα των ανθρωπίνων αμαρτιών, και τα κινήματα και εγκρύφια της καρδίας, δι' ων προέρχεται η αμαρτία, κείται η λύτρωσις και ο διορισμός της λυτρώσεως, τη Εκκλησία δε μόνον εφείται το παρακαλείν"''.
Τη διαφοροποίηση ανάμεσα στις πρακτικές της Ορθόδοξης και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, προσπάθησε να προβάλλει και η Ορθόδοξη Συνόδος του 1727. Αφορμή για την έκδοση ομολογίας από τη σύνοδο αυτή, που ήταν μία από τις ''"έντονα αντιλατινικές Συνόδους στην Κωνσταντινούπολη"''<ref>Podskalsky Gerhard, ''Η Ελληνική Θεολογία επί Τουρκοκρατίας 1453-1821'', ΜΙΕΤ, Αθήνα 2005, σελ. 398</ref>, ήταν ''"η Λατινική προπαγάνδα, δρώσα σκανδαλωδώς τότε εν τη ορθοδόξω ανατολή"''<ref>Καρμίρης, ''Τα δογματικά...'', Β΄, σελ. 860.</ref> η οποία, όπως αναφέρει και το συνοδικό κείμενο στην εισαγωγή του ''"τεχνάσμασιν απατηλοίς και σοφιστικαίς κακομηχανίαις ου παύονται τους απλούστερους του ημέτερου γένους παραδιδάσκοντες"''<ref>Καρμίρης, ''Τα δογματικά...'', Β΄, σελ. 863.</ref>. Τα προσφερόμενα χαρτιά δεν παρέχουν βεβαιωμένη άφεση αμαρτιών (η οποία παραμένει πάντα ''εν χειρί δε Θεού''<ref>Καρμίρης, ''Τα δογματικά...'', Β΄, σελ. 866.</ref>), αλλά απλώς εύχονται '''''υπέρ της αφέσεως''''' των αμαρτιών: