Οι '''Οικουμενικές Σύνοδοι''' αποκαλούνται «''η δια προσταγής Βασιλικής συναχθείσα περί πίστεως όρον δογματικόν εκθέμενη, η ευσεβή, και ορθόδοξα, και σύμφωνα ταις αγίαις Γραφαίς, η ταις προλαβούσαις οικουμενικαίς Οικουμενικαίς διορίζουσα, ην η συμφωνία απάντων των της Καθολικής Εκκλησίας Πατριαρχών και Αρχιερέων απεδέξατο, είτε δια αυτοπροσώπου παρουσίας, είτε δια τοποτηρητών ή και τούτων απόντων, δια γραμμάτων και υπογραφών αυτών''»<ref>Νικοδήμου Αγιορείτου, «''Πηδάλιον''», σελίς 119</ref>. Έτσι ως ''Οικουμενικές Σύνοδοι'' χαρακτηρίζονται ''"μεγάλαι συνελεύσεις"'' επισκόπων της Εκκλησίας ''"εξ απάσης της χριστιανικής οικουμένης"'' με σκοπό την κοινή συνδιάσκεψη και απόφανση επί σοβαρών δογματικών και άλλων εκκλησιαστικών ζητημάτων<ref>Καρμίρης Ιωάννης,''Τα δογματικά και συμβολικά μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας'', τόμ. Α', 2η έκδ., Αθήνα 1960, σελ. 105.</ref>. Εδώ θα πρέπει να προστεθεί ότι , κατά τις οποίες η υποχρεωτική συμμετοχή όλων των επισκόπων δεν μετείχαν όλοι οι επίσκοποι υποχρεωτικά στις Οικουμενικές Συνόδους κρίνετο σκόπιμος, αφού ''"η τοιαύτη συμμετοχή δεν ελογίσθη ως νομικώς αναγκαία και απαραίτητος· ήρκει μόνον να εκπροσωπώνται οπωσδήποτε αποχρώντως τα Πατριαρχεία και αι διάφοροι εκκλησιαστικαί διοικήσεις"'' και περιφέρειες<ref>Καρμίρης, ό.π., σελ. 109</ref>.